پزشکی بالینی

از آن‌جا که التهاب و بيش‌پاسخ‌دهي راه‌هاي هوايي حتي در مواقع بي‌علامتي مبتلايان به آسم وجود دارد، راهکارهاي برنامه ملي پيشگيري و آموزش آسم (NAEPP) مصرف روزانه کورتون استنشاقي را براي تمام مبتلايان به آسم پايدار توصيه مي‌کند. در يک کارآزمايي چندمرکزي 9 ماهه با شاهد دارونما، 342 بزرگسال مبتلا به آسم خفيف تا متوسط تحت کنترل با دوز پايين کورتون استنشاقي (80 ميکروگرم بکلومتازون 2 بار در روز)، به صورت تصادفي تحت يکي از اين سه رويکرد قرار گرفتند:
- ارزيابي توسط پزشک هر 6 هفته با استفاده از نمرات علايم و حداکثر حجم بازدمي در يک ثانيه (FEV1) بر اساس راهکارهاي NAEPP - اندازه‌گيري سطح اکسيد نيتريک استنشاقي هر 6 هفته - ارزيابي مبتني بر علايم و تجويز کورتون استنشاقي فقط در صورت لزومِ مصرف دوزهاي نجات‌بخش (rescue) سالبوتامول
در ميان اين 3 گروه تفاوت معني‌داري از نظر زمان اولين حمله باليني تشديد آسم مشاهده نشد. در گروه ارزيابي مبتني بر علايم، ميزان کلي مصرف کورتون استنشاقي به صورت معني‌داري پايين‌تر بود. متقاعد کردن مبتلايان به آسم براي دريافت هرروزه داروهايشان دشوار است و عدم پايبندي به درمان علت اصلي حملات تشديد بيماري محسوب مي‌شود. به علاوه، اکثر پزشکان مراقبت‌هاي اوليه به صورت روتين دوز کورتون استنشاقي را بر اساس اندازه‌گيري‌هاي مکرر FEV1 و پرسش‌نامه‌هاي رسمي علايم، تعديل نمي‌کنند. اين مطالعه در تاييد مطالعات قبلي است که نشان مي‌دادند مصرف «در صورت نيازِ» کورتون‌هاي استنشاقي به شرط آموزش و انگيزه کافي بيماران براي دريافت روتين کورتون استنشاقي به همراه سالبوتامول، يک گزينه درماني جالب توجه است. از آن‌جا که در آمريکا هيچ نوع اسپري ترکيبي کورتون و سالبوتامول وجود ندارد، بيماران مجبورند هميشه هر دوي اين اسپري‌ها را همراه داشته باشند. با اين حال ارزيابي‌کنندگان اين پژوهش معتقدند که در حال حاضر به دليل عدم انجام کارآزمايي‌هاي مقايسه‌اي طولاني‌مدت، اطلاعات کافي براي تغيير درمان فعلي مبتني بر راهکارهاي NAEPP وجود ندارد.

 استروييدهاي آنابوليک يا استروييدهاي آنابوليک-آندروژن که به اختصار استروييدها ناميده مي‌شوند، داروهايي هستند که آثار تستوسترون و دي‌هيدروتستوسترون را در بدن تقليد مي‌کنند. اين داروها، ساخت پروتئين را در سلول‌ها افزايش مي‌دهند در نتيجه باعث توليد بافت سلولي (آنابوليسم) به‌خصوص در عضلات مي‌شوند. همچنين، استروييدهاي آنابوليک خواص آندروژنيک دارند بنابراين باعث بروز و تثبيت خصوصيات مردانه نظير کلفت شدن تارهاي صوتي، رشد بيضه و موهاي بدن (بروز خصوصيات ثانويه جنسي) مي‌شوند.
استروييدهاي آنابوليک براي اولين‌بار در سال 1930 ميلادي استخراج و سنتز شدند و امروزه به‌طور معمول براي تحريک رشد استخواني، افزايش اشتها، القاي بلوغ مردانه و درمان کاهش وزن ناشي از بيماري‌هاي مزمني نظير سرطان و ايدز تجويز مي‌شوند. استروييدهاي آنابوليک در حضور رژيم‌غذايي مناسب، مي‌توانند باعث افزايش وزن بدن از طريق بالا‌بردن توده عضلاني (که معمولا به‌دنبال انجام ورزش‌هاي سنگين و رژيم‌غذايي ايجاد مي‌شود) شوند، اما مشکلات جدي به‌دنبال مصرف طولاني‌مدت يا دوزهاي بالاي استروييدهاي آنابوليک عارض مي‌شوند. اين عوارض شامل تغييرات شديد سطوح کلسترول (افزايش ليپوپروتئين با چگالي بالا LDL و کاهش ليپوپروتئين با چگالي کم HDL)، آکنه، فشارخون بالا، تخريب کبدي (معمولا متعاقب مصرف استروييدهاي خوراکي مشاهده مي‌شود) و تغييرات پرخطر در ساختمان بخش چپ قلب هستند. عوارض مرتبط با عدم تعادل هورموني نظير ژنيکوماستي و آتروفي بيضه نيز ممکن است توسط استروييدهاي آنابوليک ايجاد شوند.

ادامه مطلب

نتايج يك مطالعه جديد حاكي از آن است كه استفاده از استروييد استنشاقي در دوران بارداري خطر بسياري از بيماري‌ها را در دوران كودكي زياد نمي‌كند، اما خطر اختلال‌هاي اندوكرين و متابوليك را افزايش مي‌دهد. اين مطالعه كه روي نوزادان مادران دانماركي انجام شده، نشان مي‌دهد نوزادان مادراني كه از استروييدهاي استنشاقي در دوران بارداري استفاده كرده‌اند، در كودكي با احتمال 84/1 برابر بيشتر دچار اختلال‌هاي متابوليكي مي‌شوند، اما خطر ديگر بيماري‌ها افزايشي ندارد. در واقع مواجهه داخل رحمي با گلوكوکورتيکوييدها مي‌تواند آثار طولاني‌مدت روي عملكرد اندوكرين و متابوليك داشته باشد، زيرا جزيي از آن از جفت عبور مي کند و از طريق جريان سيستميك وارد بدن جنين مي‌شود. در واقع استروييدهاي صناعي مي‌توانند از طريق بدتركردن فيزيولوژي مادري اثر ثانويه?اي روي جنين داشته باشند. در هر صورت نتايج اين مطالعه بر استفاده از گلوكوكورتيكواستروييدها در دوران بارداري حمايت مي‌كنند، اما پايش اختلال‌هاي متابوليك و اندوكرين در سنين كودكي لازم است.