..::::  موفقیت تازه دانشمندان در "بای‌پس" قلب با رگ‌های خونی شتر مرغ  ::::..

دانشمندان ژاپنی با استفاده از رگ‌های خونی شتر مرغ موفق به ایجاد "بای پس" قابل دوام در خوک‌ها شدند که این امر امیدهای پیوند موثر و آسان عروق در بیماران قلبی را افزایش داده است. محققان دریافتند که می‌توان رگ‌های خونی را از شتر مرغ برداشته و از آن برای ساخت مسیرهای مصنوعی به طول 30 سانتی متر و قطر 2 میلیمتر استفاده کنند. جایگزین‌های امروزی که از بدن افراد مرده، حیوانات یا فیبرها و رزین‌های مصنوعی به دست می‌آید باید برای جلوگیری از مشکلات ایجاد لخته، دو برابر باشند. اکنون شترمرغ ها منبع پایدار و خوبی از رگ‌های بلند و نازک را در اختیار محققان گذاشته‌اند.
به گفته "تتسوجی یاما اوکا" سرپرست ارشد این پژوهش، عروق به کار رفته در این پژوهش که خون را به سمت سر شتر مرغ حمل می‌کند، فرآوری شده و با مولکول‌های پیشگیری کننده وقوع لخته در مقیاس نانو پوشش داده شده است. پژوهشگران در آزمایشگاه "یاما اوکا" از رگ‌های خونی جدید برای انجام عمل بای پس در شریان فمورال (شریان ران) در پنج خوک کوچک استفاده کردند. طی این پژوهش ثابت شد که رگ جدید این اجازه را به خون می‌دهد که بدون استفاده از عوامل پیشگیری کننده لخته به آرامی و یکنواخت گردش کند.
"یاما اوکا" می‌گوید که نتایج این پژوهش نخستین موفقیت جهانی در انجام عمل "بای پس" بلند در قطر کوچک است.
پیش از این عمل‌ "بای پس" قلب با استفاده از رگ‌های مصنوعی کوچک در موجودات کوچک مانند موش انجام شده بود اما برای عمل‌های انسانی رگ‌ها باید بلند و نازک باشد. در نتیجه برای قلب انسان، اضافه کردن حداقل 10 سانتی متر و برای پا نیز 20سانتی متر رگ لازم است. جراحان می‌توانند، این رگ خونی جدید را برای اعمال جراحی خاص، به اندازه مورد نظر کوتاه کنند و دیگر نیازی به برداشت رگ از سایر قسمت‌های بدن اشخاص بیمار نخواهد بود. "بای پس" از نظر لغوی به معنای راه فرعی است و "بای پس" قلب نوعی عمل جراحی قلبی است که از رگ‌های خونی جدید به عنوان میانبری برای رگ‌های دچار تنگی و گرفتگی استفاده می‌شود و خون در آن مانند سایر رگ‌های خونی بدن، جریان می‌یابد. گام بعدی دانشمندان در این پژوهش، آغاز آزمایشات بالینی است.

ادامه نوشته

عوارض عصبي CABG

امروزه بيماراني که براي جراحي‌هاي برقراري مجدد مسير عروق کرونر (coronary revascularization) ارجاع مي‌شوند، نسبت به گذشته سن بيشتري دارند و لذا احتمالا به بيماري شديدتري در عروق خارج قلبي خود مبتلا هستند. علي‌رغم اين مشکلات، در سال‌هاي اخير ميزان مرگ‌ومير پيوند باي‌پس عروق کرونر (CABG) در صورتي که با جراحي ديگري همزمان نباشد، دايما در حال کاهش بوده است. با وجود اين، عوارض عصبي از جمله سکته مغزي و افت شناختي همچنان يک نگراني مهم براي اين بيماران سالمند محسوب مي‌شوند.
تاکنون درک ناکامل از پاتوفيزيولوژي اين عوارض مانع تدوين راهبردهايي براي کاهش بروز حوادث عصبي پس از عمل شده است. تا حدي به دليل اين تصور که عوارض عصبي اختصاصا به استفاده از باي‌پس قلبي- ريوي خارج بدني ارتباط دارند، تکنيک‌هايي براي انجام CABG بدون باي‌پس قلبي- ريوي (موسوم به جراحي بدون پمپ [off- pump] در مقابل جراحي با پمپ [on- pump]) ابداع شدند. با اين حال، کارآزمايي‌هاي آينده‌نگر بزرگ در سال‌هاي اخير براي مقايسه ميزان عوارض عصبي جراحي‌هاي متعارف با پمپ با جراحي‌هاي بدون پمپ، کاهش معني‌دار خطر در صورت جراحي بدون پمپ را نشان نداده‌اند. در نتيجه، تلاش‌ها براي کاهش بروز آسيب‌هاي عصبي پس از عمل، به جاي متغيرهاي مرتبط با خود جراحي بيشتر بر عوامل خطر مرتبط با بيمار (از قبيل ميزان آترواسکلروز آئورت، شريان‌هاي کاروتيد و مغز) متمرکز شده‌اند. اگرچه امروزه مراکز جراحي بيشتري قبل و حول‌وحوش عمل به غربالگري بيماران داراي خطر افزايش‌يافته سکته مغزي و تعديل تکنيک‌هاي جراحي بر اساس يافته اين غربالگري‌ها مي‌پردازند، اين رويکرد هنوز به صورت استاندارد مراقبت درنيامده است. بنابراين عجيب نيست که ميزان عوارض عصبي بين مراکز مختلف تا اين حد تفاوت دارد. در اين مقاله مروري، در مورد پاتوفيزيولوژي سکته مغزي و افت شناختي به عنوان دو پيامد پس از CABGهاي امروزي بحث مي‌شود و سپس راهبردهاي نوظهور براي کاهش ميزان چنين پيامدهايي ذکر مي‌گردند.

PDF متن کامل مقاله               HTML متن کامل مقاله

ادامه نوشته