پزشکی بالینی

در معیار تشخیصی سالپنژیت در صورت وجود تمامی معیارهای اصلی و یکی از معیارهای فرعی تشخیص تایید می شود.
معیارهای اصلی عبارتند از: تندرنس مستقیم شکمی با یا بدون ریباند تندرنس، درد و حساسیت در حرکت سرویکس و رحم، حساسیت آدنکسی
معیارهای فرعی عبارتند از: وجود گنوکوک در رنگ آمیزی گرم ترشحات اندوسرویکس، افزایش درجه حرارت بدن (بیش از ۳۸ درجه)، لکوسیتوز بیش از ۱۰۰۰۰، کولدوسنتز مثبت، وجود توده التهابی نظیر آبسه در معاینه دو دستی لگن یا در مطالعات رادیوگرافیک

در معیار تشخیصی سندرم آنتی فسفولیپید (APS) در صورت وجود حداقل یک معیار بالینی و حداقل یک معیار آزمایشگاهی تشخیص تایید می شود. فاصله معیار بالینی و یافته آزمایشگاهی نباید از ۵ سال بیشتر باشد.
معیارهای بالینی عبارتند از: ۱- ترومبوز عروقی: ترومبوز شریانی، وریدی یا عروقی کوچک در هر قسمت از بدن که باید توسط داپلر یا هیستوپاتولوژی تایید گردد به غیر از ترومبوز وریدی سطحی که تشخیص آن بالینی است.۲- موربیدیتی بارداری: یک یا چند مورد مرگ غیر قابل توجیه جنین با ظاهر نرمال در ۱۰ هفتگی یا بعد از آن، یک یا چند مورد مرگ نوزاد پره ماچور با ظاهر نرمال پیش از ۳۴ هفتگی به دلیل اکلامپسی یا پره اکلامپسی شدید طبق تعریف استاندارد یا شواهد نارسایی جفت، سه یا بیشتر سقط خودبه خودی غیرقابل توجیه متوالی پیش از ۱۰ هفتگی
معیارهای آزمایشگاهی عبارتند از: ۱- آنتی بادی های آنتی کاردیولیپین (acl) (ایمونوگلوبولین Gو یا IgM با تیتر متوسط یا بالا در ۲ نوبت یا بیشتر با فاصله حداقل ۱۲ هفته) ۲- آنتی بادی های آنتی β۲-گلیکوپروتئین I و ۳- آنتی بادی های لوپوس آنتی کوآگولان (LA) (در دو نوبت یا بیشتر با فاصله حداقل ۱۲ هفته)

در معیار Creasy جهت تشخیص لیبر پره ترم، معیارهای زیر پیشنهاد شده است:
انقباضات رحمی (بیش از ۴ انقباض در هر ۲۰ دقیقه) و دیلاتاسیون سرویکس (برابر یا بیش از ۲ سانتی متر در نولی پارها و برابر یا بیش از ۳ سانتی متر در مولتی پارها) و افاسمان سرویکس (بیش از ۸۰ درصد) یا انقباضات رحمی و تغییرات سرویکس).
معیار Creasy برای افزایش دقت تشخیص لیبر پره ترم از زنان دارای انقباضات رحمی پره ترم استفاده می شود.

در معیار ROME III برای سندرم روده تحریک پذیر، می بایست ناراحتي يا درد راجعه شکم در حداقل 3 روز از ماه در 3 ماه گذشته که با حداقل 2 مورد از اين 3 معيار همراه باشد:
بهبود با دفع، شروع همراه با تغيير در دفعات اجابت مزاج، شروع همراه با تغيير در قوام (ظاهر) مدفوع.
اين معيارها بايد در 3 ماه گذشته پر شده باشند و پيش از گذاشتن تشخيص حداقل 6 ماه از شروع علايم گذشته باشد. منظر از احساس ناراحتي، احساسی است که به صورت درد توصيف نشده باشد. در تحقيقات پاتوفيزيولوژي و کارآزمايي‌هاي باليني، فراواني درد يا ناراحتي به ميزان حداقل 2 روز در هفته طي مدت ارزيابي غربالگري، براي احراز معيارها لازم دانسته مي‌شود.

در معیار ROME III برای یبوست کارکردی، باید دو مورد از معیارهای زیر وجود داشته باشد:
زورزدن حداقل در 25 درصد موارد دفع وجود داشته باشد، مدفوع سفت یا گلوله مانند (Lumpy) حداقل در 25 درصد موارد دفع وجود داشته باشد، احساس تخله ناکامل حداقل در 25 درصد موارد دفع وجود داشته باشد، احساس انسداد يا گرفتگي آنورکتال حداقل در 25 موارد دفع وجود داشته باشد، نياز به مانورهاي دستي براي تسهيل دفع (مثلا تخليه با انگشت يا حمايت از کف لگن) حداقل در 25 موارد دفع وجود داشته باشد، کمتر از 3 بار دفع مدفوع در هفته وجود داشته باشد.
می بایست بدون مصرف مسهل‌ها ندرتا مدفوع نرمي وجود داشته باشد و همچنین معيارهاي تشخيصي براي سندرم روده تحريک‌پذير کافي نباشند. اين معيارها بايد در 3 ماه گذشته پر شده باشند و پيش از گذاشتن تشخيص حداقل 6 ماه از شروع علايم گذشته باشد.

در معیارهای آمسل (Amsel)، وجود سه مورد از چهار اختلال کلینیکی زیر تشخیص واژینوز باکتریال را قطعی می کند.
1- علائم مشهود دال بر افزایش ترشحات سفید و یکنواخت واژینال 2- ترشحات واژینال با PH بیش از چهار و نیم 3- ایجاد بوی ماهی (در رابطه با تولید آمین های فرار مانند تری متیل آمین) بلافاصله بعد از مخلوط کردن ترشحات واژینال با KOH در درصد 4- مشاهده میکروسکوپیک Clue Cell یا سلول های کلیدی (سلول های اپیتلیال واژن پوشیده شده با ارگانیسم های کوکوباسیلی که در آن ها یک ظاهر گرانولار با حاشیه های نامشخص ایجاد می کند) در یک لام مرطوب که از مخلوط کردن ترشحات واژن با نرمال سالین به نسبت تقریبی 1:1 تهیه شده است. 

در معیارهای دوک، وجود 2 معیار ماژور، یک معیار ماژور و سه معیار مینور یا پنج معیار مینور تشخیص اندوکاردیت را قطعی می کند.
معیارهای ماژور عبارتند از 1- کشت خون مثبت: الف- میکروارگانیسم های تیپیک برای اندوکارتین عفونی حاصل از دو کشت خون جداگانه. این ارگانیسم ها عبارتند از استرپتوکوک ویریدنس، استرپتوکوک بوویس، استافیلوکوک اورئوس، انتروکوک، گروه HACEK (هموفیلوس، آکتینوباسیل، کاردیوباکتریوم، ایکنلا، کینگلا) ب- کشت خون مثبت پایدار به این صورت بدست می آید: مثبت شدن کشت های خون گرفته شده در فاصله بیش از 12 ساعت، یا مثبت شدن 3 کشت یا مثبت شدن قسمت اعظم 4 کشت یا بیشتر که فاصله بین اولین و آخرین کشت حدقل یک ساعت باشد، یا کشت خون مقبت از نظر کوکسیلا بورنتی یا سطح پاسخ آنتی بادی IgG  2- شواهدی از گرفتاری اندوکارد: الف- اکوکاردیوگرام مثبت: توده داخل لبی ضربان دار بر روی دریچه یا ساختارهای نگه دارنده اش یا بر روی مواد کار گذاشته یا در مسیر جریان های رگورژیتاسیون یا آبسه یا جا شدن تازه قسمتی از دریچه مصنوعی
معیارهای مینور عبارتند از 1- مستعد بودن: شرایط قلبی مستعد کننده یا اعتیاد تزریقی 2- تب: مساوی یا بیشتر از 38 درجه 3- مشکلات عروقی: آمبولی شریانی بزرگ، انفارکت های عفونی ریوی، آنوریسم قارچی، خونریزی داخل جمجمه ای، خونریزی ملتحمه، ضایعات janeway 4- اختلالات ایمونولوژیک: گلومرولونفریت، گره های اسلر، نقاط Roth، فاکتور روماتوئید 5- شواهد میکروبیولوژی: کشت خون مثبت که مطابق با معیارهای کاژور گفته شده نیست یا شواهد سرولوژی از عفونت فعال با ارگانیسم های مرتبط با اندوکاردیت عفونی