..:::: تشخيص بيماري‌ها با بررسي بازآرايي رشته‌هاي کلاژن ::::..
بازآرايي رشته‌هاي کلارژن يکي از بخش‌هاي اصلي تکامل، حفظ و بازسازي بافتي است، اما بازآرايي بيش از اندازه اين رشته‌ها حالتي غير عادي بوده که در برخي از بيماري‌ها و شرايط بيمار گونه خاص ديده مي‌شود. به همين دليل پژوهشگران در تلاش هستند تا با استفاده از بررسي روند بازآرايي رشته‌هاي کلاژن بتوانند به تشخيص برخي از بيماري‌ها دست پيدا کنند. در يک مطالعه جديد پژوهشگران دانشگاه جانزهاپکينز پتپيدهاي شبه کلاژني محصور شده‌اي را ارائه کرده‌اند که مي‌توان آنها را با نور تحريک نمود تا به شکل هليکس‌هاي سه‌گانه درآمده و به کلاژن‌هاي دناتوره شده توسط حرارت يا متالوپروتئينازهاي بافتي بچسبند. اين هيبريد‌شدن القاء شده توسط نور مي‌تواند به تشخيص و رنگ‌آميزي انواع خاصي از زنجيره‌هاي کلاژن در ژل‌هاي پروتئيني و نيز الگويابي نوري مواد سازنده کلاژن و ژلاتين کمک کند.
مطالعات غير باليني نشان داده‌اند اين پتپيدهاي شبه کلاژيني محصور شده، پس از تجويز سيستميک، مي‌توانند به کلاژن‌هاي موجود دراستخوان و نيز کلاژن‌هاي غضروف‌هاي مفصلي و کلاژن‌هاي موجود در بافت‌هاي توموري که فعاليت متالوپروتئينازي زيادي دارند بچسبند. يعني پتپيدهاي شبه کلاژني محصور شده و پروب‌هاي تشخيص حاصل از آنها مي‌توانند فعاليت و رشد غيرطبيعي استخوان را در مدل موشي سندرم مارفان تشخيص دهند. به همين دليل پژوهشگران اميدوارند از اين روش بتوان در تشخيص بسياري از بيماري‌ها استفاده کرد.
محققان آمریکایی روش جدیدی برای پیشگیری از تخریب داربست کلاژنی و حفظ استحکام آن ابداع کرده اند که می تواند برای تولید رگهای خونی مورد استفاده قرار گیرد. کلاژن اصلی‌ترین جزء تشکیل دهنده بافت همبند و فراوان ترین پروتئین در بدن انسان است که بدلیل زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری، بهترین ماده برای ساخت داربست در مهندسی بافت محسوب می شود. روش های متداول مهندسی بافت باعث از هم گسیختگی ساختار فیبری کلاژن و تضعیف محصول نهایی می شود.