حملات تشديد بيماري انسدادي مزمن ريه (COPD) در تقريبا نيمي از موارد ناشي از عفونت‌هاي باکتريايي هستند و ساير موارد آن بر اثر ويروس‌ها و محرک‌هاي محيطي ايجاد مي‌شوند.  پژوهشگران گروه کاکرين (Cochrane) اخيرا يک فرابررسي را روي 16 مطالعه انجام دادند که همه آن‌ها به مقايسه‌ اثرات آنتي‌بيوتيک‌ها با دارونما در درمان حملات تشديد COPD مي‌پرداختند. در اين خلاصه، بر نتايج 7 کارآزمايي تاکيد مي‌شود که فقط بيماران بستري را شامل مي‌شدند.
در ميان 612 بيمار بستري (ولي نه در ICU) به علت حملات تشديد بيماري، مصرف آنتي‌بيوتيک باعث کاهش معني‌دار شکست درمان پس از 4 هفته مي‌شد (42% در مقابل 52%، تعداد مورد نياز براي درمان: 10 نفر) ولي از مرگ‌ومير ناشي از تمامي علل پيشگيري نمي‌کرد. تعريف شکست درمان در اين مطالعه اين بود: عدم بهبود يا بدتر شدن علايم، نياز به اضافه‌ کردن آنتي‌بيوتيک‌ها يا داروهاي ديگر، يا مرگ ناشي از حمله تشديد بيماري. در ميان 93 بيمار بستري در ICU به علت حملات بسيار شديد بيماري، آنتي‌بيوتيک‌ها ميزان شکست درمان را به صورت معني‌داري کاهش مي‌دادند (11% در مقابل 57%، تعداد مورد نياز براي درمان: 2 نفر) و باعث کاهش مرگ‌ومير ناشي از تمامي علل مي‌شدند (4% در مقابل 22% ، 6 نفر).
اين کارآزمايي‌هاي تصادفي‌شده به دليل تعداد اندک بيمارانشان دچار محدوديت بودند ولي کارآزمايي‌هاي مشاهده‌اي بزرگ هم از مصرف آنتي‌بيوتيک‌ها براي درمان حملات تشديد COPD در بيماران بستري حمايت مي‌کنند. راهکارها همچنين از درمان آنتي‌بيوتيکي براي آن دسته از موارد تشديد COPD که علايم خاص دارند يا به تهويه مکانيکي نياز پيدا مي‌کنند، حمايت مي‌نمايند. اين فرابررسي کاکرين نشان مي‌دهد که تمامي بيماران بستري‌شده در ICU به علت تشديد COPD بايد آنتي‌بيوتيک دريافت کنند. شواهد موجود همچنين نشان مي‌دهند که بيماران بستري‌شده در بخش (نه ICU) به علت حمله تشديد COPD، از درمان آنتي‌بيوتيکي نفع مي‌برند. البته براي تعيين زيرگروه‌هايي که بيشترين نفع را از اين درمان مي‌برند، هنوز به انجام کارآزمايي‌هاي شاهددار بيشتري نياز است.