پزشکی بالینی

بر اساس تحقيقي که در دانشگاه ملبورن استراليا انجام شده، مي‌توان از کپسول‌هاي ساخته شده از پلي‌روتاکسان‌ها در ساخت نوع جديدي از حامل‌هاي دارورساني کارا و با سميت پايين استفاده کرد. ساختارهاي مطالعه شده در اين کار از سيکلودکسترين‌ها و پلي‌اتيلن گليکول ساخته شده بودند که هر دو، مولکول‌هاي کاملاً زيست‌تخريب‌پذير به‌ شمار مي‌روند. روتاکسان يک ساختار مکانيکي درهم‌ قفل‌ شده است که از مولکول‌هاي دمبلي شکل رديف شده در يک ماکرومولکول حلقوي ساخته مي‌شود. مطالعه کمي روي کاربرد پلي روتاکسان‌ها در دارورساني انجام شده است، اما با توجه به ويژگي‌هاي منحصر به‌ فرد اين مولکول‌ها (سفتي و زيست‌تخريب‌پذيري)، مي‌توانند در حوزه رسانش دارو نويدبخش باشند.
«هنک دام» و «فرانک کاروسو» براي ساخت کپسول‌هاي دارورساني ابتدا پلي‌روتاکسان‌ها را روي يک بستر متشکل از ذرات سيليکا آرايش دادند. سپس ميان پلي‌روتاکسان‌ها پيوند عرضي برقرار کرده و هسته سيليکايي را حذف کردند. کُره‌هاي شکل گرفته حاوي گروه‌هاي آلکيني هستند که مي‌توانند با مولکول‌هاي مختلفي همچون مولکول‌هاي پوشاننده (پنهان‌کننده) واکنش دهند. «هنک دام» توضيح مي‌دهد که از همين راهکار مي‌توان براي اتصال پادتن‌ها به سطح کپسول‌ها و هدف‌گيري بافت‌هاي بيمار توسط آنها بهره برد. داخل کپسول‌ها را نيز مي‌توان با دارو‌هاي ضدسرطان مثل دوگزوروبيسين پر کرد. پلي‌روتاکسان‌هاي مورد مطالعه در اين کار از سيکلودکسترين‌ها و يک روکش پلي‌اتيلن گليکولي ساخته شده‌اند. سيکلودکسترين نوعي نمک حلقوي طبيعي است؛ پلي‌اتيلن گليکول نيز در برخي از داروها يافت شده و در اينجا به‌ عنوان مولکول پوشاننده يا پنهان‌کننده عمل مي‌کند.
«دام» مي‌گويد: نکته جالب اين است که وقتي مولکول‌هاي قند و پلي‌اتيلن گليکول درون آب با يکديگر مخلوط مي‌شوند، خودآرايي کرده و به شکل دانه‌هاي نخ‌ شده در يک گردن‌بند درمي‌آيند. دانه‌ها نشان‌دهنده مولکول‌هاي قند بوده و ساختارهاي اين چنيني «پلي‌روتاکسان‌هاي ساختگي» ناميده مي‌شوند. محرک‌هاي مختلفي همچون طول‌ موج‌هاي مشخصي از نور مي‌توانند اين ساختار را درهم شکسته و دانه‌ها را از نخ خارج كنند. اين يک ويژگي بسيار مهم است، زيرا مي‌توان هر مولکول دارو را که درون کپسول قرار گرفته يا روي آن متصل شده است، با اين کار رها کرد. به علاوه، محصولات حاصل از هم پاشيدن اين ساختار براي بدن ضرري ندارند. اين محققان در حال بررسي مواد نانومهندسي شده ديگر براي کاربردهاي درماني هستند. «دام» مي‌گويد: به‌ عنوان بخشي از اين تلاش ما در حال ابداع روش‌هايي براي آرايش مواد با معماري‌هاي مختلف هستيم. جزئيات اين کار در مجله «ACS Nano» منتشر شده است.

شيوه ابداعي محققان دانشگاه شفيلد در فرآيند رمزگشايي از پروتئين TREX مي تواند نويد دهنده درمان هاي جديد براي طيف گسترده اي از بيماري هاي مزمن از جمله انواع مختلف سرطان باشد. محققان دپارتمان بيوتكنولوژي و زيست شناسي مولكولي دانشگاه شفيلد با همكاري محققان دانشكده پزشكي هاروارد در تحقيقات خود نشان دادند كه چگونه مجموعه پيچيده اي از پروتئين هاي موسوم به TREX به عنوان كليدي براي انتقال نقشه هاي سلول براي توليد پروتئين هاي حياتي بدن عمل مي كنند. محققان معتقدند كه درك بهتر اين عملكرد به معني حل قطعي مشكل در فرآيندي است كه باعث بروز بيماري هاي مختلف مانند نورون حركتي، ديستروفي عضلاني و انواع مختلف سرطان مي شود.
پروفسور «استوارت ويلسون» سرپرست تيم تحقيقاتي تأكيد مي كند: توليد پروتئين بخش مهمي از زندگي موجودات است. اين فرآيند شامل خواندن كد در ژن ها و تبديل آن به پيامي است كه در نهايت به رمز گشايي براي توليد پروتئين منجر مي شود. پيام از يك مولكول خاص به نام mRNA ساخته شده است؛ در تمام موجودات زنده اعم از مخمر تا انسان اين مولكول در يك محفظه در سلول به نام هسته ساخته مي شود، اما پس از توليد به يك محفظه جداگانه به نام سيتوپلاسم منتقل مي شود كه در آنجا كار رمزگشايي و توليد پروتئين انجام مي شود.
محققان نشان دادند كه پروتئين هايي به نام TREX يك علامت بر روي مولكول mRNA ايجاد مي كنند كه مانند يك كليد براي باز كردن پروتئين ناقل Nxf1 عمل كرده و اجازه مي دهد كه بر روي مولكول mRNA قرار گرفته و آن را به سيتوپلاسم براي توليد پروتئين حمل كند. انتقال mRNA يك فرآيند حياتي براي موجود زنده محسوب مي شود و نقص در اين عملكرد منجر به بروز بيماري هاي مختلف مانند نورون حركتي و انواع مختلف سرطان مي شود.

بنا بر گزارش صندوق جهاني تحقيقات سرطان، كاهش مصرف غذاهاي پرنمك مانند نان مي‌تواند خطر ابتلا به سرطان معده را كاهش دهد. اين صندوق از افراد مي‌خواهد كمتر نمك مصرف كنند و از شركت‌هاي توليد موادغذايي درخواست دارد برچسب‌هاي مشخص‌تري با محصولات ارائه كنند. بنا به گفته اين صندوق، اگر راهنماي روزانه مصرف موادغذايي رعايت شود، 1 مورد از هر 7 مورد سرطان معده قابل‌‌پيشگيري خواهد بود. پيشنهاد مي‌شود 6 گرم نمك در روز يعني به اندازه يك قاشق چايخوري نمك مصرف شود، اما به گزارش اين صندوق، مردم روزانه 6/8 گرم نمك مصرف مي‌كنند. پاشيدن نمك روي غذا مشكل‌‌ساز نيست، نمكي كه از قبل در غذاها وجود دارد مضر است. به همين دليل صندوق جهاني تحقيقات سرطان چراغ راهنمايي ابداع كرده: قرمز براي غذاهاي پرنمك، زرد براي نمك كافي و سبز براي كم‌نمك، با اين حال بسياري از توليدات غذايي و سوپرماركت‌ها گفته‌اند ترجيح مي‌دهند جور ديگري غذاهايشان را برچسب بزنند.

محققان انگلیسی موفق به طراحی دستگاهی با توانایی تشخیص انواع مختلف سرطان شده اند که می تواند مناسب ترین دارو را آغاز سریع درمان را نیز تجویز کند. تشخیص زودهنگام بیماری سرطان می تواند به پزشکان برای اتخاذ روش های درمانی موثر کمک کند، اما آزمایش پاتولوژی روی نمونه های بافت معمولا چندین هفته به طول می‌انجامد. محققان دانشگاه های نیوکاسل و شفیلد در پروژه مشترک با شرکت خصوصی QuantuMDx دستگاه پیشگامانه ای طراحی کرده‌اند که می تواند انواع مختلف سرطان را در زمان کمتر از 20 دقیقه تشخیص داده و داروی متناسب با نوع سرطان تجویز کند.
دستگاه پروفایلر تومور Q-Cancer از عملکرد بسیار دقیق و سریعی در تشخیص انواع مختلف سرطان برخوردار بوده و می‌تواند زندگی بیش از 12 میلیون نفر در سراسر جهان را که به تازگی سرطان مبتلا شده اند نجات دهد. در ساخت این دستگاه از فناوری نانو استفاده شده است که با آنالیز مقادیر میکروسکوپی بافت، نوع سرطان و نوع ساختار ژنتیکی آن را تشخیص داده و میزان پیشرفت بیماری را مشخص می کند.
پزشکان و پرستاران بدون نیاز به تخصصی خاصی می توانند با کمک دستگاهQ-Cancer به سرعت انواع مختلف سرطان را شناسایی و مناسب ترین دارو را برای شروع هرچه سریعتر دوره درمان تجویز کنند. همچنین جراحان با استفاده از این دستگاه قادر خواهند بود بخش های باقی مانده تومور را از بدن بیمار خارج کنند و متخصصان طب سرطان نیز می توانند بهترین رژیم درمانی متناسب با نوع سرطان را برای بیمار انتخاب کنند. پروفسور جان برن از محققان دانشگاه نیوکاسل تأکید می کند: بر خلاف روش های متداول نمونه برداری از بافت با کمک این دستگاه ارزان قیمت قادر به استخراج و آنالیز DNA تومور در کمترین زمان ممکن هستیم. محققان امیدوارند که این دستگاه از سه سال آینده در انگلیس برای تشخیص انواع مختلف سرطان مورد استفاده قرار بگیرد.

استفاده از یک نگهدارنده مواد غذایی می‌تواند عاملی برای کند شدن و یا حتی توقف رشد سلول‌های سرطانی سر و گردن باشد. محققان دانشگاه میشیگان با انجام بررسی‌های خود به تازگی دریافتند که یک نگهدارنده مواد غذایی به نام «نیزین» علاوه بر خاصیت ضدباکتریایی می‌تواند باعث آهسته کردن رشد و یا حتی متوقف شدن رشد سلول‌های سرطانی سنگفرشی سرطان سر و گردن شود. محققان با اشاره به نتایج حاصل از این تحقیق اظهار می‌کنند: بهره گیری از این آنتی‌بیوتیک طبیعی که سال‌ها به عنوان یک نگهدارنده بی‌خطر در مواد غذایی استفاده شده است، نشان می‌دهد که استفاده از این محافظ طبیعی در صنایع غذایی نشان می‌دهد که این محافظ طبیعی در صنایع غذایی از طریق فعال شدن پروتئینی به نام CHAC1‌ در سلول‌های سرطانی و ایجاد منافذی در غشای سلولی آنها باعث هجوم کلسیم و ترویج مرگ سلولی سلول‌های سرطانی و یا آهسته کردن رشد آنها می‌شود.
نتایج حاصل از این تحقیق حاکیست: نرخ ضعیف بقای افراد مبتلا به سرطان دهان و سر و گردن نیاز به یافتن درمان‌های جدید برای رهایی از این سرطان‌ها را تأکید کرده و یافته‌های جدید نشان می‌دهند که «نیزین» با ایجاد وقفه در چرخه سلولی سلول‌های سرطانی باعث کندی رشد و توقف رشد تومورها بدون آسیب رساندن به سلول‌های سالم می‌شود. به گفته محققان مکانیسم نقش کلسیم در «نیزین» برای از بین بردن سلول‌های سرطانی هنوز مشخص نیست، اما به خوبی قابل درک است که کلسیم یک نقش کلیدی در مرگ سلول‌های تومورال و یا بقای آنها دارد.

محققان مرکز کاربرد ليزر در دانشگاه تنسي تکنولوژي‌اي را ابداع کرده‌اند که براي هدف «بگرد و نابود کن» تومورهاي سرطاني ارتقا يافته است. آنها با مهار قدرت ليزرها، راهي را نشان مي‌دهند که مي‌تواند تومورهاي سرطاني را پيدا کند، نقشه آنها را درآورد و به صورت غيرتهاجمي آنها را از بين ببرد. در اين تکنولوژي از ليزر فمتوسکند (femtosecond) استفاده شده است؛ به اين معنا که با سرعتي معادل يک کوادريليون ثانيه پالس مي‌زند. سرعت بالاي اين ليزر اين امکان را فراهم مي‌کند تا بتوان روي ناحيه خاصي تمرکز کرد و به طور دقيق نقشه تومور را درآورد. درواقع با اين روش مي‌توان روي يک منطقه محدود تابش شديد ايجاد کرد، به اين ترتيب با سرعت بيشتري مي‌توان تومورها را شناسايي کرد و عليه آنها جنگيد. وقتي يک منطقه سرطاني به طور دقيق هدف‌گيري شود، تنها شدت اشعه ليزر لازم است تا به تومور تابانده شود و آن را بسوزاند. اين روش اين قابليت را دارد که دقيق‌تر از روش‌هاي کنوني عمل کند و جايگزين جراحي متمرکز در بيماران سرپايي شود. محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌دارد: «از آنجا که ليزر فمتوسکند مي‌تواند دقيقا هم فضايي و هم موقتي تمرکز کند، بنابراين مي‌توان از گرم شدن بيش از حد بافت‌ها و سلول‌هاي مجاور تومور سرطاني اجتناب کرد.» استفاده از پالس‌هاي طولاني‌تر نور ليزر شبيه آن است که لامپي را روشن کنيد که در اين صورت گرماي بيشتري توليد مي‌شود و بافت‌هاي سالم نيز آسيب مي‌بينند.اين تکنولوژي به‌خصوص براي قربانيان سرطان مغز کمک‌کننده است. مکانيسم تصويربرداري مي‌تواند به‌طور غيرتهاجمي به لايه‌هاي نازک استخوان مانند جمجمه نفوذ کند و به تعريف استراتژي درمان هدفمند براي سرطان‌هاي پايدار کمک کند. اين روش همچنين به محدوديت‌هايي که در درمان‌هاي رايج وجود دارد فائق آمده، زيرا در روش‌هاي کنوني تابش ليزر مي‌تواند قسمت‌هايي از بافت سالم مغز را از بين ببرد. از سوي ديگر بر محدوديت‌هايي که سر راه درمان فوتوديناميک وجود دارد هم غلبه مي‌کند، زيرا پذيرش اين روش از سوي بيماران کم است و اگر همه بافت سرطاني خارج نشود، جراحي تنها گزينه نيست. محققان معتقدند اگر ناحيه‌اي سرطاني وجود داشته باشد و از آن مراقبت کافي به عمل آيد، منتشر نخواهد شد. روش ليزر فمتوسکند بر مشکلات درمان سرطان مغز و تومورها غلبه مي‌کند و اين قابليت را دارد که در نواحي ديگر نيز مورد استفاده قرار گيرد. در حال حاضر پژوهشگران اين مطالعه سعي دارند روش مذکور را وارد بازار تجهيزات پزشکي کنند و آن را به صورت تجاري درآورند. ليزر فمتوسکند از پالس‌هاي نور ماوراي کوتاه بهره مي‌برد و همين نکته، کليد موفقيت آن در يافتن و تخريب تومورهاي سرطاني است. نکته مهم ديگر اينکه روش جديد مي‌تواند باعث ذخيره مبالغ زيادي شود، چون به صورت يک روش سرپايي هم قابل انجام است، به جاي آنکه در اتاق عمل استفاده شود.

انجام جراحي براي خارج کردن تومور مغزي نياز به آن دارد که جراح در خط بسيار ظريفي حرکت کند. اگر تومور کاملا خارج نشود، امکان رشد دوباره آن وجود دارد و اگر هم همراه آن قسمت‌هايي از بافت سالم درآورده شود، مي‌تواند باعث ايجاد صدمات پايدار مغزي در بيمار شود. تومورهاي اوليه مغز شبيه بافت مغز به نظر مي‌رسند، اما اگر آنها را زير نوع‌ خاصي از نور ببينيم، تفاوت بسياري دارند. روش‌هاي کنوني تفريق بافت سالم از سرطاني نيز اين قابليت را ندارند که بافت‌ها را به طور کامل از هم مجزا کنند، به همين دليل محققان به اين فکر افتادند از پروبي استفاده کنند که نور بنفش-آبي و سفيد را به طور همزمان ترکيب کرده تا غلظت PplX و 4 بيومارکر توموري ديگر را آناليز کند؛ يعني محصولات شکست PplX، اشباع اکسيژن، غلظت هموگلوبين و نامنظمي سايز و شکل سلول. پروب ميزان نور برگشتي را پس از برخورد به تومور مي‌خواند، داده‌ها را به کامپيوتر مي‌فرستد، آن را از يک الگوريتم مي‌گذراند و پاسخ روشني به اين سوال مي‌دهد که آيا بافت سرطاني است يا نه. نکته مهم اينکه اين پروب تومورهاي با درجه پايين را هم مي‌خواند و به اين ترتيب کمک بزرگي به جراح حين عمل جراحي مي‌کند. محققان اين مطالعه در حال بررسي اين پروتکل براي تومورهاي ريه هم هستند، زيرا به نظر مي‌رسد پروب مذکور اين قابليت را دارد که براي ديگر انواع تومور هم استفاده شود.

براساس نتايج يک مطالعه بزرگ گذشته‌نگر، مصرف روزانه آسپيرين باعث کاهش متوسط مرگ‌و‌مير ناشي از سرطان مي‌شود، خصوصا در مورد بدخيمي‌هاي ناشي از دستگاه گوارش. يافته‌هاي اين مطالعه تاکيد مي‌کنند. افرادي که روزانه و براي مدت 5 سال يا بيشتر از آسپيرين استفاده کرده‌اند، در مقايسه با افرادي که اصلا آسپيرين دريافت نکرده‌اند، از کاهش 8 درصدي در مورتاليتي ناشي از سرطان برخوردارند. وقتي داده‌هاي دوره‌اي در طول 2 دهه پيگيري آناليز شدند، اين ارتباط قوي‌تر شده و به 16 درصد مي‌رسد (براي افرادي که 5 سال يا بيشتر روزانه آسپيرين مصرف کرده‌اند.)
در همين راستا يک تحليل اخير از بيش از 50 کارآزمايي دربرگيرنده استفاده از آسپيرين براي کارديوپروتکتين دريافته کاهش 37 درصدي در مرگ ناشي از سرطان ميان استفاده‌کنندگان آسپيرين ديده مي‌شود که به طور قابل‌ملاحظه‌اي بيش از آنچه است که در مطالعات مشاهده‌اي و کارآزمايي‌هاي آسپيرين alternate-day ديده مي‌شود. محققان براي روشن کردن بزرگي ارتباط ميان مصرف آسپيرين و مورتاليتي کلي ناشي از سرطان، داده‌هاي مطالعه پيشگيري از سرطان II را که از سال 1992 آغاز شده و بيش از 100 هزار نفر را که پرسشنامه را پر کرده و اطلاعات دموگرافيک، سابقه پزشکي و تاثيرات رفتاري آنها در دست است، مورد آناليز قرار دادند. از سال 1997، از اين افراد در مورد مصرف آسپيرين نيز سوال شد و اطلاعات آنها هر 2 سال يک بار به‌روز مي‌شد. پرسشنامه سال 1997 به عنوان پايه آناليز در نظر گرفته شد که در آن زمان 23 درصد شرکت‌کنندگان از آسپيرين با دوز کم يا دوز بزرگسالان استفاده مي‌کردند. بيش از نيمي از افراد مسن‌تر از 60 سال و زن بودند. در طول 20 سال پيگيري، 5138 مورد مرگ ناشي از سرطان رخ داد. سه‌چهارم افرادي که در سال 1997 آسپيرين مصرف مي‌کردند، تا سال 2003 نيز مصرف آسپيرين را ادامه داده بودند. در حالي که از ميان افرادي که در سال 1997 آسپيرين مصرف نمي‌کردند، 25 درصد شروع به مصرف کرده بودند. افراد مصرف‌کننده آسپيرين، تحصيلات بالاتري داشتند، بيشتر سيگاري بودند، چاق‌تر بودند و سابقه بيماري کارديوواسکولار و ديابت را بيشتر ذکر مي‌کردند. نتايج نهايي حاکي از آن بودند که مورتاليتي کلي حتي در افرادي که کمتر از 5 سال آسپيرين مصرف کرده بودند، کمي کمتر از افراد ديگر گزارش شد. از سويي، خطر نسبي ميان مصرف‌کنندگان دوز کم و دوز بزرگسالان آسپيرين يکسان بود، همچنين ميان افراد با و بدون سابقه بيماري کارديوواسکولار. يافته‌ها بيان مي‌کردند افرادي که در حال حاضر نيز آسپيرين مصرف مي‌کنند يا هيچ‌گاه سيگاري نبوده‌اند، به‌طور قابل‌ملاحظه‌اي با خطر کمتر مورتاليتي مواجه مي‌شوند، کاهشي که در ميان افراد سيگاري يا کساني که قبلا سيگاري بوده‌اند ديده نمي‌شد. مصرف آسپيرين در سال 1997 با مورتاليتي ناشي از سرطان خاصي ارتباط معني‌داري نداشت، اما تفاوت‌ها زماني ديده شد که داده‌ها از سال 2008 وارد آناليز شدند. افراد مبتلا به سرطان‌هاي دستگاه گوارش بيشترين منفعت را از خوردن آسپيرين بردند و با کمترين ميزان مرگ‌و‌مير ناشي از سرطان مواجه بودند.

دانشمندان دانشگاه ادينبورگ ژني را مشخص کرده‌اند که به گفته آنها در تشخيص و درمان سرطان پروستات گام مثبت مهمي به شمار مي‌رود. اين گروه از محققان ژن‌هايي را مورد مطالعه قرار داده‌اند که شکل‌گيري غده سرطاني را کنترل مي‌کنند و يکي از آنها را که با عنوان «دکورين» شناخته مي‌شود، شناسايي کرده‌اند. اين ژن در غده‌هاي سرطاني نسبت به سلول‌هاي نرمال پروستات کمتر ديده شده و اکنون محققان اميدوارند در آينده، «سنجش سطح دکورين» راه تشخيص قابل اعتمادي براي سرطان پروستات شود. محققان بر اين باورند که ژن دکورين ممکن است نقش مهمي در رشد غده سرطاني داشته باشد. اگر اين احتمال به قطعيت برسد، به اين معنا خواهد بود که در آينده، ارزيابي سطح دکورين ممکن است راه تشخيص قابل اعتمادي براي سرطان پروستات باشد و همچنين به تشخيص ميزان فعال بودن اين بيماري کمک کند.

يافته‌هاي تازه دانشمندان دانشگاه کويينز در بلفاست ممکن است به درمان‌هاي موثرتر سرطان‌هاي حنجره و گردنه رحم منجر شود. محققان اين دانشگاه دريافته‌اند که بافت‌هاي سالم پيرامون غده‌هاي سرطاني حنجره و گردن رحم نقش مهمي در انتشار سلول‌هاي سرطاني دارند. دانشمندان بر اين باورند که ممکن است بتوانند راه ارتباطي بين سلول‌هاي سرطاني و سلول‌هاي سالم را قطع کنند و به اين ترتيب، ارسال پيام‌هايي را که سلول‌هاي سرطاني را تشويق به حمله مي‌کند، متوقف کنند. دانشمندان کشف کرده‌اند که يک پروتئين مخصوص در بافت غيرسرطاني اين توانايي را دارد که راه ارتباطي بين بافت سالم و غده را باز يا مسدود کند. فعال شدن پروتئين رتينوبلاستوما (آر. بي) در بافت غيرسرطاني منجر به کاهش عوامل حمله توسط سلول‌هاي سرطاني مي‌شود و به اين ترتيب، سرطان گسترش پيدا نمي‌کند.

تحقيقات صورت گرفته در كره جنوبي نشان مي‌دهد، مرداني كه انگشت حلقه آنها از انگشت سبابه (اشاره) كوتاه تر باشد از شانس بيشتري براي نجات از سرطان پروستات برخوردار هستند. مطالعات مختلفي در خصوص تأثير طول انگشتان دست و بروز بيماري هاي مختلف از جمله مشكلات قلبي، افسردگي، آرتروز و بيماري نورون حركتي صورت گرفته است. محققان دانشگاه ملي سئول معتقدند كه پزشكان در آينده قادر خواهند بود با بررسي طول انگشت حلقه مردان، ميزان پاسخ بدن به درمان‌هاي سرطان پروستات را پيش‌بيني كنند.
در اين پژوهش 142 داوطلب مورد بررسي قرار گرفتند و محققان دريافتند، مرداني كه داراي انگشت حلقه كوتاه تري نسبت به انگشت سبابه هستند، پاسخ بهتري به داروي «دوتاسترايد» به عنوان مسدود كننده اثر تستوسترون نشان مي‌دهند. هورمون تستوسترون يكي از عوامل موثر بر رشد تومور پروستات است و ميزان اين هورمون در افرادي كه انگشت حلقه كوتاه تري دارند، بسيار پايين تر است، به همين دليل بدن آنها نسبت به داروهاي ضد تومور واكنش بهتري نشان مي‌دهد. اگرچه افراد شركت كننده در اين مطالعه به سرطان پروستات ابتلا نداشتند، اما اندازه پروستات در افرادي كه داراي انگشت حلقه بلندتري بودند از حد طبيعي بزرگتر بوده و مي تواند زنگ خطري براي فرد در خصوص احتمال ابتلا به سرطان در آينده باشد. در اغلب مردان طول انگشت حلقه بلندتر از انگشت سبابه است، اما اين ميزان در زنان تقريبا برابر است.
در مطالعه ديگري كه توسط محققان موسسه تكنولوژي ماساچوست (MIT)‌ صورت گرفته مشخص شده است كه زنان با انگشت حلقه مساوي يا بلند تر از انگشت سبابه (اشاره) از حس جهت يابي بالاتري برخوردار هستند.

محققان با استفاده از نانوذرات طلا و ترکيبي که در برگ چاي يافت مي‌شود، موفق به ابداع روش موثرتري براي هدفگيري تومورهاي سرطان پروستات شدند. در حال حاضر براي درمان برخي از انواع سرطان‌ها بايد از دوزهاي بالايي از داروهاي شيمي‌درماني استفاده شود که اين امر اثرات جانبي شديدي در پي دارد. حال محققان دانشگاه ميسوري با استفاده از نانوذرات طلا و ترکيبي که در برگ چاي يافت مي‌شود، روش موثرتري براي هدفگيري تومورهاي سرطان پروستات ابداع کرده‌اند. با استفاده از اين روش جديد دوز بسيار پاييني از داروهاي شيمي‌درماني نياز است و اين داروها در تمام بدن جاري نشده و در نتيجه به بافت‌هاي سالم آسيبي نمي‌رسانند.
پروفسور «کاتش کاتي»، استاد راديولوژي و فيزيک دانشکده پزشکي و دانشکده هنر و علوم مي‌گويد: ما در اين مطالعه دريافتيم که يک ترکيب خاص در برگ چاي به سلول‌هاي سرطاني در پروستات جذب مي‌شود. زماني که اين ترکيب برگ چاي را با نانوذرات طلاي راديواکتيو ترکيب کرديم، محصولي به‌ دست آمد که در آن ترکيب برگ چاي به رسيدن نانوذرات به تومور کمک کرده و سپس نانوذرات طلا سلول‌هاي سرطاني را به‌ خوبي از بين مي‌برند. اين محققان دريافتند که ترکيب ايجاد شده به‌ خوبي مي‌تواند با نوع پيش‌رونده سرطان پروستات مبارزه کند.
در حال حاضر پزشکان با تزريق صدها «دانه» راديواکتيو به پروستات اين نوع از سرطان را درمان مي‌کنند. با اين حال بنا بر گفته «کتي کاتلر»، يکي ديگر از محققان اين کار، زماني که سرطان پوستات از نوع پيش‌رونده باشد، اين نوع از درمان پاسخگو نيست. اندازه اين دانه‌ها و عدم توانايي آنها در رسانش موثر به تومور پيش‌رونده از درمان اين نوع از سرطان پروستات جلوگيري مي‌کند. محققان دانشگاه ميسوري در اين مطالعه نانوذراتي با اندازه مناسب توليد کردند. آنها به‌ جاي صدها تزريق، تنها يک يا دو بار فرايند تزريق ذرات را انجام دادند و با همين مقدار، احتمال ماندن نانوذرات تزريق‌ شده در نزديکي تومور بسيار بالا بود. «کاتلر» مي‌گويد: درمان‌هاي فعلي بر روي بيماراني که داراي نوع پيش‌رونده سرطان پروستات هستند، موثر نيست. در بسياري از موارد سرطان پروستات به کندي رشد مي‌کند و در محل خود باقي مي‌ماند که اين امر مديريت آن را آسان مي‌كند. نوع پيش‌رونده اين سرطان در قسمت‌هاي مختلف بدن پخش مي‌شود و اين بيماري دومين سرطان کشنده در مردان آمريکايي محسوب مي‌شود. با اين حال ما بر اين باوريم که اين نانوذرات طلا مي‌توانند هر دو نوع تومور سرطاني معمولي و پيش‌رونده پروستات را کوچک‌تر کرده و يا به‌ طور کلي از بين ببرند. جزئيات اين تحقيق در مجله «Proceedings of the National Academy of Sciences» منتشر شده است.

شيمي درماني در دوران بارداري بي‌خطر است و خطري براي جنين ندارد. محققان آلماني دريافتند زناني که در دوران بارداري براي درمان سرطان شيمي درماني مي‌کنند، در معرض افزايش خطر تولد کودکان ناقص و يا ديگر مسائل مربوط به سلامتي قرار ندارند. محققان بر اساس نتايج اين تحقيق مي‌گويند: مادران نبايد به هر روشي اقدام به سقط جنين کنند، درمان را به تاخير انداخته و يا از داروهايي که قدرت کمتري دارند، استفاده کنند؛ زيرا شواهد کمي وجود دارد که کودک تحت تاثير شيمي درماني قرار بگيرد.
در اين تحقيق، بيش از 400 زن باردار از سراسر اروپا که در مراحل اوليه تشخيص سرطان سينه بودند، بررسي شدند که تقريبا نيمي از آنها تحت شيمي درماني قرار گرفته بودند. پژوهشگران در اين زنان، هر گونه عوارض را که مي‌تواند مربوط به داروهاي ضد سرطان باشد، ارزيابي کردند. نوزاداني که مادران آنها تحت شيمي درماني قرار گرفته بودند به طور متوسط، وزنشان کمتر از نوزاداني بود که مادرانشان شيمي درماني انجام نداده بودند.
به نظر مي‌رسد نوزادان در معرض شيمي درماني، با هرگونه خطر بالاي نقايص هنگام تولد، اختلالات مکرر خون يا کچلي نسبت به نوزاداني که مادرانشان شيمي درماني انجام نداده بودند، مواجه نشدند. «Sibylle Loibl»، استاد گروه بيماري‌هاي سينه در آلمان مي‌گويد: در کل جمعيت، در حدود 10 تا 15 درصد از نوزادان زودرس به دنيا مي‌آيند، اما در تحقيق انجام شده، 50 درصد از زنان مبتلا به سرطان سينه زايمان زودرس داشته‌اند. اين پژوهش در «نشريه سرطان شناسي لانست» منتشر شده است.

درحالی‌ که حدود یک دهه از پژوهش‌ها وجود ارتباط بین چاقی و اشکال مختلفی از سرطان را نشان داده است٬ یک مطالعه بالینی که این هفته منتشر شده است مشخص کرده که چگونه سلول‌های چربی‌ساز ممکن است به بیماری‌های کشنده منجر شوند. پژوهشگران دانشگاه علوم بهداشت تگزاس در هوستون (UTHealth) دریافتند که تومورها پیامی را از خود آزاد می‌کنند که سلول‌های چربی‌ساز را از بافت چربی سفید در مدل موش مبتلا به سرطان، جذب می‌کنند. این سلول‌ها به نوبه خود از شبکه‌ای از رگ‌های خونی مرتبط با آنژیوژنز (فرآیند فیزیولوژیکی شامل رشد عروق خونی جدید از رگ‌های قبلی) تومور حمایت می‌کنند. موش چاق به مراتب دارای سلول‌های چربی‌ساز بیشتری نسبت به موش‌ لاغر است. درحالی که هر دو نوع موش از رژیم غذایی یکسانی تغذیه شده‌اند٬ تومورها رشد بسیار سریع‌تری در موش چاق نسبت به موش لاغر داشتند.
دکتر میخائیل کولونین٬ دانشیار مرکز سلول‌های بنیادین از دانشکده پزشکی UTHealth و نویسنده مسوول این پژوهش می‌گوید: مکانیسم اینکه چرا چاقی با سرطان مرتبط است هنوز مشخص نیست و ما هنوز جواب دقیقی برای آن نداریم. در حقیقت مقادیر اضافی بافت چربی است که با ایجاد تومور مرتبط است و آنچه ما متوجه شده‌ایم این است که سلول‌ها از بافت چربی حرکت کرده و به رشد تومور کمک می‌کنند. بر اساس این پژوهش٬ برخی از سلول‌های چربی استروما به سلول‌های چربی داخل تومورها توسعه می‌یابند٬ درحالی‌که بقیه سلول‌ها به رگ‌های خونی مرتبط با تومور ملحق می‌شوند که به رشد تومور با فراهم کردن اکسیژن و مواد غذایی مورد نیاز برای سلول سرطانی برای زنده ماندن و تکثیر٬ کمک می‌کنند.
درحالی‌که دراین پژوهش رشد بافت‌های چربی و مهاجرت سلول‌های چربی استروما به تومورها و ارتباط آنها با پیشرفت سرطان نشان داده شده٬ ولی هنوز مشخص نشده است که آیا سلول‌های بافت چربی باعث شروع سرطان می‌شوند یا نه؟ دکتر کولونین اضافه کرد که این نتایج از اهمیت رژیم غذایی و ورزش در کمک به جلوگیری از چاقی وکاهش خطر ابتلا به سرطان‌های مرتبط با چاقی مانند سرطان آندومتر٬ روده بزرگ و پستان نمی‌کاهد. وی همچنین تاکید کرد که پژوهش‌های بعدی شامل شناسایی پیام‌هایی خواهد بود که باعث به خدمت گرفتن سلول‌های چربی استروما در تومور و سپس پیدا کردن راهی برای مسدود کردن این مسیر می‌شود که می‌تواند به عنوان درمان سرطان در آینده مورد استفاده قرار گیرد. کولین در این زمینه گفت: درک مکانیسم‌های عمده‌ای که از طریق آنها چاقی با افزایش خطر سرطان و پیشرفت آن مرتبط می‌شود٬ بسیار مهم است٬ و بعد از آن باید به جستجوی روش‌های درمانی برای شکستن این راه‌های ارتباطی بین چاقی و سرطان پرداخت.

محققان مؤسسه تكنولوژي ماساچوست (MIT)‌ موفق به ابداع تكنيك جديدي براي بازسازي و ترميم تارهاي صوتي آسيب ديده شدند. تارهاي صوتي بايد از قابليت ارتجاعي بالايي برخوردار باشند تا امكان هزاران بار ارتعاش در دقيقه و توليد صدا فراهم شود. تيم تحقيقاتي به سرپرستي پروفسور «رابرت لانگر» و دكتر «استيون سيتلس» در حال توسعه ژل جادويي هستند كه قابليت ارتجاعي را به تارهاي صوتي آسيب ديده باز مي گرداند.
اين ژل جادويي بر پايه پلي اتيلن گليكول بعنوان ماده مورد استفاده در ساخت لوازم آرايش توليد مي شود و از استحكام و درعين حال انعطاف پذيري بالايي برخوردار بوده و قدرت ارتعاش آن 200 بار در ثانيه است. نخستين گروه از بيماران شامل مبتلايان به سرطان حنجره ظرف يكسال آينده با ژل ترميم كننده تحت درمان قرار خواهند گرفت و ژل دو تا پنج بار در سال به حنجره تزريق شده و به ترميم تارهاي صوتي آسيب ديده كمك مي كند. علاوه بر بيماران مبتلا به سرطان حنجره، سخنرانان، معلمان و خوانندگان جزء گروهي هستند كه مي توانند از اين تكنيك جديد براي ترميم تارهاي صوتي آسيب ديده خود استفاده كنند.

پژوهشگران دانشگاه سيدني استراليا موفق به ساخت نانوذراتي شدند که احتمالا مي‌تواند در درمان سرطان ريه مفيد باشد. اين گروه تحقيقاتي در تازه‌ترين مطالعات خود نانوذراتي توليد کرده‌اند که به تومورها حمله مي‌کند و در عين حال آسيبي به سلول‌هاي سالم نمي‌رساند؛ بنابراين در درمان سرطان کمترين اثرات جانبي را خواهد داشت. درون اين نانوذرات از چربي‌هايي پر شده است که در صورت قرار گرفتن در ميدان مغناطيسي فعال مي‌شوند.
«وجسيچ کرزانوسکي»، رهبر اين تيم تحقيقاتي در دانشکده داروسازي دانشگاه سيدني مي‌گويد: زماني که ميدان مغناطيسي روي اين نانوذرات پارامغناطيس اعمال مي‌شود، چربي درون آن را ذوب مي‌کند، در نتيجه دارو از ميان نانوذرات آزاد مي‌شود. سيستم جديدي که ما طراحي کرديم، بر يکي از بزرگترين چالش‌ها در مسير درمان سرطان غلبه مي‌کند. اين چالش اثرات جانبي دارو است، براي مثال برهمکنش ناخواسته ميان دارو و بافت‌هاي سالم بسيار مشکل‌آفرين است. در اين سيستم جديد دارو درون چربي پنهان شده است؛ بنابراين تا زماني که به سلول‌هاي سرطان نرسيده باشد، رها نمي‌شود در نتيجه سلول‌هاي سالم از گزند دارو در امان بوده و آسيب نمي‌بينند.
«وجسيچ کرزانوسکي» مي‌افزايد: ما مي‌توانيم هر زمان که مايل بوديم، فرايند رهاسازي دارو را آغاز کنيم، زيرا فرمولاسيون سيستم به‌ نحوي است که به گرما حساس است. با استفاده از يک محرک خارجي، نظير ميدان الکترومغناطيسي، مي‌توان اين سيستم را تحريک کرد و در نتيجه دماي آن را افزايش داد، با اين کار سيستم دارورساني فعال شده و دارو رها مي‌شود. کرزانوسکي مي‌گويد: در زير ميکروسکوپ مي‌توان تاثير ميدان مغناطيسي را مشاهده کرد. اين ميدان موجب تکان خوردن نانوذرات ابرپارامغناطيس مي‌شود، اين حرکت‌ها باعث گرم شدن و شکستن آنها شده و در نهايت داروي درون نانوذرات رها مي‌شود. از آن جايي که اين نانوذرات داراي خواص ابرمغناطيسي هستند، بنابراين مي‌توان آنها را با استفاده از مغناطيس به محل تومور هدايت کرد.
«پاول يانگ» استاديار موسسه تحقيقات پزشکي «وول‌کوک» مي‌گويد: اين کار موجب مي‌شود تا مهندسي ذرات با پزشکي ادغام شود. «يانگ» مي‌گويد: سيستمي که ما ارائه کرديم، داراي کاربردهاي متعددي است؛ از آن مي‌توان در هر جايي که نياز است با محرک خارجي دارو آزاد شود، استفاده کرد. يکي از ويژگي‌هاي اين سيستم، استفاده از مواد حساس به دما در آن است، بنابراين مي‌توان ساختار آن را طوري طراحي کرد که در دماهاي مختلف رهاسازي انجام شود. اين موضوع براي سيستم‌هاي رهاسازي چنددارويي بسيار مهم است، سيستم‌هايي که داروهاي مختلف بايد در زمان‌هاي مختلف رهاسازي شود.

چاي گياهي مي‌تواند با سرطان سينه مبارزه کند. دانشمندان دريافتند عصاره گياهان از مناطق خشک هند و پاکستان مي‌توانند با سلول‌هاي سرطاني مبارزه کنند. محققان دانشگاه آستون نشان دادند که اين چاي گياهي با عوامل قوي ضد سرطان مقابله مي‌کند و عوارض ناشي از شيمي درماني را هم ندارد. اين گياه که نام گياه شناسي آن، «Fagonia cretica» است در مناطق بياباني و خشک، پاکستان، هند، آفريقا و بخش‌هايي از اروپا يافت مي‌شود.
پروفسور «هلن گريفيث» و دکتر «امتول کارمايکل» که رهبري اين تحقيق را برعهده دارند، مي‌گويند: چاي گياهي به دست آمده از عصاره اين گياه، سلول‌هاي سرطاني را از بين مي‌برد، اما بر خلاف شيمي درماني معمولي به سلول‌هاي سالم سينه آسيب نمي‌رساند و در نتيجه عوارض جانبي کاهش مي‌يابد. گزارشي از افراد مبتلا به سرطان سينه در پاکستان نشان مي‌دهد: عصاره اين گياه هيچ عوارض جانبي جدي مانند ريزش مو يا اسهال را نداشته است. عصاره اين گياه، داراي مکانيزم جديدي است که مي‌تواند نقص در سلول DNA را جبران کند که به طور معمول در برابر رشد تومور مقاومت مي‌کند. اين تحقيق در مجله «PloS One» منتشر شده است.

هر چند به خوبي مشخص شده که ديابت موربيديتي و مورتاليتي مرتبط با بيماري‌هاي عروقي را افزايش مي‌دهد، اين موضوع هم به خوبي اثبات شده که ديابت، با افزايش خطر سرطان يا مرگ ناشي از علل غيرعروقي نيز مرتبط است. از آنجا که امروزه چاقي و ديابت به يک اپيدمي در کل جهان تبديل مي‌شود، دانستن ارتباط ميان ديابت و مورتاليتي‌ مي‌تواند به دانش ما در مديريت اين بيماري کمک کند. بسياري از سرطان‌ها با ديابت در ارتباط است، به طوري که با سرطان کبد ارتباط مثبت و با سرطان پروستات ارتباط منفي دارد. همچنين شواهد زيادي در دسترس است که از ديابت به عنوان عامل خطر سرطان کولورکتال نام مي‌برند، به طوري که يک متاآناليز نشان مي‌دهد خطر سرطان کولورکتال در ميان افراد ديابتي 38درصد بيشتر از افراد غيرديابتي است و براي سرطان رکتال، اين رقم به 20 درصد مي‌رسد. حتي پس از کنترل عوامل مخدوش‌کننده مانند سيگار کشيدن، چاقي و فعاليت فيزيکي نيز اين ارتباط باقي مي‌ماند. ديابت علاوه بر افزايش خطر پيشرفت سرطان کولورکتال، پروگنوز آن را هم تحت تاثير قرار مي‌دهد. به عبارتي بيماران مبتلا به ديابت نوع2، به طور معني‌داري نسبت به افراد غيرديابتي مورتاليتي ناشي از سرطان بالاتري دارند.

محققان موفق به ابداع روشی‌ بی‌خطر موفق شدند تومورهای سرطانی را با استفاده از پرتوهای قدرتمند مادون قرمز و نانوذرات نابود کنند. یکی از مشکلات پرتو درمانی آن است که پرتوهای نور مرئی قدرت نفوذ کمی دارند؛ بنابراین برای درمان تومورهایی که در بخش‌های عمیق بدن قرار دارند، مناسب نیست. پژوهشگران دانشگاه ملی سنگاپور به رهبری ژانگ یانگ روشی ارائه کرده‌اند که به گفته آنها می‌تواند رشد تومور را متوقف کرده و بیان ژن را در موش کنترل کند. این محققان با اذعان به این که برای اولین بار از نانوذرات برای درمان فتودینامیک غیرمخرب سرطان استفاده شده است، اعلام کردند: با استفاده از نانوذراتی که می‌تواند تابش پرتوهای مادون قرمز نزدیک را به اشعه ماوراء بنفش تبدیل کند، بیان ژن را کنترل کردند.
به گفته محققان این نانوذرات را می‌توان درون بدن بیمار وارد کرد. این ژن‌ها در نهایت موجب تشکیل پروتئینی می‌شوند که کنترل رفتار طبیعی سلول‌ها را به عهده دارد. هرچند گاهی اوقات این فرآیند اشتباه عمل کرده و منجر به برخی سوء رفتارها می‌شود که نتیجه آن بیماری‌های مختلف است. اما پزشکان با استفاده از بیان ژن توسط اشعه ماوراء بنفش بر این مشکل فائق آمدند. با این تفاسیر، استفاده از پرتوهای ماوراء بنفش بیش از آنکه مفید باشند، مضر هستند.
ژانگ رهبر این تیم تحقیقاتی می‌گوید پرتوهای مادون قرمز نزدیک هم سمی نیستند و هم می‌توانند در بخش‌های عمیق بافت ایجاد شوند. زمانی که این پرتوها به نقاط عمیق بدن می‌رسد، نانوذراتی که ما ساختیم قادرند این پرتوها را به پرتوهای ماوراء بنفش تبدیل کنند. با این کار پروتئین مورد نظر تولید می‌شود از آنجایی که مقدار پرتوهای ماوراء بنفش تولید شده قابل کنترل است بنابراین مقدار پروتئین تولید شده نیز قابل کنترل خواهد بود. نتایج این تحقیق در Proceedings of the National Academy of Sciences به چاپ رسیده است.

دانشمندان در آمریکا راهی برای جداسازی سلول‌های سرطانی از سلول‌های سالم با استفاده از خواص چسبندگی آنها یافتند. جداسازی سلول‌های سرطانی یک گام حیاتی برای تعیین مسیر صحیح درمان بیماران است. هنگامی که هیذر پاول و همکارانش از دانشگاه ایالت اوهایو مقادیر مشخصی از تنش را به سلول‌های رسوب‌یافته روی الیاف نانواندازه اعمال کردند، متوجه شدند که سلول‌های سرطانی نسبت به سلول‌های غیرسرطانی اتصال ضعیف‌تری به این نانوالیاف دارند. اگرچه چسبندگی ضعیف سلول‌های سرطانی چندین دهه است که شناخته شده ولی تاکنون هیچ روش ارزان و پربازدهی برای بکارگیری این خاصیت ارائه نشده تا به سلول‌های سرطانی اجازه دهد از جمعیت‌های سلولی مخلوط جدا شود.
پاول می‌گوید: «همان‌طور که دیده‌ایم، روش «یک نسخه برای همه» جهت درمان سرطان در همه بیماران وجود ندارد؛ از اینرو علاقمند به ارائه فناوری‌هایی شدیم که درمان‌های شخصی سرطان را ممکن کند. برای انجام این کار، سلول‌های سرطانی بیمار نیاز به جداشدن از تومور دارند.» گروه تحقیقاتی مذکور ابتدا با استفاده از روش الکتروریسندگی از محلول‌های پلیمری نانوالیافی روی بستر شیشه‌ای یا لغزه (Slit) روکش‌دهی کردند. الکتروریسندگی فرآیندی است که در آن با کمک یک میدان الکتریکی از یک مایع، الیاف پلیمری ساخته می‌شود. در مرحله بعد این سطح پلیمری تحت دمش CF4 پرداخت شده-پلاسمایی قرار گرفتند تا برای ایجاد یک محیط ایده‌آل جهت چسبیدن سلول‌ها به چیزی که تفاوت رفتار سلولی را نشان دهد، اصلاح شوند. آنها سپس سلول‌ها را روی این سطح رسوب داد. هنگامی که محلولی از محیط کشت سلولی از روی سطح عبور داده شد اکثریت وسیعی از سلول‌های سرطانی از سطح کنده شدند، ولی سلول‌های سالم دست نخورده باقی مانند.
کاپ-یانگ سو، متخصص استفاده از افزاره‌های میکروسیالی برای جداسازی سلول‌های سرطانی از دانشگاه ملی سئول، کره، می‌گوید: «این نوع طرح جداسازی فیزیکی همیشه خوشایند است زیرا ساده بوده و مراحل پیش-پرداختی که در سایر روش‌های جداسازی برچسبی تایید شده (جداسازی سلولی فلورسانسی یا مغناطیسی) ضروری است، را ندارد. در حالیکه این کار دارای قابلیت زیادی است، کارآیی و سرعت جداسازی آن هنوز بسیار کمتر از روش‌های قابل دسترس تجاری فوق‌الذکر است.» این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Integr. Biol. منتشر کرده‌اند

محققان کلینیک مایو آمریکا طی مطالعات متا آنالیز (فراتحلیلی) دریافتند که استاتین، نقش محافظتی را در برابر سرطان مری ایفا می‌کند. دکتر "سینگ" و همکارانش به‌منظور مطالعه تاثیر استاتین بر سرطان مری، مروری سیستماتیک را بر 11 پژوهش که شامل وقوع هشت هزار و 613 مورد سرطان مری در یک میلیون بیمار بود، انجام دادند.  طی این مطالعه، محققان دریافتند که مصرف استاتین با کاهش 30 درصدی وقوع سرطان مری مرتبط است. محققان طی بررسی دقیق‌تر هفت پژوهش از بین این 11 پژوهش مورد بررسی، خاصیت محافظتی شیمیایی چشمگیری را نیز در مصرف استاتین یافتند.
بنابراین مطالعه، تحلیل زیر مجموعه‌ای از بیماران که به بارت معده (شدیدترین نوع عارضه هسیتوپاتولوژیک ریفلاکس مزمن ترشحات معده به مری است) مبتلا بودند، نشان داد که در این قشر بسیار آسیب‌پذیر، استاتین درمانی با کاهش 41 درصدی آدنوکارسینوم مری که نوعی سرطان مری است، مرتبط است.
بر اساس این گزارش، طی بررسی بر 42 مطالعه فراتحلیلی جداگانه‌ای که توسط پژوهشگران کلینیک مایو بر سه هزار و 570 بیمار مبتلا به سرطان مری صورت گرفت، هیچ رابطه‌ای بین مصرف "بیس فسفونات‌ها" (رده‌ای از داروهای استخوان ساز است و به طور گسترده برای جلوگیری و درمان پوکی استخوان به کار می‌رود) و خطر ابتلا سرطان مری مشاهده نشد. نتایج این پژوهش طی هفتاد و هفتمین نشست علمی سالیانه انجمن آمریکایی " مطالعه معده، روده و بیماری‌های آن" مطرح شد.

نتایج یک پژوهش تازه نشان می‌دهد که چای سبز با کاهش التهابات می‌تواند از پیشرفت رشد تومور سرطان پروستات جلوگیری کند. محققان دانشگاه کالیفرنیا با تجویز روزانه 6 فنجان چای سبز به طور تصادفی به گروهی شامل 67 مبتلا به سرطان پروستات که برای انجام عمل پروستاکتومی برنامه‌ریزی شده بودند، به مدت 8-3 هفته - بسته به زمان عمل جراحی - دریافتند که نوشیدن 6 فنجان چای سبز در روز می‌تواند نشانگرهای زیستی در بافت پروستات را در این بیماری تحت تأثیر قرار دهد.
نتایج حاصل از این پژوهش با مشاهده نمونه خون و ادرار افراد تحت درمان قبل و بعد از مصرف چای سبز حاکی از آن بود که غلظت سرم آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA)‌ در پایان مطالعه در مقایسه با سطوح پایه آن در مردانی که چای سبز مصرف کردند کاهش یافته و علاوه بر آن میزان بیان پروتئین بافت پروستات در گروه مورد مطالعه کمتر از گروه شاهد بوده است.
از طرفی نتایج دیگر این پژوهش با رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی نشان داد که فاکتور هسته‌ای کاپا B‌ که نشانگر التهاب است و همچنین نشانگر ادرار از آسیب اکسیداتیو DNA‌ به طور قابل توجهی در مردان مصرف کننده چای سبز در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت. نتایج این پژوهش دیدگاه جدیدی را از مکانیسم عمل مصرف چای سبز علیه فرآیندهای التهابی که با رشد سرطان مرتبط است را ارائه کرده و آن را عاملی برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات می‌داند.

پیش‌بینی متاستاز سلول‌های سرطانی در سرطان سینه با توسعه یک فناوری جدید امکان‌پذیر شد. محققان با توسعه یک ابزار تشخیصی اسپکتروسکوپی چند منظوره به نام رامان توانستند با تجزیه و تحلیل ویژگی‌های اجزای چربی در سلول‌ها، میزان بدخیمی و متاستاز سلول‌های سرطانی در این سرطان را کشف کنند. محققان با استفاده از روش‌های سیتولوژیکی، موفق به پیدا کردن ارتباطی بین فعال شدن واکنش‌های شیمیایی که منجر به ایجاد اسیدهای چرب در موجودات زنده می‌شود و مقدار چربی‌های اشباع شده در سلول‌های متاستانیک که نشان دهنده یک پیش‌آگهی بد و کاهش بقاست، شده‌اند و نشان داده‌اند که بررسی محتوای چربی سلول‌های سرطان سینه می‌تواند اقدامی مفید برای تعیین عملکردهای مختلف وابسته با پیشرفت این سرطان باشد.
نتایج حاصل از این تحقیق حاکی است این روش با ایجاد یک مدل طبقه‌بندی شده می‌تواند سلول‌های متاستاتیک و غیرمتاستاتیک را تفکیک کند و این توانایی تشخیصی، اولین گام در جهت طبقه‌بندی سلول‌های سرطان سینه با استفاده از این ابزار است. نتایج حاصل از این فرایند در روال تشخیص سیتولوژیکال بر مبنای این تکنیک می‌تواند در آینده برای تشخیص تومورهای دیگر نیز استفاده شود. یافته‌های این تحقیق در نشریه «plos one‌» منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه استنفورد گامی مهم را در شیوه‌ استفاده از میدان‌های مغناطیسی برای کشتن تومورهای سرطانی برداشتند. از زمان ورود نانوفناوری ضد سرطان به حوزه پزشکی، محققان همواره درصدد استفاده از میدان‌های مغناطیسی جهت افزایش تراکم نانو ذرات اکسید آهن سوار بر دارو در مسیر رسیدن به تومور بوده‌اند. با این حال میدان‌های مغناطیسی با افزایش فاصله، سریعاً افت می‌کنند و این امر تحقق چنین رویکردی برای نابودی تومورهایی که در بیش از چند سانتی‌متری پوست قرار دارند را غیر ممکن می‌کند.
به منظور حل این معضل به ظاهر حل نشدنی، محققان مرکز سرطان دانشگاه استنفورد از یک شیوه نوین استفاده کرده‌اند. روش ارائه شده توسط این دانشمندان از یک میدان مغناطیسی خارجی و یک تور قابل کاشت و مغناطیسه شدن جهت خلق میدان‌های مغناطیسی موضعی استفاده می‌کند. این میدان‌های مغناطیسی برای به دام انداختن نانوذرات در یک مکان خاص به اندازه کافی قوی هستند. به منظور افزایش شدت میدان مغناطیسی در نزدیکی تومور، این دانشمندان از یک میکرو تور ساخته شده از نیکل بهره بردند. به هنگام کاشت در نزدیکی تومورهای در حال رشد در بدن موش‌ها، این تور با حضور یک آهنربای دائم در نزدیکی حیوان، سطوح شیب‌دار قوی میدان مغناطیسی را ایجاد می‌کرد. این سطوح برای به دام انداختن تعداد زیادی نانوذرات اکسید آهن مغناطیسی زیست سازگار که به درون بدن حیوان تزریق شده بودند، کافی بودند. تور به کار رفته می‌تواند در نزدیکی تومور و در فرایندی بسیار کمتر تهاجمی در مقایسه با عمل جراحی به کار رود و بیمار با نانوذرات حامل دزهای بالای داروی ضدتومور درمان می‌شود. این فرایند همچنین می‌تواند در مواردی که عمل جراحی به سهولت امکان‌پذیر نیست به کار رود.
دانشمندان در تعدادی از آزمایشات خود به موش‌های حامل تومور نانوذرات اکسید آهن پوشیده شده با مولکول مسدودکننده آنژیوژنز (رگ‌زایی) تزریق کردند. آنژیوژنز رشد رگ‌های جدید خونی است که تومور برای رشد و تکثیر به آن‌ها نیاز دارد. نانوذرات مزبور، در حالیکه به تنهایی موجب کوچک شدن تومورها می‌شدند، با استفاده از میدان مغناطیسی، بطور قابل توجهی، اندازه تومورها را کوچک‌تر می‌کردند. دانشمندان حاضر در این تحقیق متوجه شدند که اثر تولید کردن یک میدان مغناطیسی موضعی در مجاورت تومور بسیار شبیه به اثر مشاهده شده به هنگام دو برابر دز نانوذرات ضد آنژیوژنز بدون اضافه کردن مغناطیساسیون است. سانجیو گامبیر و شان وانگ رهبران ارشد این مطالعه جزئیات دستاورد خود را در مجله ACS Nano منتشر کردند.

نتایج پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد که مردانی که میزان بالایی از فلاونوئیدها را مصرف می‌کنند در معرض خطر پایینی از ابتلا به نوع تهاجمی سرطان پروستات قرار دارند. دکتر "سوزان. ای. استک" از دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید که اضافه کردن غذاها و نوشیدنی‌های گیاهی، میوه، سبزیجات و چای به رژیم غذایی روزانه اثرات محافظتی مثبتی را علیه سرطان پروستات تهاجمی بر جای خواهد گذاشت. به‌منظور انجام این تحقیق، "استک" و همکارانش اطلاعات مربوط به 920 مرد آفریقایی- آمریکایی و 977 اروپایی- آمریکایی مبتلا به سرطان را مورد بررسی قرار دادند. تمامی شرکت‌کنندگان پرسش‌نامه‌هایی را در رابطه با میزان مصرف فلانوئید تکمیل کردند.
طی این پژوهش، محققان دریافتند مردانی که بیشترین میزان فلانوئید را مصرف کرده بودند 25 درصد کمتر از افرادی که پایین‌ترین میزان فلاونوئید را مصرف کرده بودند، به نوع تهاجمی سرطان پروستات مبتلا شده‌اند. پژوهشگران می‌گویند به‌منظور دستیابی به فواید فلاونوئیدها باید از انواع متنوع آن در غذاهای مختلف بهره برد. بر اساس این پژوهش، خطر ابتلا به سرطان پروستات مهاجم در افراد زیر 65 سال و سیگاری‌هایی که بالاترین میزان مصرف فلانوئیدها را مصرف کرده بودند، حتی بسیار پایین‌تر گزارش شد. طبق نتایج به دست آمده، میوه و آبمیوه مرکبات مانند پرتقال و گریپ فروت، چای، انگور، توت فرنگی، پیاز و سبزیجات پخته شده بیشترین مواد مصرفی برای شرکت‌کنندگان این پژوهش گزارش شد که همگی آنها تمام انواع فلاونوئیدها را نیز در برداشتند.
"استک" در پایان خاطرنشان کرده است که این پژوهش بر اهمیت مصرف غذاهای مبتنی بر گیاهان تاکید دارد و همچنین استفاده از غذاهای غنی از فلاونوئید می‌تواند برای افرادی نظیر سیگاری‌ها که در خطر بالایی از سرطان قرار دارند، مفید واقع شود. این پژوهش در یازدهمین همایش سالیانه انجمن آمریکایی تحقیقات سرطان، با عنوان "کنفرانس بین‌المللی مرزها برای تحقیقات پیشگیری از سرطان" مطرح شد.

یافته‌های جدید دانشمندان موسسه تحقیقات زیستی سالک نشان داده که ویروس‌های سرماخوردگی می‌توانند یک کمک ارزشمند در مبارزه با سرطان محسوب شوند. ویروس آدنوویروس که گونه‌ای از ویروس‌های سرماخوردگی است، قادر به ایجاد ابزار مولکولی برای ربودن ماشین‌آلات مولکولی سلول از جمله دستگاه‌های بزرگ سلول دخیل در رشد، تکثیر و سرکوب سرطان است. محققان سالک ساختار این سلاح‌های مولکولی را شناسایی کرده و دریافتند آنها به صورت زنجیرهای طویل به هم پیوند خورده و یک شبکه سه بعدی را درون سلولها ایجاد کرده‌اند که سلولهای نگهبان دخیل در رشد و سرکوب سرطان را به دام انداخته و بر آنها غبله می‌کنند. این یافته‌ها که در مجله Cell منتشر شده، به نمایش راه جدیدی برای ایجاد درمان‌های سرطان با تقلید از راهکارهای اجرا شده توسط این ویروس‌ها پرداخته‌اند.
محققان در پژوهش خود پروتئین سرطان‌زای E4-ORF3 را مورد بررسی قرار دادند که با آدنوویروس کدگذاری شده و از پیوند پروتئین سرکوبگرتومور p53 به ژنهای هدف جلوگیری می‌کند. p53 موسوم به «نگهبان ژنوم» معمولا تومورها را با فرمان خود تخریبگری به سلولهای دارای آسیب دی‌ان‌ای که یک مشخصه سرطان است، سرکوب می‌کند. مسیر این پروتئین سرکوبگر تقریبا در تمام سرطانهای انسانی غیرفعال شده و باعث می‌شود تا سلولهای سرطانی از کنترلهای عادی رشد فرار کنند. به همین ترتیب با غیر فعال کردن p53، پروتئین E4-ORF3 باعث می‌شود که تکثیر آندوویروس در سلولهای آلوده انسان بدون کنترل بمانند. این محققان از شیوه‌های جدید برای رونمایی از فراساختار پلیمر جالبی که این پروتئین در هسته سلول مونتاژ می‌کند، استفاده کردند.
به گزارش ایسنا، یافته‌های این دانشمندان می‌تواند به تولید مولکول‌های کوچک با قابلیت تخریب تومورها با اتصال و اختلال در اجزای سلولی بزرگ و پیچیده مسبب رشد و گسترش سلول‌های سرطانی کمک کند. درک چگونگی غلبه ویروس‌ها بر سلول‌های سالم همچنین می‌تواند به مهندسان در ایجاد ویروس‌های متلاشی‌کننده تومور کمک کند که خود ارائه کننده یک درمان جدید و جاودان سرطان خواهد بود.

محققان ترکیه‌ای به بررسی اثرات سمی نانوذرات نقره روی سلول‌های انسانی و سلول‌های سرطانی پرداختند. نانوذرات نقره به‌ دلیل داشتن خواص آنتی باکتریال دارای کاربردهای زیادی در صنعت هستند. مقالات زیادی درباره آزاد شدن یون نقره و تاثیر منفی آن روی میکروارگانیسم‌ها نظیر باکتری‌ها، قارچ‌ها و جلبک‌ها به چاپ رسیده است. در صورت رهاسازی پساب‌های آلوده به محیط زیست، میکرواورگانیسم‌های خاک نیز دچار آسیب می‌شوند. یک گروه تحقیقات بین المللی مقادیر نانوذرات نقره را در پساب‌ها مورد بررسی قرار دادند. نتایج این پژوهش می‌تواند اطلاعات مفیدی درباره اثرات منفی نانوذرات موجود در پساب‌ها روی محیط و انسان ارائه کند. وجود نانوذرات نقره حتی در مقادیر کم نیز می‌تواند روی ماهی‌ها تاثیرگذار باشد.
هرچند اطلاعات متعددی درباره سمیت نانوذرات نقره وجود دارد، اما هنوز ابهاماتی در این‌باره وجود دارد. «مصطفی چولها» از دانشگاه یدیتپ ترکیه می‌گوید: یکی از این ابهامات چگونگی تاثیر نانوذرات روی مسیر حرکت سیگنال‌های بین سلولی است. بنابراین لازم است که قطعات گمشده این پازل تکمیل شود تا ما بفهمیم که پاسخ سلول به نانوذرات چگونه خواهد بود. در پروژه‌ای که در این دانشگاه انجام شده، محققان به بررسی تاثیر نانوذرات روی مرگ سلولی پرداختند. آنها نتایج کار خود را در قالب مقاله‌ای تحت عنوان "The influence of the surface chemistry of silver nanoparticles on cell death" در نشریه Nanotechnology به چاپ رساندند. این گروه به بررسی اثرات مختلف نانوذرات نقره که در محیط آزاد می‌شود، پرداختند. این گروه نشان دادند که اگر سطح نانوذرات نقره با استفاده از لیگندهای زیستی اصلاح شود، پتانسیل‌های منفی آن کاهش می‌یابد.
نتایج این پژوهش نشان داد که اثرات سمی این نانوذرات روی سلامت انسان کاهش یافته است، این کار با اثر روی ژن p53 که مسؤول مرگ سلولی است، انجام می‌شود. از آنجایی که پاسخ سلولی در مقابل نانوذرات اصلاح شده متفاوت است، می‌توان از این روش برای از بین بردن انتخابی سلول‌های سرطانی استفاده کرد. محققان نشان دادند که اگر سطح نانوذرات با استفاده از لاکتوز اصلاح شود، فرایند آسیب زدن به دی‌ان‌ای تسریع می‌شود که این موضوع موجب فعال شدن ژن p53 می‌شود، البته این نانوذرات در نهایت موجب مرگ سلول‌های انسانی نمی‌شود. این درحالی است که این نانوذرات موجب مرگ سلول‌های سرطانی می‌شود. بنابراین از این نوع نانوذرات می‌توان برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده کرد بدون این که سلول‌های سالم آسیب قابل توجهی ببینند. این گروه تحقیقاتی به بررسی رابطه میان سمیت این نانوذرات و مرگ سلول در اثر فعال شدن ژن p53 پرداختند.

فعالیت کورکومین موجود در زردچوبه می‌تواند مانع از تشکیل متاستاز در سرطان پروستات شود. محققان آلمانی با انجام آزمایشات خود در مدل حیوانی دریافتند که وجود یک ترکیب طبیعی در زردچوبه می‌تواند در پیشگیری اولیه از سرطان پروستات و نیز در جلوگیری از متاستاز و گسترش سلول‌های سرطانی از یک بافت به بافت دیگر به منظور پیشگیری ثانویه بسیار مؤثر باشد. محققان با مشاهده فرایندهای مولکولی که به طور غیر طبیعی در سرطان پروستات تنظیم می‌شوند و بررسی سرطان‌های پروستات و همچنین سرطان پستان که اغلب با واکنش‌های التهابی مزمن و یا پنهان همراه هستند و سلول‌های تومورال آنها منجر به تولید التهاب سیستم ایمنی می‌شوند، افزودند که ماده آنتی‌اکسیدانی کورکومین به طور خاص واکنش پروتئین‌های التهابی سیستم ایمنی را کاهش داده و این عمل با اثر کاهش بروز متاستاز در مدل موش‌های مورد مطالعه همراه بوده است.
این محققان با اشاره به نتایج حاصل از این تحقیق می‌گویند: مصرف روزانه هشت گرم کورکومین بلامانع است و خاصیت ضدالتهابی آن به مدت طولانی در طب سنتی شرقی مورد استفاده بوده است و مردان مبتلا به هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات و همچنین زنان با سابقه سرطان سینه نیز می‌توانند یک گروه هدف برای پیشگیری اولیه و یا ثانویه از این بیماری‌ها باشند. نتایج حاصل از این تحقیق همچنین نشان داد که با وجود این یافته‌ها از کورکومین نمی‌توان به عنوان یک جایگزین برای درمان‌های معمولی بهره برد، اما این ترکیب قبل از تشکیل تومور همواره دارای نقشی حفاظتی در بروز آن داشته و یا می‌تواند از متاستاز سلول‌های سرطانی جلوگیری کند.

دانشمندان موفق به كشف ژن كاهش خطر ابتلا به سرطان ريه شدند. دانشمندان در بررسي خود بر روي التهاب مربوط به سرطان ريه، موفق به اين كشف شدند. آنها با بررسي بر روي بيش از هزار و 400 مورد از انواع التهاب مربوط به ژن، از 378 بيمار مبتلا به سرطان ريه و 450 فرد سالم دريافتند "rs4648127" در ژن "NFKB1"است كه 21 تا 44 درصد خطر ابتلا به سرطان ريه را کاهش مي‌دهد. پروتئين توليد شده در بخشي از ژن "NFKB1" شناخته شده است كه نقش مهمي را در التهاب و ايمني تنظيم ژن، مرگ سلولي و تکثير سلولي انجام مي‌دهد. همچنين محققان اظهار كردند: براي ارتباط بين ژن "NFKB1" و سرطان ريه، بررسي‌هاي بيشتري مورد نياز است. نتايج اين دستاورد در مجله "Cancer" منتشر شده است.

سازمان غذا و داروي آمريکا به تازگي بسوليف (Bosulif)با نام ژنريک بسوتينيب (bosutinib) را براي درمان لوسمي ميلوژنوس مزمن (CML) که نوعي بيماري خون و مغز استخوان در بزرگسالان است مورد تاييد قرار داده است. پيش‌بيني مي‌شود تا پايان سال 2012 ميلادي براي 5430 زن و مرد تشخيص CML گذاشته شود. بيشتر مبتلايان به CML يک موتاسيون ژنتيکي(کروموزوم فيلادلفيا)دارند که باعث مي‌شود مغز استخوان آنزيمي با نام تيروزين کيناز بسازد. اين آنزيم باعث تشکيل مقادير زيادي سلول‌هاي سفيد خوني غيرطبيعي (گرانولوسيت‌ها) مي‌شود. بسوليف در مبتلايان به CMLمزمن، در فاز پيشرونده يا بلاست کروموزوم فيلادلفيا مثبت که نسبت به ساير داروها مقاوم شده‌اند يا عدم تحمل دارند تجويز مي‌شود. بسوليف با بلوک سيگنال‌هاي تيروزين کيناز که باعث شکل‌گيري گرانولوسيت‌هاي غيرطبيعي در بيمار مي‌شود اعمال اثر مي‌کند. ساير داروهايي که از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا براي درمانCML مورد تاييد قرار گرفته‌اند عبارتند از ايماتينيب در سال 2001 ، دازاتينيب در سال 2006 و نيلوتينيب در سال 2007 ميلادي. ايمني و اثربخشي بسوليف در يک مطالعه باليني با شرکت 546 بيمار بزرگسال در مرحله مزمن، پيشرونده يا بلاست CML بررسي شد. در همه آنها CML به دنبال مصرف ايماتينيب و در مرحله بعدي نيلوتينيب يا دازاتينيب پيشرفت کرده بود. در مرحله نهايي تمام آنها تحت درمان با بسوليف قرار گرفتند.

پژوهش‌ها حاكي از آن است كه افرادي كه زياد سيگار مي‌كشند سن ابتلا به سرطان پانكراس در آنها كاهش پيدا مي‌كند. بررسي‌هاي جديد نشان مي‌دهد: افرادي كه زياد سيگار مي‌كشند تقريبا 10 سال زودتر از افرادي كه سيگاري نيستند به سرطان پانکراس مبتلا مي‌شوند. با توجه به جامعه سرطان آمريکا، متوسط سني که در آن بيماران به سرطان پانکراس مبتلا شده‌اند 72سال بوده است. اما اين مطالعه كه بر روي بيش از 800 بيمار مبتلا به سرطان پانکراس انجام شد، نشان داد که اين بيماري در افراد سيگاري در حدود سن 62 سالگي تشخيص داده شده است. افراد سيگاري كه زياد سيگار مي‌كشند به کساني گفته مي‌شود كه در روز بيش از يک پاکت سيگار مصرف مي‌كنند. اين مطالعه آنلاين در مجله American Journal of Gastroenterology منتشر شده است.

خوردن حداقل یک بار سبزیجات چلیپایی (کلمی) مانند بروکلی، گل کلم و کلم در هفته می‌تواند خطر ابتلا به انواع سرطان‌ها را کاهش دهد. تحقیقات پیشین نشان داده است که مواد مغذی موجود در سبزیجات چلیپایی از خانواده براسیکا که شامل بروکلی، گل کلم، کلم، شاهی و تربچه است، می‌تواند سلول‌های سرطانی را بکشد و نوید تولید داروهای جدید را به ارمغان بیاورد. علاوه بر این، طی پژوهش‌های پیشین ثابت شده است، "سولفورافن" که به خصوص در گیاه بروکلی به میزان بسیار بالایی وجود دارد، تومورهای پروستات را بدون آسیب‌رسانی به سایر سلول‌های سالم از بین می‌برد. بر اساس این مطالعه، افرادی که سبزیجات چلیپایی مصرف می‌کنند در مقایسه با مردان و زنانی که حداقل یک بار در هفته سبزیجات مصرف نمی‌کنند، خطر سرطان دهان را تقریبا 17 درصد کاهش می‌دهد. این درصدها برای سرطان مری 28، مثانه و سینه 17، کلیه 32، معده و پانکراس 10 و حنجره 16 درصد گزارش شده است. این پژوهش در مجله "Annals of Oncology" منتشر شده است.

برگزار کننده: انجمن سرطان ایران
زمان برگزاری: ۳۰ آذر الی ۱ دی ۱۳۹۱
ارسال خلاصه مقالات: ۳۰/۸/۱۳۹۱
مکان برگزاری: تهران، سالن همایش های بین المللی رایزن

سایت همایش

داروي تاييد شده ژنتيكي كه براي مدت بسيار زيادي استفاده مي‌شود، براي درمان تومور موثر شناخته شد.در يك آزمايش، اين دارو توانست با تخريب تغذيه خوني، تومور سرطاني را كوچك كند. داروي Thiabendazol داروي تاييد شده FDA و ارزان قـيـمــت اســت كــه مــي‌تــوانــد بـه صـورت خـوراكـي مصـرف شود و بيش از 40 سال داراي اسـتـفــاده كـلينيكـي اسـت، البتـه ايـن دارو در حـال حاضر براي درمان سرطان استفاده نمي شود.
دانـشـمـندان دانشگاه Texas به صورت اتفاقي زماني كه در مورد رشته تكاملي پيوندهاي بدني قـوربـاغـه و مـوش تـحقيق مي‌كردند به اين نتيجه رسيدند كه اين دارو براي درمان تومور موثراست. اين دارو قادر است رگ‌هاي خوني تازه ايجاد شده را تخريب و بدين ترتيب تومور سرطاني را كوچك كند.
هـمـچنان كه تومور رشد مي‌كند شبكه خوني خـود را گـسترش مي‌دهد تا بتواند رشد بيشتري داشته باشد، بنابراين هر چه اين شبكه‌هاي خوني كـمـتـر ايـجـاد شـود(يـا تخريب شوند) رشد تومور متوقف و حتي كم مي‌شود. در آزمايشي كه روي موش‌ها انجام شد، داروي Thiabendazo توانست ايـن شبكـه‌هـاي خـوني را كاهش دهد (در تومور Fibro sarcoma و در حدود بيش از 50)%، بنابراين رشد تومور را متوقف مي‌كند.
Fibro sarcoma ســرطــان‌هــايــي هستنـد كـه در بـيـشـتـر بـافـت‌هـاي مجاور متصل به هم بدن رخ مـي‌دهند و معمولا شبكه بسيار بزرگ خوني و رگي دارند. در گذشته دانشمندان توانسته بودند ژن‌هايي را كه به دليل سير تكاملي خود در مخمر و موجودات تك سلولي تقسيم شوند كشف كنند. در مـهـره داران ايـن ژن‌هـا نـقـش جـديـدي را ايـفا مي‌كنند.آن‌ها رگ زايي را كنترل مي‌كنند كه باعث ايـجـاد رگ و وريـد‌هـاي جـديد مي‌شود.در حال حاضر دانشمندان در حال تحقيق بر روي اين ژن هـستند و امكان دارد بتوانند دارويي بيابند كه بتواند ميزان اين ژن را در مخمر رديابي كند و از رگ زايي جلوگيري كند .بنابراين اولين كار تحقيق در مورد مولكولي است كه به عنوان ضد اين ژن عمل مي‌كند. آن‌ها عملكرد Thiabendazol را بررسي كردند و به آزمايش روي آن پرداختند.محققان به ايــن نـتـيـجــه رسـيـدنـد كـه ايـن دارو مـانـع از رشـد رگ‌هــاي خــونــي(بــه خـصــوص در تــومـور‌هـاي )Fibro sarcoma مي‌شود. اين تيم در حال حاضر مشغول انجام آزمايش‌هاي باليني براي استفاده از اين دارو به عنوان ضد تومور است.
داروي Thiabendazole داروي ضد قارچ است و براي دفع انگل به كار مي‌رود. البته در صورت قارچي طيف گسترده اي از قارچ‌ها را از بين مي‌برد و بـراي در مـان عـفونت (عفونت از قارچ) به كار مي‌رود. البته در ابتدا تست‌ها به عنوان داروئي ضد قـارچ بـود و هـمـچـنين براي عفونت‌هاي قارچي گرمسيري به كار مي‌رفت ولي اكنون از اين دارو براي دامپزشكي نيز استفاده مي‌شود.

تحقيقات صورت گرفته بر روي موش‌ها نشان مي‌دهد كه جهش در ژن موسوم به NF1‌، عامل بروز يك چهارم سرطان‌هاي سينه غير ارثي است. در تحقيقات قبلي شواهدي از نقش ژن NF1‌ در بروز انواع مختلف سرطان كشف شده بود و مطالعه اخير نقش اين ژن را در ايجاد سرطان سينه غير ارثي آشكار مي كند. براي كشف نقش اين ژن در بروز سرطان سينه، ژنوم تومورهاي پستان در موش هاي مستعد ابتلا به ناپايداري ژنتيكي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته و محققان بروز جهش مشترك در تومورها را مورد بررسي قرار دادند. فعاليت ژنوم تومورهاي سرطاني در موش تا حدود زيادي شبيه فعاليت در سلول سرطان سينه انسان هستند. در 59 مورد از 60 تومور سرطاني هر دو نسخه ژن NF1‌ وجود نداشتند؛ اين ژن سركوبگر انكوژن Ras‌ است كه فعاليت آن در غياب ژن NF1‌ بشدت افزايش مي يابد.
محققان با بررسي داده هاي اطلس ژنوم سرطان (TCGA)‌ متوجه عدم حضور ژن NF1‌ در بيش از 25 درصد از موارد سرطان سينه زنان شدند و اين مسأله با كاهش در سطوح توليد ژن NF1‌ مرتبط است كه باعث افزايش فعاليت پروتئين Ras‌ مي‌شود. دكتر «جان شيمنتي» از محققان دانشگاه كورنل تأكيد مي كند: نتايج بدست آمده نشان مي دهد كه در بيماران مبتلا به سرطان سينه بايد ژن NF1‌ مورد توجه ويژه قرار گيرد و روش دارو درماني بايد در هر دو زمينه كاهش سرطان و پيشگيري از درمان هاي كمتر موثر تنظيم شود. بر اين اساس، داروهاي مهار كننده فعاليت پروتئين Ras‌ احتمالا براي مقابله با سرطان سينه ناشي از جهش ژن NF1‌ مفيد خواهند بود. محققاني از دانشگاه‌هاي كورنل، كاروليناي شمالي و مركز سرطان «اسلون کترینگ» نيويورك در اين پروژه تحقيقاتي مشاركت داشته‌اند و نتيجه اين تحقيق در مجله GENETICS منتشر شده است.

سرطان سينه يكي از عمده‌ترين عوامل مرگ در ميان زنان است. هر پيشرفتي در تكنيك‌هاي تشخيصي اوليه براي بهبود كيفيت زندگي زنان مهم و حياتي است. ماموگرافي اصلي‌ترين تستي است كه براي آزمايش و تشخيص اوليه سرطان سينه مورد استفاده قرار مي‌گيرد. تشديد مغناطيسي كنتراست بالاي سينه، راه حل بسيار جالبي براي ماموگرافي استاندارد است. اين مقاله يك شيوه قطعه‌بندي كمي سازي برداري را براي آشكارسازي جرم سرطاني از تصاوير ماموگرافي ارائه مي‌دهد. به خاطر افزايش كارايي تشخيص راديولوژيست، چند برنامه تشخيص كامپيوتري ( CAD( computer-aided diagnosis) جهت بهبود و پيشرفت آشكارسازي آثار اوليه اين بيماري ايجاد شده اند: جرم‌ها و microcalcification ها.
سـرطـان سينـه يكـي از مهـم‌تـريـن و شـايع‌ترين بيماري‌ها در زنان است و دانستن اطلاعات اساسي در اين زمينه براي هر زني اگرچه دچار اين بيماري نيز نباشد به دليل شايع بودن و مهم‌ بودن بيماري لازم است. قابل ذكر است كه بيشتر توده‌هاي پستان سرطاني نيستند و درمان سرطان پستان هميشه به برداشتن پستان منتهي نمي‌شود و در مراحل اوليه بيماري با درمان‌هاي جديد شانس بهبودي واقعي وجود دارد.

ادامه مطلب

بنياد سلامت دندان بريتانيا در گزارشي اعلام کرد بيماري لثه و سرطان پانکراس مي‌توانند با هم در ارتباط باشند. اين مطلب که در نشريه Gut به چاپ رسيده، حاکي از آن است که بعضي انواع خاص باکتري که باعث ايجاد بيماري لثه خواهند شد، خطر بروز سرطان پانکراس را تا 2 برابر بيشتر خواهند کرد. از سوي ديگر باکتري‌هاي بي‌ضرر دهاني مي‌توانند اين خطر را تا 45 درصد کاهش دهند. مطالعه‌اي در سال 2007 نشان داده بود مردان با سابقه بيماري پريودونتال، 64 درصد بيشتر به سرطان پانکراس دچار خواهند شد. اين محققان معتقدند هنوز براي اثبات اين رابطه زود است، اما مي‌توان گفت ارتباط معني‌داري ميان بيماري لثه و سرطان پانکراس وجود دارد. البته هنوز مشخص نيست باکتري‌هاي خاص يافت‌شده در بيماري لثه علت بروز سرطان پانکراس است يا نتيجه آن.

محققان دانشگاه ايالت کانزاس يک تست خون ساده‌اي را ابداع کرده‌اند که مي‌تواند به طور دقيق مراحل ابتدايي سرطان را تشخيص دهد. در کمتر از يک ساعت، اين تست مي‌تواند سرطان پستان و سرطان ريه غيرسلول کوچک را قبل از آنکه علايمشان آشکار شود، تشخيص دهد. محققان پيش‌بيني مي‌کنند اين تست به زودي براي سرطان پانکراس نيز مورد استفاده قرار گيرد. محققان معتقدند اين تست، اولين قدم به سوي دنياي جديدي است که تحقيقات در آن مي‌تواند به تشخيص زودهنگام سرطان‌هاي انساني بينجامد. در حال حاضر بيماران در معرض خطر مانند افراد سيگاري يا کساني که سابقه خانوادگي سرطان دارند از اين تست بهره مي‌برند. اين تست بر مبناي تشخيص افزايش فعاليت نوعي آنزيم در بدن بنا شده است. نانوذرات آهن که با آمينواسيد و همچنين يک رنگ پوشانده شده‌اند به مقداري از خون يا ادرار بيمار اضافه مي‌شود. اين آمينواسيدها و رنگ با آنزيم‌ها در نمونه خون يا ادرار بيمار واکنش نشان مي‌دهد. الگوهاي مختلف آنزيم به افتراق ميان سرطان و عفونت‌ها يا ديگر بيماري‌هايي که به طور رايج رخ مي‌دهند نيز مي‌پردازد. آزمايش‌ها حاکي از موفقيت 95 درصدي اين تست در تشخيص سرطان بيماران است.

این کنفرانس در تاریخ ۱۶ آبان ۱۳۹۱ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در بیمارستان سیدالشهداء اصفهان برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل کاربرد اسکن گالیوم در سرطان می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کنفرانس در تاریخ ۱۸ آبان ۱۳۹۱ توسط مركز تحقيقات سرطان پستان واحد جهاد دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل کلیات رادیوتراپی در سرطان پستان، رادیوتراپی پارشیل در سرطان پستان می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کنفرانس در تاریخ ۷ دی ۱۳۹۱ توسط انجمن علمي پزشكي هسته اي ايران در سالن کنفرانس پزشکی هسته ای بیمارستان شریعتی تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل کلیات و تشخیص لمفوم هوچکین و غیرهوچکین، درمان  لنفومها، روشهای رادیولوژیک در تشخیص لمفومها، نقش پزشکی هسته ای خصوصا FDG-PET  درتشخیص، درمان و پیگیری لمفومها می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کنفرانس در تاریخ ۴ آبان ۱۳۹۱ توسط انجمن پرتودرماني سرطان در هتل پارسیان اوین تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل مروری بر سرطان دهانه رحم ( اپیدمیولوژی ، فاکتورهای خطر و ....)، چالش ها و مشکلات مرحله بندی بالینی ( کلینیکال استیجینگ ) سرطان دهانه رحم، نقش پاپیلومای انسانی (HPV) در سرطان دهانه رحم ( پیشگیری و واکسیناسیون )، اقدامات تشخیص و تصویربرداری در سرطان دهانه رحم، پاتولوژیبافتی و سلولی (سایتوپاتولوژی) در سرطان دهانه رحم، چالش ها و نقش درمان های پیش کمکی (نئوادجونت ) در سرطان دهانه رحم، جراحی در سرطان دهانه رحم، نقش رادیوتراپی شیمی درمانی در سرطان دهانه رحم، درمان داخل حفره ای ( براکی تراپی ) در سرطان دهانه رحم، چالش ها و نقش جراحی تخلیه لکنی در سرطان پیشرفته دهانه رحم می باشد.

اطلاعات بیشتر

در يك مطالعه جديد، پژوهشگران گزارش مي‌كنند افراد با سطح بالاي آنتي‌بادي عفونت‌هاي باكتريايي دهاني به احتمال 2 برابر بيشتر مبتلا به سرطان خواهند شد. اما سطوح بالاي آنتي‌بادي باكتري‌هاي دهاني «بي‌خطر» منجر به كاهش خطر سرطان پانكراس خواهد شد. در اين مطالعه نمونه خون بيش از 800 بزرگسال اروپايي موردمطالعه قرار گرفت و مشخص شد سطوح بالاي آنتي‌بادي يك يا بيشتر از عفونت‌هاي گونه‌هاي باكتريايي پريودنتال مي‌تواند خطر سرطان پانكراس را 2 برابر بيشتر كند. اما سطوح بالاي آنتي‌بادي بعضي گونه‌‌هاي باكتري دهاني بي‌خطر، باعث كاهش 45 درصدي سرطان پانكراس خواهد شد. افزايش نسبي خطر ناشي از سيگاركشيدن بيشتر از 2 نيست، بنابراين خطر ناشي از عفونت‌هاي باكتريايي دهاني اگر واقعا 2 برابر باشد، ارتباطي شگفت‌انگيز است. البته قبلا نيز ارتباط بيماري‌هاي پريودنتال و سرطان پانكراس اثبات شده بود اما اين مطالعه اولين در نوع خود است كه نشان مي‌دهد آنتي‌بادي‌هاي باكتري دهاني، پيش‌بيني كننده خطر سرطان پانكراس هستند، هر چند مكانيسم فيزيولوژيكي آن نامشخص است.

یافته‌های پژوهشی جدید حاکی از آن است که کمبود خواب با بروز انواع سرطان‌های مهاجمی‌تر پستان مرتبط است. محققان دانشگاه «کیس وسترن رزرو» و مرکز پزشکی بیمارستان‌های دانشگاهی «سیدمان» با انجام پژوهشی به سرپرستی دکتر «چارلی تامسون» دریافتند که خواب ناکافی و بروز تومورهای مهاجمی‌تر سرطان پستان و همچنین احتمال عود مجدد این بیماری با یکدیگر مرتبط است. این پژوهش جزء اولین تحقیقاتی است که چنین رابطه‌ای را مورد بررسی قرار داده است.
به منظور انجام این پژوهش، تیم تحقیقاتی پرونده‌های پزشکی و بررسی‌های نظرسنجی از 412 بیمار یائسه مبتلا به سرطان پستان را مورد بررسی قرار دادند. تمام بیماران از نظر میانگین خواب طی دو سال اخیر مورد پرسش قرار گرفتند. محققان متوجه شدند زنانی که پیش از تشخیص سرطان پستان برای آنان، به طور میانگین شش ساعت یا کمتر از شش ساعت در روز می‌خوابیدند، امتیازات بالایی را در آزمایش «Oncotype DX» برای عود تومورهایشان از خود نشان دادند. آزمایش «Oncotype DX» معیار سنجشی است که با پیش بینی احتمال رخداد مجدد سرطان پستان، به طور گسترده به عنوان راهنمایی برای درمان این سرطان در مراحل ابتدایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
به گفته دکتر «تامسون»، این پژوهش از اولین شواهدی است که نشان می‌دهد زنانی که به طور دائم ساعات اندکی را به خواب اختصاص می‌دهند، ممکن است در مقایسه با سایر زنانی که ساعات بیشتری می‌خوابند، وقوع سرطان‌های پستان مهاجمی‌تری را از خود بروز دهند. وی با اشاره به نتايج اين تحقيق می‌افزاید: در اين تحقيق ما رابطه‌ای جدی بین ساعات اندک خواب شبانه و وخیم شدن خطر بازگشت مجدد سرطان پستان را بویژه در زنان یائسه پیدا کردیم؛ این امر نشانگر این است که فقدان خواب کافی ممکن است باعث بروز تومورهای تهاجمی‌تر شود، اما برای بررسی و تشخیص این رابطه تحقیقات بیشتری نیاز است.
بر اساس اين پژوهش، اگرچه رابطه ذکر شده در زنان یائسه مشاهده شده، اما در سنین پیش از یائسگی چنین رابطه‌ای مشاهده نشده است. داده‌های به دست آمده از اين تحقيق نشان می‌دهد: خواب ممکن است مسیرهای سرطان‌زایی را که بویژه در توسعه سرطان پستان پس از یائسگی (نه پیش از یائسگی) دخیل است، تحت تاثیر قرار دهد. دکتر «لی لی» از نویسندگان این پژوهش، نیز درباره این تحقيق مي‌گويد: مدت زمان خواب کوتاه، یک مخاطره بهداشت همگانی است که نه تنها منجر به چاقی، دیابت، بیماری‌های قلبی می‌شود، بلکه با بروز سرطان نیز مرتبط است. وی در ادامه می‌افزاید: اقدامات موثر در افزایش زمان و کیفیت خواب می‌تواند راهی موثر برای کاهش خطر ابتلا و وقوع بازگشت مجدد به تهاجمی‌ترین نوع سرطان پستان شود. این پژوهش در مجله «Breast Cancer Research and Treatment» منتشر شده است.

پژوهش محققان آمریکایی حاکی از آن است که بیماران مبتلا به ایدز در خطر بالایی از ابتلا به سرطان معده و مری و همچنین لنفوم غیر هوچکین قرار دارند. محققان انجمن ملی سرطان و انجمن گوارش آمریکا با مطالعه 27 ساله (1980 تا 2007) بر 596 هزار و 955 فرد مبتلا به ایدز دریافتند که این بیماران در خطر 69 درصدی ابتلا به سرطان مری و 44 درصدی سرطان معده قرار دارند. علاوه بر این خطر لنفوم غیر هوچکین (NHLs) در معده و مری مبتلایان به ایدز نیز به‌طور جدی افزایش می‌یابد.
در لنفوم غيرهوچکيني، سلولهاي دستگاه لنفاوي، از حالت طبیعی خود خارج شده و بدون توقف شروع به رشد و تقسیم شدن می‌کنند، در نتیجه بدن بدون نیاز به بافت جدید، دارای بافت‌های اضافی به نام توده می‌شود. تحلیل اطلاعات به دست آمده از این پژوهش نیز نشان می‌دهد که بیماری ایدز خطر ابتلا به سرطان قسمت پایین معده را 53 درصد افزایش می‌دهد.
بر اساس این گزارش، از آنجاییکه عفونت هلیکو باکتر پیلوری یکی از دلایل سرطان قسمت پایینی معده است، یک توضیح برای افزایش خطر ابتلا به این سرطان می‌تواند افزایش شیوع هلیکو باکتر پیلوری در بین مبتلایان به ایدز باشد. علاوه بر این، استفاده مکرر از تنباکو و الکل در بین بیماران ایدزی می‌تواند دلیل موجه دیگری برای افزایش خطر ابتلا به سرطان در این بیماران تلقی شود. به گفته دکتر "کریستینا پرسن"، به دلیل پیشرفت راه‌های درمانی، مبتلایان به ایدز طول عمر بیشتری پیدا کرده‌اند، اما هنوز خطر ابتلا به سرطان‌های مختلف برای آنان باقی است. پژوهشگران توصیه کرده‌اند که برنامه‌های تشویقی برای ترک دخانیات و الکل می‌تواند در کاهش وقوع سرطان مری و معده در بیماران ایدزی یاری رسان باشد. این مطالعه در مجله "Gastroenterology" منتشر شده است.

بررسي‌ها نشان مي‌دهد که مصرف گردو مي‌تواند خطر ابتلا به سرطان سينه را کاهش دهد. مصرف گردو مي‌تواند ارزش دارويي زيادي داشته باشد؛ به درمان سردرد کمک کند، از تاسي جلوگيري کرده و در باروري نيز موثر است. در حال حاضر، يک تحقيق جديد نشان داده است که خوردن مقدار مناسب گردو به عنوان بخشي منظم از رژيم غذايي ممکن است خطر ابتلا به سرطان سينه را در زنان کاهش دهد. محققان دانشگاه مارشال اظهار كردند: مصرف روزانه يك دوز گردو که در حدود 57 گرم در روز براي هرفرد است ، از رشد تومورهاي سرطاني سينه جلوگيري مي‌کند. دانشمندان اين تحقيقات را بر روي موش‌ها انجام داده و با موفقيت روبرو شدند. محققان دريافتند: رژيم غذايي حاوي گردو مي‌تواند فعاليت چندين ژن را که مربوط به سرطان سينه است در موش و انسان تغيير دهد. گردو سرشار از امگا 3، اسيدهاي چرب، آنتي اکسيدان ها و فيتوسترولها است. نتايج اين مطالعه نشان داد افزايش مصرف گردو به عنوان بخشي از يک رژيم غذايي سالم به کاهش خطر ابتلا به سرطان در نسل‌هاي آينده کمک مي‌کند. اين مطالعه در مجله Nutrition and Cancer منتشر شده است.

برگزار کننده: موسسه خیریه حمایت از کودکان مبتلا به سرطان (محک)
زمان برگزاری: ۱۵ الی ۱۶ آذر ۱۳۹۱
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵/۸/۱۳۹۱
مکان برگزاری: تهران

سایت همایش

نتايج تحقيقات اخير محققان نشان داد: زنان يائسه مبتلا به ديابت بيشتر در معرض ابتلا به سرطان سينه هستند. متخصصان اظهار كردند: زنان يائسه که به ديابت نوع 2 مبتلا هستند 27 درصد بيشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سينه قرار مي‌گيرند. يک تيم بين‌المللي در مجله بريتانيايي سرطان، اظهار کرد: ارتباط احتمالي بين سرطان سينه و ديابت وجود دارد. چاق بودن يا اضافه وزن نيز هر دو با اين بيماري در ارتباط هستند. مطالعاتي بر روي بيش از 56 هزار زن مبتلا به سرطان سينه انجام گرفت و بررسي‌ها نشان داد که زنان يائسه مبتلا به ديابت نوع 2، 27 درصد در معرض افزايش خطر ابتلا به سرطان سينه قرار دارند. اما براي زناني كه هنوز به يائسگي نرسيده يا کساني که مبتلا به ديابت نوع 1 بودند هيچ ارتباطي وجود نداشت. محققان افزودند: افرادي که شاخص توده بدن (BMI) بالا دارند، اغلب مبتلا به ديابت هستند که اين امر ممکن است عامل زمينه‌اي براي سرطان سينه باشد.

نتايج يك مطالعه جديد كه به تازگي منتشر شده حاكي از آن است كه ارتباطي ميان ويتامين A و سرطان پروستات وجود دارد. به عبارت ديگر ژن خاصي در سرطان پروستات يافت شده كه تحت كنترل رتينوئيك‌اسيد قرار دارد. اين يافته‌ها باعث شده درمان با رتينوئيك اسيد آزموده شود تا توانايي آن براي واداركردن سلول‌‌هاي بنيادي سرطان پروستات براي تغيير به سلول‌هاي تخصصي‌تر سنجيده شود. اين روند مي‌تواند سلول‌هاي سرطاني را بكشد يا حساسيت آنها را به كموتراپي افزايش دهد. اين نوع درمان با موفقيت در بيماران مبتلا به لوكمي پروميلوسيتيك حاد آزموده شده و ميزان بقاي آنها را از صفر درصد به 80 درصد رسانده است. محققان اذعان مي‌كنند سطح پايين ويتامين A در خون هميشه با سرطان پروستات مرتبط بوده، هر چند علت آن نامشخص است. اين تحقيق نشان مي‌دهد ارتباط بيولوژيكي ميان بروز گيرنده‌هاي رتينوئيك و مدل‌هاي آزمايشگاهي سرطان پروستات وجود دارد. به عبارت ديگر پروستات ترانس گلوتامين كه يكي از اختصاصي‌ترين ژن‌هاي پروستات است به وسيله مسير سيگنالينگ رتينوئيك اسيد كنترل مي‌شود.

نتايج يك مطالعه انجام شده در آژانس سرطان اروپا حاكي است ماموگرافي‌هاي انجام‌شده براي يافتن سرطان پستان خود مي‌تواند شانس بروز آن را در زنان جوان كه ژن‌هايشان آنها را در معرض خطر بالاتر ابتلا به بيماري قرار مي‌دهد، بيشتر كند. به عبارت ديگر اشعه اضافي تابانده شده در ماموگرافي‌ها و ديگر انواع تست‌ها كه اشعه به قفسه سينه تابانده مي‌شود ممكن است براي آنها مضر باشد و احتمالا MRI روش ايمن‌تري براي غربالگري زنان زير 30 ساله‌اي است كه به علت موتاسيون ژني در معرض خطر بيشتر قرار دارند. اين مطالعه نمي‌تواند ارتباط ميان سرطان پستان و رادياسيون را اثبات كند، اما يكي از بزرگ‌ترين مطالعاتي است كه به اين موضوع پرداخته است. در واقع نتايج آن سوالاتي را برمي‌انگيزد كه چگونه زنان با موتاسيون ژني درمان شوند. زناني كه در معرض خطر بيشتر قرار دارند، افرادي هستند كه داراي موتاسيون در ژن‌هاي BRCA1 و BRCA2 باشند.