روش109- توراکوسکوپی
افيوژن پلورال، پنوموتوراکس و ضخيم شدگي پلور، مواردي هستند که در بخش ريه به کرات با آنها روبه‌رو مي‌شويم. اگرچه تشخيص ناهنجاري‌هاي پلور به وسيله راديوگرافي امري بديهي است، تعيين تشخيص دقيق مي‌تواند بحث برانگيز باشد. دسترسي به فضاي پلورال از راه پوست از نظر تشخيصي مفيد و نسبتا ساده است، اما در حدود 25 درصد ناهنجاري‌هاي پلور بدون تشخيص باقي مي‌ماند (پس از توراکوسنتز و / يا بيوپسي بسته پلورال). سي‌تي‌اسکن قفسه‌سينه و برونکوسکوپي با بيوپسي‌هاي ترانس برونکيال در موارد انتخابي کمک‌کننده هستند، اما محدوده تشخيصي آن در مورد بيماري‌هاي پلورال به طور مأيوس‌کننده‌اي پايين است. در توراکوسکوپي يا پلوروسکوپي، آندوسکوپ از راه ديواره قفسه سينه عبور مي‌کند و به پزشک امکان مشاهده مستقيم ضايعه و جمع‌آوري نمونه را از پلور مي‌دهد. توراکوسکوپي يک روش تشخيصي ارزشمند است و در بعضي موارد فرصتي را براي درمان نيز فراهم مي‌نمايد.