..:::: فلوراید موجود در آب افسردگی می‌آورد ::::..

دانشمندان دانشگاه کنت هشدار داده‌اند، فلوراید موجود در آب آشامیدنی می‌تواند منجر به افسردگی و چاقی شده و از این رو مقامات باید از افزودن مقادیر زیاد آن به آب برای جلوگیری از خرابی دندان جلوگیری کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که افزودن بیش از حد فلوراید به آب می‌تواند با افزایش 30 درصدی نرخ ابتلا به کم‌کاری تیروئید در انگلیس مرتبط باشد. این امر می‌تواند به این معنی باشد که حدود 15 هزار نفر بیهوده به بیماری‌های تیروئید مبتلا می‌شوند که می‌تواند منجر به بروز افسردگی، چاقی، خستگی و درد عضلانی در فرد شود. فلوراید یک ماده معدنی طبیعی است که در آب، برخی غذاهای خاص مانند چای و ماهی وجود دارد. خاصیت اصلی این ماده کمک به کاهش خطر خرابی دندان‌ها است؛ از این رو این ماده به بسیاری از خمیردندان‌ها و در برخی مناطق، به آب آشامیدنی افزوده می‌شود. 
 
کم‌کاری تیروئید از تولید هورمون‌های حیاتی توسط غده تیروئید در گردن جلوگیری می‌کند که نتیجه آن، افسردگی، چاقی و خستگی در مبتلایان است. این بیماری در زنان 15 برابر بیشتر از مردان رخ می‌دهد. در انگلیس حدود 10 درصد از جمععیت که معادل شش میلیون نفر است، در مناطق دارای آب حاوی فلوراید طبیعی یا مصنوعی زندگی می‌کنند. 
 
دانشمندان با استفاده از داده‌های بدست آمده توسط بازرسی آب آشامیدنی، به بررسی سطوح فلوراید در منابع آبی در سال 2012 پرداخته و نتایج را با شیوع کم‌کاری تیروئید در سطح ملی که توسط پزشکان طی 7935 جراحی از تعداد کلی 8020 شناسایی شده بود، ترکیب کردند. آن‌ها همچنین بررسی دیگری را با مقایسه دو ناحیه مسکونی وست میدلندز و منچستر بزرگ انجام دادند که در منطقه اول، آب آشامیدنی با فلوراید و در منطقه دوم بدون فلوراید ارائه می‌شد‌. 
 
محققان سپس با مدنظر قرار دادن عواملی مانند جنسیت زنانه و سن بالا که هر دو با خطر بیشتر ابتلا به کم‌کاری تیروئید مرتبط هستند، دریافتند که بین سطوح این بیماری و میزان فلوراید در آب آشامیدنی ارتباط وجود دارد. در مناطقی که سطوح فلوراید بیشتر از 0.7 میلی‌گرم در لیتر بود، نرخ کم‌کاری تیروئید بیشتر از مناطق با سطح کمتر فلوراید بود. نتایج این تحقیقات در مجله Epidemiology and Community Health منتشر شده است. 

..::::  نوشیدن آب در بطری و لیوان پلاستیکی با ابتلا به میگرن ارتباط دارد  ::::..

محققان با انجام مطالعه ای متوجه شدند که نوشیدن آب در بطری و لیوان پلاستیکی با ابتلا به میگرن ارتباط دارد. در این مطالعه محققان انگلیسی متوجه شدند که ظروف پلاستیکی حاوی ماده شیمیایی معروفی به نام بیسفنول-آ است که موجب شروع حملات میگرنی می شود. از پیش مشخص شده است که بیسفنول-آ (BPA) با ابتلا به یک سری مشکلات سلامتی از جمله چاقی، ناباروری و حملات قلبی ارتباط دارد.
در این مطالعه که در مجله Toxicological Sciences منتشر شده، آمده است که بیسفونل-آ موجب ابتلا به سردردهای شدید می شود. محققان دانشگاه کانزاس که این مطالعه را انجام دادند به مبتلایان به میگرن توصیه کردند که منابع بالقوه آلودگی به بیسفنول-آ از جمله ظروف پلاستیکی مایکروویو و نوشیدن آب از بطری های پلاستیکی و آب سردکن های اداری را کنار بگذارند.
در این مطالعه محققان با تحقیق روی موش های آزمایشگاهی که به آنها بیسفنول تزریق شده بود متوجه شدند به فاصله یک ساعت و نیم پس از تزریق میزان فعالیت این موجودات به طور قابل توجهی کم می شود و آنها از نور و سرو صدا می گریزند و در گوشه ای پناه می گیرند که همه اینها از علائم بروز سردرد هستند. نتیجه این مطالعه نشان می دهد که قرار گرفتن در معرق بیسفنول-آ بروز و شیوع میگرن را افزایش می دهد. بیسفنول-آ در محصولات زیادی از داشبردهای خودرو و پرده های حمام گرفته تا لوازم آرایش وجود دارد. 10 تا 15 درصد انسان ها از میگرن رنج می برند و زنان سه برابر بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می شوند.

ادامه نوشته

..::::  كليد زندگي بدون آب در يك پروتئين  ::::..

نتيجه يك مطالعه جديد حاكيست كه آب ممكن است اساسي‌ترين مولكول براي حيات نباشد. محققان دانشگاه بريستول انگلستان اين موضوع را بررسي كردند كه آيا پروتئين‌ها مي‌توانند در غياب پوشش آبي كه چسبندگي‌شان را به آن‌ها مي‌دهد، رفتار نرمالي داشته باشند يا خير. آن‌ها يك پروتئين ميوگلوبين موجود در خون را كه وظيفه اكسيژن‌رساني را بر عهده دارد از مولكول‌هاي آبش جدا و آن را با يك ماده مصنوعي جايگزين كردند. اين ماده پليمري به عنوان يك سورفكتانت عمل و پروتئين‌ها را مرطوب كرده و آن‌ها را به يك تراكم مايع تبديل مي‌كرد. هيچ گونه حلال يا مايع اضافي براي حمل آن‌ها و كمك به آن‌ها وجود نداشت. پروتئين‌ها در واقع خود مايع خود بودند.
محققان حركت پروتئين‌هاي اصلاح شده را مشاهده كردند زيرا اين حركت از چگونگي عملكرد آن‌ها خبر مي‌داد. آن‌ها دريافتند كه اين پروتئين‌ها همانند پروتئين‌هاي موجود در آب حركت كردند و در اين حالت باز هم قادر به اتصال به اكسيژن بودند كه عملكردي كليدي در ميوگلوبين است. پروتئين اصلاح شده مي‌تواند براي پوشش زخم‌ها و حمل اكسيژن به سمت پوست به كار رود. اين دستاورد به اين معنا نيست كه حيات بدون آب قادر به بقاست زيرا پروتيئن مزبور در اين شكل هرگز در طبيعت يافت نمي‌شود. هم‌اكنون يكي از معضلات عمده پيش روي كلوني‌هاي فرازميني كمبود آب و هزينه‌هاي سنگين لازم در انتقال آن به فراسوي زمين است. شايد در آينده انسان‌ها با خون پليمريزه شده بتوانند در خارج از سياره خاكي بدون آب به حيات ادامه دهند. جزئيات اين تحقيق در Journal of the American Chemical Society انتشار يافت.

ادامه نوشته