تنگي آئورت مهمترين بيماري دريچهاي قلب در کشورهاي توسعهيافته است که 3 از افراد بالاي 65 سال را مبتلا ميسازد. با وجودي که ميزان بقا در بيماران بيعلامت مبتلا به تنگي آئورت در مقايسه با بيماران جور شده از نظر سن و جنس در گروه شاهد همسان است، ميانگين ميزان بقاي کلي در بيمارن علامتدار که عمل تعويض دريچه آئورت انجام ندادهاند، 3-2 سال است. طي دوران نهفته بدون علامت، هيپرتروفي بطن چپ و تقويت پيشبار توسط دهليز، افزايش پسبار ناشي از تنگي آئورت را جبران ميکند. با تشديد بيماري، فرآيندهاي جبراني کفايت خود را از دست ميدهند و سبب بروز علايم نارسايي قلب، آنژين يا سنکوپ ميشوند. در بسياري از بيماراني که دچار اين علايم بوده، شواهدي از تنگي قابلتوجه آئورت نيز در اکوکارديوگرافي دارند، بايد عمل تعويض دريچه آئورت را توصيه نمود. تحتنظرگيري و پايش دقيق در مورد بيشتر بيماران بيعلامت، از جمله افراد دچار تنگي آئورت قابلتوجه از لحاظ هموديناميک، توصيه ميشود. بايد به بيماران درباره علايم بيماري و اهميت گزارش سريع آنها به پزشکشان آموزش داد. در تنگي شديد آئورت انجام اکوکارديوگرافي داپلر پياپي به صورت ساليانه، براي بيماري متوسط به فاصلة هر 2-1 سال و براي بيماري خفيف هر 5-3 سال توصيه ميشود. تمام بيماران دچار تنگي آئورت علامتدار، افراد مبتلا به تنگي شديد آئورت بدون علايم واضح و افراد دچار اختلال عملکرد بطن چپ بايد به متخصص قلب ارجاع گردند. بسياري از بيماران دچار تنگي بيعلامت آئورت، مبتلا به بيماريهاي قلبيـعروقي همزمان نظير پرفشاري خون، فيبريلاسيون دهليزي و بيماري شريان کرونر نيز هستند که اين موارد را هم بايد با دقت ارزيابي و درمان کرد...
PDF متن کامل مقاله HTML متن کامل مقاله