پزشکی بالینی

سالهای زیادی است که پزشکان در مورد علت زنگ زدن گوش و درمان آن اختلاف نظر دارند، اما نتایج تحقیق جدید همه چیز را در این مورد آشکار می‌کند. محققان دانشگاه جورج تاون آمریکا کشف کردند زنگ زدن گوش و تحمل دردهای مزمن هر دو، واکنش بدن به آسیب‌های وارده است. این واکنش‌ تنها زمانی رخ می‌دهد که مغز قادر نیست به درد و سرو صدا واکنش مناسب نشان دهد، مانند دردهای مزمن که احساس دردهای موهوم تلقی می‌شود. افراد صدای زنگ را در گوش خود بدون صدای واقعی زنگ می‌شنوند.
بعد از بررسی‌های انجام شده بر روی ماده خاکستری مغز، این گروه دریافتند کمبود این ماده در قسمت‌های خاص به نام gatekeeping موجب دردهای مزمن و زنگ زدن گوش می‌شود. این فرآیند تحت تاثیر دوپامین و سروتونین که هر دو مربوط به احساس انرژی، خلق‌و‌خوی و کسالت است قرار دارد.
این منطقه به عنوان قسمت اصلی درک احساسات بوده و محرک حس داخلی و بیرونی و مخابره اطلاعات به مغز است. احساسات با دردهای مزمن و زنگ گوش مرتبط بوده و به عبارتی از یک کانال عصبی وارد می‌شود. محققان معتقدند آسیب به gatekeeping بر اطلاعات منتقل شده به مغز تاثیر دارد و موجب دائمی شدن وزوز در گوش می‌شود. نتایج این تحقیق در مجله Trends in Cognitive Science منتشر شده است.

تحقیقات صورت گرفته توسط پژوهشگران استرالیایی نشان می‌دهد، از دست دادن موقت شنوایی درحقیقت یک مکانیسم دفاعی است که از آسیب دیدن گوش‌ها جلوگیری می‌کند. محققان دانشگاه نیو ساوت‌ولز در تحقیقات خود دریافته‌اند، از دست دادن موقت شنوایی که بعد از تماس پیوسته با صداهای بلند اتفاق می‌افتد، نشانه‌ صدمه دیدن شنوایی نیست، بلکه عملکردی دفاعی برای پیشگیری از آسیب‌های بعدی است. 
 این مکانیسم فیزیولوژیکی به حلزون امکان می‌دهد تا در زمان قرار گرفتن در معرض استرس صدا، به طور طبیعی عمل کند. این مسأله، علت چند ساعت یا چند روز ناشنوایی موقت را بدنبال گوش کردن به موسیقی با صدای بلند توجیه می‌کند. با افزایش میزان صوت، یاخته‌های موجود در حلزون، هورمون ATP آزاد می‌کنند که به یک گیرنده چسبیده و سبب کاهش موقت حساسیت شنوایی می‌شود؛ محققان نشان دادند که گیرنده دارای تاثیر محافظتی است و پژوهشگران امیدوارند بتوانند از این طریق، از گوش در برابر آلودگی صوتی در محیط‌های پر سر و صدا بهتر محافظت کنند. 
 به گفته محققان، در عین حال که حلزون گوش می‌تواند با صدای بلند مقابله کند، اما صداهای بلند دائمی با فرکانس بالا ممکن ‌است منجر به صدمه‌ی غیرقابل برگشت شود. این حالت شبیه تابش آفتاب است که در آن، تماس با نور خورشید در درازمدت مشکل‌ساز می‌شود. نتایج این پژوهش در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS)‌ منتشر شد.  

برگزار کنندگان: انجمن علمی راینولوژی ایران، انجمن جراحان گوش و گلو و بینی و سر و گردن ایران
 زمان برگزاری: ۲۲ الی ۲۴ مهر ۱۳۹۴
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵ مرداد ۱۳۹۴
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های رازی 

سایت همایش

کاهش قدرت بویایی در سالمندان بیش از هر عامل دیگری از احتمال مرگ آن‌ها در پنج سال آینده خبر می‌دهد. متخصصان دانشگاه شیکاگو در تحقیقی که روی ۳۰۰۰ فرد ۵۷ تا ۸۵ ساله انجام دادند، به این نتیجه رسیدند که کاهش قدرت بویایی از احتمال مرگ افراد در پنج سال آینده خبر می‌دهد. در این پژوهش، محققان پنج بوی نعنا، ماهی، پرتقال، گل سرخ و چرم را در اختیار شرکت‌کنندگان قرار دادند تا قدرت بویایی افراد را بسنجند. پنج سال بعد، ۳۹ درصد کسانی که در این تست بویایی‌سنجی پایین‌ترین نمره را گرفته بودند، زنده نبودند. از این بین تنها ۱۰ درصد کسانی که بویایی سالمی داشتند، زنده نبودند. پژوهشگران معتقدند ضعف بویایی، از دست دادن اشتها، نوشیدن الکل و استعمال دخانیات، ابتلا به سرطان، ضعف عمومی و مشکلات قلبی، نزدیک شدن زمان مرگ را آشکار می‌کند.  

محققان دانشگاه تگزاس در تحقیق جدید خود برای درمان وزوز گوش از تحریک عصب واگ کمک گرفته‌اند. وزوزگوش مشکلی آزاردهنده است که اغلب زندگی مبتلایان را مختل می‌کند، این عارضه گاه هنگام خواب به حدی شدت می‌یابد که باعث کاهش تمرکز فرد می‌شود. شانا جکسون، پزشک ادیولوژیست از دانشگاه تگزاس در دالاس می‌گوید: در حال حاضر محققان در حال برنامه‌ریزی یک کارآزمایی بالینی برای تست تحریک عصب واگ هستند. در این روش یک دستگاه کوچک به طور مستقیم بر روی عصب واگ قرار داده شده و پالس‌های الکتریکی تحریک عصب در حالی که بیماران مبتلا به صدا گوش می‌دهند، به گوش می‌رسد. هدف استفاده از این روش این است که مغز تحریک شود.
به گفته دکتر اسون، استاد دانشگاه تگزاس در دالاس، در یک کارآزمایی در اروپا، 10 نفر تحت درمان با این روش بودند. نیمی از آنها کاهش قابل توجهی در علائم را تجربه کردند. وی می‌گوید: به عنوان بخشی از این مطالعه کارآزمایی بالینی جدید، بیماران را برای درمان دو ساعت و نیم، پنج روز در هفته تحت درمان قرار دادیم که نتایج قابل توجهی در بهبود وزوزگوش مشاهده شد. تحریک عصب واگ در درمان بیماری‌های دیگر مانند صرع و افسردگی نیز استفاده می‌شود. این روش به بهبود بیماری کمک کرده است و ادامه درمان موجب کنترل نشانه‌های بیماری می‌شود. بر اساس این گزارش، عصب واگ طولانی‌ترین عصب مغزی است که از ساقه مغز تا اندام‌های داخلی شکم امتداد دارد. این عصب، عصب دهم جمجمه‌ای از ۱۲ جفت عصب مغز است.

برخلاف نتایج بدست آمده در مطالعات قبلی، محققان آمریکایی دریافته‌اند که بینی انسان قادر به تشخیص یک تریلیون رایحه مختلف است. چشم انسان از سه گیرنده نوری برای مشاهده 10 میلیون رنگ مختلف استفاده می‌کند و گوش نیز قادر به شنیدن 500 هزار نوا یا صوت مختلف است. بر اساس مطالعه صورت گرفته در سال 1927 میلادی، بینی با استفاده از 400 گیرنده بویایی تنها قادر به استشمام 10 هزار رایحه است. اما محققان دانشگاه راکفلر با هدف بررسی این فرضیه، توانایی افراد در تمایز قائل شدن بین رایحه 128 مولکول مختلف را مورد بررسی قرار دادند؛ این مولکول‌ها بصورت تصادفی در گروه‌های 10، 20 یا 30 عددی مخلوط شدند تا بوهای ناآشنایی تولید شوند. از 26 داوطلب برای شناسایی سه نمونه رایحه – دو رایحه مشابه و یک رایحه متفاوت استفاده شد.
نتایج بدست آمده توسط نشان می‌دهد که بینی انسان در میزان تعداد محرک‌های قابل تمایز، از چشم و گوش پیشی گرفته و قادر به استشمام یک تریلیون رایحه مختلف است که این توانایی بخش کوچکی از قدرت بویایی انسان را تشکیل می‌دهد. به گفته دکتر «لسلی ووشال» یکی از نویسندگان این مطالعه، این نخستین آزمایش واقعی در خصوص قدرت بویایی انسان محسوب می‌شود؛ اگرچه قدرت بویایی حیوانات دو تا سه برابر انسان است، اما قدرت بویایی انسان نیز بسیار قابل توجه است. نتایج این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.

بر اساس تحقیقات پژوهشگران بریتانیایی ، چاقی در نوجوانان ممکن است با مشکلات شنوایی همراه باشد در حالی که در بالغین، از دست رفتن شنوایی، پیامد شناخته شده و ناگوار چاقی به‌شمار نمی‌آید. پژوهشگران اثرات چاقی و از دست دادن شنوایی را در هزار و 488‌ جوان‌ 12 ‌تا 19 ‌ساله با استفاده ‌از داده‌های سطح مقطعی سنجش بررسی سلامت ملی و تغذیه، مورد بررسی قرار داده‌اند.
درنوجوانان چاق در‌مقایسه با نوجوانان دارای وزن طبیعی، فراوانی از ‌دست ‌رفتن حسی عصبی یک طرفه با فرکانس پایین (SNHL) و نیز SNHL دو‌طرفه با فرکانس پایین و یک طرفه و دو طرفه با فرکانس بالا بیشتر بود ولی این تغییرات از نظر آماری قابل ‌توجه نبود. به گفته این پژوهشگران در آنالیز با چند متغیر که از نظر عوامل خطرساز متعدد شاهد داشت (مثل تماس با دود، فقر، تماس با صداهای مزاحم مختلف) چاقی به طور مستقل و قابل توجه با 1.85 افزایش خطر از ‌دست ‌رفتن حسی عصبی یک طرفه با فرکانس پایین همراه بود. نتیجه این پژوهش در Laryngoscope منتشر شده است.

بر اساس مطالعات جدید، مغز در پردازش و به یادآوردن بینایی و لامسه عملکرد خوبی دارد، در حالی که صدا معمولا از یک گوش وارد و از گوش دیگر خارج می‌شود. محققان دانشگاه آیوا، 100 دانشجو را در معرض صداها، بافت‌ها و مولفه‌های بصری قرار دادند و سپس از آن‌ها پرسیدند که چه چیز را دیدند، شنیدند و حس کردند؟ نتایج نشان داد شرکت‌کنندگان حداقل آنچه را که شنیده بودند، به خاطر داشتند. ایمی پورمبا، پروفسور روانشناسی و یکی از نویسندگان ارشد این مقاله، گفت: یافته‌های ما نشان می‌دهد مغز احتمالا از گذرگاه‌های جداگانه‌ای برای پردازش اطلاعات استفاده می‌کند. همچنین مغز شاید اطلاعات شنیداری را متفاوت از اطلاعات بصری و لامسه پردازش ‌کند و استراتژی‌های جایگزینی مانند تکرار ذهنی افزایش‌یافته ممکن است برای ارتقا حافظه لازم باشد. در این مطالعه دانشمندان حافظه را در بازه‌های متفاوت زمانی آزمایش کردند و دریافتند هر چه گسست زمانی بیشتر بود، افراد کمتری این سه نوع تجربه را به یاد می‌آوردند. با این حال، حافظه صدامحور طی زمان با سرعت بیشتری ضعیف می‌شد. جزئیات این مطالعه در مجله PLoS One منتشر شد.

یک فیلتر کوچک به اندازه لنز تماسی زندگی را برای 500 ملیون نفر در سراسر جهان که از خارش ، عطسه و آب‌ریزش بینی به دلیل شروع فصل گرده‌افشانی رنج می‌برند، آسان‌تر می‌کند. نوعی درمان بالینی در دانشگاه آروس دانمارک نشان می‌دهد مینی‌فیلتر جدید به نام Rhinix در مقابل عدم آسایش ناشی از زکام آلرژی، بیش از دارونمای بدون فیلتر کارآمدتر است. واردکردن این فیلتر که هنوز به مرحله تولید نرسیده، در هر دوی حفره بینی اثرات کارآمدی دارد زیرا این سیستم بسته به تراکم فیلتر، ذرات خاصی در هوا مانند گرده گیاهان را مسدود می‌کند. گرده گیاهان یکی از عوامل شایع زکام ناشی از حساسیت (رینیت آلرژیک فصلی) است.
پروفسور توربن سیسگارد از دانشگاه آروس می‌گوید: ما اواخر سال جاری میلادی Rhinix را با همکاری «سازمان بیماران آسم-آلرژی» دانمارک در مقیاس بزرگ آزمایش خواهیم کرد اما آزمایش‌های اولیه در اتاقک آلرژی نشان می‌دهد این فیلتر می‌تواند علائم نوعی آلرژی را تسکیل بخشد و استفاده از آن نیز عدم آسایس برای بیمار را به همراه نخواهد داشت. در این مطالعه، گرچه بازهم سوژه‌های آزمایشی دارای علائم ملایمی پس از درمان بودند، ابداع جدید کاهش بالینی علائم روزانه آلرژی مانند عطسه، خارش بینی و آب‌ریزش را در مقایسه با دارونما در پی داشت. جزئیات این فیلتر در Journal of Allergy and Clinical Immunology منتشر شد. 

نتایج پژوهش جدید پژوهشگران کالج لندن حاکی از آن است که اختلاف موجود در ساختار مغز سبب می‌شود کسانی که حرکات باله را تمرین می‌کنند، با فرونشاندن پیام‌هایی که از اعضای تعادل در گوش‌ داخلی می‌رسد، احساس سرگیجه نکنند که این نتایج برای درمان بیماران مبتلا به نابسامانی‌های مزمن اندام‌های دهلیزی بسیار با ‌اهمیت است. پژوهشگران کالج لندن اظهار امیدواری کرده‌اند که این یافته‌ها به درمان بیمارانی کمک کند که از سرگیجه‌ی مزمن رنج می‌برند. سرگیجه ناشی از عملکرد اندام دهلیزی است که در گوش داخلی جای دارد. در این محل بخش‌هایی مملو از مایع وجود دارد که دارای موهای ظریفی برای درک حرکت مایع است و به ‌این‌ ترتیب چرخش سر حس می‌شود.
پژوهشگران متوجه شده‌اند که پس از چرخیدن سریع، مایع موجود باز هم به حرکت خود ادامه می‌دهد و این حس را به وجود می‌آورد که باز هم سر در حال چرخش است، اما کسانی که حرکات باله را تمرین می‌کنند، می‌توانند حرکت چرخیدن روی نوک پا یا پشت پا را پشت سر هم انجام دهند و دچار سرگیجه نشوند. پژوهشگران اظهار کرده‌اند کسانی که حرکات باله را تمرین می‌کنند، می‌توانند حرکات چرخشی متعددی انجام دهند بدون آنکه دچار سرگیجه شوند، زیرا در اثر سال‌ها ممارست و تمرین، دارای تغییراتی در مغز شده‌اند. برای رسیدن به این یافته، پژوهشگران انگلیسی 29 نفر از زنانی را که به طور متوسط به مدت 16 سال حرکات باله را تمرین می‌کردند، آنالیز کرده‌اند. به عنوان گروه شاهد نیز از 20 زن تماشاچی با سن و میزان تناسب اندام مشابه کسانی که حرکات باله را تمرین می‌کنند، استفاده شد. پس ‌از چرخاندن این افراد به ‌دور یک صندلی در ‌حالی‌که چراغ‌ها خاموش بود، پژوهشگران از این شرکت‌کنندگان خواستند در زمانی که هنوز حس می‌کنند باز هم می‌چرخند، دسته‌ای را بچرخانند. افزون بر این، بازتاب چشمی شرکت‌کنندگان هم اندازه‌گیری شد که با استفاده از اندام‌های دهلیزی تحریک می‌شد.
پژوهشگران مشاهده کردند که بازتاب چشم و مدت درک چرخش در کسانی که حرکات باله را تمرین می‌کردند، کوتاه‌تر از تماشاچیان است. در کلینیک، بیماران بسیاری دیده می‌شوند که مدتها است به سرگیجه دچارند و به نظر می‌رسد تمرین کنندگان حرکات باله می‌توانند جلوی ایجاد حس سرگیجه را بگیرند، بنابراین برای کمک به بیماران، می‌توان از همین اصول استفاده کرد. پژوهشگران پس ‌از بررسی مغز هر‌ دو گروه شرکت‌کنندگان با تصویرسازی MRI، در دو ‌بخش از مغز، اختلافاتی مشاهده کردند که عبارت است از «یک ناحیه در مخچه که عملکرد حسی اندام دهلیزی را پردازش می‌کند» و «قشر مخ که ناحیه‌ مسؤول درک سرگیجه است». در کسانی که حرکات باله را تمرین می‌کنند، ناحیه‌ی موجود در مخچه کوچکتر بود که به ‌علت عدم ‌استفاده از دستگاه‌های دهلیزی و تکیه بر حرکات از پیش برنامه‌ریزی شده است، زیرا احساس سرگیجه یا عدم تعادل برای کسانی که حرکات باله را تمرین می‌کنند، سودی ندارد.
به گفته پژوهشگران، مغز این افراد با سال‌ها تمرین فرونشانی سازش یافته ‌است و در نتیجه، پیام‌هایی که به نواحی مسؤول درک سرگیجه در قشر مخ می‌رود، کاهش می‌یابد و تمرین کنندگان حرکات باله را نسبت ‌به احساس سرگیجه‌ مقاوم می‌کند. محققان معتقدند اگر بتوان در بیماران دچار سرگیجه مزمن، همین ناحیه را هدف گرفت، می‌توان راه‌هایی برای درمان بهتر بیماران یافت. با یافته‌ دیگری که از‌ این بررسی به ‌دست ‌آمده و نحوه‌ی شعله‌وری و تحریک بازتابهای چشم روشن شده، چگونگی آزمودن بیماران مبتلا به سرگیجه‌ی مزمن در کلینیک نیز تغییر می‌یابد.
پژوهشگران اظهار‌ کرده‌اند که در‌ گروه شاهد، درک چرخش با بازتاب چشم که با پیام‌های دهلیزی تحریک می‌شود تطبیق دارد، اما در کسانی که حرکات باله را تمرین می‌کنند، این دو جزء با هم تطبیق ندارند. این امر نشان ‌می‌دهد که احساس چرخیدن جدا از بازتابهایی است که سبب حرکت چشمان به عقب و جلو می‌شود. در بسیاری از کلینیک‌ها، فقط اندازه‌گیری بازتابها انجام می‌شود که به ‌این معنا است که وقتی این آزمون‌ها طبیعی می‌شوند، به بیمار گفته می‌شود هیچ‌ چیز غیرطبیعی وجود ندارد.
به گفته این پژوهشگران در کلینیک باید به ‌دنبال آزمون‌هایی بود که هم بازتاب و هم حس را آنالیز می‌کنند. در نتیجه‌گیری این بررسی پژوهشگران اظهار گرده‌اند که درک مکانیسم‌هایی از مغز که سبب تطابق دهلیزی می‌شود، برای درمان بیماران مبتلا به نابسامانی‌های مزمن اندام‌های دهلیزی بسیار با‌ اهمیت است. نتایج این پژوهش در نشریه‌ Cerebral Cortex منتشر شده است. 

محققان موسسه کارولینسکای سوئد، ساعت بیولوژیکی را در اندام شنوایی حلزون گوش شناسایی کرده‌اند که چگونگی درمان آسیب شنوایی را کنترل می‌کند. اغلب عملکردهای مهم بدن نظیر خواب، سیستم ایمنی و سطوح هورمون توسط ساعت بیولوژیک بدن کنترل می‌شود. اکنون محققان ساعت بیولوژیک دیگری را در گوش کشف کرده‌اند که توسط گروهی از ژن‌ها کنترل می‌شود و ریتم شبانه روزی را کنترل می‌کند.
طی این پژوهش، مشخص شد که یکی از این ژن‌ها در حلزون گوش موش، با پیروی از الگوی ساعات روز، حالت چرخه‌ای را پیدا می‌کند. محققان با اندازه گیری فعالیت عصب شنوایی دریافتند: موش‌هایی که شب هنگام با سطح سر و صدای متوسط سر و کار داشتند، از آسیب‌های دائمی مرتبط با شنوایی رنج می‌بردند، در حالی که در موش‌هایی که طی روز با این صداهای مشابه سر و کار داشتند، چنین چیزی مشاهده نشد. بنا بر این توانایی درمان پس از بروز آسیب‌ها با زمان روز که آسیب‌های مرتبط با سر و صدا رخ داد، ارتباط مستقیم داشت؛ در حقیقت ساعت شبانه روزی بدن در این زمینه نقش مهمی را ایفا می‌کند.
پیش از این نشان داده شده که تولید هورمون رشد BDNF که از سلول‌های عصب گوش محافظت می‌کند، در طول روز نیز نوسان پیدا می‌کند. اکنون محققان دریافتند زمانی که موش‌ها هنگام روز با سر و صدا مواجه بودند، غلظت BDNF در گوش افزایش یافته و در نتیجه از آسیب‌های دائمی به شنوایی جلوگیری می‌کند؛ این نقش محافظتی در شب برای موش‌ها مشاهده نشد.
به گفته محققان این یافته می‌تواند چرایی حساسیت مختلف به سطوح مختلف صدا را در زمان‌های متفاوت توضیح دهد. برای مثال این یافته برای کارمندان شیفت متغیر، خدمه‌های پرواز و برگزار کنندگان کنسرت مهم تلقی خواهد شد. علاوه بر این، نتایج حاصل شده می‌تواند راه‌های درمانی جدید را برای مبتلایان به آسیب‌های شنوایی که 10 تا 15 درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند، پیش روی محققان قرار دهد. این پژوهش در مجله «current biology» منتشر شده است. 

محققان انگلیسی با استفاده از سلول‌های بنیادی استخراج شده از چربی بدن بیمار، بدنبال بازسازی اندام مختلف صورت از جمله بینی و گوش هستند. پزشکان بیمارستان گریت اورماند در لندن مطالعه‌ای را با هدف رشد غضروف در محیط آزمایشگاه آغاز کرده‌ و معتقدند که بازسازی اندام مختلف صورت از جمله گوش با استفاده از این روش جدید امکانپذیر خواهد بود.
درمان ناهنجاری مادرزادی میکروتیا (بدشکلی گوش) که مانع از شکل‌گیری کامل گوش می‌شود، یکی از گزینه‌های مطرح در این روش درمانی است. در حال حاضر غضروف از دنده کودک گرفته شده و سپس توسط جراح به شکل غضروف گوش تراش داده شده و به بدن بیمار پیوند زده می‌شود؛ این روش نیاز به چند مرحله جراحی داشته و علاوه بر باقی ماندن جای زخم، غضروف دنده هرگز ترمیم نمی‌شود.
اما محققان در روش جدید از مقادیر کم چربی بدن بیمار استفاده کرده و سلول‌های بنیادی آن را استخراج می‌کنند؛ داربستی به شکل گوش طراحی می‌شود که در محیط مایع سلول‌های بنیادی قرار داده شده و سطح داربست را سلول‌ها می‌پوشانند؛ سپس داربست زیر پوست پیوند زده می‌شود تا گوش بشکل کامل ساخته شود. محققان با استفاده از این روش موفق به تولید غضروف بر روی داربست شده‌اند، اما سنجش ایمنی این روش پیش از پیوند زدن در بدن بیمار به تحقیقات بیشتر نیاز دارد. با استفاده از روش جدید، امکان ساخت غضروف سایر بافت‌های بدن از جمله بینی، همچنین ساخت استخوان با استفاده از همین مواد فراهم خواهد شد. نتایج این دستاورد در مجله Nanomedicine منتشر شده است. 

تحقیقات جدید بر روی موش‌های تازه متولد شده نشان می‌دهد، سلول‌های پشتیبان در گوش قادر به تبدیل شدن به سلولهای موی گوش داخلی هستند. پیش از این تصور می‌شد که سلول‌های مو در گوش داخلی در صورت از بین رفتن، قادر به جایگزین شدن نیستند. تحقیقات قبلی توسط محققان دانشکده پزشکی هاروارد نشان می‌دهد، مهار مسیر سیگنال‌دهی Notch باعث افزایش تفکیک‌پذیری سلول‌های مو و در نتیجه بازیابی شنوایی در موش‌ها می‌شود.
نتایج جدیدترین مطالعه نشان می‌دهد، مسدود کردن مسیر سیگنال‌دهی Notch باعث افزایش شکل‌گیری سلول‌های موی گوش می‌شود، اما نه از سلول‌های باقی مانده، بلکه از سلول‌های پشتیبانی اطراف که بیان کننده پروتئینی موسوم به Lgr5 هستند. دکتر «آلبرت اج» نویسنده ارشد این مطالعه و از محققان دانشکده پزشکی هاروارد تأکید می‌کند: این یافته که سلول‌های موی گوش داخلی در موش‌های تازه متولد شده قادر به بازسازی خود بخودی هستند، بسیار شگفت‌انگیز است.
دانش جدید در مورد بیان ژنی Lgr5‌ در کنار تحقیقات قبلی می‌تواند به محققان برای طراحی استراتژی‌های بازسازی سلول‌های موی مورد استفاده قرار گیرد. درصورتیکه نتایج این مطالعه بر روی حیوانات بزرگ‌تر نیز قابل تعمیم باشد، می‌تواند منجر به توسعه روش‌هایی برای تحریک جایگزینی سلول‌های مو و طراحی استراتژی‌های درمانی جدید برای درمان ناشنوایی ناشی از تخریب سلول‌های موی گوش داخلی در انسان شود.

موم گوش به دانشمندان در درک هویت افراد و حتی آنچه خورده‌اند و مکانی که در آن بوده‌اند، کمک می‌کند. محققان مرکز مونل در فیلادلفیا بر این باورند این ماده حتی می‌تواند اطلاعاتی را در خصوص تمایلات جنسی و سلامتی افراد نمایش دهد. این مطالعه همچنین به ارتقای شناخت هویت افراد و تعیین قومیت آنها با بررسی موم‌گوش خواهد انجامید.
بر اساس تحقیقات پیشین، بوی زیربغل اطلاعات فراوانی را در مورد هویت شخصی، جنسیت، تمایلات جنسی و وضعیت سلامتی افراد در اختیار می‌گذارد. تیم علمی مرکز مونل از شیمی آلی تحلیلی برای شناسایی وجود ترکیب‌های شیمیایی تولیدکننده بو در موم‌ گوش استفاده کرد و دریافت مقادیر این ترکیبات بین افراد دارای اصلیت آسیای شرقی و قفقاز متفاوت بود. موم گوش با نام علمی cerumen، ترکیبی از ترشحاتی از غدد عرق و همچنین مواد چربی است که از غدد سباسه(چربی) ترشح شده‌اند. گفته‌ می‌شود، تغییر کوچک در ژنی موسوم به ABCC11 با تولید بوی زیربغل و خشک‌ و مرطوب‌بودن موم گوش مرتبط است.
محققان حاضر در این پروژه گوش 16 مرد سالم را که هشت تن از آنها دارای اصلیتی قفقازی و هشت نفر دیگر دارای اصلیتی آسیای شرقی بودند، جمع‌آوری و تحلیل کردند. هر نمونه در یک ویال قرار داده شد و برای 30 دقیقه به منظور آزادسازی مولکولهای هوابرد موسوم به ترکیبات آلی فرار (VOCs) که بسیاری از آنها بودار هستند، حرارت دید. یک دستگاه جاذب سپس در کلاهک ظرف برای جمع‌آوری VOCs از مخازن در بسته قرار داده و از روشهای طیف‌سنجی کروماتوگرافی توده گاز برای تحلیل ترکیبات شیمیایی استفاده شد. این بررسی نشان داد که 12 ترکیب آلی فرار بطور مداوم در موم گوش همه مردان وجود داشت.اگرچه میزان این ترکیبات به عنوان تابعی از پس زمینه‌های قومی فرد متفاوت بود که بر اساس آن قفقازی‌ها از مقادیر بیشتری از این ترکیبات نسبت به نمونه‌های آسیای شرقی (11 مورد از 12 ترکیب) برخوردار بودند.

نتایج یک پژوهش حیوانی نشان داد نابینایی موقت منجر به افزایش شنوایی شده و می‌تواند به عنوان درمان برخی افراد ناشنوا کاربرد داشته باشد. پژوهش محققان دانشگاه جان هاپکینز و دانشگاه مریلند نشان داد که قرار دادن موشها در یک محیط تاریک برای یک هفته باعث تغییر در مغز آنها و تشدید حس شنوایی‌شان شد. تاثیر گفته شده،‌ پس از بازگرداندن این موجودات به روشنایی برای چند هفته ادامه داشت. به گفته کارشناسان، این نتیجه بسیار جالب بوده اما ایجاد تغییرات مغزی دائمی‌تر است که می‌تواند برای هر نوع درمان جدید از دست دادن شنوایی مهم باشد.
محققان به مقایسه شنوایی موشهایی که برای یک هفته در تاریکی مطلق قرار داشتند، با گروه شاهد که در روشنایی عادی بودند، پرداختند. موشهایی که در تاریکی مطلق قرار گرفته بودند توانستند صداهای آرامتر را شنیده و همچنین تغییراتی در ساختار قشر شنوایی مغز آنها بوجود آمد. یکی از تصورات این است که بخش مغزی مورد استفاده برای بینایی تغییر کاربری داشته و همچنین بخش مورد استفاده برای شنوایی ارتقا یابد. البته هنوز مشخص نیست که در صورت اعمال این آزمایش بر روی انسانها، همان تغییرات در بخشهای مشابه مغز آنها نیز صورت بگیرد یا این که بتوان از آن برای معکوس کردن زوال مرتبط با پیری استفاده کرد. نتایج این پژوهش در مجله Neuron منتشر شده است.

نتایج یک مطالعه نشان می دهد که با مصرف آسپیرین می توان رشد و نمو نوعی تومور عصب شنوایی گوش موسوم به «شوانوما »را متوقف کرد. این تومور که برخی اوقات کشنده است معمولا موجب کاهش شنوایی و وزوز گوش می شود. تا کنون هیچ درمانی دارویی مورد تایید سازمان نظارت بر غذا و داروی آمریکا (اف.دی.ای ) برای درمان این نوع تومورها ارایه نشده است. گزینه های فعلی برای کنترل رشد و نمو این تومور که شامل جراحی و یا پرتو درمانی هستند که هر دو با عوارض بالقوه جدی همراه هستند.
در این مطالعه محققان با استفاده از تصویربرداری به روش ام.آر.آی، بیش از 600 بیمار مبتلا به مشکلات تومور شوانوما را مورد بررسی قرار دادند. محققان متوجه شدند که مصرف آسپیرین ، رشد و نمو تومور را متوقف می کند و این امکان را به پزشکان می دهد که با استفاده از داروهای ضد التهاب به درمان این تومورهای داخل مغزی امیدوارتر شوند. دکتر استانکوویچ از موسسه ماساچوست در این مورد گفت : نتایج این مطالعه نقش بالقوه درمانی آسپیرین در مهار رشد این تومور را نشان می دهد و همچنین نشان دهنده آن است که می توان از آسپیرین ، به عنوان روشی درمانی برای تومورهای عصبی گوش استفاده کرد. این مطالعه در نشریه Otology and Neurotology منتشر شده است.

محققان ايتاليايي در گزارشي اعلام کردند که کودکان با سطح پايين ويتامين D و عفونت راجعه گوش، اگر مکمل‌هاي ويتامين D دريافت کنند، با خطر کمتر اوتيت مدياي حاد مواجه خواهند شد. در مطالعه‌اي که بدين منظور انجام شده، کودکان مبتلا به اوتيت مدياي حاد که روزانه هزار واحد بين‌المللي ويتامين D دريافت داشتند، در مقايسه با گروه پلاسبو، به‌طور معني‌داري با خطر کمتر ابتلا به يک يا بيشتر اپيزود اوتيت مدياي حاد مواجه شدند. همچنين خطر اوتيت مدياي حاد بدون عارضه نيز در گروه دريافت کننده ويتامين D روزانه کمتر از گروه شاهد گزارش شد. نتايج اين تحقيق در کار بالين بدين معناست که در کودکان مبتلا به عفونت راجعه اوتيت مدياي حاد بهتر است سطح ويتامين D آنها بررسي شده و اگر از سطح پاييني برخوردار بودند، برايشان مکمل‌درماني به عنوان يک درمان در نظر گرفته شود. عفونت‌هاي گوش، خصوصا ميان کودکان يک مشکل شايع است و محققان به پزشکان توصيه مي‌کنند که همه کودکان کمتر از 2 سال بايد در صورت ابتلا به اوتيت مدياي حاد تحت آنتي‌بيوتيک درماني قرار گيرند.

محققان آمریکایی دریافته‌اند، آشکارساز چربی در بینی انسان وجود دارد که برای تمایز قائل شدن بین سطوح مختلف چربی در غذا مورد استفاده قرار می‌گیرد. از روش‌های مختلفی مانند شمارش میزان کالری یا کربوهیدرات برای داشتن یک رژیم غذایی مناسب استفاده می‌کنیم، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که آشکارساز چربی در بینی انسان وجود دارد که می تواند از طریق حس بویایی، برای تشخیص سطوح چربی در غذا مورد استفاده قرار بگیرد.
محققان مرکز تحقیقات مونل (Monell) در فیلادلفیا موفق به شناسایی یکی از نخستین ویژگی‌های حسی شده‌اند که میزان چربی موجود در غذا را مشخص می‌کند. دکتر «یوهان لونداشتروم» از متخصصان عصب‌شناسی شناختی تأکید می‌کند: حس بویایی انسان راهنمای بهتری برای داشتن یک رژیم غذایی مناسب در طول روز محسوب می‌شود و افراد می توانند از این آشکارساز چربی در بینی برای تنظیم رژیم غذایی خود استفاده کنند.
در این تحقیق از داوطلبان خواسته شد با چشمان بسته شیرهای مختلف با چربی 0.125، 1.4، 2.7 و 3.25 درصد را بو کنند؛ داوطلبان با وزن طبیعی یا اضافه وزن سه ظرف شیر را بو کردند که دو ظرف دارای شیر با درصد چربی یکسان و ظرف سوم حاوی شیر با غلظت متفاوت بود.
نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که تمامی افراد از طریق حس بویایی قادر به تمایز قائل شدن بین درصد چربی شیر بودند و وزن این افراد هیچ تأثیری بر توانایی بویایی آنها ندارد. تشخیص چربی با استفاده از حس بویایی به شناسایی منابع غذایی از راه دور کمک می‌کند. محققان تغذیه توصیه می‌کنند که برای کاهش میزان مصرف غذاهای پرچرب می‌توان از روش‌های نوآورانه‌ای مانند استفاده از رایحه‌های دلپذیر بهره برد که به خوش طعم‌تر جلوه دادن غذاهای کم‌چرب کمک می‌کند. نتایج این مطالعه در مجله PLOS ONE منتشر شده است.

یک دانشمند آمریکایی به این پرسش که چرا هوای سرد بویی متفاوت از هوای گرم دارد، پاسخ داده است. پاملا دالتون، دانشمند بوشناس در «مرکز حس‌های شیمیایی مونل» واقع در فیلادلفیا، معتقد است یکی از علل بوی متفاوت هوای سرد این است که مولکول‌های بو با افت دما، بسیار کندتر حرکت می‌کنند. این بدین معناست که بوهای کمتری در روزهای سرد و در مقایسه با تعداد بوهای هوای مرطوب و گرم، وجود دارند. درست به همین دلیل است که سوپ‌ داغ بیشتر از سوپ سرد بو دارد و در روزهای گرم، زباله‌ها قوی‌ترین بو را در هوا پخش می‌کنند. همچنین بینی‌های انسان در محیط سرد به خوبی عمل نمی‌کنند.
محققان مرکز مونل با بافت‌برداری از گیرنده‌های بویایی موجود در عمق درون بینی دریافتند که طی روزهای سرد، این گیرنده‌ها خود را اندکی بیشتر در عمق بینی فرو می‌برند. دالتون معتقد است این موضوع احتمالا به عنوان واکنشی دفاعی در مقابل هوای خشک و سرد است. آلن هیرش، عصب‌شناس و روانکاو در شیکاگو نیز بر این باور است هوای سرد، عصب سه‌قلوی حساس به محرک را تحریک می‌کند. این همان عصبی است که به هنگام پوست‌گرفتن پیاز، موجب سرازیرشدن اشک از چشمها می‌شود.
زمانی که بوها هر دو عصب سه‌قلو و عصب بویایی را تحریک می‌کنند، تجربه بوکردن متفاوت‌تر می‌شود. هیرش همچنین بر این باور است: آنچه که ما انتظار داریم بو کنیم، اثر بزرگی بر بویی که واقعا به مشاممان می‌رسد، دارد. هیرش گفت: تصوری که فرد از یک بو دارد، بر دوست‌داشتن آن و چگونگی درک این بو توسط وی تاثیرگذار است. بنابراین، بیرون‌رفتن در فصل زمستان و عادت‌داشتن به بوییدن برف یا بلوط‌های موجود در آتش، بر تفسیر وی از بوها تاثیر می‌گذارد.

این کارگاه در تاریخ ۳۰ بهمن الی ۲ اسفند ۱۳۹۲ توسط مركز تحقيقات گوش و گلو و بيني دانشگاه علوم پزشكي تهران در بخش گوش وگلو وبینی و جراحی سروگردن بیمارستان امیراعلم تهران ویژه متخصصین گوش و حلق و بینی برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل جراحی پولیپ آنترو کوانال، مدیریت لیک CSF، جراحی DCR، جراحی  آنژیوفیبروم، جراحی قاعده جمجمه، اپیستاکسی و خونریزهای ماژور حین عمل جراحی می باشد.

اطلاعات بیشتر

دانشمندان دانشگاه واشنگتن در سنت‌لوئیز و دانشگاه آیووا موفق به کشف گیرنده‌های بویایی در ریه‌ شدند. بینی، تنها عضو بدن نیست که قادر به حس‌کردن بوی ناخوشایند سیگار است، بلکه ریه‌ها هم می‌توانند این بو را احساس کنند. برخلاف گیرنده‌های بینی که در غشاهای سلول‌های عصبی قرار دارند، گیرنده‌های بویایی ریه در غشاهای سلول‌های «اعصاب و غدد» (neuroendocrine) واقع شده‌اند. بنابراین، هنگام وجود دود سیگار در هوا، آنها به جای ارسال تکانه‌های عصبی به مغز، سلول‌های اعصاب و غدد را تحریک کرده و هورمون‌های خاص را برای تنگ‌کردن مسیرهای هوایی ترشح کنند. تکانه‌های عصبی به مغز امکان درک بوی سیگار را از جایی نزدیک فراهم می‌کنند.
گروه جدید سلول‌های تازه‌کشف‌شده، بیان‌کننده گیرنده‌های بویایی در مسیرهای هوایی انسان هستند و سلول‌های «اعصاب و غدد ریوی» یا PNECs نام گرفته‌اند. این سلول‌ها، نگهبان بوده و کار آنها حذف مواد شیمیایی سمی یا محرک از ریه است. چنین سلول‌هایی می‌توانند مسئول حساسیت بیش از حد شیمیایی باشند که مشخصه بیماری‌های تنفسی مانند بیماری انسدادی مزمن ریوی و آسم است.
به بیماران مبتلا به این شرایط توصیه می‌شود از دودهای ترافیک، بوهای تند، عطرها و محرک‌های مشابه که موجب تنگی راه هوایی و مشکلات تنفسی می‌شوند، اجتناب کنند. گیرنده‌های بویایی موجود روی این سلول‌ها می‌توانند به اهداف درمانی تبدیل شوند و با مسدودکردن آنها شاید بتوان از تعدادی از حملات بیماری‌های ریوی جلوگیری کرد. این گیرنده‌ها همچنین به افراد، امکان کاهش استفاده از استروئیدها یا برونش‌ها را می‌دهند.
دانشمندان با بررسی بافت‌های مسیرهای هوایی بیماران مبتلا به COPD دریافتند این افراد سلول‌های نوروترشحی بیشتری را در مقایسه با بافت‌های مسیر هوایی افراد سالم دارا بودند. سلول‌های موجود در مسیرهای هوایی، عصبی نبوده بلکه سلولهای ترشحی هستند و می‌توانند بیش از یک گیرنده را حمل کنند، بنابراین بجای ارسال تکانه‌های عصبی به مغز، سروتونین و نوروپپتید را در عصب‌های موضوعی و عضلات جاری می‌کنند. آنها به نوعی طراحی شده‌اند تا یک واکنش سریع و فیزیولوژیکی را در صورت استنشاق بویی مضر ایجاد ‌کنند. جزئیات این مطالعه در مجله Respiratory Cell and Molecular Biology تشریح شد.

برگزار کنندگان: دانشگاه علوم پزشکی شیراز، انجمن راینولوژی استان فارس
زمان برگزاری: ۲۳ الی ۲۵ بهمن ۱۳۹۲
مکان برگزاری: شیراز، هتل هما

اطلاعات بیشتر

محققان دانشگاه واشنگتن واقع در سنت لوئیس، با تحلیل سیستم بویایی ملخ، از راز مکانیسم بویایی انسان پرده برداشتند.محرک های محیطی، نورون های واقع در مغز را تحریک می کنند و این امر منجر به واکنش فرد می شود؛ ولی اغلب در آن واحد بیش از یک بو در محیط وجود دارد و نحوه تفکیک آن توسط مغز، برای دانشمندان سوال بوده است؛ مغز چگونه بوهای مختلف را به طور همزمان پردازش می کند. بهترین گزینه برای پاسخ به این سوال، ملخ است. سیستم بویایی ملخ بسیار ساده است و به راحتی می توان فعالیت های عصبی این حشره را بررسی کرد. تحقیقات نشان می دهد که رایحه های متفاوت فعالیت نورون های مغزی ملخ را تحریک می کند و به این حشره اجازه می دهد که با وجود بوهای مختلف در محیط، آن ها را تفکیک کند.
در این آزمایش، چند پاف از رایحه های متفاوت با استفاده از یک پمپ بادی کنترل شده، توسط کامپیوتر به گیرنده های بویایی ملخ وارد شده است. نورون های گیرنده بویایی مشابه با نورون های حسی بینی انسان، در شاخک های ملخ قرار دارد. زمانی که دستگاه بادی به شاخک ملخ پاف می کرد، یک برگ علف به عنوان پاداش به این حشره داده می شد تا مغزش شرطی شود. در واقع هدف از این آزمایش، بررسی واکنش مغز ملخ به بو است. مدت زمان پاسخ این حشره، کمتر از نیم ثانیه است. هنگامی که عطر اسپری شده تغییر می کند، فعالیت عصبی ملخ بررسی می شود. دراین آزمایش مشخص شده است که تنها چند میلی ثانیه طول می کشد تا مغز ملخ بوی متفاوت را تشخیص دهد. علاوه بر شناسایی مکانیسم بویایی انسان، این آزمایش کاربرد دیگری نیز در ساخت ابزار سنجش شیمیایی، ازجمله دستگاه سنجش الکل دارد. نتایج این تحقیقات در شماره اخیر نشریه Nature Neuroscience منتشر شده است.

مطالعات جدید نشان می‌دهد شنوایی گزینشی واقعا در مردان و زنان وجود دارد. محققان جفت‌های کلماتی را که تصور می‌شود از لحاظ اجتماعی مرتبط با مردان (مانند فوتبال) و زنان (شکلات و خرید) است را جمع‌آوری کرده و آن‌ها را در فهرستی منفرد ترکیب کردند. این فهرست سپس برای 40 مرد و 40 زن خوانده و مشخص شد که به طور متوسط، مردان به درستی واژگان مردانه‌تر را در مقایسه با زنان می‌شنیدند و زنان به درستی واژگان زنانه‌تر را به یاد می‌آوردند. جان فیلیپس از محققان بیمارستان دولتی و دانشگاه پزشکی نورفولک و نورویچ در این رابطه گفت: مدت‌های طولانی است که بیماران می‌گویند همسرانشان دارای شنوایی انتخابی هستند و هم‌اکنون باید گفت که ادعای آن‌ها حقیقت دارد. جزئیات این مطالعه در Hearing Journal منتشر شد.

برگزار کنندگان: انجمن تحقیقات راینولوژی (RRS)، آکادمی راینولوژی و جراحی پلاستیک صورت خاورمیانه (MEARFPS)، آکادمی جراحی پلاستیک صورت اروپا (EAFPS)
 زمان برگزاری: ۳ الی ۵ اردیبهشت ۱۳۹۳
ارسال خلاصه مقالات: ۳۰ دی ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های رازی

سایت همایش

تفاوت در ساختار جنسیتی و نیاز به انرژی بیشتر، علل اصلی بزرگتر بودن بینی مردان در مقایسه با زنان است. بطور کلی میزان توده عضلانی در بدن مردان بسیار بیشتر بوده و همین مسأله باعث افزایش نیاز به اکسیژن بیشتر برای رشد و نگهداری از بافت عضلات می شود. بینی بزرگتر به معنای افزایش سطح اکسیژن دریافتی است که پس از ورود به جریان خون، نیاز عضلات را تأمین می کنند. «ناتان هولتون» از محققان دانشگاه آیوا تأکید می‌کند: طی فرآیند رشد، اندازه بدن زنان و مردان افزایش پیدا می‌کند، اما مردان شاهد رشد متناسب اندازه بینی هستند.
تفاوت در اندازه بینی در زنان و مردان از سن حدود 11 سالگی و همزمان با تغییرات بلوغ آغاز می‌شود. از این زمان رشد توده عضلانی در مردان سرعت بیشتری پیدا کرده و در زنان نیز شاخص توده چربی با افزایش مواجه می‌شود. این روند رشد از الگوی متغیرهای انرژی مانند میزان مصرف اکسیژن، نیاز رورانه انرژی برای رشد و نرخ متابویسم پایه پیروی می کند. «هولتون» خاطرنشان می کند: اجداد انسان از جمله نئاندرتال‌ها با دارا بودن توده عضلانی بیشتر، به اکسیژن بیشتری نیز نیاز داشتند و به همین دلیل دارای بینی بزرگتری بودند؛ اما انسان مدرن بدلیل نیاز کمتر به اکسیژن دارای بینی کوچکتری است.

فناوری کینکت شرکت مایکروسافت تاکنون توانسته اعتبار خود را در خوانش حرکات ساده دست و بدن در دنیای بازی‌ها نشان دهد و اکنون محققان چینی به قابلیت‌های حسگر حرکت آن، زبان اشاره را نیز افزوده‌اند. دانشمندان پژوهشگاه مایکروسافت آسیا اخیرا نرم‌افزاری را نمایش داده‌اند که به فناوری کینکت اجازه خوانش زبان اشاره را با استفاده از پیگیری دست می‌دهد. جالب اینجاست که این عملکرد بطور بلادرنگ انجام شده و زبان اشاره را با سرعت سخن گفتن به زبان اشاره و کلام تبدیل می‌کند.
این سیستم موسوم به «مترجم زبان اشاره کینکت» می‌تواند مکالمه را از دو طرف ثبت کند. یک فرد ناشنوا در حال اشاره نمایش داده شده و ترجمه کتبی و شفاهی بصورت بلادرنگ ارائه می‌شود در حالیکه از سوی دیگر، این سیستم سخنان گفته شده فرد شنوا را ثبت کرده و آنها را به زبان اشاره تبدیل می‌کند. این پروژه در نتیجه همکاری بین آکادمی علوم چین، دانشگاه اتحاد پکن و پژوهشگاه مایکروسافت آسیا بوده است.
حسگرهای کینکت که در اصل برای بازی ساخته شده، موقعیت بدن کاربر و حرکات وی را خوانده و با کمک یک رایانه آنها را به فرمان تبدیل می‌کند. در ژوئن 2011 شرکت مایکروسافت به معرفی کینکت برای کیت توسعه نرم افزار ویندوز(SDK) پرداخت که این فناوری را بطور گسترده برای کاربرد علمی در دسترس قرار داد. مترجم زبان اشاره کینکت در حال حاضر تنها یک پیش ساخت بوده اما محققان امیدوارند این فناوری بتواند ابزار مقرون بصرفه‌ای برای ارتباط بین افراد حرفه‌ای در زبان اشاره و افرادی که این توانایی را به شکل محدود دارند، ارائه کند. محققان همچنین امیدوارند این سیستم بتواند فرصتهای جدید شغلی برای افراد ناشنوا ایجاد کند.

برگزار کننده: انجمن علمی جراحان گوش، گلو، بینی و سر و گردن ایران
زمان برگزاری: ۲۰ الی ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۳
ارسال خلاصه مقالات: ۷ آذر ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، هتل اسپیناس

سایت همایش

دانشمندان حوزه فناوری موفق شدند میکروفونی را طراحی کنند که به کمک آن می‌توان از طریق حس لامسه منظور فرد مقابل را متوجه شد. این میکروفون که جایزه جشنواره هنرهای الکترونیکی لینز اتریش را از آن خود کرد، «Ishin-Denshin» نام دارد. میکروفون ابتدا پیامی که کاربر در آن زمزمه کرده را رمزگذاری و سپس صدای آن را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل و در اطراف بدن انسان یک میدان الکتروستاتیک ایجاد می‌کند. سپس کاربر با انگشتان خود لاله گوش طرف مقابل را لمس کرده و صدای اولیه باز تولید می‌شود. در نتیجه کاربر درحالی که در این میکروفون زمزمه می‌کند، تنها با لمس لاله گوش طرف مقابل می‌تواند صدای خود را به او برساند. نام این میکروفون از یک کلمه ژاپنی به معنای الهام کردن گرفته شده است.

پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه کوئینز کانادا نشان داده که صدای آشنایان در یک مکان شلوغ در برابر صداهای دیگر قرار گرفته و شنیدن و همچنین نادیده گرفتن آن ساده‌تر است. بر اساس این پژوهش، صداهای آشناها باعث تیزتر شدن درک شنوایی شده و تمرکز بر آن را ساده‌تر می‌کند. همچنین بویژه در میان افراد کهنسال این قابلیت وجود دارد که صدای آشنا را جدا کرده و نادیده گرفته تا صدای غریبه را بهتر بشنوند.
محققان در این پژوهش از زوج‌های بین 44 تا 79 سال خواستند صدای خود را در حال خواندن یک متن ضبط کنند. سپس هر فرد با استفاده از هدفون به صدای زوج خود که همزمان با یک صدای ناشناس دیگر پخش می شد، گوش می داد. در برخی آزمایشات شرکت‌کنندگان توانستند آنچه را که همسرشان خوانده بود، تشخیص دهند. در نمونه‌های دیگر زوج‌ها صداهای ناشناس را بیشتر شنیده بودند.
پژوهشگران به دنبال این بودند که آیا آشنایی می‌تواند تاثیری در درک بهتر شرکت‌کنندگان از صدای هدف داشته باشد. نتایج این تحقیق که در مجله Psychological Science منتشر شده، نشانگر یک فایده واضح شنیدن صداهای آشنا بود. شرکت‌کنندگان با دقت بیشتری به صداهای آشنا نسبت به صداهای ناشناس با همان سن و جنسیت گوش داده و درک بهتری از گفته‌های آنها داشتند. این در حالیست که زمانی که از آنها خواسته شد تا به صداهای ناشناس گوش کنند، تفاوت سنی آشکار شد.
افراد میانسال بنظر بیشتر می‌توانستند صداهای ناشناس را درک کنند بویژه زمانی که با صدای همسرشان همزمانی داشت. اگرچه اجرا در این آزمایشات با بالاتر رفتن سن شرکت کنندگان، کاهش می‌یافت. افراد با سن بالاتر از قابلیت کمتری در گزارش صحیح گفته‌های صدای ناشناس برخوردار بودند. به گفته محققان، با بالاتر رفتن سن قابلیت انسان در درک صدا برای تنظیم یک حس شنوایی کاهش می‌یابد.

داروی ‏NBTXR3‎‏ که برای درمان سرطان دهان و گردن به دو روش تزریق وریدی و توموری وارد بدن بیمار می‌شود، از سوی سازمان پزشکی فرانسه مجوز تست بالینی دریافت کرد. شرکت فرانسوی ‏nanobiotix‏ که در زمینه ارائه راهبردهای مبارزه با سرطان پیشرو فعالیت می‌کند، اعلام کرده که داروی جدید ‏این شرکت موسوم به ‏NBTXR3‎‏ از سوی سازمان پزشکی فرانسه مجوز انجام تست‌های بالینی را دریافت کرده است. ‏با این مجوز، امکان تست‌های بالینی روی بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته دهان و گردن در موسسه کیوری پاریس فراهم ‏می‌شود. این موسسه یکی از مراکز پیشرو در درمان سرطان است و این مجوز قدمی دیگر به سوی تجاری‌سازی این دارو ‏برای درمان تومورهای بدخیم محسوب می‌شود.‎
این تست‌ها فاز اول بررسی بالینی دارو محسوب می‌شود که طی آن بیماران از پیش انتخاب شد‌ه‌اند (نه به صورت تصادفی، ‏بلکه با مشخصات ویژه‌ای) و هدف بررسی ایمنی دارو و قدرت پذیرش آن از سوی بیماران است. این دارو به صورت ‏تزریق وریدی یا به صورت تزریق داخل تومور انجام می‌شود که سیستم رادیودرمانی بسیار دقیقی نیز به صورت موازی با ‏آن انجام می‌شود. بیماران مورد نظر کسانی هستند که دچار سرطان بدخیم دهان یا گردن بوده که در میان آنها، هم افراد ‏مسن و هم جوان وجود دارند. مقرر است تا این بیماران به دو گروه مختلف تقسیم شوند که به یک گروه تزریق وریدی ‏و به گروه دیگر تزریق مستقیم به درون تومور انجام شود. مقدار دوز مناسب برای کار نیز در حین تست بدست می‌آید.‏ دومین هدف از این تست‌ها آن است که میزان پاسخ‌دهی تومور به دارو و نرخ پاسخ‌دهی کل به این دارو توسط ام آر ‏آی مشخص شود. در این آزمون‌ها قرار است هر دو روش تزریق وریدی و توموری که توسط رادیودرمانی هدایت ‏می‌شوند، مورد ارزیابی قرار گیرند. برای هر روش 24 بیمار در نظر گرفته شده است که در مجموع 48 بیمار در این آزمون ‏شرکت می‌کنند.‏
سرطان دهان و گردن نوعی از سرطان‌ است که در دهان، بینی، سینوس‌ها و بخش‌های بالایی لب تشکیل می‌شود. این ‏نوع از سرطان، در صورت تشخیص زودهنگام قابل درمان است. در حال حاضر دو روش جراحی و رادیودرمانی از ‏روش‌های رایج برای درمان این بیماری محسوب می‌شوند. جراحی معمولا موجب مشکلاتی در ظاهر و یا عملکرد آنها ‏نظیر تنفس و صحبت کردن می‌شود. این دارو بدون تاثیر در این عملکردها موجب بهبود بیمار می‌شود.‏

کارشناسان بر این باورند که تمرینات روزانه آواز می‌تواند عضلات ضعیف کام و گلو را که دلیل اصلی خروپف بوده، تقویت کند. این کشف پس از آن بوجود آمد که یک استاد آواز برای کمک به دوستش برای توقف خرخر کردن در خواب راهی را پیشنهاد داده بود. آلیس اوجای برنامه‌ای از تمرینات آواز را طراحی کرد که گلو را هدف قرار می‌دهند و خروپف مزمن و آپنه خواب را که باعث توقف تنفس افراد در طول خواب عمیق شده، متوقف می‌کنند.
این کشف منجر به یک پژوهش بزرگ در دانشگاه اکستر و بنیاد خدمات درمانی اکستر شد. در این پژوهش 30 فرد برای چند دقیقه در هر روز طی سه ماه این تمرینات را انجام دادند. در انتهای این کارآزمایی، وضعیت آنها نسبت به گروه دیگری که این تمرینات را انجام نداده بودند، ارتقای چشمگیری پیدا کرده بود. این پژوهش در مجله Otolaryngology and Head and Neck Surgery منتشر شده است.

تحقيقات جديد دانشمندان دانشگاه اوساكا در ژاپن نشان مي دهد علاقه مندي به مزه هاي مختلف در طول زمان تغيير مي كند. دانشمندان دانشگاه اوساكا در ژاپن با تحقيقات خود بر روي موش به اين نتيجه رسيده اند كه موش هاي جوان، مزه شيريني را بيشتر مي پسندند و هر چه سن موش ها افزايش مي يابد علاقه آن ها به مزه هاي تلخ در غذايشان بيشتر مي شود. به گفته محققان اين نخستين بار است شواهدي به دست آمده كه نشان مي دهد علاقه نسبت به مزه تلخ در موشهاي مسن افزايش مي يابد.
محققان در آزمايشي موش ها را در ۵ گروه سني مختلف ( از جوان به پير) طبقه بندي كرده و سپس ميزان مصرف مواد غذايي شيرين، شور، گس، ترش و تلخ توسط آن ها را اندازه گيري كردند. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد موش هاي مسن تر علاقه كمتري به مزه هاي شيرين و گس دارند و برخلاف موش هاي جوان، مزه هاي تلخ را بيشتر ترجيح مي دهند.
محققان مي گويند كه حس چشايي موش هاي مسن از حساسيت كم تري نسبت به موش هاي جوان برخوردار است. اما با بررسي سيگنال هاي الكتريكي فرستاده شده از دهان به مغز، هيچ تفاوتي بين موش هاي جوان و پير وجود ندارد. آن ها مي گويند احتمالا اين تغييرات منشا محيطي دارند. محققان اميدوارند در تحقيقات آينده خود بتوانند دلايل اين تغيير اولويت طعم و مزه را در طول زمان بيابند. نتايج اين تحقيقات در نشست سالانه انجمن مطالعات غذا ارايه شده است.

نتایج پژوهش‌های جدید محققان نشان از این دارد که حس بویایی در افراد با ژنتیک آنها مرتبط است. تحقیقات نشان می‌دهد توانایی‌های قوه بویایی در افراد منحصر به فرد است. محققان نیوزلندی اظهار کردند: تفاوت‌های ژنتیکی در تشخیص بوی خاص در افراد تاثیرگذار است و توضیح می‌دهد که چرا برخی افراد بعضی از بوها را تشخیص و برخی دیگر را تشخیص نمی‌دهند. محققان با بررسی بر روی نزدیک به 200 نفر برای حساسیت به بو به بررسی DNA آنها پرداختند و در این آزمایش بر روی ارتباط بین ژنتیک و تشخیص بو در افراد بررسی‌هایی را انجام دادند. این مطالعه در مجله Current Biology منتشر شده است.

محققان ماساچوست توانسته‌اند یک گوش مصنوعی مشابه نمونه واقعی را با استفاده از چاپگر سه بعدی و غضروف گوسفند تولید کنند. توماس سروانتس بیمارستان عمومی ماساچوست با گروهی از جراحان پلاستیک برای واقعی‌تر ساختن هرچه ممکن این گوش را همراهی کرده است. آنها سپس تعداد لازم از سلول‌های غضروف را برای متناسب‌سازی مدلهای سفارشی در زیر پوست موشهای آزمایشگاهی پرورش دادند. برای شکل دادن به این کاشتها، سیمهایی به قالبهای گوش اضافه شد که آنها را مانند گوش انسان قابل انعطاف کرده و تا می‌شوند.
دانشمندان اکنون در حال آماده‌سازی این گوش برای کارآزمایی‌های بالینی هستند؛ با امید که بتوانند از آنها در عمل‌های جراحی پیوند در آینده نزدیک استفاده کنند. از آنجایی که این فناوری قابل تنظیم بوده، دانشمندان مدعی هستند که می‌توانند در نهایت از این فرآیند برای تولید گوشهای با ظاهر واقعی در مدت زمان سریعتر برای بیماران استفاده کنند.
یک مدل سه بعدی دیجیتالی با کمک یک جراح پلاستیک صورت برای اطمینان از درست بودن شکل و تناسب آن طراحی و ساخته شد. مدل نهایی چاپ شده و برای تولید قالبی که در ادامه در امتداد حد فاصل خارجی تقسیم شده و دو قطعه را ارائه می‌کرد، در پلی‌دی‌متیل‌سیلوکسان که یک ترکیب سیلیکونی خاص بوده، قالب گرفته شد. این قالبها با کلاژن گاوی پر شد. این پروتئین طبیعی به پوست قابلیت ارتجاعی و استحکام می‌دهد.
محققان سپس سلولهای غضروف گوش را از گوسفندان جمع‌آوری کردند. این سلولها در زیر پوست موشها آزمایشگاهی کاشته شده و محققان سه ماه برای پرورش غضروف کافی در موشها برای جایگزین کردن با کلاژن گاوی مورد استفاده در قالبها وقت صرف کردند. به گفته محققان، گوشهای قالب گرفته شده از وضوح کافی در منحنی‌ها و خطوط برخوردار بوده که در صورت افزودن حتی یک لایه پوست به آن قابل تشخیص است. همین محققان پیش از این یک پژوهش شاهد مثال را بر روی موشها با استفاده از سلولهای غضروف در یک قالب کولاژنی شبیه گوش انجام داده بودند اما در آن زمان این محصول در شکل دو بعدی مورد بررسی قرار گرفته بود.
سالانه هزاران کودک با ناهنجاری مادرزادی ﻣﻴﻜﺮوﺗﻴﺎ(گوش کوچک) به دنیا می‌آیند که در آن گوش خارجی به طور کامل شکل نمی‌گیرد. بسیاری از آنها از گوش داخلی سالم برخوردارند اما به دلیل نبود ساختار خارجی، کاهش شنوایی را تجربه می‌کنند. نتایج این پژوهش در مجله Royal Society Interface منتشر شده است.

این کارگاه در تاریخ ۲۰ مهر ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در محل بیمارستان الزهرا اصفهان برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل ارزیابی بیمار قبل از عمل و نکات بیهوشی شکاف کام، نحوه برخورد با بیمار با انتوباسیون مشکل لوله تراشه، مراقبت بعد از عمل شکاف کام، اندوسکپی فلکسیبل، گلایدوسکپی می باشد.

اطلاعات بیشتر

شرکت بيوآليانس به تازگي اعلام کرده داروي سيتاويژ(Sitavig) براي درمان تبخال دهاني از سوي FDA مورد تاييد قرار گرفته است. سيتاويژ به شکل قرص چسبنده به مخاط توليد شده و خود بيمار آن را روي لثه قرار مي‌دهد. تکنولوژي به کار رفته در توليد اين دارو باعث انتقال مستقيم دوز بالاي آسيکلوويردر محل زخم دهاني خواهد شد. در يک مطالعه بين‌المللي روي 775 بيمار ، سيتاويژ با تک دوز 50 ميلي‌گرم آسيکلووير تجويز شد. اين دارو اثربخشي مطلوبي در بهبود ضايعات داشته و به خوبي از سوي بيماران تحمل شده است. علاوه بر اثربخشي مطلوب، تک دوز بودن دارو براي کل مدت زمان دوره زخم، مزيت قابل‌توجهي در بيماران مبتلا به زخم‌هاي تبخال عودکننده است. تبخال دهاني، عفونتي است که بيماران زيادي را در سراسر دنيا مبتلا مي‌کند بنابراين درماني موثر و قابل‌قبول براي اين بيماران لازم است. شيوع سالانه اين بيماري در بزرگسالان 15 درصد تخمين زده شده است. فقط در کشور آمريکا سالانه 40 ميليون نفر با بيش از 100 ميليون اپيزود تبخال دهاني روبرو مي‌شوند.

محققان سیستم رایانه‌یی جدیدی را توسعه داده اند که امکان ترجمه زبان اشاره به متن را برای ناشنوایان فراهم می کند. محققان مایکروسافت آسیا با همکاری موسسه تکنولوژی محاسباتی در آکادمی علوم چین از یک حسگر حرکتی کینکت برای تبدیل زبان اشاره به متن استفاده کرده اند. برنامه نرم افزاری مخصوصی برای حسگر حرکتی کینکت توسعه داده شد که امکان ترجمه زبان اشاره آمریکایی (ASL) به متن را فراهم می کند. این سیستم رایانه‌یی در دو حالت کار می کند؛ حالت اول شامل ترجمه ساده است که حرکات فیزیکی دست یا حرکات بدن را به متن یا گفتار ترجمه می کند. حالت دوم وضعیت ارتباطی است که امکان برقراری ارتباط بین یک ناشنوا را با فرد دیگری که در حال تایپ متن به زبان انگلیسی است، فراهم می کند و در این حالت فرد ناشنوا نیازی به تایپ متن ندارد. برخلاف نمونه های قبلی، سیستم جدید علاوه بر کلمات می تواند جملات کامل زبان اشاره فرد ناشنوا را به متن ترجمه کند. سیستم رایانه‌یی ترجمه زبان اشاره به متن ویژه ناشنوایان همچنان در دست طراحی و تکمیل است، اما محققان امیدوارند که در آینده نزدیک نمونه ارزان و عملکردی را به بازار عرضه کنند.

برگزار کننده: انجمن جراحان پلاستیک و زیبایی ایران
زمان برگزاری: ۱ الی ۳ آبان ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۳۱ شهریور ۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، تالار ابن سینا دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

سایت همایش

دانشمندان دانشگاه ایندیانا موفق به تبدیل سلولهای بنیادی جنینی موش به ساختارهای اصلی گوش میانی شدند. این کشف به ارائه بینش‌های جدید در مورد فرآیند رشد این اندام حسی پرداخته و زمینه را برای مدلهای آزمایشگاهی بیماری، کشف داروها و درمانهای بالقوه برای فقدان شنوایی و اختلالات تعادلی آماده خواهد کرد. این محققان با استفاده از یک شیوه کشت سلولی سه بعدی توانستند سلولهای بنیادی را به سلول‌های اپیتلیوم حسی گوش میانی تبدیل کنند که حاوی سلولهای مو، سلولهای پشتیبان و نورون‌ها بوده و صدا، حرکات سر و گرانش را شناسایی می‌کنند.
تلاشهای قبلی برای پرورش سلولهای موی گوش داخلی در سیستمهای کشت سلول استاندارد تا حدی ضعیف عمل کرده چرا که نشانه‌های لازم برای رشد گروههای سلول مو در ظرف مسطح کشت سلولی وجود نداشت؛ اما اکنون محققان نشان داده‌اند که این سلولها باید به صورت متراکم در یک محیط کشت تخصصی معلق بماند که محیطی مشابه بدن را در زمان رشد اولیه اندام فراهم می‌کند.
این محققان با کاربرد با زمان‌بندی دقیق از چند مولکول کوچک به تقلید از فرآیند رشد اولیه پرداخته اند که باعث تمایز سلولهای بنیادی از یک مرحله به مرحله دیگر به شکل پیش‌سازهای گوش داخلی شد. تعلیق سه بعدی همچنین نشانه‌های مکانیکی مهمی مانند تنش ناشی از کشش سلولها روی یکدیگر ارائه کرده است. به گفته محققان، هنوز به پژوهش های بیشتری برای تعیین چگونگی تولید سلولهای گوش داخلی دخیل در حس شنوایی و چگونگی اعمال این فرآیندها برای ساخت سلولهای گوش داخلی انسان نیاز است. این پژوهش در مجله نیچر منتشر شده است.

محققان دانشگاه پرینستون با استفاده از یک چاپگر سه بعدی، یک ظرف آزمایشگاه و سلول‌های بنیادی گاو توانسته‌اند گوش‌های بیونیکی پرورش دهند که صدا را دریافت و منتقل می‌کند. دانشمندان سلولهای گاوی مخلوط با یک ژل مایع را به چاپگر فرستاده و به آن ذرات ریز نفره افزودند. این چاپگر برای شکل دادن ماده به صورت یک گوش بیونیکی برنامه‌ریزی شده و ذرات نقره را مانند یک آنتن مارپیچ شکل داد. مانند هر آنتن دیگر، این نمونه می‌تواند علائم رادیویی را که گوش به عنوان صوت تعبیر می‌کند دریافت کند.
اگرچه این گوش سه بعدی برای جایگزینی گوش انسان طراحی نشده است بلکه هدف اصلی این پژوهش، کشف شیوه جدیدی برای ترکیب الکترونیک با مواد زیستی است. گوش سه بعدی پس از چاپ، نرم و شفاف است. این ماده برای 10 هفته زیر کشت قرار داشته و به سلول‌ها اجازه تکثیر و تولید رنگ گوشت و بافت سختتر اطراف آنتن را می‌دهد.
محققان قابلیت دریافت علائم رادیویی این گوش مصنوعی را با اتصال الکترودهایی به پشت گوشها در فرآیند چاپ نشان دادند. هنگامی که یک موسیقی برای دو گوش کاملا کشت شده نواخته شد، الکترودها آن را از طریق سیم به مجموعه‌ای از بلندگوها ارسال کرده و موسیقی واضح و بدون مداخله جریان پیدا کرد. اگرچه این پژوهش تنها یک تجربه تکراری در حوزه سایبرنتیک است، محققان بر این باورند که این پژوهش می‌تواند به جایگزین‌های مصنوعی برای عملکردهای واقعی انسان و نوعی حس ششم الکترونیکی منجر شود.

اوتيت مياني شايع‌ترين بيماري مسبب تجويز آنتي‌بيوتيک به کودکان در ايالات متحده محسوب مي‌شود. اين سند، بازنگري راهکارهاي سال 2004 در مورد اوتيت مياني حاد (AOM) است و بر اساس مرور منابع جديد مرتبط با AOM منتشرشده پس از سال 2000، توسط يک کميته چندتخصصي تدوين شده است. در اين راهکار توصيه‌هايي براي پزشکان مراقبت‌هاي اوليه درباره مراقبت از AOM بدون عارضه (يعني بدون اتوره) در کودکان 6 ماهه تا 12 ساله آمده و عمدتا بر تشخيص درست و درمان اوليه اين مشکل تاکيد شده است. 
تشخيص AOM بايد در کودکاني گذاشته شود که با «بيرون‌زدگي متوسط تا شديد پرده تمپان» يا «شروع جديد اتوره غيرمرتبط با اوتيت خارجي حاد» مراجعه کرده‌اند يا در کودکاني که «بيرون‌زدگي خفيف پرده تمپان همراه با شروع جديد گوش‌درد يا اريتم شديد پرده تمپان» را دارا هستند. اين تشخيص نبايد براي کودکاني گذاشته شود که افيوژن گوش مياني ندارند (بر اساس اتوسکوپي پنوماتيک يا تمپانومتري). در صورت وجود درد، درمان کاهنده درد بايد توصيه شود. درمان آنتي‌بيوتيکي براي AOM (دوطرفه يا يک‌طرفه) بايد براي کودکان 6 ماهه و بيشتر داراي نشانه‌ها يا علايم شديد (يعني گوش‌درد متوسط تا شديد، تداوم گوش‌درد به مدت حداقل 48 ساعت، يا درجه حرارت 39 درجه سانتي‌گراد و بيشتر) يا براي AOM دوطرفه در کودکان 23-6 ماهه بدون نشانه‌ها يا علايم شديد، تجويز شود.
در AOM يک‌طرفه غيرشديد در کودکان 23-6 ماهه (و AOM يک‌طرفه يا دوطرفه غير شديد در کودکان 24 ماهه و بالاتر) هر دو گزينه درمان آنتي‌بيوتيکي يا تحت ‌نظر گرفتن همراه با پيگيري دقيق، مناسب هستند. در صورت بدتر شدن علايم يا عدم بهبود آن‌ها طي 72-48 ساعت پس از شروع، بايد درمان آنتي‌بيوتيکي را شروع کرد. هنگامي که تصميم به شروع آنتي‌بيوتيک گرفته شده و کودک طي 30 روز گذشته آموکسي‌سيلين دريافت نکرده، کونژنکتيويت چرکي همزمان ندارد و آلرژي به پني‌سيلين مطرح نيست، بايد به وي آموکسي‌سيلين تجويز شود. در صورت مصرف اين دارو طي 30 روز گذشته، وجود کونژنکتيويت چرکي همزمان يا سابقه AOM مکرر بدون پاسخ به آموکسي‌سيلين، از يک آنتي‌بيوتيک داراي پوشش اضافي بتا لاکتاماز بايد استفاده کرد.
در صورتي که طي 72-48 ساعت از شروع درمان آنتي‌بيوتيکي اوليه، علايم بدتر شدند يا به درمان پاسخ ندادند، کودک بايد مجددا از نظر نياز به تغيير درمان ارزيابي شود. در کودکان مبتلا به AOM راجعه، به منظور کاهش فراواني حملات AOM نبايد از تجويز پروفيلاکتيک آنتي‌بيوتيک استفاده کرد. در موارد AOM راجعه (يعني 3 نوبت طي 6 ماه، يا 4 نوبت طي يک سال که يک نوبت آن طي 6 ماه گذشته باشد) مي‌توان از لوله تمپانوستومي استفاده نمود. براي پيشگيري از AOM تجويز واکسن پنوموکوکي کونژوگه و واکسيناسيون سالانه آنفلوانزا را بايد توصيه کرد. به علاوه، تغذيه انحصاري با شير مادر به مدت حداقل 6 ماه و پرهيز از مواجهه با دود سيگار، بايد ترويج شود.
اکثر اين توصيه‌ها در راهکارهاي سال 2004 هم موجود بودند ولي حالا با استفاده از شواهد اضافي جديد تقويت شده‌اند. اين راهکار جديد تاکيد زيادي بر گزينه صبر و نظاره دارد (که البته هنوز هم مورد اختلاف است) و همچنين تاکيد بر پيشگيري را افزايش داده است.

براساس تازه‌ترين تحقيقات، آدنوتانسيلکتومي باعث بهبود علايم و کيفيت زندگي کودکان مبتلا به آپنه انسدادي حين خواب مي‌شود. اين درحالي است که آدنوتونسيلکتومي سبب بهبود وضعيت عملکردي و افزايش تمرکز و توجه در اين کودکان نمي‌شود. در يک بررسي محققان تقريبا 450 کودک 9-5 ساله مبتلا به آپنه انسدادي حين خواب را به‌طور اتفاقي به دو گروه تقسيم کردند. گروهي از اين کودکان تحت آدنوتونسيلکتومي و گروهي ديگر تحت مراقبت قرار گرفتند. در مدت 7 ماه، تغيير در نمره توجه و عملکرد بيماران در هر دو گروه تفاوت قابل‌ملاحظه‌اي نداشت. با اينحال، کودکاني که تحت آدنوتونسيلکتومي قرار گرفته بودند در مقايسه با گروه نظاره و مراقبت، در کنترل علايم آپنه، پلي‌سومنوگرافي، رفتار و کيفيت زندگي نمرات بهتري دريافت کردند. بررسي‌ها نشان مي‌دهد آدنوتونسيلکتومي هم براي کودکان چاق و هم براي کودکان غيرچاق مزاياي زيادي دارد اما کودکان چاق نياز به مراقبت‌هاي بيشتري پس از جراحي دارند.

محققان دانشگاه نیویورک دریافتند کودکانی که در دوران جنینی در معرض دود تنباکو قرار دارند، در خطر بالایی برای از دست دادن شنوایی در نوجوانی هستند. محققان به منظور انجام این پژوهش هزار کودک 12 تا 15 ساله را که 16 درصد از آنان در دوران جنینی با دود تنباکو مواجه بودند، مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان می‌داد که این تعداد از کودکان در مقایسه با سایر همسالان خود که چنین تجربه‌ای را نداشتند، در خطر سه برابری شنوایی یک طرفه و ناشنوایی قرار دارند. البته محققان خاطرنشان کرده‌اند که این یافته موید رابطه علت و معلولی نیست و تنها در حد یک رابطه مورد مطالعه قرار گرفته است. پژوهشگران می‌گویند مواد سمی ناشی از دود تنباکو می‌تواند اثرات مادام العمری را بر کودکان بر جای بگذارد. این پژوهش به صورت آنلاین در مجله انجمن پزشکی آمریکا تحت عنوان "JAMA Otolaryngology—Head & Neck " منتشر شده است.

نتايج يک مطالعه جديد حاکي از آن است که سوزش سردل متناوب و مزمن خطر بروز سرطان‌هاي حلق و طناب صوتي را ميان افرادي که نه الکل مي‌نوشند و نه سيگار مي‌کشند، افزايش مي‌دهد. اين مطالعه که در نشريه Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention به چاپ رسيده، همچنين نشان مي‌دهد که استفاده از آنتي‌اسيدها اثر محافظتي دربرابر اين سرطان‌ها دارند، در حالي‌که داروهاي تجويزي اين اثر را ندارند. مطالعه مذکور که به‌صورت مبتني بر جمعيت انجام شده، قويا پيشنهاد مي‌کند که ريفلاکس معده که باعث سوزش سردل متناوب مي‌شود، يک عامل خطر مستقل براي سرطان فارنکس و لارنکس است. در اين مطالعه 631 بيمار و 1234 نفر کنترل که از نظر سن و جنس تطابق داده شده بودند، مورد بررسي قرار گرفتند. براساس نتايج به دست آمده، داشتن سابقه ترش کردن متناوب با افزايش 78 درصدي ابتلا به سرطان‌هاي فارنکس و لارنکس ميان افرادي بود که نه سابقه نوشيدن الکل و نه سابقه سيگار کشيدن داشتند. از سوي ديگر، در ميان افرادي که سوزش سردل متناوب داشتند، افرادي که آنتي‌اسيد مصرف مي‌کردند، 41 درصد کمتر احتمال داشت که دچار سرطان‌ شوند، در حالي‌که داروهاي تجويزي و خانگي چنين اثري را از خود نشان نمي‌دادند. اثر محافظتي آنتي‌اسيدها صرف‌نظر از خصوصياتي مانند وضعيت نوشيدن و مصرف دخانيات، وضعيت HPV-16 و محل تومور بود.

قرار گرفتن در معرض صدای بلند در یک کنسرت موسیقی، اغلب موجب کاهش موقت شنوایی در نوجوانان می‌شود. تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که 72 درصد از نوجوانان پس از سه ساعت قرار گرفتن در معرض موسیقی بلند دچار کاهش شنوایی می‌شوند. این نوع کاهش شنوایی به‌طور معمول پس از 48 ساعت از بین می‌رود، اما اگر این اتفاق چندین بار رخ دهد، باعث از دست دادن شنوایی دائمی می‌شود. محققان با اشاره به تحقیق انجام شده در این زمینه اظهار کردند: اگرچه سلول‌های آسیب دیده معمولا بهبود می‌یابند، اما قرار گرفتن مکرر در معرض صدای بلند برای همیشه می‌تواند به شنوایی آسیب برساند. آن‌ها افزودند: برای تعیین حساس‌تر بودن گوش نوجوانان نسبت به گوش بزرگسالان تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. شرکت در کنسرت‌های موسیقی راک هم می‌تواند بر کاهش شنوایی و آسیب رساندن به گوش تاثیرگذار باشد.

تغییرات ایجاد شده در بوی بدن افراد می‌تواند برای تشخیص سن آن‌ها به کار برده شود. یافته‌های مرکز تحقیقاتی مونل در آمریکا حاکی از آن است انسان‌ها می‌توانند بر اساس تغییرات ایجاد شده در بوی بدن افراد سن آن‌ها را تشخیص دهند. قسمت اعظم این توانایی مبتنی بر توانایی شناسایی بوی بدن افراد سالخورده است و برخلاف تصور عمومی، میزان شدت و ناخوشایند بودن بوی بدن این گروه سنی از افراد جوان و میانسال کمتر است. در انسان‌ها "بوی فرد مسن" در فرهنگ‌های مختلف قابل تشخیص است. این پدیده در ژاپن نیز پذیرفته شده و لغت kareishū برای توصیف آن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
«یوهان لوندستروم» (Johan Lundström) متخصص علوم اعصاب حسی در مونل می‌گوید: انسان‌ها هم مانند حیوانات می‌توانند علائمی را از روی بوی بدن شناسایی کنند که به آن‌ها امکان تشخیص سن بیولوژیکی، پرهیز از ارتباط با افراد بیمار، یافتن زوجی مناسب و تمیز دادن خویشاوندان از غیرخویشاوندان را می‌دهد.
بوهای بدن انسان همچون حیوانات حاوی آرایه‌ای غنی از ترکیبات شیمیایی‌اند که می‌توانند انواع مختلف اطلاعات اجتماعی را مخابره کنند. ویژگی‌های ادراکی این بوها در طول دوران عمر به این دلیل که تراکمی از مواد شیمیایی اساسی‌اند، دستخوش تغییر می‌شوند. به این دلیل که مطالعات انجام شده در مونل و سایر موسسه‌های علمی بر روی حیوانات توانایی آن‌ها برای شناسایی سن را از طریق بوی بدن به اثبات رساند، تیم لوندستروم این پدیده را بر روی انسان بررسی کرد. در آزمایشات آن‌ها بوهای بدن سه گروه سنی جمع‌آوری شد و 12 تا 16 نفر در هر گروه قرار داده شدند: جوانان (20 تا 30 سال)، افراد میانسال (45 تا 55 سال) و سالخوردگان (75 تا 95 سال). هر شخص به مدت پنج شب در تی شرت‌های فاقد بو دارای پدهای زیربغل خوابیدند. این پدها سپس به چهار قسمت بریده شده و بر روی ظرف‌های شیشه‌ای قرار داده شدند.
بوها توسط 41 شخص ارزیاب جوان (2- تا 30 ساله) سنجیده شدند. به این افراد دو ظرف حاوی بوی بدن در 9 ترکیب داده و از آن‌ها خواسته شد که تشخیص دهند کدام بو متعلق به افراد سالخورده است. ارزیاب‌ها همچنین شدت و مطبوع بودن هر بو را سنجیدند و در نهایت از آن‌ها خواسته شد که سن افراد داوطلب برای هر نمونه موردی را تخمین بزنند. این ارزیاب‌ها توانستند سه گروه سنی حاضر در آزمایش را بر اساس نشانه‌های بو از هم تمیز دهند. تحلیل‌های آماری نشان داد که بوهای گروه مسن عامل این توانایی برای تشخیص سن بودند. ارزیاب‌ها همچنین بوهای بدن گروه مسن را دارای شدت و نامطبوعی کمتر نسبت به بوی بدن دو گروه سنی دیگر اعلام کردند.
لوندستروم اظهار کرد: افراد سالخورده دارای بوی زیربغل قابل تشخیصی هستند که از نظر افراد جوان‌تر نسبتاً خنثی و کمترنامطبوع‌اند. این امر با تصور عموم در خصوص نامطبوع بودن بوی افراد مسن در تضاد است. با این حال ممکن است که سایر نقاط منشأ بوی بدن از جمله پوست و تنفس دارای کیفیت‌های متفاوت از زیربغل باشند. مطالعات آتی با هدف تشخیص بیومارکرهای اساسی استفاده شده توسط ارزیاب‌ها برای شناسایی بوهای مرتبط با سن و همچنین تعیین این موضوع که مغز چگونه قادر به شناسایی و ارزیابی این اطلاعات است، صورت خواهند گرفت. نتایج این تحقیق در ژورنال PLoS ONE انتشار یافت.

شرکت تريس فارما اخيرا اعلام کرده است که FDA درخواست تاييد داروي جديد اين شرکت با نام کاربينال-اي آر (Karbinal ER‌) که سوسپانسيون خوراکي آهسته‌رهش 4 ميلي‌گرم در 5 ميلي‌ليتر کاربينوکسامين مالئات است را پذيرفته است. اين دارو، اولين داروي مهارکننده گيرنده هيستامين آهسته‌رهش است که براي درمان رينيت آلرژيک فصلي در کودکان بزرگ‌تر از 2 سال مورد تاييد قرار گرفته است. کاربينال-اي آر هر 12 ساعت يکبار مصرف مي‌شود؛ در نتيجه دارويي مطلوب براي آن دسته از مبتلايان به آلرژي است که به نسل دوم آنتي‌هيستامين‌ها پاسخ درماني خوبي نداده‌اند و از آنتي‌هيستامين‌هاي نسل اول رضايت ندارند. پيش‌بيني مي‌شود که اين دارو تا قبل از فصل پاييز امسال به بازار مصرف ارائه شود. براساس نظر پزشکان، در حدود 30درصد از بيماران مبتلا به آلرژي از داروهاي آنتي‌هيستاميني که اثر خواب‌آوري ندارند، پاسخ درماني مورد انتظار را نمي‌گيرند. کاربينوکسامين يک آنتي‌هيستامين با عارضه جانبي خواب‌آوري خفيف است که اثربخشي و ايمني مورد قبولي دارد.

دانشمندان دانشگاه پرینستون در دستاوردی جالب توانسته‌اند یک گوش بیونیکی طراحی کنند که فرکانسهای رادیویی ورای طیف شنوایی انسان را می‌شنود. این محققان از یک شیوه چاپگر سه بعدی بنیادی برای ساخت این گوش با ابزار الکترونیکی یک سمعک در درون آن استفاده کردند. به گفته محققان، این یک گام بزرگ رو به جلو برای ساخت مردان سایبری مانند شخصیتهای تخیلی فیلم های ترمیناتور خواهد بود که ترکیبی از سلولهای زنده و مدارهای الکترونیکی بودند.
در کل چالشهای مکانیکی و حرارتی زیادی در ارتباط دادن مواد الکترونیکی با مواد زیستی وجود دارد. پیش از این محققان راهکارهایی را برای مناسب‌سازی ابزارهای الکترونیکی پیشنهاد کرده‌ بودند تا این ادغام شکل مناسبتری داشته باشد. برای مثال در تلاشهای قبلی از یک ورق الکترونیک دو بعدی و یک بافت سطحی استفاده شده بود. اما کار این دانشمندان نشانگر یک رویکرد جدید برای هم افزایی زیست‌شناسی با الکترونیک در قالب درهم‌تنیده سه بعدی بوده است.
اگرچه کار و آزمایشات بیشتری لازم است تا بتوان از این دستاورد در بیماران استفاده کرد اما به گفته محققان، این گوش در اصل می‌تواند برای بازیابی یا ارتقای شنوایی انسان مورد استفاده قرار بگیرد. به گفته آنها، علائم الکتریکی تولید شده توسط گوش می‌توان مشابه یک سمعک به پایانه‌های عصبی بیمار مرتبط شود. سیستم کنونی قادر به دریافت امواج رادیویی است اما این دانشمندان قصد دارند مواد دیگر مانند حسگرهای الکترونیکی حساس به فشار را در این گوش وارد کنند تا بتواند صداهای آکوستیک را نیز شناسایی کند. این پژوهش در مجله Nano Letters منتشر شده است.

این کارگاه در تاریخ ۲۵ الی ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در مركز آموزشي درماني حضرت امام حسين (ع) اصفهان برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل آناتومي لب، مراقبتهاي قبل از عمل، روش جراحي در ترميم شكاف لب، آشنايي با ست جراحي، شكاف لب دو طرفه شكاف كام نرم +سخت، آناتومي شكاف كام، تكنيك جراحي شكاف كام، مراقبتهاي قبل و حين بيهوشي، فيستول كام+فلاپ بوكسيناتور،روش هاي تشخيص vpIبا تاكيد فلورسكوپي، مراقبتهاي بعد از عمل جراحي ،معرفي پروتكل پيگيري می باشد.

اطلاعات بیشتر