پزشکی بالینی

شرکت عینک‌سازی Adlens محصول جدید خود که قادر است تا به طور خودکار با شماره چشم هر فرد تطابق یابد را به بازار عرضه کرد. نکته قابل توجه در مورد عینک‌های شرکت Adlens قیمت 30 دلاری و کیفیت بالای مواد به کار رفته در آن است.
نسل قبلی عینک‌های این شرکت جایگزین هوشمندانه اما گرانتر عینک‌های دوکانونه رایج هستند. این عینک‌ها از دو لنز ساخته شده که لنز جلویی همان لنز تجویز شده توسط چشم‌پزشک است و لنز انعطاف‌پذیر دوم نیز در پشت لنز جلویی قرار گرفته و فضای بین دو لنز نیز از روغن سیلیکون کاملا شفاف پر شده است. مسئولان شرکت Adlens در مورد کارایی ساده این عینک اظهارکردند: با تعبیه کردن یک کلید چرخان سه حالته می‌توان عنیک را در سه طیف دوربینی، دید متوسط و نزدیک‌بینی تنظیم کرد.
مسئولان شرکت Adlens در مورد نسل جدید عینک‌های قابل تطبیق افزودند: در نسل جدید عینک‌ها نیز مانند نمونه قبلی از دو لنز استفاده شده است اما برای افزایش دقت از روغن سیلیکون استفاده نشده است. در عینک جدید برای تطبیق با شماره چشم فرد دو لنز تعبیه شده برای هر چشم به طور افقی و در عرض هم حرکت می‌کنند تا تمرکز مورد نظر حاصل شود.
برای تنظیم نسل جدید عینک‌های خودکار لازم است که شخص یک چشم خود را با دست بپوشاند تا نقطه کانونی چشم مقابل به دست آید، این فرایند باید برای چشم دیگر نیز تکرار شود. اگرچه نسل جدید عینک‌ خودکار شرکت Adlens به نسبت سری گذشته پیشرفت‌هایی داشته است اما برخی از نکات منفی آن مثل عدم توجه به کیفیت دید حاشیه‌ای، امکان ورود خاک به فضای بین دو لنز و راحتی کمتر فریم به نسبت مدل‌های دیگر هنوز برطرف نشده است.

محققان مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا در آمریکا ژنی را کشف کرده‌اند که در افرادی که در کودکی‌شان حداقل یک ساعت در روز به خواندن یا انجام سایر «کارهای نزدیک» می‌پردازند، موجب نزدیک‌بینی می‌شود. محققان با استفاده از پایگاه داده‌ای از حدود 14 هزار نفر دریافتند کسانی که دارای نوع خاصی از ژنی به نام APLP2 هستند، چنانچه در کودکی خود روزانه یک ساعت یا بیشتر به خواندن بپردازند، پنج برابر بیشتر با احتمال ابتلا به نزدیک‌بینی در نوجوانی روبرو خواهند شد.
کسانی که گونه خطرناک ژن APLP2 را در دی‌ان‌ای خود داشتند اما زمان کمتری را صرف مطالعه کرده بودند، در معرض خطر مضاعف ابتلا به نزدیک‌بینی نبودند. آندره تکاشنکو، محقق ارشد این پژوهش اظهار کرد: این اولین گواه شناخته‌شده از تعامل ژن و محیط در نزدیک‌بینی است. محققان بر این باورند که این گونه ژن ممکن است مقدار پروتئین APLP2 را در چشم افزایش داده و موجب کشیدگی بیش ازحد چشم شود.
آن‌ها دریافتند موش‌هایی که در محیط بصری مشابه خواندن قرار گرفته بودند، هنگامی که مقدار کمتری از APLP2 در چشم‌های آن‌ها وجود داشت، کمتر در خطر ابتلا به نزدیک‌بینی بودند. تکاشنکو بیان کرد: با کاهش میزان APLP2 در چشم، می‌توان احتمال ابتلا به نزدیک‌بینی متاثر از شرایط محیطی را کاهش داد. این یافته شانس ما را در رسیدن به روشی برای جلوگیری از نزدیک‌بینی در همه افراد، بدون در نظر گرفتن گونه APLP2 که حامل آن هستند، افزایش می‌دهد. اگرچه دستیابی به چنین درمانی ممکن است سال‌ها طول بکشد، زیرا محققان هنوز نمی‌دانند که چگونه می‌توان میزان APLP2 در افراد کاهش داد. این یافته‌ها در مجله PLOS Genetics منتشر شده است.

تحقیقات جدید نشان داده تنبلی چشم ممکن است باعث شود که مغز، سیم‌کشی خود را تغییر دهد. محققان دریافتند زمانی که مغز، اولویت خود برای ورودی چشم را ایجاد می‌کند، ارتباطات خود را با چشم ضعیف‌تر تغییر می‌دهد. بنظر می‌رسد که این امر دلیل اصلی تنبلی چشم باشد، اما نمود فیزیکی این رایجترین دلیل مشکلات بینایی در میان کودکان جهان، در حقیقت یک اختلال مغزی است.
بیشتر مواقع در بیماران مبتلا به تنبلی چشم، یکی از چشم‌ها بهتر تمرکز می‌کند. مغز، اطلاعات بدست آمده از یک چشم را ترجیح داده و سیگنال ورودی از چشم تنبل‌تر را نادیده می‌انگارد. در حقیقت در این بیماری، یکی از چشم‌ها قلدری می‌کند. اگر این نادیده انگاشتن داده‌های یک چشم ادامه یابد، سیگنال‌های ورودی از چشم تنبل تغییر می‌کند. محققان به دنبال درک این امر بودند که با کاهش یافتن سیگنال‌های در حال حرکت در یک چشم، آیا تغییر فیزیکی نیز در این مسیر پیش می‌آید یا خیر.
آن‌ها با استفاده از یک روش اسکن مغز موسوم به تصویربرداری انتشار وزنی به نقشه‌برداری از سه مجموعه مسیر پرداختند که اطلاعات دیداری را از چشم به مغز منتقل می‌کردند. در افراد مبتلا به تنبلی چشم، آب آسانتر به طرف پایین مسیرهای بینایی پخش می‌شود. محققان بر این باورند که احتمالا در تنبلی چشم، لایه رسانای اطراف نورون‌ها نازکتر می‌شود. نورون‌ها برای هدایت اطلاعات از یک مکان به مکان دیگر، از غلافی موسوم به میلین در اطرافشان برخوردارند که آن‌ها را عایق کرده و سرعت پردازش را افزایش می‌دهد.
زمانی که میلین نازکتر می‌شود، میزان کمتری از آن در میان راه قرار داشته و آب، آسانتر پخش می‌شود. این درک از تاثیرات ساختاری تنبلی چشم شاید بتواند درمان‌های آن و سایر اختلالات چشمی مشابه را که در آن‌ها، مبتلایان در بخشهایی از میدان دیدشان قادر به تشخیص فاصله و موقعیت اجسام نیستند، ارتقا بخشد.
رایجترین درمان برای تنبلی چشم، اصلاح کردن علت – بیشتر موارد انحراف عضلانی چشم – است اما گاهی اوقات یک لنز بدشکل از طریق جراحی درون چشم تنبل قرار گرفته و چشم سالم پوشانده می‌شود تا مغز مجبور به استفاده از چشم تنبل شود. اما این درمان معمولا محدود به کودکان است، زیرا مغز بزرگسالان از انعطاف‌پذیری کمتری برخوردار بوده و آموزش‌پذیری آن کمتر است. نتایج این تحقیق در مجله Vision Research منتشر شده است.

محققان دانشگاه جانز هاپکینز و دانشگاه مریلند در پژوهشی جدید با بررسی سلول‌های انسانی رشد داده شده در آزمایشگاه اعلام کرده‌اند که مهار‌کردن پروتئین رشد رگ خونی دوم همراه با پروتئین شناخته شده‌ VEGF، روش جدیدی برای درمان و پیشگیری‌ از بیماری‌های نابیناکننده‌ چشم ناشی‌ از دیابت است.
 رتینوپاتی‌دیابتی، شایع‌ترین علت از‌دست‌دادن بینایی در بزرگسالان است. بیماری‌های چشم در افراد دیابتی زمانی رخ‌ می‌دهد که عروق‌ خونی طبیعی در چشم‌ها در طول زمان با عروق‌ خونی غیرطبیعی و شکننده جایگزین می‌شوند که این عروق با ترشح مایع و خونروی به درون چشم موجب آسیب دیدن شبکیه‌ حساس به نور و در‌نتیجه کوری می‌ شوند. 
محققان می‌گویند: بستن رگ‌های خونی چشم با لیزر، موجب حفظ دید مرکزی می‌شود، اما اغلب این کار، قربانی‌شدن دید محیطی و دید در شب را نیز در پی دارد. تعدادی دارو که به تازگی تولید شده‌اند - ranibizumab و aflibercept و bevacizumab - می‌توانند با مهار عملکرد VEGF، عامل رشدی که به‌عنوان بخشی‌ از زنجیره‌ پیام‌رسانی در واکنش به میزان پایین اکسیژن در شبکیه رها شده و باعث تحریک رشد رگ‌های خونی جدید و اغلب غیر‌طبیعی می‌شود، این رگ‌های خونی را درمان کنند. اگر‌چه این داروها پیشرفت رتینوپاتی دیابتی تکثیری را کند کرده، ولی به‌طور قابل اطمینانی از آن جلوگیری نمی‌کنند. 
محققان میزان مهار‌کردن پروتئین رشد رگ خونی دوم همراه با پروتئین VEG را در نمونه‌های آزمایش مایع چشمی افراد سالم، افراد مبتلا به دیابت بدون رتینوپاتی دیابتی و افراد مبتلا به دیابت دارای رتینوپاتی دیابتی با شدت‌های متفاوت آزمایش کردند. آنها می‌گویند: در‌ حالی‌ که میزان پروتئین رشد رگ خونی دوم در افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی تکثیری تمایل به بالاتر‌ بودن دارد، اما برخی از مایعات آنها رشد کمتری نسبت به افراد سالم داشته‌اند. اما حتی میزان مایع دارای پروتئین رشد رگ خونی دوم همراه با پروتئینی کم از بیماران مبتلا به رتینوپاتی‌ دیابتی تکثیری موجب تحریک رشد عروق خونی در سلول‌های رشد داده شده در آزمایشگاه شده است و اگرچه به وضوح VEFG نقش مهمی در رشد رگ‌های خونی ایفا می‌کند اما تنها عامل مؤثر نیست.
به گفته آنها مجموعه‌ای از آزمایش‌ها روی سلول‌های انسانی کشت داده شده در آزمایشگاه و سلول‌ موش‌های آزمایشگاهی، پروتئین دومی به‌نام شبه آنژیوپوئیتین‌4 (angiopoietin-like protein4) را نشان‌ داده است.
بر اساس این پژوهش هنگامی که محققان عملکرد هر‌دو پروتئین‌VEGF و شبه آنژیوپوئیتین4 را در مایع چشم افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو مهار کردند، به‌ طور قابل‌ توجهی رشد عروق خونی در سلول‌های کشت داده شده در آزمایشگاه کاهش یافت. آنها می‌گویند: اگر دارویی را بتوان یافت که با ایمنی کامل عملکرد پروتئین دوم را در چشم بیماران مهار کند، ممکن‌ است در ترکیب با داروهای ضد Eylea, Avastin)‌ VEGF) برای جلوگیری از بیماری رتینوپاتی ‌دیابتی تکثیری مورد استفاده قرار‌ گیرد. در‌ حال‌ حاضر پژوهشگران روی نقش‌4.alp در سایر بیماری‌های چشم مثل دژنراسیون ماکولا (M.D) تخریب پروتئین قسمت مرکزی شبکیه تحقیق می‌کنند.

محققان با استفاده از نانوذرات زیست‌تخریب‌پذیر حاوی کورتیکواستروئید، شانس موفقیت جراحی پیوند قرنیه چشم را در موش‌های آزمایشگاهی افزایش دادند. نانوذرات حاوی دارو می‌توانند در عمل جراحی پیوند قرنیه چشم به کار گرفته شوند. نتایج آزمون‌های آزمایشگاهی انجام شده روی حیوانات نشان می‌دهد که این نانوذرات اثر مثبتی در پیوند قرنیه دارند. 
 هر سال در آمریکا بیش از 48 هزار پیوند قرنیه انجام می‌شود. این در حالی است که پیوند کلیه 16 هزار و پیوند قلب 2100 مورد است. 10 درصد از این 48 هزار پیوند به دلیل مشکل عدم رعایت نکات پزشکی با شکست مواجه می‌شود که این موضوع هزینه سنگینی برای بخش پزشکی و درمانی و همچنین بیمار دارد. محققان بیمارستان جان هاپکینز موفق به ارائه نانوذرات زیست‌تخریب‌پذیری شدند که می‌تواند مانع پس‌زدن قرنیه پیوند خورده شود. با این یافته محققان، شانس موفقیت پیوند قرنیه به شدت افزایش می‌یابد. سرپیچی از دستورات پزشکی توسط بیمار، یکی از چالش‌های بزرگ بخش درمانی است. 60 تا 80 درصد بیماران، داروهای تجویز شده را براساس نظر پزشک مصرف نمی‌کنند. 
 محققان با آزمایش‌های انجام شده روی موش‌ها به دنبال راه‌های کاهش فشار روی بخش پیوند خورده هستند. پژوهشگران موش‌های آزمایشگاهی که پیوند قرنیه روی آن‌ها انجام شده را به چهار دسته تقسیم کردند. به یکی از این گروه‌ها، به مدت 9 هفته از این نانوذرات زیست‌تخریب‌پذیر حاوی کورتیکواستروئید تزریق کردند و به سه گروه دیگر به ترتیب محلول نمک، نانوذرات دارای مسکن و محلول سولفات سدیم حاوی دکسامتازون آزاد تزریق کردند. نتایج نشان داد موش‌های دسته اول شرایط بهتری بعد از عمل داشته‌اند. در این موش‌ها هیچ اثری از تورم وجود نداشت و رشد رگ‌های خونی ناخواسته نیز در آن‌ها بسیار کم بود. نانوذرات زیست‌تخریب‌پذیر حاوی کورتیکواستروئید می‌تواند میزان پس‌زدن قرنیه پیوند خورده را به صفر برساند. یکی از مزایای این روش آن است که میزان داروی تجویز شده به بیمار بعد از عمل کم شده که این موضوع موفقیت عمل را افزایش می‌دهد.  

برگزار کنندگان: گروه فوق تخصصی جراحان پلاستیک و ترمیمی چشم ایران، انجمن چشم پزشکی شاخه آذربایجان شرقی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
زمان برگزاری: ۲۰ الی ۲۲ خرداد ۱۳۹۴
مکان برگزاری: تبریز، تالار شایانمهر دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز 

سایت دانشگاه

این سمپوزیوم در تاریخ 10 اردیبهشت 1394 توسط قطب علمی آموزشی چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سالن همایش های بیمارستان شهید دکتر لبافی نژاد تهران ویژه متخصصین چشم پزشکی برگزار خواهد شد. هدف این سمپوزیوم آشنا کردن فراگیران با روش‌های مختلف تشخیص و درمانی برای اصلاح جراحی‌های عیوب انکساری، روش های مختلف بررسی قرنیه و سگمان قدامی برای جراحی های رفراکتیو، معرفی جرحی های مختلف اصلاح عیوب انکساری (رفراکتیو)، بررسی عوارض جرحی های مختلف رفراکتیو می باشد. 

سایت سمپوزیوم

درخواست ثبت مولکول دارويي جديد مربوط به ترکيب تحقيقاتي ليفيتگراست (Lifitegrast)، براي درمان علايم و نشانه‌هاي خشکي چشم در بزرگسالان، به سازمان غذا و داروي آمريکا ارائه شده است. فيليپ جي ويکرز، سرپرست بخش تحقيق و توسعه شرکت دارويي شاير، مي‌گويد: «ليفيتگراست اين پتانسيل را دارد که به‌عنوان اولين درمان براي علايم و نيز نشانه‌هاي بيماري خشکي چشم مورد تاييد قرار گيرد. قبول درخواست ثبت اين محصول از سوي سازمان غذا و دارو، قدم بزرگي در عرصه ورود داروهاي تحقيقاتي و نوآورانه به بازار مصرفي داروهاي چشمي است.» ارائه اين درخواست ثبت مولکول دارويي جديد، براساس شواهد به‌دست آمده از مجموع 4 مطالعه باليني با شرکت بيش از 1800 بيمار استوار است. اين مطالعات شامل يک مطالعه فاز2 و 2 مطالعه فاز3 روي اثربخشي و ايمني ليفيتگراست و يک مطالعه درازمدت فاز3 روي ايمني دارو است. ليفيتگراست يک مهارکننده اينتگرين کوچک مولکول است که به اينتگرين LFA1 (آنتي‌ژن مرتبط با عملکرد لنفوسيت)، يعني پروتئين موجود بر سطح سلول‌هاي لوکوسيت متصل شده است و از تداخل LFA1 با ليگاند ICAM1 جلوگيري مي‌کند. ICAM1 (مولکول چسبندگي داخل سلولي1)، در بيماري خشکي چشم در بافت‌هاي قرنيه و ملتحمه بيش از حد معمول بروز مي‌کند. تداخل LFA-1/ICAM-1، منجر به تشکيل سيناپس‌هاي ايميونولوژيک و در نتيجه، فعال‌سازي و مهاجرت سلول‌هاي T به بافت‌هاي هدف مي‌شود. 

نتایج تحقیقات جدید محققان دانشگاه ییل نشان داده، بیشتر افراد ممکن است برای ایجاد تعادل در احساسات خود اشک شوق را تجربه کرده باشند. اوریانا آراگون، روانشناس دانشگاه ییل و از محققان این پژوهش اظهار کرد: افراد برای ایجاد تعادل در احساسات اشک شوق می‌ریزند. زمانی که احساس افراد با حس‌های مثبت تحریک می‌شود، آنها برای بازیافتن احساسات بهتر خود اشک شوق را تجربه می‌کنند. 
 محققان یادآور شدند، نمونه‌های بسیاری از تجربه‌های مثبت وجود دارد که موجب رهاسازی احساس منفی می‌شود، برای مثال ممکن است زنی بعد از بازگشت دوباره همسرش از جنگ اشک شوق بریزد و یا افراد بزرگسال در برابر کودک زیبا و دلنشین گونه وی را نیشگون بگیرند. 
 این گروه تحقیق دریافتند رخدادهای شاد با واکنش‌های منفی متعادل، احساس شدید و سریعی در برابر دیگران ایجاد می‌کند. به عقیده این گروه، فارغ‌التحصیلی کودکان موجب فشردن گونه آنان و همچنین اشک شوق والدین می‌شود. آراگون در ادامه افزود: این رفتار افراد در کنترل احساس بسیار مهم و با سلامت جسمی و روحی آنان مرتبط و تعیین کننده کیفیت رفتار و ارتباط افراد با دیگران و حتی چگونگی کار با یکدیگر است. نتایج این تحقیق در نشریه Psychological Science منتشر شده است.  

دانشمندان دانشگاه سیتی لندن شیوه جدیدی برای تشخیص آب‌سیاه با استفاده از حرکات چشم ارائه داده‌اند. این محققان با اسکن‌گرفتن و تحلیل حرکات چشم توانستند مواردی از این بیماری شایع را با دقت نزدیک به 80 درصد شناسایی کنند. آب‌ سیاه در اثر آسیب پیشروی‌کننده به عصب بینایی ایجاد می‌شود و منجر به از دست‌رفتن بینایی و در نهایت نابینایی می‌شود. تصور می‌شود 65 میلیون نفر در سراسر جهان به این بیماری مبتلا باشند اما بسیاری از این موارد تشخیص داده نشده‌اند. دانشمندان امیدوارند آزمایش حرکت چشم در آینده به پزشکان امکان شناسایی و درمان زودهنگام این بیماری را بدهد. 
 در بررسی انجام‌شده، 44 بیمار بزرگسال مبتلا به آب‌سیاه و 32 فرد سالم حضور داشتند. شیوه آزمایش حرکت چشم دانشمندان، 79 درصد افرادی که مبتلا به این بیماری بودند، را با موفقیت شناسایی کرد، این در حالی بود که میزان تشخیص اشتباه افراد سالم یک نفر از 10 نفر بود. شرکت‌کنندگان دارای سن متوسط 69 سال بودند و از آن‌ها خواسته شده تلویزیون و کلیپ‌های فیلم را بر روی رایانه تماشا کنند. همزمان حرکات چشم آن‌ها رهگیری شدند و اطلاعات حاصله در رایانه وارد شد. 
 نرم‌افزار این رایانه، الگوهای saccade (حرکات سریع چشم) را بر روی یک شبکه طرح‌بندی کرد و توانست تفاوت‌های ظریف بین آن‌ها را شناسایی کند. در نهایت مشخص شد تعدادی از الگوهای خاص که فقط توسط رایانه به وضوح قابل تشخیص‌اند، مبتلا به آب‌سیاه بودند. حرکات چشم از ضربان قلب سریع‌ترند و فقط رایانه می‌تواند تفاوت‌های ظریف بین آن‌ها را تشخیص دهد. دانشمندان معتقدند اصلاح این شیوه می‌تواند به تشخیص بیماری‌های دیگر چشم مانند دژنراسیون ماکولا بیانجامد که در آن بینایی مرکزی چشم از بین می‌رود. گفته می‌شود بیماری‌های ناتوان‌کننده اعصاب مانند آلزایمر و پارکینسون نیز بر حرکات چشم اثر می‌گذارند. 

محققان کانادایی با استفاده از نانوذرات زیست‌سازگار موفق به تولید قطره چشمی شدند که برای درمان خشکی چشم مناسب است؛ مزیت این قطره آن است که تنها هفته‌ای یک بار باید استفاده شود، در حالی که قطره‌های چشمی فعلی باید سه بار در روز مصرف شوند. میلیون‌ها نفر در سراسر جهان از مشکل خشکی چشم رنج می‌برند که تنها راه کاهش دردهای ناشی از آن، استفاده از قطره‌های چشمی به‌ صورت سه بار در روز است. اخیراً محققان دانشگاه واترلو محلولی حاوی نانوذرات ساختند که می‌تواند سندرم خشکی چشم را تنها با استعمال یک بار در هفته تسکین دهد. 
 این دارو حاوی نانوذراتی است که به آرامی درون چشم رهاسازی شده و با این کار درد ناشی از خشکی چشم رفع می‌شود. از آنجایی که اثربخشی این نانودارو بیشتر از قطره‌های چشمی موجود در بازار است، دوز مصرفی آن تنها پنج درصد داروهای معمولی است. به گفته محققان این پروژه، شما نمی‌توانید فرق میان قطره چشم حاوی نانوذرات را با آب معمولی تشخیص دهید. این قطره چشمی جدید هیچ خارشی در چشم ایجاد نمی‌کند. 
 خشکی چشم سندرم بسیار رایجی است که معمولاً با افزایش سن بعد از 50 سالگی اتفاق می‌افتد. این سندرم می‌تواند در نهایت موجب آسیب دیدن چشم شود. بیش از 6 درصد از مردم آمریکا به این سندرم گرفتار هستند و برای تسکین آن باید روزی سه مرتبه از قطره چشمی استفاده کنند. دلیل این امر آن است که اشک چشم در طول روز این محلول را شسته و از سطح چشم پاک می‌کند و در نهایت 95 درصد از دارو از روی چشم شسته می‌شود. 
 سندی لیو از محققان این پروژه می‌گوید: من می‌دانستم که اگر روی ادغام نانوذرات زیست‌سازگار با سیکلوسپورین کار کنم، می‌توانم قطره‌ چشم مناسبی تولید کنم. این نانوذرات می‌توانند به سطح چشم بچسبند، بدون این که خارشی در چشم ایجاد کنند، به مرور دارو را روی چشم رهاسازی می‌کنند. این گروه تحقیقاتی در حال حاضر مشغول ساخت قطره چشمی نانوذره‌ای برای انجام آزمون‌های بالینی هستند. این گروه امیدوارند که قطره چشمی آن‌ها تا پنج سال آینده روی قفسه داروخانه‌ها آماده عرضه به بیماران باشد.  

محققان انگلیسی از کشف علت جدید یکی از عوامل اصلی نابینایی مرتبط با سن خبر می‌دهند. محققان دانشگاه منچستر در تحقیقات خود دریافتند، دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن (AMD) علت اصلی نابینایی در کشورهای غربی محسوب می‌شود که حدود 50 میلیون نفر را درگیر کرده است. پیش از این عنوان شده بود که اصلی‌ترین ژن‌هایی مرتبط با این مشکل، عامل مکمل اچ (CFH) نام دارند که اقدام به کدگذاری پروتئینی به نام فاکتور اچ (FH) می‌کنند. 
 پروتئین فاکتور اچ مسئول حفاظت از چشم در برابر حملات از سوی بخشی از سیستم ایمنی به نام سیستم کمپلمان است؛ این پروتئین با چسبیدن به بافت، مانع از آسیب رساندن سیستم کمپلمان به چشم می‌شود. اما محققان دانشکده پزشکی و علوم انسانی دانشگاه منچستر در تحقیقات اخیر خود کشف کردند که پروتئین فاکتور اچ، تنظیم‌کننده اصلی ایمنی در پشت چشم نیست، بلکه پروتئین دیگری که از ژن عامل مکمل اچ (CFH) تولید می‌شود، این نقش را برعهده دارد که این پروتئین، فاکتور شبه اچ یک (FHL-1) نام دارد. 
 پروتئین FHL-1 نسخه کوچکتر فاکتور اچ و حاوی تمام ترکیبات لازم برای تنظیم سیستم ایمنی است؛ بدلیل کوچکتر بودن این پروتئین در مقایسه با فاکتور اچ، می‌تواند براحتی در ساختارهای پشت چشم قرار گرفته و مانع از آسیب رساندن سیستم کمپلمان شود. مقادیر ناکافی FHL-1 در پشت چشم منجر به بروز التهاب و در نهایت به دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن (AMD) می‌شود. نتایج این یافته در مجله Immunology منتشر شد.  

تحقیقات دانشمندان آمریکایی نشان می دهد که چشم آبی ها درد و رنج را بهتر از چشم قهوه ای ها تحمل می کنند. تحقیقات اخیر دانشمندان دانشگاه پیتسبورگ نشان می دهد که زنان قفقازی با رنگ چشم آبی یا سبز بهتر از زنان چشم قهوه ای درد و رنج را تحمل می کنند. «اینا بلفر» استاد بیهوشی در دانشگاه پیتسبورگ و همکارانش در این مطالعه 58 زن باردار را مورد بررسی قرار دادند و متوجه شدند که قدرت تحمل درد در زنان چشم روشن هنگام زایمان بیشتر از زنان چشم قهوه ای است. وی در نشست سالانه جامعه درد آمریکا گفت: علاوه بر این زنان چشم روشن بعد از زایمان اضطراب کمتری تحمل می کنند و میزان افسردگی و افکار منفی آنها کمتر است. با این حال محققان می گویند:برای کشف علت این موضوع به تحقیقات بیشتری نیاز است اما به نظر می رسد که این موضوع یک ارتباط ژنتیکی داشته باشد.
دیابت نوع یک عامل خطر ساز دیگری است که با رنگ چشم آبی ارتباط دارد. یک مطالعه که در سال 2011 در ایتالیا انجام شد تایید کرد که سطح ابتلا به دیابت نوع یک در افراد چشم آبی بالاتر است. محققان می گویند:گمان می رود سه تغییر ژنی مرتبط با رنگ چشم روشن در ابتلا به این بیماری دست دارند. همچنین به نظر می رسد که چشم آبی ها مشکلات شنوایی بیشتری دارند. مطالعات نشان می دهد که احتمال ابتلا به مشکلات شنوایی در کارگران چشم روشنی که در کارخانه های پر سر و صدا کار می کنند بیشتر از کارگران چشم تیره است. مطالعه دیگری که در سال 1991 در دانشگاه ادینبورگ آلمان بر روی 100 داوطلب انجام شد، نشان داد که دانشجویان چشم تیره در آموزن های هوشی بهتر از چشم روشن ها عمل می کنند.

رنگ چشمان فرد می‌تواند سرنخ‌هایی از سلامتی وی را یدک بکشد. سال‌هاست که ارتباطات بین رنگ چشم و سلامتی دانشمندان را به سوی خود جلب کرده و منجر به تحقیقات فراوان در این زمینه شده است. گفته می‌شود رنگ چشم بر میزان درد فرد، امکان ابتلا به دیابت، سریع‌بودن ذهن و بسیاری موارد دیگر اثر گذار باشد. هم‌اکنون دانشمندان دانشگاه پیتزبورگ مورد دیگری را به این فهرست افزوده‌اند. آن‌ها دریافتند زنان قفقازی با چشمان رنگی (سبز یا آبی) در تحمل درد و استرس بهتر از افراد دارای چشمان قهوه‌ای و فندقی عمل می‌کنند. «اینا بلفر»، پروفسور هوشبرشناسی این دانشگاه، گفت: مطالعه 58 زن باردار نشان داد افراد چشم‌رنگی درد زایمان کمتری را تجربه کردند. همچنین زنان با چشمان روشن‌تر کمتر از دیگران از استرس پس از زایمان رنج برده، کمتر افسرده بودند و افکار منفی کمتری داشتند. در حالی که هنوز تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است، محققان نوعی ارتباط ژنتیکی را در این میان دخیل می‌دانند. 
تحقیقات پیشین نشان داده‌اند ژن‌های عامل رنگ چشم چند مسئولیته هستند و یکی از آن‌ها به نام NCX-4 که به رنگ چشم تیره‌تر مرتبط است، بسیاری از پروتئین‌ها را کنترل می‌کند؛ یکی از این پروتئین‌ها نیز با درد مرتبط است. دیگر ژن‌ها به ملانین مرتبط هستند و این رنگدانه که چشم را تیره‌تر می‌کند، با درد نیز ارتباط دارد. همچنین سندروم دوبین-جانسون کبد که موجب بروز رنگدانه قهوه‌ای در سلول‌های این عضو می‌شود، با تشکیل ملانین مرتبط است و علائم آن شامل درد و خستگی است. 
اگرچه بر اساس پژوهشهای انجام شده، افراد با چشم قهوه ای میزان الکل کمتری نسبت به چشم آبی‌ها مصرف می‌کنند، ملانین می‌تواند افراد چشم قهوه‌ای را در مقابل الکل بیشتر آسیب‌پذیر کند. با این حال، ملانین نه تنها تیرگی چشم را تعیین می‌کند، بلکه عایقی در برابر اتصالات الکتریکی بین سلول‌های مغزی است به طوری که هر چه میزان ملانین در مغز بیشتر باشد، مغز سریع‌تر و کارآمدتر عمل می‌کند. چنین موضوعی توضیح‌دهنده این نکته است که چرا واکنش‌های افراد چشم‌قهوه‌ای سریع‌تر از چشم‌آبی‌هاست و این که چرا آن‌ها در پرتاب یک فریزبی به سوی هدف و ضربه‌زدن به توپ با یک راکت بهتر عمل می‌کنند. 
تحقیقات پیشین همچنین نشان داده‌اند دانشجویان با رنگ چشم تیره در آزمون‌های هوش چندمسئولیته تا حد قابل‌توجهی عملکرد بهتری داشتند. با این حال، واکنش‌های کندتر افراد چشم‌آبی به معنای تفکر استراتژیک‌تر آن‌ها است. در این میان، دانشجویان چشم آبی در فعالیت‌هایی شامل برنامه‌ریزی و ساختاربندی‌کردن زمانشان مانند گلف یا درس‌خواندن برای امتحان‌ها عمکرد بهتری داشتند. دیابت نوع 1 خطری مرتبط به چشم‌آبی‌هاست و یک مطالعه در ایتالیا در سال 2011 نشان داد افراد چشم‌آبی بیشتر از چنین بیماری رنج می‌برند. رنگ آبی چشم همچنین می‌تواند با مشکلات شنوایی مرتبط باشد. جزئیات مطالعه دانشمندان دانشگاه پیتزبورگ در نشست علمی انجمن درد امریکا ارائه شد.

با توجه به آنکه گلوکوم يکي از علل اصلي نابينايي در دنيا به شمار مي‌رود، محققان دانشگاه کاليفرنيا نوعي لنز تماسي ابداع کرده‌اند که در آن نانوالماس جاسازي شده و درمان گلوکوم را ارتقاء مي‌دهد. در حال حاضر اين بيماري بوسيله قطره‌هاي چشمي درمان مي‌شود که خود عوارض جانبي مانند خشکي چشم، سردرد و حساسيت به نور دارند. توجه به اين مسايل و ديگر موارد باعث شد تا محققان به دنبال روش جايگزيني براي رساندن دارو به منطقه درگير باشند تا درمان گلوکوم بهتر و موثرتر صورت گيرد. اين محققان داروهاي استفاده شده در درمان گلوکوم را با نانوالماس‌ها ترکيب کرده و درون لنزهاي تماسي جايگذاري کردند. وقتي داروها در تعامل با اشک بيمار قرار مي‌گيرند، درون چشم آزاد مي‌شوند. نانوالماس‌ها شبيه توپ‌هاي کوچک فوتبال بوده و حدود 5 نانومتر قطر دارند. آنها مي‌توانند با ترکيبات مختلف دارويي ترکيب شده و آنها را در دوره‌هاي طولاني درون بدن آزاد کنند. اين تيم تحقيقاتي نانوالماس‌ها را با تيمولول مالئات ترکيب کرده و مورد آزمايش قرار دادند. وقتي تيمولول با ليزوزيم (آنزيم موجود در اشک) واکنش مي‌دهد، به‌طور ثابتي درون چشم آزاد مي‌شود محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌کند: «رساندن تيمولول از طريق تماس با اشک ممکن است از آزاد شدن غيرهدفمند پيشگيري کند، زيرا لنزهاي تماسي مانند يک انبار عمل کرده و دارو را به شکل هوشمندانه‌تري به محل مورد نظر برساند.» اين لنزها، جدا از آنکه به بهتر رساندن دارو کمک مي‌کنند، در ديد بيمار نيز اختلالي ايجاد نمي‌کنند. علاوه بر آن، اين لنزها قوي‌تر بوده و تفاوتي با لنزهاي تماسي استاندارد ندارند. بدان معنا که استفاده از آن راحت بوده و به اکسيژه نيز اجازه مي‌دهد تا به چشم برسد.

پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا موفق به ساخت قطره‌ای حاوی نانوذرات برای درمان برخی اختلالات چشمی شدند. معمولاً برای درمان اختلالات بینایی، دارو به درون چشم تزریق می‌شود که برای بیمار بسیار دردناک و ناخوشایند است. پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا موفق به ساخت قطره‌ای شدند که با آن می‌توان اختلالات چشم را درمان کرد؛ با این کار دیگر نیازی به فرآیند گرانقیمت و دردناک تزریق نیست. این روش درمان احتمالاً بتواند به میلیون‌ها نفر در سراسر جهان که از مشکلات ناشی از کهولت سن (AMD) و دیگر اختلالات بینایی رنج می‌برند، کمک کند. معمولاً از هر 5 نفر که به سن 75 سالگی می‌رسند یک نفر دچار AMD است. نتایج این پژوهش می‌تواند برای بیماران و پزشکان بسیار جالب توجه باشد؛ به خصوص این که تعداد این بیماران و تقاضا برای تزریق دارو به چشم پیوسته در حال افزایش است. 
این گروه تحقیقاتی این یافته‌های خود را روی حیوانات آزمایشگاهی آزمایش کردند و نتایج آن را در نشریه Small به چاپ رساندند. در این مقاله، جزئیات مربوط به وارد کردن دارو به درون نانوذرات و مکانیسم رسیدن این نانوساختار به پشت چشم ارائه شده‌ است. فرانچسکا کوردیرو، از موسسه چشم دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: «ساخت قطره‌های چشم که می‌تواند با ایمنی بالا مشکل بیمار را حل کند، یک گلوله جادویی محسوب می‌شود. درمان فعلی که مبتنی بر تزریق دارو به چشم است برای بیماران بسیار دشوار است و در برخی موارد اثری روی بیماران ندارد که در این موارد تزریق باید تکرار شود. 
در حال حاضر بیماران زیادی نیاز به تکرار تزریق دارند و تقاضا برای آن نیز افزایش می‌یابد. یکی از عوارض جانبی تزریق به چشم، خطر ابتلا به عفونت و خونریزی است. در آمریکا بیش از یک میلیون تزریق چشمی در سال 2010 انجام شده‌ است. این گروه تحقیقاتی فرمولاسیون جدیدی برای قطره چشمی ارائه کردند که در آن از آوستین بعنوان داروی حامل استفاده شده‌ است. البته از نقطه نظر تئوری امکان استفاده از مولکول‌های کوچکتر نظیر لوسنتیس نیز وجود دارد، لوسنتیس دارویی رایج برای درمان AMD است که ابعادی کوچکتر از آوستین دارد. از آنجایی که ابعاد لوسنتیس کوچک است، می‌تواند از طریق این روش به‌ صورت اثربخش‌تری روی بیمار تأثیر گذارد.

برگزار کنندگان: گروه و مرکز تحقیقات چشم دانشگاه علوم پزشکی گیلان
زمان برگزاری: ۷ الی ۸ خرداد ۱۳۹۳
محل برگزاری: گیلان، دهکده ساحلی بندر انزلی

سایت همایش

برگزار کنندگان: گروه و مرکز تحقیقات چشم دانشگاه علوم پزشکی ایران
زمان برگزاری: ۴ الی ۶ تیر ۱۳۹۳
محل برگزاری: تهران

تلفن: ۶۶۵۵۹۵۹۵- ۰۲۱

برگزار کننده: گروه چشم دانشگاه علوم پزشکی تبریز
زمان برگزاری: ۲۱ الی ۲۳ خرداد ۱۳۹۳
مکان برگزاری: تبریز، هتل پارس

همایش همزمان: هفتمین گردهمایی سالیانه گروه تخصصی ویتره و رتین

سایت گروه چشم تبریز

این کنفرانس در تاریخ ۲۹ خرداد ۱۳۹۳ توسط گروه چشم دانشگاه علوم پزشکی مشهد در حاشیه هفتمین سمینار سالیانه چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در هتل پردیسان مشهد برگزار خواهد شد.

سایت همایش 
اطلاعات بیشتر 

برگزار کنندگان: گروه تخصصی ویتره و رتین انجمن چشم پزشکی ایران، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
زمان برگزاری: ۲۱ الی ۲۳ خرداد ۱۳۹۳
مکان برگزاری: تبریز، هتل پارس

سایت گروه چشم تبریز

دانشمندان دانشگاه تورنتو کشف کرده‌اند که گشاد شدن چشم‌ها در اثر ترس می‌تواند به افراد دیگر نیز به همان اندازه کمک کند. دانشمندان پیش از این مطمئن نبودند که چرا چشم‌ها در زمان ترس گشاد می‌شوند اما اکنون می‌گویند که این امر از دو اثر برخوردار است. این کار به انسان کمک می‌کند تهدیدات را با ارائه یک میدان دید گسترده‌تر مکان‌یابی کرده و همچنین دیگران را با نمایش واضح آنچه به آن می‌نگرد، آگاه کند. این پژوهش که در مجله Psychological Science منتشر شده، نشان داده است که حالت‌های گشاد شدن چشم از ترس، هم به فردی که این حالت را اجرا کرده و هم به بینندگان آن کمک می‌کند.
یافته‌ها نشان داده که گشاد شدن چشم، میدان دید وسیعتری را ایجاد کرده و می‌تواند به فرد در مکان‌یابی تهدیدات احتمالی در محیط اطراف کمک کند. همچنین این حالت می‌تواند به ارسال یک علامت خیرگی روشن برای اظهار «آنجا را ببین!» به دیگران کمک کند تا قابیلت آنها را نیز برای مکان‌یابی تهدید مشابه ارتقا بخشد. با بازتر شدن چشم، انسان می‌تواند بخش بیشتری از سفیدی چشم یا صلبیه را ببیند. دانشمندان بر این تصور بودند که این امر می‌تواند تضاد با عنبیه را افزایش دهد که محل مورد مشاهده فرد را واضح‌تر نشان می‌دهد. 

محققان روش جدیدی با عوارض جانبی کمتر برای درمان بیماری آب سیاه یا گلوکوما ارائه کردند که در آن از نانوذرات الماس برای رهاسازی دارو استفاده می‌شود. پیش‌بینی‌ها نشان می دهد که تا سال 2020 نزدیک به 80 میلیون نفر به بیماری گلوکوما مبتلا خواهند شد، ناهنجاری که اگر درمان نشود می‌تواند سیستم بینایی را دچار مشکل کرده و به نابینایی ختم شود. این بیماری اغلب در اثر فشار روی چشم ایجاد می‌شود که نوعی سیال در کره چشم بوجود آورده که بافت‌های چشم را از بین می‌برد. پزشکان برای درمان این بیماری معمولا قطره‌های چشمی تجویز می‌کنند؛ این قطره‌ها موجب کاهش تولید این سیال در چشم می‌شود. متاسفانه بیماران باید به دفعات به پزشک مراجعه کنند تا این قطره‌ها به درون چشم آنها ریخته شود، از سوی دیگر استفاده از این قطره‌های چشمی می‌تواند اثرات جانبی نامطلوبی داشته باشد.
اخیرا پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا روش رهاسازی دارویی جدیدی ارائه کرده‌اند که می‌تواند عوارض جانبی این دارو را کاهش دهد. این گروه تحقیقاتی داروی مورد نظر را به نانوذرات الماس متصل کرده و ترکیب حاصل را روی لنز‌های چشمی قرار می‌دهند. این دارو به آرامی رهاسازی شده و با وارد شدن به درون چشم می‌تواند با اشک چشم برهم‌کنش داشته باشد. نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای در نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است. نانوالماس که محصول جانبی فرآیند استخراج و بازیافت بوده، تقریبا 5 نانومتر قطر داشته و شبیه توپ فوتبال است. این نانوذرات می‌توانند به ترکیبات مختلفی متصل شده و با وارد شدن به درون بدن به آرامی رهاسازی شوند.
در این پژوهش محققان نانوذرات الماس را با تیمولو مالئات که یک ماده شیمیایی معروف برای درمان گلوکوما است، ترکیب کردند. سپس این ترکیب را روی لنز چشم قرار دادند، با برخورد اشک چشم با لنز به دلیل وجود آنزیم لیزوزایم موجود در اشک چشم تیمولومالئات از نانوذرات الماس جدا شده و وارد چشم می‌شود. با این کار دوز بالایی از تیمولومالئات وارد چشم نمی‌شود، بلکه این ماده به آرامی وارد چشم شده و اثرات جانبی کمتری به همراه خواهد داشت. در روش‌های رایج تنها 5 درصد از دارو به چشم می‌رسد و باقی آن به هدر می‌رود، از سوی دیگر در روش‌های معمولی با وارد شدن ناگهانی دوز بالایی از دارو به چشم، عوارضی از قبیل افزایش ضربان قلب بوجود می‌آید. استفاده از این دارو برای برخی بیماران به قدری مشکل آفرین است که آنها را از استفاده منصرف می‌کند.

موضوع: پلک و صورت Midface window
برگزار کنندگان: مرکز تحقیقات و گروه چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
زمان برگزاری: ۲۹ الی ۳۰ خرداد ۱۳۹۳
مکان برگزاری: مشهد، هتل پردیسان

همایش همزمان:
ششمین نشست سالیانه انجمن جراحان پلاستیک و ترمیمی چشم ایران

سایت همایش

محققان آمریکایی موفق به ساخت لنزهای تماسی شده اند که به گفته انها می تواند به درمان بیماری آب سیاه چشم کمک کند. آب سیاه بیماری است که به عصب بینایی چشم آسیب می رساند. طبق اعلام بنیاد تحقیقاتی آب سیاه در آمریکا، حدود 2/2 میلیون نفر در آمریکا به آب سیاه مبتلا هستند؛ بیماری که عامل اصلی ابتلا به نابینایی در امریکا محسوب می شود. اکنون محققان دانشگاه کالیفرنیا در آمریکا موفق به ساخت لنزهای تماسی شده اند که حاوی نانو الماس ها هستند و می تواند به درمان بیماری آب سیاه کمک کند. در حال حاضر، بیماران مبتلا به آب سیاه اغلب با قطره های چشمی درمان می شوند. این قطره ها، تولید مایع در چشم را کاهش می دهند و یا به خشک شدن مایع در چشم کمک می کنند.
اما محققان که ریاست آنها را دکتر ˈدن هوˈ از دانشکده پزشکی یو.سی.ال.ای بر عهده داشت اعلام می کند که این قطره های چشمی می توانند موجب ایجاد عوارض جانبی مانند خشکی چشم، سردرد و حساسیت به نور نیز بشوند. آنها افزودند: از سوی دیگر برای برخی از بیماران مبتلا به آب سیاه حفظ رژیم درمانی با قطره های چشمی دشوار است. علاوه بر این محققان می گویند: کمتر از پنج درصد از داروهایی که در قطره های چشمی به کار می روند می توانند واقعا به منطقه آسیب دیده برسند و بیشتر مقدار قطره های چشمی که در چشم ریخته می شود از چشم بیرون می ریزند. محققان با در نظر گرفتن این عوامل در پی ابداع روشی جانشینی برای آزاد سازی دارو با هدف تقویت درمان آب سیاه بودند.
در این مطالعه محققان داروی بیماری آب سیاه را با نانو الماس ها ترکیب کردند و آنها را در لنزهای تماسی تعبیه کردند.زمانی که این داروها با اشک های چشم بیمار ترکیب می شوند، دارو در چشم آزاد می شود. محققان می گویند: نانو الماس ها شبیه توپ های کوچک فوتبال هستند و قطری حدود پنج نانومتر دارند. به گفته محققان، این نانو الماس ها می توانند مخلوطی از مولفه های دارویی را ترکیب و آنها را در دوره های زمانی طولانی تر در بدن آزاد کنند. محققان خاطر نشان کردند: این لنزهای تماسی علاوه بر جنبه های موثر انتقال دارو وضوح تصویری خوبی نیز به بیمار می دهند. این مطالعه در مجله ACS Nano منتشر شده است.

محققان بیمارستان زنان و بیریگهام و دانشگاه هاروارد، مصرف طولانی‌مدت مکمل‌های مولتی ویتامین‌ را با کاهش خطر آب‌مروارید در مردان مرتبط دانسته‌اند. این محققان پژوهشی را در سال‌های 1997 تا 2011 و بر روی 14 هزار و 641 پزشک مرد بالای 50 سال انجام داده‌اند. نیمی از این افراد مولتی ویتامین‌های روزانه شامل ویتامین C، E و مکمل‌های بتاکاروتن را مصرف کردند. نیمی دیگر نیز به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. محققان طی این مدت، تمامی شرکت‌کنندگان را از نظر ابتلا به دو بیماری شایع چشم شامل آب‌مروارید و زوال ماکولای چشم که مسؤول ریزبینی و جزئی‌بینی چشم است، مورد بررسی قرار دادند.
پژوهشگران دریافتند که در گروه کنترل، 945 مورد آب‌مروارید و در گروه مصرف‌کننده مولتی ویتامین تنها 872 مورد آب‌مروارید گزارش شد که این رقم کاهش خطر 9 درصدی را نشان می‌دهد. همچنین میزان کاهش خطر برای بیماری آب‌مروارید هسته‌ای که در مرکز عدسی چشم رخ می‌دهد و از شایع‌ترین نوع آب مروارید مرتبط با روند پیری است، 13 درصد گزارش شد. یافته‌های این پژوهش در مجله «ophthalmology» منتشر شده است. 

نتایج یک پژوهش حیوانی نشان داد نابینایی موقت منجر به افزایش شنوایی شده و می‌تواند به عنوان درمان برخی افراد ناشنوا کاربرد داشته باشد. پژوهش محققان دانشگاه جان هاپکینز و دانشگاه مریلند نشان داد که قرار دادن موشها در یک محیط تاریک برای یک هفته باعث تغییر در مغز آنها و تشدید حس شنوایی‌شان شد. تاثیر گفته شده،‌ پس از بازگرداندن این موجودات به روشنایی برای چند هفته ادامه داشت. به گفته کارشناسان، این نتیجه بسیار جالب بوده اما ایجاد تغییرات مغزی دائمی‌تر است که می‌تواند برای هر نوع درمان جدید از دست دادن شنوایی مهم باشد.
محققان به مقایسه شنوایی موشهایی که برای یک هفته در تاریکی مطلق قرار داشتند، با گروه شاهد که در روشنایی عادی بودند، پرداختند. موشهایی که در تاریکی مطلق قرار گرفته بودند توانستند صداهای آرامتر را شنیده و همچنین تغییراتی در ساختار قشر شنوایی مغز آنها بوجود آمد. یکی از تصورات این است که بخش مغزی مورد استفاده برای بینایی تغییر کاربری داشته و همچنین بخش مورد استفاده برای شنوایی ارتقا یابد. البته هنوز مشخص نیست که در صورت اعمال این آزمایش بر روی انسانها، همان تغییرات در بخشهای مشابه مغز آنها نیز صورت بگیرد یا این که بتوان از آن برای معکوس کردن زوال مرتبط با پیری استفاده کرد. نتایج این پژوهش در مجله Neuron منتشر شده است.

یک لنز تماسی انقلابی به افراد نابینا در خواندن خطوط بریل الکترونیکی کمک خواهد کرد. این کاشت که مانند یک لنز تماسی عادی مورد استفاده قرار می‌گیرد، با الکترود ساخته شده که سیگنالها را از یک دوربین دستی یا بر روی عینک دریافت می‌کند. این لنز به بازتاب سیگنالها از یک دوربین به چشمان کاربر پرداخته و حس آن می‌تواند به شکل چیزی مانند بینایی تعبیر شود. هنگامی که کاربر به چیزی نگاه کرده یا دوربین را به سمت آن می‌برد، این دوربین به ترجمه تصویر به نوعی بریل الکترونیک پرداخته و لنز تماسی، شبکیه را با حس لامسه تحریک می‌کند.
برخلاف بریل که بر موقعیت‌یابی شش نقطه برای انتقال اطلاعات به خواننده تکیه دارد، حسگرهای درون قرنیه چشم 600 بار حساستر از نوک انگشتان به حس لامسه است. به گفته دانشمندان، قرنیه در حقیقت حساسترین بخش بدن به این گونه تحریکها است. این لنزها هنوز بر روی انسان آزمایش نشده اما کارآزمایی‌ها بر روی حیوانات نشان داد که آنها با این روش توانستند موانع را در تاریکی تشخیص دهند. اگرچه در حال حاضر گزینه‌هایی برای ارسال داده به شبکیه وجود دارد، اما خیلی پیشرفته محسوب نمی‌شوند. اکنون کاربر می‌تواند تنها حدود 16 پیکسل را ببیند اما دستگاه جدید ممکن است این میزان را به دهها هزار افزایش دهد. این محققان همچنین اکنون در حال کار بر روی یک دستگاه مشابه برای کمک به افراد مبتلا به نقص شنوایی هستند.

این سمینار در تاریخ ۱۵ الی ۱۶ اسفند ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی اهواز در اهواز ویژه متخصصین چشم پزشکی برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل پاتوژنز، پزشکی قانونی، جریان خون چشم، تونومتری، تصویربرداری عصب و شبکیه، تصویربرداری سگمان قدامی، میدان بینایی، درمان داروئی، لیزر تراپی، قوانین مربوط به حرف پزشکی، بیماری های سطح چشم(OSD) و Management   گلوکوم زاویه باز، Management  گلوکوم زاویه بسته می باشد.

اطلاعات بیشتر

بعضي بيماري‌هاي چشم مانند گلوکوم و دژنراسيون ماکولا اگر در مراحل اوليه درمان شوند، بهترين نتيجه را خواهند گرفت، اما اغلب تا زماني که علايمشان ظاهر شود، تشخيص داده نمي‌شوند، زيرا وسايلي که براي تشخيص آنها استفاده مي‌شود، گران بوده و در خيلي از کلينيک‌هاي پزشکان عمومي و خانواده يافت نمي‌شوند. برهمين اساس تيمي از دانشگاه MIT آمريکا وسيله‌اي را که تنها در دست گرفته مي‌شود، ابداع کرده‌‌اند که مي‌تواند سريع و تنها با يک اسکن، به تشخيص طيف وسيعي از بيماري‌هاي رتين کمک کند. اين دستگاه با تکنيک فوق سريع توموگرافي انسجام نوري (OTC) و با به‌کارگيري منبع نور مادون قرمز و آينه نازک دو بعدي، تصاوير سه‌بعدي با کيفيت بالا از رتين مي‌گيرد و به متخصصان کمک مي‌کند به روش غير تهاجمي، تصاوير سه‌بعدي از مناطق کليدي چشم بگيرند، مانند ماکولا و سر عصب بينايي، تا نشانه‌هاي پاتولوژي بيماري غربالگري شود. اين دستگاه همچنين به‌طور اتوماتيک حرکات چشم را تصحيح مي‌کند و در طول اسکن حرکات چشم را براي گرفتن نتايج بدون خط و فوکوس بهتر به‌طور موثري فريز مي‌کند. به اين ترتيب، تصاوير داخل دستگاه براي سال‌ها باقي مي‌ماند و سيستم‌هاي table-top به تشخيص بيماري‌هاي رتينال توسط متخصصان کمک مي‌کند. پژوهشگران اميدوارند که اين دستگاه بتواند براي غربالگري بيماري‌هاي چشمي در جمعيت عمومي مورد استفاده قرار گيرد.

سازمان غذا و داروي آمريکا، اولين ژل منفذگير را براي متوقف کردن ترشح مايع از خلال برش قرنيه بيماران پس از جراحي کاتاراکت همراه با قرار دادن لنز داخل چشمي‌ مورد تاييد قرار داده است. قبل از اين، بخيه زدن تنها راه متوقف کردن ترشح از خلال برش قرنيه در جراحي کاتاراکت بود. FDA ژل‌هاي ديگري مشابه رشور(ReSure) را براي منفذگيري برش‌هاي‌هاي کوچک جراحي در ساير بخش‌هاي بدن مانند ريه‌ها تاييد کرده بود، اما اين اولين ژل منفذگير مورد تاييد براي زخم‌هاي چشمي‌ است. طبق آمارهاي منتشرشده از سوي سازمان سلامت ملي آمريکا، بيش از نيمي‌ از مردم اين کشور تا سن 80 سالگي به کاتاراکت مبتلا مي‌شوند، يا تا اين سن تحت جراحي کاتاراکت قرار گرفته‌اند. طي جراحي کاتاراکت، جراح چشم برش کوچکي در قرنيه ايجاد، لنز طبيعي چشم را خارج و لنز مصنوعي را جايگزين مي‌کند. در بسياري از موارد برش کوچک است و خودبه‌خود بسته مي‌شود، اما اگر ترشح مايع از برش وجود داشته باشد، نياز است جراح زخم را ببندد. براي تاييد، FDA مطالعات باليني متعددي را مورد بررسي قرار داد. از جمله آنها مطالعه باليني تصادفي با شرکت 471 بزرگسالي بود که تحت جراحي کاتاراکت قرار گرفته و دچار ترشح از محل برش در زمان جراحي شده بودند. از بين 471 شرکت‌کننده در مطالعه، 295 نفر از ژل منفذگير نامبرده و 176 نفر از بخيه براي متوقف کردن ترشح استفاده کردند. نتايج نشان دادند استفاده از منفذگير رشور در مقايسه با بخيه در پيشگيري از ترشح از برش جراحي طي 7 روز اول پس از جراحي کاتاراکت موفق‌تر است.

مغز انسان به شاهکار قابل توجهی در پردازش اطلاعات بصری در مدت 13 میلی‌ثانیه دست یافته است. درحالیکه در مطالعات قبلی عنوان شده بود که مغز در مدت 100 میلی‌ثانیه قادر به پردازش اطلاعات بصری است، تحقیقات صورت گرفته توسط محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) از ثبت سریعترین رکورد در پردازش تصاویر خبر می‌دهد.
در این مطالعه مجموعه‌ای از تصاویر شامل شش یا 12 تصویر در مدت 13 تا 80 میلی‌ثانیه به داوطلبان نشان داده شد و محققان موفق به ثبت سریعترین رکورد در شناسایی تصاویر شدند که این رکورد هشت برابر سریعتر از رکورد 100 میلی‌ثانیه‌ای است که در تحقیقات قلبی ثبت شده بود. زمانی که فرد به یک جسم نگاه می‌کند، شبکیه چشم این اطلاعات بصری شامل شکل، رنگ و جهت را به بخش بالای زنجیره پردازش بصری مغز ارسال می‌کند. «مری پاتر» از محققان مغز و علوم شناختی MIT تأکید می‌کند: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد، مغز در مدت 13 میلی‌ثانیه قادر به تفسیر اطلاعات بصری هستند که توسط چشم مشاهده می‌شوند؛ این توانایی پردازش سریع تصاویر به چشم‌ها برای شناسایی هدف‌های بعدی کمک می‌کند.
این مطالعه که نخستین شواهد از سرعت پردازش بالای مغز را نشان می‌دهد، از نتایج مطالعه صورت گرفته در سال 2001 بر روی میمون‌های مکاک (macaque) - پاسخ سریعتر حیوانات به تصاویر خاص مانند چهره افراد - حمایت می‌کند. محققان MIT قصد دارند در ادامه تحقیقات، مناطق فعال مغز در زمان تشخیص درست تصاویر را مورد بررسی قرار دهند. نتایج این مطالعه در مجله Attention, Perception, and Psychophysics منتشر شده است.

دانشمندان موفق به ابداع نمونه‌ اولیه یک هدست «نمایشگر شبکیه مجازی» شدند.  هدست‌ ابداعی به نام «Glyph» درست مانند هدفون‌های بزرگ به نظر می‌رسد. کاربران به جای تماشای نمایشگر ال‌س‌دی یا او‌ال‌ای‌دی (OLED) از طریق لنزها، تصاویر بازی و ویدیویی را می‌بینند که به طور مستقیم بر روی شبکیه‌شان فرافکنی می‌شود. سیستم جدید مبتنی بر نوعی فناوری است که توسط دکتر آلن ایوانز، مدیر اجرایی شرکت Avegant و همکارانش توسعه یافته است. برای ارائه تصویر، هدست مزبور از ترکیبی از لنزهای سفارشی و میکروآینه‌ها برای انعکاس نور ال‌ای‌دی با نیروی کم بر روی شبکیه‌های چشم کاربر استفاده می‌کند.
گفته می‌شود، تصویر به دست آمده، شفاف، واقعی و دارای سطحی از وضوح است که برای دیگر نمایشگرهای بر روی سر قابل‌ ارائه نیست. این نمایشگر شبکیه مجازی، تصویر اشیا را آن گونه که در جهان طبیعی قابل‌ مشاهده هستند، ارائه می‌دهد. ایوانز، یکی از سازندگان این هدست گفت: زمانی که کاربر به جسم شفافی مانند یک صفحه ال‌سی‌دی خیره می‌شود به چشم فشار وارد می‌شود؛ اما ما نور را منعکس می‌کنیم و نور کم قدرت ال‌ای‌دی را بر دو میلیون آینه میکروسکوپی می‌تابانیم. این آینه‌ها خمیده و کج می‌شوند و ما از آنها برای کنترل آنچه نور به چشم کاربر بازمی‌تاباند، استفاده می‌کنیم. سامانه Glyph، میدان دید 45 درجه را در مقابل چشمان کاربر ارائه می‌دهد و نمونه‌های اولیه کنونی آن در آزمایشات رهگیری‌کننده سر موفق عمل کرده‌اند. سیستم ارائه‌شده همچنین در هدفون‌های خانگی قابل‌ جاسازی است.

اسکنر دستی تیم تحقیقاتی موسسه فناوری ماساچوست (ام آی تی) امکان معاینه آسان‌ و سریع‌ شبکیه چشم را فراهم می‌کند. به طور معمول، معاینه‌ چشم با استفاده از ابزار نسبتا بزرگی انجام می‌شود که بیشتر در مطب یک چشم‌پزشک یا عینک‌ساز وجود دارد. با این حال، اندازه نمونه اولیه و قابل‌حمل ابزار موسسه ام آی تی، به یک دوربین فیلم‌برداری مصرفی شباهت دارد. این سامانه قادر به معاینه چشم بیمار ظرف چند ثانیه بوده و با استفاده از فرآیند اندازه‌گیری منفرد، به دنبال یافتن شرایطی مانند رتینوپاتی دیابتی، گلوکوم و دژنراسیون ماکولاست.
سامانه ابداعی از روشی موسوم به «توموگرافی (پرتونگاری مقطعی) انسجام نوری» (OCT) استفاده می‌کند که در آن پرتوهای نور مادون‌قرمز بر روی شبکیه تابانده می‌شوند. با اندازه‌گیری هر دو مدت زمان انعکاس پرتوها و شدت این انعکاس‌ها، اسکنر قادر به ارائه تصویری سه‌بعدی و رادارمانند از شبکیه است. این فناوری در اسکنرهای بزرگ‌تر معمولی نیز وجود دارد، اما وجود یک آینه مینیاتوری جهت اسکن پرتو تصویربرداری‌کننده، امکان استفاده از آن را در ابزار جدید فراهم می‌کند.
یکی از چالش‌های موجود در مورد اسکنر‌های دستی، لرزیدن دست کاربر است که منجر به تولید تصاویر مبهم می‌شود. به منظور رفع این نارسایی، ابزار موسسه ام آی تی به سرعت چندین اسکن را از یک بخش شبکیه و از جهت‌های مختلف تهیه می‌کند. سپس این اسکن‌ها برای تشکیل یک تصویر کامپوزیت سه‌بعدی، ترکیب می‌شوند و جزئیاتی که در یک اسکن وارد نشده‌اند، در اسکن‌های دیگر گنجانده می‌شوند.
اسکنرهای قابل‌حمل دیگر از پیش موجودند، اما ارائه اسکن سه‌بعدی با سرعت بالا و وجود آینه مینیاتوری، مشخصات منحصربه‌فرد اسکنر موسسه ام آی تی است. دو نسخه از این ابداع در آزمایشگاه، آزمایش شده‌اند و نتایجی مشابهی را از لحاظ کیفیت، با اسکنرهای بزرگتر معمولی ارائه داده‌اند. دانشمندان امیدوارند با توسعه بیشتر این اسکنر، بتوان از اسکنرهای کوچکتر در کشورهای در حال توسعه استفاده کرد. موسسه ام آی تی در این پروژه با دانشگاه ارلانگن آلمان و شرکت‌های تحقیقاتی Praevium/Thorlabs همکاری داشت. جزئیات سامانه جدید در مجله Biomedical Optics Express منتشر شد.

محققان انگلیسی از موفقیت در چاپ سلول‌های چشمی جدیدی خبر می‌دهند که می‌تواند برای درمان مبتلایان به آسیب شبکیه چشم مورد استفاده قرار بگیرد. نابینایی اغلب در اثر تخریب سلول‌های عصبی در چشم روی می‌دهد و طی سال‌های اخیر محققان به دستاوردهای قابل توجهی برای توسعه درمان‌های جدید از جمله پیوند سلولی دست یافته‌اند. تحقیقات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه کمبریج با استفاده از سلول‌های حیوانی انجام شده و از یک چاپگر جوهرافشان برای چاپ دو نوع از سلول‌های شبکیه چشم موش شامل سلول‌های گانگلیون و سلول‌های گلیال استفاده شد. این سلول‌ها اطلاعات را از چشم به بخش‌های مشخصی از مغز انتقال داده و از نورون‌ها محافظت می‌کنند.
از دست دادن سلول‌های عصبی در شبکیه، خصیصه بسیاری از بیماری‌های چشم است که منجر به نابینایی بیمار می‌شود. شبکیه یک ساختار سازماندهی شده و بسیار پیچیده است که آرایش دقیق از سلول‌ها در ارتباط با یکدیگر، به عملکرد موثر بصری منجر می‌شود. دکتر «باربارا لوبر» از مرکز جان فن گیست در دانشگاه کمبریج و یکی از نویسندگان این تحقیق تأکید می‌کند: در این مطالعه برای نخستین بار نشان دادیم،‌ سلول‌های گرفته شده از سیستم عصبی مرکزی بالغ – چشم – می‌تواند با استفاده از یک چاپگر جوهرافشان فیزوالکتریک چاپ شوند. سلول‌های چاپی با این روش سالم باقی مانده و توانایی خود را برای نجات و رشد بافت در محیط آزمایشگاه حفظ کردند.
این دستاورد مسیر را برای درمان مبتلایان به آسیب‌دیدگی در لایه حساس به نور از بافت پشت چشم – شبکیه – با استفاده از سلول‌های خود بیمار هموار می‌کند. گام بعدی محققان، تلاش برای چاپ انواع دیگر سلول‌های شبکیه شامل گیرنده‌های حساس به نور (فوتورسپتورها)، سلول‌های استوانه‌ای و مخروطی عنوان شده است. محققان تأکید می‌کنند، این نتایج مقدماتی هستند و آزمایشات بیشتری قبل از شروع آزمایشات بالینی بر روی انسان باید انجام شود. نتایج این مطالعه در مجله Biofabrication منتشر شده است.

دانشمندان آمریکایی در نبرد با بیماری‌های چشمی برای اولین بار از یک لنز تماسی جدید رونمایی کرده‌اند که به آرامی دارو را در چشم منتشر می‌کند. لنز تماسی جدید محققان دانشکده پزشکی هاروارد و موسسه فناوری ماساچوست می‌تواند سلاح جدیدی برای مبارزه با آب سیاه که علت اصلی کوری برگشت ناپذیر در جهان است، باشد. این شیوه از 50 سال پیش برای جایگزینی با قطره‌های چشمی ناکارآمد پیشنهاد شده بود اما چالشهای فناورانه به منظور ارائه دوز ثابت در طول زمان، اجرای آن را به تاخیر انداخته بودند. اکنون این محققان مدعی شده‌اند که توانسته‌اند برای اولین بار لنزی را تولید کنند که می‌تواند دوز معینی از «لاتانوپروست» (Latanoprost) را که یک داروی رایج برای بیماری آب‌ سیاه بوده، برای یک ماه ارائه کند.
این پژوهش به عنوان یک گام رو به جلو در نبرد علیه این بیماری که سالانه میلیون‌ها انسان را در سراسر جهان تحت تاثیر خود قرار می‌دهد، مورد تحسین واقع شده است. آب‌سیاه زمانی رخ می‌دهد که لوله‌های تخلیه درون چشم تا حدی مسدود شده و از تخلیه کامل مایع چشم موسوم به زلالیه جلوگیری می‌شود. این بیماری توسط قطره چشم، لیزر یا جراحی قابل درمان است اما هیچ‌کدام گزینه ایده‌آل نیستند. این لنزها با پوشش‌دهی یک فیلم نازک حاوی دارو در داخل لبه‌های پلاستیکی جاذب مورد استفاده در ساخت لنزهای تماسی طراحی شده است.
آزمایشات نشان داد که هر لنز تماسی می‌تواند بهتر از قطره‌های چشمی، برای یک ماه غلظت‌های مورد نیاز داروی لاتانوپروست را در مایع چشم تامین کند. این درمان را می‌توان با لنزهای تماسی که بیماران برای اصلاح بینایی خود مورد استفاده قرار می‌دهند، ترکیب کرد. یافته‌های این پژوهش در مجله Biomaterials منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه آبردین در انگلیس موفق شدند با استفاده از یک دوربین، آزمایشی را طراحی کنند که حرکات چشم بیمار را تجزیه و تحلیل می کند و می تواند براین اساس بیماری های جدی روانی را در فرد تشخیص دهد. این فناوری با استفاده از نظریه ای که بیش از یک قرن قدمت دارد ، کار می کند. بر اساس این نظریه نگاه کردن به اشیای مختلف با روان انسان در ارتباط است.
محققان بر این باورند که با استفاده از این آزمون می توان بیماری اسکیزوفرنی را از اختلال دو قطبی و افسردگی شدید تشخیص داد. محققان در این روش با استفاده از دوربین های ویژه ای حرکات چشم شرکت کنندگانی را که به تصاویر روی صفحه رایانه نگاه می کردند، ردیابی کردند. نتایج این آزماش نشان داد بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی کمتر از سایر افراد تصاویر را بطور کامل می بینند. همچنین مشخص شد این افراد به برخی نقاط بیشتر زل می زنند و به برخی نقاط کمتر توجه می کنند.
به گفته محققان بین بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی و افسردگی شدید تفاوت های ظریفی وجود دارد که تشخیص آن با استفاده از روش های سنتی دشوار است. اما پیشرفت های اخیر در فناوری ردیابی با استفاده از حرکت چشم می تواند به عنوان نشانگر قابل اعتمادی برای تشخیص این اختلالات مورد استفاده قرار گیرد. به گفته محققان این آزمایش چشم، نتایج را با دقت 95 درصد در عرض 30 دقیقه نشان می دهد، در حالی که با استفاده از روش های پیشین چندین سال برای تشخیص بیماری زمان لازم بود. محققان گفتند برای استفاده گسترده از این روش بر روی بیماران، مطالعات بیشتری مورد نیاز است و احتمالا تا چند سال آینده می توان این روش تشخیصی را مورد استفاده قرار داد.

موضوع: تازه های التهابات چشمی
برگزار کنندگان: گروه چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، انجمن چشم پزشکی فارس، مرکز تحقیقات چشم پزشکی پوستچی
زمان برگزاری: ۲۳ الی ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۳
مکان برگزاری: شیراز

سایت همایش 
سایت مرکز پوستچی

برگزار کنندگان: گروه چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، مرکز تحقیقات چشم دانشگاه علوم پزشکی تهران، گروه فوق تخصصی سگمان قدامی انجمن چشم پزشکی ایران
زمان برگزاری: ۹ الی ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳
مکان برگزاری: تهران، هتل المپیک

همایش همزمان:
چهارمین گردهمایی گروه فوق تخصصی سگمان قدامی انجمن چشم پزشکی ایران

سایت همایش

آلودگی هوا به میزان زیادی با ابتلا به بیماری سندرم چشم مرتبط است. محققان دریافتند افرادی که در هوای آلوده زندگی می‌کنند بیشتر به سندرم چشم خشک مبتلا می شوند. این مطالعه نشان داد ساکنان شهرهای آمریکا با سطوح بالای آلودگی هوا، با احتمال بیشتر ابتلا به سندرم چشم خشک نسبت به افرادی که در شهرهایی با هوای بهتر زندگی می کنند مواجهند. سندرم چشم خشک که کاهش تولید اشک را به دنبال دارد، موجب بروز عوارضی در بیمار می‌شود. دکتر انات گالر از موسسه تحقیقات میامی اظهار کرد: افرادی که در شهرهای آلوده زندگی می‌کنند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. این افراد باید اقدامات ساده مثل حفظ رطوبت مناسب در داخل منزل را در نظر بگیرند. این مطالعه در نشست سالانه چشم پزشکی آکادمی آمریکا در نیواورلئان ارائه شده است.

لنزهای رنگی در طیفهای گسترده وجود دارند و اکنون یک پزشک آمریکایی به طراحی یک راه‌حل دائمی برای تغییر رنگ چشم انسان پرداخته است. این فرآیند موسوم به کاشت عنبیه مصنوعی شامل قرار دادن یک کاشت نازک سیلیکونی پزشکی در چشم برای تغییر ظاهر عنبیه است. این روش توسط دکتر کنت روزنتال از مرکز Island Eye Surgicenter در لانگ‌آیلند نیویورک پایه‌گذاری شده است.
این کاشت مصنوعی عنبیه در کاربردهای آرایشی قابل استفاده است اما همچنین می‌توان از آن برای برخی شرایط پزشکی مانند ناهمرنگی عنبیه که در آن یک رنگدانه منجر به متفاوت شدن رنگ چشمها می‌شود، استفاده کرد. در برخی موارد از این رویکرد حتی می‌توان برای بازیابی بینایی استفاده کرد. برای مثال در سال 2011 از این روش برای درمان یک نوجوان 17 ساله استفاده شد که از زمان تولد به دلیل عدم وجود عنبیه مادرزادی تا حدی نابینا بود. پس از درمان، وی تقریبا بینایی کامل خود را به دست آورد. این روش شامل ایجاد یک شکاف 2.8 میلیمتری در قرنیه و قرار دادن یک کاشت تا شده در میان آن است. این کاشت به محض ورود در چشم، باز شده و در موقععیت خود قرار می‌گیرد.
شرکت سازنده BrightOcular اظهار کرده که این رویکرد تاثیری بر نزدیک بینی یا دوربینی نداشته و افرادی که از عینک استفاده می‌کنند پس از انجام این عمل هم همچنان باید عینک خود را مجددا مورد استفاده قرار دهند. با این که این جراحی ایمن شناخته شده، برخی بیماران با عفونت، حساسیت به نور و التهاب و عوارض دیگر روبرو شده بودند که گفته سازندگان این کاشت‌ها در صورت ایجاد مشکل به سادگی قابل برداشتن هستند.
این عمل برای هر چشم حدود 15 دقیقه طول کشیده و با بیهوشی موضعی انجام می‌شود. بنابر اعلام شرکت سازنده، بهبودی کامل بیماران حدود یک تا دو ماه به طول می‌انجامد اما بیماران می‌توانند در همان روز پس از عمل به خانه باز گردند. مانند سایر عملهای جراحی چشم، بیماران پس از این عمل نباید رانندگی کرده یا احسام سنگین را بلند کنند و همچنین تا سه ماه اجازه شنا ندارند. کاشت‌های عنبیه مصنوعی در حال حاضر در کلینیک‌های سراسر آمریکا در دسترس هستند.

این سمپوزیوم در تاریخ ۲۱ آذر ۱۳۹۲ توسط قطب علمی آموزشی چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بیمارستان شهید دکتر لبافی نژاد تهران، ویژه متخصصین چشم پزشکی برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل Bio mechanics، Keraring، استفاده ازKamra  در پيرچشمی، استفاده از لنزهای micro lens در پیر چشمی، آلترناتیوهای درمانی، کاربرد فمتو لیزر در جراحی های داخل قرنیه می باشد.

اطلاعات بیشتر

برگزار کننده: انجمن چشم پزشکی ایران
زمان برگزاری: ۱۰ الی ۱۳ آذر ۱۳۹۳
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵ مرداد ۱۳۹۳
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های رازی

سایت همایش

برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشكي زاهدان، بیمارستان چشم پزشکی الزهرا
زمان برگزاری: ۶ الی ۸ اسفند ۱۳۹۲
مکان برگزاری: زاهدان

سایت همایش

محققان دانشگاه دوک مدعی کشف ارتباط میان ادرار بیمار با جهش‌های ژنتیکی خاصی شدند که عامل بیماری ارثی و تحلیل‌برنده رتینیت پیگمانتر بوده و منجر به آسیب شدید به بینایی و اغلب نابینایی می‌شود. محققان پیش از این ژنوم یک خانواده را تعیین توالی کرده و دریافته بودند که کودکان مبتلا به رتینیت پیگمانتر از دو نسخه یک جهش در ژن DHDDS خود برخوردارند که سازنده آنزیمهای تولید کننده ترکیبات آلی دولیکولها هستند. در انسانها دولیکول-19 که حاوی 19 واحد ایزوپرن بوده، فراوان‌ترین گونه است. جهش ژن DHDDS که در سال 2011 کشف شد، جدیدترین ضمیمه به بیش از 60 جهش ژنتیکی دخیل در رتینیت پیگمانتر است.
محققان از پژوهشهای قبلی خود در بررسی نمونه‌های ادرار بیماران کلیوی دریافته بودند که می‌توان دولیکول را از طریق کروماتوگرافی مایع و طیف سنجی جرمی شناسایی کنند. آنها با استفاده از این روشها به بررسی نمونه خون و ادرار شش عضو از این خانواده پرداخته و دریافتند که سه خواهر و برادر این خانواده مبتلا به رتینیت پیگمانتر بجای دولیکول-19 از دولیکول-18 به عنوان گونه غالب برخوردار بودند. والدین که هر کدام یک نسخه از ژن جهش یافته را داشتند، از سطوح متوسط دولیکول-19 و سطوح بالاتر دولیکول-18 برخوردار بودند. محققان بر این باورند که بررسی دولیکول می‌تواند بطور موثر در تشخیص رتینیت پیگمانتر ایجاد شده در اثر جهش ژن DHDDS از نمونه‌های دیگر کمک کند. این پژوهش در مجله Lipid Research منتشر شده است.

نوعی لیزر جدید به دانشمندان «موسسه چشم Truhlsen» در مرکز پزشکی دانشگاه نبراسکا کمک خواهد کرد درمان بهتری را برای بیماری‌های خطرناک چشم ارائه دهند. این لیزر پیشرفته قادر است از نابینایی بسیاری از افراد مبتلا به بیماری‌های جدی جلوگیری کند. در 22 جولای، نخستین بیمار مبتلا به «رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو» با این لیزر درمان شد. این بیماری دشوارترین مرحله بیماری‌های چشم است که از دیابت ناشی می‌شود. به گفته «دیانا دو ام دی»، دانشیار و متخصص چشمی که نخستین درمان را با این لیزر انجام داد، تکنولوژی مزبور مهم‌ترین لیزر لبه تیغ جهان است که هم‌اکنون در دسترس است.
این فناوری به متخصصان امکان اعمال تعدادی از نقاط لیزری را در الگوهای متنوع می‌دهد و در مقایسه با لیزهای معمولی، موثرتر، ایمن‌تر و کارآمدتر گزارش شده است. لیزرهای معمولی در تعداد الگوها و پالسی که می‌توانند به کار برند، محدود هستند، در حالی که لیزر جدید امکان هدف‌قراردادن پیشرفته‌تری را می‌دهد.
لیزر ارائه‌شده درمانی را برای بیماری‌های نادر چشم شامل انسداد وریدی شبکیه، گلوکوم نئوواسکولار و اشک‌های شبکیه ارائه می‌دهد. علاوه بر این، با توانایی کاربرد میکروپالس، این شیوه می‌تواند با درمان‌های دیگر به منظور درمان «ادم ماکولای دیابتی»، رایج‌ترین عامل از دست دادن بینایی در بیماران دیابتی، ترکیب شود. نرخ دیابت در امریکا در حال افزایش است، بنابراین، بیماران بیشتری می‌توانند از درمانی که فناوری جدید در اختیار می‌گذارد، بهره ببرند. نام کامل این لیزر، «لیزر چندنقطه‌ای فوق اسکن» است و توسط شرکت «کانتل مدیکال» که دفتر مرکزی آن در پاریس است، ساخته شده است.

محققان دانشگاه منچستر و بنیاد مراقبت بهداشتی مرکزی منچستر یک آزمایش خون جدید معرفی کرده‌اند که ممکن است بتواند درمان کودکان مبتلا به آب مروارید مادرزادی را ارتقا بخشد. این آزمایش به بررسی همه جهش‌های ژنتیکی شناخته‌شده در دی‌ان‌ای پرداخته که می‌توانند عامل این بیماری باشند. این محققان که آزمایش خود را در انجمن پزشکی ژنتیکی انگلیس ارائه کرده‌اند، امیدوارند که این رویکرد بتواند تشخیص را توسعه داده و به تصمیم‌گیری برای درمانهای بهتر کمک کند.
تشخیص آب‌مروارید مادرزادی در زمان تولد بسیار آسان بوده اما تشخیص عامل آن مدت زمان بیشتری بطول می‌انجامد. مشکل اینجاست که بیش از 100 جهش ژنتیکی مختلف در دی‌ان‌ای کودک وجود داشته که با این بیماری مرتبط است. به گفته محققان، اگر کودک از پیشینه خانوادگی برای این بیماری برخوردار نباشد، شناسایی عامل آن می‌تواند ماهها یا سالها به طول بینجامد. یک تشخیص کامل می‌تواند به پزشکان در استفاده از بهترین دوره درمان، آگاه‌سازی خانواده‌ها از خطر آب‌مروارید در صورت دارا بودن فرزندان بیشتر یا تشخیص بیماریهای شدید که آب‌مروارید نشانه اولیه آنهاست، کمک کند. در حال حاضر هر کدام از جهشهای ژنتیکی باید بطور جداگانه آزمایش شوند.
محققان انگلیسی از پیشرفتهای علم ژنتیک برای بررسی تمام اشتباهات در کد ژنتیکی با یک آزمایش خون استفاده کرده‌اند. به گفته محققان، این آزمایش به بررسی همه ژنها بطور موازی پرداخته تا بیماران سریعتر مورد تشخیص قرار گرفته و درمان، مدیریت بالینی و مشاوره ژنتیک مورد نیازشان را دریافت کنند. بیمارستانهای منچستر از ماه دسامبر از این آزمایش استفاده خواهند کرد.

بيماراني كه به دليل ابتلا به آب مرواريد تحت عمل جراحي چشم قرار مي گيرند عمر طولاني تري دارند. محققان استراليايي در آكادمي چشم پزشكي آمريكا با مطالعه ۳۵۴ بيمار مبتلا به آب مرواريد (كاتاراكت) ۴۹ ساله و مسن تر متوجه شدند: افرادي كه تحت عمل جراحي آب مرواريد قرار گرفتند نسبت به افرادي كه اين عمل جراحي را انجام ندادند طول عمر بيشتري داشتند. دكتر جي.جين.وانگ و همكارانش از آكادمي چشم پزشكي آمريكا اظهار داشتند: مطالعه آنان نشان مي دهد بين تحليل رفتن بينايي و مرگ و مير افراد مسن ، ارتباط مستقيمي وجود دارد. به گفته محققان، عمل جراحي كاتاراكت احتمالا به علت اينكه كارايي جسمي و روحي بيمار را بالا مي برد ، سن او را نيز افزايش مي دهد. كاتاراكت يا آب مرواريد، حاصل لكه دار شدن عدسي چشم است كه به تخريب ميزان بينايي منجر مي شود و بيش از نيمي از افراد بالاتر از ۸۰ سال را مبتلا مي كند.

بیومهندسان دانشگاه اوتا دریافتند درک انسان از زبان می‌تواند بیش‌ از آنچه تصور می‌شود، به بینایی متکی باشد و اینکه تحت شرایط مناسب، آنچه را که فرد می‌بیند، بر آنچه که وی می‌شنود، غالب می‌شود. این یافته‌ها نشان می‌دهد ابزارهای شنوایی مصنوعی و نرم‌افزار تشخیص صدا می‌توانند از یک دوربین و نه فقط میکروفون بهره برند. برای نخستین بار دانشمندان موفق شدند سیگنال شنیداری موجود در مغز را به آنچه شخص می‌گوید شنیده، مرتبط کنند، در حالی که آنچه وی واقعا می‌شنید، متفاوت بود.
براساس این مطالعه، بینایی بر بخش شنوایی مغز برای تغییر دادن حس انسان از واقعیت تاثیرگذار است. به گفته الیوت اسمیت، دانشجوی بیومهندسی و علوم اعصاب دانشگاه اوتا و رهبر ارشد این مطالعه، مغز بینایی و صدا را هنگام پردازش سخن در نظر می‌گیرد؛ با این حال، چنانچه این دو اندکی از یکدیگر متفاوت باشند، علائم بینایی بر علائم شنوایی غلبه می‌کنند. این پدیده اثر McGurk نام دارد و «هری مک‌گورک» روانشناس شناختی اسکاتلندی آن را مطرح کرد. وی در دهه 1970 پیشگام انجام مطالعات ارتباط بین شنوایی و بینایی در درک سخن بود. اثر «مک‌گورک» دهه‌هاست مد نظر گرفته شده، با این حال، منشا آن تاکنون مشخص نبود.
تیم دانشگاه اوتا با ضبط‌ و تحلیل سیگنال‌های مغز در temporal cortex (ناحیه‌ای از مغز که صدا را پردازش می‌کند) منبع اثر مزبور را شناسایی کرد. اسمیت با کمک همکارانش سیگنال‌های الکتریکی ناشی از سطوح مغز چهار بزرگسال مبتلا به صرع شدید (دو مرد و دو زن) را ضبط کردند. آن‌ها الکترودهایی به اندازه یک دگمه را بر روی نیمکره‌های چپ، راست و مرکز مغز هر یک از سوژه‌ها قرار دادند. محققان این عمل را بسته به اینکه تصور می‌شد حملات صرع بیمار از کجا ناشی می‌شود، انجام دادند.
این آزمایش بر روی داوطلبانی صورت گرفت که مبتلا به صرع شدید بودند و عمل‌های جراحی را با هدف درمان بیماری‌شان انجام داده بودند. از این چهار سوژه خواسته شد ویدیویی‌هایی متمرکز بر روی دهان شخصی را هنگامی که وی بخش‌های «با»، «وا»، «گا» و «تا» را می‌گفت، تماشا کنند و بشنوند. بسته به اینکه کدام یک از ویدیوهای مختلف تماشا می‌شد، بیماران دارای یکی از سه تجربه محتمل به هنگام نگاه‌کردن به بخش‌های گفته‌شده بودند.
در یکی از این حالت‌ها، حرکت دهان با صدا مطابقت داشت؛ به‌طور مثال، هنگامی که ویدیو «با» را نشان می‌داد، صدای شنیداری نیز «با» بود و بنابراین، بیماران «با» را می‌دیدند و می‌شنیدند. در حالت دیگر، حرکت دهان به وضوح با صدای متناظر مطابقت نداشت، درست مانند فیلمی که خوب دوبله نشده است. به‌طور مثال، ویدیو «گا» را نشان می‌داد اما شنیداری «تا» بود و بنابراین، بیماران این تمایز را درک می‌کردند و به درستی «تا» را می‌شنیدند. در حالت سوم، حرکت دهان فقط اندکی با صدای متناظر مطابقت نداشت، به‌طور مثال، فیلم «با» را نشان می‌داد، شنیدار «وا» بود و بیماران صدای «با» را می‌شنیدند، گرچه صدا در واقع «وا» بود. این امر نشان‌دهنده اثر مک‌گورک است که در آن بینایی بر شنیداری غالب می‌شود.
با اندازه‌گیری سیگنال‌های الکتریکی مغز به هنگام تماشای ویدیو، اسمیت و تیم علمی‌اش دریافتند که آیا سیگنال‌های شنیداری یا دیداری مغز در شناسایی بخش‌ها در هر ویدیو به‌کار می‌رفت. هنگامی که بخش گفته‌شده با صدا مطابقت داشت، یا اینکه به هیچ وجه با آن مطابقت نداشت، فعالیت مغز در همبستگی با صدایی که مشاهده می‌شد، افزایش می‌یافت.
با این حال، هنگامی که ویدیوی دارای اثر مک‌گورک تماشا می‌شد، الگوی مشاهده برای شباهت‌داشتن با آنچه فرد می‌دید و نه آنچه می‌شنید، تغییر می‌کرد. تحلیل‌های آماری نیز این اثر را در تمامی سوژه‌های مورد آزمایش تایید کردند. یافته‌های جدید به محققان در درک آنچه پردازش زبانی را در مغز هدایت می‌کند، کمک می‌کند؛ به ویژه در مغز در حال رشد نوزاد که در تلاش برای متصل‌کردن صداها و حرکت دهان برای یادگیری زبان است. جزئیات این مطالعه در مجله PLOS ONE منتشر شد.

محققان انگلیسی گوشی همراه مجهز به ابزار معاینه چشم را طراحی کرده‌اند که بسیار سبک است و می‌توان به راحتی از آن برای تشخیص بیماری‌های چشمی استفاده کرد. محققان اظهار کردند: حدود 285 میلیون انسان در دنیا از مشکلات بینایی رنج می‌برند که 39 میلیون نفر از آنها نابینا هستند و 90 درصد آنها در کشورهای کم درآمد زندگی می‌کنند.
برای کمک به این مشکل محققان در لندن گوشی همراه جدیدی را ساخته‌اند که اساس کار آن معاینه چشم است. این گوشی «پیک» نام دارد و به منظور کمک به کسانی که در نقاط دورافتاده زندگی می کنند و از مشکلات بینایی رنج می‌برند طراحی شده است.
این گوشی بسیار سبک، قابل حمل و کار کردن با آن نیز راحت است. طراحی این وسیله به گونه‌ای است که می‌تواند معاینه‌های بسیار پیچیده چشم را انجام دهد بدون اینکه به ابزار گران‌قیمت دیگری احتیاج باشد. این گوشی شامل یک برنامه موبایل متصل به سخت افزار است که نقشی همانند یک کیف ابزار پزشکی دارد و برای معاینه از آن استفاده می‌شود. این سیستم توانایی انجام چندین آزمایش و معاینه مختلف چشمی مانند اندازه‌گیری میدان دید، تشخیص رنگ، حساسیت‌های متقابل و عکس از شبکیه و درجه‌بندی آن را انجام می‌دهد.
نحوه کار با این گوشی به این صورت است که متخصص استفاده کننده از آن بعد از این که چشمان فرد را مورد معاینه قرار دادند، اطلاعات مربوط به معاینه را در گوشی ثبت و با دیگر پزشکان یا محققان در میان می‌گذارند و بعد از انجام همه این مراحل، اقدامات درمانی از این طریق برای فرد صورت می‌گیرد.