محققان دانشگاه مک‌گیل کانادا موفق به طراحی نانوقفس‌های مبتنی بر رشته‌های دی‌ان‌ای شدند که از آن می‌توان برای رهایش هوشمند دارو استفاده کرد. در حال حاضر این گروه تحقیقاتی در حال مطالعه اثربخشی این نانوقفسه‌های مبتنی بر دی‌ان‌ای روی سرطان پروستات در حیوانات هستند تا در صورت موفقیت، تجاری‌سازی این سیستم دارویی را پیگیری کنند. نتایج این پروژه می‌تواند منجر به تولید داروهای جدید شود. «هانادی اسلیمان» از محققان این پروژه می‌گوید: این پروژه برای توسعه سیستم‌های رهایش دارویی بسیار مهم است، از سوی دیگر این پروژه از نظر فناوری‌ نانو و زیست‌شناسی نیز حائز اهمیت است.
رشته‌های دی‌ان‌ای ترکیباتی هستند که اطلاعات وراثتی را با خود حمل کرده و در بدن تمام موجودات زنده وجود دارند. از این رشته‌ها می‌توان برای ایجاد ساختارهای نانومقیاس استفاده کرد. در این پژوهش محققان کانادایی اولین ساختار مکعبی از جنس رشته‌های کوتاه دی‌ان‌ای را تولید کردند.
این گروه تحقیقاتی سطح این ساختار را با مولکول‌های لیپید مانند اصلاح کردند. این مولکول‌ها، همانند انگشتان دو دست در هنگام دست دادن، در هم فرو رفته موجب اتصال دو ساختار مکعبی به یکدیگر می‌شوند. این موضوع همانند تا خوردن پروتئین‌ها برای رسیدن به ساختاری ویژه است. به این ترتیب ساختارهای مکعبی قادر خواهند بود تا مولکول‌های دارو را درون خود نگه‌ دارند. با این روش می‌توان نانوساختارهای متعددی برای حمل و رهاسازی دارو طراحی کرد.
این گروه تحقیقاتی برای نشان دادن اثربخشی نانوساختار تولید شده، درون آن را با نانوذرات طلا پر کردند. نکته جالب توجه در این پروژه آن است که محققان برای اولین بار موفق به طراحی نانوساختاری بسیار کوچک با کمک رشته‌های دی‌ان‌ای شدند تا از آن برای رهاسازی دارو استفاده کنند. نانوساختارهای دی‌ان‌ای مزیت زیادی نسبت به مواد سنتزی دارد، برای مثال طراحی ساختار با دی‌ان‌ای دقت بسیار بالایی دارد، همچنین این ساختارها را می‌توان با ابعاد و اشکال دلخواه طراحی کرد. نانوقفسه‌های دی‌ان‌ای قادرند در حضور یک رشته اسید نوکلئیک ویژه دارو را رهاسازی کنند. پژوهشگران امیدوارند که این نانوساختارها به زودی بتوانند به عنوان حامل داروی ضد سرطان مورد استفاده قرار گیرند.