آنژيوسکوپي عروق کرونر قلب، امکان مشاهده مستقيم سطح داخلي يک رگ را فراهم مي‌کند. اين روش، اطلاعاتي شامل پاتولوژي ضايعات عروقي کرونر و بينشي نو نسبت به پاتوفيزيولوژي سندرم‌هاي کرونري حاد به دست مي‌دهد تا تشخيص و درمان بيماران آسان‌تر صورت گيرد.آنژيوسکوپي عروق کرونر قلب، روشي جديد است که امکان مشاهده مستقيم سطح داخلي رگ‌ها را فراهم مي‌نمايد تا تشخيص و درمان بيماران آسان‌تر صورت گيرد. (آنژيوسکوپي = آنژيوگرافي + آندوسکوپي) در مطالعات جراحي قلب باز اوليه که همراه با آن، آنژيوسکوپي را نيز بررسي کرده‌اند، از بالون‌هاي با جنس لاتکس يا پلاستيک شفاف که از سالين براي تميز کردن خون از انتهاي تحتاني کارديوسکوپ‌ها بهره برده‌اند، استفاده شده است، اما دقت اين‌گونه وسايل کمتر از حد ايده‌آل بود. 3 دهه بعد، مشاهدات باليني با استفاده از اين وسايل، به طور چشمگيري بهتر شدند، زيرا وسايل پيشرفته‌تر در دسترس قرار گرفتند، به خصوص اينکه قطر وسيله چشمي و تعداد فايبرها افزايش يافته بود.
در سال 1983، آنژيوسکوپي عروق کرونر از راه پوست، اول بار طي کاتتريزاسيون قلب که از فيبراسکوپ‌هاي فوق باريک اليمپوس استفاده مي‌شد، به کار گرفته شد و هر چند که انعطاف‌ لازم را نداشت، مشاهده و تععين دقيق مکان انسداد عروق کرونر راست را امکان‌پذير ساخت. در سال بعد، اولين آنژيوسکوپي عروق کرونر از راه جراحي انجام شد تا کمکي به بهبود نتا يج جراحي‌هاي باي‌پس کرونر باشد و کيفيت پيوند سياهرگ ضامن را ارزيابي نمايد. آخرين پيشرفت در اين تکنيک به سال 1991 پيدا شد، همزمان با توسعه سيستم «Image Cath» که امروزه بهترين خصيصه فني را دارد و با اين آنژيوسکوپ که مرتب روند رو به جلوي کارآمدتر شدن را طي مي‌کند، مي‌توان به خوبي و با ايمني کامل، تصاوير عروق کرونر را از راه پوست گرفت و جوابگوي توسعه همه جانبه آنژيوسکوپي کرونر بود.

ادامه مطلب