پزشکی بالینی

یک بیمار انگلیسی مبتلا به سرطان به عنوان اولین فرد در جهان در فرآیندی که به باور پزشکان می‌تواند یک دستاورد بزرگ برای درمان این بیماری باشد، موفق به کاشت یک پمپ در بدن خود شد. به ادعای متخصصان، این تجربه می‌تواند نقش مهمی را در زندگی هزاران بیمار سرطانی ایفا کند. این پمپ برای خلاصی از مایع خطرناک ساخته شده در بسیاری از سرطانها طراحی شده که می‌تواند منجر به نیاز به مراجعه کمتر بیمار به بیمارستان شود. در طولانی مدت امید است که این دستگاه بتواند پیگیری شیوه‌های تغییر سرطان را تسهیل کرده تا پزشکان بتوانند با درمانهای جدید واکنش نشان دهند.
این بیمار انگلیسی یک زن 62 ساله بود که طی یک عمل پیوند یک ساعته در بیمارستان هامراسمیت لندن این پمپ را در زیر پوست خود قرار داد. سرطان تخمدان باعث آزار این بیمار شده بود که مجبور بود هر سه هفته یکبار برای تخلیه چهار تا پنج لیتر از مایع ایجاد شده توسط این بیماری از بدن به بیمارستان مراجعه کند. این مایع بدین معنی است که بیمار قادر به خوردن غذا نبود. حدود یک سوم زنان مبتلا به سرطان تخمدان با مایع آسیت در بدن خود دست و پنجه نرم می‌کنند که یک تجمع مایع در شکم بوده و بیماران مبتلا به سرطانهای روده، پانکراس، رحم و پستان نیز ممکن است مشکلات مایع را تجربه کنند. در حال حاضر بیماران باید به بیمارستان رفته و در فرآیندی که ممکن است چند روز به طول بینجامد، این مایع را تخلیه کنند. این امر می‌تواند منجر به مرگ شود.
یک کارآزمایی بالینی کامل قرار است به زودی آغاز شده و این کاشت فعلا بطور دائمی در دسترس نخواهد بود اما در صورت اثبات موفق بودن آن، می‌تواند درمان بسیاری از سرطانها را با تغییر مواجه کند. دستگاه «alfapump»مایعات را از شکم بیمار به درون مثانه پمپاژ کرده تا از طریق ادرار از بدن خارج شود. پزشکان سپس می‌توانند ادرار را برای ارزیابی پیشرفت سرطان و واکنش متعاقب بررسی کنند. این رویکرد بر روی بیماران کبدی آزمایش شده اما این عمل جراحی پیشگامانه نشانگر اولین استفاده از این دستگاه برای درمان سرطان بوده است.

این سمینار در تاریخ ۲۶ الی ۲۷ بهمن توسط انجمن هماتولوژي انكولوژي اطفال ايران در بیمارستان کودکان مفید تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل مبانی تشخیصی تصویربرداری در تومور های مغزی و نخاعی، انتخاب متد مناسب تصویربرداری در تشخیص، تشخیص تصویربرداری در ویلمز و نوروبلاستوما، نقش تصویر برداری در Staging تومورهای کبدی کودکان، کاربرد MRIدر تشخیص تومور های موسکولواسکلتال، مبانی تشخیصی تصویربرداری در توده های قفسه صدری، مبانی تشخیصی تصویربرداری در تومور های بافت نرم و solid تومور ها، کاربرد و مبانی PET در تشخیص و پیگیری بدخیمی ها، نقش تشخیصی و درمانی تصویربرداری در مفاصل هموفیلی، مداخلات تهاجمی رادیولوژی در تشخیص و درمان بدخیمی های کودکان، کاربرد و ملاحظات سنجش تراکم استخوان در خون و آنکولوژی کودکان، تشخیص و درمان با پزشکی هسته ای در خون و آنکولوژی کودکان، جایگاه تصویربرداری در تالاسمی و هموگلوبینوپاتی، MRI دینامیک در ارزیابی ازدیاد بار آهن می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کارگاه در تاریخ ۱۷ الی ۱۸ اسفند توسط انجمن هماتولوژي ، انكولوژي اطفال ايران در بیمارستان محک تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل تفاوت دردرک مفهوم بیماری و مرگ در کودکان بر حسب مرحله تکاملی، رویارویی با کودک رو به مرگ، والدین کودکان با بیماریهای صعب العلاج با چه مشکلاتی مواجه اند؟، واکنش کودکان به بیماری و بستری شدن در بیمارستان، ملاحظات روانشناختی در مورد همشیران کودک دچار سرطان، ملاحظات روانشناختی در مورد کادر درمانی می باشد.

اطلاعات بیشتر

دانشمندان اعلام کردند با یک آزمایش ساده خون می توان احتمال عود شایع ترین نوع سرطان سینه را پس از درمان پیش بینی کرد. با استفاده از این آزمایش می توان برخی زنان را از انجام درمان های غیرضروری با داروهای ضد سرطان نجات دهد. محور توجه این آزمایش خون که توسط محققان کانادایی ابداع شده است بر سرطان سینه ˈلومینال ایˈ (luminal A) شایع ترین نوع این بیماری تمرکز دارد. در حال حاضر تعداد قابل توجهی از مبتلایان به سرطان سینه پس از درمان دچار عود بیماری می شوند و جان خود را از دست می دهند.
محققان دانشگاه آلبرتا نمونه های خون زنانی را که سال ها پیش دچار سرطان سینه شده بودند، آزمایش کردند. مقایسه دی.ان.ای نمونه های گرفته شده از زنانی که سرطان آنها بازگشته بود با دی.ان.ای نمونه هایی زنانی که بهبود یافته بودند ، تغییرات ژنتیکی را در ارتباط با بازگشت سرطان نشان داد. محققان کانادایی معتقدند که این روش بسیار دقیق است زیرا برای تشخیص مستعد بودن شخص برای عود سرطان سینه از دی.ان.ای استفاده می کند. امید می رود که این آزمایش در آینده به همراه فناوری های رایج میکروسکوپی برای بهبود روش درمانی بیماران مبتلا به سرطان سینه مورد استفاده قرار گیرد.

محققان با مقایسه موش‌های آزمایشگاهی تغذیه شده با یک جزء اصلی از رژیم غذایی با فیبر بالا به نام اینوزیتول هگزافسفات (IP6)و موش‌های گروه شاهد مشاهده کردند رژیم‌های غذایی سرشار از فیبر، پتانسیل بالینی لازم برای کنترل پیشروی سرطان پروستات در بیمارانی که در مرحله اول تشخیص این بیماری هستند را دارد. محققان مرکز سرطان در دانشگاه کلرادو با هدایت ام آر آی در گروه موش‌های مورد آزمایش دریافتند به دلیل اثرات آنتی آنژیوژنیک IP6و در واقع تغذیه با جزء تشکیل دهنده فعالی از یک رژیم غذایی با فیبر بالا، حجم تومورها به‌طور چشمگیری کاهش یافته و IP6تومور پروستات را از ساخت عروق خونی جدید که برای تامین انرژی نیاز است نگه می دارد که بدون این انرژی، سرطان پروستات نمی تواند توسعه یابد و به همین ترتیب درمان با IP6 روند متابولیسم گلوکز در سرطان پروستات را کند می‌کند.
نتایج حاصل از این مطالعه همچنین می افزاید: مکانیسم احتمالی اثر IP6 علیه متابولیسم گلوکز عبارتست از کاهش در یک پروتئین به نام Glut4 که در حمل و نقل گلوکز نقش دارد. گفتنی است: به نظر می رسد عوامل ژنتیکی به ویژه در خانواده هایی که تشخیص سرطان در سنین زیر 60 سالگی بوده است، در پیشرفت سرطان پروستات نقش داشته باشد بنابراین پزشکان و بیماران همچنان نیاز به آگاهی و اطلاعات برای درمان این بیماری دارند.

محققان دانشگاه کالیفرنیا در سان‌دیگو توانستند شیوه پیشگامانه‌ای را ابداع کنند که میزان گسترش سرطان در غدد لنفاوی را نشان می‌دهد. این شیوه که از مولکولهای فلورسنت استفاده می‌کند، به جراحان اجازه خواهد داد تا غدد لنفاوی سرطانی را شناسایی کرده و بافتهای سالم را نجات دهند. غدد لنفاوی که در سراسر بدن گسترش یافته‌اند، نقش مهمی را در کمک به بدن در شناسایی و مبارزه با میکروبها ایفا می‌کنند. این غده‌ها به عنوان فیلترهایی عمل می‌کنند که حاوی سلولهای ایمنی برای مبارزه با عفونت و پاکسازی پوست هستند. هنگامی که سلولهای سرطانی از یک تومور در هر قسمت از بدن جدا می‌شوند، می‌توانند در سیستم لنفاوی حرکت کرده و در این اندام کوچک پنهان شوند. جراحان این غدد را برای اطمینان از امکان گسترش سرطان و میزان آن برمی‌دارند.
با این حال در زمان جراحی شناسایی غدد انسان با اندازه کمتر از نیم سانتی‌متر در میان بافت اطراف آن مشکل است. حتی اگر جراحان بتوانند موقعیت غده را مشخص کنند، هیچ شیوه‌ای برای نمایش امکان سرطانی بودن یا نبودن آنها وجود نداشته و نیازمند حذف تعداد غدد لنفاوی بیشتر از حد ضروری است. اما این شیوه جدید بسیار حساس بوده و می‌تواند محل سلولهای سرطانی با اندازه چند میلیمتری را نیز شناسایی کند.
به گفته محققان، این ابزار باعث ارتقای میدان دید جراح تا حدی می‌شود که هیچ توموری ندیده باقی نمی‌ماند. مولکولهای با برچسب فلورسنت موسوم به RACPP قابل تزریق هستند. جراحان با استفاده از این مولکولها در مدلهای موش توانستند محل گسترش سرطان را مشاهده کرده و مناطق میلیمتری را حتی با حساسیت بیشتر ببینند. در حال حاضر پزشکان تنها می‌تواند محل غدد لنفاوی را بدون توانایی تشخیص سرطانی بودن یا نبودن آنها شناسایی کنند. شیوه‌های کنونی برای کنترل سرطان پروستات شامل برداشتن تمام غدد لنفاوی مشکوک پیش از شناسایی میزان پیشرفت سرطان است. نتایج این پژوهش در مجله Cancer Research منتشر شده است.

محققان بیمارستان عمومی ماساچوست، نوعی دوربین قرصی بلعیدنی را ساخته‌اند که می‌تواند به پزشکان در تشخیص نشانه‌های اولیه سرطان مری کمک کند. این دستگاه شفاف فناوری پیشرفته، به اندازه یک قرص مولتی ویتامین بزرگ بوده و حاوی لیزری با سرعت چرخش بالاست که یک پرتو نور نزدیک مادون قرمز را به دیواره مری می‌تاباند. سپس حسگرها بازتاب نور را ثبت کرده و تصاویر دقیق میکروسکوپی را تولید می‌کنند که می‌تواند تغییرات سلولی مرتبط با سندروم «بارت» را که شرایط پیش سرطانی مرتبط با سوزش سردل و رفلکس اسید است، آشکار سازد.
یک نوار نخ مانند به دستگاه اجازه می‌دهد تا به عقب کشیده شده و تصاویر را به یک مانیتور منتقل کند. این دستگاه بر روی 13 داوطلب بدون بیهوشی آزمایش شد که شش مورد از آنها به سندروم بارت مبتلا بودند. این کپسول توانست کل مری را در کمتر از یک دقیقه تصویربرداری کند. یک فرآیند کامل که شامل چهار مسیر بالا و پائین مری بوده، تنها شش دقیقه طول کشید. ارزیابی‌های کنونی برای این بیماری بیش از یک ساعت به طول انجامیده و شامل استفاده از آندوسکوپی در گلوی بیمار است. این دستگاه جدید به نمایش ساختارهای زیرسطحی غیرقابل مشاهده با آندوسکوپی پرداخته و بطور واضح می‌تواند نشانه‌های سندروم بارت را شناسایی کند.
اگرچه در ابتدا نگرانی‌هایی در مورد امکان مفقود شدن اطلاعات به دلیل کوچک بودن مقیاس دستگاه وجود داشت، اما آزمایشات نشان داده که این نگرانیها بی‌مورد است. با بلع این قرص، مری آنرا به شکل محکم گرفته و تصویربرداری کامل از دیواره این اندام را ممکن می‌سازد. سندروم بارت در اثر مواجهه مزمن مری با اسید بالا آمده از معده ایجاد شده که منجر به تحریک و سوزش سر دل می‌شود. یکی از هر 10 بیمار دچار رفلکس اسید معده به این سندروم دچار خواهند شد که سهم مردان در این میان بیشتر است. این پژوهش در مجله Nature Medicine منتشر شده است.

محققان ژاپنی برای نخستین بار موفق به تولید سلول‌های قاتلی شده‌اند که با تزریق به بدن بیمار می‌توانند سلول های سرطانی خاص را نابود کنند. بدن انسان حاوی سلول های ایمنی برنامه ریزی شده برای مقابله با سرطان و عفونت های ویروسی است، اما تعداد کم و عمر کوتاه این سلول ها باعث ناکامی در مقابله با بیماری های تهاجمی مانند سرطان و ایدز می شود. محققان مرکز تحقیقات آلرژی و ایمونولوژی RIKEN ژاپن به سرپرستی پروفسور «هیروشی کاواموتو» برای نخستین بار با استفاده از فناوری سلول های بنیادی، موفق به بازسازی سلول های ایمنی بدن و تولید تعداد فراوانی سلول قاتل شدند. این سلول های سیستم ایمنی، لنفوسیت های تی قاتل (T lymphocytes) نامیده می شوند.
مطالعه قبلی نشان می دهد، لنفوسیت های تی تولید شده در آزمایشگاه با استفاده از شیوه های متداول، بدلیل عمر کوتاه نمی توانند برای از بین بردن سلول های سرطانی مورد استفاده قرار بگیرند. محققان برای غلبه بر این مشکل و تولید لنفوسیت های تی موثر، نخست آنها را به نوع دیگری از سلول موسوم به سلول بنیادی قلب و نخاع القا شده (iPS)‌ تبدیل کردند. لنفوسیت تی بازسازی شده از سلول های iPS‌ از عمر طولانی برخوردار بوده و می توانند سلول های سرطانی خاص را در بدن بیمار شناسایی کرده و از بین ببرند. محققان امیدوارند با تزریق شمار زیادی از سلول های لنفوسیت های تی قاتل به بدن بیماران، سیستم ایمنی را برای مقابله با سلول های سرطانی تقویت کنند؛ این شیوه می تواند در آینده برای درمان های جدید انواع سرطان و ایدز مورد استفاده قرار بگیرد. نتایج این مطالعه در مجله Stem Cell منتشر شده است.

محققان انگلیسی به تازگی موفق به کشف دو ژن شده‌اند که از والد به فرزند منتقل می‌شود و به طور قابل توجهی خطر تشکیل تومور سرطان روده را افزایش می‌دهد. دانشمندان دانشگاه آکسفورد و مؤسسه تحقیقات سرطان در لندن مدعی‌اند با این کشف خواهند توانست دلیل آسیب‌پذیری خانواده‌ها در مقابل این نوع سرطان را توضیح دهند. آن‌ها در مطالعاتشان دی ان ای 20 بیمار مبتلا به سرطان روده و دارای سابقه خانوادگی ابتلا به آن را مورد بررسی قرار دادند. این متخصصان با مطالعه کد ژنتیکی نمونه‌ موردی‌های مزبور به خطاهایی در دو ژن پی بردند که شانس ابتلا به این بیماری مهلک را افزایش می‌دهد. به گفته آن‌ها، در این مطالعه افراد دارای نسخه اشتباه POLE یا POLD1 به سرطان روده مبتلا بودند یا یک رشد پیش‌سرطانی را در روده‌هایشان داشتند. دانشمندان سپس چهار هزار بیمار مبتلا به سرطان مزبور و شش هزار و 700 فرد سالم را بررسی کردند و دریافتند که این جهش‌ها در هیچ یک از افراد سالم حاضر در نمونه‌ موردی مشاهده نشدند. به گفته «ایان توملینسون» رهبر ارشد تیم تحقیقاتی، این جهش‌ها نادرند اما وجود یکی از آن‌ها برای ابتلا به سرطان روده کافی است. جزئیات این مطالعه در Nature Genetics انتشار یافت.

محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا طی پژوهشی دریافتند که می‌توان گسترش سلول‌های سرطانی را با هدف قرار دادن پروتئینی محرک موسوم به "km23-1" که در حرکت و جابه‌جایی سلولی نیز دخیل است، کاهش داد. حرکت سلولی جنبه مهمی در فرآیند گسترش یک تومور است. تغییرات به وجود آمده طی این فرآیند می‌تواند سلول تومور را از سلول‌های محلی، غیرتهاجمی و محدود به سوی سلول‌های سرطانی متاستاتیک (جا به جا شونده) انتقال دهد. سلول‌ها با استفاده از پروتئین اکتین که چارچوب ساختاری سلول را می‌سازد، در بدن حرکت می‌کند. اکتین با ایجاد رشته‌هایی از فیبرهای ریسمانی شکل بر لبه سلول، برآمدگی را در غشای سلول به وجود می‌آورد که باعث به جلو راندن سلول می‌شود. چندین پروتئین شناخته شده، سازماندهی مجدد چارچوب سلول را تنظیم می‌کنند که نشان داده شده است این پروتئین‌ها در بعضی سرطان‌ها نیز فعال‌تر هستند.
براساس این پژوهش، بیان بیش از حد "km23-1" تشکیل فیبر اکتین را افزایش می‌دهد. زمانی که "km23-1" کاهش یابد، فعالیت "RhoA" تقلیل پیدا می‌کند. "RhoA" سوییچ مهمی است که فعالیت‌های دخیل در جا به جایی سلول را فعال می‌کند. به گفته "مولدر" با مشاهده این فرآیندها می‌توان چنین گفت که "km23-1" برای تنظیم این سوییچ‌ها لازم بوده و در جابه‌جایی سلولی نیز نقش دارد و با مهار این پروتئین، رویدادهای سهیم در گسترش سلولی به سایر نقاط بدن نیز مسدود می‌شود. وی در ادامه می‌گوید: زمانی که در نمونه سلول‌های سرطانی روده "km23-1" کاهش یافت، مهاجرت سلول‌های سرطانی نیز کاهش یافت. بنابر این گزارش، تحقیقات زیادی برای درک این فرآیندها لازم است اما "km23-1" می‌تواند هدفی امیدبخش برای تولید داروهای ضد متاستاتیک و درمان‌های سرطانی باشد. این پژوهش در مجله "Biochemical and Biophysical Research Communications" منتشر شده است.

محققان انگلیسی از گاز منجمد برای از بین بردن تومورهای سرطان کلیه استفاده کردند که این امر به معنای عدم نیاز به استفاده از بخیه و بستری طولانی مدت در بیمارستان است. در جراحی لاپاراسکوپی که به جراحی سوراخ کلید (keyhole surgery) نیز معروف است، جراح با ایجاد یک حفره کوچک، تومور را از کلیه خارج می‌کند. محققان دانشگاه ساوت هامپتون روش دمای فوق سرد را برای نابود کردن سلول‌های سرطان کلیه مورد آزمایش قرار داده اند؛ با استفاده از دستگاه سی تی اسکن، تصویری از تومور تهیه شده و بین چهار تا پنج سوزن نازک تر از سر مداد وارد بافت سرطانی می‌شود.
در این روش گاز آرگون از طریق تعدادی سوزن تو خالی از راه پوست بطور مستقیم وارد بافت تومور کلیه و باعث سرد شدن شدید سر سوزن تا دمای منفی 150 درجه سانتیگراد می‌شود و در نتیجه بافت‌های اطراف سوزن به حالت منجمد در آمده و تومور نابود می‌شود. این روش درمانی ظرف مدت 30 دقیقه انجام شده و تأثیرات ناچیزی بر عملکرد کلیه بر جای می گذارد. بر خلاف عمل جراحی سنتی، در این روش بیمار پس از یک روز از بیمارستان مرخص شده و می تواند پس از یک هفته نیز به سر کار باز گردد؛ همچنین ریسک خونریزی و ابتلا به عفونت نیز بشدت کاهش یافته و بافت سالم اطراف تومور نیز آسیب نخواهند دید. این روش درمانی برای تومورهایی با قطر کمتر از پنج سانتی متر یا بیمارانی که عمل جراحی برای آنها خطرناک است، تجویز می شود.
روش کرایوتراپی یا درمان با سرد کردن (Cryoablation) برای درمان تومورهای سرطان استخوان و پروستات نیز کارآیی دارد و از تصاویر سی تی اسکن، فراصوت یا MRI‌ استفاده می شود که امکان مشاهده دقیق محل تومور را برای جراح فراهم می کند. دکتر «دیوید برین» رادیولوژیست بیمارستان دانشگاه ساوت هامپتون تأکید می کند: این روش گامی جدید برای درمان سرطان محسوب می شود؛ با کمک تصاویر اسکن می توان بروز سرطان را در مراحل نخست تشخیص داده و با یک روش کمتر تهاجمی و بدون نیاز به عمل جراحی، تومور را از بین برد.

پژوهشگران آمریکایی روشی برای افزایش تاثیر داروی ضدتومور سرطانی یافته‌اند. در این روش آنها یک شبکه مغناطیسی شونده را در محل نزدیک تومور قرار داده و سپس نانوذرات اکسید آهن حاوی دارو را به بدن تزریق و میدان مغناطیسی اعمال می‌کنند. مدت‌هاست که پژوهشگران به‌ دنبال استفاده از میدان مغناطیسی برای افزایش غلظت وارد شدن نانوذرات اکسید آهن در تومورها هستند. با این حال، میدان‌های مغناطیسی با افزایش فاصله دچار زوال می‌شوند، بنابراین در صورتی که تومورها در بخش‌های عمیق بدن باشند، بیش از چند سانتیمتر عمق، تاثیر میدان مغناطیسی زیاد نخواهد بود.
برای حل این مشکل پژوهشگران دانشگاه استنفورد راهبرد جدیدی را معرفی کردند. در این راهبرد جدید یک بخش مغناطیسی شونده درون بدن و در محل مورد نظر گذاشته شده و سپس به آن میدان مغناطیسی اعمال می‌شود با این کار این ماده مغناطیسی شونده موجب تشدید میدان شده و در نهایت نانوذرات در محل مورد نظر به‌ دام خواهند افتاد.
«سانجی گامبهیر» و «شان وانگ» رهبر این تیم تحقیقاتی این راهبرد جدید را ابداع کرده‌اند، آنها نتایج کار خود را در قالب مقاله‌ای تحت عنوان «Fluorescent magnetic nanoparticles for magnetically enhanced Cancer imaging and targeting in living subjects» در نشریه «ACS Nano» به چاپ رساندند. برای افزایش میدان مغناطیسی در نزدیک تومور، این گروه تحقیقاتی از یک شبکه توری از جنس نیکل که در بازار یافت می‌شود، استفاده کردند. آنها این شبکه را نزدیک تومور در بدن موش قرار دادند، زمانی که میدان مغناطیسی به این موش اعمال شد مقدار میدان در نقطه مورد نظر افزایش شدیدی یافت. پیش از این که میدان اعمال شود، پژوهشگران مقداری نانوذرات اکسید آهن زیست سازگار را به بدن موش تزریق کرده بودند.
ایده این روش زمانی جرقه خورد که محققان دریافتند که جراحی تومورها می‌تواند آسیب‌های بیشتری به بدن بزند، در نتیجه روش جایگزین و غیرمخربی لازم بود. در این روش جدید نانوذراتی که حامل داروهای ضد تومور هستند، به بدن بیمار تزریق خواهد شد. همچنین از این روش می‌توان برای بیمارانی که در آنها امکان انجام جراحی برای زدودن تومور وجود ندارد، استفاده کرد.
در یکی از آزمایشات، محققان نانوذرات اکسید آهن دارای پوشش مولکولی جهت بلوک کردن آنجیوجنیس را مورد استفاده قرار دادند. آنجیوجنیس برای ایجاد رگ‌ها در تومور جهت رشد آنها نیاز است. این نانوذرات به تنهایی قادرند تومورها را کوچک کنند، اما زمانی که از میدان مغناطیسی برای این کار استفاده شد، کاهش ابعاد تومور شدت بیشتری پیدا کرد. محققان می‌گویند نتایج حاصل از اعمال میدان مغناطیسی روی تومور همانند زمانی است که دوز دارو را دو برابر افزایش داده و از میدان مغناطیسی استفاده نکنیم.

استفاده از نانوذرات جدید جهت درمان سرطان‌ها، تحویل دارو به بافت‌های سالم را کاهش می‌دهد. محققان دانشگاه کیس وسترن با انجام بررسی‌های خود توانستند به نانوذرات جدیدی دستیابی پیدا کنند که ضمن رساندن داروها به سلول‌های تومورال، انتقال آنها به سلول‌های غیرهدف و سالم را به حداقل می‌رساند. استفاده از این نانو ذرات در مدل حیوانی توانست به مدت بیشتری در گردش خون گروه مورد آزمایش باقی بماند و رسوب بیشتری را در داخل تومورها نشان دهد. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند داروهای وابسته به نانوذرات در بسیاری از سلول‌های سرطانی انتقال نمی‌یابند زیرا تحویل آنها به سلول‌های تومورال به طور یکنواخت نبوده و در نتیجه مقادیر عظیمی از آنها در اطراف عروق جمع می‌شوند. به گفته محققان استفاده از این نانو ذرات جدید بر اساس نانو زنجیره‌های چند بخشی منجر به رساندن داروها به بیشتر سلول‌های سرطانی شده و باعث از بین رفتن سلول‌های توموری می‌شود. یافته‌های این تحقیق در نشریه نانو ACS‌ منتشر شده است.

محققان سنگاپوری با استفاده از خودآرایی نانوذراتی تهیه کرده‌اند که می‌تواند پزشکان را برای تشخیص بیماری‌ها بی‌نیاز از نمونه‌برداری کند. برای این که بتوان وجود یک بیماری نظیر سرطان را روی بافت‌های نرم تشخیص داد باید نمونه برداری از آن بافت انجام شود. اخیرا محققان سنگاپوری موسسه آاستار با استفاده از خودآرایی نانوذراتی تهیه کرده‌اند که می‌تواند پزشکان را بی‌نیاز از نمونه‌برداری کند. با این روش، ایمنی میکروسکوپ دو فوتونی، که روشی فلورسانس برای مشاهده سلول‌های سرطانی است، افزایش می‌یابد.
اگرچه روش میکروسکوپ دو فوتونی اطلاعات مناسبی درباره سلول‌ها ارائه می‌دهد بدون این که آسیبی به این سلول‌ها وارد شود، اما یافتن ماده مناسبی برای پیمایش نشر نوری چالش برانگیز است. نقاط کوانتومی که از عناصری نظیر سلنیوم و کادمیم ساخته می‌شود برای نمایش سلول بسیار مناسب هستند که دلیل آن روشنایی آنها و پایداری‌شان است. با این حال سمی بودن این نقاط کوانتومی موجب شده تا کاربردهای آن در زیست شناسی بسیار محدود شود.
«لیو» و همکارانش موفق شدند با استفاده از مواد آلی، رنگ‌های غیرسمی برای میکروسکوپ دو فوتونی ایجاد کنند. مشکل اصلی این مولکول‌ها آن است که قادر به جذب پرتو به مقداری کافی جهت ایجاد پدیده فلورسانس نیستند. این گروه تحقیقاتی موفق به حل این مشکل شده است. آنها برای این کار از دندریمر استفاده کردند. در مرکز این دندریمرها یک هسته آمین تری‌فنیل بوده که سه بازو از آن خارج شده است. این ساختار موجب می‌شود تا دندریمر بتواند پرتوهای بیشتری را جذب کند. برای این که بتوان سازگاری میان این دندریمرهای ستاره‌ای شکل را با سلول‌ها تست کرد، محققان از ترفند شیمیایی استفاده کردند. آنها از چیتوسان، پلی‌ساکاریدی طبیعی، الهام گرفتند. آنها از یک واکنش تیول-برومید استفاده کرده تا چند حلقه شکر گلوکز آمین را به بازوان دندریمر متصل کنند. با این کار مقدار سمیت دندریمر کاهش می‌یابد و می‌توان آنها را با استفاده از لیگندهای اسیدفولیک عامل‌دار کرد و سلول‌های سطح سرطان سین موسوم به MCF-7 را مورد هدف قرار داد.
نتایج این پژوهش نشان داد که با وارد کردن این رنگ دندریمری در آب، مولکول‌های رنگ خودآرایی داده و به‌ صورت نانوذراتی درمی‌آیند، همین امر موجب افزایش قدرت جذب می‌شود. محققان پس از تهیه این نانوذرات و ترکیب‌شان با سلول‌های MCF-7 موفق به تصویربرداری از سلول‌ها شدند که در تصویر فوق آمده است. از آن جایی که قریب به صد درصد سلول‌ها در این فرایند زنده می‌مانند، پس می‌توان از غیرسمی‌بودن این روش مطمئن شد. محققان قصد دارند از این روش در بدن موجود زنده استفاده کنند.

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه آلاباما نشان می‌دهد، ترکیب مشتق از سم عقرب می‌تواند به تشخیص بافت‌های سالم از بافت تومور مغزی کمک کند. بافت سرطانی و سالم با چشمان غیرمسلح یکسان به نظر می‌رسند و متخصصان بدنبال ابداع روشی مؤثر برای ایجاد تمایز بین بافت سالم و سرطانی مغز هستند.
متخصصان مغز و اعصاب در بیمارستان کودکان سیاتل با هدف برجسته کردن سلول های سرطانی در هنگام عمل جراحی، از پروتئین سم عقرب استفاده کردند که با اتصال به تومورهای سرطانی، تمایزی بین سلول های سالم و درگیر ایجاد می‌کند. محققان با ایجاد ارتباط نسخه ترکیبی این پروتئین با یک مولکول که در نور نزدیک به مادون قرمز می درخشد، به روش احتمالی «رنگ کردن تومور» دست پیدا کرده اند.
در نخستین مرحله تست، این ترکیب به ورید دم یک موش با پیوند تومور سرطانی انسان تزریق شد و ظرف 15 تا 20 دقیقه بافت تومور به حالت درخشان،‌ روشن و کاملا متمایز از سایر بافت ها درآمد. «هرالد زونتیمر» متخصص عصب شناسی دانشگاه آلاباما تأکید می کند: پپتیدها تنها با اتصال به یک ترکیب خاص می توانند وارد مغز شوند و ترکیب پروتئین مشتق از سم عقرب با ید رادیواکتیو برای استفاده در بیماران تقریبا ایمن به نظر می رسد.
سم عقرب علاوه بر خاصیت اتصال به سلول های تومور، قادر به عبور از سد جریان خون مغز بوده و می تواند مانع از ورود اغلب ترکیبات به مغز شود. تحقیقات صورت گرفته بر روی حیوانات نشان می دهد، روش درخشان کردن بافت تومور سرطانی علاوه بر تومورهای مغزی بر روی سلول های سرطان پروستات، روده، پستان و سایر سرطان ها نیز کاربرد دارد. شرکت Blaze Bioscience‌ مجوز این فناوری را از مرکز تحقیقات سرطان «فرد هاچینسون» دریافت کرده و آزمایش بالینی این ترکیب بر روی انسان از سال 2013 میلادی آغاز می شود.

محققان بيمارستان کودکان سياتل با کمک گرفتن از HIV توانستند به يک کودک مبتلا به لوکميا کمک کنند تا بر بيماري خود فائق آيد. اين نوع درمان که «ايمونوتراپي سلولار» ناميده مي‌شود، سلول‌هاي جنگنده بدن را عليه عفونت (T-cell) درگير خود کرده و آنها را برنامه‌ريزي مجدد مي‌کند. محققان در اين بيمار از فرم ناتوان شده HIV براي تغيير سيستم ايمني استفاده کردند تا سول‌هاي T را براي جنگ عليه سلول‌هاي سرطاني تحريک کنند. البته اين تست در مراحل ابتدايي خود است، اما از خود نشانه‌هايي بروز داده که مي‌تواند اميدهاي زيادي را در جنگ عليه سرطان برانگيزاند. Rebecca Gardener، انکولوژيست بيمارستان سياتل گفت سلول‌هاي T تغييريافته به سرطان‌هاي منشاء گرفته از خون حمله مي‌کند و آنها را تا مرز نابودي کامل مي‌کشاند. در واقع با اين کار، سلول‌هاي T بيمار گرفته شده، تغيير ماهيت داده شده و به آنها فهمانده مي‌شود که بايد سلول‌هاي لوکميا را بشناسند، سپس يک ماه بعد دوباره به بدن بيمار اينفيوژن مي‌شوند تا کار خود را به درستي انجام دهند.

نتايج مطالعه جديدي حاکي از آن است که ميزان 3 بدخيمي شايع يعني سرطان پستان، سرطان پروستات و سرطان کولورکتال، در بيماران مبتلا به پسوريازيس در مقايسه با جمعيت عادي کمتر است. البته در اين ميان در مورد لنفوما نظرات متفاوتي ارايه شده است. به طوري?که در بعضي مطالعه?ها ميزان بروز بيشتر لنفوما در اين دسته از بيماران گزارش شده است، حتي تا 35 درصد بيشتر. در اين ميان شدت بيماري پسوريازيس اهميت خاصي ندارد و تاثيري در ميزان بروز بيماري نمي‌گذارد. محققان اين مطالعه در تلاشند تا ميزان سرطان را در بيماران مبتلا به پسوريازيس که روي درمان ايمونوساپرسيو با عوامل بيولوژيکي يا سيکلوسپورين هستند با هم مقايسه کنند.

پژوهش انجام شده توسط انجمن سرطان آمریکا رابطه‌ای معکوس و مشهود را بین مصرف قهوه کافئین‌دار و مرگ و میر ناشی از سرطان‌های حلق و دهان نشان می‌دهد. محققان می‌گویند نوشیدن روزانه بیش از چهار فنجان در روز قهوه خطر مرگ ناشی از سرطان‌های اغلب کشنده دهانی را تا 50 درصد کاهش می‌دهد. محققان به منظور درک رابطه مصرف قهوه کافئین دار، قهوه بدون کافئین، چای و سرطان حلق و دهان کشنده، مطالعه‌ای آینده نگر را از سال 1982 بر روی 968 هزار و 432 مرد و زن سالم انجام دادند. طی 26 سال مطالعه، 868 مورد مرگ ناشی از سرطان حلق و دهان رخ داد.
پژوهشگران دریافتند که مصرف بیش از چهار فنجان قهوه کافئین دار در روز به نسبت مصرف گهگاه قهوه، با کاهش 49 درصدی خطر مرگ ناشی از سرطان‌های دهان مرتبط است. رابطۀ ذکر شده که به عنوان مولفه‌ای جدا از جنسیت، وضعیت سیگار کشیدن یا مصرف الکل به دست آمده، در مورد چای صدق نکرده است. سرپرست این پژوهش "ژانت هیلدربرند" در رابطه با یافته‌های این پژوهش که در نوع خود بدیع به شمار می‌رود، چنین می‌گوید: قهوه یکی از پرمصرف‌ترین نوشیدنی‌های دنیا است که حاوی انواع آنتی اکسیدان‌ها، پلی فنول و سایر ترکیبات فعال زیستی است که می‌تواند در محافظت علیه گسترش و پیشروی سرطان‌ها موثر واقع شود. وی در ادامه می‌افزاید: سرطان حلق و دهان در بین 10 سرطان شایع جهان قرار دارد. بنابراین، یافته‌های این پژوهش شواهد محرزی را مبنی بر اثر محافظتی قهوه کافئین دار در پیشروی سرطان‌های حلق و دهان نشان می‌دهد.
به گفته محققان، اکنون گرایش‌ها برای بررسی اینکه آیا مصرف قهوه می‌تواند موجب بهبودی بهتر پس از ابتلا به سرطان حلق و دهان شود، در برنامه‌های پژوهشی دانشمندان قرار دارد. یافته‌های این تحقیق، در نشریه آمریکایی اپیدمیولوژی منتشر شده است.

دانشمندان ابزار جدیدی ابداع کرده اند که برای پزشک در حین آزمایش روده همانند آیینه عقب ماشین عمل می کند و به وی در تشخیص توده ها کمک می کند. سرطان روده سومین سرطان شایع و دومین عامل عمده مرگ و میر ناشی از سرطان است. با وجود این که این بیماری در صورت تشخیص در مراحل اولیه ابتلا قابل درمان است اما در 90 درصد موارد بیماری زمانی تشخیص داده می شود که سرطان پیشرفت کرده باشد. درد شکم، اسهال، وجود خون در مدفوع و کاهش غیر منتظره وزن از علایم ابتلا به سرطان روده هستند. پزشکان برای بررسی علایم هشدار دهنده ابتلا به سرطان روده از روش کولونوسکوپی استفاده می کنند.
محققان اوایل امسال در مجله England Journal of Medicine نوشتند که برداشت آدنوم ها (توده های خوش خیم) در روده ، خطر مرگ ناشی از سرطان روده را 53 درصد کاهش می دهد. با این وجود نتایج مطالعات که در 15 سال گذشته انجام شده است، نشان می دهد که کولونوسکوپی های سنتی 21 تا 24 درصد از توده های خوش خیم را نشان نمی دهد. 12 درصد از توده های خوش خیم یک سانتی متری و بزرگتر در معرض خطر شدید سرطانی شدن قرار دارند. دلیل این که با استفاده از روش کولونوسکوپی نمی توان توده ها را تشخیص داد این است که آنها در چین و چروک های دیوار شکم مخفی هستند.
در موارد دیگر آدنوم ها (توده های خوش خیم) به دلیل این که شکم قبل از انجام این رویه کاملا خالی نشده است، دیده نمی شوند.
اکنون دانشمندان آمریکایی ابزار جدیدی به نام ˈرتروسکوپ چشم سومˈ ( Third Eye Retroscope) ابداع کرده اند که به همراه یک کولونوسکوپ استاندارد استفاده می شود و موجب تقویت تشخیص می شود. این چشم سوم به یک دوربین ویدیویی اضافی مجهز است و مناطق پشت چین و چروک ها را که از دید مستقیم کولونوسکوپ مخفی می ماند، آشکار می کند. این دوربین شامل یک ضمیمه جی ( J ) شکل است که به نوک یک کولونوسکوپ چسبیده است. نتایج مطالعات نشان می دهد که این دید اضافی میزان تشخیص را به ویژه در میان بیمارانی که با خطر زیاد ابتلا به سرطان روده روبرو هستند، به طور چشمگیری افزایش می دهد .
نتایج یک مطالعه بین المللی بر روی 395 بیمار که اوایل امسال در مجله World Journal Of Gastroenterology منتشر شده است ، نشان می دهد که کولونوسکوپی چشم سوم در افرادی که در معرض خطر شدید ابتلا به سرطان روده قرار دارند و در مردم عادی به ترتیب 30 و 23 درصد توده های خوش خیم بیشتری را آشکار می کند. با استفاده از این ابزار هیچ توده خوش خیم بزرگی از دید مخفی نمی ماند. برای بیماران استفاده از این روش دقیقا مشابه انجام کولونوسکوپی است. استفاده از این ابزار موجب افزایش زمان انجام این رویه نمی شود و آماده سازی برای انجام این رویه دقیقا مشابه کولونوسکوپی است. این در حالی است که پزشکان باید برای استفاده از این ابزار و چگونگی نگاه کردن به دو تصویر هم زمان آموزش ببینند. استفاده از این ابزار در سال 2009 مورد تایید سازمان نظارت بر غذا و داروی آمریکا قرار گرفت .این ابزار در حال حاضر تنها در آمریکا در دسترس است اما سازندگان آن قصد دارند تا در چند سال آینده این ابزار را به انگلیس نیز وارد کنند.

پژوهشگران آلماني به تازگي اقدام به نمونه‌برداري از توده‌هاي پستاني با هدايت MRI کرده‌اند. اين پژوهشگران با استفاده از دستگاه‌هاي يک تسلا، توالي‌هاي مختلف تصويربرداري را مورد آزمايش قرار دارند تا بهترين توالي براي تصويربرداري حين انجام نمونه‌برداري مشخص گردد. در اين طرح 75 نمونه از 69 بيمار با ميانگين سني 53 سال (78-35 سال) باموفقيت گرفته شد. MRI امکان تعيين مکان دقيق و سريع ضايعه را فراهم نمود. ميانگين زمان لازم براي تکميل نمونه‌برداري با هدايت MRI 12 دقيقه اعلام شد. هيچگونه ضايعه يا عارضه‌اي براي بيماران در حين انجام نمونه‌برداري رخ نداد و پزشکان نيز انجام اين نمونه‌برداري را آسان و بدون مشگل گزارش کردند. پژوهشگران نتيجه‌گيري کردند بيوپسي از توده‌هاي پستان با هدايت MRI يک روش بي‌خطر و کمک کننده است و با فراهم کردن تصاوير متحرک و زنده‌اي که لحظه‌به‌لحظه از حرکت سوزن بيوپسي فراهم مي‌کند، انجام بيوپسي را تسهيل مي‌نمايد.

آنالیز عملکرد تنفسی می‌تواند برای غربالگری سرطان کولون (روده بزرگ) و رکتوم (مقعد) مورد استفاده قرار گیرد. گروهی از محققان که یافته‌های پژوهشی آن‌ها در نشریه انگلیسی جراحی منتشر شده است، با جمع‌آوری و پردازش نمونه‌های بازدم 37 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال و نیز 41 فرد سالم دریافتند الگوهای مختلف ترکیبات آلی فرار (VOC)‌ قادر است بیماران مبتلا به این سرطان را از گروه شاهد متمایز کند. محققان از شبکه عصبی احتمالاتی برای شناسایی الگوی فرآیند ترکیبات آلی فرار در دو گروه مورد مطالعه استفاده کردند که این روش قادر به تعیین بیماران مبتلا با دقت بیش از 75 درصد بود. به گفته محققان اگرچه روش نمونه‌گیری تنفسی، روشی بسیار آسان و غیرتهاجمی است و هنوز در مرحله اولیه توسعه خود است اما یافته‌های این مطالعه ما را به حمایت بیشتری از ارزش این تست به عنوان یک ابزار برای غربالگری کمک می‌کند. سرطان کولورکتال شایع‌ترین سرطان دستگاه گوارش است و هنگامی رخ می‌دهد که سلول‌های غیرطبیعی در دیواره روده بزرگ یا مقعد رشد کنند.

شناسایی پروتئین‌های دخیل در توسعه سرطان کلیه، به طور بالقوه می‌تواند به پیش‌بینی متاستاز این سرطان کمک کند. تیمی از محققان که یافته‌های آن‌ها در نشریه «مولکولی و پروتئومیکس سلولی» منتشر شده، با استفاده از طیف سنجی جرمی توانستند 29 پروتئین را که به احتمال زیاد در گسترش سرطان کلیه نقش دارند، شناسایی کنند که تمامی این پروتئین‌ها به بدخیمی‌های دیگر مرتبط بوده‌اند. محققان با اشاره به نتایج این تحقیق اظهار کردند: این کشف می‌تواند در تشخیص تومورهای تهاجمی مؤثر باشد و اقدامات درمانی فشرده‌تری را با اقدام‌های به موقع برای بیماران مبتلا فراهم کند.
نتایج حاصل از این تحقیق، ضمن بیان این که متاستاز کارسینوم سلول کلیوی یکی از بدخیمی‌های مقاوم به درمان با یک پیش‌آگهی بسیار ضعیف است، می‌افزاید اگرچه تکنولوژی تصویربرداری در تشخیص تومورهای کلیه افزایش یافته‌اند، ولی با وجود این 25 تا 30 درصد آنها زمانی یافت می‌شوند که بسیار پیشروی کرده‌اند. به گفته محققان، اگر پزشکان بتوانند تعیین کنند که کدام یک از تومورهای کلیوی این پروتئین‌ها را دارا هستند و تمایل زیادی به گسترش دارند، آنها می‌توانند در کنترل و درمان بیماران مبتلا به تومورهای بدخیم نقش داشته باشند و نیز هزینه‌ها و درمان‌های فشرده و سخت، به بیمارانی که این پروتئین‌ها را ندارند، تحمیل نمی‌شود.

محققان دانشگاه تنسي يك فرآيند ليزري فوق سريع ايجاد كرده‌اند كه مي‌تواند به عنوان درمان غير تهاجمي براي سرطان بويژه در سرطانهاي مغزي مورد استفاده قرار بگيرد. اين فناوري در مركز كابردهاي ليزر دانشگاه تنسي ايجاد شده و به بررسي و تخريب تومورهاي سرطاني مي‌پردازد. اين شيوه از يك ليزر فمتوثانيه استفاده كرده كه بسيار پر سرعت بوده و در سرعت يك كوادريليوم ثانيه،‌ پالس ارسال مي‌كند. چنين سرعت بالايي، زوم كردن در يك منطقه خاص براي بررسي و نقشه‌برداري دقيق از يك تومور را ممكن مي‌سازد.
حتي مناطق داراي دسترسي مشكل نيز مي‌توانند با پالسهاي فوق كوتاه در دسترس قرار بگيرند كه همچنين استفاده از تابش شديد را ممكن مي‌سازد. هنگامي كه منطقه سرطاني به دقت شناسايي و هدف‌گيري شد،‌ تنها بايد شدت تابش ليزري بالا رفته تا تومور را بسوزاند. به همين دليل، اين ليزر از پتانسيل دقيق‌تري نسبت به شيوه‌هاي كنوني برخوردار بوده و در عوض جراحي‌هاي تهاجمي، به بيماران درمان سرپايي را ارائه مي‌كند.
اين فناوري جديد بخصوص براي درمان بيماران سرطان مغز مفيد بوده چرا كه مكانيسم تصويربرداري مي تواند با يك شيوه غيرتهاجمي در لايه‌هاي نازك استخوان مانند جمجمه نفوذ كند. به دليل دقت بالاي اين شيوه، ‌شانس كمتري در مورد خسارات جانبي بر بافت سالم مغزي وجود دارد. علاوه بر آن، اين فناوري بر محدوديتهاي درمان فتوديناميك و جراحي در مواردي كه برداشتن تمام بافت سرطاني ممكن نبوده، غلبه كرده است. اين محققان اكنون در حال كار بر روي تجاري‌سازي فناوري خود با كمك بنياد پژوهش دانشگاه تنسي هستند.

باوجود آنكه انجام تست‌هاي غربالگري باعث كاهش تعداد موارد سرطان‌هاي سرويكس شده‌اند، هنوز زناني هستند كه زندگي خود را در اثر ابتلا به اين بيماري مي‌بازند. تست‌هاي كنوني كه حساسيت كمي دارند نياز به تكرار مجدد، حداقل هر 3 سال يك‌بار دارند و بسياري از تست‌ها كه «نتايج غيرقابل‌ اعتماد» دارند نيز بايد دوباره گرفته شوند. تست جديد كه يك تست تكميلي است،‌ اين پتانسيل را دارد تا تعداد موارد تشخيص‌هاي داده نشده را كم كند. محقق ارشد اين مطالعه اظهار مي‌دارد: «از آنجا كه حدود 70 درصد همه موارد سرطان سرويكس در اثر دو نوع ويروس HPV16 و HPV18 رخ مي‌دهند، روش جديد مي‌تواند پروتئين‌هاي اين دو نوع ويروس يا ويروس‌هاي انكوژنيك ديگر را در سلول‌ها تشخيص دهد و به اين ترتيب امكان تفسير عيني از نتايج آزمون فراهم مي‌شود.» در دستورالعمل‌ جديدي كه در ماه مي امسال منتشر شد، زنان بايد هر 3 تا 5 سال يكبارتحت‌ پاپ‌اسمير قرار گيرند اما اگر در همان زمان از نظر HPV غربالگري شوند، مي‌توانند براي انجام تست بعدي 5 سال صبر كنند.

به تازگي محققان كانادايي به اين موضوع تمايل نشان داده‌اند كه چگونه محيط‌كاري فرد مي‌تواند خطر پيشرفت سرطان پستان را تحت‌تاثير قرار دهد. در همين رابطه آنها دريافتند كه بعضي مشاغل كه افراد را در معرض مواجهه با مواد شيميايي بالقوه مختل كننده هورمون قرار مي‌دهند و همچنين كارسينوژن‌ها مي‌توانند در مقايسه با زناني كه در اين محيط‌ها قرار ندارند، خطر پيشرفت‌ سرطان پستان را تا 42 درصد بيشتر كند.
در اين مطالعه هزار و شش فرد مبتلا به سرطان پستان و هزار و 146 زن سالم ساكن در مناطقي كه توزيع متنوعي را از نظر مواجهه با مشاغل صنعتي و كشاورزي نشان مي‌دهند، مورد بررسي قرار دادند. اين مناطق به عنوان مكاني از نظر تعداد نسبتا بالاي موارد سرطان پستان نيز شناخته شده بود. گزارش نهايي حاكي از آن است كه در يك دوره بيش از 10 سال، زناني كه در كارخانه‌‌هاي توليدكننده پلاستيك خودرو و غذاهاي كنسروي كار كرده‌اند، با افزايش خطر 2 برابري ابتلا به سرطان پستان دست و پنجه نرم مي‌كنند. زناني نيز كه در مشاغل مرتبط با كشاورزي سرگرم بوده‌اند، با افزايش 34 درصدي در ابتلا به سرطان پستان مواجه هستند. اين يافته‌ها نشان از تاثيرگذاربودن محيط اطراف زنان در ابتلاي آنها به سرطان پستان دارد. خصوصا آنكه مدت مواجهه آنها با مواد مولد سرطان طولاني‌مدت بوده باشد، زيرا اين افراد معمولا از سنين کودکي در مواجهه با اين مواد سرطان‌زا قرار مي‌گيرند.

يك تيم از محققان دانشگاه «مريلند» رباتي را طراحي كرده‌اند كه در زمينه جراحي مغز و اعصاب و خارج‌سازي تومورهاي درون جمجمه‌اي دستيار قابلي به شمار مي‌رود. اين ربات به اختصار MINIR ناميده مي‌شود. اين ربات مي‌تواند به كمك يك اسكنر MRI ميدان ديدي سه بعدي از موضع دقيق تومور فراهم آورد تا امكان ادامه جراحي با درجه اطمينان بسيار بالاتري به وجود آيد. با همکاري اين ربات خارج كردن تومورها بسيار دقيق‌تر و مطمئن‌تر انجام خواهد شد و از سوي ديگر ريسك بروز خطرهاي ناشي از جراحي به حداقل ممكن خود مي‌رسد. با پشت‌سر گذاشته شدن فاز اوليه، اميد مي‌رود كه اين ربات به اتاق‌هاي جراحي نزديك‌تر شود. انجمن بين‌المللي سلامت با اهداي 2 ميليون دلار به عمليات توسعه و طراحي، اين ربات کمک كرده تا هر چه سريع‌تر بتواند به جمع ربات‌هاي پزشكي قابل‌اعتماد در اتاق‌هاي عمل بپيوندد. طراحان اين ربات معتقدند، MINIR توانايي ايجاد يك انقلاب را در زمينه تشخيص و درمان تومورهاي مغزي و درون جمجمه‌اي دارد و مي‌تواند با بالابردن دقت جراحي، كيفيت زندگي بيماران مبتلا به تومورهاي مغزي را بهبود بخشد.

سازمان غذا و داروي آمريکا به تازگي کابوزانتينيب(Cabozantinib) با نام تجاري کومتريک (Cometriq) را براي درمان بدخيمي متاستاتيک مدولاري تيروييد مورد تاييد قرار داده است. بدخيمي مدولاري تيروييد، در سلول‌هاي توليدکننده هورمون کلسيتونين غده تيروييد ايجاد مي‌شود. اين نوع سرطان ممکن است بدون هيچ سابقه قبلي يا در خانواده‌هايي که موتاسيون ژنتيکي خاصي دارند رخ دهد. به دليل اين موتاسيون خاص فرد به يک يا حتي چند بدخيمي سيستم اندوکرين- از جمله بدخيمي مدولاري تيروييد- مبتلا مي?شوند. انستيتوي ملي سرطان آمريکا تخمين زده است که براي بيش از
56 هزار آمريکايي در سال 2012 تشخيص بدخيمي تيروييد گذاشته خواهد شد و 18 هزار نفر به دنبال ابتلا به اين بيماري جان خود را از دست خواهند داد. سرطان مدولاري تيروييد حدود 4 درصد از بدخيمي‌هاي تيروييد را شامل مي‌شود. کومتريک، دومين داروي مورد تاييد FDA براي درمان سرطان مدولاري تيروييد طي 2 سال اخير است. در سال 2011 ميلادي، اين سازمان کاپرلسا (Caprelsa) را براي درمان مبتلايان به بدخيمي نادر مدولاري تيروييد مورد تاييد قرار داده بود. کومتريک، يک مهارکننده کيناز است که پروتئين‌هاي کيناز غيرطبيعي دخيل در رشد و تکامل بدخيمي سلول‌هاي مدولاري تيروييد را بلوک مي‌کند. ايمني و اثربخشي کومتريک در يک مطالعه باليني با شرکت 330 بيمار مبتلا به سرطان مدولاري تيروييد مورد بررسي قرار گرفت. درمان با کومتريک طول مدت زندگي بدون پيشرفت سرطان را کاهش داد و در برخي از اين بيماران اندازه تومور را نيز کوچک‌تر کرد. در بيماران دريافت‌کننده کومتريک مدت زمان توقف رشد تومور به طور متوسط 11 ماه و در دريافت‌کنندگان دارونما 4 ماه بود. در 27درصد از بيماران تحت درمان با کومتريک پس از گذشت 15 ماه از شروع مصرف کاهش اندازه تومور گزارش شد. شايع‌ترين عوارض جانبي کومتريک در مطالعات عبارت بودند از اسهال، التهاب و زخم‌هاي دهاني، قرمزي و درد در انتهاها (سندرم دست- پا)، کاهش وزن، کاهش اشتها، تهوع، ضعف، دردشکمي و يبوست.

آسپرین می‌تواند خطر ابتلا به سرطان کبد و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های کبدی را کاهش دهد. مطالعات جدید حاکی از آن است که مصرف روزانه آسپرین با کاهش خطر ابتلا به سرطان کبد و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های مزمن کبدی همراه است. این مطالعه بر روی بیش از 300 هزار نفر که درسنین50 تا 71 سالگی بودند به مدت 10 تا 12 سال انجام گرفت. این افراد آسپرین و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) را استفاده می‌کردند. در این بررسی، بیش از 400 شرکت‌کننده به علت بیماری مزمن کبدی درگذشتند و همچنین 250 فرد مبتلا به سرطان کبد تشخیص داده شدند. در مقایسه با افرادی که داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مصرف نمی‌کنند، افرادی که آسپرین مصرف می‌کنند، مشخص شد 45 درصد کمتر احتمال دارد در اثر بیماری کبدی مزمن جان خود را از دست دهند و 41 درصد کمتر احتمال دارد که مبتلا به سرطان کبد شوند.
تحقیقات گذشته نشان داده است آسپرین و انواع دیگر از داروهای ضد درد غیر استروئیدی ممکن است به کاهش خطر ابتلا به برخی از سرطان‌ها کمک کند. از دلایل ناشناخته بیماری‌های کبدی و سرطان کبد، ویروس و عفونت بیماری هپاتیت و مصرف الکل است که با چاقی و دیابت نیز مرتبط است. این مطالعه در مجله the National Cancer Institute منتشر شده است.

پژوهش محققان سوئدی نشان می‌دهد مردانی که روزانه میزان معمولی از نوشیدنی‌های شیرین را مصرف می‌کنند در خطر افزایش ابتلا به نوع تهاجمی سرطان پروستات قرار دارند. محققان به منظور درک رابطه بین نوشیدنی‌های شیرین و خطر سرطان پروستات، هشت هزار مرد 45 تا 75 ساله را به مدت تقریبا 15 سال مورد بررسی قرار دادند. بر اساس این گزارش، افرادی که روزانه 330 میلی لیتر نوشیدنی شیرین مصرف می‌کردند، 40 درصد بیش از سایرین در خطر ابتلا به نوع مزمن سرطان پروستات که مستلزم درمان است، قرار دارند. مصرف رژیم غذایی غنی از برنج و پاستا خطر ابتلا به نوع خفیف‌تر این بیماری را که نیازی به درمان ندارد، 31 درصد و مصرف بالای غلات صبحانه‌ای شیرین این درصد را به 38 درصد افزایش می‌دهد.
به گفته "ایزابل دریک" محقق دانشگاه لوند و سرپرست این پژوهش، گرچه تحقیقات بیشتری برای هرگونه رهنمودهای غذایی لازم است اما باید در نظر داشت که دلایل کافی و بسیاری برای عدم مصرف نوشیدنی‌های شیرین وجود دارد. تحقیقات پیشین نشان داده است چینی‌ها و ژاپنی‌های مهاجر به آمریکا، بیش از سایر همتایان خود که در کشورشان زندگی می کنند به سرطان پروستات مبتلا می‌شوند. "دریک" در این رابطه می‌گوید: " مطالعات بیشتری برای درک تاثیر رژیم‌های غذایی متفاوت بر ژن‌ها لازم است تا بتوان برای گروه‌های خاص پر خطر رهنمودهای غذایی و نوشیدنی را در نظر گرفت." این پژوهش در مجله "the American Journal of Clinical Nutrition " منتشر شده است.

نتايج مطالعه‌اي كه به تازگي منتشر شده حاكي از آن است كه زنان مصرف‌كننده چاي سبز مي‌توانند خطر پيشرفت بعضي از سرطان‌هاي دستگاه گوارش را در خود كاهش دهند، به‌خصوص سرطان‌هاي معده، مري و كولوركتوم. بدين منظور پژوهشگران چيني زناني را از مطالعه سلامت زنان شانگهاي وارد كردند كه دربرگيرنده حدود 75 هزار زن ميانسال و مسن است. در گفت‌وگوي اوليه، از زنان سوال شد كه چاي مي‌نوشند يا خير. نوع چاي و مقدار آن نيز سوال شد. محققان دريافتند كه نوشيدن منظم چاي (حداقل 3 بار در هفته براي مدت بيش از 6 ماه) با 17 درصد كاهش خطر در انواع سرطان‌هاي دستگاه گوارش همراه است. به‌خصوص افرادي كه 2 تا 3 فنجان در روز (حداقل 150 گرم چاي در ماه) چاي مي‌نوشيدند، با كاهش 21 درصدي خطر سرطان‌هاي دستگاه گوارش مواجه بود. اين ميزان كاهش بيشتر تمايل داشت كه سرطان‌هاي معده/روده و كولوركتال را مديون خود سازد. محقق ارشد اين مطالعه در توضيح بيشتر مدعي است. «كاهش خطر 27 درصدي براي همه انواع سرطان دستگاه گوارش ميان زناني ديده شد كه به مدت حداقل 20 سال، به طور منظم چاي نوشيده بودند. با مصرف طولاني‌مدت چاي، خطر سرطان كولوركتال تا 29 درصد كاهش يافت. اين نتايج نشان مي‌دهند كه به‌خصوص مواجهه تجمعي طولاني‌مدت مي‌تواند مهم باشد.

سازمان غذا و داروي آمريکا رگورافنيب (regorafenib) با نام تجاري استيوارگا(Stivarga) را براي درمان مبتلايان به بدخيمي کولورکتال متاستاتيک مورد تاييد قرار داده است. استيوارگا يک مهارکننده مولتي کيناز است که آنزيم‌هاي متعدد دخيل در پيشرفت بدخيمي را مهار مي‌کند. اين دارو يک ماه قبل از موعد مقرر براي اعلام نتيجه بررسي‌ها، از سوي سازمان غذا و داروي آمريکا تاييد شد. استيوارگا دومين داروي مورد تاييد از سوي FDA طي 2 ماه گذشته است. براساس آمار ارائه شده از سوي اداره کنترل و پيشگيري از بيمارهاي آمريکا، بدخيمي کولورکتال سومين سرطان شايع ميان مردان و زنان است. اثربخشي و ايمني استيوارگا در يک مطالعه باليني با شرکت 760 بيمار تحت درمان با تشخيص بدخيمي کولورکتال متاستاتيک بررسي شد. بيماران به طور تصادفي استيوارگا يا دارونما دريافت کردند. مصرف استيوارگا يا دارونما تا زمان عود بدخيمي يا غيرقابل تحمل شدن عوارض ادامه يافت. نتايج نشان دادند درمان‌شدگان با استيوارگا در مقايسه با دريافت‌کنندگان دارونما طول عمر بيشتري داشتند. همچنين زمان تاخير در رشد تومور در دريافت‌کنندگان استيوارگا به طور متوسط 2 ماه بيشتر بود. شايع‌ترين عوارض گزارش‌شده از سوي بيماران تحت درمان با استيوارگا عبارت بودند از ضعف و بي‌حالي، کاهش اشتها، نشانگان دست – پا(اريتروديس استازي کف دست و پا)، اسهال، زخم‌هاي دهان(موکوزيت)کاهش وزن، عفونت، افزايش فشارخون، ديس فوني(تغيير صدا).

محققان اعلام کردند که مرگ و میر ناشی از سرطان تخمدان در 20 سال گذشته به دلیل تشخیص زودهنگام و درمان بهتر این بیماری 26 درصد کاهش یافته است. همچنین طول زندگی زنانی که از سرطان تخمدان جان سالم به در می برند به ویژه در میان زنان 40 تا 60 سال افزایش یافته است.
سرطان تخمدان به ˈقاتل خاموشˈ معروف است زیرا تشخیص این بیماری دشوار است و اغلب فقط زمانی تشخیص داده می شود که به سایر بخش های بدن نیز گسترش یابد. سرطان تخمدان پنجمین شکل رایج سرطان در میان زنان است به طوری که سالانه در انگلیس 6500 مورد از این بیماری تشخیص داده می شود.
دانشمندان شبکه اطلاعات ملی سرطان، اطلاعات در زمینه مرگ و میر و بقای زنان مبتلا به سرطان تخمدان را از سال 1989 با جدیدترین آمار از سال 2009 مقایسه کردند. محققان متوجه شدند که میزان مرگ و میر از 9/11 درصد در 100 هزار زن به 8/8 درصد در سال 2009 کاهش یافته است . این آمارکاهش 26 درصدی را از سال 1989 نشان می دهد. همچنین تقریبا سه چهارم زنانی که از این بیماری جان سالم به در برده بودند دستکم یک سال زندگی کردند و 44 درصد پنج سال بعد هنوز زنده بودند. در سال 1989 نیمی از بیماران بیش از یک سال زنده ماندند و تنها یک سوم آنها پنج سال زندگی کردند.
در این میان بیشترین پیشرفت در طول زندگی زنانی که از سرطان تخمدان جان سالم به در برده بودند در میان زنان 40 تا 60 ساله دیده شد. این پیشرفت ها به دلیل پیشرفت در مراقبت است به طوری که بیماران معمولا ترجیح می دهند که به مراکز تخصصی زنان و زایمان که توسط جراحان بسیار با تجربه اداره می شوند، مراجعه کنند. ˈاندی نوردینˈ مشاور متخصص زنان که در انجام این مطالعه مشارکت داشته است در این مورد گفت : کاهش در میزان مرگ و میر زنان مبتلا به سرطان تخمدان، پیشرفت های انجام شده در تشخیص و درمان این بیماری را از قبیل پیشرفت در تصویربرداری، جراحی و درمان های شیمی درمانی منعکس می کند.

پژوهشگران در تحقيقات اخير خود دريافتند: ميان آلرژي و خطر ابتلا به نوعي سرطان مغز رابطه مستقيم وجود دارد. اين مطالعات حاكي از آن است كه اين رابطه در زنان قوي‌تر است، اگرچه خطر ابتلا به تومور مغزي در مردان با انواع خاص آلرژي نيز كمتر است. تومورهاي مغزي موسوم به glioma داراي پتانسل لازم جهت سركوب سيستم ايمني را دارا هستند. دانشمندان در اين پژوهش توانستند نمونه‌هاي ذخيره شده خون بيماراني را كه دهه‌ها قبل از تشخيص ابتلا به تومور مزبور از آن‌ها گرفته شده بود، تحليل كنند. آن‌ها از نمونه خون‌هاي بانك جانوس سرم (Janus Serum) در نروژ استفاده كردند كه داراي نمونه‌خون‌هاي گردآوري شده از شهروندان طي سنجش‌هاي پزشكي سالانه‌ يا اهداكنندگان خون در 40 سال گذشته است.
اين محققان از نمونه‌هاي خون بين سال‌هاي 1974 و 2007 متعلق به 594 نفر مبتلا به glioma كه 347 نفر از آن‌ها به glioblastoma نيز مبتلا بودند، استفاده كردند. آن‌ها دريافتند كه زنان و مرداني كه نمونه‌هاي خونشان حاوي آنتي‌بادي‌هاي مرتبط با آلرژي بودند در مقايسه با افراد فاقد هر گونه آلرژي، در 20 سال پس از دادن خون تقريباً 50 درصد كمتر در معرض ابتلا به چنين توموري بودند. همچنين مشخص شد كه زنان با نمونه خون داراي آنتي‌بادي‌هاي آلرژي، 50 درصد كمتر در معرض ابتلا به معمول‌ترين تومورهاي مغزي يعني glioblastoma بودند. اين اثر براي مردان گزارش نشد.
جوديت شوارتزباوم، پژوهشگر دانشگاه اوهايو بر اين باور است كه هر چه بازه زماني ابتلا به آلرژي قبل از تشخيص تومورglioma طولاني‌تر باشد، امكان سركوب آلرژي‌ها توسط اين اين تومور كمتر است و اين امر كاهش ريسك گسترش تومور را به دنبال دارد. وي مدعي است كه سطوح بالاتر آنتي‌بادي‌هاي در حال گردش در بدن افراد مبتلا به آلرژي‌ها ممكن است محرك سيستم ايمني بدن آن‌ها باشد و در واقع غياب آلرژي بزرگترين پارامتر خطر براي ابتلا به اين نوع تومور مغزي است. مطالعات قبلي بر مبناي گزارشات خود بيماران مبتلا به اين نوع سرطان مغز در خصوص آلرژي آن‌ها بودند و هيچ يك از آن‌ها به نمونه‌هاي خون متعلق به 20 سال قبل از تشخيص سرطان دسترسي نداشتند. نتايج اين پژوهش در مجله National Cancer Institute انتشار يافت.

گروهي از محققان دانشگاه «Connecticut» به رهبري «جيمز روسلينگ» با استفاده از يک حسگر ساخته شده از نانولوله‌هاي کربني فشرده که با نانوذرات طلا روکش‌دهي شده بودند، ابزار ميکروسيالي ارزان براي تشخيص سرطان دهان توليد کرده‌اند. بنابر گفته محققان اين ابزار را مي‌توان تغيير داد و از آن براي شناسايي سرطان‌هاي ديگر استفاده کرد. بررسي‌هايي که بر روي 78 بيمار مبتلا به سرطان دهان و 49 نمونه کنترل انجام شد، نشان داد که ميزان اختصاصي بودن اين روش در تشخيص سرطان دهان 98 درصد و حساسيت باليني آن 89 درصد است. با وجودي که گروه‌هاي تحقيقاتي ديگري نيز روش‌هايي براي تشخيص سرطان دهان با استفاده از نشانگرهاي زيستي خون ابداع کرده‌اند، اما تمام اين روش‌ها بر فناوري‌هاي گران و زمان‌بر مبتني هستند.
اين ابزار ميکروسيالي جديد مي‌تواند به‌ طور هم‌زمان مقادير بسيار پايين چهار پروتئين را که به‌ همراه يکديگر نشان‌دهنده وجود سرطان دهان هستند، تشخيص دهد. در اين کار دانه‌هاي مغناطيسي که هر يک با 120 هزار مولکول پادتن پوشيده شده‌اند، براي گرفتن مقادير بسيار پايين پروتئين‌هاي نشانگر و بيرون کشيدن آنها از نمونه خون مورد استفاده قرار مي‌گيرند. سپس اين دانه‌ها به‌ درون يک ابزار ميکروسيالي تزريق شده و از روي عناصر حسگري عبور داده مي‌شوند. خروجي الکتريکي هر حسگر نشان‌دهنده سطح يک پروتئين خاص در نمونه خون است.
بنابر گفته اين محققان، کل فرايند تشخيصي حدود 50 دقيقه طول مي‌کشد. قيمت هر يک از اين تراشه‌هاي حسگري يک‌بار مصرف که از نانولوله‌هاي کربني ساخته شده‌اند، حدود 9 دلار است. در ساخت دستگاه الکترونيکي که سيگنال‌هاي حسگري را مي‌خواند، از قطعات و پمپ‌هاي الکترونيکي موجود استفاده شده است و هزينه اين دستگاه در مجموع زير 26 هزار دلار است. اين هزينه پايين امکان خريد آن را تقريباً براي تمام آزمايشگاه‌هاي زيست‌پزشکي فراهم مي‌آورد. محققان موسسه ملي تحقيقات دندان و سر، دانشگاه «Salve Regina»، بنياد نوآوري تحقيقاتي سرطان مالزي و دانشگاه مالايا در اين مطالعه مشارکت داشته‌اند. جزئيات اين تحقيق در مقاله‌اي با عنوان «Ultrasensitive detection of Cancer biomarkers in the clinic using a nanostructured microfluidic assay» در مجله «Analytical Chemistry» منتشر شده است.

محققان مؤسسه سرطان دانشگاه پيتزبورگ با استفاده از يك تركيبي گياهي به نام فنيتيل ايزوتيوسيانات يا PEITC‌ توانستند مانع از رشد تومورهاي پستاني در يك مدل موش مبتلا به سرطان پستان شوند. محققان به منظور تعيين اثربخشي PEITC‌ بر روي تومورهاي پستاني موش‌ها، آنها را تحت يك رژيم غذايي همراه با PEITC‌ به مدت 29 هفته قرار دادند و سپس ارزيابي‌هاي آسيب‌شناسي، اندازه تومور و ميزان شيوع آن همراه با تكثير سلولي و آپوپتوزيس را بررسي كردند. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد: تجويز فنيتيل ايزوتيوسيانات توانست تا 56.3 درصد رشد سرطان پستان در موش‌ها را كاهش دهد.
محققان با اشاره به نتايج حاصل از اين تحقيق اظهار كردند: استفاده از اين تركيبات مانند فنيتيل ايزوتيوسيانات كه عوامل رشد سرطان را كاهش مي‌دهد و يا از ابتلا به آن جلوگيري مي‌كند، قادر به شناسايي نشانگرهاي زيستي خاص است كه ممكن است در تحقيقات باليني آينده مفيد باشد. البته به گفته محققان انجام اين آزمايشات و كشف اين نشانگرها كه توسعه سرطان را به تعويق مي‌اندازد و يا از ديدن آن جلوگيري مي‌كند، بسيار گران قيمت و وقت‌گير است

محققان نانوزنجیرهایی ساخته‌اند که قبل از تبدیل شدن سلول‌های متاستاز به یک بافت جدید، روی آنها قرار گرفته و با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) محل آنها را شناسایی می‌کنند. سلول‌های بدخیم که از تومور اولیه جدا می‌شوند، در کل بدن به شکلی غیرقابل کنترل پخش شده و با ایجاد تومورهای جدید در نقاط دیگر، موجب مرگ بیمار می‌شوند. حال گروهی از محققان دانشگاه «Case Western Reserve» روشی برای تشخیص این متاستازها در سرطان سینه موش یافته‌اند که می‌تواند بسیار زودتر از روش‌های فعلی، این سلول‌های جابه‌جاشونده را شناسایی کند؛ با استفاده از این روش امکان تشخیص زودهنگام متاستاز و نجات بیماران سرطانی ایجاد می‌شود.
از تصاویر حاصل از این روش که نشان‌دهنده محل و اندازه سلول‌های متاستاز است، می‌توان در جراحی هدایت‌شده و خارج کردن آنها و یا رسانش داروهای ضدسرطان به‌ صورت هدفمند و کشتن این سلول‌ها استفاده کرد. «افستاتیوس کاراتاناسیس»، استادیار مهندسی زیست‌پزشکی و نویسنده اصلی این کار می‌گوید: میکرومتاستازها با چشم غیرمسلح قابل رویت نیستند، اما شما باید محل دقیق آنها را در این مرحله تشخیص داده و همه آنها را از بین ببرید. حتی اگر یک سلول نیز از چشم شما دور بماند، زمان زنده ماندن بیمار افزایش می‌یابد، اما همین سلول می‌تواند در نهایت به مرگ وی منجر شود.
فناوری‌های تشخیص تومور نمی‌توانند سلول‌های سرطانی را که در نقاط جدید جای گرفته‌اند، شناسایی کنند، زیرا این سلول‌های جابه‌جاشده شبیه تومورهای جاافتاده رفتار نمی‌کنند. پس از آنکه سلول‌های سرطان سینه وارد جریان خون می‌شوند، اغلب در کبد، طحال یا ریه‌ها جای گرفته و شروع به بیان بیش از اندازه مولکول‌های سطحی به‌ نام اینتگرین‌ها می‌کنند. اینتگرین‌ها به‌ عنوان یک چسب میان سلول سرطانی و لایه داخلی یک رگ خونی که غذا را به بافت می‌رساند، عمل می‌کنند. «کاراتاناسیس» می‌گوید: ما اینتگرین‌ها را هدف می‌گیریم. دیواره‌های یک رگ خونی معمولی در سمتی که خون جریان دارد، اینتگرین تولید نمی‌کند، مگر اینکه سلول‌های سرطانی در آنجا قرار داشته باشند.
محققان برای انجام این کار به نانوذراتی نیاز داشتند که بتوانند از جریان اصلی خون خارج شده و روی دیواره رگ خونی جای بگیرند. بیشتر نانوذرات به شکل کروی بوده و در نتیجه همراه جریان خون جابه‌جا می‌شوند. به‌ همین دلیل این پژوهشگران نانوذراتی ساختند که همانند حلقه‌های یک زنجیر به یکدیگر متصل شده و به دیواره رگ خونی وصل می‌شوند. سطح خارجی این زنجیره حاوی نقاط زیادی است که برای اتصال به اینتگرین‌ها طراحی شده‌اند. زمانی که یکی از این حلقه‌ها به اینتگرین‌ها متصل شود، ذرات دیگر به آن چسبیده و یک زنجیره را شکل می‌دهند. جزئیات این تحقیق در مجله «ACS Nano» منتشر شده است.

محققان برای نخستین بار در انگلیس نوعی شیوه درمانی معرفی کرده‌اند که در آن کبد سرطانی را ایزوله می‌کنند در حالی که این عضو در حال گرفتن "حمام شیمیایی" است. این فرایند کبد را با دوز بالایی از شیمی‌درمانی و بدون اثرگذاری بر سایر اندام‌های بدن اشباع می‌کند. برایان استدمن این روش موسوم به CS-PHP را بر روی دو بیمار مبتلا به سرطان کبد به مدت 60 دقیقه با موفقیت آزمایش کرد. 
در شیوه جدید داروی شیمیایی از طریق یک کاتتر مستقیماً به درون کبد تزریق می‌شود و سپس خون موجود در رگ‌های خارج شونده از کبد گرفته شده و از طریق یک کاتتر دارای دو بالن، فیلتر می‌شود. این موضوع موجب می‌شود که خون تمیز به بدن باز گردد. در روش مزبور دارو با دوز بالاتری از حد نرمال مستقیماً به کبد وارد شده و در آن جا تومور سرطانی را مورد هدف قرار می‌دهد. شیوه ارائه شده دارای کمترین میزان تهاجم است. این شیوه قبلاً در کشورهای امریکا، آلمان، ایتالیا، ایرلند و فرانسه مورد استفاده قرار گرفته بود.
مطالعات نشان می‌دهد بیمارانی که این فرایند را دریافت کرده‌اند پنج برابر عمر طولانی‌تر نسبت به بیمارانی دارند که بهترین روش درمانی جایگزین را تجربه کرده‌اند. به گفته استدمان، این ایده همچنین می‌تواند برای درمان انواع دیگر سرطان از جمله سرطان روده بزرگ، ملانوم و سرطان پستان به کار رود. شیمی‌درمانی معمول مورد کاربرد در درمان سرطان کبد موجب وارد آمدن آسیب ناخواسته به سایر بخش‌های بدن می‌شود.

مطالعات صورت گرفته توسط پژوهشگران آمریکایی نشان می‌دهد، والدینی که فرزندان خود را تنبیه می کنند یا بر سرآنها فریاد می زنند، کودکان خود را با ریسک بالای ابتلا به بیماری های مختلف از جمله سرطان و بیماری های قلبی مواجه می‌سازند. پژوهشگران روانشناسی دانشگاه پلیموت تأثیر تنبیه بدنی و رفتارهای خشن والدین با کودکان و احتمال بروز بیماری های مختلف را مورد مطالعه قرار داده اند. محققان تأکید می کنند، هرگونه تنبیه بدنی اعم از ضعیف یا شدید در دوران کودکی می تواند خطر ابتلا به بیماری های مختلف در آینده را افزایش دهد. تحقیقات جدید نشان می دهد، والدین با فریاد زدن بر سر کودکان یا تنبیه کردن آنها، فرزندان خود را در معرض مشکلات جدی سلامتی از جمله احتمال ابتلا به سرطان، بیماری های قلبی و آسم قرار می دهند.
ایجاد استرس، اصلی ترین علت بروز مشکلات سلامتی در کودکان عنوان شده است؛ افزایش سطح استرس باعث تغییرات بیولوژیکی در کودک شده و فرد را مستعد ابتلا به بیماری های مختلف در سال های آتی می کند. پروفسور «مایکل هایلند» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: استرس سال های نخست زندگی در اشکال آسیب های جسمی ناشی از تنبیه بدنی باعث تغییرات در دراز مدت و افزایش خطر ابتلای فرد به بیماری های مختلف در آینده می شود. نتایج این مطالعه در مجله Behavioural Medicine (پزشکی رفتاری) منتشر شده است.

گروهی از پژوهشگران انجمن مهندسی و پژوهشی مواد «A*STAR» خانواده‌ای از رنگدانه‌ها طراحی کرده‌اند که خاصیت فلورسانسی آن‌ها با توده‌ای شدن افزایش می‌یابد. انتظار می‌رود نانوذرات فلورسانسی پرشده با رنگدانه‌های آلی گسیلنده نور، انقلابی در فناوری‌های تصویربرداری زیستی ایجاد کنند. هنگامی که رنگدانه‌های متداول با غلظت زیاد همراه نانوذرات استفاده می‌شوند، به صورت توده درآمده و شدت گسیل خود را از دست می‌دهند. درون رنگدانه‌های متداول یک کروموفور (عامل رنگی مولکولی) تخت به نام دی‌سیانومتیلن اصلاح شده- تری‌فنیل‌آمین وجود دارد که در محلول‌های رقیق نور قرمز گسیل می‌کند، ولی به هنگام توده‌ای شدن فلورسانس ضعیفی دارد.
«بین لیو»، محقق این تیم تحقیقاتی می‌گوید: نزدیکی بیش از حد این کروموفورها باعث فرونشانی فلورسانسی می‌شود که ناشی از گذارهای غیرتابشی است. وی و همکارانش، این فرایند را با اتصال آویزه‌های تترا فنیل‌ اتیلن پروانه‌ای شکل به انتهای این کروموفور وارون کردند. برخلاف ترکیبات تخت، شکل پروانه‌ای مانع از برهم‌کنش قوی بین کروموفورها شده و فرایند فرونشانی توده‌ای را بلوکه می‌کند. علاوه بر این، حبس فیزیکی از چرخش آزادانه پروانه‌ها جلوگیری کرده و گسیل نور را ممکن می‌کند.
این گروه با ماتریس آلبومین سرم گاوی (BSA) که یک پلیمر زیست‌سازگار با مصارف پزشکی است، رنگدانه‌های مذکور را فرمول‌بندی کرده و عملکرد کاوشگری آنها را ارزیابی کردند. مشخصه‌یابی تجربی نشان داد که طول‌ موج بیشینه گسیل این نانوذرات با کپسوله شدن بدون تغییر می‌ماند و اینکه شدت نور گسیل شده با بارگذاری رنگدانه افزایش می‌یابد. تصویربرداری از سلول‌های سرطانی سینه فاش کرد که این نانوذرات، فلورسانس شدیدتر و یکنواختتری در سیتوپلاسم نسبت به توده‌های آزاد ایجاد می‌کنند و این نشان می‌دهد که این نانوذرات درخشندگی سلولی این رنگدانه‌ها را افزایش داده‌اند. همچنین آنها متوجه شدند که این نانوذرات دارای پایداری نوری در محیط‌ های بیولوژیکی بوده و زیست‌سازگاری خوبی دارند.
این پژوهشگران این نانوذرات را به صورت وریدی به موش‌های دارای سرطان کبد تزریق کردند. آنها متوجه شدند که برخلاف توده‌های آزاد، نانوذرات به طور گزینشی در تومور تجمع شده و بافت سرطانی حیوان را روشن می‌کنند. «لیو» می‌گوید: این نمایش به اهمیت فرصت‌های پژوهشی جدید در بررسی کاوشگرهای تشخیصی مشابه با کاربردهای بالقوه پزشکی اشاره دارد. همچنین می‌توان از این نانوذرات برای فهم گسترش سرطان و یا سرنوشت سلول‌های بنیادی فراکاشتی استفاده کرد. «لیو» اظهار می‌کند: اجتماع این کاوشگرها با عامل‌های تصویربرداری هسته‌ای یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی می‌تواند نویدبخش تصویربرداری چند مدی باشد. این پژوهشگران، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی «Advanced Functional Materials» منتشر کرده‌اند.

سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA)، به تازگي اوماستاکسين مپسوکسينات (omacetaxine mepesuccinate) با نام تجاري سينريب (Synribo) را براي درمان لوکمي ميلوژنوس مزمن در بزرگسالان (CML) مورد تاييد قرار داده است. انستيتوي ملي سلامت آمريکا پيش‌بيني کرده است تا پايان سال 2012 ميلادي 5 هزار و 430 نفر با تشخيصCML روبرو خواهند شد. سينريب در بيماراني که بدخيمي آنها پس از درمان با حداقل دو دارو از گروه مهارکننده‌هاي تيروزين کيناز پيشرفت کرده، تجويز مي‌شود. اين دارو پروتئين‌هاي دخيل در تکامل سلول‌هاي سرطاني را مهار مي‌کند و به صورت 2 بار در روز براي مدت 14 روز متوالي زير پوست تزريق مي‌شود. سپس آن را براي مدت 7 روز مکرر (طي دوره‌هاي 28 روزه) تا زماني که در بيمار بهبود باليني ايجاد مي‌کند، تجويز مي‌کنند. داروي جديد در بيماراني که نسبت به ساير داروهاي مورد تاييد FDA در درمان CML فاز مزمن يا فاز شعله‌ور مقاوم شده‌اند يا عدم تحمل دارويي دارند اميد تازه‌اي است. شايع‌ترين عوارض گزارش‌شده به دنبال مصرف سينريب در بيماران تحت مطالعه عبارت بودند از افت پلاکت‌ها، آنمي، نوتروپني و متعاقب آن عفونت و تب، اسهال، تهوع، ضعف و بي‌حالي، واکنش محل تزريق و کاهش تعداد لنفوسيت‌هاي بدن (لنفوپني). اين دارو دومين داروي مورد تاييد FDA طي 2 ماه اخير براي درمان CML است. در سپتامبر سال ميلادي جاري، FDA بوسوليف را براي درمان مبتلايان به CML کروموزوم فيلادلفيا مثبتي که در فاز مزمن، بلاستيک يا پيشرونده بودند و نسبت به ساير داروي موجود مقاوم شده يا عدم تحمل دارويي داشتند مورد تاييد قرار داده بود.

یافته محققان دانشگاه روچستر مبنی بر خودکشی سلول‌های سرطانی در بدن موش‌های کور، می‌تواند به ابداع روش‌های درمانی جدید و مؤثر سرطان منجر شود. موش‌های کور برهنه تنها پستاندار خونسرد محسوب می‌شوند که درد را احساس نمی‌کنند و مانند مورچه و زنبور، در اجتماعات بزرگ دارای سلسله مراتب ملکه و کارگر زندگی می‌کنند. پژوهشگران در سال 2011 دریافتند که موش کور Damaraland با کمک یک ژن خاص، قادر به توقف شکل‌گیری سلول‌های سرطانی است. پیش از این تصور می‌شد که دو گونه دیگر موش‌های کور نیز احتمالا دارای ژن هایی با همین خاصیت هستند، اما مطالعات جدید نشان می دهد، سلول‌های سرطانی در بدن این موجودات به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده‌اند که در صورت خطرناک شدن دست به خودکشی می‌زنند.
محققان دانشگاه روچستر به سرپرستی «ورا گروبونوا»، سلول‌هایی را از بدن دو گونه موش کور با نام علمی Spalax judaei و Spalax golani گرفتند و این سلول‌ها در محیط کشت آزمایشگاهی مجبور به تکثیر شدند. در مرحله هفت تا 20 تکثیر سلولی همه شرایط طبیعی به نظر می‌رسید، اما از این مرحله به بعد روند نابودی سلول‌ها آغاز شد. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد، در این مرحله سلول ها شروع به تولید پروتئین IFN-β می‌کنند که باعث نکروز (مرگ سلولی) گسترده در عرض سه روز می‌شود و در واقع سلول‌ها دست به خودکشی می‌زنند.
موش‌های کور در بین جوندگان از استاندارد بالاتر طول عمر برخوردار بوده و به طور معمول حدود 20 سال عمر می کنند؛ محققان این فرضیه را مطرح می کنند که زیستگاه منحصر به فرد موش‌های کور در زیر زمین، آنها را قادر به داشتن عمر طولانی و خاصیت ضد سرطانی می‌کند. نتایج این مطالعه که می تواند به توسعه روش های جدید درمان سرطان منجر شود، در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شده است.

تحقیقات حاکی از این است که بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بیشتر در معرض ابتلا به سرطان قرار دارند.محققان امریکایی با بررسی 961 فرد مبتلا به نارسایی قلبی و پیگیری آن در طول بیش از شش سال دریافتند خطر ابتلا به سرطان در میان بیماران مبتلا به نارسایی قلبی به‌طور قابل توجهی بالاتر از سایر افراد است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد: افرادی که از نارسایی قلبی رنج می‌برند نزدیک به 60 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار دارند.
«تل حصین»، محقق کلینیک مایو در روچستر می‌گوید: نتایج دیگر این تحقیق نشان می‌دهد که سرطان خطر مرگ و میر در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی را 46 تا درصد افزایش می‌دهد. نارسایی قلبی هنگامی رخ می‌دهد که قلب نمی‌تواند خون کافی را برای نیازهای متابولیک بدن پمپ کند. وی می‌افزاید: بیشتر مرگ و میرها در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی ناشی از بیماری‌های دیگری مثل سرطان است، زیرا بدن این افراد مستعد ابتلا به انواع بیماری‌هاست.

محققان «BWH» اولين گروهي هستند که طراحي منطقي دارو را با نانوشيمي ابرمولکولي ترکيب کرده و از آن در درمان سرطان استفاده کرده‌اند. شيمي ابرمولکولي به‌ معني توليد سامانه‌هاي پيچيده شيميايي با استفاده از واحدهاي ساختماني مولکولي است. محققان بيمارستان بريگام و زنان (BWH) از اين روش‌ها براي ايجاد نانوذراتي استفاده کرده‌اند که در حين دارا بودن سميت پايين، فعاليت ضدتوموري بالايي روي سرطان سينه و رحم از خود نشان مي‌دهند. «شيلاديتيا سنگوپتا»، استاديار مهندسي زيستي «BWH» و نويسنده ارشد مقاله مربوط به اين کار مي‌گويد: اين کار فراتر از استفاده از فناوري نانو به‌ عنوان حامل‌هاي رسانش دارو است و در حقيقت در حوزه مهندسي مجدد خود دارو و تبديل آن به نانودارو قرار مي‌گيرد.
محققان در اين کار از سيس‌پلاتين به‌ عنوان داروي ضدسرطان استفاده کرده‌اند. آنها يک نانوذره سيس‌پلاتيني طراحي کرده‌اند که حاوي اجزاي مختلفي است؛ از جمله اين اجزا مي‌توان به پلاتين دو ظرفيتي منحصر به‌ فردي اشاره کرد که به يک پايه کلسترولي پيوند يافته است. اين طراحي، محيطي براي نانوذرات فراهم مي‌آورد که بتوانند در آن به شکلي موثر آرايش يابند.
يافته‌هاي محققان نشان مي‌دهد که اين نانوذرات جديد در محيط برون‌تني و در مقايسه با کربوپلاتين يا سيس‌پلاتين موثرتر عمل کرده و در شرايط مقاوم به سيس‌پلاتين فعاليت خود را حفظ مي‌کنند. «سنگوپتا» مي‌گويد: در 30 سال گذشته تنها سه داروي مبتني بر پلاتين وجود داشته است که استفاده از آنها در تمام انواع سرطان‌ها مورد تأييد بوده است. يک داروي پلاتيني چهارم که به‌ صورت اختصاصي در تومور جمع شده، قدرت درماني بيشتري داشته و در حين حال از ايمني بيشتري برخوردار باشد، مي‌تواند اثر مثبت زيادي بر شيمي‌درماني بر جاي بگذارد.
با در نظر داشتن اين نکته که داروهاي شيمي‌درماني مبتني بر پلاتين در خط مقدم مبارزه با بسياري از انواع سرطان‌ها قرار دارند، محققان بر اين باورند که افزايش کارايي و کاهش سميت اين طراحي جديد منجر به توليد نسل بعدي داروهاي ضدسرطان شود. جزئيات اين کار در «Proceedings of the National Academy of Sciences» منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در سان‌دیگو در مراحل ابتدایی شیوه‌ای هستند که از حباب‌های درون حباب برای انتقال داروهای شیمی‌درمانی استفاده کرده و می‌تواند در آینده به کاهش عوارض جانبی چشمگیر این شیوه درمانی منجر شود. عوارض جانبی رایج‌ترین درمانهای شیمی درمانی از چگونگی عملکرد آنها نشات می‌گیرند. سلولها در زمان تکثیر خارج از کنترل سرطانی می‌شوند از این رو داروهای شیمی‌درمانی تمام سلولهای حاضر در فرآیند تکثیر را هدف قرار داده و می‌کشند.
آسیب‌های ناخواسته شیمی‌درمانی تا میزان زیادی شامل سلولهایی بسیار تکثیر شونده مانند سلولهای مغز استخوان، فولیکول مو و سیستم گوارشی می‌شوند. هنگامی که سلولهای سالم مورد هدف این درمانها قرار می‌گیرند،‌ مرده و مرگ آنها باعث علائم زیادی مانند ریزش مو، درد و ضعف سیستم ایمنی می‌شود. این محققان قصد دارند تا عمل انتقال دارو را انتخابی‌تر کنند چرا تنها درصد کمی از داروها به تومور رسیده و مابقی در بدن باقی مانده و منجر به عوارض جانبی می‌شوند. این محققان می‌دانستند که اگر داروها تنها درون تومور آزاد شوند می‌توانند این عوارض را تا حد زیادی کاهش دهند از این رو به ایجاد طرحی برای قرار دادن آنها درون یک ناقل حباب مانند به اندازه سلولهای خونی پرداختند. هر ناقل به این شکل ساخته می‌شود که یک حباب گاز با یک حباب دیگر پوشانده شده و به عنوان یک لایه تثبیت‌کننده خارجی، ‌دارو را در خود محفوظ نگه می‌دارد.
تا زمانی که این دارورسان‌ها بدون آسیب باقی بمانند، داروها محفوظ مانده و سلولهای تکثیر شده سالم را از بین نمی‌برند. پزشکان اغلب از حبابهای مشابه برای دستیابی به تصاویر واضح‌تر در سونوگرافی استفاده می‌کنند. هنگامی که فراصوت مشابه انواع مورد استفاده برای مشاهده جنین در سونوگرافی بر روی یک تومور بکار می‌رود، ممکن است با حبابهای نزدیک برخورد کند. سپس گاز درون هر حباب داخل پوشش حبابی بزرگتر منبسط شده و منجر به آزاد شدن دارو شود.
با متمرکز کردن فراصوت بر روی مناطق تومور، داروهای شیمی‌درمانی تنها در جای مورد نیاز آزاد شده و از مورد هدف قرار گرفتن سلولهای سالم جلوگیری خواهد شد. این شیوه در مراحل پژوهشی ابتدایی خود با آزمایشات بر روی سلول انسانی و حیوانی قرار داشته و حتی تا کارآزمایی‌های بالینی اولیه هنوز چندین سال فاصله دارد اما این محققان در تلاش برای ایمن‌تر و موثرتر کردن این سیستم انتقال دارو برای شیمی‌درمانی هستند. از آنجایی که این داروها باید با امواج فراصوت که بطور مستقیم تومور را هدف قرار داده، فعال می‌شوند، سیستم انتقال ریزحباب با برخی از سرطانها که معمولا با شیمی‌درمانی درمان می‌شوند، کار نمی‌کند. این بدان جهت است که باید جای تومور برای این نوع درمان مشخص باشد؛ این درحالیست که در بیماری سخت، مناطق گسترده‌ای درگیر شده‌اند که حتی جای تومور بطور دقیق در آنها معلوم نیست.
طبق پیش‌بینی این محققان، این شیوه در کاهش اندازه تومورهای بزرگ پیش از عمل جراحی بویژه در سرطانهای پستان، تخمدان، پروستات،‌ مثانه و گره غدد لنفاوی بیشترین استفاده را خواهد داشت. این درمان در سرطانهای خون که جایگاه مشخصی ندارند، کاربرد ندارد چرا که تعیین اهداف فراصوت بسیار مشکل است. یکی از نویدبخشترین کاربردهای این شیوه انتقال در درمان تومورهای سرطانی کودکان است که جراحی یک شیوه ایمن برای آنها بشمار نمی‌رود.
گام بعدی این محققان جایگزینی حبابها با مواد ریزتر نانوذرات بوده که داروها را به شکل مایع و نه گاز در خود محفوظ نگه می‌دارند و شیوه پایدارتری در انتقال داروهای شیمی‌درمانی است. حبابهای کنونی از زمان گردش چند دقیقه‌ای در بدن برخوردارند؛ چرا که بطور قابل ملاحظه‌ای فشرده شده و به سرعت در زمان عبور از کنار اعضای بدن حل می‌شوند. اما با نانوذرات کوچکتر در ترکیب با ثبات بیشتر این زمان تا چند ساعت افزایش یافته که منجر به حرکت خودروهای بیشتر به سوی تومور و آزادسازی دارو با فراصوت خواهد شد. این پژوهش در مجله Ultrasonics منتشر شده است.

پژوهش محققان برزیلی نشان می‌دهد که زهر مار می‌تواند در مبارزه با سرطان پوست بسیار موثر واقع شود. محققان موسسه علمی «بوتان تان» برزیل طی گزارشی اعلام کردند پروتئین «کروماتین» که از زهر مار به دست می‌آید، میزان بقای موش‌های مبتلا به سرطان پوست را 70 درصد افزایش می‌دهد. علاوه بر این، پروتئین مذکور به طور قابل توجهی گسترش تومورها را به تاخیر انداخته و حتی به طور کامل از تشکیل آن‌ها جلوگیری می‌کند. محققان، طی این پژوهش بی سابقه همچنین کشف کردند که فعالیت‌های سمی «کروماتین» در کشتن سلول‌ها تنها منحصر به سلول‌های ملانوم است و هیچ گونه آسیبی را به سایر سلول‌های جاندار نمی‌رساند. گذشته از این، کروماتین تنها به مدت 24 ساعت در تومور سرطانی باقی می‌ماند. پژوهشگران اظهار کرده‌اند که پیش از هرگونه اندیشه در رابطه با تولید دارویی جدید، باید آزمایشات دیگری روی سایر حیوانات و در نهایت بر سلول‌های انسانی صورت گیرد. گرچه بنا بر این گزارش، پیش از انجام هر گونه آزمایش بر روی انسان، اولویت با سنتز و تولید کردن این پروتئین در محیط آزمایشگاه است، بدون این که زهر مار واقعی را مورد استفاده قرار دهیم.

تحقیقات جدید دانشمندان بر روی میمون‌ها نشان می‌دهد مردانی که بر اثر درمان سرطان در کودکی عقیم شده‌اند ممکن است با استفاده از سلول‌های بنیادی ذخیره شده روزی قادر به تولید اسپرم‌های سالم باشند. شیمی‌درمانی و پرتودرمانی می‌توانند تومورها و سلول‌های تولیدکننده اسپرم را نابود سازند. دانشمندان دانشگاه پترزبورگ و موسسه تحقیقاتی زنان مگی در آزمایشات خود، سلول‌های بنیادی تولیدکننده اسپرم را قبل از درمان سرطان استخراج و آن‌ها را در یک فریزر منجمد کردند و پس از اتمام روند درمان سرطان این اسپرم‌ها را دوباره در بدن میمون‌ها به کار بردند. طی این فرایند اسپرم‌هایی که قادر به بارور کردن تخمک بودند تولید شدند. محققان این اسپرم‌ها را "مرحله برجسته" (milestone) نام نهادند.
نتایج این آزمایشات حاکی از آن است که 9 میمون از 12 میمون بزرگسال و سه میمون از پنج میمون نابالغ قادر به تولید دوباره اسپرم بودند. به باور دکتر کایل اورویگ از مدرسه پزشکی پیت، مطالعات بیشتری در خصوص امکان عملی‌کردن این ایده در مورد انسان باید صورت گیرد اما نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که این مفهوم می‌تواند عملی شود. دکتر الن پاسی از دانشگاه شفیلد نیز این آزمایشات را گامی رو به جلو در این زمینه می‌داند و این که علم کاشت سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی ممکن است روزی در مورد انسان نیز عملی شود. نتایج این مطالعه در مجله Cell Stem Cell انتشار یافت.

دانشمندان هلند در تلاش برای بررسی چگونگی گسترش سلول‌های سرطانی دست به ابداع یک شیوه عجیب برای مشاهده رفتار آنها با کاشت پنجره‌هایی در شکم موش‌های زنده زده‌اند. این دریچه‌های شیشه‌یی که به طور مستقیم در دیواره شکم موش‌ها بخیه شده قرار است به محققان موسسه زیست‌شناسی رشد و تحقیقات سلول بنیادی هوبرشت هلند در پیگیری چگونگی گسترش سلول‌های سرطانی و شکل‌گیری تومورهای ثانویه کمک کند. این پدیده که به متاستاز تومور موسوم است در حال حاضر به خوبی درک نشده اما توزیع مرگبار این سلول‌ها مسبب بیشتر مرگ‌های ناشی از سرطان است.
در 10 سال گذشته دانشمندان دریچه‌های کوچک شیشه‌یی را در پوست و غدد پستانی موش‌های زنده کاشته‌اند که به آنها اجازه داده تا چگونگی رشد سرطان‌های پوست و پستان را در این موجودات مشاهده کنند. با این حال تاکنون آنها قادر نبودند که به طور مستقیم در بخش‌هایی مانند طحال، کلیه، روده کوچک، لوزالمعده و کبد که بسیار مستعد به متاستاز هستند، وارد شوند. تلاش‌های پیشین برای مشاهده متاستاز در این اندام‌های عمیق بر زبانه‌های پوستی تکیه داشتند که هر بار برای بررسی بیشتر درون بدن موش‌ها به عقب کشیده می‌شدند. در عوض این محققان با عمل جراحی یک بخش از دیواره شکم موش را حذف کرده و آنرا با یک قطعه ریزشیشه با عرض حدود یک سانتیمتر در یک حلقه تیتانیومی سازگار با محیط زیست جایگزین کردند. این دریچه‌ها که محکم به پوست و دیواره شکم این موش‌ها بخیه شده‌اند، هیچ مانعی در حرکات حیوان به وجود نیاورده و منجر به هیچ عفونت یا التهابی نشده‌اند. با این حال در یکی از هر 50 مورد این شیشه‌ها شکسته و عواقب بدی را در پی داشته است. در موارد دیگر که این اشکال رخ نداده بود، این دریچه برای حدود پنج هفته در جایگاه خود باقی مانده و پیش از افتادن به دانشمندان زمان خوبی را برای بررسی و مطالعه نتایج خود ارائه کرد. آنها دریافتند که سلولها پس از مهاجرت به مقصد نهایی خود و پیش از متراکم شدن به شکل تومورهای ثانویه به طور تصادفی در اطراف نواحی نزدیک حرکت می‌کنند.
این محققان از داروهایی برای مهار حرکت سلول‌های سرطانی پس از رسیدن به مقصد خود استفاده کرده و دریافتند که این داروها می‌توانند نرخ رشد آنها را کاهش داده و منجر به تولید تومورهای ثانویه کمتری شوند. تصوبر بلادرنگ از رشد تومور به دانشمندان نشان داد که سلولهای سرطانی بسیار پویاتر از تصورات پیشین با تصاویر ثابت بوده و این که حرکت سلول‌ها حتی در زمان شکل‌گیری متاستاز می‌تواند بسیار مهم باشد. نتایج این پژوهش در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

دانشمندان موفق به طراحي مچ‌بندي شده‌اند كه به فرد در خصوص آفتاب‌سوختگي و احتمال ابتلا به سرطان پوست، هشدار بصري مي‌دهد. تاكنون 200 هزار مورد ملانوم بدخيم در سراسر جهان گزارش شده است. در اين بين محدود كردن قرارگيري در معرض نور خورشيد از اهميت شاياني برخوردار است. فناوري ارائه شده در دانشگاه استراتكلايد اسكاتلند با ارائه هشدار بصري در مورد يافتن سايه يا استفاده از كرم ضد آفتاب بيشتر از ميزان اين معضل كاسته است. اكنون دانشمندان اين دانشگاه مچ‌بندي جديد طراحي كرده‌اند كه مجهز به يك عامل انتشار اسيد حساس به نور فرابنفش و يك رنگ است. اين رنگ به سطوح pH در نشانگر واكنش نشان مي‌دهد.
هنگام افزايش خطر آفتاب‌سوختگي، رنگ مچ‌بند از زرد به صورتي تغيير مي‌كند زيرا زماني كه عامل انتشار اسيد توسط نور آفتاب تجزيه مي‌شود مچ‌بند قادر به تغيير سريع رنگ است. گفته مي‌شود شركت سوئيسي بازارياب براي تكنولوژي جديد، اين مچ‌بندهاي دوزيمتري فرابنفش را در تابستان سال 2013 عرضه مي‌كند.

يك مطالعه مروري كه برگرفته از شواهد منتشر شده در مورد آثار پيشگيرانه استاتين‌ها در زمينه سرطان است، دريافت که مصرف استاتين‌ها مي‌تواند خطر پيشرفت سرطان مري را كاهش دهد. اين مطالعه كه در مايوكلينيك انجام شده با بررسي 11 مطالعه در اين زمينه و گردآوري داده‌هاي آنها كه نزديك به يك ميليون بيمار را دربرمي‌گيرند، به اين نتيجه رسيدند كه 30 درصد كاهش در بروز سرطان مري در مصرف‌كنندگان استاتين‌ها ديده مي‌شود كه قابل‌توجه و معني‌دار است. اين گروه تحقيقاتي با آناليزكردن داده‌هاي افراد مبتلا به بارت‌ ازفاگوس، متوجه شدند كه استاتين‌ها در اين گروه پرخطر از نظر ابتلا به سرطان آدنوكارسينوماي مري، مي‌توانند تا 41 درصد خطر ابتلا به اين نوع سرطان را كم كنند. البته در مطالعات پيشين به نقش آسپيرين در پيشگيري از بروز سرطان‌ها از جمله سرطان مري اشاره شده است. هرچند مطالعه‌اي كه اخيرا به چاپ رسيده، مدعي است نقشي آسپيرين به آن قدرت نيست كه قبلا تصور مي‌شده است.

پژوهشگران آمريكايي به تازگي سينه‌بندي را ابداع كرده‌اند كه به عنوان اولين سينه‌بند با سيستم هشداردهنده با يك سري از سنسورهاي تعبيه شده در كاپ‌‌هاي آن مجهز شده است. اين حسگرها تغييرات دما را در بافت پستان جمع‌آوري كرده و با ارائه اثر حرارتي مي‌تواند به پزشكان هشدار دهد كه سلول‌هاي بدخيم وجود دارند. براساس توضيحات وب‌سايت شركت سازنده داده‌هاي جمع شده به وسيله اين سينه‌بند، مي‌توانند حضور سرطان پستان را با حساسيت و اختصاصيتي معادل 90 درصد نشان دهد. زنان با پوشيدن اين سينه‌بند به مدت 12 ساعت، به اندازه كافي زمان براي خواندن ‌دماي بافت پستان در اختيار خواهند داشت. سپس با فرستادن داده‌ها به الگوريتم شركت سازنده نتايج آماده خواهد شد و گزارش به صورت نرمال، خوش‌خيم، مشكوك به داشتن ناهنجاري در بافت پستان يا احتمال وجود ناهنجاري‌هاي بافت پستان آماده خواهد شد. هر چند فرضيه استفاده از حرارت براي تشخيص بيماري، ايده جديدي نيست، در سينه‌بندي جديد اين‌طور فرض مي‌شود كه فرآيندهاي بدخيم در مقايسه با بافت‌هاي غيربدخيم داراي يك شيب حرارتي هستند. البته اين شيب ممكن است خيلي بزرگ نباشد.