نشانگان پاهاي بي‌قرار
نشانگان پاهاي بي‌قرار يک اختلال حرکتي عصبي شايع است که حدودا 10 از بزرگسالان را مبتلا مي‌کند. تقريبا در يک سوم از مبتلايان به اين وضعيت، علايم به قدري شديد است که به درمان طبي نياز دارد. ممکن است نشانگان پاهاي بي‌قرار يک اختلال اوليه باشد، يا اينکه ثانويه به کمبود آهن، نارسايي کليه، بارداري يا استفاده از داروهاي خاص باشد. تشخيص باليني است و براساس نياز به تکان‌دادن پاها که معمولا با احساس ناراحتي همراه است، وقوع حين استراحت، بهبود با فعاليت و بدترشدن علايم هنگام عصر يا شب مطرح مي‌شود. نشانگان پاهاي بي‌قرار سبب اختلال خواب شده، با اضطراب و افسردگي همراه است و بر کيفيت زندگي اثر نامطلوب دارد. درمان علل ثانويه نشانگان پاهاي بي‌قرار ممکن است به بهبود يا برطرف‌شدن علايم منجر شود. در حال حاضر، درباره تاثير تغيير شيوه زندگي بر علايم نشانگان پاهاي بي‌قرار اطلاعات اندکي در دست است. در صورت نياز به دارو، آگونيست‌هاي دوپامين درمان اوليه براي نشانگان پاهاي بي‌قرار متوسط تا شديد هستند. ساير داروهايي که ممکن است موثر باشند عبارتند از گاباپنتين، کاربي‌دوپا / لووودوپا، اوپيوييدها و بنزوديازپين‌ها.
نشانگان پاهاي بي‌قرار(1) (RLS) يک اختلال عصبي شايع است که حدودا 10 از بزرگسالان را مبتلا مي‌کند. حدود يک سوم از مبتلايان به نشانگان پاهاي بي‌قرار داراي علايم متوسط تا شديد هستند و به درمان طبي نياز دارند. شيوع آن با افزايش سن، افزايش مي‌يابد. هرچند تقريبا يک سوم از بيماران مبتلا به آن براي اولين بار علايم خود را قبل از 18 سالگي تجربه مي‌کنند. اين بيماري در زنان شايع‌تر است. براي ابتلا به استعداد ژنتيکي وجود دارد، که در آنهايي که در سنين پايين‌تر دچار مي‌شوند شايع‌تر است. ممکن است نشانگان پاهاي بي‌قرار يک اختلال اوليه باشد يا ممکن است ثانويه به کمبود آهن، بارداري، نارسايي کليه، استفاده از داروهاي خاص يا آسيب طناب نخاعي باشد.