..:::: تاثیر ایبوپروفن در پیشگیری از سرطان ::::..
دانشمندان دانشگاه Bath در آخرین پژوهش خود ثابت کرده‌اند که علت توقف و جلوگیری از سرطان‌ها با مصرف داروی ضدالتهاب ایبوپروفن چه می‌تواند باشد. ایبوپروفن(ibuprofen) که از دسته داروهای NSAID شناخته می‌شود همراه پاراستامول و آسپیرین به‌مقدار بسیار زیاد و بدون نسخه استفاده می‌شود و اسنادی در دست است که نشان می‌دهد، مصرف‌کنندگانی که مدت ها از این دارو استفاده کرده‌اند در‌برابر سرطان پروستات، بعضی سرطان‌های کولون و چند سرطان دیگر محافظت می‌شوند.
برخلاف بسیاری از داروها، ایبوپروفن ممکن است به دو صورت متفاوت موسوم به -R و -S وجود داشته باشد، فقط شکل -S دارای خواص ضدالتهابی است حال آن‌که شکل -R غیر‌فعال است اما از طریق فرایند موسوم به معکوس‌شدن کایرال بدن می‌تواند R ایبوپروفن را به S ایبوپروفن تبدیل کند. همین تبدیل است که به گمان دانشمندان در مقابله با سرطان سودمند است. به همین جهت است که آنزیم مسوول معکوس کردن کایرال یعنی آلفا‌متیلاسیل کوآنزیم آراسماز (AMACR) درسرطان پروستات، بعضی سرطان‌های کولون و تعدادی از سرطان‌های دیگر افزایش می‌یابد. به گفته محققان در این پژوهش، فرض براین است که فرایند تبدیل دارو در بدن در واقع از فعالیت طبیعی این آنزیم می‌کاهد و سبب توقف ایجاد سرطان می‌شود.
پژوهشگران در مورد این یافته اظهار داشته‌اند که رفتار معکوس‌شدن کایرال ایبوپروفن در انسان حداقل از دهه‌ی1970 شناخته شده بود اما همین چندی پیش مشخص شد که پروتئین‌های اختصاصی مراحل مختلف انجام این فرآیند را برعهده دارند. در این بررسی، روی آنزیم پایانی تمرکز شده است که ایبوپروفن فعال تولید می‌کند و این شکل دارو آنزیم‌های سیکلواکسیژناز را هدف گرفته و با سرطان مقابله می‌کند. همچنین ازطریق یافته‌های این بررسی با هدف گرفتن AMACR می‌توان دریافت ایبوپروفن چگونه با سرطان مقابله می‌کند.
از آنجاکه استفاده زیاد و درازمدت ایبوپروفن و دیکلوفناک خطر بیماری‌های قلبی را اندکی افزایش می‌دهد پزشکان می‌گویند بیماران باید با آگاهی تصمیم به مصرف طولانی‌مدت این دو مسکن بگیرند. این تحقیق که نتایج آن در نشریه لنست منتشر شده نشان می‌دهد این خطر در افراد سیگاری و افراد چاق بیشتر است. در هر هزار نفری که این مسکن‌ها را مصرف می‌کنند خطر مشکل قلبی نسبت به جمعیت عادی فقط در سه نفر افزایش پیدا می‌کند. بنابراین نمی‌توان این داروها را پرخطر دانست. با این حال پزشکان می‌گویند بیماران باید با آگاهی از این موضوع تصمیم به مصرف این دو مسکن بگیرند. مبتلایان به بیماری‌های مزمن مفصلی معمولا برای کاهش درد و التهاب این دو مسکن را در دُزهای بالا و مدت طولانی مصرف می‌کنند چراکه برای انجام فعالیت‌های روزمره به آنها نیاز دارند.