میوپی
ميوپي (نزديک‌بيني) امروزه در شرق آسيا به دو دليل تبديل به يک مشکل عمده بهداشتي شده است: شيوع بالا و فزاينده آن طي چند دهه گذشته (که امروزه در 90%-80% نوجوانان پس از سن مدرسه ديده مي‌شود)؛ و پاتولوژي‌هاي تهديدکننده بينايي که با ميوپي شديد همراهي دارند (و امروزه در 20%-10% نوجوانان پس از پايان دوره دبيرستان ديده مي‌شوند). روندهاي مشابهي نيز- ولي نه با اين شدت- در ساير نقاط جهان قابل مشاهده است. به نظر مي‌رسد که شيوع بالاي ميوپي در مناطق شهري شرق آسيا با افزايش فشارهاي تحصيلي و تغييرات در سبک زندگي کودکان (صرف زمان کمتر در محيط بيرون) همراهي داشته باشد. تاکنون ژن مهمي براي ميوپي در سنين مدرسه گزارش نشده است ولي چندين ژن با ميوپي شديد همراهي داشته‌اند. دخالت عوامل ژنتيکي در اين تفاوت‌هاي قومي احتمالا اندک است. با اين حال، هنوز مشخص نيست که سهم ژن‌هاي فراوان داراي تاثير اندک و يا تعامل ژنتيک و محيط در تفاوت‌هاي جمعيتي مربوط به ميوپي در سنين مدرسه چقدر است. مداخلات اپتيکال و دارويي نويدبخشي براي پيشگيري از ايجاد ميوپي يا کاهش سرعت پيشرفت آن در دسترس قرار گرفته‌اند که البته هنوز نياز به رواسازي بيشتر دارند. در سال‌هاي اخير همچنين درمان‌هاي نويدبخشي براي محافظت از بينايي در ميوپي‌هاي پاتولوژيک معرفي شده‌اند.