پزشکی بالینی

بر اساس تحقیقات پژوهشگران بریتانیایی ، چاقی در نوجوانان ممکن است با مشکلات شنوایی همراه باشد در حالی که در بالغین، از دست رفتن شنوایی، پیامد شناخته شده و ناگوار چاقی به‌شمار نمی‌آید. پژوهشگران اثرات چاقی و از دست دادن شنوایی را در هزار و 488‌ جوان‌ 12 ‌تا 19 ‌ساله با استفاده ‌از داده‌های سطح مقطعی سنجش بررسی سلامت ملی و تغذیه، مورد بررسی قرار داده‌اند.
درنوجوانان چاق در‌مقایسه با نوجوانان دارای وزن طبیعی، فراوانی از ‌دست ‌رفتن حسی عصبی یک طرفه با فرکانس پایین (SNHL) و نیز SNHL دو‌طرفه با فرکانس پایین و یک طرفه و دو طرفه با فرکانس بالا بیشتر بود ولی این تغییرات از نظر آماری قابل ‌توجه نبود. به گفته این پژوهشگران در آنالیز با چند متغیر که از نظر عوامل خطرساز متعدد شاهد داشت (مثل تماس با دود، فقر، تماس با صداهای مزاحم مختلف) چاقی به طور مستقل و قابل توجه با 1.85 افزایش خطر از ‌دست ‌رفتن حسی عصبی یک طرفه با فرکانس پایین همراه بود. نتیجه این پژوهش در Laryngoscope منتشر شده است.

تحقیقات جدید بر روی موش‌های تازه متولد شده نشان می‌دهد، سلول‌های پشتیبان در گوش قادر به تبدیل شدن به سلولهای موی گوش داخلی هستند. پیش از این تصور می‌شد که سلول‌های مو در گوش داخلی در صورت از بین رفتن، قادر به جایگزین شدن نیستند. تحقیقات قبلی توسط محققان دانشکده پزشکی هاروارد نشان می‌دهد، مهار مسیر سیگنال‌دهی Notch باعث افزایش تفکیک‌پذیری سلول‌های مو و در نتیجه بازیابی شنوایی در موش‌ها می‌شود.
نتایج جدیدترین مطالعه نشان می‌دهد، مسدود کردن مسیر سیگنال‌دهی Notch باعث افزایش شکل‌گیری سلول‌های موی گوش می‌شود، اما نه از سلول‌های باقی مانده، بلکه از سلول‌های پشتیبانی اطراف که بیان کننده پروتئینی موسوم به Lgr5 هستند. دکتر «آلبرت اج» نویسنده ارشد این مطالعه و از محققان دانشکده پزشکی هاروارد تأکید می‌کند: این یافته که سلول‌های موی گوش داخلی در موش‌های تازه متولد شده قادر به بازسازی خود بخودی هستند، بسیار شگفت‌انگیز است.
دانش جدید در مورد بیان ژنی Lgr5‌ در کنار تحقیقات قبلی می‌تواند به محققان برای طراحی استراتژی‌های بازسازی سلول‌های موی مورد استفاده قرار گیرد. درصورتیکه نتایج این مطالعه بر روی حیوانات بزرگ‌تر نیز قابل تعمیم باشد، می‌تواند منجر به توسعه روش‌هایی برای تحریک جایگزینی سلول‌های مو و طراحی استراتژی‌های درمانی جدید برای درمان ناشنوایی ناشی از تخریب سلول‌های موی گوش داخلی در انسان شود.

محققان دانشگاه نیویورک دریافتند: تماس با دود در دوره‌ی پره ناتال با کری در نوجوانی همراه است و این حدس را پیش می‌آورد که تماس با دود سیگار در رحم سبب صدمه دیدن دستگاه شنوایی می‌شود. تماس با دود از طریق همجواری، یک مشکل بهداشت عامه است و تماس با دود سیگار در رحم تا دوران بزرگسالی با انواع متفاوت مشکلات بهداشتی همراه است.
محققان داده‌های 964 نوجوان 13 تا 15 ساله را از سنجش بررسی سلامت و تغذیه‌ی 2005 تا 2006 به دست آوردند تا مشخص شود آیا تماس با دود سیگار در دوره‌ی پره‌ناتال با از دست دادن حسی عصبی شنوایی در دوره‌ی نوجوانی همراه است. در قریب به 16 درصد از 964 نوجوان، والدین تماس پره‌ناتال با دود را تأیید کردند. تماس پره‌ناتال با دود با بالاتر رفتن آستانه‌ی شنوایی تن خالص و افزایش سه برابر کری یک طرفه با فرکانس پایین همراه بود.
به گفته محققان گستره‌ی واقعی از دست دادن شنوایی همراه با تماس پره‌ناتال با دود در این بررسی به نظر ضعیف می‌آید. اختلاف اساسی در آستانه‌ی شنوایی تن خالص میان نوجوانان تماس یافته و تماس نیافته کمتر از 3 دسی‌بل است و بسیاری از موارد از دست دادن شنوایی خفیف است. محققان می‌گویند: قریب سه برابر افزایش نسبت خام از دست دادن یک طرفه‌ی شنوایی در نوجوانی که در دوره‌ی پره‌ناتال با دود تماس داشته‌اند، از علل بسیار نگران ‌کننده است. نتیجه این پژوهش در نشریه‌ JAMA به چاپ رسیده است.

محققان سیستم رایانه‌یی جدیدی را توسعه داده اند که امکان ترجمه زبان اشاره به متن را برای ناشنوایان فراهم می کند. محققان مایکروسافت آسیا با همکاری موسسه تکنولوژی محاسباتی در آکادمی علوم چین از یک حسگر حرکتی کینکت برای تبدیل زبان اشاره به متن استفاده کرده اند. برنامه نرم افزاری مخصوصی برای حسگر حرکتی کینکت توسعه داده شد که امکان ترجمه زبان اشاره آمریکایی (ASL) به متن را فراهم می کند. این سیستم رایانه‌یی در دو حالت کار می کند؛ حالت اول شامل ترجمه ساده است که حرکات فیزیکی دست یا حرکات بدن را به متن یا گفتار ترجمه می کند. حالت دوم وضعیت ارتباطی است که امکان برقراری ارتباط بین یک ناشنوا را با فرد دیگری که در حال تایپ متن به زبان انگلیسی است، فراهم می کند و در این حالت فرد ناشنوا نیازی به تایپ متن ندارد. برخلاف نمونه های قبلی، سیستم جدید علاوه بر کلمات می تواند جملات کامل زبان اشاره فرد ناشنوا را به متن ترجمه کند. سیستم رایانه‌یی ترجمه زبان اشاره به متن ویژه ناشنوایان همچنان در دست طراحی و تکمیل است، اما محققان امیدوارند که در آینده نزدیک نمونه ارزان و عملکردی را به بازار عرضه کنند.

دانشمندان سوئدي يک ايمپلنت (وسيله کاشتني) ابداع کرده‌اند كه امواج صوتي را از درون خود استخوان جمجمه مستقيم به گوش داخلي مي‌رساند و مي‌تواند شنوايي را به افراد دچار اختلال گوش مياني بازگرداند. اين وسيله براي افرادي ساخته شده است که دچار التهاب مزمن گوش مياني يا خارجي يا بيماري استخواني هستند يا بدشکلي مادرزادي گوش خارجي، مجراي شنوايي يا گوش مياني دارند.
سمعک‌هاي معمولي به اين افراد کمکي نمي‌کنند زيرا معمولا براي کمک به شنوايي افراد دچار مشکلات «گوش داخلي» طراحي شده‌اند. اين ايمپلنت كه حدود 6 سانتي‌متر طول دارد و پشت لاله گوش، زير پوست و روي سطح جمجمه قرار داده مي‌شود، با يک واحد پردازشگر صدا ارتباط برقرار مي‌کند که صداهاي بيرون را دريافت مي‌کند. اين واحد روي پوست مستقيم در مجاورت ايمپلنت قرار داده مي‌شود و با مغناطيس‌هايي که در دو وسيله وجود دارد، در جاي خود ثابت نگه‌داشته مي‌شود. يک سيم‌پيچ القايي درون ايمپلنت صداي منتقل‌شده از راه پوست را به‌وسيله واحد پردازشگر خارجي دريافت مي‌کند و به‌وسيله يک ميکروفون مينياتوري، ارتعاشات صوتي به استخوان جمجمه منتقل مي‌شود تا به گوش داخلي برسد.
در مدل‌هاي قبلي، سمعک‌هايي که صدا را از راه استخوان منتقل مي‌کردند، يک پيچ تيتانيومي به‌طور دائمي از جمجمه فرد از راه پوست بيرون مي‌زد که واحد خارجي دريافت‌کننده صدا به آن متصل مي‌شد. اين ساختار بيمار را در معرض خطر عفونت و احتمال بيرون افتادن پيچ قرار مي‌داد اما در اين سمعک جديد، پس از اينکه ايمپلنت زير پوست قرار داده و پوست ترميم شد، چيزي از بيرون ديده نمي‌شود و واحد خارجي را هم در مواردي که نيازي به استفاده از سمعک نيست، مي‌توان به راحتي از روي پوست برداشت.

محققان دانشگاه سينسيناتي موفق به شناسايي جهش ژنتيكي جديد مسؤول بروز ناشنوايي و كم شنوايي مرتبط با سندرم آشر نوع يك شدند. سندرم آشر يك نقص ژنتيكي است كه باعث بروز ناشنوايي، شب كوري و از دست دادن ديد محيطي از طريق تخريب پيشرونده شبكيه مي شود. در اين تحقيق موفق به شناسايي ژن عامل بروز ناشنوايي در سندرم آشر نوع يك شديم. پروتئين موسوم به CIB2 كه به كلسيم داخل يك سلول متصل است، با ناشنوايي سندرم آشر نوع يك و از دست دادن شنوايي غير سندرمي در ارتباط است. در مدل‌هاي حيواني اين پروتئين در گوش داخلي وجود دارد كه باعث بروز تعادل و شنوايي مي‌شود و در سلول‌هاي گيرنده نوري شبكيه امكان ديدن را فراهم مي‌كند. جهش در پروتئين CIB2 يكي از علل شايع و قابل پيشگيري ژنتيكي ناشنوايي و كم شنوايي در پاكستان محسوب مي‌شود، اما محققان در اين مطالعه جهش ژنتيكي ديگري مرتبط با بروز ناشنوايي شايع در تركيه را نيز شناسايي كردند. اين پروتئين در سيگنال دهي كلسيم كه فرايند انتقال مكانيكي- الكترونيكي را تنظيم مي‌كند، دخالت دارد؛ در طي اين فرايند انرژي مكانيكي يا انرژي حركتي به نوعي از انرژي كه مغز را قادر به شنيدن صدا مي كند، تبديل مي‌شود.
با كشف اين جهش ژنتيكي يك گام به درك بهتر مكانيسم انتقال مكانيكي-الكتريكي و يافتن هدف ژنتيكي براي پيشگيري از ناشنوايي غير سندرمي نزديك شديم كه مي تواند به توسعه اهداف درماني جديد براي افراد در معرض ابتلا به سندرم آشر مورد استفاده قرار بگيرد. محققان بيمارستان كودكان سينسيناتي، موسسه ملي ناشنوايي و اختلالات ارتباطي (NIDCD)، كالج پزشكي بايلور و دانشگاه كنتاكي در اين مطالعه همكاري داشته اند. نتيجه يافته جديد محققان بصورت آنلاين در مجله Nature Genetics منتشر شده است.

فناوري طراحي شده براي خودروهاي مسابقه فرمول يك توانسته يك درمان احتمالي را براي پرده گوش آسيب‌ديده ارائه كند. اين فرآيند از يك پيوند كوچك از گوشت از پشت گوش براي ساخت يك نسخه بدل دقيق از پرده گوش استفاده كرده است.  اگرچه اين عمل از دهه 70 تاكنون انجام مي‌شده، جراحان هميشه با مشكل ساخت پرده گوش جديد به شكل واقعي آن روبرو بوده‌اند.اما محققان بیمارستانهای دانشگاهی نورفولک و نورویچ و جراحان گوش كانادايي با استفاده از يك شيوه طراحي كه بخش‌هاي ايروديناميكي را براي خودروهاي مسابقه مي‌سازد، توانسته‌اند يك قالب كامل را براي يك پرده گوش ايجاد كنند.
اين فرآيند مبتكرانه موسوم به « fasciaform tympanoplasty» مي‌تواند به سالها درد بيماران پايان دهد. تا پيش از اين جراحان به ساگي كاسه پرده گوش را با پيچاندن پيوند بافتي در انتهاي انگشت خود ايجاد مي‌كردند. اين فرآيند به ندرت منجر به ايجاد يك سطح راه‌راه سطل مانند مي‌شد كه آنرا به گوش داخلي مي‌چسباند. فناوري مورد استفاده در اين شيوه جديد به پخت ليزري موسوم است كه در آن ابتدا قالبها به شكل سه بعدي اسكن رايانه‌يي شده، سپس آنها را به شكل لايه‌هاي كاغذي ريز از فولاد ضدزنگ براي ساخت يك قالب جامد مي‌سازند.
به گزارش ایسنا، در اين جراحي كه به طور آزمايشي بر روي سه بيمار در انگليس اجرا شده است، يك صفحه نازك از بافت ليفي زير پوست پشت گوش گرفته شده و روي قالب پرده گوش فشرده شد. اين قالب سپس در فرمالدئید براي تثبيت شكل آن قرار داده شد. همچنين يك سوراخ كوچك در پايه آن ايجاد شد. اين جراحان در ادامه فرآيند خود پرده گوش قديمي را برداشته و قالب جديد را جايگزين كرده و سوراخ را روي اولين استخوان شنوايي قرار دادند كه از مركز پرده گوش تا سقف كانال گوش ادامه دارد. اين امر باعث ايجاد ارتعاش در تمام واحد شده كه باعث ارتقاي شنوايي مي‌شود. بيماران بايد تا پس از 24 ساعت پس از اين عمل جراحي كه دو ساعت به طول انجاميده بود، روي گوش خود باندهايي را قرار دهند و سپس براي دو شب آينده درون سطح گوش لايه‌هايي را فرو ببرند.