در بالين، بررسي قدرت عضلات تنفسي، با اندازه‌گيري «حداکثر فشار دمي» (MIP) و «حداکثر فشار بازدمي» (MEP) به دست مي‌آيد. درواقع، MIP قدرت ديافراگم و ديگر عضلات دمي را نشان مي‌دهد، در حالي که MEP دربرگيرنده ميزان قدرت عضلات شکمي و ديگر عضلات بازدمي است.
انديکاسيون‌هاي معمول براي اندازه‌گيري MIP و MEP عبارت‌اند از: ۱- وقتي شک به ضعف عضلات تنفسي وجود داشته باشد، مانند فرد بيماري که ديس‌پنه، سرفه ضعيف و بيماري عصبي ـ عضلاني شناخته شده دارد۲- اسپيرومتري، الگوي انسدادي را نشان ‌دهد و ضعف عضلات تنفسي از تشخيص‌هاي افتراقي باشد. ۳- نتايج اسپيرومتري، نشان‌دهنده ظرفيت حياتي پايين با اتيولوژي نامشخص باشد و ضعف عضلات تنفسي نيز در ليست تشخيص افتراقي‌ها گنجانده شده باشد. ۴- اسپيرومتري، کاهشي در مانور حداکثر تهويه ارادي را با اتيولوژي ناشناخته ناشناخته نشان مي‌دهد و ضعف عضلات تنفسي از جمله تشخيص‌هاي افتراقي آن است. ۵- بررسي پيشرفت، ثابت ماندن يا بدتر شدن ضعف عضلات تنفسي شناخته شده.

ادامه مطلب