افت ارتواستاتيک فشار خون
افت ارتواستاتيک فشار خون به صورت کاهش فشار خون سيستولي به ميزان mmHg 20 يا کاهش فشار خون دياستولي به ميزان mmHg 10 ظرف مدت 3 دقيقه پس از قرار گرفتن در وضعيت ايستاده نسبت به مقادير فشار خون در حالت‌هاي نشسته يا خوابيده تعريف مي‌شود. افت ارتواستاتيک فشار خون ممکن است به صورت حاد يا مزمن يا به صورت علامت‌دار يا بدون علامت باشد. علايم شايع شامل گيجي، سبکي سر، تاري ديد، ضعف، خستگي، تهوع، تپش قلب و سردرد هستند.
علايم کمتر شايع مشتمل بر سنکوپ، تنگي نفس، درد قفسه سينه و درد گردن و شانه مي‌شوند. علل اين پديده شامل دهيدراتاسيون يا خونريزي؛ اختلالات دستگاه‌هاي عصبي، قلبي- عروقي يا غدد درون ريز؛ و انواع مختلفي از داروها هستند. ارزيابي موارد مشکوک به افت ارتواستاتيک فشار خون با جستجو براي يافتن علل برگشت‌پذير و بيماري‌هاي طبي زمينه‌اي همراه آغاز مي‌شود. آزمون تخت شيب‌دار مي‌تواند در تاييد تشخيص موارد مشکوک افت ارتواستاتيک فشار خون در صورت غير تشخيصي بودن نشانه‌هاي حياتي ارتواستاتيک استاندارد کمک‌کننده باشد. اين روش همچنين در ارزيابي پاسخ درماني در بيماران مبتلا به اختلالات اتونوم سودمند است. اهداف درمان شامل بهبود وضعيت افت فشار خون بدون ايجاد پرفشاري خون بيش از حد در وضعيت خوابيده، بهبود علايم ارتواستاتيک و افزايش زمان قرار گرفتن در حالت ايستاده هستند. درمان مشتمل بر اصلاح علل برگشت‌پذير و در صورت امکان قطع داروهاي مسبب خواهد بود. درمان غير دارويي بايد به تمام بيماران پيشنهاد شود. در بيماران فاقد پاسخ کافي به درمان غير دارويي، سودمندي درمان دارويي با فلودروکورتيزون، ميدودرين و پيريدوستيگمين نشان داده شده است.