مهارت11- اصول ترميم پارگي‌هاي پوست
ترميم پارگي‌هاي پوست مهارت مهمي در رشته طب خانواده محسوب مي‌شود. گزينه‌هاي سرپايي براي اين منظور عبارت‌اند از: بخيه زدن، استفاده از چسب‌هاي بافتي(tissue adhesive)، استفاده از استاپلر (دستگاه منگنه و بخيه خودکار) و نوار چسب‌هاي مخصوص بستن پوست. پزشکان بايد با انواع روش‌هاي بخيه زدن مانند بخيه‌هاي ساده، ممتد، و ماترس(mattress) آشنا باشند. هرچند بخيه زدن بهترين روش براي ترميم پارگي‌ها محسوب مي‌شود، استفاده از چسب‌هاي بافتي از نظر جلب رضايت بيماران، ميزان عفونت و احتمال ايجاد بافت اسکار در مناطقي که پوست تحت کشش زياد نيست، مشابه بخيه زدن است و از طرفي ممکن است اين روش هزينه‌ـ‌اثربخش‌تر نيز باشد. تکنيک بافتن موهاي متقابل در چسب‌هاي بافتي نيز در ترميم پارگي‌هاي پوستي موثر است. با استفاده از سوزن‌هاي ظريف‌تر، تزريق با سرعت آهسته‌تر و گرم کردن يا بافر کردن محلول قبل از تزريق، مي‌توان سوزش ناشي از تزريق محلول بي‌حسي موضعي را کمتر کرد. مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از آب شهر براي شستشوي زخم بي‌خطر است، پماد وازلين به اندازه آنتي‌بيوتيک در مراقبت پس از ترميم زخم موثر است و خيس شدن زخم به فاصله 12 ساعت پس از ترميم، خطر عفونت را افزايش نمي‌دهد. آموزش بيماران پس از ترميم زخم از مسايل مهمي است که نبايد فراموش کرد...