روش118- آندوسکوپي سينوس
آندوسکوپي سينوس اغلب در بيماري‌هاي عفوني و التهابي سينوس‌ها به کار مي‌رود. شايع‌ترين موارد استفاده آن عبارتند از: سينوزيت‌هاي مزمن مقاوم به درمان طبي، سينوزيت راجعه، پوليپ‌هاي بيني، موکوسل‌هاي سينوس، برداشت تومورها، بستن محل نشستي مايع مغزي ـ نخاعي، برداشتن فشار از روي چشم (در افتالموپاتي گريوز)، برداشتن فشار از روي عصب بينايي، داکريوسيتورينوستومي، درمان آترزي کوآنال، در آوردن جسم خارجي و کنترل خون‌ريزي از بيني.
رينولوژي و جراحي سينوس از اواخر دهه 1970 ميلادي، دچار تحولي شگرف شد. پيشرفت‌هاي تصويربرداري، افزايش آگاهي از آناتومي و پاتوفيزيولوژي بيماري‌ها و جراحي‌هاي تحت هدايت تصوير، به جراحان اجازه داد که روش‌هاي جراحي پيچيده‌تري را با ايمني و اثربخشي بيشتري انجام دهند. مطالعات بسياري در اين زمينه انجام شد که همگي ميزان بهبود بيماران را پس از آندوسکوپي تا 92 درصد اعلام کرده‌اند. همچنين کيفيت زندگي بيماران نيز بالاتر رفته‌است. اگرچه امروزه اندوسکوپي سينوس، قدم اول در درمان جراحي سينوزيت مزمن است، ديگر درمان‌هاي طبي را نبايد فراموش کرد. بنابراين هر دو درمان‌هاي طبي و جراحي در کنار فهم کامل آناتومي، به ايجاد بهترين شرايط براي درمان و پيامد بيماران کمک مي‌کند.