..::::  داروهای ضد افسردگی‌ به بهبود بیماران سکته مغزی کمک می‌کند  ::::..

مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که ضد افسردگی‌ها می‌تواند بهبود سلامتی مبتلایان به سکته مغزی را سرعت بخشد و باعث کاهش وابستگی، ناتوانی جسمی، افسردگی و اضطراب طی اولین سال پس از سکته مغزی می‌شود. پژوهش محققان این مرکز علمی حاکی از آن است که داروهای ضد افسردگی می‌تواند رشد سلول‌های عصبی جدید را افزایش داده یا سایر سلول‌ها را از آسیب رسیدن توسط سکته مغزی در امان دارد. طی این مطالعه، 52 پژوهش مرتبط با مصرف گروهی از ضد افسردگی‌ها موسوم به مهارکننده‌های باز جذب سروتونین (SSRIs) مورد بررسی قرار گرفت.
"گیلان مید"، سرپرست این پژوهش در این رابطه می‌گوید: " نتایج این مطالعه فراتحلیلی بسیار امیدوارکننده است. در حال حاضر ما به طور قطع نمی‌دانیم که چگونه ضد افسردگی‌ها باعث افزایش سرعت بهبودی پس از سکته مغزی می‌شود اما ممکن است به این خاطر باشد که آنها سلول‌های عصبی جدید را در مغز افزایش داده یا آنها را در برابر خطرات ناشی از سکته مغزی محافظت می‌کنند." وی می‌افزاید که این داروها با جلوگیری از بروز افسردگی، می‌تواند بیماران را از نظر فیزیکی فعال‌تر کند و باعث بهبود کامل آنها شود. بر اساس این گزارش، آزمایشات بالینی بیشتری برای درک دقیق چگونگی تاثیر ضد افسردگی‌ها در بهبود سلامتی بیماران مبتلا به سکته مغزی لازم است. این پژوهش درمجله "Cochrane Library" منتشر شده است.

ادامه نوشته

..::::  افزایش خطر زایمان زودرس با مصرف قرص‌هاي ضدافسردگی‌  ::::..

نتایج پژوهشی جدید حاکی از آن است که مصرف داروهای افسردگی در دوران بارداری باعث وضع حمل پیش از موعد می‌شود. محققان دانشگاه ییل آمریکا، سه هزار زن بارداری که بیماری افسردگی طی دوران حاملگی برای آن‌ها تشخیص داده شده بود را به منظور تاثیر افسردگی در زایمان زودرس مورد بررسی قرار دادند. پژوهشگران متغیرهاي گوناگوني نظير سابقه سلامتی، سن، مصرف دارو و وضعیت اجتماعی_اقتصادی این گروه از زنان را نیز تحت کنترل قرار دادند تا نتایج قابل اطمینانی به دست بیاورند. طی این بررسي، محققان دریافتند که هیچ رابطه‌ای بین افسردگی و تولد زودرس وجود ندارد.
نتایج چندین تحقیق گذشته نشان داده است که افسردگی به خودی خود باعث تولد زودرس می‌شود، اما طی این تحقیق، پژوهشگران دریافتند زنانی که از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنند، در معرض قابل توجهی از وضع حمل زودرس قرار دارند.
به گزارش ایسنا،
محققان بر اساس يافته‌هاي حاصل از اين تحقيق به زنان باردار توصیه می‌کنند که به علت افسردگی، بارداری خود را به خطر نیندازند و در صورت نیاز یا عدم نیاز به استفاده از ضد افسردگی‌ها باید با پزشک خود مشورت کنند و نباید دچار استرس و نگرانی شوند. همچنین باید در نظر داشته باشند که خطر زایمان زودرس تنها یکی از عوامل بسیاری است که باید به آن اهمیت دهند. شرح کامل این پژوهش در مجله «Epidemiology» منتشر شده است.

ادامه نوشته

..::::  ضدافسردگي و بيماري نوزادي  ::::..

سازمان غذا و داروي آمريکا به متخصصان و پزشکان در زمينه تجويز داروهاي ضدافسردگي مهارکننده انتخابي بازجذب سروتونينSSRIs در زنان باردار و خطر ابتلا به بيماري نادر قلبي-ريوي با نام فشارخون پايدار ريوي نوزادي هشدار داده است. در جولاي 2006، احتمال وقوع اين عارضه به دنبال يک مطالعه مطرح شد اما يافته‌هاي به‌دست آمده ضدو‌نقيض بوده‌اند و در نتيجه مشخص‌نيست که آيا مصرف مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين در دوران بارداري مسبب فشارخون پايدار ريوي نوزادي است يا خير. به هر حال، سازمان غذا و داروي آمريکا برگه اطلاعات دارويي مهارکننده انتخابي بازجذب سروتونين را تغيير داده و در مورد خطر احتمالي هشدار خواهد داد. فشارخون پايدار ريوي نوزادي در شرايطي رخ‌مي‌دهد که نوزاد تازه متولد شده نتواند خارج از محيط رحم تنفس کند. در نتيجه به مراقبت‌هاي ويژه، شامل دستگاه تنفس ونتيلاتور، براي بالا بردن سطح اکسيژن خون نيازمند است. فشارخون پايدار ريوي نوزادي در صورت شدت يافتن به تخريب اعضاي حياتي نظير مغز و حتي مرگ منتهي خواهد شد.

ادامه نوشته

..::::  تست خون براي بررسي كارايي داروهاي افسردگي  ::::..

در يك دستاورد جديد و مفيد متخصصان روانپزشكي موفق شده‌اند با يك شيوه نوين و بي سابقه ميزان كارايي و تاثيرگذاري داروهاي افسردگي را روي بيماران ارزيابي كرده و در نتيجه به شيوه‌اي موثرتر بيماران خود را تحت درمان قرار دهند. به گزارش ايسنا، ‌اين روش جديد يك تست خوني است كه روي پروتئيني موسوم به «فاكتور رشد اندوتليال عروقي» (VEGF) بررسي مي‌كند و مي‌تواند آشكار سازد كه يك داروي خاص افسردگي روي يك بيمار مشخص تاثير درماني دارد يا نه. متخصصان مركز پزشكي دانشگاه لويولا در ايالت ايلينويز امريكا موفق به طراحي اين تست خون جديد شده‌اند. در اين آزمايشات گروهي از بيماراني حضور داشتند كه به دليل ابتلا به اختلال افسردگي حاد از داروي سيتالوپرام استفاده مي‌كردند. سيتالوپرام از داروهاي شناخته شده ضد افسردگي و متعلق به گروه داروهاي SSRIS (بازدارنده‌هاي جذب مجدد سروتونين انتخابي) است. به نوشته روزنامه يو اس اي تودي، نتايج آزمايشات نشان داد بيش از 85 درصد بيماران افسرده كه ميزان فاكتور VEGF در خونشان بيش از حد طبيعي بود به درمان با سيتالوپرام پاسخ مثبت دادند. اما از سوي ديگر در كمتر از 10 درصد اين بيماران كه ميزان اين فاكتور در خونشان كمتر از حد طبيعي بود، درمان با سيتالوپرام جواب نمي‌داد و گزينه مناسبي نبود. پزشكان تاكيد كردند اين آزمايش انتخاب سريع و دقيق داروي مناسب براي بيماران افسرده را ميسر مي‌كند و در درمان بهتر اين بيماران موثر خواهد بود.

ادامه نوشته

..::::  بهترين ضدافسردگي با بيشترين اثربخشي  ::::..

براساس مطالعه اخير چنين به نظر مي‌رسد که داروهاي ضدافسردگي جديد همگي به اندازه يکديگر اثربخش هستند. بنابراين داروي ضدافسردگي مناسب براي هر بيمار بايد با ارزيابي عوارض جانبي احتمالي در آن بيمار، هزينه دارو و ترجيح وي انتخاب شود. به گفته دکتر ديويد شيلاگر، محقق باليني روان‌پزشکي و علوم رفتاري دانشگاه پزشکي تگزاس، داروهاي ضدافسردگي جديد آنچنان اثربخشي مشابهي دارند که مي‌توان آنها را بدون هيچ‌گونه نگراني‌اي جايگزين يکديگر کرد و تنها تفاوت قابل‌توجه آنها با يکديگر در عوارض جانبي است.
طبق مطالعه به چاپ‌رسيده در شماره 6 دسامبر نشريه ساليانه طب داخلي، 27ميليون نفر از مردم آمريکا در سال 2005 داروهاي ضدافسردگي دريافت‌کرده‌اند. بيشتر اين داروهاي ضدافسردگي، داروهاي نسل دوم نظير مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين(SSRIs)، مهارکننده‌هاي بازجذب نوراپي‌نفرين (SNRIs) و داروهاي مرتبط هستند. در مورد داروهاي مهارکننده انتخابي بازجذب سروتونين مي‌توان به دو داروي پرفروش فلوکستين و سرترالين اشاره کرد. مثال خوب مهارکننده بازجذب نوراپي‌نفرين، ونلافاکسين است. يافته‌هاي اخير از بررسي گذشته‌نگر 234 مطالعه به چاپ رسيده قبلي جمع‌آوري شده‌اند. در مجموع، يک هزار بيمار در تمام اين مطالعات مورد بررسي قرار گرفته‌اند.
هر چند تفاوت چنداني در ميزان اثربخشي ضدافسردگي‌هاي اخير مشاهده نشده است؛ سرعت اثربخشي هر کدام از آنها، ميزان وقوع عوارض جانبي احتمالي و کيفيت زندگي هر کدام از بيماران مصرف‌کننده اين قبيل داروها متفاوت بوده است. به عنوان مثال، ميرتازاپين سريع‌تر از فلوکستين، سرترالين، پاروکستين يا حتي سيتالوپرام اثر مي‌کند. از سوي ديگر، عوارض جانبي بوپروپيون (اثر بر فعاليت جنسي بيمار) در مقايسه با فلوکستين، سرترالين و اس‌سيتالوپرام به مراتب کمتر است.
به گفته دکتر شيلاگر، اگر بيمار از بي‌خوابي رنج مي‌برد، ضدافسردگي‌اي انتخاب کنيد که اثر خواب‌آوري آن سريع‌تر بروز مي‌کند. اگر بيمارتان اشتهاي کمي‌ دارد و وزن از دست داده است، ضدافسردگي‌اي براي او تجويز کنيد که وزنش را افزايش دهد (نظير ميرتازاپين). هزينه هم عامل مهمي‌ در انتخاب داروي ضدافسردگي است. اگر يکي از ضدافسردگي‌هاي جديد 200 دلار در ماه هزينه دارد و ديگري 20 دلار، نبايد در انتخاب داروي دوم براي بيمار ترديد کرد.
اما با وجود اثربخشي مشابه داروهاي ضدافسردگي جديد، هنوز هم تجويز آنها از سوي پزشکان براساس اصل آزمون و خطا انجام مي‌شود. هم‌اکنون مطالعاتي در دست انجام هستند تا دستورالعملي براي انتخاب داروهاي ضدافسردگي جديد خط اول درماني تدوين شود. به اعتقاد دکتر شيلاگر، نکته اصلي در آماده کردن چنين دستورالعملي اين است که مشخص شود اگر بيماري به يک گروه از داروهاي ضدافسردگي اخير پاسخ‌دهي درماني مطلوبي نداشت، در مرحله بعدي کدام دارو بايد براي بيماران تجويز شود.

ادامه نوشته