پزشکی بالینی

محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می‌گویند اگر ذهن شما این شانس را داشته باشد که از شکست‌هایش درس بگیرد، می‌تواند آن‌ها را به تجربیات مثبت در زندگی تبدیل کند. دانشمندان از مدت‌ها پیش بر این باور بودند که مغز دو راه برای یادگیری دارد. یکی از آن‌ها یادگیری اجتنابی بوده که تنبیهی است. این یادگیری نوعی تجربه منففی است که مغز را برای پرهیز از تکرار اشتباهات آموزش می‌دهد.
روش دیگر، یادگیری مبتنی بر پاداش است که مثبت و تقویت‌کننده بوده و باعث می‌شود مغز برای رسیدن به پاسخ درست، احساس دستیابی به پاداش داشته باشد. جورجیو کوریچلی، دانشسار اقتصاد و روانشناسی دانشگاه کالیفرنیای جنوبی اظهار کرد: زما نشان دادیم که در شرایط خاص، زمانی که اطلاعات کافی برای اختصاصی کردن انتخابات بدست می‌آوریم، مغز ما بجای چرخش به سمت اجتناب کردن، اساسا به سمت تقویت شدن می‌رود.
محققان در این پژوهش، مجموعه‌ای از سوالات را برای 28 جوان مطرح کردند که آن‌ها را برای به حداکثر رساندن سود با ارائه جواب درست به چالش می‌کشیدند. اگر آن‌ها پاسخ غلط می‌دادند، پول از دست می‌دادند در حالی که پاسخ‌ها درست به آن‌ها برای بدست آوردن پول کمک می‌کرد. یک کارآزمایی باعث می‌شد که مغز آن‌ها با یادگیری اجتنابی، به سمت پاسخ غلط برود.
کارآزمایی دوم منجر به یک واکنش یادگیری مبتنی بر پاداش بود و سومین کارآزمایی به ازمایش این امر می‌پرداخت که آیا شرکت‌کنندگان از اشتباهات خود درس گرفته بودند یا خیر. در دور سوم، شرکت‌کنندگان واکنش مثبت نشان دادند و مناطقی از مغزشان فعال شد که برخی دانشمندان آن‌ها را «مدار پاداش» می‌نامند.
این آزمایش، از واکنش یادگیری مبتنی بر پاداش مغز تقلید می‌کرد و نقطه مقابل واکنش یادگیری اجتنابی بود. این فرآیند مشابه تجربه‌ای است که مغز در زمان احساس ندامت فرد دارد. برای مثتال در زمان ندامت، اگر کار اشتباهی انجام داده باشیم، ممکن است رفتار خود را در آینده تغییر دهیم. جزئیات این تحقیق در مجله نیچر منتشر شده است.

محققان انگلیسی برآنند تا از خواص ضد میکروبی جلبکهای سواحل این کشور برای پرورش نسل جدیدی از آنتی‌بیوتیکها به منظور مبارزه با تهدیدات ناشی از ابرمیکروب‌های مقاوم استفاده کنند. با افزایش تعداد باکتریهای مقاوم به چند دارو،موسوم به ابرمیکروبها، نیاز مبرمی به داروهای جدید است که بتوانند در صورت تاثیر نداشتن داروهای دیگر،عفونت‌ها را کنترل کنند. محیط زیست میتواند منبعی غنی از آنتی بیوتیکها باشد.
تیم تحقیقاتی دانشگاه اکستر به دنبال پرده‌برداری از خواصی هستند که می‌توانند بنیانی را برای نسل جدید آنتی‌بیوتیک‌هایی تشکیل دهند که عفونت ناشی از ابرمیکروبهایی مانند استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) را کنترل می‌کنند. مایکل ووس، رهبر این تحقیق اظهار کرد: آزمایشهای نخستین ما تایید کرده است که جلبکها دارای خواص گوناگون ضدمیکروبی منظمی هستند. به طرز هیجان‌انگیزی مقداری از این عصاره‌ها در برابر بعضی از باکتری‌های مقاوم و مشکل‌زا مؤثر هستند و ما امیدواریم که تلاش ما بتواند به کشف داروهای جدیدی که هم تاثیر سریعتری دارند و هم ارزانتر هستند، کمک کند.
منطقه ساحلی کورنوال در جنوب غربی بریتانیا بخاطر فراوانی خطوط ساحلی و گونه های جلبکهای دریایی، محل تمام عیاری برای این نوع تحقیقات به شمار می‌رود. ووس میگوید: برای پیشبرد بیشتر این نظریه، تیم تحقیقاتی یک پروژه تحقیقاتی اختصاصی را تشکیل خواهند داد که به طور قطع بتواند روشنگر عوامل بالقوه‌ای که آنها مد نظر داشته‌اند، باشد. مقاومت آنتی‌بیوتیک‌ها یک مشکل جدی و رو به رشد جهانی است. گزارش سابق سازمان جهانی بهداشت نشان داده بود که این مسئله "یک تهدید عمده برای سلامت عمومی" است.

نتایج پژوهش محققان چینی نشان داده است که زنجبیل، حرکات روده‌ باریک و به خصوص کولون را کاهش می‌دهد و در درمان سندروم روده تحریک پذیر (IBS) نوع اسهالی می‌تواند مؤثر باشد. در بیمارانی‌ که به آرتروز غیرالتهابی مبتلا بودند، از زنجبیل استفاده شده و درد بیماران و ناتوانی آنها کاهش یافته است. محققان می‌گویند: در زنانی که خونروی دوران عادت‌ ماهانه‌شان زیاد بوده است، زنجبیل مصرف‌ شده و در‌ طی سه‌ دوره قاعدگی، میزان خونروی به‌ مقدار زیادی کاهش یافته است.
به گفته آنها، در تعدادی از مبتلایان به دیابت نوع دو، از زنجبیل استفاده شد و قند‌خون به‌ طور محسوسی کاهش داشت. آنها در باره خواص درمانی این گیاه می‌گویند: مصرف زنجبیل می‌تواند کلسترول خون را کاهش دهد و به صورت قوی به عنوان یک داروی ضد‌اعتیاد به مرفین عمل کند. به گفته محققان زنجبیل در درمان آلزایمر نیز به‌ کار رفته و اثرات خوبی گزارش‌ شده است. این گیاه در اسهال و استفراغ‌های ناشی‌ از رتروویروس نیز مصرف‌ شده و نتایج خوبی به‌ دست آمده است.
آنها می‌گویند: تحقیقات نشان داده که زنجبیل می‌تواند رشد تومور پروستات را کاهش دهد. همچنین نتایج بررسی‌ها نشان داده است که زنجبیل حرکات روده‌ی باریک و به خصوص کولون را کاهش می‌دهد و در درمان سندروم روده تحریک پذیر (IBS) نوع اسهالی می‌تواند مؤثر باشد ولی افراط در مصرف آن می‌تواند یبوست‌های بسیار شدیدی ایجاد کند.

مهندسان دانشگاه جانز هاپکینز یک دستگاه باتری‌خور دستی تولید کرده‌اند که می‌تواند بسرعت علائم حیاتی را با استفاده از لبها و سرانگشتان بیمار تشخیص دهد. دستگاه هوشمند چاپی سه‌بعدی MouthLab از حسگرهای روی لب و انگشت شست برای آزمایش سریع فشار خون، تنفس، میزان اکسیژن درون خون، ضربان قلب و الگوی نبض بیمار استفاده می‌کند. این دستگاه همچنین می‌تواند یک نوار مغز ساده بگیرد.
به گفته محققان، این دستگاه می‌تواند توسط افراد بدون آموزش خاص در خانه یا میدان جنگ مورد استفاده قرار بگیرد. دستگاه MouthLab ممکن است بتواند علائم اولیه رویدادهای پزشکی اورژانسی مانند حمله قلبی را شناسایی کرده یا از مراجعه غیرضروری به بیمارستان یا اتاق اورژانس در زمان مساعد بودن علائم حیاتی بیمار خودداری کند.
از آنجایی که این دستگاه به بررسی علائم حیاتی از راه دهان می‌پردازد، نسخه‌های آینده این دستگاه قادر خواهند بود سرنخ‌های شیمیایی درون خون، بزاق و تنفس را که به عنوان نشانگرهایی برای بیماری‌های جدی عمل می‌کنند، تشخیص دهند. سیستم مذکور می‌تواند جایگزین مانیتورهای بزرگ و محدودکننده‌ای باشد که در حال حاضر برای نمایش علائم حیاتی بیماران در بیمارستان‌ها مورد استفاده هستند.
نمونه پیش‌ساخت MouthLab شامل یک دهان‌گیر کوچک انعطاف‌پذیر مانند نمونه‌های مورد استفاده توسط غواصان است که به یک واحد دستی به اندازه گوشی تلفن متصل می‌شود. درون این دهان‌گیر یک حسگر دما و یک حسگر حجم خون قرار دارد. پد انگشت روی دستگاه دستی از یک پالس اکسیمتر مینیاتوری برخوردار است که از پرتوهای نور برای اندازه‌گیری سطوح اکسیژن خون بهره می‌برد. حسگرهای دیگر نیز به سنجش تنفس از دهان و بینی می‌پردازند. این واحد دستی توسط وای‌فای به انتقال داده‌ها به یک لپ‌تاپ یا دستگاه هوشمند نزدیک پرداخته و نتایج فورا بصورت نمودار در آن‌ها به نمایش گذاشته می‌شود. به گفته سازندگان، نسخه بعدی این دستگاه بدون نیاز به لپ‌تاپ، به نمایش داده‌های بدست آمده از خوانش‌ها می‌پردازد.
در نهایت بیماران می‌توانند خوانش‌های خود را توسط تلفن همراه به پزشکشان فرستاده تا آن‌ها توسط یک برنامه، داده‌های دریافتی را در پرونده بیمار ثبت کنند. هدف محققان، سنجش همه علائم حیاتی در کمتر از 10 ثانیه است و اطلاعات بیشتر در مورد این دستگاه در مجله Annals of Biomedical Engineering منتشر شده است.

تحقیقات جدید نشان داده تنبلی چشم ممکن است باعث شود که مغز، سیم‌کشی خود را تغییر دهد. محققان دریافتند زمانی که مغز، اولویت خود برای ورودی چشم را ایجاد می‌کند، ارتباطات خود را با چشم ضعیف‌تر تغییر می‌دهد. بنظر می‌رسد که این امر دلیل اصلی تنبلی چشم باشد، اما نمود فیزیکی این رایجترین دلیل مشکلات بینایی در میان کودکان جهان، در حقیقت یک اختلال مغزی است.
بیشتر مواقع در بیماران مبتلا به تنبلی چشم، یکی از چشم‌ها بهتر تمرکز می‌کند. مغز، اطلاعات بدست آمده از یک چشم را ترجیح داده و سیگنال ورودی از چشم تنبل‌تر را نادیده می‌انگارد. در حقیقت در این بیماری، یکی از چشم‌ها قلدری می‌کند. اگر این نادیده انگاشتن داده‌های یک چشم ادامه یابد، سیگنال‌های ورودی از چشم تنبل تغییر می‌کند. محققان به دنبال درک این امر بودند که با کاهش یافتن سیگنال‌های در حال حرکت در یک چشم، آیا تغییر فیزیکی نیز در این مسیر پیش می‌آید یا خیر.
آن‌ها با استفاده از یک روش اسکن مغز موسوم به تصویربرداری انتشار وزنی به نقشه‌برداری از سه مجموعه مسیر پرداختند که اطلاعات دیداری را از چشم به مغز منتقل می‌کردند. در افراد مبتلا به تنبلی چشم، آب آسانتر به طرف پایین مسیرهای بینایی پخش می‌شود. محققان بر این باورند که احتمالا در تنبلی چشم، لایه رسانای اطراف نورون‌ها نازکتر می‌شود. نورون‌ها برای هدایت اطلاعات از یک مکان به مکان دیگر، از غلافی موسوم به میلین در اطرافشان برخوردارند که آن‌ها را عایق کرده و سرعت پردازش را افزایش می‌دهد.
زمانی که میلین نازکتر می‌شود، میزان کمتری از آن در میان راه قرار داشته و آب، آسانتر پخش می‌شود. این درک از تاثیرات ساختاری تنبلی چشم شاید بتواند درمان‌های آن و سایر اختلالات چشمی مشابه را که در آن‌ها، مبتلایان در بخشهایی از میدان دیدشان قادر به تشخیص فاصله و موقعیت اجسام نیستند، ارتقا بخشد.
رایجترین درمان برای تنبلی چشم، اصلاح کردن علت – بیشتر موارد انحراف عضلانی چشم – است اما گاهی اوقات یک لنز بدشکل از طریق جراحی درون چشم تنبل قرار گرفته و چشم سالم پوشانده می‌شود تا مغز مجبور به استفاده از چشم تنبل شود. اما این درمان معمولا محدود به کودکان است، زیرا مغز بزرگسالان از انعطاف‌پذیری کمتری برخوردار بوده و آموزش‌پذیری آن کمتر است. نتایج این تحقیق در مجله Vision Research منتشر شده است.

محققان ژاپنی با ادغام دانش زیستی و نانویی خود به کپسول‌های جدیدی دست یافتند که علاوه بر تشخیص دقیق محل تومور، می‌تواند برای تحویل دارو نیز مورد استفاده قرار گیرد. پلیمرسامز‌ها کپسول‌هایی توخالی، ترکیبی و نانویی هستند که پیش از این ظرفیت بالقوه آن‌ها در حوزه تحویل دارو مورد بررسی قرار گرفته‌ است. پی‌آی‌سی‌سامز‌ها دسته جدیدی از پلیمرسامز‌ها هستند و به تازگی در دانشگاه توکیو توسعه داده شده‌اند. این مواد از اختلاط گروه‌های الکترولیتی متشکل از یون‌های منفی و مثبت ساخته می‌شوند. پی‌آی‌سی‌سامز‌ها می‌توانند درون جریان خون به مدت زمان زیادی و بدون مشکل خاصی باقی بمانند. آن‌ها همچنین می‌توانند برای تحویل مواد انحلال‌پذیر در آب به اندام‌های هدف (به عنوان مثال سایت‌های تومور) مورد استفاده قرار گیرند.
این پی‌آی‌سی‌سامز‌های کارکردی، پتانسیل زیادی برای تحویل دارو و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی از تومور دارند. سی‌آرجی‌دی (Cyclic RGD or cRGD)، یک پپتید (peptide) یا زنجیره کوتاهی از اسیدهای آمینی است که به دو گیرنده متصل می‌شود. گیرنده‌های ذکر شده نقش مهمی در تشکیل رگ‌های خونی جدید درون تومور بازی می‌کنند. بنابراین سی‌آرجی‌دی یک ردیاب تومور خوب به حساب می‌آید.
محققان ژاپنی سی‌آرجی‌دی را به پی‌آی‌سی‌سامز متصل کردند و یک نانوکپسول ایجاد کردند. نانوکپسول زیر سیاهرگ موش تزریق شد و با سلول‌های گلیوبلاستوما (glioblastoma) زیر پوست آغشته گردید. گلیوبلاستوما یک تومور مغزی بسیار خطرناک است. تیم محققان دریافتند که نانوکپسول عمدتاً در رگ‌های خونی جدید تومور تجمع یافته و در 24 ساعت بعدی نزدیک رگ‌های خون باقی می‌ماند.
محققان سپس نانوکپسول را با ابرپارامغناطیس اکسید آهن بارگذاری کردند. نقش این ابرپارامغناطیس، بهبود وضوح ساختار درونی بدن، در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی است. سلول‌های گلیوبلاستوما به درون مغز موش تزریق شدند و به آن‌ها اجازه رشد برای بیش از دو هفته داده شد. سپس ابرپارامغناطیس و نانوکپسول به درون سیاهرگ موش تزریق گردید. محققین از طریق تصویر‌برداری مغناطیسی با موفقیت توانستند پی‌آی‌سی‌سامز‌ها را درون رگ‌های خونی تشکیل یافته حول گلیوبلاستوما ردیابی نماید.
تحقیقات پیشین نشان می‌دهند که تصویربرداری مغناطیسی می‌تواند ابرپارامغناطیس بارگذاری‌شده بر روی پی‌آی‌سی‌سامز را که با سی‌آرجی‌دی پیوند داده نشده‌ است تشخیص دهد. اگرچه آن‌ها همیشه در گلیوبلاستوما قابل‌ تشخیص نیستند، اما تومورهای مغزی به صورت قوی با سد خونی مغز (blood-brain barrier) محافظت می‌شوند. سد خونی مغز مانعی است که از رسیدن مواد سمی و یا دارو به مغز جلوگیری می‌کند.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که ابرپارامغناطیس بارگذاری‌ شده بر روی نانوکپسول ممکن است برای بهبود وضوح در طول تصویربرداری رزونانس مغناطیسی در محیط کوچک تومور (شامل رگ‌های خونی جدید که بیش از حد نسبت به گیرنده تراغشایی سی‌آرجی‌دی حساس هستند) مفید باشد. از آنجایی که تشکیل رگ خونی به تومور مرتبط است، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی با کمک پی‌آی‌سی‌سامزی که با رگ خون تومور هدف سازگار است، می‌تواند ابزار مفیدی برای تشخیص دقیق تومور باشد. این مطالعات در مجله Science and Technology of Advanced Materials گزارش شده است.

محققان با استفاده از کپسوله کردن داروی ضد انعقاد در یک ساختار نانومتری، اقدام به تولید نانودارویی برای درمان بیماران مبتلا به سکته قلبی کردند. این دارو می‌تواند بخش‌هایی که خون در آنجا منعقد شده را باز کند. پژوهشگران استرالیایی با استفاده از حمایت مالی اختصاص یافته از سوی بنیاد ملی قلب، موفق شدند گامی به سوی درمان مشکلات قلبی با کمک فناوری‌ نانو بردارند.
در پژوهش مشترکی که با همکاری کریستوفر هاگمیر از آزمایشگاه زیست‌ فناوری عروقی در موسسه قلب و دیابت بیکر و محققان دانشگاه ملبورن انجام شده، روشی برای درمان بیماران مبتلا به سکته قلبی ارائه شده‌ است. نتایج این پژوهش در نشریه Advanced Materials منتشر شده‌ است. هاگمیر می‌گوید: «این یافته‌های اخیر ما می‌تواند برای درمان لخته‌های خونی ایجاد شده در بیماران استفاده شود. بیمارانی که دچار سکته شده‌اند برای نجات نیاز به تجهیزات پیچیده‌ و تخصصی دارند اما با این روش درمانی می‌توان آنها را از موقعیت‌های خطرناک رهایی داد.»
هاگمیر می‌افزاید: «ما موفق به ساخت نانوکپسولی شدیم که ضد انعقاد است. این نانوکپسول حاوی دارو بوده و یک روکش از جنس آنتی‌بادی هدف‌گیرنده پلاکت‌های فعال روی آن قرار دارد. به محض وارد شدن این دارو به بدن، ترومبین که یک مولکول مهم در فرآیند لخته شدن است، لایه بیرونی نانوکپسول را می‌شکند و داروی ضد انعقاد رهاسازی می‌شود. ما از سیستم انعقاد خون برعلیه لخته‌های خونی استفاده کرده و رگ‌ها را باز می‌کنیم.» 
فرانک کاروسو می‌گوید: «داروهای هدف‌گیر با این سیستم رهایش هوشمند می‌تواند اثرات جانبی اندکی در بیماران به جا گذارند. هر سال بیش از 55000 استرالیایی دچار حمله قلبی می‌شوند. نیمی از این افراد نمی‌توانند از داروهای ضدانعقاد استفاده کنند چرا که خطر خونریزی در این بیماران وجود دارد.»

پژوهش محققان دانشگاه مک‌گیل کانادا نشان داد دیابت دوران حاملگی، نه تنها در مادران باعث افزایش ریسک ابتلا به دیابت در آینده می‌شود، بلکه پدران نیز از این خطر مصون نیستند. در حال حاضر می‌دانیم که کسانی که به دیابت حاملگی مبتلا شوند، هفت برابر بیشتر احتمال ابتلا به دیابت نوع دو را دارند. به گفته کابری داسگوپتا، دانشیار داروسازی دانشگاه مک‌گیل در مونترال کانادا و مولف ارشد این تحقیقات، این نخستین پژوهش صورت گرفته به منظور نشان دادن ارتباط بین دیابت حاملگی در مادران و وقوع دیابت در پدران است. داسگوپتا اظهار کرد: ما مشاهده کردیم که وقوع دیابت در پدرانی که همسرشان مبتلا به دیابت حاملگی بوده، در مقایسه با دیگر مردان که همسرانشان دیابت دوران حاملگی نداشته‌اند، 33 درصد بیشتر است.
برای انجام این تحقیقات، محققان داده‌های نزدیک به 20 سال را در مراکز سلامت و ثبت موالید و فوت در استان کبک کانادا بررسی کرده‌اند. محققان موالید زنده بین سال‌های 1990 تا 2007 را که ابتلای به دیابت حاملگی مادران در آنها مثبت تشخیص داده شد بود، به طور تصادفی انتخاب کرده و با نمونه‌های کنترلی بدون دیابت حاملگی مطابقت دادند. آن‌ها سپس پدران با دیابت نوع 2 را از زمان مرخص شدن مادران از بیمارستان تا پایان مدت زمان تحقیقات یعنی پایان مارس 2012 شناسایی کردند. در کل 70 هزار و 890 نفر از پدران مورد ارزیابی قرار گرفتند. 
داسگوپتا در توضیح گفت: تحقیقات ما نشان می‌دهد که به دلیل محیط های اجتماعی و فرهنگی مشترک زوج‌ها که در رفتارها و رویکردهای مربوط به سلامتی نیز موثرند، این خطر در زوج‌ها به طور نسبی تقسیم می‌شود. این پژوهش در مجله Diabetes Care به انتشار رسیده است.

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا دریافته‌اند، یک نسخه حساس‌تر آزمایش خون که برای بررسی آسیب عضله قلب ناشی از حملات قلبی بکار گرفته می‌شود، همچنین می‌تواند برای شناسایی افراد در معرض فشار خون بالا پیش از نمایان شدن علائم ظاهری آن مورد استفاده قرار بگیرد. تحقیقات دانشمندان نشان داد که افراد دارای سطوح بالاتر پروتئین تنظیم کننده قلب «تروپونین T»، بیشتر احتمال دارد که طی چند سال بعد به فشار خون بالا مبتلا شوند.
شناسایی افراد در معرض خطر این قاتل خاموش و همچنین بیماران در مراحل اولیه بیماری می‌تواند به آغاز درمان زودهنگام و جلوگیری از آسیب دیدن اندام بدن در اثر پیشرفت این بیماری منجر شود. به گفته محققان، این آزمایش خون فوق حساس از آن رو می‌تواند این گونه بیماران را شناسایی کند که قادر است حتی مقادیر بسیار کم تروپونین را که توسط سلول‌های قلبی آسیب دیده در اثر حملات نامحسوس فشار خون آزاد می‌شود، تشخیص دهد.
محققان در این بررسی، 5479 فرد را برای حدود 12 سال پیگیری کردند. هیچکدام از این افراد در آغاز تحقیق از سابقه تشخیص بالینی فشار خون بالا برخوردار نبودند. طی این دوره، در مقایسه با افرادی که سطوح تروپونین آن‌ها غیرقابل تشخیص و کمتر از پنج نانوگرم در یک دهم لیتر بود، شرکت‌کنندگان دارای سطوح نسبتا بالاتر این پروتئین – پنج تا هشت نانوگرم در یک دهم لیتر – از 13 درصد نرخ بالاتر فشار خون بالا برخوردار بودند. آن از دسته از شرکت‌کنندگان دارای سطوح چشمگیر تروپونین – 9 تا 13 نانوگرم در یک دهم لیتر – 24 درصد بیشتر احتمال ابتلا به فشار خون بالا را داشتند و این خطر در افراد با تروپونین بالاتر از 13 نانوگرم در یک دهم لیتر، تا 40 درصد افزایش می‌یافت. این نتایج در مجله Circulation منتشر شده است.

محققان دانشگاه جانز هاپکینز و دانشگاه مریلند در پژوهشی جدید با بررسی سلول‌های انسانی رشد داده شده در آزمایشگاه اعلام کرده‌اند که مهار‌کردن پروتئین رشد رگ خونی دوم همراه با پروتئین شناخته شده‌ VEGF، روش جدیدی برای درمان و پیشگیری‌ از بیماری‌های نابیناکننده‌ چشم ناشی‌ از دیابت است.
 رتینوپاتی‌دیابتی، شایع‌ترین علت از‌دست‌دادن بینایی در بزرگسالان است. بیماری‌های چشم در افراد دیابتی زمانی رخ‌ می‌دهد که عروق‌ خونی طبیعی در چشم‌ها در طول زمان با عروق‌ خونی غیرطبیعی و شکننده جایگزین می‌شوند که این عروق با ترشح مایع و خونروی به درون چشم موجب آسیب دیدن شبکیه‌ حساس به نور و در‌نتیجه کوری می‌ شوند. 
محققان می‌گویند: بستن رگ‌های خونی چشم با لیزر، موجب حفظ دید مرکزی می‌شود، اما اغلب این کار، قربانی‌شدن دید محیطی و دید در شب را نیز در پی دارد. تعدادی دارو که به تازگی تولید شده‌اند - ranibizumab و aflibercept و bevacizumab - می‌توانند با مهار عملکرد VEGF، عامل رشدی که به‌عنوان بخشی‌ از زنجیره‌ پیام‌رسانی در واکنش به میزان پایین اکسیژن در شبکیه رها شده و باعث تحریک رشد رگ‌های خونی جدید و اغلب غیر‌طبیعی می‌شود، این رگ‌های خونی را درمان کنند. اگر‌چه این داروها پیشرفت رتینوپاتی دیابتی تکثیری را کند کرده، ولی به‌طور قابل اطمینانی از آن جلوگیری نمی‌کنند. 
محققان میزان مهار‌کردن پروتئین رشد رگ خونی دوم همراه با پروتئین VEG را در نمونه‌های آزمایش مایع چشمی افراد سالم، افراد مبتلا به دیابت بدون رتینوپاتی دیابتی و افراد مبتلا به دیابت دارای رتینوپاتی دیابتی با شدت‌های متفاوت آزمایش کردند. آنها می‌گویند: در‌ حالی‌ که میزان پروتئین رشد رگ خونی دوم در افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی تکثیری تمایل به بالاتر‌ بودن دارد، اما برخی از مایعات آنها رشد کمتری نسبت به افراد سالم داشته‌اند. اما حتی میزان مایع دارای پروتئین رشد رگ خونی دوم همراه با پروتئینی کم از بیماران مبتلا به رتینوپاتی‌ دیابتی تکثیری موجب تحریک رشد عروق خونی در سلول‌های رشد داده شده در آزمایشگاه شده است و اگرچه به وضوح VEFG نقش مهمی در رشد رگ‌های خونی ایفا می‌کند اما تنها عامل مؤثر نیست.
به گفته آنها مجموعه‌ای از آزمایش‌ها روی سلول‌های انسانی کشت داده شده در آزمایشگاه و سلول‌ موش‌های آزمایشگاهی، پروتئین دومی به‌نام شبه آنژیوپوئیتین‌4 (angiopoietin-like protein4) را نشان‌ داده است.
بر اساس این پژوهش هنگامی که محققان عملکرد هر‌دو پروتئین‌VEGF و شبه آنژیوپوئیتین4 را در مایع چشم افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو مهار کردند، به‌ طور قابل‌ توجهی رشد عروق خونی در سلول‌های کشت داده شده در آزمایشگاه کاهش یافت. آنها می‌گویند: اگر دارویی را بتوان یافت که با ایمنی کامل عملکرد پروتئین دوم را در چشم بیماران مهار کند، ممکن‌ است در ترکیب با داروهای ضد Eylea, Avastin)‌ VEGF) برای جلوگیری از بیماری رتینوپاتی ‌دیابتی تکثیری مورد استفاده قرار‌ گیرد. در‌ حال‌ حاضر پژوهشگران روی نقش‌4.alp در سایر بیماری‌های چشم مثل دژنراسیون ماکولا (M.D) تخریب پروتئین قسمت مرکزی شبکیه تحقیق می‌کنند.

محققان با قراردادن داروی شیمی‌درمانی در یک نانوذره و پوشش‌دهی آن با کیتوسان موفق به ارائه سیستم دارویی شدند که می‌تواند سلول‌های شبه بنیادی سرطان را از بین ببرد. نتایج آزمون‌های انجام شده روی حیوانات موفقیت‌آمیز بوده است. نتایج یافته‌های اخیر محققان دانشگاه اوهایو نشان می‌دهد که نانوذرات بسته‌بندی شده به همراه داروهای شیمی‌درمانی که دارای پوششی از جنس مواد الیگوساکارید است، می‌تواند برای درمان سرطان به کار رود. این بسته دارویی جدید قادر است سلول‌های بنیادی سرطان را از بین ببرد.
سلول‌های شبه بنیادی سرطان دارای ویژگی‌های بسیار شبیه به سلول‌های بنیادی‌اند. این سلول‌ها در تعداد بسیار کم درون تومور یافت می‌شوند و نسبت به شیمی‌درمانی و پرتودرمانی مقاوم هستند. سلول‌های شبه بنیادی سرطان نقش بسیار مهمی در بازگشت دوباره تومور بعد از درمان ایفا می‌کنند. مطالعات آزمایشگاهی و آزمون‌های انجام شده روی حیوانات نشان می‌دهد که نانوذرات پوشش ‌داده شده با اولیگوساکاریدهایی نظیر کیتوسان که حاوی داروهایی نظیر دوکسوروبیسین هستند، می‌توانند سلول‌های سرطانی را مورد هدف قرار دهند. پژوهشگران این پروژه نشان دادند که با این روش می‌توان با قدرت 6 برابر بیشتر از حالت تزریق آزاد دوکسوروبیسین سلول‌های شبه بنیادی سرطان را از بین برد.
زیائومینگ هی از محققان این پروژه، می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که این سیستم رهاسازی دارویی می‌تواند قدرت تأثیرگذاری داروی شیمی‌درمانی را بهبود دهد و هیچ نشانه‌ای از اثرات منفی دارو در حیوان دیده نشده‌ است.» ما معتقدیم که نانوذرات حاوی کیتوسان می‌تواند انواع مختلف داروهای شیمی‌درمانی را کپسوله کرده و در درمان سرطان‌های مختلف استفاده شود. برای این که نانوذرات بتوانند به سلول‌های شبه بنیادی سرطان متصل شوند محققان گیرنده‌هایی به آن‌ها وصل کردند. این ساختار دارویی به‌گونه‌ای طراحی شده‌ است که در محیط اسیدی می‌تواند چروکیده شده و داروی خود را رها کند. این گروه تحقیقاتی با استفاده از انجام آزمون حیوانی، سرطان پستان را مورد آزمایش قرار داده و اثربخشی این دارو را روی این نوع سرطان به اثبات رساندند. نتایج این پژوهش در نشریه ACS Nano منتشر شده‌ است.

تیمی از محققان در کانادا ماده‌ای تولید کرده‌اند که در بدن درست مانند قلب می‌تپد، اما می‌توان لایه‌ای را به آن چسباند یا از آن جدا کرد. زمانی که دانشمندان بافت مصنوعی قلب را می‌سازند، معمولا مواد شیمیایی مصنوعی زیست‌تخریب‌پذیر را با سلول‌های زنده کشت‌داده‌شده در آزمایشگاه ترکیب می‌کنند. این بافت‌ها کاربردی هستند اما عملکرد آن‌ها محدود است. همچنین تعدادی از شیوه‌های تولید، شکل نهایی سلول‌ها را غیرقابل‌پیش‌بینی می‌کنند یا این که داربست‌های ریز سلول‌ها قادر نیستند بر روی یکدیگر قرار بگیرند؛ در این میان، بافت‌های چاپی زیستی مناسب هستند اما پزشکان نمی‌توانند لایه‌های مختلف آن‌ها را از یکدیگر جدا کنند.
شاید جداکردن لایه‌های یک قلب مصنوعی موضوع عجیبی باشد اما از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا محققان می‌توانند لایه‌های مختلف را با مولکول‌های حفاظتی دستکاری کرده تا آن‌ها را برای بیمار مبتلا به التهاب زیاد، سازگار کنند. در یک محیط تحقیقاتی، جداکردن لایه‌ها به دانشمندان در آزمایش‌کردن اثرات مولفه‌های مختلف از جمله زمان، مکان و مولکول‌های پوششی مختلف بر روی دوام بافت اثر می‌گذارد. مهندسان شیمی دانشگاه تورنتو معتقدند این موضوع می‌تواند در آینده به آن‌ها در تولید نسخه‌های بهتر بافت قلب کمک کند.

در بافت تولیدشده به نام Tissue-Velcro توسط این دانشمندان، یک طرف هر لایه بافت دارای آرایه‌ای از حلقه‌های تولیدشده از پلیمر زیست‌تخریب‌پذیر است و سمت دیگر آن دارای قلاب‌های تولیدشده از همین ماده است. هر لایه‌ را می‌توان به صورت منفرد تولید کرد و زمانی که این لایه‌ها به یکدیگر متصل می‌شوند یا از هم جدا می‌شوند، مولکول‌ها و پلیمر مصون باقی می‌مانند.

زمانی که دانشمندان Tissue-Velcro را در یک موش تازه‌متولدشده قرار دادند، دریافتند این ماده به طور کامل در روزنه‌ای در بافت قلب سازگار شد در حالی که انسجام ساختاری‌اش را حفظ کرد. پس از چند روز، این بافت شروع به تپیدن کرد و به این کار ادامه داد و با لایه‌ای از سلول‌های اندوتلیال پوشیده شد که این سلول‌ها از پلیمر در مقابل تجزیه‌شدن در بدن یا ایجاد التهاب محافظت می‌کنند.
دانشمندان هنوز برنامه‌ای برای استفاده از بافت جدید در پیوند قلب انسان ندارند. در حال حاضر، کاربرد اولیه این بافت در تحقیقات بر روی قلب است و در مطالعات آتی محققان به دنبال استفاده از Tissue-Velcro برای درک این موضوع هستند که چگونه بقای سلول‌های منفرد یا مرگ آن‌ها بر عملکرد قلب اثر می‌گذارد. جزئیات این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شد.

 خبرهای پزشکی telegram.me/mednews
نکته های پزشکی telegram.me/mednote
همایش های پزشکی telegram.me/medcongress

قابلیت ساخت کانال های عمومی و اختصاصی، در تازه ترین نسخه عرضه شده تلگرام به آن افزوده شده است. از این رو با استفاده از محتوای مطالب پزشکی بالینی، سه کانال به تفکیک محتوای ذکرشده در بالا در تلگرام ایجاد شده است. این کانال ها به منظور سهولت در اطلاع رسانی ایجاد شده و شما می توانید برای استفاده از این سامانه ها پس از کلیک بر روی لینک های بالا، بر روی دگمه join کلیک نمایید و عضو این سامانه ها در تلگرام شوید. جهت استفاده از این سامانه ها می بایست تلفن همراه شما از آخرین نسخه نرم افزار تلگرام (نسخه 3.2.0) بهره مند باشد.
در کانال خبرهای پزشکی، از آخرین خبرهای درج شده در پزشکی بالینی استفاده خواهد شد. در کانال نکته های پزشکی، خلاصه ای چندخطی از آخرین یافته های پزشکی که در پزشکی بالینی درج می گردد یا در نشریات معتبر پزشکی انتشار یافته است درج خواهد شد. در کانال همایش های پزشکی، پوسترها و آخرین اطلاع رسانی برگزاری همایش ها در اختیار شما قرار داده خواهد شد.سعی خواهد شد روند منظمی برای انتشار مطالب در این کانالها برقرار باشد. 

محققان آمریکایی دریافتند، زنان کوتاه‌قد بیشتر در معرض خطر زایمان زودرس قرار دارند. یافته‌های این بررسی نشان می‌دهد، میزان قد مادر با طول دوران بارداری ارتباط مستقیم دارد و هرچه قد مادر کوتاه‌تر باشد، بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرد. مادران کوتاه قد، بیشتر در معرض زایمان زودرس و تولد فرزند نارس و کوچکتر هستند. لوئیس موگلیا، از بیمارستان کودکان سینسیناتی در اوهایو در این زمینه اظهار کرد: قد مادران با طول دوران بارداری آنها رابطه مستقیم دارد، البته دلیل این موضوع هنوز مشخص نیست، اما به احتمال زیاد ریشه آن در ژنتیک، تغذیه و محیط‌زیست است و نیاز به بررسی و مطالعه در این زمینه وجود دارد.
این مطالعه همچنین نشان داد، در سراسر جهان سالانه 15 میلیون نوزاد زودرس متولد می‌شوند و بیش از یک میلیون کودک به علت تولد زودرس از بین می‌روند. علاوه بر این نوزادانی که زودرس متولد شده‌اند با مشکلات جدی سلامتی از جمله مشکلات تنفسی، زردی، مشکلات بینایی، فلج مغزی و کندذهنی مواجه می‌شوند. 
محققان با بررسی سه هزار و 485 زن و نوزاد آنها در شمال اروپا دریافتند قد مادر، تاثیر بسیاری بر شرایط جنین، طول مدت بارداری و نارس بودن دارد. قد نوزاد و وزن او از مواردی است که ژنتیکی است و ارتباطی با قد مادر ندارد. جو لی سیمپسون، یکی از محققان این بررسی اظهارکرد: طول قد مادر و اثر آن بر طول بارداری مجزا از تاثیر ژنتیک بر اندازه جنین است که در این پژوهش بررسی شده است. یافته‌های این تحقیق در مجله PLOS Medicine منتشر شده است.

گروهی از پژوهشگران هندی پس از تحقیق بر روی دیابت و اثرات آن بر سلامت مردان دریافتند که این بیماری اثر مستقیمی بر قدرت باروری مردان دارد. پزشکان معتقدند که هر دوگونه دیابت نوع یک و دو با تخریب سلول‌های انسولین‌ساز بدن، مشکلات سلامتی از جمله کاهش قدرت باروری مردان را به همراه دارد. دکتر شیتایز موردیا، متخصص باروری در مورد تاثیر دیابت بر کاهش باروری اظهارکرد: هنگامی که دیابت به صورت کنترل نشده باقی بماند اثرات بعدی آن بر روی سیستم عصبی و سیستم تولید مثل کاملا آشکار می‌شود.
وی در ادامه افزود: در مطالعات انجام شده مشخص شد که دیابت باعث اختلال در فرایند نعوظ می‌شود و همچنین سطح بالای گلوکز، افزایش فشار خون و کلسترول بالا همگی در فرایند نعوظ مردان تاثیر منفی دارند. موردیا همچنین معتقد است که مشکلات عصبی ناشی از دیابت باعث به تاخیر افتادن فرایند انزال در مردان می‌شود.
پزشکان هندی در ادامه مطالعات خود دریافتند که دیابت و تاثیر منفی آن بر اعصاب بدن حتی باعث تاثیر در کنترل صحیح مثانه می‌شود. دیابت تاثیر بسیار منفی بر دی‌.ان.ای اسپرم‌ها دارد. دکتر آرویند وید، متخصص درمان مشکلات ناباروری مردان از دانشگاه دهلی گفت: در مطالعات اخیر مشخص شد که حدود 40 درصد از مردان بالای چهل سال هندی از سندرم نعوظ سخت ناشی از دیابت رنج می‌برند. یک از مشکلات بسیار آزاردهنده دیابت برای مردان عارضه انزال دیررس است که این بیماری تاثیر مستقیمی بر قدرت باروری مردان دارد. پزشکان هندی معتقدند که بهترین راه برای پیشگیری بیماری‌های باروری ناشی از دیابت کنترل دوماهه سطح خون توسط متخصص است.

محققان بریتانیایی در تازه‌ترین پژوهش‌های خود دریافته‌اند کابوس‌های مداوم در سنین پایین به میزان قابل توجهی موجب بروز بیماری‌های روانی در نوجوانی می‌شود. محققان در یک تحقیق از گزارش‌های والدین در ارتباط با تجربه‌ کودکانشان از کابوس‌های مداوم بین سنین اولیه‌ دو تا 9 سالگی و سپس 12سالگی که به‌ طور آشکاری با بروز روان‌پریشی در سن 18 سالگی همراه بوده، بهره بردند.
پژوهشگران در یک بررسی منسجم روی چهار هزار و 60 نمونه، از مصاحبه‌ با والدین جهت ارزیابی تجارب کابوس شبانه‌ مداوم در کودکان دو تا 9 ساله ‌و سپس از مصاحبه‌هایی درباره‌ بروز کابوس‌ و وحشت‌های شبانه، راه رفتن درخواب در سن 12 سالگی و بروز نشانه‌های بیماری‌های روانی در سن 18 سالگی در فرزندان‌شان کمک گرفته‌اند.

طبق نتایج این پژوهش در سن 12 ‌سالگی، 24.9 درصد از کودکان کابوس شبانه را در شش ماه قبل از تحقیق گزارش کرده و 7.9 درصد از کودکان نشانه‌های روان‌پریشی را بروز دادند. محققان می‌گویند: احتمال بروز نشانه‌های روان‌پریشی در کودکانی که پیش از این نیز کابوس‌هایی را گزارش داده بودند، حدود دو برابر بود. آنها معتقدند وجود اضطراب و افسردگی در افراد با اختلال خواب ممکن‌ است به‌طور بالقوه‌ای این یافته‌ها را تبیین کند. تجربه‌ حوادث استرس‌زا هم به کابوس‌های دوران کودکی و هم به نشانه‌های روان‌پریشی در اواخر دوران کودکی مرتبط است و می‌تواند بسیار مهم باشد.
پژوهشگران می‌گویند: این احتمال وجود دارد که در برخی از کودکان، کابوس‌ها و وحشت‌های شبانه اهمیت کمی در بروز آسیب‌ روانی در زندگی آتی آنان داشته باشد، ولی با ‌این‌حال، در افراد با عوامل خطرساز اضافی دیگر همانند سابقه‌ روانی خانوادگی یا قرار‌ گرفتن در معرض تروما در گذشته توسط بزرگسالان و همسالان، مشکلات خواب می‌تواند اهمیت بیشتری داشته باشد و همچنین آنها بر دیگر آسیب‌های روانی و یا ترومای غفلت شده نیز تاکید می‌کنند. نتیجه این پژوهش در مجله Psychiatry منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه ایالتی فلوریدا معمای تقسیم سلولی را به شیوه‌ای حل کرده‌اند که نویددهنده ارائه داروهای مبارزه‌کننده با سرطان در آینده باشد. کلید یافته‌های محققان دپارتمان علوم زیست‌پزشکی در کالج پزشکی دانشگاه فلوریدا، پروتئینی به نام Treslin است. در حالی که شیمی‌درمانی سلول‌های عادی به سرعت‌ تقسیم‌شونده را نیز هدف قرار می‌دهد، به نظر می‌رسد این پروتئین، سلول‌های سرطانی را در تیررس خود قرار می‌دهد.
پیش از این که سلول‌ها تقسیم شوند، دی‌ان‌ای‌ آن‌ها باید نسخه‌برداری شود. علاوه بر این، رشته‌های مارپیچ دوگانه دی‌ان‌ای باید از طریق پروتئینی موسوم به هلیکاز عمل کنند؛ یک رشته باید در درون حلقه هلیکاز و رشته دیگری در بیرون آن قرار گیرد. در این میان، کینازی به نام Cdc7 که از لحاظ شیمیایی پروتئین‌های دیگر را اصلاح می‌کند، حلقه هلیکاز را برای خارج‌شدن رشته دیگر باز می‌کند.

تیم تحقیقاتی حاضر در این مطالعه دریافت، پروتئین Treslin نیز در این بین نقش کلیدی ایفا می‌کند. مولفه Treslin نه تنها اصلاح شیمیایی هلیکاز را موجب می‌شود و آن را فعال می‌کند، بلکه این مولفه را برای آماده‌شدن تقسیم سلولی نیز مونتاژ می‌کند. چون سرطان وضعیتی با تقسیم سلولی کنترل‌نشده است، چگونگی متوقف‌کردن این فرآیند تقسیم برای متوقف‌کردن سرطان اساسی است.

یافته‌های جدید، عملکردهای نوین Treslin را برای تنظیم هلیکاز دی‌ان‌ای نشان می‌دهد؛ پروتئین هلیکاز یک ماشین مولکولی کلیدی است که تکثیر دی‌ان‌ای را کنترل می‌کند و این کشف بسیار مهمی است. جزئیات این دستاورد علمی در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم برگزار شد.

محققان کره‌ای با استفاده از نانولوله‌کربنی موفق به ساخت نانوحسگری شدند که قادر به شناسایی احساسات انسان است. این حسگر بسیار حساس می‌تواند فعالیت‌های مختلفی انجام دهد. این حسگر به سازندگان ربات کمک می‌کند تا ربات‌هایی شبیه انسان بسازند. نای یونگ لی و همکارانش معتقدند که یکی از راه‌های ایجاد برهمکنش میان انسان و ربات، ایجاد توانایی خواندن احساسات و پاسخ به آن توسط کامپیوتر است. یکی از روش‌ها برای رسیدن به چنین محصولی، ساخت حسگرهای بصری است که می‌تواند احساس افراد را از روی اخم یا لبخند دریابد. این حسگرهای بسیار گرانقیمت، پیچیدگی بالایی دارند.
برای حل این مشکل محققان اقدام به ساخت حسگر ارزان قیمت و ساده‌ای کردند که می‌تواند حرکت بسیار سریع صورت انسان را تشخیص دهد؛ برای مثال این حسگر قادر به تشخیص تغییر بسیار جزئی در خیره شدن انسان است. در ساخت این حسگر شفاف و قابل انعطاف از لایه‌های حاوی نانولوله‌کربنی استفاده شده است. برای ساخت این حسگر، این لایه حاوی نانولوله روی دو الاستومر رسانای الکتریکی مختلف قرار داده شده است. پژوهشگران دریافتند که با این کار می‌توان حسگری برای شناسایی خنده یا گریه افراد تولید کرد. علاوه‌براین که این حسگر می‌تواند برای تولید ربات‌هایی شبیه انسان استفاده شود، از آن می‌توان برای رصد ضربان قلب، تنفس و دیگر علائم مهم مربوط به قلب استفاده کرد. نتایج این پژوهش در نشریه ACS Nano منتشر شده است.

یافته‌های جدید دانشکده‌ بهداشت‌ عمومی دانشگاه هاروارد بیانگر این است که آزمایشات حافظه و عملکرد شناختی در مصرف‌کنندگان مکمل‌های ویتامینی و افرادی که این مکمل‌ها را مصرف نمی‌کنند، تفاوت چندانی ندارد. این پژوهشگران بررسی کرده‌اند تا اثر استفاده‌ دراز‌مدت مولتی ویتامین‌ها را بر سلامت شناختی روشن کنند. 
در این پژوهش شرکت‌کنندگان نزدیک به 6000 پزشک مرد 65 ساله و بالاتر بوده اند که به‌ صورت غیرانتخابی، روزانه قرص مولتی‌ ویتامین و یا قرص دارونما را به‌ مدت 12 سال مصرف‌ کردند. تست‌های حافظه و عملکرد شناختی، هیچ تفاوتی بین دو گروه نشان نداد و محققان نتیجه گرفتند که در پزشکان مرد 65 ساله یاسالمندتر، استفاده‌ دراز‌مدت از مولتی ویتامین روزانه هیچ مزایای شناختی را ارائه نمی‌دهد.
در پژوهشی دیگر هم شواهد استفاده از مکمل‌های ویتامین و مواد‌ معدنی برای جلوگیری از بیماری‌های قلبی و سرطان به‌ منظور بروزرسانی دستورالعمل‌ها برای خدمات پیشگیری نیروی کار آمریکا بررسی شده است. در این بررسی «شواهد کمی» برای توجیه مصرف‌ منظم مکمل‌های حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی برای پیشگیری از سرطان و بیماری‌های قلب‌و‌عروق (CVD) را به‌ همراه داشت.
محققان نقش مولتی ویتامین‌ها و موادمعدنی را در پیشگیری از حمله‌ی‌ قلبی بعدی در بیش‌ از 1700 بیمار، حداقل شش هفته پس‌ از حمله‌ قلبی (انفارکتوس‌میوکارد) بررسی‌ کردند. به گفته آنها داشتن یک‌ بار حمله‌ قلبی خطر حملات قلبی جدی، سکته‌ مغزی و یا مرگ را افزایش می‌دهد.
در این پژوهش، بیماران به‌ صورت غیرانتخابی به دو‌ گروه با مصرف دوز بالای روزانه‌ مولتی ویتامین‌ها و موادمعدنی و یا قرص دارونما به مدت پنج سال تقسیم شدند. نتایج بررسی هیچ تفاوتی بین دو‌ گروه در میزان درد قفسه‌ی‌سینه، حمله‌ی ‌قلبی بعدی، نیاز به بستری‌شدن در بیمارستان، سکته‌ی مغزی و یا مرگ زودرس را نشان نداد.