اگرچه اکوکارديوگرافي از روي قفسه سينه، اساس اولتراسوند تشخيصي قلبي است، اکوکارديوگرافي از طريق مري يا TEE، ابزار تکميلي با ارزشي محسوب مي‌شود. TEE در مقايسه با اکوکارديوگرافي از قفسه سينه، تصاوير برتري از ساختمان پشتي قلب ارايه مي‌دهد، چرا که مري مجاورت نزديکي با پوسترومديال قلب دارد و از سويي، ريه و استخوان نيز تداخلي در تصاوير ايجاد نمي‌کنند. اين مجاورت، امکان استفاده از تصاوير با فرکانس بالا را فراهم کرده و توانايي قدرت تشخيص برتر سه بعدي را امکان‌پذير مي‌سازد.
اولين استفاده باليني از TEE به سال 1976 برمي‌گردد؛ زماني که از يک پروب غيرقابل انعطاف آندوسکوپيک، اصلاح شده با کريستال تکي M-Mode استفاده شد. از آن زمان، تکنولوژي TEE به موازات پيشرفت‌هايي که در ساختار پروب قابل انعطاف اندوسکوپيک سيستم‌هاي اولتراسوند phased-array و کريستال مينياتورسازي رخ داده، به سرعت رو به تکامل است. بسياري از پروب‌هاي امروزي TEE، تصاويري با فرکانس دوگانه يا سه‌گانه (5/3، 5 و 7 مگاهرتزي) ايجاد مي‌کنند. امروزه پيشرفت‌هاي بيشتر بر توليد پروب‌هاي کوچک‌سازي کننده و افزايش توانايي اکوکارديوگرافي سه‌بعدي تمرکز يافته است. 

متن کامل روش