پزشکی بالینی

در تحقیق محققان دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا مشخص شد، ماده خارج شده از پوست درخت کاج منبعی بالقوه در درمان‌های جدید ملانوم است. داروهای کنونی درمان سرطان پوستی ملانوم در هدف قرار دادن پروتئین‌های منفرد در مراحل اولیه موثر هستند، اما سلول‌های سرطانی به سرعت افزایش می‌یابند و در برابر درمان، مقاومت می‌کنند و بدن قادر به مقابله با آنها نیست. گاوین رابرتسون، استاد فارماکولوژی، پاتولوژی پوست ومو، جراح و مدیر مرکز ملانوم پنسیلوانیا اظهار کرد: مقاومت در برابر سلول‌های سرطانی مانند مشکل ترافیک شهری است. سلول‌های سرطانی زمانی که با یک دارو درمان می‌شوند، مانند این است که یکی از راه‌های ورودی بسته شده و از مسیرهای انحرافی و یا راه‌های دیگر استفاده می‌کنند. اما ماده خارج شده از درخت کاج دارویی است که اجازه تغییر مسیر به سلول‌های سرطانی را نمی‌دهد و آنها در ترافیک باقی می‌مانند. 
این گروه تحقیق، 480 ترکیب لیلامین را در ماده استخراج شده از درختان کاج به عنوان داروی پیشگیری از افزایش و مقاومت در برابر دارو شناسایی کردند. رابرتسون در ادامه افزود: این ماده طبیعی تولید شده می‌تواند منبع موثری در داروهای سرطانی و درمان انواع مختلف سرطان باشد. بیش از 60 درصد عوامل ضد سرطانی از گیاهان، حیوانات و یا میکروارگانیسم بدست می‌آید. با این وجود لیلامین در این مورد منحصر به فرد است. لیلامین منبع بالقوه هدف‌گیری و از بین بردن محل عبور چندین پروتئین مانند pl3k وMAPK و STAT3 است که این محل عبور، شامل بیش از 70 درصد ملانوم‌هاست. ماده بدست آمده از درخت کاج موجب از بین رفتن انتقال کلسترول و حرکت اطراف سلول‌های سرطانی می‌شود و از ارتباط این سلول‌ها با دیگر سلول‌ها جلوگیری می‌کند. نتایج این تحقیق در مقاله‌ای در شماره اخیر نشریه Molecular Cancer Trepeutics منتشر شده است.

«رزوراترول» موجود در پوست انگور قرمز می‌تواند سلول‌های خاصی از تومور را در برابر پرتودرمانی حساس‌تر کند که با استفاده از این امر، می‌توان در آینده راه‌های تولید قرص‌های مخرب سرطان را هموارتر کرد. محققان آمریکایی به دنبال پژوهش دانشگاه میسوری مبنی بر تاثیر این ماده بر سرطان پروستات، تحقیق مشابه را بر سلول‌های سرطان ملانوم، جدی‌ترین نوع سرطان پوست انجام دادند. به گفته محققان این یافته تصدیقی است بر نتایج تحقیق قبلی و علاوه بر این نشان می‌دهد که چگونه ترکیب درمان «رزوراترول» و پرتودرمانی، حیات سلول‌های ملانومی را از بین می‌برد.
اما تنها مشکل موجود در این تحقیق، عدم رهاسازی آسان و میزان کافی «رزوراترول» به تومورهای ملانومی است که این امر احتمالا موجب می‌شود تا در این برهه زمانی، این ترکیب برای ملانوم پیشرفته مناسب نباشد. محققان دانشگاه میسوری طی این پژوهش متوجه شدند زمانی که سرطان به تنهایی با «رزوراترول» درمان شود، 44 درصد از سلول‌های تومور کشته می‌شوند. این درحالی است که ترکیب «رزوراترول و پرتودرمانی»، این رقم را به 65 درصد می‌رساند. این پژوهش در مجله انجمن جراحی علمی آمریکا تحت عنوان «Surgical Research» منتشر شده است.

محققان واکسنی ساخته‌اند که بتوان با استفاده از آن سرطان پوست و بیماری‌های التهابی را درمان کرد. محققان اعلام کردند: آزمایش بالینی واکسنی برای درمان ملانوم، وخیم‌ترین سرطان پوست را آغاز کرده‌اند. واکسن‌های مورد استفاده امروزی نیازمند برداشتن، برنامه‌ریزی مجدد و معرفی دوباره سلول‌های ایمنی بدن است. این واکسن با استفاده از یک اسفنج دیسک مانند کوچک و از پلیمرهای مورد تایید وزارت غذا و دارو آمریکا ساخته شده است.
محققان اظهار کردند: این اسفنج به اندازه ناخن است و زیر پوست کاشته می‌شود. طراحی آن به‌گونه‌ای است که سلول‌های سرطانی را شناسایی کرده و از بین می‌برد و سلول‌های ایمنی بدن باقی می‌مانند.  محققان افزودند: هرچند این واکسن برای درمان سرطان پوست طراحی شده‌ است اما امیدوارند در موارد دیگر بیماری‌های سرطان نیز قابل استفاده باشد.
براساس تحقیقات دانشمندان که در سال 2009 در نشریه علوم پزشکی منتشر شده ‌بود محققان دریافتند با دو دوز از این واکسن در 50درصد از موش‌ها به طورکلی تومور از بین می‌رود. دیوید درانوف، سرپرست این تحقیق از دانشکده هاروارد و دانا فاربر از مرکز ایمن‌شناسی سرطان اظهار کردند: به ندرت تکنولوژی جدید در آزمایشگاه و آزمایش کلینیکی بر روی انسان انجام می‌شود و ما از نتایج این آزمایش بسیار خرسندیم و انتظار می‌رود تا سال2015 به نتایج ارزیابی ایمنی این واکسن دست یابیم.

آخرین تحقیقات انجام شده محققان، نتایج تحقیقات پیشین درباره ارتباط سرطان و آپنه خواب را تایید کرد. دانشمندان پیش از این از ارتباط بین شدت آپنه خواب و سرطان بدخیم پوست (ملانوم) خبر داده بودند. محققان در پژوهش اخیر خود دریافتند کاهش میزان اکسیژن خون که در آپنه خواب رایج است رشد تومور را در موش‌ها افزایش می‌دهد. در این تحقیق 56 بیمار مبتلا به سرطان بدخیم پوست مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد 61 درصد از بیماران دچار آپنه خواب و 3/14درصد مبتلا به آپنه خواب شدید بودند. سرطان ملانوم و همچنین میزان رشد تومور با شدت آپنه خواب افزایش می‌یابد. دکتر فرانسیسکو از بیمارستان Valme در سویل اسپانیا اظهار کرد: این تحقیقات منجر به درمان ساده آپنه خواب و همچنین معالجه جدید افراد مبتلا به هر دو بیماری می‌شود.

جهش ژنتیکی منجر به موی قرمز و پوست بور موجب افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست در افراد با موهای قرمز می‌شود. بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده، جهش ژن MC1R موجب ایجاد موی قرمز شده و پوست بور نیز خطر ابتلا به سرطان پوست را در زمان قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش (UV) افزایش می‌دهد. محققان اظهار کردند: این نتایج علت افزایش خطر ابتلا به سرطان ملانوم (سرطان مهلک پوست) را شرح می‌دهد. یکی از محققان این پژوهش از مرکز پزشکی بوستون اظهار کرد: نتایج تحقیق ما علل مکانیسم مولکولی جهش ژن MC1R و آسیب سلول‌های پوست در برابر اشعه UV در افراد با موهای قرمز را در مقابل افراد با پوست تیره ارائه می‌دهد.
بررسی‌های انجام شده بر روی موش‌ها و سلول‌های آزمایشی نشان داد: ژن جهش نیافته MC1R به‌ طور معمول به ژن PTEN متصل می‌شود که از تغییرات مولکولی که موجب گسترش سرطان می‌شود حفاظت می‌کند، اما زمانی که MC1R در افراد با موهای قرمزجهش می‌یابد، دیگر به PTEN متصل نیست، در نتیجه بعد از قرار گرفتن در معرض اشعه UV به میزان زیادی از بین می‌رود و رشد سلول‌های رنگدانه (ملانوسیت‌ها) افزایش می‌یابد که نتیجه آن سرطان است. با وجود این به دلیل آزمایش بر روی موش‌ها و سلول‌های آزمایشی به تحقیقات بیشتری در مورد این مکانیسم بر روی انسان نیاز است. نتایج این تحقیق در نشریه Molecular Cell منتشر شده است.

داروي جديد دابرافنيب (dabrafenib) با نام تجاري تافينلار (Tafinlar) و ترامتينيب (trametinib) با نام تجاري مکينيست (Mekinist) براي درمان مبتلايان به ملانوم متاستاتيک يا غيرقابل جراحي مورد تاييد قرار گرفته‌اند. ملانوم علت اصلي مرگ ناشي از يک بيماري پوستي است. انجمن ملي سرطان آمريکا تخمين زده در اين کشور تا پايان سال 2013 ميلادي براي 76 هزار نفر تشخيص ملانوم گذاشته خواهد شد و 9هزار و 500 نفر در نتيجه ابتلا به اين بيماري جان خود را از دست خواهند داد. تافينلار براي درمان ملانوم در بيماراني مورد تاييد قرار گرفته که تومور آنها موتاسيون ژن BRAF V600E را نشان مي‌دهد. مکينيست نيز براي درمان بيماراني توصيه مي‌شود که تومور آنها موتاسيون‌هاي ژني BRAF V600E يا V600K را داشته است. حدود نيمي از موارد ملانوم، موتاسيون ژن BRAF را دارند.
لازم به ذکر است 2 داروي مذکور هر کدام به‌تنهايي و نه به صورت دارويي ترکيبي مورد تاييد FDA قرار گرفته‌اند. توليد 2 داروي تافينلار و مکينيست، حاصل شناخت مسير بيولوژي بيماري است. تافينلار و مکينيست، سومين و چهارمين داروهاي مورد تاييد FDA براي درمان ملانوماي متاستاتيک در 2 سال اخير هستند. ومورافنيب (vemurafenib) با نام تجاري زلبوراف(Zelboraf) و ايپيليموماب (ipilimumab) با نام تجاري يرووي (Yervoy) در سال 2011 ميلادي براي درمان ملانوم متاستاتيک يا غيرقابل جراحي مورد تاييد قرار گرفته بودند. تافينلار روي 250 بيمار مبتلا به ملانوم متاستاتيک يا غيرقابل برداشتن با جراحي که موتاسيون ژن BRAF V600E در آنها مثبت بود مورد مطالعه قرار گرفت.
بيماران به‌طور کاملا تصادفي تحت درمان با تافينلار يا داروي رايج شيمي‌درماني- داکاربازين- قرار گرفتند. دريافت‌کنندگان تافينلار در مقايسه با بيماران تحت درمان با داکاربازين با تاخير 2 ماهه در رشد تومور روبرو شدند. درمان با داربرافنيب ممکن است عوارضي نظير افزايش خطر ابتلا به کارسينوم سلول شاخي پوست، تب همراه با افت فشارخون، لرز، دهيدراتاسيون، نارسايي کليوي و بالا رفتن سطح قندخون را همراه داشته باشد، اما شايع‌ترين عوارض گزارش‌شده در بيماران تحت درمان با تافينلار در مطالعه اخير عبارت بودند از ‌هايپرکراتوز، سردرد، تب، دردمفصل، تومورهاي پوستي خوش‌خيم، ريزش مو و نشانگان دست-پا. مکينيست نيز در مطالعه‌اي با شرکت 322 بيمار مبتلا به ملانوم متاستاتيک يا غيرقابل جراحي، با موتاسيون ژن BRAF V600E or V600K بررسي شد. ميزان تاخير در رشد تومور در دريافت‌کنندگان اين دارو در مقايسه با بيماران تحت‌درمان با شيمي‌درماني رايج، بيش از 3ماه بود.