پرونار13(Prevnar)، واکسن پنوموکوکال 13 از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا براي پيشگيري از پنوموني در سالمندان بالاي 50 سال مورد تاييد قرار گرفت. پنوموني پنوموکوکي زماني رخ مي‌دهد که ريه‌ها توسط باکتري استرپتوکوک پنومونيه آلوده شوند. وقتي که باکتري مذکور ساير اعضاي بدن نظير خون و مايع نخاعي را مورد هجوم قرار دهد، بيماري به شکل مهاجم خود تبديل مي‌شود.
متخصصان اعلام كردند يك واكسن پيشرفته و جديد كه به زودي به كابوس اعتياد به هروئين خاتمه خواهد داد ظرف 5 سال آينده براي كاربردهاي انساني آماده خواهد شد. سالومون چرتوريوسكي وزير بهداشت مكزيك در اين باره گفت: دولت مكزيك اين واكسن را پس از كسب موفقيت‌هاي آزمايشي روي موشهاي معتاد به ثبت رسانده است. رتوريوسكي هم چنين خاطرنشان كرد كه مرحله بعدي انجام آزمايشات مربوط به اين واكسن روي انسانها است. به گزارش ایسنا، اين مقام رسمي مكزيك تاكيد كرد واكسن جديد كه با تلاش متخصصان انستيتو ملي روانپزشكي در اين كشور توليد شده كاربردهاي گسترده‌اي خواهد داشت. چرتوريوسكي در ادامه افزود: تا تاييد نهايي واكسن مزبور پس از آزمايشات روي نمونه‌هاي انساني حداقل پنج سال ديگر طول خواهد كشيد. روزنامه اسپانيايي زبان رفورما در اين باره نوشت: واكسن جديد با تحريك واكنش ايمني بدن از ورود هروئين به سيستم اعصاب جلوگيري مي‌كند و اجازه نمي‌دهد كه اين ماده مخدر به گيرنده‌هاي ريشه مغز متصل شوند.
به نظر مي‌رسد واكسيناسيون آنفلوآنزا پيامدهاي نهايي نوزادان تازه متولد شده را بهبود مي‌بخشد، اما ميزان پوشش درماني آن در ميان زنان باردار كافي نيست. به عبارتي دريافت هرگونه واكسن آنفلوآنزا به طور معني‌داري با افزايش وزن هنگام تولد نوزادان و طولاني‌تر شدن سن بارداري همراه است. زناني كه حداقل يك واكسن آنفلوآنزا دريافت مي‌كنند، به‌طور معني‌داري به ويزيت‌هاي قبل از زايمان كمتري نياز خواهند داشت. يافتههاي جديد، تاييدكننده مطالعه‌هاي قبلي است كه نشان مي‌دهند دريافت واكسن آنفلوآنزا نه تنها پيامد مادران را بهبود مي‌بخشد بلكه مزاياي نيز براي جنين دارد.
اخيرا کميته مشورتي اقدامات ايمن‌سازي (ACIP) در آمريکا قويا توصيه کرده که تمام ديابتي‌ها- خصوصا افراد زير 60 سال- بايد واکسيناسيون هپاتيت B را انجام دهند. داده‌هاي حاصل از مطالعات موجود نشان مي‌دهند که خطر ابتلا به هپاتيت B در افراد ديابتي زير 60 سال، دو برابر جمعيت افراد بدون ديابت است. اين در حالي است که فقط 17 درصد افراد ديابتي در آمريکا واکسيناسيون کامل عليه اين ويروس را انجام داده‌اند.
گروهي از متخصصان علوم پزشكي در دانشگاه سنت لوئيس موفق شدند براي مقابله با نوعي ويروس تبخال يك واكسن جديد توليد كنند. به گزارش ايسنا، اين متخصصان در مقاله‌اي كه در مجله پزشكي نيوانگلند به چاپ رسيده اعلام كردند كه واكسن جديد تا حدي در پيشگيري از عفونت‌هاي حاصل از ويروس تبخال 1 موثر است. اين ويروس موجب بروز زخم‌هاي دردناك در اطراف دهان مي‌شود. هرچند اين واكسن روي ويروس تبخال 2 تاثيري ندارد اما پزشكان معتقد هستند كه يافته جديد آنها را به سوي توليد واكسني براي مقابله با اين ويروس نيز هدايت خواهد كرد.
ويروس تبخال 2 نوعي از اين ويروس است كه موجب ايجاد زخم و تاول در نواحي اندام‌هاي تناسلي مي‌شود. تبخال يك عفونت مسرى است و ويروس آن مى‌تواند از طريق پوست، از شخصى به شخص ديگر منتقل شود. ويروس تبخال مي‌تواند حتى زمانى كه تاول‌ها ظاهر نشده‌اند، مسرى باشد اما بيشترين خطر انتقال عفونت از زمانى است كه تاول‌ها ظاهر مى‌شوند تا وقتي كه كاملا خشك شوند. به همين دليل توصيه مي‌شود كه اگر به تبخال مبتلا هستيد از تماس با نوزادان، افراد مبتلا به اگزما يعني التهاب پوستى ناشى از آلرژى يا افراد دچار اختلال دستگاه ايمنى مثل مبتلايان به سرطان، ايدز و يا گيرنده عضو پيوندي جدا خوددارى كنيد. بنابراين گزارش، تبخال عموما بدون نياز به درمان بعد از هفت تا 10 روز برطرف مى‌شود اما اگر به حملات مكرر تبخالى دچار مى‌شويد پزشك متخصص ممكن است داروهاى ضد ويروسى برايتان تجويز كند. استفاده از دارو مى‌تواند طول دوره ابتلا به تبخال را كوتاه كرده و درد شما را كاهش دهد.
سازمان غذا و داروي آمريكا، واكسن ذات الريه باكتريايي "prevnar13" را براي بيماران 50 ساله و سالخورده‌تر تاييد كرده است. به گزارش ايسنا، اين واكسن ذات‌الريه و ساير بيماري‌هايي را كه بر اثر باكتري استرپتوكك پنومونيا بروز مي‌كنند، مورد حمله قرار مي‌دهد. واكسن مزبور كه مي‌تواند به 13 زير مجموعه از اين باكتري حمله كند تاكنون براي كودكان 6 ماهه تا 5 ساله تاييد شده بود اما در آزمايش‌هاي جديد مشخص شده است كه واكسن فوق براي افراد 50 سال به بالا نيز قابل استفاده شده است. به گزارش خبرگزاري فرانسه، در كودكان اين واكسن براي پيشگيري از بيماريهاي تهاجمي عفوني و عفونت‌هاي خاص گوش استفاده مي‌شود. اين سازمان اعلام كرده است كه آزمايشات بيشتر روي 85 هزار فرد 65 ساله به بالا در اين زمينه در حال انجام است.
واکسن‌براي ترک اعتياد به کوکائين: اين واکسن با کاشتن يک هاپتن کوکائين در آدنوويروس سروتايپ 5، ساخته مي‌شود و روي موشها و در مقابل گروه شاهد آزمايش و بررسي شده است. پس از تزريق به موش، در بدن موشها آنتي‌بادي ضد کوکائين به مقدار زياد ساخته مي‌شود و چنانچه به اين موشها کوکائين تزريق شود، خنثي شده و اثر نمي‌کند.
واکسن درمان کننده براي بيماري سل: با توجه به سوشهاي جديد باسيل سل که به تمامي داروهاي ضد سل مقاوم هستند، در اين روش پروتئين 65 (protein 65) باسيل مقاوم به دارو و اينترلوکين 12 را وارد کپسول ويروس هماگلوتينين کننده‌ي ژاپن (HVJ) کرده و سپس آن را به شکل وريدي به موشها تزريق کرده‌اند. نتايج بررسي نشان داده است که اين موشها به اين باکتري مقاوم به داروي سل، نه تنها مقاومت پيدا کرده بلکه آن دسته از موشها که دچار عفونت سلي با اين ميکروبها بوده‌اند، بهبودي بيشتري نسبت به موشهاي شاهد پيدا کرده‌اند. روي ميمونهاي مبتلا (که نزديک‌ترين مورد به مورد انساني سل هستند) نيز اين واکسن امتحان شده و نتايج بسيارخوبي به دست آمده است.
واکسن تنفسي براي سياه زخم: توسط آنتي‌ژن محافظت کننده‌ي recomlimant و پودر کردن آن در خلاء و حرارت زير صفر، واکسني ساخته شده که آن را داخل بيني خرگوش اسپري مي‌کنند و نتايج بررسي‌هاي بعدي نشان داده است که خرگوش‌ها در مقابل سياه زخم، آنتي‌بادي کامل را دارا شده‌اند.
واکسن‌براي بيماري سل: تنها واکسن موجود در حال حاضر BCG است که قدرت ايمني بخشي آن بسيار متغير است. براي پيدايش ايمني کامل بايد سلول واکنش ايمني نشان دهد و نه فقط سلولهاي ايمني بخش، بنابراين تا به حال دو نوع واکسن با همين منظور ساخته شده است. در نوع اول، به جاي BCG، از تمامي ميکوباکتريوم استفاده مي‌شود و در واکسن نوع دوم که در حقيقت يک بوستر (يادآور) است، پس از زدن واکسن BCG و گذشت مدتي، واکسن دومي تزريق مي‌شود تا اثر حفاظتي BCG را افزايش دهد.
محققان سيستم تزريق واكسني را ابداع كرده‌اند كه با استفاده از Nanopatch و بدون نياز به سوزن، كار خود را انجام مي‌دهد. البته اين سيستم هنوز در حال كامل شدن است، اما از آن به عنوان بزرگ‌ترين دستيابي به موفقيت در تحويل واكسن از زمان ابداع سرنگ در بيش از 150 سال پيش ياد مي‌شود. اين Nanopatch از هزاران برآمدگي كوچك براي تحويل واكسن به سلولهاي ايمني فراواني كه در پوست وجود دارند، استفاده مي‌كند به جاي اينكه براي واكسن‌زدن از سوزن استفاده شود كه داخل عضله ميرود، در حالي كه سلولهاي ايمني چندي در عضله وجود دارند. آزمايش‌هاي اوليه اين پچ‌ها در واكسن آنفلوآنزا در حيوانات نشان داده كه سيستم بسيار كارآمدي است و تنها به يك صد و پنجاهم دوزي كه با سرنگ به كار ميرود، نياز است. از سوي ديگر صدمه‌هاي ناشي از سوزن را حذف مي‌كند و احتمال آلودگي را به حداقل ممكن مي‌رساند. اين نانوپچ‌ها به نگهداري در يخچال هم نيازي ندارند.
متخصصان مي‌گويند بهترين وقت براي تزريق واكسن آنفلوآنزا در طول روز براي مردان صبح‌ها و براي زنان بعدازظهرها است. به گزارش ايسنا، متخصصان ايمونولوژي در دانشگاه بيرمينگهام معتقد هستند كه اگر ساعت تزريق اين واكسن با توجه به جنسيت فرد در طول روز تغيير كند، تاثير مصون سازي آن به مراتب بيشتر خواهد بود. به گفته آنها همزماني تزريق واكسن با ريتم چرخه روزانه طبيعي بدن موجب مي‌شود كه تاثير مصونيتي آن براي بدن افزايش پيدا كند. به گزارش بي بي سي، اين متخصصان تاكيد دارند كه مردان از نظر واكنش آنتي بادي در هنگام صبح بسيار قويتر هستند در حالي كه براي زنان اين واكنش به هنگام بعدازظهر قويتر و مطلوب‌تر است و به همين خاطر هر كدام در زمان مشخص شده مي‌توانند از اين مصون سازي بيشتر بهره ببرند.
متخصصان علوم پزشكي در دانشگاه آكسفورد، واكسن جديدي توليد كرده‌اند كه مي‌تواند تمام نسخه‌هاي انگل مالاريا از جمله كشنده‌ترين گونه‌هاي اين انگل را خنثي كند. به گزارش ايسنا، در اوايل ماه نوامبر گذشته متخصصان در انستيتو ولكام تراست سانگر دريافتند كشنده‌ترين نسخه انگل مالاريا موسوم به پلاسموديوم فالسي پاروم براي اينكه بتواند به گلبول‌هاي قرمز خون حمله كند به يك گيرنده منفرد موسوم به «باسي گين» كه در سطح اين گلبول‌ها قرار دارد،وابسته است. اين انگل به پروتئيني موسوم به آنتي ژن RH5 در اين گيرنده مي‌چسبد و در واقع در را براي ورود خود به داخل گلبول قرمز خون بازي مي‌كند. به نوشته مجله تخصصي نيچر، رشد و تكثير انگل در اين شرايط منجر به بروز بيماري مالاريا مي‌شود. هم اكنون گروهي از متخصصان دانشگاه آكسفورد به سرپرستي دكتر سايمون دراپر موفق شدند با كمك يك واكسن جديد اين فرايند را خنثي كنند. اين متخصصان مي‌گويند ما در واقع نقطه ضعف اين انگل را در حمله به گلبول‌هاي قرمز خون پيدا كرده‌ايم و اين نقطه ضعف هدف حملات ما به عامل بيماري زا با كمك واكسن‌هاي جديد خواهد بود.
دانشمندان واكسنی را ساختند كه می تواند راهبرد جدیدی برای درمان سرطان های تخمدان، روده و لوزالمعده باشد. به گزارش دیلی میل، پژوهشگران دانشگاه جورجیا و كلینیك مایو در آریزونا واكسنی ساخته اند كه به طور چشمگیری اندازه تومورها را در مدل موشی كاهش می دهد. این مدل ها 90 درصد سرطان های سینه و لوزالمعده انسانی را كه مقاوم به درمان هستند، تقلید می كنند. آنها امیدوارند این واكسن تا سال 2020 به بازار عرضه شود. به گفته 'گریت ژان بونز' پژوهشگر این طرح، واكسن جدید واكنش ایمنی قوی را ایجاد می كند. این واكسن تمامی سه تركیب سیستم ایمنی را برای كاهش 80 درصدی اندازه تومور فعال می كند. با سرطانی شدن سلول ها، قندهای موجود در پروتئین های سطحی آن دستخوش تغییراتی می شوند كه آنها را از سلول های سالم متمایز می كند.
پژوهشگران در چند دهه اخیر تلاش كرده اند تا سیستم ایمنی را وادار به شناسایی این تغییرات كنند و سلول های سرطانی را از بین ببرند. در واقع سیستم ایمنی بدن، سلول های سرطانی را جسم خارجی تلقی نمی كند و از این رو به آنها حمله نمی كند. دانشمندان در حال حاضر از مدل های موشی استفاده كردند. این موش ها مانند انسان به تومور سرطانی مبتلا شدند كه پروتئینی موسوم به MUC1 را بر روی سطح سلول های خود بیش از اندازه معمول تولید می كنند.
این نخستین بار است كه واكسنی ساخته می شود كه سیستم ایمنی را برای تشخیص و كشتن سلول های سرطانی بر پایه ساختارهای قندی متفاوت بر روی پروتئینی مانند MUC1 آموزش می دهد. به گفته این محققان پروتئین MUC1 بر روی بیش از 70 درصد تمامی سرطان های كشنده وجود دارد. به گفته پژوهشگران می توان از این واكسن به همراه شیوه های درمانی استاندارد مانند شیمی درمانی در سرطان هایی كه قابلیت درمان با جراحی را ندارند، استفاده كرد.
با این حال دانشمندان اگرچه این نتایج امیدوار كننده در موش ها را در مورد انسان تعمیم نمی دهند اما اطمینان دارند این واكسن ها می توانند كربوهیدرات خاصی را در سلول های سرطانی هدف قرار دهند و در نهایت نقش مهمی را در درمان این بیماری ایفا كنند. این دانشمندان می گویند در حال آغاز ارایه درمانهایی هستیم كه به سیستم ایمنی بدن انسان می آموزد تا با آنچه كه در سلول های سرطانی وجود دارد ، مبارزه كنند. نتایج این تحقیقات در نشریه مجموعه مقالات فرهنگستان ملی علوم آمریكا منتشر شده است.
دانشمندان واكسنی ساخته اند كه موش ها را در برابر مهلك ترین شكل ویروس ابولا محافظت می كند. به گزارش ساينس ديلي، ويروس ابولا كه نخستين بار در سال 1976 كشف شد بيش از 90 درصد افراد مبتلا شده را از پاي درآورده است . محققان مي گويند اين نخستين واكسن عليه ويروس ابولاست كه مي تواند ايمني بلند مدتي را در برابر اين ويروس فراهم سازد . اين واكسن جديد را مي توان براي مدت طولاني ذخيره كرد. نتايج اين تحقيقات درنشريه Proceedings of National Academy of Sciences منتشر شده است.
مدت واكسنهايي كه پيش از اين ساخته شده بودند قابليت ذخيره سازي بلندمدت نداشتند و در طولاني مدت اثرات موثر واكسن از بين مي رفت. اما پژوهشگران دانشگاه آريزونا واكسن جديد حاوي پروتئين ويروسي مصنوعي ساخته اند كه سيستم ايمني بدن را به تشخيص بهتر ويروس ابولا تحريك مي كند و در ذخيره سازي بلند مدت نيز با ثبات تر عمل مي كند. اين واكسن از 80 درصد موش هاي درمان شده از اين ويروس مرگ بار محافظت كرد و گام بعدي آزمايش اين واكسن بر روي زنجيره اي از ابولاست كه به ويروسي كه انسان را مبتلا مي كند نزديك تر است.
ابولا چيست؟ ابولا (Ebola) گهگاه به طور مرگباري در ميان انسانها و ميمونها در آفريقا شايع مي شود. اين ويروس با ايجاد تب شديد و خونريزي بيمار را از پاي درمي آورد و خيلي سريع گسترش مي يابد. تب خونريزي دهنده ابولا از بيماريهاي مشترك بين انسان و دام به شمار مي رود.اين بيماري فقط انسان، ميمون و شامپانزه را مبتلا مي كند.محل زندگي ويروس ابولا احتمالا در بدن گروهي از همين حيوانات است. انسان ناقل ويروس ابولا نيست و به طور تصادفي به اين ويروس آلوده مي شوند.اينكه چگونه ويروس ابولا از بدن حيوانات به بدن انسان وارد مي شود به طور كامل مشخص نيست. پس از آنكه فردي به اين ويروس آلوده مي شود، انسانهاي ديگر را آلوده مي كند.
يكي از راههاي انتقال عفونت بين انسانها، تماس مستقيم با خون و ترشحات بدن فرد آلوده است كه معمولا در بين اطرافيان بيمار كه سعي در نگهداري و پرستاري او دارند، رخ مي دهد. از راههاي شايع گسترش اين ويروس همچنين مي توان از انتقال آن در بين بيماران و كاركنان يك بيمارستان يا درمانگاه ياد كرد. در چند روز اولي كه انسان به ويروس آلوده مي شود، تب بالا، سردرد، درد عضلات، دل درد، اسهال و خستگي در وي بروز مي كند. بعضي از بيماران در اين مرحله دچار گلودرد، سكسكه، قرمزي و خارش چشم، دانه هاي پوستي، اسهال خوني و استفراغ خوني مي شوند. با گذشت يك هفته از آلودگي، درد قفسه سينه، شوك و مرگ اتفاق مي افتدو بعضي از بيماران در اين مرحله نابينا مي شوندو خونريزي مي كنند.
برنامه‌ريزي براي ايمونيزاسيون نوزادان هنگام عصر ممکن است به خواب بيشتر آنها در طول 24 ساعت آينده کمک‌کند. مطالعه هاي جديد نشان مي‌دهد که انجام واکسيناسيون پس از ساعت 1:30 بعدازظهر با احتمال بيشتري به خواب طولاني‌تر نوزادان کمک مي‌کند و در 24 ساعت بعدي، افزايش اندکي در دماي بدن ايجاد مي‌کند. افزايش اندک در دماي بدن، يک واکنش قابل انتظار در نوزادان است که تحت واکسيناسيون قرار مي‌گيرند و مي‌تواند نشانه خوبي از پاسخ ايمني باشد. خواب همچنين نقش مهمي در پاسخ ايمني ايجاد مي‌کند، به‌طوري که کمبود خواب قبل و پس از تزريق، ممکن است پاسخ ضعيف‌تر ايمني را در برابر واکسن ايجاد کند. بنابراين توصيه محققان بر اين است که در روز انجام واکسيناسيون خواب کافي داشته باشيد و تاکيد مي‌کنند بايد ايمونيزاسيون در بعدازظهر براي نوزادان توصيه شود تا هم مدت خواب بيشتري را تجربه کنند و هم پاسخ ايمني خوبي به واکسيناسيون بدهند
واكسن آبله در ريشه‌كني يك بيماري عفوني به ما كمك شاياني كرد اما حالا مي‌تواند در جنگ عليه سرطان نيز به ياري ما بشتابد. اين واكسن زمان بقاي بيماران مبتلا به سرطان پيشرفته كبد را تا دو برابر افزايش مي‌دهد. واكسني كه آبله را ريشه‌كن كرده، حاوي يك ويروس زنده به نام «واكسينيا» (vaccinia) است كه مزه اعجاب‌انگيزي براي تومورها دارد. «واكسينيا» سلولهاي سرطاني را عفوني مي‌كند زيرا پروتئين ضدويروسي اينترفرون را خاموش و سيگنال‌هايي را روشن مي‌كند كه «واكسينيا» را به خود جذب مي‌كنند. شايد اين روش درماني، انقلابي در درمان سرطان به شمار آيد. در اين تحقيق و براي تقويت اثر واكسن، پژوهشگران به كبد، ويروس زنده را كه از نظر ژنتيكي 2 تغيير عمده پيدا كرده بود، تزريق كردند. يكي از اين تغييرات، سلولهاي سرطاني را خالي از آنزيمي مي‌كند كه در اين نوع بافت‌ها فراوان يافت مي‌شوند. تغيير بعدي نيز پروتئيني مي‌سازند كه حمله سيستم ايمني بدن فرد را جذب مي‌كند. در پژوهشي كه با اين ويروس انجام شد، 30 بيمار كه در مرحله آخر سرطان كبد (هپاتوسلولار كارسينوما) قرار داشتند و تحت?تزريق دوز بالاي اين واكسن قرار گرفتند، به طور ميانگين 14 ماه زنده ماندند، در حالي كه با دوز كم تنها 7 ماه توانستند زنده باشند.
شرکت بيونانو، به‌تازگي نتايج به‌دست آمده از مطالعه اثر واکسن استنشاقي داخل بيني ويروس سينسيشيال تنفسيRSV را در فضاي مجازي منتشر کرده است. اين مطالعه در دانشگاه پزشکي ميشيگان و انستيتوي تحقيقات بيماريهاي اطفال سياتل انجام شده و نشان داده واکسن RSV جديد توانسته است در حيوانات آزمايشگاهي موثر باشد. RSV يکي از شايع‌ترين علل برونشيوليت و پنوموني است و علت اصلي بستري کودکان در بيمارستان‌ها در سراسر جهان به‌شمار ميرود. تقريبا تمام کودکان تا رسيدن به سن 3 سالگي حداقل يکبار عفونت با اين ويروس را تجربه مي‌کنند. اين عفونت به‌خصوص در نوزادان زودرس، کودکان مبتلا به بيماريهاي زمينه‌اي و سالمندان کشنده است.
دانشمندان دانشگاه Texas Southwestern در آمريکا واکسن جديدي را براي مهار بيماري مهلک آنفلوآنزا ساخته‌اند که مي‌تواند افراد را در برابر هرنوعي از ويروس آنفلوآنزا (و نه فقط يک يا چند گونه) ايمن کند. برخلاف انواع کنوني اين نوع واکسن‌ها که در دسترس قرار دارند، واکسن ابداعي حتي در صورت جهش ويروس هم مي‌تواند ايمني بدن را عليه آنفلوانزا حفظ کند.
مشکلي که در حال حاضر در رابطه با واکسن‌هاي کنوني پيش‌روي محققان وجود دارد، آن است که هر سال بايد پزشکان متخصص دور هم جمع شوند و حدس بزنند که چه گونه‌هاي غالبي ممکن در اين سال شايع شوند و آنگاه با استفاده از ويروس ضعيف شده آن گونه، واکسني را ساخته و روانه بازار کنند.
وقتي اين واکسن تزريق مي‌شود، بدن فرد مي‌تواند آن ويروس را در شرايط ايمني شناسايي کند و سلول‌هايي توليد کند که در زمان حمله واقعي ويروس آنفلوآنزا، در برابر آن واکنش به موقع نشان دهد و از بدن محافظت کند. اما مشکل اينجاست که اگر فردي به گونه‌اي غير از آن گونه حدس زده شده مبتلا شود يا همان گونه ويروس دچار جهش شود، ديگر اين واکسن‌ها مفيد نخواهند بود و کارکرد اصلي خود را از دست مي‌دهند واين همان دليل است که بعضي افراد با وجود تزريق واکسن، باز دچار بيماري آنفلوآنزا مي‌شوند.
در اين رابطه تيم تحقيقاتي دکتر بئاتريس فونتورا براي مقابله با آنفلوانزا روش کاملا متفاوتي را انتخاب کردند. درواقع آنها سعي مي‌کنند پاسخ ذاتي بدن را براي مقابله با ويروس‌هاي آنفلوانزا و از هر نوعي افزايش دهند. به عبارت ديگر آنها با هدف قرار دادن پروتئيني در بدن به نامREDD-1 به هدف خود خواهند رسيد. اين تيم تحقيقاتي در بررسي‌هاي خود دريافت که وقتي سطح پروتئينREDD-1 در يک سلول پايين باشد، ويروس آنفلوانزا مي‌تواند به راحتي آن را آلوده کند. بنابراين اين واکسن جديد با افزايش سطح پروتئين مذکور، محافظي براي سلول‌ها مي‌سازد تا دربرابر ويروس آنفلوانزا غيرقابل نفوذ شوند.
براساس يافتههاي اين گروه تحقيقاتي واکسن ابداعي جديد به اندازه‌اي موثر است که حتي افراد بزرگسال سالم جوان را در برابر آنفلوانزاي اسپانيايي (ويروس آنفلوآنزاي H1N1 که در سال 1918 ميلادي بين 50 تا 100 ميليون نفر را به کام مرگ فرستاد) محافظت مي‌کند. ديگر ويروس H1N1 کشنده، آنفلوآنزاي خوکي بود که در سال 2009 ميلادي، 11 تا 21 درصد از جمعيت دنيا را آلوده کرد و خسارات زيادي برجاي گذاشت و وحشت گسترده‌اي را در ميان جمعيت کل دنيا ايجاد کرد.
به نظر مي‌رسد متاسفانه هنوز راه زيادي تا آماده شدن اين واکسن براي توزيع گسترده در بازار باقي مانده است. محققان بايد روش‌هاي معمول اداره کل غذا و داروي آمريکا (FDA) را پشت سر بگذارند و از موانع مختلف آن به سلامت عبور کنند و مورد تاييد اين اداره مهم قرار گيرند تا بتوانند آن را وارد بازار دارويي دنيا نمايند، روندي که ممکن است سال‌ها به طول انجامد، اما بازهم نويد ساخت آن مي‌تواند مردمان را از وحشت اپيدمي‌هاي گسترده در فصول شيوع آنفلوآنزا برهاند و جان‌هاي زيادي را نجات دهد.
براساس آخرين نتايج دانشمندان در موسسه ملي سرطان آمريکا كه روي واكسن تجربي‌اي كار مي‌كنند كه به سيستم ايمني بدن كمك مي‌كند تا سلولهاي سرطاني پستان و تخمدان را هدف قرار دهد، از بين بردن سلولهاي سرطاني با همان دقتي كه واكسن‌هاي معمولي باكتري و ويروس‌ها را محو مي‌كنند، امكان‌پذير خواهد شد. تنها تفاوت ميان آنها، اين است كه تزريق واكسن به جاي آنكه پيشگيرانه باشد جنبه درماني خواهد داشت. در اين مطالعه 26 زن مبتلا به مراحل پيشرفته سرطان پستان يا تخمدان مورد بررسي قرار گرفتند و بيشتر آنها نيز تقريبا دوره‌هاي متعددي از كموتراپي، همچنين جراحي يا راديوتراپي را پشت سر گذاشته بودند. آنها همگي با واكسن حاوي پروتئين كه به طور روتين در تومورهاي پستان و تخمدان يافت مي‌شود، همراه با ديگر اجزايي كه سيستم ايمني بدن را تحريك مي‌كنند تا سلولهاي سرطاني را بيشتر قابل تشخيص كنند، تحت تزريق قرار گرفتند. تركيب موارد فوق براي بيماران مبتلا به سرطان پستان بسيار اميدبخش بود به طوري كه ميانه بقاي آنها بيش از يك سال گزارش شد. در زنان مبتلا به سرطان تخمدان، بقاي بيماران كمي بيشتر يعني حدود 15 ماه گزارش شد.
پژوهشگران دانشگاه سنت‌لوئيس ايالات متحده اعلام كردند كه به تازگي مجوز انجام مطالعه‌هاي باليني روي واكسن جديد سل به نام 422 - AERAS را دريافت كرده‌اند. در حال حاضر واكسن‌هاي موجود ايمني كافي را ايجاد نكرده و قادر به پيشگيري از بروز سل ريوي نيستند. مكانيسم عملكرد اين واكسن فرار از اندوزوم است. عامل ايجاد‌كننده سل درون سلول‌ها مخفي مي‌شود و اين مكانيسم اجازه مي‌دهد كه باكتري‌هاي نوتركيب زنده درون واكسن از درون سلول بيرون آمده و در معرض سيستم ايمني قرار گيرند؛ بنابراين واكنش سيستم ايمني باعث ايجاد ايمني موثرتري خواهد شد. در حال حاضر اين واكسن وارد مطالعه‌هاي فاز اول خود شده است.
واکسن جديدي که بدن را به حمله به سلولهاي سرطاني تشويق مي‌کند در مبتلايان به سرطان‌هاي پيشرفته پستان و تخمدان موثر بوده است. اين واکسن در مبتلايان به بدخيمي پستان و تخمدان شانس بقا را افزايش مي‌دهد. واکسن پن واک(PANVAC) در 26 زن به طور ماهانه تزريق شد و به دستگاه ايمني آنان کمک کرد تا پروتئين اختصاصي توليد شده توسط سلولهاي سرطاني را شناسايي کند. تمام اين زنان به بدخيمي پستان يا تخمدان مبتلا بودند و شدت بدخيمي به حدي بود که به ساير اعضاي بدن آنها دست اندازي کرده بود و پيش از اين ساير درمان‌ها را آزموده بودند. (21 نفر از آنان حداقل سه رژيم شيمي‌درماني را تجربه کرده بودند). عوارض جانبي ناشي از واکسن بسيار خفيف بودند و شايع‌ترين آنها واکنش جزئي محل تزريق واکسن گزارش شد. واکسن پن واک شامل ژن‌هاي خاصي است که دستگاه ايمني را به شناخت و تخريب سلولهاي سرطاني تشويق مي‌کند. اين واکسن پيش از اين در 70 بيمار با بدخيمي پيشرفته کولورکتال مورد مطالعه قرار گرفته بود.
محققان در آخرين بررسي‌هاي خود مدعي شدند واکسني که سيستم ايمني بدن را تحريک مي‌کند تا به شايع‌ترين نوع سرطان ريه حمله کند، در آزمايش‌هاي اوليه باليني اميدهاي تازه‌اي را برانگيخته است. نتايج بررسي اين واکسن که روي 148 بيمار مبتلا به سرطان ريه انجام گرفته و در نشريه معتبر «لنست انکولوژي» به چاپ رسيده، نشان داده تجويز اين واکسن علاوه بر شيمي‌درماني، پيشرفت سرطان را کند مي‌کند. البته هنوز مشخص نيست اين واکسن تا چه اندازه بر ميزان بقاي بيماران موثر است و به نظر مي‌رسد سوالات بسياري در اين زمينه بدون پاسخ مانده‌اند. در اين واکسن نيز از همان اصول اوليه واکسن‌هاي معمولي ضدعفونت استفاده شده، يعني آموزش به سيستم ايمني بدن. با اين حال به جاي حفاظت، اين واکسن‌ها به تومورهاي در حال رشد بدن حمله مي‌کنند. درواقع به سيستم ايمني آموزش مي‌دهند تا تغييرات ايجاد شده روي سطح سلولهاي سرطاني را شناسايي و به آنها حمله کنند. اين واکسن «تي‌جي 4010» نام دارد. در هر صورت هنوز براي استفاده باليني از اين واکسن راه زيادي مانده و بايد تحقيقات بيشتري انجام شود.