پزشکی بالینی

معمولا نشان‌هاي پوستي در نوزادان باعث نگراني والدين مي‌شوند. اکثر توصيه‌هاي درماني در اين باره، بر پايه عقيده صاحب نظران است و شواهد محدودي وجود دارند تا راهنمايي براي نحوه برخورد با اين وضعيت ها باشند. خال‌هاي ملانوسيتي مادرزادي بزرگ براي برداشتن نيازمند ارزيابي هستند در حالي که مي‌توان خال‌هاي کوچک‌تر را تنها از نظر بروز تغييرات بدخيم پيگيري کرد. به جز چند استثنا، نشان‌هاي پوستي خوش‌خيم زمان نوزادي (براي مثال، ملانوزيس درمي، همانژيوم نوزادي، لکه‌ شرابي[ niats eniw-trop] ‌، خال ساده [xelpmis suven]‌)، به درمان نياز ندارند؛ با اين حال، از نظر زيبايي مي‌توان به کمک ليزر درمان‌هاي موثري انجام داد. نيپل ‌هاي اضافي (selppin yraremunrepus)‌ شايع و خوش‌خيم هستند. گاهي آنها به اشتباه به عنوان خال‌هاي ملانوسيتي مادرزادي تشخيص داده مي‌شوند. نشان‌هاي پوستي با خطر متوسط و بالاي مربوط به ديس رافيسم نخاعي (msihparsyd lanips)‌ (نظير، سينوس‌هاي درمي، دنباله ها، گودي‌هاي غيرعادي [selpmid lacipyta]، ضايعات متعدد از هر نوعي) نيازمند بررسي با IRM يا سونوگرافي هستند. پزشکان خانواده بايد با انواع مختلف نشان هاي پوستي و گفتگوي راحت درباره روش‌هاي پيشگيري و راهبرد‌هاي درماني از نظر زيبايي، آشنا باشند.

PDF مقاله            HTML مقاله

بثورات در نوزادان بسيار شايع بوده، مي‌تواند سبب نگراني جدي والدين شود. هرچند که اکثر بثورات گذرا و خوش‌خيم هستند، برخي از آنها به ارزيابي بيشتر نياز دارند. اريتم توکسيک نوزادان(1)، آکنه نوزادي(2) و ملانوز پوستولي گذراي نوزادي، بثورات وزيکولي–پوستولي گذرايي هستند که براساس نماي مشخص‌ و از طريق باليني تشخيص داده مي‌شوند. شيرخواراني که تظاهرات غيرمعمول يا نشانه‌هاي بيماري سيستميک دارند بايد از نظر کانديدا و عفونت‌هاي ويروسي و باکتريايي ارزيابي شوند، ميليا و ميلياريا به علت نابالغ‌بودن ساختمان پوست ايجاد مي‌شوند. ميلياريا روبرا (که عرق سوز(3) نيز ناميده مي‌شود) معمولا پس از به کارگيري روش‌هاي خنک‌کننده بهبود مي‌يابد. درماتيت سبورييک بسيار شايع است و بايد از درماتيت آتوپيک افتراق داده شود. معمولا اطمينان دادن به والدين و تحت نظر قراردادن بيمار کفايت مي‌کند اما ممکن است استفاده از شامپوهاي حاوي قطران (rat)، کتوکونازول موضعي يا استروييدهاي ضعيف، براي درمان موارد شديد يا ماندگار ضروري باشد.
ممکن است پوست نوزاد طي 4 هفته اول عمر دچار تغييرات گوناگوني شود. اکثر اين تغييرات خوش‌خيم و خودمحدود شونده است اما امکان دارد برخي از آنها به ارزيابي بيشتر از نظر علل عفوني يا بيماري زمينه‌اي سيستميک نياز داشته باشد. تقريبا تمامي اين تغييرات پوستي براي والدين نگران‌کننده هستند و ممکن است سبب مراجعه آنها به پزشک يا پرسش‌هايي طي معاينات روتين نوزاد شوند. بنابراين، پزشکاني که مراقبت از نوزادان را به عهده دارند بايد قادر باشند ضايعات شايع پوست را شناسايي کرده، به طور مناسب به والدين مشاوره دهند. بخش اول اين مقاله به مرور تظاهرات، پيش‌آگهي و درمان شايع‌ترين بثورات دوران نوزادي مي‌پردازد. بخش دوم اين مقاله که در شماره آينده به چاپ مي رسد، به شناسايي و درمان نشان‌‌هاي نوزادي که در دوران نوزادي ظاهر مي‌شوند، اختصاص دارد.