..:::: کاهش عوارض جانبی پرتودرمانی با خانواده کلم ::::..
پژوهش محققان دانشگاه جورج تاون نشان میدهد ترکیبات مشتق شده از سبزیجات چلیپایی مانند کلم، گل کلم، کلم بروکلی موشها را از دوزهای کشنده پرتودرمانی در امان میدارد. ترکیب ذکر شده موسوم به "دیایندولیلمتان 3_3 " یا به اختصار "DIM" نیز پیش از این نشان داده که خواص محافظتی در برابر سرطان دارد. به گفته دکتر "الیوت روزن"، این برای نخستین بار است که نقش "DIM" به عنوان محافظ در برابر پرتودرمانی نشان داده شده است.
به منظور این پژوهش، گروهی از موشها تحت دوز کشنده اشعه گاما قرار گرفتند. سپس 10 دقیقه پس از پرتودرمانی، به این موشها روزانه و طی دو هفته، "DIM" تزریق شد. به گفته محققان نتایج بسیار خیره کننده بوده است؛ تمامی موشهایی که "DIM" تزریق نکرده بودند، مردند اما بیش از نیمی از موشهایی که "DIM" تزریق کرده بودند تا 30 روز پس از پرتودرمانی کشنده زنده ماندند. "روزن" در این باره میگوید: "DIM" نه تنها شانس بقای موشهای تحت پرتودرمانی کشنده را افزایش داده، بلکه کاهش میزان سلولهای قرمز خونی، سلولهای سفید خونی و پلاکتها در این موشها نیز کمتر گزارش شد. محققان میگویند: از نتایج این یافته میتوان دو کاربرد بالقوه را انتظار داشت؛ حفظ بافتهای سالم در بیماران سرطانی تحت پرتودرمانی و جالبتر از آن حفظ انسانها در برابر پیامدهای کشنده فاجعههای هستهای! این پژوهش در مجله "Proceeding of the National Academy of Science" منتشر شده است.
«رزوراترول» موجود در پوست انگور قرمز میتواند سلولهای خاصی از تومور را در برابر پرتودرمانی حساستر کند که با استفاده از این امر، میتوان در آینده راههای تولید قرصهای مخرب سرطان را هموارتر کرد. محققان آمریکایی به دنبال پژوهش دانشگاه میسوری مبنی بر تاثیر این ماده بر سرطان پروستات، تحقیق مشابه را بر سلولهای سرطان ملانوم، جدیترین نوع سرطان پوست انجام دادند. به گفته محققان این یافته تصدیقی است بر نتایج تحقیق قبلی و علاوه بر این نشان میدهد که چگونه ترکیب درمان «رزوراترول» و پرتودرمانی، حیات سلولهای ملانومی را از بین میبرد.
دانشمندان دانشگاه میسوری روش جدیدی را برای درمان سرطان معرفی کردهاند که بدون داشتن عوارض جانبی این بیماری مهلک را درمان میکند. مدتی کوتاه پس از کشف نوترون در سال 1932، تعدادی از دانشمندان به پتانسیل «درمان گیراندازی نوترون بور» (BNCT) به عنوان درمانی برای سرطان پی بردند. با این حال علیرغم دههها تحقیق، مشکل یافتن یک عامل تحویل که بتواند تومورها را بدون آسیبرساندن به بافتهای اطراف به طور کارآمدی هدف قرار دهد، به قوه خود باقی ماند.