پزشکی بالینی

محققان آمریکایی با الهام از کرم انگلی خاردار موفق به طراحی وصله سوزن داری شده اند که بدون ایجاد زخم و عفونت، به اتصال بافت ها در محل برش کمک می کند. کرم های انگلی Pomphorhynchus laevis با کمک سر خاردار خود به درون روده ماهی نفوذ کرده و با چسبیدن به دیواره، از بدن میزبان تغذیه می کنند. محققان بیمارستان بیرگام و زنان دانشگاه هاروارد به سرپرستی دکتر «جفری کارپ» با الهام از این کرم انگلی موفق به ساخت سیستم جدید برای نگه داشتن گرافت های پوست (پیوند پوست سالم به ناحیه آسیب دیده) بر روی زخم شده اند.
این وصله، آرایه ای از میکروسوزن های مخروطی شکل در سطح زیرین است؛ هر یک از سوزن ها دارای یک هسته پلی استایرن سخت است که با یک نوک پلاستیکی پوشش داده شده و در شرایط خشکی کاملا سخت و در شرایط مرطوب نرم است. در این روش، گرافت (پیوند) پوست بر روی سوختگی، عفونت، برش یا محل زخم گذاشته می شود و سپس این وصله خاردار روی آن قرار می گیرد. میکروسوزن ها براحتی از طریق محل پیوند به بافت زیرین پوست نفوذ می کنند که در تماس با مایعات بدن گسترش پیدا کرده و باعث بهم پیوستگی و اتصال بافت می شوند.
گرافت (پیوند) پوست در محل برش با استفاده از بخیه انجام می شود، اما قدرت چسبندگی وصله های میکروسوزنی سه برابر بیشتر از بخیه است که علاوه بر ایجاد یک سطح یکنواخت، از بروز زخم و عفونت در محل بافت جلوگیری می کند؛ همچنین امکان استفاده از این وصله ها برای بستن برش در جراحی های داخلی نیز وجود دارد. این نخستین وصله میکرو سوزن دار با الهام از حیوانات محسوب نمی شود؛ محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT)‌ نیز یک وصله سوزن دار با الهام از تیغ های جوجه تیغی طراحی کرده اند که می تواند بعنوان چسب جراحی مورد استفاده قرار بگیرد. نتایج این دستاورد در مجله Nature Communications‌ منتشر شده است.

دانشمندان سیستم میكروسوزنی برپایه ابریشم ساختند كه می تواند میزان دقیقی از داروها را در طول زمان و بدون نیاز به خنك سازی در بدن آزاد كند. به گزارش ساینس دیلی، این سوزن های كوچك توسط مهندسان زیست فناوری در دانشكده مهندسی دانشگاه Tufts ساخته شده است. این سوزن ها را می توان تحت دما و فشار طبیعی و در محیط آب ساخت و تركیبات حساس زیست شیمیایی را بر روی آن قرار داد. این سوزن های جدید زیست تجزیه پذیر و زیست سازگار هستند. پژوهشگران موفق شدند توانایی این میكروسوزن ابریشمی را در انتقال یك مولكول بزرگ آنزیمی موسوم به (HRP ) نشان دهند. همچنین می توان بر روی این میكروسوزن های ابریشمی تتراسایكلین گذاشت تا مانع از رشد باكتری استافیلوكوك و بروز عفونت در محل شود. این سیستم جدید می تواند بر چالش های انتقال طولانی مدت دارو غلبه كند. مجریان این طرح معتقدند این فناوری می تواند برای دیگر كاربردهای ذخیره زیستی نیز به كار گرفته شود. این میكروسوزن ها كه اندازه آنها از یك میكرون بیشتر نیست می توانند بدون رسیدن به اعصاب، به لایه بالایی پوست نفوذ و سیستم انتقال داروی بدون درد را فراهم كنند. نتایج این تحقیقات در نشریه Advanced Functional Materials منتشر شده است.