پزشکی بالینی

 سازمان غذا و داروي آمريکا در تاریخ ۳۰ ژانویه ۲۰۱۲، ويزمودجيب (Vismodegib) با نام تجاري اريوج (Erivedge) را براي درمان کارسينوم سلول بازال در بزرگسالان مورد تاييد قرار داده است. تجويز اريوج براي بيماراني انجام مي‌شود که براي جراحي يا راديوتراپي کانديد مناسبي نيستند يا بدخيمي آنها به ساير اعضاي بدن تهاجم يافته است. اريوج، اولين داروي موردتاييد سازمان غذا و داروي آمريکا براي درمان کارسينوم سلول بازال متاستاتيک است. کارسينوم سلول بازال معمولا شکلي بدون درد و با پيشرفت کند از بدخيمي پوست است که در سطحي‌ترين لايه پوست ظاهر مي‌شود. اين نوع بدخيمي معمولا در مناطقي از پوست که در معرض نورآفتاب هستند بروز مي‌کند. اريوج با شکل قرص يکبار مصرف موجود است. اثربخشي و ايمني اين دارو در يک مطالعه باليني روي 96 بيمار با کارسينوم سلول بازال متاستاتيک يا پيشرفته مورد بررسي قرار گرفته است. شايع‌ترين عوارض ناشي از مصرف اريوج در بيماران تحت‌مطالعه عبارت بودند از گرفتگي‌هاي شديد عضلاني، ريزش مو، کاهش وزن و از بين رفتن قدرت درک طعم‌ها در ناحيه زبان. در برگه اطلاعات دارويي اريوج، در مورد خطر مرگ يا نقايص مادرزادي کشنده در جنين هشدار داده شده است. از بيماران با کارسينوم سلول بازال متاستاتيک دريافت کننده اريوج، 30 درصد پاسخ دهي نسبي و 43 درصد از بيماران بدون متاستاز ولي در مرحله پيشرفته بيماري، پاسخ دهي درماني کامل يا نسبي نشان دادند.

سازمان غذا و داروي آمريكا، داروي جديدي را براي درمان بيماران بزرگسال مبتلا به نوع شايع سرطان پوست موسوم به «كارسينوم‌ سلول بازال» تاييد كرد. اين دارو Erivedge يا vismodegib نام دارد كه تاثير آن در درمان سرطان پوست تحت نظارت اين سازمان مورد بازبيني قرار گرفته است. داروي مزبور اولين داروي تاييد شده از سوي سازمان غذا و داروي آمريكا براي مقابله با كارسينوم سلول باسال است. بنابر گزارش ایسنا، اين سرطان كه معمولا رشد آرام و بدون دردي دارد از لايه‌هاي رويي پوست آغاز مي‌شود. اين سرطان روي نواحي از پوست پديدار مي‌شود كه به طور دائمي و مرتب در معرض نور خورشيد يا ساير تشعشعات فرابنفش قرار دارند. داروي Erivedge قرصي است كه يك نوبت در روز بايد مصرف شود. طبق گزارش سازمان غذا و داروي آمريكا، شايعترين عوارض جانبي اين دارو در مصرف كنندگان آن شامل اسپاسم‌هاي عضلاني، ريزش مو، كاهش وزن، تهوع، اسهال، خستگي، اختلال در حس چشايي، كاهش اشتها، يبوست، تهوع و گاهي حتي از بين رفتن حس چشايي در زبان است.

اخيرا سازمان غذا و داروي آمريکا اطلاعات مربوط به ثبت داروي جديد ويزمودژيب(Vismodegib) را براي درمان بزرگسالان مبتلا به کارسينوم سلول بازال پيشرفته که جراحي برايشان نامناسب تشخيص داده شده پذيرفته است. ويزمودژيب يک داروي تحقيقاتي خوراکي است که براي مهار انتخابي انتقال پيام‌ها در مسيري که در بيش از 90 درصد از موارد کارسينوم‌هاي سلول بازال درگير است، طراحي شده است. کارسينوم سلول بازال شايع‌ترين نوع بدخيمي پوست است که مبتلايان معمولا با روش جراحي تحت‌درمان قرار مي‌گيرند اما زماني که اين نوع بدخيمي پيشرفت کند، مشکلات ناتوان‌کننده و درنهايت مرگ‌آفرين را باعث خواهد شد. هم اکنون گزينه‌هاي درماني موثري براي غلبه بر کارسينوم سلول بازال وجود ندارند. هال بارون،کارشناس دارويي و سرپرست بخش جهاني توسعه محصول شرکت توليد‌کننده ويزمودژيب اميدوار است که هر چه سريع‌تر اولين داروي مورد تاييد FDA براي درمان کارسينوم سلول بازال در اختيار بيماران قرار گيرد. اطلاعات مربوط به ويزمودژيب از دو مطالعه باليني به‌دست آمده است. اين دو مطالعه نشان دادند که ويزمودژيب به ميزان قابل توجهي تومورها را کوچک مي‌كند و ضايعات قابل‌مشاهده را بهبود مي‌بخشد. در 43 درصد از بيماران با کارسينوم سلول بازال پيشرفته ولي محدود به موضع و در 30درصد از بيماران با کارسينوم سلول بازال متاستاتيک، چنين وضعيتي مشاهده شد.
شايع‌ترين عوارض جانبي مرتبط با مصرف اين دارو عبارت بودند از اسپاسم‌هاي عضلاني،ريزش مو،تغيير در حس چشايي، کاهش وزن، ضعف، تهوع، کاهش اشتها و اسهال. عوارض شديدتر در 26 بيمار(25درصد)مشاهده شد.
طبق آمار انجمن سرطان آمريکا، کارسينوم سلول بازال 80 درصد از تمام موارد تشخيص داده شده بدخيمي‌هاي پوست را شامل مي‌شود. در صورتي که در زمان تشخيص ضايعه محدود به بخش کوچکي از پوست باشد. بدخيمي قابل?درمان است اما در گروه کوچکي از بيماران اگر بدخيمي درمان نشده رها شود يا پس از جراحي مجدد عود کند ؛ در محل پيشرفت مي‌كند و حتي ممکن است بافت‌هاي اطراف (مانند گوش، چشم و بيني)، استخوان يا ساير بافت‌ها را گرفتار کند. در بخش بسيار کوچک‌تر بيماران (حدود يک درصد و حتي کمتر از يک درصد) کارسينوم سلول بازال به ساير اندام‌ها و قسمت‌هاي بدن متاستاز مي‌دهد و گسترش مي‌يابد.
در مطالعه باليني انجام شده روي ويزمودژيب 104 بيمار شرکت داشتند. جراحي براي درمان ضايعات اين بيماران مناسب تشخيص داده نشده بود و راديوتراپي هم در مورد آنان ممنوع يا ناموفق بود. بيماران شرکت‌کننده در مطالعه مذکور روزانه يک عدد ويزمودژيب 150 ميلي‌گر‌مي دريافت کردند.