ميگرن، نوعي سردرد است که به طور متوسط 15درصد از افراد جامعه را گرفتار مي‌کند. در دوره کودکي شيوع ميگرن در دختران و پسران برابر است اما در سنين باروري ميزان ابتلاي زنان به بيش از 2 برابر مردان مي‌رسد بنابراين نقش تغييرات هورموني -از زمان بلوغ تا يائسگي- در حملات ميگرن در زنان را نمي‌توان ناديده گرفت. حدود 60 درصد از زنان با سابقه ميگرن، حملاتي را همزمان با دوران قاعدگي خود تجربه مي‌کنند. ميگرن قاعدگي که بدون اورا بوده و در فاصله 2 روز قبل تا 3 روز بعد از شروع خونريزي رخ مي‌دهد، در 10 تا 15 درصد از زنان شايع است. بيش از نيمي ‌از مبتلايان به ميگرن قاعدگي، حملاتي را در ساير روزهاي ماه نيز تجربه مي‌کنند.
تشخيص ميگرن قاعدگي در صورتي گذاشته مي‌شود که حملات ميگرن در دوره قاعدگي حداقل در 2 دوره از هر 3 دوره قاعدگي رخ دهند. شواهد نشان داده‌اند ميگرن قاعدگي متاثر از تغييرات سطح هورمون‌هاي زنانه در طول زندگي يک زن است. دستگاه عصبي مرکزي ممکن است از راه‌هاي متعددي تحت‌تاثير هورمون‌هاي تخمدان قرار گيرد. گيرنده‌هاي استروژن و پروژسترون در مناطق کورتيکال و ساب‌کورتيکال مغز وجود دارند. براساس تئوري کمبود استروژن، کاهش استروژن-آنچنان که طي فاز لوتئال چرخه قاعدگي رخ مي‌دهد- با توليد سروتونين مرتبط است. چنين وضعيتي به گشادي عروق جمجمه و حساس شدن عصب تري‌ژمينال منتهي مي‌شود که مي‌تواند آغازگر ميگرن در برخي از زنان باشد. ثابت ماندن سطح استروژن سرم- 45 تا 75 پيکوگرم در ميلي‌ليتر- باعث کاهش دفعات ميگرن و شدت حملات مي‌شود. به علاوه، پروستاگلندين‌هايي که طي ريزش آندومتريال آزاد مي‌شوند، ممکن است در افزايش تعداد دفعات حملات ميگرن در اواخر فاز لوتئال و اوايل فاز خونريزي چرخه قاعدگي نقش داشته باشند.

ادامه مطلب