ارزيابي راديولوژيک درد گردن
سالها هيچ راهکاري براي ارزيابي بيماران دچار درد مزمن گردن وجود نداشت. البته در 15 سال گذشته، انجام پژوهشهاي بسيار، به ارايه توصيههايي در مورد اختلالات ناشي از آسيب شلاقي (whiplash) منجر گشته است.
در اين مقاله معيارهاي تناسب کالج راديولوژي آمريکا براي درد مزمن گردن به صورت خلاصه ذکر شده است. تصويربرداري نقش مهمي در ارزيابي بيماران دچار درد مزمن گردن بازي ميکند. براي تمام بيماران دچار درد مزمن گردن با يا بدون سابقه تروما، 5 نماي راديوگرافيک (قدامي- خلفي، نيمرخ، دهان باز و مايل دو طرف) توصيه ميشود. در بيماران دچار نشانهها يا علايم نورولوژيک مزمن، بدون توجه به يافتههاي راديوگرافي، بايد MRI انجام گيرد. در مورد نقش MRI در ارزيابي اختلالات ليگاماني و مامبراني در افراد دچار اختلالات ناشي از آسيبهاي شلاقي، اختلاف نظر وجود دارد. در صورت کنتراانديکه بودن CT،MRI ميلوگرافي توصيه ميشود. در بيماراني که يافتههاي راديوگرافيک آنها طبيعي است و نشانه يا علامت نورولوژيکي ندارند يا در بيماران داراي شواهد راديوگرافيک اسپونديلوز و بدون يافتههاي نورولوژيک، بررسي تصويربرداري بيشتري لازم نيست.