شکستگي‌ها و دررفتگي‌هاي شايع انگشتان دست
شکستگي‌ها و دررفتگي‌هاي انگشتان دست، آسيب‌هاي شايعي هستند که غالبا توسط پزشکان خانواده درمان مي‌شوند. انجام يک معاينه فيزيکي نظام‌مند به منظور اجتناب از عوارض و پيامدهاي سوء متعاقب اين آسيب‌ها ضرورت دارد. در ارزيابي شکستگي‌ها و دررفتگي‌هاي انگشتان، انجام راديوگرافي (معمولا در نماهاي قدامي- خلفي، لترال واقعي و مايل) مورد نياز است. دررفتگي دورسال مفصل اينترفالانژيال پروگزيمال (PIP) شايع‌ترين نوع دررفتگي‌هاي انگشت به شمار مي‌آيد. دررفتگي‌هاي انگشتان بايد در اولين فرصت ممکن جا انداخته شوند و آسيب‌هاي همزمان در بافت نرم نيز بايد به صورت مناسب درمان گردند. ارجاع به متخصص دست در اين موارد لازم خواهد بود: عدم امکان جا انداختن دررفتگي؛ ناپايدار بودن انگشت پس از جا انداختن؛ يا وجود آسيب قابل ملاحظه ليگامان‌ها، تاندون‌ها يا بافت نرم. بعضي از شکستگي‌هاي شايع انگشت را مي‌توان به صورت محافظه‌کارانه از طريق جا انداختن و بي‌حرکتي مناسب، درمان کرد. اين بيماران نيز در اين موارد بايد به متخصص دست ارجاع شوند: ناپايداري شکستگي، درگيري بخش بزرگي (بيش از 30%) از سطح داخل مفصلي، يا وجود چرخش قابل ملاحظه.