پزشکی بالینی

اندوکارديت عفوني به دنبال عفونت باکتريايي يا قارچي سطح اندوکاردي قلب ايجاد مي‌شود و عوارض و مرگ‌و‌مير بالايي دارد. عوامل خطرزاي اين عفونت عبارتند از: وجود دريچه قلبي مصنوعي، بيماري ساختاري يا مادرزادي قلبي، تزريق وريدي مواد مخدر و سابقه مداخلات تهاجمي اخير. وجود تب، تعريق شبانه يا نشانه‌هاي بيماري سيستميک غيرقابل توجيه در بيماران، بايد شک به اندوکارديت را برانگيزد. تشخيص اين بيماري بر اساس معيارهاي دوک است که يافته‌هاي باليني، آزمايشگاهي و اکوکارديوگرافي را شامل مي‌شود. درمان آنتي‌بيوتيکي اندوکارديت عفوني با توجه به طبيعي يا مصنوعي بودن دريچه درگير، عامل ايجاد عفونت و حساسيت آنتي‌بيوتيکي آن تعيين مي‌شود. نتايج کشت خون مبتلايان عمدتا شامل استافيلوکوک طلايي، استرپتوکوک ويريدانس، انتروکوک‌ها و استافيلوکوک‌هاي کواگولاز منفي است. سلامت ساختاري و عملکردي دريچه‌ها در اندوکارديت عفوني به‌ هم مي‌ريزد و گاهي در بيماران دچار عفونت‌هاي مهاجم يا طولاني، آمبولي، و تخريب يا پارگي دريچه، مشاوره جراحي ضرورت مي‌يابد. پس از تکميل دوره درمان آنتي‌بيوتيکي، بايد به بيماران در رابطه با اهميت حفظ بهداشت مناسب دهان و دندان، مراجعه منظم به دندان‌پزشک و نياز به پروفيلاکسي آنتي‌بيوتيکي قبل از انجام برخي مداخلات، آموزش داده شود.

ادامه مطلب

در معیارهای دوک، وجود 2 معیار ماژور، یک معیار ماژور و سه معیار مینور یا پنج معیار مینور تشخیص اندوکاردیت را قطعی می کند.
معیارهای ماژور عبارتند از 1- کشت خون مثبت: الف- میکروارگانیسم های تیپیک برای اندوکارتین عفونی حاصل از دو کشت خون جداگانه. این ارگانیسم ها عبارتند از استرپتوکوک ویریدنس، استرپتوکوک بوویس، استافیلوکوک اورئوس، انتروکوک، گروه HACEK (هموفیلوس، آکتینوباسیل، کاردیوباکتریوم، ایکنلا، کینگلا) ب- کشت خون مثبت پایدار به این صورت بدست می آید: مثبت شدن کشت های خون گرفته شده در فاصله بیش از 12 ساعت، یا مثبت شدن 3 کشت یا مثبت شدن قسمت اعظم 4 کشت یا بیشتر که فاصله بین اولین و آخرین کشت حدقل یک ساعت باشد، یا کشت خون مقبت از نظر کوکسیلا بورنتی یا سطح پاسخ آنتی بادی IgG  2- شواهدی از گرفتاری اندوکارد: الف- اکوکاردیوگرام مثبت: توده داخل لبی ضربان دار بر روی دریچه یا ساختارهای نگه دارنده اش یا بر روی مواد کار گذاشته یا در مسیر جریان های رگورژیتاسیون یا آبسه یا جا شدن تازه قسمتی از دریچه مصنوعی
معیارهای مینور عبارتند از 1- مستعد بودن: شرایط قلبی مستعد کننده یا اعتیاد تزریقی 2- تب: مساوی یا بیشتر از 38 درجه 3- مشکلات عروقی: آمبولی شریانی بزرگ، انفارکت های عفونی ریوی، آنوریسم قارچی، خونریزی داخل جمجمه ای، خونریزی ملتحمه، ضایعات janeway 4- اختلالات ایمونولوژیک: گلومرولونفریت، گره های اسلر، نقاط Roth، فاکتور روماتوئید 5- شواهد میکروبیولوژی: کشت خون مثبت که مطابق با معیارهای کاژور گفته شده نیست یا شواهد سرولوژی از عفونت فعال با ارگانیسم های مرتبط با اندوکاردیت عفونی