پزشکی بالینی

يک راه ساده براي رويکرد به هيپرپيگمانتاسيون پاسخ دادن به اين پرسش است که آيا افزايش رنگ، ناشي از افزايش ملانين، افزايش ملانوسيت‌ها يا رسوب ماده ديگري است که رنگ پوست را افزايش مي‌دهد(شکل‌1). در ادامه برخي اختلالات هيپرپيگمانتاسيون و مشخصات و درمان آنها مي‌آيد.
شرح حال و معاينه فيزيکي غالبا سرنخ‌هايي را براي رسيدن به علت زمينه‌اي هيپرپيگمانتاسيون فراهم مي‌آورند. در شرح حال بايد زمان بروز ضايعه مشخص گردد زيرا برخي اختلالات (مثل نوروفيبروماتوز) ارثي هستند در حالي که برخي ديگر در کودکان (مثل کک و مک) يا طي بارداري (مثل ملاسما) ايجاد مي‌گردند. علايم سيستميک ممکن است نشانگر وجود هيپرتيروييدي، بيماري آديسون يا اختلالات مرتبط با ديابت باشند. بررسي داروها و مکمل‌هاي مورداستفاده و مواجهه با گياهان و اشعه فرابنفش مي‌تواند به تشخيص اين مساله کمک کند که آيا هيپرپيگمانتاسيون ناشي از عارضه جانبي دارو است يا يک واکنش فتوتوکسيک.
تعداد و اندازه ضايعات به تشخيص نوروفيبروماتوز، کک و مک و لنتيگو کمک مي‌کند. حاشيه، رنگ و مشخصات ضايعه به افتراق ملانوم از يک ضايعه خوش‌خيم و توزيع ضايعات پوستي به تشخيص ملاسما و آکانتوز نيگريکانس کمک مي‌نمايد.