کاهش عوارض جانبي PPiها
مهارکننده‌هاي پمپ پروتون به گونه موثري بيماري ريفلاکس معده به مري، از وفاژيت اروزيو، زخم‌هاي دئودنال و وضعيت‌هاي بيش ترشحي مرضي را درمان مي‌کنند. مهارکننده‌هاي پمپ پروتون PPi با مصرف کوتاه مدت عوارض جانبي کمي ايجاد مي‌کنند؛ با اين حال، استفاده طولاني مدت از نظر مناسب بودن، تداخلات بين دارويي و احتمال عوارض جانبي (به عنوان مثال، شکستگي‌هاي لگن، وقايع قلبي، فقرآهن، عفونت کلستريديوم ديفيسيل، پنوموني) مورد بررسي و مو شکافي قرار گرفته است. بزرگسالان 65 ساله و مسن‌تر به علت شيوع بالاتر بيماري‌هاي مزمن در اين جمعيت به اين عوارض جانبي آسيب پذيرتر هستند. مهارکننده‌هاي پمپ پروتون که براي پروفيلاکسي زخم استرسي تجويز مي‌شوند بايد پس از ترخيص بيمار از بخش مراقبت ويژه قطع شوند مگر آنکه انديکاسيون‌هاي ديگري وجود داشته باشند.
در 1990، اداره نظارت بر غذا و داروي ايالات متحده(1) (FDA) اومپرازول، اولين مهارکننده پمپ پروتون(2) (PPi) را براي درمان بيماري ريفلاکس معده به وي، زخم دئودنال فعال، از وفاژيت اروزيو شديد و وضعيت‌هاي بيش ترشحي مرضي تاييد نمود. سازوکار فعاليت مهارکننده‌هاي پمپ پروتون شامل مسدود کردن مسير انتهايي است که آزادسازي اسيد معده را تحريک مي‌کند. امروزه دسته PPi در برگيرنده حداقل 7 داروي ديگر شامل ترکيبات تزريقي و بدون نسخه است (جدول1). در حال حاضر دسته PPi سومين دسته پر فروش داروها در ايالات متحده هستند و بيش از 113 ميليون نسخه سالانه را با فروش بيش از 14 ميليارد دلار تشکيل مي‌دهند. بيماران اغلب درمان را براي مدت‌هاي تمديد شده بدون نقطه پاياني ادامه مي‌دهند. مطالعات نشان داده‌اند که تا 70% استفاده از PPi براي انديکاسيون‌هاي غير تاييد شده است.