این کنفرانس در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۳۹۲ توسط سازمان نظام پرستاري جمهوري اسلامي ايران در بیمارستان امام حسین تهران، ویژه پرستاران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل آناتومی و فیزیولوژی ترمیم زخم، فرآیند بهبود زخم، انواع زخم های حاد و مزمن، ارزیابی زخم، زخم فشاری، زخم پای دیابتیک، زخم عروقی، فن آوری پانسمان های نوین، معرفی پانسمان های پیشرفته، استوما و انواع آن می باشد.
این کارگاه در تاریخ ۱۱ مهر ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برگزار می شود. مباحث این کنفرانس شامل مبانی نظری سخت افزاری و توانايی های فلوسيتومتری- مبانی شناخت رنگ های فلورسنت در فلوسيتومتری، نرم افزار های آناليز داده های فلوسيتومتری- بررسی چرخه سلولی و مارکر های سطحی سلولها، رنگ آميزی نمونه های بالينی با آنتی باديهای آختصاصی- جداسازی لنفوسيتها با استفاده از فايکول- رنگ آميزی اختصاصی برای سنجش چرخه سلولی، انجام انکوباسيون و شستشوی نمونه ها با بافر های اختصاصی – رنگ آميزی نمونه ها برای انجام سنجش چرخه سلولی و ارزيابی، تفسير هيستوگرامها و کوادران ها و دات پلات ها و آناليز چرخه سلولی و كاربرد آن در تفسير نتايج و تشخيص بيماريهای مربوطه در كلينيك می باشد.
این کنفرانس در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی ایران در بیمارستان رسول اکرم تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل درد مزمن لگن، نازایی، نقش لاپاروسکوپی تشخیصی در شکم حاد زنان، سرطان های زنان می باشد.
این کنفرانس در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۳۹۲ توسط مركز تحقيقات غدد درون ريز و متابوليسم دانشگاه علوم پزشكي تهران در بیمارستان شریعتی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل اپیدمیولوژی چاقی در ایران و جهان، غربالگری و بررسی کلینیکی بیماران چاق، علل و عوارض مرتبط با چاقی، سندرم متابولیک و چاقی، Obesogens، کوموربیدیتی و عوارض چاقی در کودکان و نوجوانان، رژیم درمانی در چاقی، دارو درمانی در چاقی، درمانهای جراحی در چاقی، نقش فعالیت بدنی و ورزش در چاقی، رفتار درمانی در چاقی، درمان های غیر دارویی چاقی، چاقی و مشکلات غدد درون ریز، چاقی و بلوغ می باشد.
یادمان باشد هیپرپلازی خوش خیم
پروستات (BPH)، میزان ۲۵ درصد
مردان ۴۹- ۴۰ سال و بیش از ۸۰ درصد مردان ۷۹- ۷۰ سال را مبتلا می کند. این افراد
دارای علائم انسدادی و ذخیره ای ادرار می
شوند. علائم انسدادی جریان ادرار شامل تاخیر در شروع ادرار، جریان ناپیوسته، قطع
غیر ارادی ادرار، جریان ضعیف ادرار، زور زدن در هنگام ادرار، احساس تخلیه ناکافی و
قطره قطره شدن انتهای ادرار هستند. علائم ذخیره ای شامل تکرر ادرار، شب ادراری،
احساس فوریت ادرار، بی اختیاری و درد مثانه و سوزش ادرار هستند.
چهار دسته دارویی برای درمان
استفاده می شوند: مسدود کننده های گیرنده آلفا آدرنرژیک (آلفوزوسین، دوکسازوسین،
تامسولوسین، ترازوسین و سیلودوسین)، مهارکننده های 5 آلفا ردوکتاز (فیناستراید،
دوتاستراید)، داروهای ضد موسکارینی (داریفناسین، سولیفناسین، کلرید تروپیوم، اکسی
بوتینین، تولترودین، فسوترودین)، مهارکننده های فسفودی استراز 5 (فقط تادالافیل).
در ابتدا درمان انتظاری مناسب
است. در صورت آزاردهنده بودن علائم، درمان تک دارویی ترجیحا با یک آلفا آدرنرژیک
بلاکر می باشد. در صورت ادامه علائم درمان ترکیبی مسدودکننده آلفا و مهارکننده 5
آلفا ردوکتاز کارآمد می باشد ولی عوارض جانبی بیشتری دارد. اضافه کردن درمان ضد
موسکارینی در مردان دچار علائم ذخیره ای سودمند می باشد. انتخاب دیگر، به ویژه در
صورتی که بیمار اختلال کارکرد نعوظ نیز داشته باشد، تجویز تادالافیل خواهد بود.
اینداکشن یا تحریک زایمان یکی از شایعترین مداخلات مامایی است که در زمان ترم به علل مختلف جنینی و مادری انجام می شود. یکی از رایج ترین علل آن حاملگی های بعد از ترم است. عوامل نرم کننده سرویکس شامل لامیناریا، ژل استروژن رلاکسان، آنالوگ های پروستاگلاندین مورد استفاده قرار می گیرند. اقلام مختلف پروستاگلاندین شامل قرص های واژینال میزوپروستول (PGE1)، ژل واژینال دینوپروستون (PGE2)، و شیاف های دینوپروستون هستند. آنالوگ های پروستاگلاندین به طور وسیع جهت نرم کردن سرویکس و تحریک انقباضات رحمی به منظور نیل به زایمان واژینال مورد استفاده قرار می گیرند.
میزوپروستول ارزان قیمت بوده و در دمای اتاق ثابت مانده و نیاز به یخچال ندارد و روش استفاده از آن آسان است. عوارضی مانند پارگی رحم، تاکی سیستول و تحریک بیش از حد رحمی، عوارض جنینی و مادری هنگام استفاده از این دارو گزارش شده است. دینوپروستون گران قیمت بوده و نیاز به یخچال دارد. نشان داده شده که دینوپروستون از میزوپروستول بی خطرتر بوده و با افزایش میزان سزارین و تحریک بیش از حد رحمی همراه نیست.
در مطالعه پژوهشگران سنندجی بر روی ۸۴ خانم حامله برای مقایسه تاثیر میزوپروستول و دینوپروستون در القای زایمان حاملگی های ترم نشان داده شد که تفاوتی بین دو گروه از نظر میزان سزارین وجود ندارد که البته این میزان در هر دو گروه نسبت به سایر مطالعات مشابه بالاتر بوده است (۴۲.۵ درصد افراد استفاده کننده از میزوپروستول و ۵۰ درصد افراد مصرف کننده دینوپروستون). در این مطالعه سزارین به علت الگوی غیرطبیعی ضربان قلب جنین در گروه میزوپروستول بیشتر از گروه دینوپروستون بوده است. برعکس در گروه دینوپروستون سزارین به دلیل اینداکشن غیرموثر بیشتر بوده است.
نتایج تحقیقی جدید نشان می‌دهد که زنان قد بلند یائسه در خطر بالایی برای ابتلا به سرطان قرار دارند. طی این پژوهش که بر 144 هزار و 701 زن یائسه صورت گرفت، وقوع 20 هزار و 928 مورد سرطان سینه، روده بزرگ، آندومتر، کلیه، تخمدان، مقعد، تیروئید و همچنین ابتلا به میلوم متعدد و ملانوم با اندازه قد این زنان مرتبط دانسته شده است. دکتر "جفری کابات" از دانشکده پزشکی آلبزت انیشتین دانشگاه یوشیوا نیز می‌گوید: سرطان نتیجه فرآیندهای مرتبط با رشد است پس قابل درک است که هورمون‌ها یا سایر عوامل دخیل در رشد نیز بر خطر وقوع سرطان تاثیر داشته باشند. طبق نظر نویسندگان این تحقیق، بعضی از تغییرات ژنتیکی مرتبط با قد هم می‌تواند به خطر سرطان مربوط باشد و هنوز تحقیقات بیشتری برای درک بهتر چگونگی نقش این تغییرات ژنتیکی بر مستعد کردن افراد برای سرطان لازم است.
در این پژوهش 12 ساله بر زنان 50 تا 79 ساله، ابتدا همه زنان پرسش‌هایی را در رابطه با فعالیت بدنی، قد و وزنشان تکمیل کردند. سپس از نظر دخالت سایر عوامل نظیر سن، وزن، تحصیلات، عادات سیگار، مصرف الکل و هورمون درمانی مورد بررسی قرار گرفتند. محققان دریافتند که به ازای هر 10 سانتی‌متر افزایش در قد، 13 درصد خطر وقوع همه نوع سرطان افزایش می‌یافت. برای سرطان‌هایی نظیر ملانوم، سینه، تخمدان، آندومتر و روده بزرگ این خطر 13 تا 17 درصد و برای سرطان‌های کلیه، مقعد، تیروئید، و خون این درصد بین 23 تا 29 گزارش شد. به گفته کابات گرچه اندازه قد، عامل خطر غیرقابل تغییر محسوب می‌شود اما می‌توان گفت که رابطه بین قد و وقوع بعضی از سرطان‌ها را با عواملی نظیر تغذیه تغییر داد. این پژوهش در مجله انجمن تحقیقات سرطان آمریکا تحت عنوان "Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention" منتشر شده است.
دانشمندان آمریکایی موفق به ساخت کاشت‌های ابریشمی شده‌اند که در زمان قرار گرفتن در مغز با انتشار ماده شیمیایی آدنوزین به توقف پیشرفت بیماری صرع کمک می‌کند. بیماری صرع به گروهی از اختلالات عصبی همراه با تشنج‌های دوره‌یی گفته می‌شود که در طول زمان شدت و تکرار آن افزایش می‌یابد. ماده آدنوزین قابلیت تحریک‌پذیری عصبی را کاهش داده و به توقف تشنج ها کمک می‌کند. پژوهش های پیشین نشان داده که سطوح غیرعادی پائین این ماده ممکن است با صرع در ارتباط باشد. محققان موسسه پژوهش میراث و دانشگاه بهداشت و علوم در پورتلند اورگان و دانشگاه تافتز در این پژوهش به بررسی تاثیرات طولانی مدت درمان کاشت ابریشمی منتشر کننده ماده آدنوزین پرداختند. آنها نقش این ماده را در ایجاد تغییرات اپی‌ژنتیک که احتمالا با ایجاد صرع مرتبط بوده، بررسی کردند.
محققان دریافتند که تاثیرات مثبت آدنوزین به علت اصلاحات اپی‌ژنتیک(واکنش های شیمیایی که شیوه روشن و خاموش شدن ژنها را بدون تغییر کد دی‌ان‌ای تغییر می‌دهند) هستند. این تغییرات به ویژه در زمانی رخ می‌دهد که مولکول «گروه متیل» بخشی از دی‌ان‌ای را مسدود کرده و بر دسترس بودن ژن ها و قابلیت روشن شدن آنها تاثیر می‌گذارد. اگر این مولکول حذف شود، ژن ها با احتمال بیشتری روشن می‌شوند.
محققان موفق به کشف شواهدی شدند که بر اساس آنها سطوح متغیر آدنوزین بر متیله شدن دی‌ان‌ای در مغز تاثیر می‌گذارد. به طور خاص، میزان بیشتر ماده آدنوزین با سطوح پائینتر متیله شدن دی‌ان‌ای مرتبط بودند. آنها همچنین نشان دادند که موشهای مبتلا به صرع از سطوح بالاتر دی‌ان‌ای متیله شده برخوردار بودند.
مغز موشهای مبتلا به صرع که کاشت‌های ابریشم منتشر کننده آدنوزین دریافت کرده بودند، سطوح دی‌ان‌ای متیله شده نزدیک به مغز موشهای عادی را نشان دادند که به طور چشمگیری باعث کاهش بدتر شدن صرع در طول زمان شد. یکی از سازوکارهای مرتبط در نوع خاصی از غش، افزایش رشد فیبر خزه مانند بوده که شامل شکل‌گیری مدارهای جدید تحریک کننده در بخشی از مغز است که معمولا تشنج از آنجا سرچشمه می‌گیرد.
در پایان این پژوهش، موجوداتی که با کاشت ابریشمی درمان شده بودند، رشد فیبر کمتری نسبت به گونه‌های درمان نشده نشان دادند. بر اساس این پژوهش، ابریشم منتشر کننده آدنوزین به طور کامل تشنجها را در مدلهای حیوانی مبتلا به صرع از بین نبرده اما تعداد آنها را تا چهار برابر کاهش می‌دهد. همچنین محققان نشان دادند که این کاشتها برای استفاده در موشها ایمن بوده و ممکن است در آینده بتوان از آنها در درمانگاهها استفاده کرد. این پژوهش در مجله Clinical Investigation منتشر شده است.
دانشمندان انگلیسی پروتئینی را شناسایی کرده‌اند که نقشی حیاتی را در تشخیص اینکه آیا افراد مبتلا به سرطان روده در خطر بالایی برای پیشرفته شدن بیماریشان و نیاز به شیمی درمانی قرار دارند یا خیر. دانشمندان دانشگاه ساوت همپتون با همکاری شورای تحقیقات پزشکی انگلستان دریافتند بیمارانی که سطوح پایینی از پروتئینی موسوم به "FOXO32" را در بدن خود دارند، در خطر بالایی برای پیشرفت کردن سرطان روده به سایر قسمت‌های بدن قرار دارند.
محققان با مقایسه سطوح "FOXO32" در نمونه بافت‌های بیماران در مراحل مختلف بیماری سرطان روده دریافتند که این پروتئین شاخص خوبی برای تعیین تهاجمی بودن تومورها محسوب می‌شود؛ سطوح پایین این پروتئین با تهاجمی‌تر بودن سرطان مرتبط است. دکتر "مارک بولاک"، نویسنده این پژوهش می‌گوید: "یافته‌های به دست آمده حاکی از آن است که ما می‌توانیم با در دست داشتن سطوح "FOXO32" بیماران را از نظر نیاز به درمانهای بیشتر برای جلوگیری از بازگشت سرطان غربال کنیم و علاوه بر این داروهای بالقوه‌ای را نیز تولید کنیم. این برای نخستین بار است که چنین رابطه قطعی بین سطوح این پروتئین و رشد تومور شناسایی شده است." دکتر "الکساندر میر نظامی"، دانشمند بالینی مرکز تحقیقات بریتانیا و دیگر نویسنده این تحقیق چنین عنوان داشته است: همانطور که تحقیقات ما به پیش می‌رود، امیدواریم که نشانگرهای زیستی جدید را شناسایی کنیم تا بتوانیم با استفاده از آنها درمانهای متفرقه‌ای را به‌طور جداگانه و بسته به ویژگی‌های تومور هر شخص طراحی کنیم. این پژوهش در مجله "British Journal of Cancer" منتشر شده است.
تجويز توام داروهاي گروه ضدافسردگي و مشاوره، روش موثري براي درمان اضطراب در سالمندان است. محققان نشان داده‌اند ترکيب دارو و مشاوره، تاثيرگذاري به مراتب بهتري از هر کدام از اين روش‌ها به تنهايي دارد. محققان73 نفر از مبتلايان به اختلال اضطرابي ژنراليزه را که بالاي 60 سال داشتند، مورد بررسي قرار دادند. اختلال اضطرابي ژنراليزه حدود 5درصد از سالمندان را مبتلا مي‌کند. تمام بيماران شرکت‌کننده در اين مطالعه براي مدت 3 ماه لکساپرو(اس سيتالوپرام) مصرف کرده بودند. پس از 3 ماه به‌طور تصادفي به 2 گروه تقسيم شدند؛ در يکي از اين گروه‌ها مصرف ضدافسردگي براي مدت 16 هفته ديگر ادامه يافت و در گروه دوم علاوه بر داروي ضدافسردگي، براي 16 هفته شناخت-رفتاردرماني نيز با درمان دارويي توام شد.
طي جلسات شناخت-رفتاردرماني، بيماران در مورد ماهيت اضطراب آموزش ديدند و روشهاي مختلف کنترل و آرام‌سازي مانند تنفس عميق و آرام و شل کردن عضلات را آموختند. بعد از 16 هفته باز هم بيماران به 2 گروه تقسيم شدند؛ يک گروه براي مدت 7 ماه دارونما و گروه ديگر همين مدت ضدافسردگي را ادامه دادند. در پايان نتايج با يکديگر مقايسه شد. دريافت‌کنندگان توام ضدافسردگي و شناخت-رفتاردرماني نتايج به مراتب بهتري داشتند.
سازمان غذا و داروي آمريکا، تجويز آنتي‌بيوتيک تلاوانسين (telavancin) با نام تجاري ويباتيو(Vibativ)را براي درمان مبتلايان به پنوموني باکتريايي ناشي از ونتيلاتور و اکتسابي از بيمارستان ناشي از استافيلوکوک اورئوس مورد تاييد قرار داده است. اين دارو تنها بايد در صورتي تجويز شود که ساير درمان‌هاي موجود براي بيمار مناسب نيستند. پنوموني باکتريايي نوعي عفونت ريه است که توسط گونه‌هاي مختلف باکتري‌ها ايجاد مي‌شود. تاييد ويباتيو فقط براي درمان عفونت استاف اورئوس است و با ساير باکتري‌هاي مسبب پنوموني کاري ندارد. پنوموني بيمارستاني عفونتي جدي است زيرا اغلب بيماراني که به ونتيلاتور وصل‌اند قدرت مبارزه با بيماري را ندارند. اثربخشي و ايمني ويباتيو در 2 مطالعه با شرکت 1532 بيمار مورد بررسي قرار گرفته است. اسهال شايع‌ترين عارضه گزارش شده طي اين مطالعات بود.
يک مطالعه جديد نشان داده درمان ناکافي در مبتلايان به سردردهاي ميگرني حاد، به ميگرن مزمن مي‌انجامد. اطلاعات به‌دست آمده از 4600 بيمار مبتلا به ميگرن‌هاي اپيزوديک (حملات ميگرن کمتر از 14 بار در هر ماه)، دريافتند 48 درصد از اين بيماران درمان مناسب و کافي دريافت نمي‌کنند. اين افراد در مقايسه با بيماراني که درمان مناسب دريافت کرده‌اند بيشتر با خطر ابتلا به ميگرن مزمن مواجه هستند. در ميگرن مزمن تعداد روزهاي سردرد در هر ماه بيشتر از 15 روز است. پس از گذشت يک سال، حدود 8درصد از بيماراني که درمان بسيار ضعيف دريافت کرده‌اند به ميگرن مزمن مبتلا مي‌شوند. اين رقم در دريافت‌کنندگان درمان ضعيف 4 درصد، در دريافت‌کنندگان درمان نسبتا خوب 3درصد و در دريافت‌کنندگان بهترين درمان 2 درصد است.
شرکت استلا اخيرا اعلام کرده سازمان غذا و داروي آمريکا، انديکاسيون جديدي براي ميکامين مورد تاييد قرار داده است. ميکافونجين سديم با نام تجاري ميکامين به شکل اينفيوژن داخل وريدي در درمان کانديديازيس حاد منتشر، کانديدميا، آبسه‌ها و پريتونيت کانديدايي، کانديديازيس مري و پيشگيري از عفونتهاي کانديدايي در بيماراني که تحت‌پيوند سلول پايه هماتوپويتيک قرار مي‌گيرند، در گروه کودکان بالاي 4 ماه تاييديه گرفت. عفونتهاي کانديدايي، مشکلي جدي در طب کودکان محسوب مي‌شود و گزينه‌هاي درماني موجود براي آن اندک است. اثربخشي و ايمني ميکامين در کودکان بالاي 4 ماه از نتايج 2 مطالعه تصادفي دوسوکور در هر 2گروه کودکان و بزرگسالان به‌دست آمده است. يکي از اين مطالعات براي درمان کانديديازيس مهاجم و کانديدمي بود و ديگري براي پيشگيري از عفونتهاي کانديدايي در بيماران پيوندي. در اين 2 مطالعه جمعا 479 بيمار 3 روزه تا 16 ساله، حداقل يک دوز ميکامين دريافت کردند. متوسط مدت زمان درمان در بيماران تحت‌مطالعه 24 روز بود.
سازمان غذا و داروي آمريکا، نوع نوترکيب فاکتور 9 انعقادي با نام تجاري ريکسوبيس(Rixubis) را براي درمان بيماران بزرگ‌تر از 16 سال مبتلا به هموفيلي نوع B مورد تاييد قرار داده است. ريکسوبيس براي کنترل و پيشگيري از اپيزودهاي خونريزي، مديريت جراحي (از زمان بستري بيمار براي جراحي تا زمان ترخيص) و نيز به حداقل رساندن دوره‌هاي خونريزي تجويز مي‌شود. اختلال انعقادي ارثي هموفيلي B، معمولا مردان را درگير مي‌‌كند و به دنبال موتاسيون در ژن فاکتور 9 و در نتيجه کمبود اين فاکتور ايجاد مي‌شود. مبتلايان به هموفيلي Bدر معرض خطر خونريزي‌هاي شديد مفاصلي هستند. ريکسوبيس اولين فاکتور 9 انعقادي نوترکيب است که براي پيشگيري از خونريزي در مبتلايان به هموفيلي Bتجويز مي‌شود. ريکسوبيس پروتئين تخليص‌شده توسط تکنولوژي DNA نوترکيب است. اين محصول حاوي پروتئين‌هاي انساني يا حيواني نيست. اثربخشي و ايمني ريکسوبيس در يک مطالعه چندمرکزي روي 73 مرد 12 تا 65 ساله بررسي شده است. ميزان خونريزي در بيماراني که ريکسوبيس را به صورت پروفيلاکتيک دريافت کرده بودند، سالانه 75درصد کمتر از بيماراني بود که در صورت نياز از اين دارو استفاده کرده‌اند. مطالعات تکميلي در مورد اثربخشي اين دارو در گروه کودکان در حال انجام است.
شرکت ژاپني تاکدا، اعلام کرد درخواست مجوز بيولوژيک براي داروي ودوليزوماب(vedolizumab)، يک آنتي‌بادي مونوکلونال انساني تحقيقاتي براي درمان بزرگسالان مبتلا به نوع متوسط تا شديد بيماري کرون و کوليت اولسراتيو را به ثبت رسانده است. بيش از 4 ميليون نفر در سراسر دنيا به بيماريهاي التهابي روده مبتلا هستند. ثبت درخواست مجوز اين دارو براساس مطالعات فاز 3 براي بررسي اثربخشي و ايمني ودوليزوماب در کاهش ميزان عود بيماري است. بيماران شرکت‌کننده در اين مطالعه حداقل يک مورد شکست‌درماني در سابقه بيماري خود داشته‌اند. درمان‌هاي متداول براي بيماريهاي التهابي روده عبارتند از کورتيکواستروييد، آگونيست TNF آلفا و ايمونومدولاتور. ودوليزوماب روي 2700 بيمار در نزديک به 40 کشور مورد بررسي قرار گرفت. اين مطالعات از جمله بزرگ‌ترين مطالعات فاز 3 انجام‌شده روي بيماريهاي التهابي روده است.
نکات اضافه‌شده به برگه اطلاعات دارويي اسپريسل(دازاتينيب)، براساس يکي از طولاني‌ترين مطالعات تکميلي در مورد داروهاي مورد استفاده در درمان CML بوده است. اين مطالعات شامل بررسي اثربخشي و ايمني 3 ساله در بيماران با تشخيص CML کروموزوم فيلادلفيا مثبت در فاز مزمن بيماري و اطلاعات مربوط به مطالعات 5 ساله روي بيماران CML کروموزوم فيلادلفيا مثبت در فاز مزمن بيماري که به گليوک(ايماتينيب)مقاوم شده‌اند يا عدم تحمل دارويي داشته‌اند، بوده است. اسپريسل، يک مهارکننده کيناز است که براي درمان بزرگسالان با تشخيص اخير CML کروموزوم فيلادلفيا مثبت در فاز مزمن بيماري تجويز مي‌شود. اثربخشي اسپريسل براساس پاسخ سايتوژنتيک و پاسخ ماژور مولکولار تعيين شد. مطالعه همچنان ادامه دارد و اطلاعات بيشتر براي اطمينان از نتايج مصرف درازمدت اين دارو ضروري است. مي‌توان اسپريسل را در ساير فازهاي بيماري CML کروموزوم فيلادلفيا مثبت (فاز مزمن، فاز پيشرونده، فاز ميلوييد و لنفوييد بلاست) مقاوم به درمان قبلي با ايماتينيب و نيز مبتلايان به ALL کروموزوم فيلادلفيا مثبت مقاوم به درمان قبلي تجويز کرد.
براساس نتايج تحقيقات و نظرسنجي که در مورد نيم ميليون بازنشسته ساکن کشورهاي اروپايي انجام شده شاغلاني که ديرتر بازنشسته مي‌شوند نسبت به افرادي که در 60روبه‌رو خواهند بود. به گزارش خبرگزاري رويترز، پژوهشگران در تحقيقات خود پرونده‌هاي پزشکي و دفترچه بيمه درماني بيش از 400 هزار نفر از افراد بازنشسته را در فرانسه بررسي کرده و متوجه شده‌اند که هر سال ادامه کار و اشتغال پس از سن معمولي بازنشستگي که 60سالگي است احتمال ابتلا به بيماريهاي دوران کهنسالي را کاهش مي‌دهد. مدير اين تحقيقات مي‌گويد: «اطلاعاتي که ما جمع‌آوري کرده‌ايم نشان مي‌دهد که ادامه اشتغال افراد پس از اين سن به شکل قابل ملاحظه‌اي احتمال ابتلا به بيماريهاي دوران کهنسالي را کاهش مي‌دهد.» بر اساس اين پژوهش در مورد افرادي که پس از 60 سالگي يا براي مثال در 65 سالگي بازنشسته مي‌شود احتمال ابتلا به آلزايمر حدود 14 درصد کاهش مي‌يابد. خبرگزاري رويترز مي‌افزايد که اين پژوهش در مورد کساني انجام شده که حدود 12 سال قبل از سال 2010 بازنشسته شده‌اند. اطلاعات جمع‌آوري شده نشان مي‌دهد که به ازاي هر يک سالي که افراد پس از سن بازنشستگي به کار خود ادامه دهند احتمال ابتلا به آلزايمر و ساير بيماريهاي دوران کهنسالي کاهش مي‌يابد. با توجه به نتايج اين پژوهش جديد اکنون کارشناسان معتقدند wبايد تحقيقات مشخص‌تري انجام شود تا رابطه دقيق زندگي حرفه‌اي فعال با کاهش ابتلا به آلزايمر بررسي شود. در اين زمينه بررسي کارکرد مغز و تغييرات شيميايي در بدن و به‌خصوص مغز و اعصاب نقش مهمي دارد و بايد ديد که ادامه کار پس از سن معمول بازنشستگي به چه شکلي روي اين عرصه‌ها تاثير مي‌گذارد.
برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی البرز، دانشگاه آزاد کرج
زمان برگزاری: ۷ الی ۸ اسفند ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵ آذر ۱۳۹۲
مکان برگزاری: کرج
برگزار کننده: دانشگاه علوم پزشکی ایران
زمان برگزاری: ۹ الی ۱۱ مهر ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های رازی
این کنفرانس در تاریخ ۹ آبان ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی قم و انجمن علمي پزشكي هسته اي ايران در سالن شهید مفتح دانشگاه علوم ژزشکی قم برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل کلیات کاربرد روشهای تشخیصی پزشکی هسته ای در تشخیص انواع بیماریهاُ، اسکن پرفیوژن قلب(کاربرد آن در زمینه ارزیابی ایسکمی قلبی، فانکشن قلبی و وایابیلیتی)، اسکن استخوان(تومورها، تروما و عفونتهای استخوانی)، اسکن تیروئید(اندیکاسیونها و کاربردها)، نقش پزشکی هسته ای در طب اطفال (سیستم ادراری تناسلی، اسکلتی و اندکرین) لنفوسینتی گرافی می باشد.
این کنفرانس در تاریخ ۷ شهریور ۱۳۹۲ توسط انجمن قلب كودكان ايران در بیمارستان رجایی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل اكوكارديوگرافي جنين دردوقلوئي، عوارض آنژيوپلاستي کوارکت، عوارض بستن VSD با آمپلاتزر، عوارض بستن ASD2 با آمپلاتزر، یک مورد جالب آترزی ریوی با سپتوم بین بطنی سالم، موارد جالب در Stenting، انجام Ablation بعد از عمل جراحی قلب می باشد.
این سمپوزیوم در تاریخ ۲۴ مرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سالن آمفی تواتر بیمارستان مفید تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل برخورد ودرمان کودک در حال تشنج، تب وتشنج، تشنج استاتوس، تشنج نوزادان، تشنج میوکلونیک، تشنج کلونیک واتونیک، سندرم های صرعی، تشنج پارشیل، تشنج ابسانس، اختلالات الکترولیتی و تشنج، هیپوپارا تیروئیدی وتشنج، هیپوگلیسمی وتشنج، تروما وتشنج، درمان تشنج می باشد.
این کارگاه در تاریخ ۳۰ شهریور ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی مازندران در انستیتو پاستور آمل برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل سیمای اپیدمیولوژیک و علائم بالینی بیماری بوتولیسم، تکنیکهای تشخیص بوتولیسم، روشهای نمونه گیری در بوتولیسم، مقایسه تستهای تشخیصی، روشهای درمان بیماری بوتولیسم می باشد.
این کنفرانس در تاریخ ۲۲ شهریور ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ویژه متخصصین بیهوشی برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل استفاده از كاتتراپي دورال در رژيونال آنستزي، بلوك اعصاب محيطي اندام فوقاني و تحتاني، بلوك عصبي سروصورت و گردن، بلوك داخل وريدي Beirs Block، بلوك كودال، بلوك پاراسرويكال، بلوك عصبي در اطفال، بلوك ستاره اي گردن، بلوك شبكه سيلياك، زايمان بي درد می باشد.
دانشمندان انگلیسی توانسته‌اند گسترش موج‌مانند مرگ در بدن یک کرم را از طریق بررسی تشعشع آبی‌رنگی که سلول به سلول حرکت کرده تا موجود به تمامی بمیرد، ثبت کنند. دانشمندان بنیاد ولکام تراست و شورای تحقیقات علوم زیستی و زیست‌فناوری این گسترش درخشش آبی در بدن کرم را به فرآیند مرگ تشبیه کرده‌اند. آنها بر این باورند که این پژوهش در نهایت می‌تواند یک مدل مفید برای درک مرگ در افراد بوده و شاید حتی به افزایش امید به زندگی منجر شود.
با مرگ هر سلول، یک واکنش زنجیره شیمیایی ایجاد شده که به تجزیه اجزای سلول و تولید زباله سلولی منجر می‌شود. سازوکارهای مولکولی این فرآیند در سطح سلولی کاملا قابل فهم بوده اما اطلاعات کمی در مورد چگونگی گسترش مرگ در بدن موجود تا پایان زندگی آن وجود دارد. در کرمها، گسترش مرگ به آسانی در زیر میکروسکوپ مانند موجی از تشعشع آبی که درون شکم موجود در حال حرکت بوده، قابل مشاهده است. این پژوهش که در مجله PLoS Biology منتشر شده، نشان داده که این تشعشع توسط یک مسیر مرگ سلولی موسوم به بافت مردگی ایجاد شده و گسترش آن در بدن موجود بستگی به علامت‌دهی کلسیم دارد.
این سازوکار مشابه نمونه فعال در پستانداران بوده که تائید می‌کند کرمها می‌توانند مدل مفیدی برای درک مرگ سلولی در انسان ارائه کنند. پیش از این تصور می‌شد که تشعشع آبی ماده موسوم به lipofuscin است که نوری مشابه منتشر کرده و از آنجایی با افزایش آسیب مولکولی انباشته می‌شود، با پیری نیز مرتبط شناخته شده است. اگرچه دانشمندان اکنون بر این تصورند که مولکول دیگری موسوم به اسید آنترانیلیک منبع این رنگ آبی بوده و پژوهشها نشان داده که lipofuscin در اینجا نقشی ندارد.
بر اساس نتایج پژوهشی 41 ساله، افراد مبتلا به صرع، 10 برابر بیش از سایرین در خطر مرگ زودرس قبل از اواسط دهه 50 قرار دارند. این خطر نیز در بین مبتلایان به بیماریهای روانی به ویژه افسردگی و اختلالات مصرف الکل و مواد مخدر بیشتر گزارش شده است. نتایج به دست آمده ارتباط قابل توجهی را بین مرگ زودرس و تشخیص حالات روانی در بیماران مبتلا به صرع نشان می‌دهد و احتمال اینکه این افراد در طول زندگی خود، تشخیص بیماری روانی را دریافت کرده باشند نیز 4 برابر بیشتر از سایر افراد جامعه عنوان شده؛ این آمارها بیش از میزان قابل انتظار گزارش شده است.
به‌منظور انجام این پژوهش محققان دانشگاه آکسفورد و موسسه کارولینسکا، 69 هزار و 955 فرد سوئدی مبتلا به صرع و 660 هزار و 869 شخص سالم را به مدت 41 سال (1954 تا 2009) مورد مطالعه قرار دادند. محققان طی این مدت نیز وضعیت سلامتی خواهر و برادرهای سالم این بیماران را از نظر وجود عوامل خطر ژنتیکی و تربیت خانوادگی بررسی کردند. طی این 41 سال، شش هزار و 155 بیمار صرعی (9 درصد) و چهار هزار و 892 فرد سالم (کمتر از یک درصد) فوت کردند. مهمترین علت مرگ در بیماران صرعی بیشتر به علت عوامل خارجی نظیر تصادف و خودکشی (16 درصد) عنوان شده است. علاوه براین، سه چهارم این مرگ‌ها نیز در بین افرادی رخ داد که تشخیص بیماری روانی برایشان انجام شده بود. افراد مبتلا به صرعی که مواد مخدر مصرف می‌کنند 22 برابر بیش از سایر افراد جامعه که نه صرع داشته و نه معتاد بودند، در خطر مرگ ناشی از عوامل خارجی نظیر قرار داشته‌اند.
محقق ارشد تحقیقات بالینی موسسه "Wellcome Trust " دانشگاه آکسفورد در رابطه با نتایج به دست آمده چنین می‌گوید: "این وسیع‌ترین مطالعه‌ای است که در زمینه رابطه با وقوع بیماری و حالات روانی در بیماری صرع و نقش آن در رخداد مرگ زودرس انجام گرفته است. اینکه سه چهارم خودکشی و وقوع تصادف منجر به مرگ در بیماران صرعی با تشخیص بیماری روانی در یک راستا قرار گرفته است، ما را بر آن می‌دارد تا این دسته از بیماران را جز گروه پر خطر قرار داده تا راهبردهای پیشگیرانه و درمانهای قدرتمندی را برایشان تدارک ببینیم چراکه می‌توان با تحت نظر قرار دادن و درمان مشکلات روانی در بیماران صرعی، گام بلندی را در کاهش خطر مرگ زودرس در این بیماران برداشت."
نتیجه دیگری که طی این پژوهش به دست آمد نشان می‌دهد مرگ‌های غیر تصادفی مانند مسمومیت دارویی یا غرق شدگی در افراد صرعی، پنج برابر بیش از سایر افراد جامعه گزارش شده است. در حالی که محققان رابطه بین صرع و مرگ زودرس را پیدا کرده‌اند، اما تاکید کرده‌اند که این امر موید هیچ رابطه علت و معلولی نیست. این پژوهش در مجله "The Lacnet" منتشر شده است.
ورود به بهترین دانشگاه‌ها کار سختی است و اکنون دانشمندان آمریکایی بر این باورند که میزان وزن فرد می‌تواند در پذیرش وی در دانشگاه موثر باشد. محققان دانشگاه باولینگ دریافته‌اند که دانشجویان چاق بویژه دختران کمتر از دانشجویان لاغر احتمال دارد که به دانشگاه وارد شوند. اگرچه در زمانی که مکالمات از طریق تلفن انجام شده یا گواهینامه‌ها از راه دور مورد بررسی قرار می‌گرفتند، هیچ تفاوت چشمگیری در میزان موفقیت وجود نداشت.
محققان از 97 متقاضی دوره‌های روانشناسی در رده تحصیلات تکمیلی در بیش از 950 دانشگاه آمریکا در مورد اینکه آیا مصاحبه آنها بطور حضوری یا تلفنی انجام شده و این که آیا پیشنهادی دریافت کرده‌اند یا خیر، سوال کردند. آنها دریافتند زمانی که مصاحبه بطور حضوری انجام می‌شود، ارتباط واضحی میان وزن افراد و قبول شدن آنها در این دوره‌ها وجود دارد. این پژوهش که در مجله Obesity منتشر شده، همچنین نشان داده که تعصب وزنی در مورد متقاضیان خانم بیشتر بود.
پژوهشهای پیشین توسط محققان انگلیسی نیز نشان داده بود که افراد چاق بویژه زنان کمتر امکان استخدام را در مقایسه با زنان لاغر دارند چرا که کارگزاران آنها را تنبل ارزیابی کرده و حتی در صورت استخدام، مورد آزار قرار گرفته و حقوق و مزایای کمتری دریافت می‌کنند. به گفته محققان، پژوهشهای بیشتری در زمینه‌های دیگر علاوه بر روانشناسی در مورد این مسأله مورد نیاز بوده و نتایج می‌تواند نشانگر یک تعصب حتی قویتر در مورد افراد با شاخص توده بدنی بالا باشد.
محققان آمریکایی و ژاپنی برای نخستین بار موفق به ایجاد خاطرات جعلی و ساختگی در حافظه موش های آزمایشگاهی شده اند. تحقیقات نشان می دهد که مردم قادر به ایجاد خاطرات ساختگی در ذهن خود هستند؛ بطور مثال والدین از تجربه بیمار شدن فرزندشان در سال ها پیش خاطراتی تعریف می کنند و فرد می تواند خاطره ساختگی از آن حادثه در ذهن ایجاد کند. در تحقیقات قبلی محققان موفق به ایجاد حافظه مصنوعی 10 ثانیه ای در سلول های مغز موش شده بودند و در مطالعه دیگری خاطرات جعلی ترکیبی در موش های زنده ایجاد شد.
در گامی تازه محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) موفق به ایجاد تجربه ساختگی خطر در حافظه موش های آزمایشگاهی شدند که این خاطره ساختگی شامل تجربه شوک الکتریکی در پای موش در زمان حضور درون یک اتاقک کوچک بود. پس از ایجاد خاطره ساختگی در حافظه موش، هر زمان که حیوان درون این اتاقک قرار داده می شد، واکنش های ناشی از ترس از خود بروز می داد. برای ایجاد خاطرات جعلی در حافظه موش ها از دو پژوهش قبلی استفاده شد؛ مطالعه اول شامل روش اپتوژنتیک یا حساس کردن سلول های عصبی از طریق تحریک با نور لیزر و مطالعه دوم استفاده از اپتوژنتیک برای تحریک سلول های مغزی مرتبط با حافظه موش ها بود.
در این مطالعه موش ها درون اتاقک کوچک A بعنوان اتاق امن قرار داده شدند که دارای شکل خاص، نور و بوی مخصوص بود و در این زمان فعالیت سلول های مغزی در مواجهه با این اتاقک بررسی شدند. سپس موش ها در اتاقک B بعنوان اتاق خطر با شکل، بو و رنگ متفاوت قرار داده شدند و شوک الکتریکی در پاهای آنها ایجاد شد؛ بطور همزمان از طریق نور لیزر، سلول های مغزی مرتبط با اتاقک A بعنوان اتاق امن تحریک شدند. زمانیکه موش ها مجددا در اتاقک A قرار داده شدند، بدون دریافت هیچ گونه شوک الکتریکی واکنش های ترس در آنها ایجاد شد و در این شرایط چیزی در حافظه موش ها شکل گرفته بود که اصلا در اتاق امن اتفاق نیفتاده بود. برای کنترل نتایج موش ها در اتاقک C با شرایط متفاوت قرار داده شدند و هیچ واکنش ترسی در موش ها اتفاق ایجاد نشد.
«سوسومو تونگاوا» از زیست شناسان MIT و سرپرست این مطالعه تأکید می کند: این خاطرات ساختگی یک مشکل اجتماعی جدی محسوب می شوند و انجام این آزمایش بر روی موش ها می تواند به درک بهتر شیوه شکل گیری خاطرات کذب در انسان کمک کند. نتایج این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.
محققان اسپانیایی موفق به توسعه استخوان های مصنوعی از سلول های بنیادی خون بند ناف شده اند که مسیر را برای بازسازی استخوان ها و جایگزین کردن غضروف آسیب دیده هموار می کند. پس از سال ها تحقیق در حوزه زیست شناسی، مطالعات رادیوبیولوژیک و مواد، محققان موفق به تولید یک ماده بیولوژیکی پیچیده شبیه به بافت استخوان در شرایط آزمایشگاهی شدند. محققان دانشگاه گرانادا از مواد زیستی جدید برای ایجاد بافت استخوان یا استخوان مصنوعی استفاده کرده اند. این مواد شامل پوشش کربنی فعالی برای محافظت از سلول ها است که به رشد استخوان کمک می کند.
این روش هنوز بر روی موجودات زنده آزمایش نشده است، اما نتایج آزمایش‌های اولیه بسیار امیدوار کننده ارزیابی می شود و در آینده می توان از این روش برای تولید داروهای ترمیم استخوان، شکستگی های استئو کوندرال، تومور یا آسیب دیدگی های پس از تصادف استفاده کرد. روش تمایز سلول های بنیادی با استفاده از پشتیبانی سه بعدی و کاربرد انواع سلول های دخیل در بازسازی استخوان در شرایط کشت سلولی نیاز به عوامل تمایز اضافی ندارد. محققان پس از تولید استخوان مصنوعی در آزمایشگاه، به دنبال کاشت این مواد زیستی در مدل های حیوانی مانند موش و خرگوش هستند تا کارآیی آن را در بازسازی استخوان ارزیابی کنند.
یک تیم تحقیقات بین‌المللی موفق شدند با استفاده از نانولوله کربنی، حساسیت دستگاه‌های MRI را بهبود دهند. نانولوله‌های کربنی از جمله مستحکم‌ترین مواد موجود در طبیعت هستند، به طوری که گفته می‌شود از فولاد نیز قوی‌ترند. خواص الکتریکی و گرمایی این مواد بسیار جالب توجه است، به همین دلیل نانولوله‌های کربنی به شدت مورد توجه محققان قرار گرفته است. این ماده دارای یک فضای توخالی درون خود است و ضخامت دیواره‌های آن به اندازه یک لایه اتمی است؛ از این ویژگی‌ها می‌توان در بخش‌های مختلف از تولید راکت‌های تنیس گرفته تا جلیقه‌های ضدگلوله استفاده کرد. اخیرا محققان نشان دادند که از این مواد می‌توان در بخش پزشکی بویژه در تصویربرداری MRI از تک مولکول‌ها استفاده کرد.
پژوهشگران موسسه ICFO با همکاری همتایان خود در موسسه فناوری نانو کاتالان و دانشگاه میشیگان موفق شدند نیروی‌های ضعیف را با حساسیتی 50 برابر بیشتر از رکورد قبلی اندازه‌گیری کنند. این کار موجب می‌شود تا نیروهای ضعیف را بهتر اندازه‌گیری کرد و در نتیجه در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از تک مولکول‌ها می‌توان از آن استفاده کرد. نتایج این پژوهش در نشریه «Nature Nanotechnology» به چاپ رسیده است. «آدریان بچتولد» از محققان این پروژه می‌گوید: ما موفق شدیم از نانولوله کربنی به عنوان یک پیمایشگر استفاده کنیم که به صورت عمود بر سطح به حرکت درآمده و با نوساناتی می‌تواند نیروی الکترواستاتیکی را اندازه‌گیری کند. با استفاده از این سیستم که نویز بسیار کمی دارد، محققان توانستند دامنه نوسانات موجود در نانولوله‌های کربنی را اندازه‌گیری کرده و شدت نیروی الکترواستاتیکی آن را مشخص کنند.
نانولوله‌های کربنی مانند سیم‌های گیتار هستند که در برابر نیروهای خارجی دچار لرزش و نوسان می‌شوند. در این پژوهش عامل ایجاد لرزش بسیار کوچک است، این نیرو به اندازه نیرویی است که میان دو نفر که در فاصله 4500 کیلومتری هم ایستاده‌اند، ایجاد می‌شود. در طول 10 سال گذشته بهبودهای اندکی در این حوزه انجام شده بود، اما این کشف جدید نشان داد که نانولوله کربنی می‌تواند نقش مهمی در MRI از تک مولکول‌ها داشته باشد.
در تصویربرداری MRI معمولی، اسپین هسته اتم‌های بدن که در اثر اعمال یک میدان الکترومغناطیسی خارجی تحریک شده، رصد می‌شود. با این کار می‌توان بیماریهای مختلف را شناسایی کرد. البته حساسیت این روش پایین است و باید بهبود یابد. این روش می‌تواند نیروی ایجاد شده توسط یک اتم را نیز شناسایی کند. این روش در آینده می‌تواند انقلابی در MRI ایجاد کند.
یک سیستم خنک‌کننده جمجمه سر در بخش‌هایی از لندن مورد استفاده قرار گرفته که به بیماران شیمی‌درمانی برای جلوگیری از ریزش مو در جریان این درمان کمک می‌کند. سیستم DigniCap توسط بنیاد مراقبت بهداشتی امپریال کالج لندن برای استفاده در واحدهای شیمی‌درمانی روزانه در بیمارستان‌های چرینگ کراس و همراسمیت استفاده شده است. در این درمان، بیماران یک کلاه خاص را بر روی سر می‌گذارند که جمجمه آنها را خنک کرده و از ریزش موها جلوگیری می‌کند.
این سیستم بطور مکرر دما را بررسی می‌کند تا از کاربرد مداوم درمان خنک‌کننده اطمینان حاصل کند و به شکلی طراحی شده که گوش‌های بیمار در کل این فرایند بدون پوشش باقی می‌مانند. با کندکردن جریان خون به جمجمه، ابداع مزبور میزان داروی شیمی‌درمانی را که به جمجمه می‌رسد و موها را نابود می‌کند، کاهش می‌دهد.
در کارآزمایی‌های بالینی هشت تن از 10 بیمار در اروپا و آسیا که از این سیستم در طول شیمی درمانی استفاده کرده‌اند، موهای خود را از دست ندادند. کارآزمایی‌های بیشتر در مراکز پزشکی پیشتاز جهان ثابت کرده که سامانه ارائه‌شده یک جایگزین ماندگار برای زنان و مردان از قومیت‌های مختلف است. سوزان میلین یکی از دانشمندان مرکز پزشکی Wake Forest Baptist در کارولینای شمالی ابراز می‌دارد که بیماران پیش از ورود به مرحله شیمی‌درمانی در خصوص از دست‌دادن موهایشان نگران هستند. محققان امریکایی هم‌اکنون در حال انجام آزمایشاتی بر روی DigniCap هستند.
در حالی که نسخه‌های این کلاه در اروپا و کانادا به کار می‌رود، هنوز امنیت و میزان بازدهی آن در جلوگیری از موی سر به خوبی مطالعه نشده و سازمان غذا و داروی امریکا نیز آن را تایید نکرده است. در صورتی که آزمایشات در حال انجام بر صلاحیت ابداع مزبور صحه بگذارند، این سازمان نیز ممکن است آن را تایید کند و به سیستمی محبوب در ایالات متحده تبدیل شود.
محققان سوئیسی ریز تراشه‌ای طراحی کرده‌اند که مانند مغز از قابلیت پردازش و واکنش لحظه‌ای به اطلاعات برخوردار است. محققان دانشگاه زوریخ و موسسه ETH در همکاری مشترک با محققان آلمانی و آمریکایی، سیستم های الکترونیکی را توسعه داده اند که از لحاظ اندازه، سرعت و مصرف انرژی قابل قیاس با مغز انسان است.
این سیستم الکترونیکی اصطلاحا تراشه‌های نورومورفیک (neuromorphic chips) نامیده می‌شود که از توانایی پردازش و واکنش آنی به اطلاعات برخوردار است. این ریز تراشه با توانایی تقلید فرآیند پردازش اطلاعات در مغز، می تواند اسرار برخی از عملکردهای کارآمدترین رایانه های جهان را مشخص کند. «گیاکومو ایندیوری» از محققان دانشگاه زوریخ تأکید می کند: چالش اصلی طراحی سیستمی مشابه مغز واقعی است؛ سیستم های الکترونیک در گذشته تنها قادر به واکنش نشان دادن به محیط اطراف بودند، اما پروژه جدید گامی فراتر از دستاوردهای قبلی است.
با استفاده از تراشه های نورومورفیک بعنوان نورون‌های مصنوعی، محققان شبکه‌ای طراحی کردند که قادر به انجام کارهای نیازمند حافظه کوتاه مدت، توانایی تصمیم گیری و آنالیز داده‌هاست. این فناوری در آینده کاربردهای فراوانی داشته و ربات‌ها را قادر به ناوبری خودکار در محیط و نجات بدون نیاز به کنترل از راه دور می سازد؛ همچنین با استفاده از این تراشه ها، تلفن های همراه هوشمند نیز هوشمند تر خواهند شد. نتایج این دستاورد در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
دانشمندان دانشگاه منچستر از تصاویر جدیدی رونمایی کرده‌اند که واضح‌ترین تصویر تاکنون از چگونگی حمله سلولهای ایمنی سفید خون به عفونتهای ویروسی و تومورها را نمایش داده‌اند. این تصاویر نشان داده‌اند که چگونه این سلولها که مسئولیت مقابله با عفونتها و سرطان را در بدن انسان بر عهده داشته، چیدمان مولکولهای سطحی خود را در زمان فعالسازی توسط پروتئین موجود در سلولهای تومور یا عفونت ویروسی تغییر می‌دهند. به گفته محققان این کار می‌تواند سرنخهای مهمی برای مبارزه با بیماریها ارائه کند.
از دیگر کشفیات مهم این پژوهش آن است که پروتئین‌های موجود در سطح سلولهای ایمنی با فاصله برابر با هم قرار نداشته بلکه به شکل خوشه‌ای گروه‌بندی شده‌اند. به گفته محققان، این اولین بار است که دانشمندان موفق به بررسی چگونگی عملکرد این سلولهای ایمنی با چنین وضوح بالا شده‌اند. تاکنون محدودیت‌های کار با میکروسکوپ‌های نوری از درک واضح چگونگی شناسایی سایر سلولها به عنوان بیمار یا سالم توسط سلولهای ایمنی جلوگیری می‌کردند. این محققان از میکروسکوپ فلورسانس با وضوح و کیفیت بسیار بالا برای مشاهده سلولها در نمونه‌های خونی موجود در آزمایشگاه به منظور ثبت تصاویر استفاده کردند که در مجله Science Signalling منتشر شده‌اند.
پژوهش محققان انگلیسی و کانادایی بر نمونه‌های بافت انسانی و موش نشان می‌دهد که چگونه سلولها می‌توانند غلاف محافظ فیبرهای عصبی مغز را بازسازی کنند و این امر می‌تواند درهای تازه‌ای را برای درمان بیماری ام اس پیش روی محققان قرار دهد. غلاف‌های مذکور از ماده‌ای به نام میلین ساخته شده‌اند و برای انتقال سریع سیگنال‌های عصبی، بینایی، حسی و حرکتی حیاتی هستند که در بیماران ام اس دچار آسیب می‌شوند.
محققان دانشگاه ادینبورگ و کمبریج دریافتند که سلولهای ایمنی موسوم به ماکروفاژها در هدف قرار دادن بازسازی میلین یاری‌رسان هستند؛ به دنبال فقدان یا آسیب به میلین، ماکروفاژها می‌توانند ترکیبی به نام "activin-A" ترشح کنند که تولید میلین بیشتر را فعال می‌کند. دکتر "ورونیکه مایرون" از دانشگاه ادینبورگ می‌گوید: در بیماری مالتیپل اسکلروزیس لایه محافظتی اطراف فیبرهای عصبی از بین رفته و این اعصاب در معرض آسیب قرار می‌گیرند. درمانهای تایید شده امروزی با کاهش آسیب اولیه میلین عملکرد خود را نشان می‌دهند ولی دخالتی در بازسازی میلین انجام نمی‌دهند. این تحقیق می‌تواند ما را در یافتن دارویی موثر برای افزایش بازسازی میلین و بازگرداندن عملکرد از دست رفته آن در بیماران مبتلا به ام اس یاری کند."
دکتر سوزان کولهاس رییس تحقیقات پزشکی انجمن ام اس نیز در این رابطه چنین عنوان داشته است: "ما فورا به درمان‌هایی نیاز داریم که پیشرفت بیماری ام اس را آهسته کند. خب مسلم است ما به عنوان محقق از یافته جدید که روشی بالقوه دراصلاح آسیب‌های میلین محسوب می‌شود، خوشحال شویم." دکتر "کارن لی" نایب رییس انجمن ام اس کانادا نیز این یافته را گامی پیشرفت‌آمیز در درمان‌هایی می‌داند که به طور خاص اصلاح میلین را مرکزیت قرار داده و بنابراین بیماران می‌توانند علایم غیر قابل پیش بینی این بیماری را کنترل کنند. قدم بعدی در این تحقیق بررسی عملکرد "activin-A" و امکان افزایش تاثیر آن خواهد بود. این پژوهش در مجله "Nature Neuroscience" منتشر شده است.
برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی شیراز، مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، انجمن علمی مدیریت و سیاست گذاری سلامت
زمان برگزاری: ۸ الی ۹ آبان ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۳۱ شهریور ۱۳۹۲
مکان برگزاری: شیراز، مجتمع فرهنگی ولایت
برگزار کنندگان: دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، وزارت آموزش و پرورش
زمان برگزاری: ۳ الی ۴ اسفند ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۳۰ آذر ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های رازی
برگزار کننده: انجمن اندویورولوژی و یورولاپاراسکوپی ایران
زمان برگزاری: ۱۷ الی ۱۹ مهر ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های بیمارستان لبافی نژاد
برگزار کننده: مرکز تحقیقات روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران
زمان برگزاری: ۱ الی ۱ اسفند ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، سالن آمفی تئاتر شهید پیرویان بیمارستان شریعتی
این کنفرانس در تاریخ ۲۵ مهر ۱۳۹۲ توسط مركز آموزش و پژوهش بيماريهاي پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران در هتل المپيك تهران ویژه متخصصین پوست برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل اهميت طب سالمندان، خارش سالمندی، عفونتهاي پوستي در كهنسالي، فارماکولوژی سالمندان، تومورهاي پوستي سالمندان، درماتيتهاي تماسي در كهنسالي، علائم پوستي Elder abuse و Elder neglect، تغييرات و بيماريهاي ناخن در كهنسالي، جنبه هاي هيستوپاتولوژي و تشخيص ملكولي Aging، روشهاي جراحي دردرمان Aging، روشهاي غيرجراحي دردرمان Aging می باشد.
این کنفرانس در تاریخ ۲۷ آذر ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی اهواز در سالن کنفرانس شهید رهنمون بیمارستان امام اهواز، ویژه متخصصین پوست برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل جراحی لیزر، توکسین بوتولونیوم، پلینگ شیمیایی، فیتلرها، کلوئید و اسکار هیپر ترو فیک می باشد.
این کنفرانس در تاریخ ۲۴ مرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سالن كنفرانس بيمارستان بهمن تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل تازه هاي درمان، تشخيص و درمان CIN، تازه هاي واكسيناسيون HPV، غربالگري و تشخيص زودرس تومورهاي بدخيم تخمدان، كانسر اندومتر، تازه هاي تشخيصي و درماني، تازه هاي سيتولوژي و پاتولوژي در سرطانهاي زنان می باشد.
این کنفرانس در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بیمارستان اختر تهران، ویژه متخصصین ارتوپدی برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل تازه های آناتومی و بایو مکانیک منیسک، سوچور منیسک : نحوه انتخاب وسیله مناسب جهت ترمیم، ترمیم منیسک : نتایج طولانی مدت آناتومیکال و بالینی، اپروچ به پارگی های طولی و ناکامل منیسک، اندیکاسیون و کانترااندیکاسیون جهت ترمیم منیسک، کندرولیز بدنبال منیسکتومی، استئو آرتریت بدنبال منیسکتومی – شیوع و نحوه پیشرفت می باشد.
این کنفرانس در تاریخ ۱۷ مرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی گیلان در مرکز آموزشی درمانی پورسینا رشت برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل عکس قفسه سینه تفسیر اندیکاسیون، سی تی اسکن مغز تفسیر کاربرد در پلن بیهوشی و اداره راه هوایی، کاربرد سونوگرافی در بلوکهاي عصبی، کاربرد سونو گرافی در دسترسی عروق مرکزي، کاربرد سونو گرافی در دسترسی عروق محیطی، کاربرد سی آرم در اینترونشنال آنستزیولوژي می باشد.
این سمینار در تاریخ ۲۳ الی ۲۴ مرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی کرمان در دفتر مرکزی جهاد دانشگاهی دانشگاه کرمان برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل استاندارهای GMP در تولید سلول، پیوند ملانوسیت در ویتیلیگو، ملانوسیت مو ، سلولهای بنیادی مو و نقش آنها در درمان آلوپسی، لیپوترانسفر با سلولهای بنیادی CAL، سلول درمانی در بیماریهای اتو ایمیون پوست، مهندسی بافت و پوست مصنوعی، اخلاق پزشکی در سلول درمانی، ترمیم زخم، سوختگی و درمانهای سلولی، نقش فیبروبلاست جنینی در ترمیم سوختگی، کاربرد محصولات بانک خون بند ناف دردرمان زخم وسوختگی، پیوند فیبروبلاست در ضایعات آتروفیک پوستی، سلول درمانی در بیماریهای نادر پوستی (EB) می باشد.
این سمپوزیوم در تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بیمارستان لقمان حکیم تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل ورزش درمانی ناحیه هیپ و کشاله ران، ورزش درمانی ناحیه زانو، ورزش درمانی ساق ،مچ پا و کف پا می باشد.
مطالعات جدید نشان می‌دهد مردانی که فرزند دختر دارند، در محل کار روسای بخشنده‌تری بوده و دستمزد بالاتری را به کارکنانشان پرداخت می‌کنند. نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد حضور یک دختر، صرف‌نظر از سن وی، جنبه مراقبتی پدر را تقویت می‌کند. هدف از این مطالعه درک این نکته بود که چرا تعدادی از مردان ثروتمند از سایرین بخشنده‌تر هستند.
تعدادی از میلیاردرها برای بخشیدن مقادیر بزرگ پول شهره‌اند، به طور مثال، بیل گیتس، 18 میلیارد پوند را صرف خرید هدایای خیریه کرده؛ این در حالی است که دیگران هیچ پولی را در چنین اموری صرف نمی‌کنند. محققان دانشگاه اولبورگ دانمارک، دانشگاه مریلند و مدرسه اقتصاد کلمبیا در ایالات متحده، بخشندگی و آن‌چه را که الهام‌بخش مردان ثروتمند است، مطالعه کردند. آنها میزان دستمزدی که مدیران‌عامل به کارمندانشان پرداخت کردند و نه میزان کمک آنها در امور خیریه را تحلیل کردند. این محققان دستمزدهایی که مدیران‌عامل مرد در بیش از 10 هزار شرکت دانمارکی و در طول یک دهه به کارمندانشان پرداخت کردند را رهگیری کردند.
به طور میانگین، پس از این که این مدیران صاحب فرزند شدند، سالانه حدود 65 پوند دستمزد کمتری را به کارکنانشان پرداخت می‌کردند. معمول بود که آنها منابع شرکت را برای خود و خانواده در حال رشدشان به قیمت دستمزد کارکنان، نگه می‌داشتند. اما هنگامی که تیم علمی پروفسور مایکل دال داده‌هایشان را دقیق‌تر بررسی کردند، دریافتند که تغییرات در دستمزد به جنسیت فرزندی که مدیرعامل صاحب آن شده بود، بستگی داشت. آنها دریافتند که پس از داشتن یک پسر و نه تولد یک دختر، دستمزدها کاهش یافت.
این دانشمندان بر این باورند که دختران در مقایسه با پسرها، تمایلات مراقبتی پدرها را برمی‌انگیزند، زیرا مردان موهای دخترشان را شانه می‌زنند یا با آنها عروسک‌بازی می‌کنند و در نتیجه، مهربان‌تر می‌شوند. مطالعات پیشین همچنین نشان می‌دهد قانون‌گذاران امریکایی که صاحب دختر هستند، آزادانه‌تر رای می‌دهند.
این موضوع در مورد رای‌دهندگان مرد انگلیسی که دختر دارند، به ویژه از لحاظ رفراندوم یا انتخابات سیاسی در خصوص حقوق تولیدمثل، نیز صدق می‌کند. در مورد مدیران عامل، آن‌هایی که دارای دختر هستند، همدردی‌شان افزایش یافته و این موضوع در توجه آنها به کارکنانشان که به کاهش میزان وسوسه برای کم‌کردن دستمزدها منجر می‌شود، نقش دارد.
بیدار شدن‌های مکرر برای دفع ادرار در مردان می‌تواند نشانه‌ای از وجود طیف وسیعی از بیماریها باشد. پروفسور "گری ویترت" از دانشگاه آدلاید با اشاره به نتایج حاصل از پژوهش انجام شده در این زمینه اظهار می‌کند: شب ادراری و احساس عدم توانایی در نگهداری ادرار یا تکرر ادرار یکی از نشانه‌های مثانه پرکار است، اما این علامت نیز می‌تواند مبین وجود بیماریهای دیگر نیز باشد. وی در رابطه با این پژوهش می‌گوید: گرچه شب ادراری و سندروم پرکاری مثانه با مشکلاتی نظیر آپنه خواب، افسردگی، اضطراب و چاقی مرتبط است، اما این دو نشانه‌های خطر برای بیماریهای دیابت نوع دو و قلبی عروقی نیز به شمار می‌روند. وی در ادامه می‌افزاید: مردانی که از مشکلات ادراری رنج می‌برند، نباید فقط از نظر ابتلا به بیماریهای مرتبط با پروستات مورد بررسی قرار بگیرند، بلکه باید از نظر وجود علائم سایر بیماریها نیز تحت نظر قرار بگیرند تا از وقوع بیماریهای خاموش نیز جلوگیری شود. یافته‌های این پژوهش در مجله "Urology" منتشر شده است.
ابتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک بر روی کیفیت زندگی زنان مبتلا در مولفه‌های جسمانی، روانی، عاطفی، شناختی و اجتماعی تاثیرات منفی می‌گذارد. سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) از شایعترین اختلالات غدد درون‌ریز است که یک نفر از هر 15 زن در سراسر دنیا به آن مبتلا می‌شود. میزان شیوع این اختلال بسته به تعریف استفاده شده از آن از چهار تا 25 درصد گزارش شده است. شیوع این عارضه براساس معیار روتردام در کشور ایران 14.6 درصد گزارش شده و شیوع PCOS به موازات چاقی در حال افزایش است.
سندرم تخمدان پلی کیستیک یک اختلال چندعاملی است که در اثر تعامل اختلال ژنتیکی و محیطی به وجود می‌آید. علت دقیق این اختلال کاملا مشخص نیست اما نوعی اختلال هورمونی است که همراه با افزایش اندروژن و کاهش عملکرد دستگاه تولیدمثل است. سندرم تخمدان پلی کیستیک بیماری مزمنی است که به دلیل داشتن علائم متفاوت، بر جنبه‌های گوناگون زندگی افراد اثر‌گذار است.
بر همین اساس، یک پژوهش، با استفاده از مصاحبه‌های عمیق انفرادی باز و نیمه ساختار یافته، تجربیات زندگی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک را در ارتباط با کیفیت زندگی مورد بررسی قرار داده است. جامعه پژوهش زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مراجعه‌کننده به مرکز تحقیقات اندوکرینولوژی تولید مثل دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران بودند که به روش نمونه‌گیری غیراحتمالی در دسترس طی دوره‌ی زمانی از خرداد‌ماه تا اسفند‌ماه سال 1389 انتخاب شدند.
شرکت‌کنندگان در این پژوهش که توسط فاطمه نصیری و همکاران وی انجام شده است، در محدوده‌ی سنی 18 تا 40 سال با میانگین سنی 27.47 سال قرار داشتند. زمان شروع بیماری در اکثر افراد مورد بررسی، 91.30درصد و از همان ابتدای بلوغ بوده و بیش از نیمی از موارد که شامل 52.17 درصد بودند، سابقه‌ی سندرم تخمدان پلی کیستیک در خانواده را داشتند.
شکایت اصلی زنان مبتلا به تخمدان پلی کیستیک به مراکز درمانی شامل ناباروری (8 مورد) اختلالات قاعدگی (4مورد)، سقط مکرر (3مورد)، پرمویی (3 مورد)، ریزش مو (2 مورد)، چاقی (2 مورد) و جوش (1 مورد) بوده است. تجربیات اکثر مشارکت‌کنندگان در این پژوهش نشان داد: این افراد به دلیل اثرات نشانه‌های این سندرم بر ابعاد جسمانی از قبیل چاقی، پرمویی، ریزش موی سر، جوش، اختلالات قاعدگی و اختلال در سلامت عمومی، احساس ناراحتی کرده و بیشتر آنها مشکل اصلی خود را چاقی و پرمویی بیان کردند. بر اساس اظهارات نمونه‌های مورد بررسی در این تحقیق، اعتماد به نفس پایین، احساس خجالت و شرمندگی، احساس حقارت و خودکم‌بینی نسبت به همسالان، احساس غیرطبیعی بودن و احساس ضعف از جمله تجربیات این افراد در ابعاد عاطفی این اختلال بوده است.
براساس یافته‌های به دست آمده، یکی دیگر از تجربیات زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که بسیار تکرار شده بود، کاهش تعاملات بین فردی و اجتماعی و عکس‌العمل نامناسب جامعه نسبت به عوارض این سندرم بوده است. بر پایه تجربه و تحلیل داده‌ها، ابعاد ایفای نقش کیفیت زندگی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک شامل ایفای نقش وابسته به جنسیت، از بین رفتن خصوصیات زنانگی و ظهور خصوصیات مردانگی و اختلال در رابطه زناشویی بود.
یافته‌های این مطالعه نشان داد که اکثر زنان مبتلا به دلیل اثرات این سندرم خود را غیرجذاب دانسته و تصویر ذهنی خوب و رضایت‌بخشی از خود نداشتند و به همین دلیل احساس شرمندگی و خجالت می‌کردند. برخی از زنان مبتلا از نقش زن بودن خود راضی نبودند و ابراز ناراحتی می‌کردند. برخی از زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک از عملکرد جنسی خود رضایت داشتند، اما برخی از آنها به دلیل اختلال در عملکرد جنسی و سرد مزاجی احساس شرمندگی نسبت به همسر خود داشتند.
زنان مورد بررسی در این تحقیق معتقدند: به دلیل ابتلا به این سندرم، زیبایی ظاهری آنان به واسطه‌ی چاقی و افزایش موهای زائد، ریزش موی سر و جوش‌های صورت دچار اختلال شده و اختلالات قاعدگی و نازایی ناشی از این بیماری نیز حس زنانگی آنان را به شدت مخدوش کرده و این مساله سبب احساس شرمندگی و کاهش اعتماد به نفس آنان شده است، به نحوی که این زنان خود را کهتر از زنان دیگر می‌پنداشتند. اکثر زنان شرکت‌کننده در این پژوهش بیان کردند که نشانه‌های این سندرم بر روی تصویر ذهنی آنان اثر منفی گذاشته و همین مساله سبب احساس شرمندگی و کاهش اعتماد به نفس آنها شده است.
دانشمندان دریافته‌اند صحبت‌کردن افراد در مورد خودشان می‌تواند بسیار لذت‌بخش بوده و مغز را شاد کند. براساس یک تحقیق جدید، افراد 40 درصد از وقتشان را به صحبت‌کردن در مورد خودشان می‌گذرانند. محققان دانشگاه هاروارد در مطالعاتشان بر روی این نکته متمرکز شدند که چرا افراد صدای خود را تا این اندازه دوست دارند و این که آیا این موضوع به بخش‌هایی از مغز که مرتبط با پاداش و لذت است، ارتباط دارد یا خیر. آنها پس از انجام آزمایشاتشان با استفاده از فناوری اسکن مغزی، دریافتند هنگامی که افراد در مورد خودشان سخن می‌گویند، این موضوع واکنشی شیمیایی را ایجاد می‌کند و این امر آنها را بر آن می‌دارد که اطلاعات خصوصی‌شان را به طور مکرر به اشتراک بگذارند.
محققان حاضر در این مطالعه از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کاربردی (fMRI) برای انجام آزمایشاتشان بهره بردند. این ابزار تصویربرداری می‌تواند تغییرات حاصل در سطوح جریان خون به بخش‌های خاصی از مغز را هنگامی که این عضو در معرض محرک‌های خاصی است، شناسایی کند. در طول آزمایش fMRI، تیم علمی از 195 شرکت‌کننده خواست که در مورد خود، عقاید و ویژگی‌های شخصیتی‌شان صحبت کنند. سپس از آنها خواسته شد که در خصوص عقاید و ویژگی‌های دیگر افرادی که می‌شناختند، صحبت کنند.
دانشمندان سطوح جریان خون را در مغز شرکت‌کنندگان در طول هر دو بحث اندازه‌گیری و از این سطوح برای مقایسه مستقیم تفاوت در فعالیتی نورونی بین این دو شرایط استفاده کردند. زمانی که شرکت‌کنندگان در مورد خودشان صحبت کردند، دانشمندان افزایش در فعالیت غشای MPFC را که با تفکر مرتبط با خود ارتباط دارد، کشف کردند. همچنین برای نخستین بار تیم علمی متوجه تغییر در فعالیت‌های NAcc و ناحیه VTA مغز شد. هر دوی این نواحی در مغز با آزادسازی دوپامین مرتبط هستند. دوپامین ماده شیمیایی است که سیستم‌های پاداش و شادی مغز را کنترل می‌کند. محققان نتیجه گرفتند که صحبت‌کردن در مورد خود اساسا لذت‌بخش است و این موضوع افراد را به صحبت‌کردن مکرر در مورد این احساسات لذت‌بخش ترغیب می‌کند.
