پزشکی بالینی

محققان دانشگاه نورث وسترن می‌گویند با استفاده از فناوری نانو موفق به برداشتن گام‌های موثری در درمان بیماری ام اس شده‌اند. در این پروژه آنها از نانوذرات قابل تجزیه جهت حمل دارو استفاده کردند. این نانوذرات می‌تواند سیستم ایمنی بدن را فریب دهد. در بیماری ام اس، سیستم ایمنی بدن به غشاء میلن حمله می‌کند، غشائی که سلول‌های عصبی مغز، نخاع و اعصاب بینایی را پوشانده است. زمانی که این پوشش عایق از بین رود، سیگنال‌های عصبی قادر نیستند به شکل صحیحی در مسیر عصبی حرکت کنند در نتیجه اثراتی از بی‌حسی موضعی گرفته تا کوری یا رعشه در بدن دیده می‌شود.
محققان این پروژه به‌جای اینکه کل سیستم ایمنی بدن را مورد هدف قرار دهند و با این بیمار را در معرض بیماری‌های دیگر قرار دهند، از نانوذرات استفاده کردند که به آنتی‌ژن‌های میلن متصل می‌شود با این کار سیستم ایمنی به حالت اولیه بازمی‌گردد. با تزریق این نانوذرات سیستم ایمنی دیگر میلن را به‌عنوان یک جسم خارجی نشناخته و به آن حمله نمی‌کند. استفان میلر از محققان پروژه می‌گوید نکته جالب در این پروژه آن است که از آن می‌توان برای بیماری‌های مختلفی که به سیستم ایمنی بدن مربوط است استفاده کرد تنها کافی است که آنتی‌ژن مورد نظر را به آن اضافه کرد. نانوذرات تولید شده برای این پروژه توسط FDA تایید شده است. لونی شا می‌گوید نتایج این پروژه یک پیشرفت بزرگ محسوب می شود و ثابت می‌کند که می‌توان سیستم ایمنی بدن را تنظیم کرد. نتایج این پژوهش در نشریه Nature Biotechnology به چاپ رسیده است.
در این پروژه، آنتی‌ژن‌های میلن به نانوذرات متصل شده و به‌درون بدن موش تزریق شد. پس از ورود دارو به بدن مستقیما به طحال می‌رسد که مسئول فیلتر کردن خون بدن است. ذرات در بدن تحت محاصره ماکروفاژها در می‌آیند که نوعی سلول ایمنی در بدن هستند. از نظر سیستم ایمنی این نانوذرات سلول عادی خون تلقی می‌شوند. نانوذرات موجب نوعی پاسخ موسوم به ایمنی خودکار می‌گردد که در اثر آن سلول‌های T میلن غیرفعال می‌شوند. در نهایت سیستم ایمنی حمله خود را به میلن متوقف می‌کند. در روش‌های فعلی برای درمان بیماری ام اس، کل سیستم ایمنی بدن غیرفعال می‌شود که این امر موجب آسیب‌پذیری بدن در برابر بیماری‌هایی نظیر سرطان می‌شود این در حالی است که در روش جدید سیستم ایمنی به کار عادی خود ادامه می‌دهد.

استفاده از نانوذرات جدید جهت درمان سرطان‌ها، تحویل دارو به بافت‌های سالم را کاهش می‌دهد. محققان دانشگاه کیس وسترن با انجام بررسی‌های خود توانستند به نانوذرات جدیدی دستیابی پیدا کنند که ضمن رساندن داروها به سلول‌های تومورال، انتقال آنها به سلول‌های غیرهدف و سالم را به حداقل می‌رساند. استفاده از این نانو ذرات در مدل حیوانی توانست به مدت بیشتری در گردش خون گروه مورد آزمایش باقی بماند و رسوب بیشتری را در داخل تومورها نشان دهد. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند داروهای وابسته به نانوذرات در بسیاری از سلول‌های سرطانی انتقال نمی‌یابند زیرا تحویل آنها به سلول‌های تومورال به طور یکنواخت نبوده و در نتیجه مقادیر عظیمی از آنها در اطراف عروق جمع می‌شوند. به گفته محققان استفاده از این نانو ذرات جدید بر اساس نانو زنجیره‌های چند بخشی منجر به رساندن داروها به بیشتر سلول‌های سرطانی شده و باعث از بین رفتن سلول‌های توموری می‌شود. یافته‌های این تحقیق در نشریه نانو ACS‌ منتشر شده است.