پزشکی بالینی

موارد استفاده مجاز براي ليزدگزامفتامين دي مسيلات با نام تجاري ويوانزه(Vyvanse) از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا افزايش داده شد. براساس اعلام اين سازمان، بعد از اين متخصصان مي‌توانند ويوانزه را در مبتلايان به اختلال پرخوري نيز تجويز کنند. در اختلال پرخوري، بيماران اپيزودهايي از زياده روي در خوردن غذا را تجربه مي‌کنند و از کنترل حجم غذاي مصرفي خود عاجزند. مبتلايان به اين اختلال حتي زماني که گرسنه نيستند، به ميزان زيادي غذا مي‌خوردند. احساس خجالت زدگي و سرافکندگي شديد اين بيماران، زندگي اجتماعي آنها را کاملا تحت تاثير قرار مي‌دهد. در اغلب موارد اختلال تغذيه اي پرخوري، به چاقي شديد منتهي مي‌شود، بنابراين، تاييد ويوانزه از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا، گزينه درماني را در اختيار متخصصان و بيماران براي کنترل اپيزودهاي پرخوري قرار مي‌دهد. ويوانزه تحت قانون حمايت از داروهاي مطرح شده براي درمان يک بيماري شديد، مورد بررسي و تاييد قرار گرفت. 
 اثربخشي ويوانزه در درمان اختلال پرخوري، در 2مطالعه باليني روي 724 نفر مبتلا به اختلال پرخوري با شدت متوسط يا بسيار شديد، بررسي شد. دريافت کنندگان ويوانزه، کاهش قابل توجهي را در تعداد روزهاي پرخوري در هر هفته تجربه کردند. همچنين، رفتارهاي اجباري-وسواسي در آنها در مقايسه با دريافت کنندگان دارونما کاهش يافت. جدي‌ترين عوارض ناشي از مصرف ويوانزه در بيماران تحت مطالعه عبارت بودند از اختلالات روانپزشکي از جمله توهم، هذيان، مانيا و خطر مشکلات قلبي نظير مرگ ناگهاني و حملات قلبي. از عوارض شايع آن مي‌توان به خشکي دهان، بي‌خوابي، افزايش تعداد ضربان قلب، يبوست و اضطراب نام برد. لازم به ذکر است که تجويز ويوانزه صرفا براي چاقي مورد مطالعه قرار نگرفته و تاييد شده نيست. ويوانزه براي اولين بار در 2007 ميلادي براي درمان اختلال توجه و تمرکز در کودکان بالاي 6 سال مورد تاييد قرار گرفته بود.

افرادي كه در دوران نوزادي در محيطي پر استرس بزرگ شده اند بيشتر از ديگران در بزرگسالي غذاهاي آماده و سرشار از چربي و قند مصرف مي كنند. محققان آمريكايي همچنين اعلام كردند كه اين افراد بيشتر از ديگران‌ در بزرگسالي به اضطراب و استرس دچار مي شوند. محققان انجمن مطالعه رفتار تغذيه اي اعلام كردند: اين دسته از افراد بيشتر از ديگران تمايل دارند به راحتي غذا بخورند و غذاهاي چرب را بيشتر از ديگران انتخاب مي كنند. محققان در بررسي هاي خود به اين نتيجه رسيدند كه اين رفتار در زنان بيشتر از مردان مشاهده مي شود. آنها مي گويند: بر خلاف نظر برخي افراد، مطالعه اخير نشان مي دهد زندگي پر استرس، حتي بر نوزادان و كودكان نيز تاثير منفي دارد و تعيين كننده بسياري از رفتارهاي آينده آنان است.

در يک آزمايش جديد روي بيش از 1200 فرد سالمند 70 تا 89 ساله، مشخص شد سالمنداني که عادت به پرخوري دارند، بيشتر با خطر ضعف حافظه و زوال عقل مواجه هستند. متخصصان در اين مطالعه مي‌گويند افراد 70 ساله به بالا که روزانه بيش از 2100کالري دريافت مي‌کنند، 2 برابر بيشتر از ساير همسالان خود در معرض ابتلا به ناتواني‌ها و مشکلات حافظه‌اي هستند که مي‌تواند نشانه اوليه ابتلا به آلزايمر باشد. دريافت زياد کالري با سلامت مغز سازگار نيست اما ميانه‌روي در خوردن براي مغز و بهبود عملکرد آن مفيد است. متخصصان پس از بررسي تغذيه روزانه اين سالمندان متوجه شدند هرچه بيشتر غذا مي‌خورند، احتمال اينکه به اختلال ناتواني حافظه مبتلا شوند، 2 برابر بيشتر مي‌شود.

اگر بتوانيد از دسر پس از غذا بگذريد، نه‌تنها به حفظ اندازه دور کمر خود کمک کرده‌ايد، بلکه حافظه خود را نيز از خطر از دست دادن مصون داشته‌ايد. نتايج يک مطالعه جديد نشان داد افراد مسني که کالري بيشتري در روز مصرف مي‌کنند، خطر بيشتري براي ابتلا به از دست دادن حافظه به نام «اختلال خفيف حافظه» دارند. محققان در اين مطالعه هزار و 233 فرد 89-70 سال را مورد بررسي قرار دادند. اين افراد دمانس نداشتند اما 163 نفر علايمي از اختلال خفيف حافظه را نشان مي‌دادند. سپس از آنها در مورد کالري دريافتي روزانه سوال شد. به گزارش سپید، افرادي که در گروه دريافت «بيشترين کالري» (دريافت 2143 تا 6000 کالري در روز) قرار داشتند، دو برابر بيشتر از کساني که کمتر از 1526 کالري در روز مصرف مي‌کردند، اختلاف خفيف حافظه داشتند. اين خطر مستقل از ديگر عوامل تاثيرگذار بر از دست دادن حافظه، مانند سابقه استروک، ديابت و سطح تحصيلات است. در هر صورت نتايج کلي حاکي از آن است که هر چه بيشتر در روز کالري دريافت کنيد، احتمال بيشتري براي ابتلا به اختلال حافظه خواهيد داشت. عقيده بر اين است که مصرف زياد کالري ممکن است پروتئين‌هاي استرس را در مغز تحريک کند و خود باعث از دست دادن حافظه شود، هر چند اين ايده هنوز کاملا اثبات نشده است.