پزشکی بالینی

برگزار کنندگان: موسسه رسایش، سندیکای تولیدکنندگان مکمل های رژیم غذایی ایران، اتحادیه واردکنندگان مکمل های غذایی رژیمی و ویتامینی
زمان برگزاری: ۲۰ الی ۲۲ شهریور ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، هتل المپیک

سایت همایش

برگزار کنندگان: انجمن علمی سرطان های زنان ایران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، انجمن متخصصین زنان و مامایی ایران، انجمن رادیولوژی و انکولوژی ایران، انجمن سرطان ایران، بیمارستان میلاد
زمان برگزاری: ۲۸ الی ۳۰ آبان ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵/۶/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، سالن همایش های دکتر غرضی بیمارستان میلاد

سایت همایش

برگزار کننده: انجمن جراحی زانو آرتروسکوپی و آسیب های ورزشی ایران
زمان برگزاری: ۱۵ الی ۱۸ بهمن ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵ آذر ۱۳۹۲
مکان برگزاری: کیش، مرکز همایش های بین المللی جزیره کیش

سایت همایش

برگزار کنندگان: انجمن آسیب شناسی ایران، دانشگاه علوم پزشکی ایران، آزمایشگاه مرجع سلامت، مرکز تحقیقات سازمان انتقال خون ایران، مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی تهران، مرکز تحقیقات سل و بیماری های ریوی، مرکز مدیریت بیماری ها، انجمن سرطان ایران، مرکز تحقیقات بیماری های عفونی، انجمن رادیوبوژی ایران  
زمان برگزاری: ۱۵ الی ۱۷ آبان ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۴/۶/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، سالن همایش های رازی

سایت همایش

برگزار کنندگان: دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی شیراز
زمان برگزاری: ۱۰ الی ۱۲ مهر ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵/۶/۱۳۹۲
مکان برگزاری: ساری

سایت همایش

قطره چشم تولید شده از ماده شیمیایی موجود در کبد کوسه می‌تواند از نابینایی مرتبط با افزایش سن پیشگیری کند. «اسکولامین» (squalamine) یک نوع آنتی بیوتیک آمینوایترول در کبد کوسه است که از ابتلای حیوان به عفونت پیشگیری می کند. درحالی که استفاده از «اسکولامین» در درمان سرطان در فاز اولیه تحقیق قرار دارد، آزمایشات بالینی استفاده از این ترکیب برای پیشگیری از نابینایی با پیشرفت های چشمگیری همراه بوده است.
رشد غیر طبیعی عروق خون یکی از عواملی است که به رشد تومورهای سرطانی کمک می کند؛ همچنین عروق خونی ناخواسته در پشت چشم یکی از دلایل اصلی نابینایی در دژنراسیون ماکولار وابسته به سن (AMD) است. این بیماری پس از 50 سالگی آغاز و رشد ناخواسته عروق خونی بر روی ماکولا در پشت چشم باعث می‌شود که فرد در تشخیص چهره، خواندن یا دیدن تلویزیون با مشکل مواجه شود.
در حال حاضر بیماران نیازمند تزریق ماهانه درون چشم هستند، اما محققان امیدوارند که از ترکیب اسکولامین به صورت قطره چشمی برای استفاده روزانه توسط بیماران بهره ببرند. نسخه سنتز شده اسکولامین می تواند به عنوان روش درمانی برای AMD مورد استفاده قرار بگیرد؛ این ترکیب با مسدود کردن فاکتورهای رشد تولید شده توسط بدن از رشد غیر طبیعی عروق خونی جلوگیری می کند. استفاده از این ترکیب بر روی 250 بیمار با مشکل AMD نشان می دهد، رشد عروق ناخواسته تا یک سوم کاهش یافته است. شرکت داروسازی OHR Pharmaceutical‌ قصد دارد ترکیب اسکولامین استخراج شده از کبد کوسه را به صورت قطره چشمی تولید و تا یک تا دو سال آینده به بازار عرضه کند. نتایج تحقیق محققان دانشگاه ایندیانا در مجله Retina منتشر شده است.

نوعی واکسن که از نیروی الکتریسیته برای بازکردن راه به درون سلول‌های سیستم ایمنی استفاده می‌کند، می‌تواند درمان ‌آسم را دستخوش انقلاب کند. واکسن "فوق‌شارژشده" سیستم ایمنی را قادر می‌سازد بر آلرژی غبار کرم‌ ریز غلبه کند. این آلرژی یکی از عوامل اصلی بروز حملات اسم است. واکنش بیش از حد سیستم ایمنی به مدفوع حشرات ریز و ترشح هیستامین شیمیایی موجب بروز حملات آسم می‌شود. هجوم هیستامین منجر به ورم و تحریک مسیرهای هوایی می‌شود و مشکلات تنفسی و حملات آسم را به دنبال دارد.
واکسن کنونی علیه آسم نوعی ایمن‌درمانی است که در آن بیمار تزریق‌های چندگانه مقادیر کم پروتئین مضر غبار کرم ریز را دریافت می‌کند. ایده جدید این است که سیستم ایمنی به پروتئین عادت می‌کند، بنابراین دیگر واکنش بیش از حد نشان نمی‌دهد. این امر همچنین تولید سلول‌های کمکی را موجب می‌شود که واکنش بیش از حد را تعدیل می‌کنند؛ با این حال، این درمان زمانبر بوده و شامل 50 تا 80 تزریق طی پنج سال است. 
به عنوان یک جایگزین، دانشمندان واکسنی را ساخته‌اند که به جای داشتن پروتئین واقعی غبار کرم ریز، حاوی مقادیر بسیار کوچک دی ان ای این پروتئین است. این دی ان ای شامل دستورالعمل‌هایی برای "ساختن" پروتئین مزبور است. با تکنیک جدید، دی ان ای به درون بدن تزریق می‌شود و در آن‌جا سلول‌های ایمنی آن را جذب می‌کنند. این سلول‌ها سپس خود با استفاده از دستورالعمل‌های دی ان ای، این پروتئین را تولید می‌کنند. این موضوع به سیستم ایمنی امکان خوگرفتن به پروتئین و تولید سلول‌های کمکی را می‌دهد و همچنین منجر به محافظت از بدن در فقط یک تزریق به جای تعداد زیادی تزریق، می‌شود. با این حال، تمامی سلول‌ها توسط یک لایه حفاظتی به نام «غشای پلاسما» پوشیده می‌شوند. واکسن‌های پیشین در تلاش برای نفوذ به این سپر بودند.
دانشمندان تایلندی درست پس از شلیک پالس‌های الکتریکی از خلال پوست، آلرژی‌های غبار کرم ریز را با واکسن دی ان ای به موش‌ها تزریق کردند. این پالس‌ها غشای بیرونی محافظتی را که سلول‌های سیستم ایمنی را مصون نگه می‌دارد، می‌شکنند. نتایج نشان داد که پس از یک تزریق الکتریکی، سطوح سلول‌های کمکی در مقایسه با واکسن معمولی، 40 برابر بیشتر بود. تیم علمی حاضر در این پروژه اطمینان دارد که این فناوری در خصوص انسان‌ها نیز کارآمد خواهد بود. جزئیات این تحقیق در Immunology Letters منتشر شد.

هنگام احساس لذت نقاط مختلف مغز تحريك مي شوند. محققان دانشگاه پنسيلوانيا به تازگي دريافته اند كه مي توان از طريق چشم، ميزان لذت احساس در مغز را اندازه گيري كرد و براي نيل به اين هدف، اقدام به ساخت يك دستگاه ساده چشم پزشكي كرده اند. مراحل اوليه اين بررسي به واكنش مغز به انواع خوراكي ها اختصاص داده شده است. مهمترين كاربرد اين روش در مورد بررسي علل چاقي و كنترل اشتهاي افراد است. در اين روش ميزان افرايش انتقال دهنده عصبي دوپامين در شبكيه، هنگام مشاهده خوراكي هاي خوشمزه و تحريك ناحيه مغزي اندازه گيري مي شود؛ اين كار با استفاده از چند الكترود كه روي پوست اطراف ناحيه چشم قرار داده مي شود صورت مي گيرد.
دوپامين به تركيبي گفته مي شود كه در بدن انسان قرار دارد و مهمترين وظيفه آن انتقال سيگنال هاي عصبي است. در ادامه تحقيقات آمده است كه مي توان اثرات متفاوتي را در ارتباط با دوپامين بررسي كرد. يكي ديگر از موارد بررسي شده در اين آزمايش، تاثير انتظار پاداش در فرد بر روي ميزان دوپامين بوده است.آگاهي از ميزان تحريك مغز با استفاده از عوامل مختلف، به كمك روش هاي تصويربرداري پيشرفته امكان پذير است. نتايج اين تحقيقات در شماره اخير نشريه Obesity به چاپ رسيده است.

دود دسته سوم سيگار در واقع بقاياي سمي برجاي مانده از دود سيگار است كه پس از ناپديد شدن دود سيگار بر روي تمامي سطوح باقي مي ماند. نتيجه يك تحقيق كه توسط محققان آزمايشگاه ملي لورانس بركلي در دانشگاه كاليفرنيا انجام شده است ، نشان داد كه اين بقاياي سمي با گذشت زمان مضرتر نيز مي شود. لارا گوندل يكي از محققان اين آزمايشگاه گفت: اين اولين مطالعه اي است كه نشان مي دهد دود دسته سوم سيگار به اين اندازه مضر و جهش زا است. به گفته محققان، برخي از مولفه هاي شيميايي موجود در دود دسته سوم سيگار از جمله قويترين مواد سرطانزاي موجود است.
نتايج اين مطالعه نشان مي دهد زماني كه سطوح با فرش و غيره پوشيده مي شود خطر ناشي از بقاياي دود سيگار براي سلامتي به ويژه براي كودكان جدي ترمي شود.
محققان با انجام يك سري آزمايش ها متوجه شدند كه دود دسته سوم سيگار موجب شكسته شدن رشته هاي دي.ان.اي و آسيب طولاني مدت به دي.ان.اي شده و موجب جهش ژنتيكي مي شود. تا پيش از اين مطالعه، سميت دود دسته سوم سيگار به خوبي معلوم نشده بود. مردم از طريق تنفس، خوردن و يا تماس هاي پوستي در معرض دود دسته سوم سيگار قرار مي گيرند. محققان دود دسته سوم سيگار را بسيار موذي مي دانند چرا كه رها شدن از آنها بسيار دشوار است. پيش از اين مطالعات نشان داده بود كه حتي پس از گذشت دو ماه از خروج فرد سيگاري از خانه هنوز مي توان آثار بقاياي دود سيگار را در گرد و غبار و سطوح خانه مشاهده كرد. روش هاي متعارف پاكيزگي خانه مانند استفاده از جارو برقي، پاك كردن و تهويه مطبوع تاثيري در كاهش ميزان اين ذرات ندارد.
اين مطالعه نشان داد كه براي كاهش ميزان بوي ناشي از دود سيگار مي توان كارهايي راانجام داد اما از بين بردن كامل آثار اين دود بسيار دشوار است اما بهترين راه حل استفاده از مواد جايگزين مانند تعويض فرش و رنگ زدن مجدد است. محققان در اين مطالعه براي تهيه نمونه ، نوارهاي كاغذي را در اتاق افراد سيگاري قرار دادند. در اين مطالعه محققان دو نمونه حاد و مزمن را مورد بررسي قرار دادند. نمونه حاد به نمونه اي گفته مي شد كه براي ۲۰ دقيقه در معرص دود پنج سيگار قرار مي گرفت. و نمونه هاي مزمن براي ۲۵۸ ساعت در طول ۱۹۶ روز در معرض دود سيگار قرار مي گرفتند. در طول اين مدت، اتاق ها نيز حدود ۳۵ ساعت تهويه مي شدند. محققان پي بردند كه در نمونه هاي مزمن سطوح آسيب دي.ان.اي بيشتر بود. اين مطالعه نشان داد كه ۴/۰ درصد از تغييرات ايجاد شده در سلول هاي انساني در اولين ساعت قرار گرفتن در معرض دود سيگار اعمال مي شود كه اين ميزان در طول سه ساعت ۱۰ برابر افزايش مي يابد. يافته هاي اين مطالعه در مجله Mutagenesis منتشر شده است.

قطر رگ‌هاي خوني شبكيه واقع در قسمت پشت چشم مي‌تواند شاخصي براي ارزيابي وضعيت سلامت مغز باشد و مي توان با استفاده از آن سال‌ها قبل از بروز بيماري‌هايي همچون زوال عقل، احتمال وقوع بيماري را پيش بيني كرد. بر اساس اين تحقيق، افرادي كه در آزمون‌هاي هوش امتياز كمتري را كسب مي‌كنند، بيش از سايرين در معرض ابتلا به انواع بيماري و كوتاهي عمر قرار دارند. اين واقعيت نظريه جديدي را مطرح كرده است كه طرفداران آن معتقدند رابطه مستقيمي بين سلامت مغز و سلامت جسمي افراد وجود دارد. 
دانشمندان به‌منظور بررسي رابطه بالقوه بين ضريب هوشي و ميزان سلامت مغز، از فناوري‌هاي مورد استفاده در حوزه چشم‌پزشكي بهره گرفتند؛ چرا كه يكي از مهم‌ترين فاكتورهاي سلامتي مغز، خون رساني مناسب به آن است كه توسط مويرگ‌ها انجام مي‌شود.  دانشمندان با استفاده از تكنيك‌هاي عكسبرداري ديجيتال از شبكيه مي توانند وضعيت مويرگ‌هاي مغز و سلامتي آنان را پيش‌بيني كنند. مويرگ‌هاي شبكيه چشم از نظر ساختار، عملكرد و حتي اندازه، شباهت زيادي به مويرگ‌هاي مغز دارند. 
در اين تحقيق بيش از ۱۰۰۰ داوطلب كه همگي متولد سال‌هاي ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳ بودند، مورد آزمون قرار گرفتند و نتايج جالبي به دست آمد. بر اساس نتايج اين تحقيق، افراد ۳۸ ساله كه قطر مويرگ‌هاي شبكيه آن‌ها بيشتر بود كمترين ضريب هوشي را داشتند. اين افراد در عملكردهاي متعدد ديگري از جمله درك كلامي، استدلال ادراكي و حافظه نيز عملكرد ضعيف‌تري نسبت به سايرين داشتند.  اين تحقيق قادر به شناسايي مكانيزم‌هاي موثر بر عملكرد مغز نيست. اما دانشمندان معتقدند با كنترل نحوه خون رساني به مغز و عملكرد مويرگ‌هاي آن مي‌توان عملكردهاي ذهني و حتي ضريب هوشي افراد را بهبود بخشيد. گزارش كامل اين تحقيقات در شماره اخير نشريه علم روانشناسي (Psychological Science) به چاپ رسيده است.

تشخيص بيماران مبتلا به سل همواره معضل بزرگي براي پزشکان به حساب مي‌آمده است، چراکه کشت اين باکتري روندي زمان‌بر است. به‌همين دليل يک روش تشخيصي که نياز به انجام کشت ميکروبي نداشته باشد، مي‌تواند کمک بسيار بزرگي در روند تشخيص اين بيماري باشد. پژوهشگران دانشگاه‌ هاروارد به تازگي روشي به‌عنوان بارکدگذاري مغناطيسي ابداع کرده‌اند که اقدام به شناسايي توالي اسيدهاي نوکلئيک در ژن باسيل سل مي‌کند. اين روش که بر پايه واکنش زنجيره پلي‌مراز طراحي شده است باعث به دام افتادن توالي‌هاي ژني برروي نانو پروب‌هاي مغناطيسي مي‌شود. به اين ترتيب، ژن‌هاي مزبور نشان‌دار مي‌شود و امکان شناسايي آنها با رزونانس مغناطيسي هسته‌اي وجود دارد.
تمام اجزاء مورد نياز براي اين آزمايش بر روي يک کارتريج کوچک و مايع سوار مي‌شوند. کل زمان مورد نياز براي تشخيص باسيل سل با اين روش حدود 5/2 ساعت تخمين‌زده مي‌شود. دقت تشخيصي آن در يک مطالعه باليني برروي بيماران مبتلا به سل به اثبات رسيده است. با توجه به هزينه اندک اين روش تشخيصي و نيز سرعت بالاي آن، پژوهشگران معتقدند در آينده‌اي نه چندان دور اين روش جايگزين روش‌هاي فعلي در تشخيص بيماري سل مي‌شود.

 فرضيه‌هاي مختلفي در مورد ارتباط لپتين و چاقي با دمانس وجود دارد. برخي معتقدند بين سطح لپتين و عملکرد شناختي يک ارتباط مستقيم وجود دارد، درحالي‌که برخي ديگر معتقدند به علت وجود مقاومت نسبت به لپتين در افراد چاق، سطح بالاي لپتين الزاما باعث محافظت عصبي نمي‌شود.
در يک پژوهش جديد، پژوهشگران دانشگاه UCLF 579 زن مسن با ميانگين سن 6/82 سال را مورد بررسي قرار دادند. در اين مطالعه ارتباط سطح لپتين خون با عملکرد شناختي افراد مورد ارزيابي قرار گرفت. شواهد حاصل از اين مشاهده نشان دادند بين سطح لپتين خون و عملکرد شناختي ارتباط وجود دارد. در زماني که شاخص توده بدني (BMI) آنها کمتر از 25 بود، هريک انحراف معيار کاهش در لگاريتم سطح لپتين با 32% کاهش در شانس ابتلا به دمانس يا اختلال خفيف عملکرد شناختي همراه بود.
چنين ارتباطي در زنان چاق يا دچار افزايش وزن مشاهده نشد. شاخص‌هاي جسماني (شامل وزن) در اين مطالعه ارتباط مستقيمي با شانس ابتلا به دمانس يا اختلال خفيف عملکرد شناختي نشان ندادند. پژوهشگران نتيجه‌گيري کردند از لپتين مي‌توان براي پيشگيري وقوع دمانس در زناني که مبتلا به افزايش وزن نيستند استفاده کرد.

برگزار کننده: مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
زمان برگزاری: ۷ الی ۹ اسفند ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۲۵/۱۰/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، تالار ابن سینا دانشکده پزشکی شهید بهشتی

سایت همایش

برگزار کنندگان: مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری یزد، دانشگاه علوم پزشکی یزد
زمان برگزاری: ۸ الی ۹ آبان ۱۳۹۲
مکان برگزاری: یزد، سالن همایش های دکتر جوادی بیمارستان شهید صدوقی

سایت همایش

تحقیقات جدید نشان می‌دهد مردان عامل بروز یائسگی در زنان بزرگسال هستند. ترجیح زنان‌ جوان‌تر از سوی مردان موجب توقف باروری در زنان مسن‌تر می‌شود. به گفته راما سینگ یکی از دانشمندان حاضر در این مطالعه، گزینش جنسی مردان عاملی اصل انتخاب جنسی در میان انسان‌هاست، اما چنانچه هیچ ترجیحی علیه زنان مسن‌تر وجود نمی‌داشت، آن‌ها می‌توانستند تمامی زندگی‌شان مانند مردان تولیدمثل کنند. راما سینگ، ژنتیک‌دان تکاملی در دانشگاه مک‌مستر این تحقیق را با همکاری ریچارد مورتون و جاناتان استون انجام داد. آن‌ها از شبیه‌سازی‌های رایانه‌یی برای مدلبندی ریاضیاتی این موضوع بهره برده‌اند که چگونه ژن‌ها طی زمان در میان زوج‌های جفت‌گیری‌کننده و دیگران در یک جمعیت تغییر می‌کنند. این مطالعه نشان داد که ترجیح جفت‌گیری در نرها برای ماده‌های جوان‌تر، انتخاب ماده‌های مسن‌تر را مهار کرده و به طور کلی، زنان مسن تمایل دارند به نفع زنان جوان‌ مورد بی‌توجهی قرار گیرند. این زنان جوان‌تر از لحاظ نظری دارای ژن‌های بهتری هستند و به دلیل سن و انرژی‌شان بیشتر می‌توانند تولیدمثل کنند و نسل مردان را تداوم ببخشند. جزئیات این مطالعه در مجله PLoS Computational Biology قابل‌ مشاهده است.

زنانی که تحت عمل سزارین قرار می‌گیرند، به زودی می‌توانند با یک نسخه پزشکی جدید که شامل استفاده از وسیله ای مشابه مشعل جوشکاری است برای همیشه با زخم و آثار بخیه ناشی از این عمل خداحافظی کنند. شرکت IonMed یک شیوه فارغ از بخیه و گیره برای جوشکاری زخم‌های ناشی از عمل جراحی ایجاد کرده که پیوندهای تمیزتری برجای خواهد گذشت. به گفته سازندگان، مادرانی که تحت عمل سزارین قرار می‌گیرند می‌توانند در میان اولین افرادی باشند که از این مزیت بهره خواهند برد. این درمان از ماه پائیز آغاز خواهد شد. امید است که شیوه جدید بستن زخم ها همچنین برای قربانیان سوختگی و بیماران جراحی‌های زیبایی سودمند باشد.
دستگاه «جوشکاری‌ زیستی» مبتنی بر پلاسماست که یک گاز باردار رایج در صاعقه‌ها و همچنین در نور شدید تولید شده توسط مشعل های جوشکاری است. پلاسمای مورد استفاده در این دستگاه بسیار خنک‌تر بوده و به بافت‌ها آسیب نمی‌زند. دمای آن حدود 40 درجه سانتیگراد است که به اندازه کافی برای ایجاد سوزش در پوست بدون احساس درد کافی است. اگرچه هنگامی که این گاز از میان یک دستگاه خودکار مانند عبور می‌کند، شعله پر قدرتی را تولید می کند که غشای نازک از یک ماده خاص مبتنی بر یک نوع قند طبیعی را روی زخم جوش داده و آنرا می بندد. امید است که در نهایت این غشای نازک کنار گذاشته شده و تنها از خود پلاسمای قدرتمند برای بستن زخم ها استفاده شود.
بنا بر اعلام شرکت سازنده، تنها سه تا چهار دقیقه طول می‌کشد تا با این شیوه زخم سزارین بسته شود و خراش آن هم حداقل است. گفته می‌شود که این گاز رشد رگ های خونی را تحریک کرده و از ارائه منبع کافی خون به این محدوده اطمینان حاصل می‌کند. این شیوه ضد باکتری است؛ بنابراین خطر عفونی شدن زخم ها را کاهش می‌دهد.
اگرچه بسیاری از زخم های ناشی از عمل سزارین که با بخیه یا گیره بسته می‌شوند، بخوبی ترمیم می‌یابند، اما پژوهش اخیر نشان داده که 44 درصد زنان تا شش ماه بعد جای زخم قرمز رنگ را دارند. این دستگاه برای تائید استفاده در اروپا مدارکی را ارائه کرده است. فرآیند تائید آن چند ماهی طول خواهد کشید و تا پاییز برای استفاده بیماران عرضه خواهد شد.

تکنیک جدید تصویر برداری مغزی DTI از قدرت تشخیص بالایی برای شناسایی مبتلایان در مراحل مختلف بیماری پارکینسون برخوردار است. با استفاده از تکنیک تصویربرداری تانسور انتشاری (DTI) امکان تشخیص زودهنگام بیماران مبتلا به درجات مختلف بیماری پارکینسون و اتخاذ تدابیر درمانی مناسب فراهم می شود. محققان دانشگاه فلوریدا روش تصویربرداری DTI را در یک دوره سه ساله بر روی 72 بیمار مبتلا به پارکینسون مورد آزمایش قرار داده اند که امکان جداسازی بیماران به گروه های مختلف (با درجات متفاوت بیماری) را با دقت بسیار بالا فراهم می کند. دیگر روش های تصویربرداری مغزی مانند مایع مغزی نخاعی یا نشانگر خون قادر به تمایز قائل شدن بین درجات مختلف بیماری پارکینسون با دقت روش تصویربرداری DTI نیستند. نتیجه این مطالعه در مجله Movement Disorders منتشر شده است.

‌محققان موسسه سرطان دوک آمریکا با آزمایش بر بافت انسانی دریافتند که داروی مورد استفاده در درمان پوکی استخوان، رشد سلول‌های سرطان سینه را حتی در مواردی که سلول‌ها به درمان‌های امروزی مقاومت نشان داده‌اند، متوقف می‌کند. داروی "bazedoxifene" نه تنها از تجدید نیرو کردن سلول‌های سرطانی توسط استروژن جلوگیری می‌کند، بلکه گیرنده‌های استروژن را به‌منظور تخریب، سست و ضعیف می‌کند. دکتر "دونالد مک دونل" رییس دانشکده داروسازی و زیست شناسی سرطان دانشگاه دوک در این باره می‌گوید: ما دریافتیم که "bazedoxifene" به گیرنده‌های استروژن متصل شده و فعالیت آن را مختل می‌کند اما نکته جلب توجه اینجا است که این دارو می‌تواند پس از فعالیت این گیرنده را نیز نابود کند.
"bazedoxifene" قرصی است که مانند "تاموکسیفن"_ به‌طور گسترده برای درمان سرطان‌های سینه وابسته به استروژن استفاده می‌شود_ به رده‌ای از داروها موسوم به (SERMs) تعلق دارد که در بعضی از بافت‌ها می‌توانند رفتاری مانند استروژن داشته باشند، درحالیکه به طور بسیار کارآمدی فعالیت استروژن را در سایر بافت‌ها مختل می‌کند اما برخلاف تاموکسیفن، خصوصیت‌هایی را نیز از گروهی دیگر از داروها موسوم به (SERDs) دارد که این اجازه را به این دارو می‌دهد تا گیرنده استروژن را منظور تخریب مورد هدف قرار دهد. به گفته دکتر "سوزان واردل" سرپرست این پژوهش، از آنجایی‌که این دارو به منظور تخریب، گیرنده استروژن را مورد هدف قرار می‌دهد احتمال بسیار اندکی برای این وجود دارد که سلول‌های سرطانی مکانیزم مقاومی را در برابر آن پیش بگیرند چراکه در حقیقت خودِ هدف از میان خواهد رفت.
بسیاری از محققان بر این باورند که اگر سلول‌های سرطانی سینه به تاموکسیفن مقاوم شدند، دیگر به تمام داروهایی که گیرنده استروژن را هدف قرار می‌دهند نیز مقاوم می‌شوند، اما این کشف نشان داده است که حتی پس از مقاوم شدن سلول‌ها به تاموکسیفن، هنوز گیرنده استروژن هدف خوبی برای مقابله است. این پژوهش طی نشست سالیانه انجمن غدد مترشحه داخلی در آمریکا مطرح شد.

نتایج پژوهش‌های جدید محققان نشان داده است که مصرف زیاد دو مسکن معمولی ایبوپروفن و دیکلوفناک می‌تواند خطر مشکلات قلبی را در افراد افزایش دهد. براساس مطالعات جدید، افرادی که این نوع مسکن‌ها را که در گروه داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی جای دارند به میزان زیاد و برای مدت طولانی مصرف ‌می‌کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی قرار دارند.
در این مطالعه گروهی از پژوهشگران دانشگاه آکسفورد گزارش‌های پزشکی مربوط به 353 هزار بیمار را از 639 آزمایش بالینی جداگانه به‌منظور ارزیابی تأثیر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی بررسی کردند. نتایج این بررسی نشان داد مصرف روزانه 2400 میلی‌گرم ایبوپروفن یا 150 میلی‌گرم دیکلوفناک، خطر حمله قلبی، سکته و مرگ را در یک سوم افراد افزایش می‌دهد. پژوهشگران خاطرنشان می‌کنند که این داروها حتی می‌توانند خطر بیشتری برای افراد سیگاری یا دارای اضافه وزن داشته باشند. این پژوهش در مجله The Lancet چاپ شده است.

یک نانوچسب با قابلیت ارائه ارزانتر و موثرتر واکسن‌ها توسط دانشمندان دانشگاه کوئینزلند در نشستی در ادینبورگ ارائه شده است. به گفته مخترعان، استفاده از چسب به جای سوزن می‌تواند فرآیند جلوگیری از بیماریها را در سراسر جهان تغییر دهد. به گفته محققان، این شیوه جدید امید به تولید واکسن‌های قابل مصرف برای بیماریهایی مانند مالاریا را ارائه کرده است. کارشناسان پزشکی دیگر از این طرح استقبال کردند اما هشدار دادند که ممکن است برای برخی از بیماران مناسب نباشد.
نانوچسب بر برخی از مضرات واکسن های ارائه شده از طریق سرنگ مانند ترس از سوزن و احتمال آلودگی آن غلبه کرده اما دلایل دیگری نیز وجود دارد که تحول‌آفرین بودن آنرا نشان می‌دهد.  هزاران برآمدگی ریز درون این چسب به آزادسازی واکسن می‌پردازند که به شکل خشک بر روی پوست اعمال می‌شود. به گفته محققان، این برآمدگیها با سیستم ایمنی بدن کار می‌کنند. واکسن این سلول ها را که تنها به اندازه یک تار مو از سطح پوست فاصله دارند هدف قرار می‌دهند. این نقاط در زمان تزریق واکسن با سرنگ مورد توجه قرار نمی‌گیرند.
این واکسن در آزمایشات برای ارائه واکسن آنفلوانزا استفاده شد. محققان متوجه شدند که واکنش‌های ایمنی برای واکسن ارائه شده با نانوچسب کاملا با شیوه سنتی سرنگ متفاوت است. همچنین میزان واکسن مورد نیاز برای عملکرد موثر کمتر از میزان مورد استفاده در شیوه سنتی است. از دیگر کاستی‌های واکسن‌های سنتی این است که به دلیل مایع بودن آنها، باید در زمان انتقال از آزمایشگاه به کلینیک در یخچال نگهداری شوند. واکسن‌های نانوچسب می‌توانند در دمای 23 درجه سانتیگراد برای یک سال نگهداری شوند. آزمایشات میدانی این نانوچسب به زودی در پاپوا گینه نو آغاز خواهد شد.

نتایج پژوهش محققان نشان داد که استرس در بزرگسالان باعث چاقی، اضافه وزن و کاهش سطح ایمنی بدن می‌شود. محققان ژاپنی در تازه‌ترین تحقیق خود بر روی 5000 نفر از افرادی که به طور مداوم تحت استرس‌های روحی و روانی محیط کار و زندگی قرار داشتند، دریافتند میزان هورمون کورتیزول این افراد نسبت به افراد عادی بالاتر است. براساس نتایج این پژوهش، افزایش سطح هورمون کورتیزول در افراد مورد مطالعه موجب افزایش سطح گلوکز خون شده که به دنبال آن ولع خوردن کربوهیدرات‌ها و مواد شیرین در اشخاص بالارفته و همین امر موجب افزایش غیرعادی وزن و چاقی در آنها می‌شود. این پژوهش می‌افزاید: افزایش هورمون کورتیزول همچنین موجب کاهش سطح ایمنی بدن و سلول‌های دفاعی شده که این مسئله به بروز بیشتر بیماری در افراد پراسترس می‌انجامد. محققان ژاپنی همچنین استرس را عامل افزایش خطر ابتلا به یبوست‌های طولانی مدت، بیماری‌های قلبی و عروقی و مشکلات پوستی، بی‌خوابی و ناباروری در مردان می‌دانند.

محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا کانادا روش جدید تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) را طراحی کرده‌اند که نشانه‌های بارز بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS) را با جزییات دقیقی که پیش از این بی‌سابقه بوده، شناسایی می‌کند. این روش ابزار بسیار قدرتمندی را برای ارزیابی درمان‌های جدید در اختیار محققان قرار می‌دهد. طی این روش به جای اندازه موج‌ها، فرکانس امواج الکترومغنایس که توسط اسکن‌های (MRI) جمع‌آوری شده مورد تحلیل و بررسی قرار می‌گیرد.
بیماری MS زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های ایمنی شخص، غلاف محافظ موسوم به میلین که فیبرهای عصبی را احاطه کره، مورد حمله قرار می‌دهد. این آسیب‌رسانی به غلاف میلین مانع انتقال سیگنال‌های الکتریکی بین نورون‌ها می‌شود و در نتیجه طیف وسیعی از علائمی نظیر ضعف، از دست دادن بینایی، لرزش، سرگیجه و خستگی مفرط پدیدار خواهد شد.
در این پژوهش، محققان فرکانس اسکن‌های مغزی (MRI) که طی شش ماه، ماهانه یک بار از 20 بیمار مبتلا به ام اس به دست آمده بود را تحلیل کردند. زمانی که شکاف‌های میلین موسوم به ضایعه در اسکن‌های مرسوم (MRI) آشکار شدند، محققان به تصاویر مبتنی بر فرکانس بیماران مراجعه کردند.آن‌ها با مشاهده مکان دقیق این ضایعات که شامل آسیب بافتی بود، حداقل دو ماه پیش از پدیداری هرگونه نشانی از آسیب، متوجه تغییرات فرکانس شده بودند. به گفته محققان می‌توان با استفاده از این روش سودمندی درمان‌ها را در کاهش یا توقف روند آسیب به میلین تعیین کرد. این پژوهش در مجله انجمن عصب‌شناسی آمریکا تحت عنوان "Neurology" منتشر شده است.

محققان نشان دادند که با استفاده از یک نانوسوزن و نصب آن بر روی میکروسکوپ نیروی اتمی می‌توان سلول‌های پوست را به‌ صورت سه بعدی تصویربرداری کرد. میکروسکوپ نیروی اتمی یا AFM دستگاهی است که می‌توان با استفاده از آن سطح تصویربرداری کرد، این دستگاه دارای قدرت تفکیک بالایی بوده به‌ طوری که قدرت تفکیک آن 1000 مرتبه کمتر از حد پراش نور است، بنابراین می‌توان از اجسام نانومقیاس تصویربرداری کرد. در این دستگاه یک نوک روی سطح حرکت کرده و اطلاعات را جمع‌آوری می‌کند.  تا کنون از AFM برای بررسی سطح کورنوسایت‌ها استفاده می‌شده است؛ کورنوسایت‌ها سلول‌های اصلی بخش خارجی پوست هستند. اخیرا پژوهشگران نشان دادند که می‌توان از نانوسوزن‌ برای بررسی سلول‌های پوست استفاده کرد. نتایج این پژوهش می‌تواند مسیرهای تازه‌ای به سوی تحقیقات پوست باز کند.
این نانوسوزن می‌تواند سلول‌های پوست را از طریق توموگرافی مکانیکی پیمایش کند؛ با این کار می‌توان تصویری از سطح سلول ایجاد کرد و اطلاعات مفیدی درباره تغییرات ساختاری و زیست مکانیکی سلول جمع‌آوری کرد. این تغییرات در اثر کهولت سن، بیماری‌های پوستی و فاکتورهای محیطی ایجاد می‌شود. سرگئی گوردیف، یکی از محققان این پروژه می‌گوید: با استفاده از AFM که دارای نوک تیزی است، می‌توان سطح نمونه را پیمایش کرد و مورد مطالعه قرار داد. مکانیسم این روش همانند راه رفتن افراد نابینا است که با استفاده از یک عصا و زدن آن روی زمین اطلاعاتی درباره سطح پیش روی خود به‌ دست می‌آورند. تا کنون ما از این روش برای بررسی سطح مواد و تعیین خواص سطحی مواد استفاده می‌کردیم. با ساخت این نانوسوزن و قرار دادن آن روی میکروسکوپ نیروی اتمی ما موفق شدیم این روش تصویربرداری را وارد بُعد سوم کنیم. ما مطمئن هستیم که این روش کاربردهای متعددی در زیست‌شناسی، نانو پزشکی و علم مواد پیدا خواهد کرد.
با این روش می‌توان ساختار لایه فوقانی پوست را مطالعه کرد. هرچند این لایه 0.01 تا 0.02 میلیمتر ضخامت دارد، با این حال نقش مهمی در امر حفاظت و دور کردن میکروب‌ها از بدن دارد. محققان روی سلول‌های پوست چند داوطلب مطالعه کردند و تفاوت‌های ساختاری و درونی بسیاری میان این نمونه‌ها مشاهده کردند. نتایج این پژوهش نشان داد که ساختار کورنوسایت‌ها نسبتا نرم‌تر از ساختار سخت داخلی است. این پروژه در دانشگاه باث انجام شده و نتایج آن در نشریه Journal of Investigative Dermatology به چاپ رسیده است.

داروي جديد دابرافنيب (dabrafenib) با نام تجاري تافينلار (Tafinlar) و ترامتينيب (trametinib) با نام تجاري مکينيست (Mekinist) براي درمان مبتلايان به ملانوم متاستاتيک يا غيرقابل جراحي مورد تاييد قرار گرفته‌اند. ملانوم علت اصلي مرگ ناشي از يک بيماري پوستي است. انجمن ملي سرطان آمريکا تخمين زده در اين کشور تا پايان سال 2013 ميلادي براي 76 هزار نفر تشخيص ملانوم گذاشته خواهد شد و 9هزار و 500 نفر در نتيجه ابتلا به اين بيماري جان خود را از دست خواهند داد. تافينلار براي درمان ملانوم در بيماراني مورد تاييد قرار گرفته که تومور آنها موتاسيون ژن BRAF V600E را نشان مي‌دهد. مکينيست نيز براي درمان بيماراني توصيه مي‌شود که تومور آنها موتاسيون‌هاي ژني BRAF V600E يا V600K را داشته است. حدود نيمي از موارد ملانوم، موتاسيون ژن BRAF را دارند.
لازم به ذکر است 2 داروي مذکور هر کدام به‌تنهايي و نه به صورت دارويي ترکيبي مورد تاييد FDA قرار گرفته‌اند. توليد 2 داروي تافينلار و مکينيست، حاصل شناخت مسير بيولوژي بيماري است. تافينلار و مکينيست، سومين و چهارمين داروهاي مورد تاييد FDA براي درمان ملانوماي متاستاتيک در 2 سال اخير هستند. ومورافنيب (vemurafenib) با نام تجاري زلبوراف(Zelboraf) و ايپيليموماب (ipilimumab) با نام تجاري يرووي (Yervoy) در سال 2011 ميلادي براي درمان ملانوم متاستاتيک يا غيرقابل جراحي مورد تاييد قرار گرفته بودند. تافينلار روي 250 بيمار مبتلا به ملانوم متاستاتيک يا غيرقابل برداشتن با جراحي که موتاسيون ژن BRAF V600E در آنها مثبت بود مورد مطالعه قرار گرفت.
بيماران به‌طور کاملا تصادفي تحت درمان با تافينلار يا داروي رايج شيمي‌درماني- داکاربازين- قرار گرفتند. دريافت‌کنندگان تافينلار در مقايسه با بيماران تحت درمان با داکاربازين با تاخير 2 ماهه در رشد تومور روبرو شدند. درمان با داربرافنيب ممکن است عوارضي نظير افزايش خطر ابتلا به کارسينوم سلول شاخي پوست، تب همراه با افت فشارخون، لرز، دهيدراتاسيون، نارسايي کليوي و بالا رفتن سطح قندخون را همراه داشته باشد، اما شايع‌ترين عوارض گزارش‌شده در بيماران تحت درمان با تافينلار در مطالعه اخير عبارت بودند از ‌هايپرکراتوز، سردرد، تب، دردمفصل، تومورهاي پوستي خوش‌خيم، ريزش مو و نشانگان دست-پا. مکينيست نيز در مطالعه‌اي با شرکت 322 بيمار مبتلا به ملانوم متاستاتيک يا غيرقابل جراحي، با موتاسيون ژن BRAF V600E or V600K بررسي شد. ميزان تاخير در رشد تومور در دريافت‌کنندگان اين دارو در مقايسه با بيماران تحت‌درمان با شيمي‌درماني رايج، بيش از 3ماه بود.

شرکت داروسازي والانت ( Valeant Pharmaceuticals) اعلام کرده پاسخ کامل FDA به درخواست ثبت داروي جديد خود، افيناکونازول (efinaconazole) را دريافت کرده است. البته در پاسخ FDA به هيچ موردي درباره اثربخشي و ايمني دارو اشاره نشده است. شرکت والانت اميد دارد بتواند هر چه زودتر افيناکونازول را به عنوان دارويي جديد در درمان انيکومايکوزيس به بازار عرضه کند.