پزشکی بالینی

دانشمندان آمریکایی بر این باورند که با بازسازی یک دی‌ان‌ای باستانی از زمان دایناسورها می‌توانند درمانی برای نقرس پیدا کنند. به باور محققان موسسه فناوری جورجیا، یک نسخه 90 میلیون ساله از آنزیمی موسوم به «Uricase» می‌تواند درمان بهتری برای این بیماری باشد که باعث درد و تورم مفاصل می‌شود. نقرس با تشکیل ماده‌ای شیمیایی در خون موسوم به اسید اوریک ایجاد می‌شود که مقادیر کم آن برای بدن بدون ضرر است. اما هنگامی که سطوح آن افزایش می‌یابد، بلورهای ریز شن‌مانند اسید اوریک در مفاصل شکل گرفته و باعث التهاب، تورم و درد می‌شود. دلیل اصلی که انسانها در معرض ابتلا به نقرس قرار دارند، تغییرات تکاملی است که در طول 20 میلیون سال گذشته در بدن صورت گرفته است. میمون‌ها و بستگان آنها فاقد یک ژن کاربردی برای پروتئین Uricase هستند که اسید اوریک را از بین می‌برند. این ژن طی سالها با چندین جهش ژنتیکی مواجه شده که آنرا بی‌استفاده کرده است.
دانشمندان با بررسی تفاوتهای بین دی‌ان‌ای‌ها برای Uricase در پستانداران مدرن توانستند شکل این پروتئین آخرین جد مشترک آنها را در کنار هم قرار دهند. اریک گاوچر از موسسه فناوری جورجیا، این پروتئین ماقبل تاریخ را با قرار دادن توالی دی‌ان‌ای در ای‌کولای احیا کرد که دی‌ان‌ای باستانی را به پروتئین ترجمه کرد. آنها به بررسی چگونگی عملکرد هر پروتئین در حذف اسید اوریک پرداختند. موثرترین نمونه، پروتئینی بود که 90 میلیون سال سن داشت و در زمانی که دایناسورها هنوز در زمین زندگی می‌کردند، وجود داشت.
با توجه به زمانی که ژن Uricase شروع به تنزل کرده، دانشمندان بر این باورند که جهش ژنتیکی در اثر افزایش مصرف میوه در رژیم غذایی اجداد انسان ایجاد شده است. درمانهای کنونی نقرس از آنزیم بدست آمده از خوکها و میمونها استفاده می‌کند، اما بنظر می‌رسد که تاکنون نسخه باستانی از عملکرد بهتری در آزمایشات برخوردار بوده است. این محققان اکنون به دنبال ثبت اختراع خود در مورد Uricase باستانی بوده و جزئیات این پژوهش در مجله PNAS منتشر شده است. 

محققان دو نوع ژن به نام‌های« Jekyll and Hyde » را در انسان کشف کرده‌اند که با مصرف نوشیدنی‌های شیرین می‌توانند خطر ابتلا به نقرس را افزایش دهند. پژوهش توسط دانشمندان دانشگاه اوکلند نشان داده است نوشیدنی‌های شیرین ممکن است خطر ابتلا به نقرس را افزایش دهند. نقرس یک بیماری شایع و ناتوان‌کننده ورم و آماس مفصل است.
مطالعه منتشر شده در مجله بین‌المللی بیماری‌های روماتولوژی نشان می‌دهد نوعی از ژن SLC2A9 به انتقال اسید اوریک از طریق جریان خون و تسهیل دفع از طریق کلیه کمک می‌کند، اما با مصرف بیش از حد نوشیدنی‌های شیرین، شکر باعث افزایش اسید اوریک در خون می‌شود که با دفع اسید اوریک از کلیه تداخل ایجاد می‌کند. دانشمندان همچنین با مطالعه در افرادی که در هر وعده 300ml در روز نوشیدنی‌های شیرین مصرف می‌کردند دریافتند نقرس در این افراد 13 درصد افزایش یافته است.

محققان دریافتند که گیلاس می‌تواند خطر ابتلا به حملات نقرس را کاهش دهد. بر اساس مطالعات انجام شده، مشخص شد در بیماران مبتلا به نقرس که میوه گیلاس را مصرف می‌کنند خطر ابتلا به حملات نقرس در مقایسه با کسانی که این میوه را مصرف نمی‌کنند، 35 درصد کاهش می‌یابد. نقرس، موجب تبلور اسید اوریک در مفاصل و باعث درد و تورم می‌شود. در حالی‌که برای درمان نقرس، داروهای زیادی موجود است اما محققان برای جلوگیری از حملات این بیماری خوردن گیلاس را توصیه می‌کنند.
در این مطالعه، دکتر یوکینگ ژانگ، استاد پزشکی و بهداشت عمومی در دانشگاه بوستون و همکارانش بر روی 633 فرد مبتلا به نقرس در مدت یک سال بررسی‌هایی انجام دادند و به نتایجی دست یافتند. در این مطالعه از شرکت‌کنندگان در مورد تاریخ شروع نقرس، علائم، داروها و مصرف گیلاس قبل از حمله سوالاتی پرسیده شد. دکتر ژانگ اظهار کرد: یافته‌ها نشان می‌دهد مصرف گیلاس یا عصاره گیلاس خطر ابتلا به حمله نقرس را کاهش می‌دهد. نتایج این مطالعه در مجله (American College of Rheumatology (ACR منتشر شده است.

پژوهش جدید محققان آمریکایی حاکی از آن است که بیماران مبتلا به نقرس که طی دوره‌ای دو روزه پیش از بروز هرگونه حمله نقرسی گیلاس مصرف می‌کردند، 35 درصد کمتر از سایر افراد مبتلا، حملات نقرسی را تجربه می‌کنند. تحقیقات پیشین نشان داده است که فرآورده‌های گیلاسی، دارای اثرات کاهنده اورات (نمک اسید اوریک) و ضد التهابی است و در نتیجه می‌تواند تاثیرات بالقوه‌ای در کاهش درد نقرس بر جای بگذارد. به منظور انجام این پژوهش، محققان 633 بیمار 54 ساله مبتلا به نقرس که 88 درصد آنان سفیدپوست و 78 درصد نیز مرد بودند، مورد بررسی قرار دادند. تمامی این بیماران از نظر تاریخ شروع علائم و حملات نقرس، داروها، عوامل خطر و همچنین مصرف گیلاس و عصاره گیلاس طی دو روز پیش از وقوع هرگونه حملات نقرس مورد پرسش قرار گرفتند. هر وعده در نظر گرفته شده برای مصرف گیلاس، نصف فنجان یا 10 الی 12 عدد از این میوه بود. از تمامی افراد مصرف‌کننده گیلاس، 35 درصد گیلاس تازه خوردند، دو درصد عصاره گیلاس و پنج درصد نیز از مخلوط گیلاس تازه و عصاره گیلاس استفاده کردند. در طول یک سال سپری شده برای این تحقیق، هزار و 247 حمله نقرسی گزارش شد که 92 درصد این حملات در مفصل شصت پا رخ داد.
به گزارش ایسنا، دکتر "یوکینگ ژانگ" سرپرست این پژوهش می‌گوید: نتایج به دست آمده نشان از این دارد که مصرف یک تا سه وعده از گیلاس با کاهش هرچه بیشتر خطر حملات نقرسی همراه است. البته با مصرف بیشتر از سه وعده گیلاس، گزارشی از کاهش هرچه بیشتر خطر حمله نقرسی مشاهده نشد. بر اساس این گزارش، پژوهشگران نیز دریافتند که خطر نقرس هنگام مصرف مخلوط گیلاس و داروی کاهنده اوریک اسید موسوم به "آلوپورینول" در مقایسه با عدم مصرف این دو مورد ذکر شده، 75 درصد کاهش پیدا می‌کند. اثرات محافظتی مصرف گیلاس و عصاره آن پس از تطبیق با تاثیر سایر مولفه‌هایی نظیر جنسیت بیماران، چاقی، جذب پورین، مصرف الکل و مصرف داروهای ادرار آور و ضد نقرس همچنان ثابت ماند.
پژوهشگرانی از دانشگاه‌های هاروارد، بریگهام (""بیرمنگهام نیست"")، جانز هاپکینز بر اهمیت نتایج این مطالعه تاکید و خاطرنشان کرده‌اند که یافته‌های به دست آمده نباید مانع از ادامه درمان‌های تجویزی برای بیماران شود و برای اثبات قطعی تاثیر فرآورده‌های گیلاس در جلوگیری از بروز حملات نقرس، تحقیقات بیشتری نیاز است. این پژوهش در مجله "Arthritis & Rheumatism" منتشر شده است.

پزشکان مرکز تخصصی مایوکلینیک در آمریکا اعلام کردند که برخی از موارد بیماری نقرس با کمک سی تی اسکن قابل تشخیص هستند. این پزشکان می گویند در مواردی که آزمایش های معمول برای تشخیص این بیماری نتیجه نمی دهند، استفاده از نوعی سیستم سی تی اسکن با عنوان «توموگرافی کامپیوتری با انرژی دوگانه» می تواند به تشخیص نقرس کمک کند و موثر واقع شود.
دکتر تیم بونگارتز، متخصص روماتولوژی در مرکز تخصصی مایوکلینیک و سرپرست اصلی این مطالعه می گوید: سی تی اسکن های انرژی دوگانه اخیرا برای شناسایی بلورها در بدن طراحی شده اند و این آزمایش نشان داد که این نوع اسکن ها در تشخیص بیماری نقرس بسیار دقیق عمل می کنند.
به نوشته روزنامه واشنگتن پست، بیماری نقرس عبارت است از شکل گیری بلورهای اسید اوریک در داخل یا اطراف مفاصل که موجب بروز التهاب و درد می شوند و در نهایت احتمال از کارافتادگی و ناتوانی را در بیمار افزایش می دهد. هر چند این بیماری در گذشته بعنوان بیماری ثروتمندان شناخته می شد اما در واقع تمام گروه ها و طبقات اجتماعی را مبتلا می سازد.
به گفته پزشکان، مردان بیشتر در معرض ابتلا به نقرس هستند اما احتمال ابتلا به آن در زنان بویژه پس از یائسگی افزایش پیدا می کند. شرح این مطالعه در نشست سالانه کالج روماتولوژی آمریکا در شیکاگو ارائه شده است.

داروي جديدي به‌ نام کريستکسا (Krystexxa) از سازمان نظارت بر غذا و داروي ايالات‌متحده مجوز دريافت کرد. اين دارو در بيماران مبتلا به نقرس که به داروهاي معمولي مقاوم‌اند يا تحمل اين داروها را ندارند، به کار مي‌رود. کريستکسا آنزيمي است که باعث متابوليزه کردن اسيداوريک به موادشيميايي بي‌ضرر مي‌شود و اين متابوليت‌ها به راحتي از ادرار دفع مي‌شوند. بيماران هر 2 هفته يک بار اين دارو را به صورت داخل وريدي دريافت مي‌کنند. اين دارو بهتر است در مبتلايان به نارسايي مزمن قلبي استفاده نشود.