محققان دانشگاه‌های بریستول و بیرمنگهام طی تحقیقی نشان داده‌اند که با دستکاری و کنترل سطوح پروتئینی خاص موسوم به "PRH" در سلول‌های سرطانی می‌توان مانع توانایی این سلول‌ها در نفوذ به محیط‌های اطراف شد که این امر می‌تواند به طور بالقوه مانع از ورود آنها به درون سلول شود. "PRH" به گروهی از پروتئین‌ها تعلق دارد که به عنوان عوامل رونویسی شناخته می‌شوند و در برقراری واکنش با "DNA" برای تغییر ژن‌های خاص در فعال و غیر فعال شدنشان نقش بارزی داشته و علاوه بر این در کنترل رشد سلولی نیز دخیل هستند.
طی این تحقیق، پژوهشگران سلول‌های سرطانی سینه و پروستات را در محیط آزمایشگاهی رشد دادند. سپس با استفاده از تکنیک‌های ژنتیکی میزان "PRH" را هم کاهش و هم افزایش دادند. آنها دریافتند بدون حضور "PRH" مهاجرت سلولی سریعتر بوده و در نتیجه حمله به دورن ژل متخلخل آزمایشگاهی مؤثرتر اتفاق می‌افتد.
در این آزمایش نشان داده شد که "PRH" مسوول فعال کردن پروتئین دیگری به نام "Endoglin" است که در مهاجرت سلولی نقش مهمی را ایفا می‌کند. سطوح پایین "PRH" مشاهده شده در سلول‌های سرطانی منجر به کاهش سطوح "Endoglin" شده و در نتیجه باعث افزایش مهاجرت سلولی و تهاجم پیشرفته می‌شود. نکته جالب این تحقیق آن بود که با افزایش "ENndoglin" اضافی به سلول‌های سرطانی که "PRH" در خود نداشتند، از مهاجرت سلولی و حمله کاسته می‌شد. دکتر "Kevin Gaston" از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: "تنها رشد سلول‌های سرطانی نیست که این بیماری را کشنده می‌کند، بلکه قابلیت آنها در حرکت به مکان‌های متعدد است که باعث خطرناک‌تر شدن سرطان می‌شود. عامل رونویسی "PHR" مانع مهاجرت سلول‌های سالم و سرطانی پستان و پروستات می‌شود که عملا مکانیزم مهمی در انواع سرطان‌ها محسوب می‌شود.
محققان با تاکید بر نتایج به دست آمده، این یافته‌ها را گامی مهم در درک چگونگی حرکت و گسترش سلول‌های سرطان پستان در سراسر بدن و همچنین چاره اندیشی برای توقف شیوع آن محسوب می‌کنند. علاوه بر این، نتایج به دست آمده می‌تواند کاربردهایی برای سایر سرطان‌ها نظیر پروستات، تیروئید و بعضی سرطان‌های خون داشته باشد. این پژوهش در مجله "oncogene" منتشر شده است.