پزشکی بالینی

یک دستگاه شبه ضربان‌ساز که دقیقا زیر استخوان ترقوه قرار می‌گیرد، می‌تواند کیفیت خواب را در بیماران مبتلا به آپنه خواب مرکزی ارتقا بخشد. به گفته محققان مرکز پزشکی دانشگاه وکسنر، این کاشت کوچک که برای درمان سندرم آپنه خواب مرکزی مورد بررسی قرار گرفته، می‌تواند بسیار نویدبخش باشد. برخلاف شکل رایجتر آپنه انسدادی خواب که در آن مسیرهای هوا در زمان خواب مسدود شده و منجر به وقفه در تنفس می‌شود، آپنه خواب مرکزی خطرناکتر است چرا که علائم مغزی برای تنفس را مختل می‌کند.
متاسفانه در حال حاضر درمان‌های خوبی برای این نوع آپنه وجود ندارد و از دستگاههای فشار مثبت راه هوایی استفاده می‌کنند که بسیاری از بیماران قادر به تحمل آنها نیستند. مشکل اینجاست که این افراد خروپف نکرده و تشخیص بیماری در آنها سخت‌تر بوده، همچنین علائم خواب‌آلودگی و خستگی با علائم مرتبط با نارسایی قلبی همپوشانی دارند.
محققان دانشگاه وکسنر با همکاری دانشمندان 11 مرکز از سراسر جهان به آزمایش امکان‌پذیری، امنیت و تاثیر محرک جدید انتقالی عصب پرداختند. این دستگاه شبیه ضربان‌ساز بوده و یک سیگنال منظم را برای تحریک دیافراگم به منظور تنفس در طول خواب ارسال می‌کند. در مطالعه آزمایشی این کاشت برای شش ماه در زیر استخوان ترقوه 42 بیمار قرار گرفت یک سرب انتقالی محرک در نزدیکی عصب حاجزی قرار داده شد. پس از یک دوره درمان یک ماهه، دستگاه روشن شده و با عادات خواب بیمار برنامه‌ریزی شد. محققان نتایج چشمگیری مشاهده کردند که از آن جمله 56 درصد کاهش در رویداد کلی آپنه در هر ساعت و بیش از 80 درصد کاهش در رویدادهای آپنه خواب مرکزی بود. محققان اکنون در حال مقایسه این دستگاه با درمان‌های رایج پزشکی برای آپنه خواب مرکزی در یک کارآزمایی بزرگتر کنترل شده تصادفی هستند.

براساس تازه‌ترين تحقيقات، آدنوتانسيلکتومي باعث بهبود علايم و کيفيت زندگي کودکان مبتلا به آپنه انسدادي حين خواب مي‌شود. اين درحالي است که آدنوتونسيلکتومي سبب بهبود وضعيت عملکردي و افزايش تمرکز و توجه در اين کودکان نمي‌شود. در يک بررسي محققان تقريبا 450 کودک 9-5 ساله مبتلا به آپنه انسدادي حين خواب را به‌طور اتفاقي به دو گروه تقسيم کردند. گروهي از اين کودکان تحت آدنوتونسيلکتومي و گروهي ديگر تحت مراقبت قرار گرفتند. در مدت 7 ماه، تغيير در نمره توجه و عملکرد بيماران در هر دو گروه تفاوت قابل‌ملاحظه‌اي نداشت. با اينحال، کودکاني که تحت آدنوتونسيلکتومي قرار گرفته بودند در مقايسه با گروه نظاره و مراقبت، در کنترل علايم آپنه، پلي‌سومنوگرافي، رفتار و کيفيت زندگي نمرات بهتري دريافت کردند. بررسي‌ها نشان مي‌دهد آدنوتونسيلکتومي هم براي کودکان چاق و هم براي کودکان غيرچاق مزاياي زيادي دارد اما کودکان چاق نياز به مراقبت‌هاي بيشتري پس از جراحي دارند.

آپنه خواب يک اصطلاح پرطرفدار براي سندرم آپنه - هيپوپنه انسدادي هنگام خواب (OSAHS) است که به اين صورت تعريف مي‌شود: تنفس غيرطبيعي حين خواب که منجر به بيدار شدن‌هاي مکرر، تکه‌تکه شدن خواب، خواب‌آلودگي در طي روز و هيپوکسمي شبانه مي‌شود. آپنه مي‌تواند مرکزي باشد که در آن تلاش تنفسي متوقف مي‌شود يا ممکن است انسدادي باشد که در آن تلاش تنفسي ادامه دارد ولي به علت انسداد راه هوايي فوقاني، اين تلاش موثر نيست. در ايالات متحده OSAHS در 4 مردان و 2 زنان ديده مي‌شود و يک عامل اصلي تعيين‌کننده آن چاقي است.
نشان داده شده که در افراد مبتلا به OSAHS شديد، فشار مثبت مداوم راه‌هاي هوايي (CPAP)، خواب‌آلودگي در طول روز را در مقايسه با درمان‌هاي شاهد کاهش داده است. با وجود اثربخشي CPAP، ممکن است راضي کردن بيماران براي استفاده از آن دشوار باشد. پذيرش درمان در مورد اشکال مختلف CPAP مانند CPAP با تيتراسيون خودکار، فشار مثبت دوسطحي راه‌ هوايي، CPAP تيترشده توسط خود بيمار يا CPAP همراه با مرطوب‌سازي نيز بهتر نبوده است. معلوم نيست که آيا مداخلات آموزشي يا روان‌شناختي مي‌توانند پذيرش CPAP را بهتر ‌کنند يا خير.