..::::  کمبود يد در مادران باردار، کودکان‌کم‌‌هوش به بارمي‌آورد  ::::..

براساس نتايج مطالعه جديدي که در لنست به چاپ رسيده، کمبود يد در دوران بارداري مي‌تواند تاثير منفي روي بهره هوشي و رشد منتال کودکان داشته باشد. البته تاثير منفي کمبود يد روي رشد مغزي موضوع شناخته شده‌اي است، اما مطالعات اندکي اثرات کمبود کم تا متوسط يد را در دوران بارداري روي رشد منتال نوزاد مورد بررسي قرار داده‌اند.
اين تيم تحقيقاتي از انگلستان، با استفاده از داده‌هاي مطالعه ALSPAC (کودکان دهه 90) به اين نتيجه رسيده‌اند. در مطالعه مذکور 14 هزار مادر باردار در سال‌هاي 1991 و 1992 شرکت داشته‌اند که سلامت و رشد نوزادان آنها تاکنون مورد پايش قرار داشته است. پژوهشگران غلظت يد را در نمونه ادرار گرفته شده از بيش از هزار زن باردار را که در تريمستر اول گرفته شده بود، اندازه گرفتند. پس از مرور دستورالعمل‌هاي سازمان جهاني بهداشت در مورد مقادير توصيه شده يد در دوران بارداري، آنها زنان را به دو گروه تقسيم کردند: گروهي که نسبت يد به کراتين ادرار آنها کمتر از 150 ميکروگرم در گرم (به عنوان کمبود يد) و گروه بعدي که اين نسبت بيش از 150 ميکروگرم در گرم (به عنوان يد کافي) بود. بيش از دو سوم زنان در گروه کمبود يد جاي گرفتند. رشد شناختي کودکان اين زنان با اندازه‌گيري IQ در سن 8 سالگي و مهارت‌هاي خواندن در سن 9 سالگي مورد ارزيابي قرار گرفت. پس از کنترل عوامل خارجي ديگر مانند سطح تحصيلات و شير مادر خوردن، محققان دريافتند که نوزادان زنان در گروه کمبود يد، بسيار بيشتر احتمال داشت که نمره هوش کلامي، درک مطلب و دقت خواندن کمتري داشته باشند. نتايج اين مطالعه توسط يکي از محققين آن اينگونه بيان مي‌شود: «زنان باردار و کساني که براي بچه‌دار شدن برنامه‌ريزي مي‌کنند، بايد مطمئن باشند که يد کافي در غذاي مصرفي خود دريافت مي‌کنند. يد در مواد غذايي مانند شير، لبنيات و ماهي يافت مي‌شود. زناني که از خوردن اين مواد امتناع مي‌کنند، بايد به دنبال منابع جايگزين يد باشند. البته بايد توجه داشت که مصرف زياد يد هم مي‌تواند تاثيرات منفي ديگري داشته باشد.»
Alex Stagnaro-Green از دانشگاه واشنگتن در اظهارنظري معتقد است: «اين مساله بايد مدنظر سياست‌گذاران بهداشت در سطح جامعه قرار داشته باشد. تمامي رژيم غذايي مادران در دوران بارداري بايد پايش شود و آنها به‌طور مرتب از اين نظر تحت نظر قرار گيرند. از سوي ديگر ويتامين‌هاي دريافتي زنان باردار و آنها که خود به کودکانشان شير مي‌دهند بايد حاوي يد باشد.» مطالعه مشابهي نيز در همين ماه در نشريه Clinical Endocrinology & Metabolism به چاپ رسيد که پيشنهاد مي‌کند کمبود يد در حد کم نيز مي‌تواند رشد نورولوژيکال کودکان را تحت تاثير قرار دهد. کودکاني که در دوران جنيني مقدار کافي يد دريافت نمي‌کنند، نمره‌هاي پايين‌تري در آزمون‌‌هاي هوشي در سن 9 سالگي داشته‌اند.

ادامه نوشته

..::::  ترديد در تجويز يد راديواکتيو در بدخيمي تيروييد  ::::..

برخي از مبتلايان به سرطان تيروييد در مراحل اوليه بيماري خود ممکن است بدون نياز واقعي تحت درمان با يد راديواکتيو قرار گيرند در حالي که ساير بيماران در مراحل پيشرفته بايد از اين درمان بهره ببرند ولي يد راديواکتيو براي آنها تجويز نمي‌شود. ساليانه در کشور آمريکا براي بيش از 44 هزار نفر تشخيص سرطان تيروييد گذاشته مي‌شود. در صورت تشخيص زودرس اين بدخيمي، شانس درمان بيماران پس از جراحي و برداشت تيروييد زياد است و اغلب اين افراد از بدخيمي جان سالم به‌در خواهند برد. براي از بين بردن هرگونه بافت سرطاني، بيماران اغلب با يد راديواکتيو تحت‌درمان قرار مي‌گيرند اما نتايج تحقيقات جديد نشان داده‌اند که طيف وسيع و بسيار متنوعي از بيماران مبتلا به بدخيمي تيروييد تحت‌درمان با يد راديواکتيو قرار مي‌گيرند.
چنين يافته‌اي به اين معناست که پزشکان هنوز مطمئن نيستند چه مواقعي تجويز يد راديواکتيو ضروري است و در چه مواردي اصلا لازم نيست. نتايج مطالعه مذکور در شماره ماه آگوست نشريه انجمن پزشکان آمريکا به چاپ رسيده است. دستورالعمل‌هاي جديد، تجويز يد راديواکتيو را براي کاهش خطر عود در سرطان‌هاي پيشرفته تيروييد -شامل تومورهاي بزرگ که به‌نظر مي‌رسد به خارج از تيروييد گسترش يافته‌اند- توصيه کرده‌اند. در مواردي که بيماري تا اين حد پيشرفت نکرده است، مطالعات تجويز يد راديواکتيو را تاييد نمي‌کنند.
براي اطلاع از نحوه و زمان تجويز يد راديواکتيو توسط پزشکان، محققان پرونده 190 هزار بيمار با تشخيص بدخيمي تيروييد را که در خلال سال‌هاي 1990 تا 2008 ميلادي در 981 بيمارستان در آمريکا تحت‌درمان قرار گرفته بودند مورد بررسي قرار دادند. طي اين دوره زماني، تجويز يد راديواکتيو از 40درصد بيماران در 1990 به 56 درصد بيماران در 2008 ميلادي رسيد. بيماران با بدخيمي تيروييد مرحله يک در مقايسه با بيماران با سرطان پيشرفته تيروييد مرحله 4، به ميزان کمتري تحت‌درمان با يد راديواکتيو قرار گرفته بودند. جالب آن بود که بيماران در مرحله 2 و 3 بدخيمي به همان اندازه بيماران در مرحله 4 بيماري، تحت درمان با يد راديواکتيو بوده‌اند. نکته ديگر آنکه احتمال دريافت يد راديواکتيو به ميزان زيادي به بيمارستان و پزشک درمانگر بستگي داشت!

ادامه نوشته