پزشکی بالینی

مطالعه محققان آمریکایی نشان می دهد،خطر ابتلا به سرطان سینه در زنانی که بطور مرتب گوشت قرمز مصرف می کنند، بیشتر است. محققان آمریکایی در این مطالعه 88 هزار و 803 زن 26 تا 45 ساله را برای مدت 20 سال از سال 1991 تا 2011 مورد ارزیابی قرار دادند. این مطالعه نشان می دهد، خطر ابتلا به سرطان سینه در زنانی که روزی یک وعده و نیم گوشت قرمز مصرف می کردند در مقایسه با افرادی که اصلا و یا به مقدار بسیار کم گوشت قرمز استفاده می کردند 22 درصد بیشتر بود.
در این مطالعه یک وعده گوشت قرمز 55 گرم در نظر گرفته شده است که تقریبا برابر با یک تکه کوچک استیک یا چند برش ژامبون است. محققان همچنین متوجه شدند که مصرف هر وعده اضافی گوشت قرمز در روز خطر ابتلای زنان به سرطان سینه را 13 درصد افزایش می دهد. به گفته محققان، مصرف گوشت مرغ، ماهی، حبوبات و سبزیجات به جای گوشت قرمز در یک وعده غذایی می تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را در زنان 25 درصد کاهش دهد.
کارشناسان معتقدند که چربی اشباع شده موجود در گوشت قرمز موجب افزایش سطح کلسترول و به نوبه خود موجب تولید هورمون استروژن می شود که با ابتلا به سرطان سینه ارتباط دارد. دکتر مریم فروید (Maryam Farvid) از دانشکده بهداشت عمومی هاروارد در بوستون که ریاست این مطالعه را بر عهده داشت، می گوید: این مطالعه نشان داد که مصرف گوشت قرمز در اوایل بلوغ عامل خطر سازی برای ابتلا به سرطان سینه است. سرطان سینه شایع ترین بیماری در زنان به شمار می رود و مطالعات نشان می دهد که شیوه زندگی، چاقی، سیگار کشیدن و ورزش نکردن خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد. این مطالعه در مجله British Medical Journal چاپ شده است.

براساس تحقيقات پژوهشگران مايوکلينيک در فلوريدا، يک حسگر اکسيژن خون چشمي که به سر آندوسکوپ متصل مي‌شود، مي‌تواند با انجام يک آندوسکوپي ساده سرطان پانکراس را در بيماران مبتلا تشخيص دهد. نتيجه اين تحقيق که در نشريه Gastrointestinal Endoscopy به چاپ رسيده، نشان مي‌دهد که اين وسيله که شبيه کليپ انگشتي clothespin است و براي اندازه‌گيري اکسيژن خون در بيماران مورد استفاده قرار مي‌گيرد، حساسيتي برابر با 92 درصد و اختصاصيتي برابر با 86 درصد براي تشخيص سرطان پانکراس دارد. 
اين دستگاه در واقع تغييرات جريان خون را در بافت‌هاي نزديک پانکراس اندازه‌گيري مي‌کند، براساس اين ايده که تومورها باعث تغيير در جريان خون بافت‌هاي اطراف مي‌شوند، زيرا تومورها براي رشد به اکسيژن بيشتري نياز دارند. آندوسکوپ به درون معده و دئودنوم رانده شده و در آنجا تغييرات را مورد ارزيابي قرار مي‌دهد. محقق ارشد اين مطالعه معتقد است: «اگرچه اين مطالعه کوچکي است، پيامدهاي آن بسيار اميدوار کننده هستند. چون در حال حاضر روشي وجود ندارد که بتواند سرطان پانکراس را به‌طور دقيق در مراحل اوليه تشخيص دهد. اما اين روش، کارآمد، ساده و تا حد امکان سرطان را در مراحل اوليه تشخيص مي‌دهد.» 
در حال حاضر بيش از 90 درصد موارد سرطان پانکراس در مراحل پيشرفته و با متاستاز تشخيص داده مي‌شود و درمان موثري نيز براي آن وجود ندارد. اين پروژه تحقيقاتي در مقياس وسيع‌تر در حال انجام در اروپا و آمريکاست تا نتايج باليني آن بيشتر مشخص شود. تکنيکي که در اين روش به کار مي‌رود، کاملا متفاوت از روش‌هاي کنوني تشخيص سرطان است زيرا در اين روش جديد، تنها تغييرات خود بافت تومورال مورد بررسي قرار نمي‌گيرد، بلکه تغييرات بافت اطراف نيز مدنظر قرار دارد، بافت‌هايي که به نظر مي‌رسد طبيعي هستند. ايده اصلي اين روش از آنجا مي‌آيد که سرطان‌‌ها باعث مي‌شوند جريان اکسيژن در بافت‌هاي اطراف تومور نيز دستخوش تغيير شوند که اين موضوع قابل رديابي است. البته نه به صورت چشمي و يا زير ميکروسکوپ، بلکه بوسيله نوعي حسگر.

محققان نانوحامل جدیدی با ساختار هسته‌یی پوسته‌یی طراحی کرده‌اند که توانسته رشد تومورهای سرطان ریه و پستان را در موش متوقف کرده و موجب چروکیدگی این تومورها شود. یک گروه تحقیقاتی از مؤسسه‌ فناوری ماساچوست، روش جدیدی برای از بین بردن تومورهای سرطانی ارائه کرده است. این گروه از نانوذرات به‌عنوان حامل دارو استفاده کردند به‌ طوری که دو داروی متفاوت درون این نانوذرات قرار داده می‌شوند. این دو دارو در دو زمان مختلف رهاسازی می‌شوند. 
پژوهشگران این نانوحامل جدید را روی موش‌های مبتلا به سرطان ریه و پستان آزمایش کردند. نتایج نشان داد که ابعاد تومور به شکل قابل توجهی کاهش یافته است. نتایج این پژوهش در نشریه‌ Science Signaling به چاپ رسیده است. هاموند از محققان این گروه می‌گوید: «ما در حال توسعه‌ی نانوداروهای جدید هستیم به‌ طوری که ابتدا نانوذرات ساده‌ای که حامل تنها یک دارو بودند ساخته می‌شد اما در حال حاضر پژوهش‌ها به سوی ساخت نانوحامل‌های دارویی هوشمند کشیده شده‌ است. این نانوحامل‌های هوشمند می‌توانند تومورهای سرطانی را از بین ببرند. 
پزشکان معمولاً برای درمان سرطان دو یا چند داروی شیمی‌درمانی مختلف را برای بیمار تجویز می‌کنند با این امید که این ترکیب دارویی بتواند مؤثرتر از یک دارو باشد. تحقیقات متعددی روی ترکیب داروها انجام شده است که نشان می‌دهد این ترکیب کردن اثربخشی دارو را افزایش می‌دهد. در سال 2012 مقاله‌ای منتشر شد که نشان می‌داد زمان رهاسازی دارو به شدت روی نتیجه‌ی نهایی کار مؤثر است. 
در این پژوهش محققان از دارویی که موجب توقف رشد کنترل نشده‌ی تومور می‌شود، استفاده کردند تا تومور را تضعیف کنند. در واقع داروی اول موجب مهار تومور شده و داروی دوم برای از بین بردن تومور وارد عمل می‌شود. «ارلوتینیب»، یکی از داروهای مورد استفاده در این پژوهش است. این دارو گیرنده‌های رشد را روی دیواره سلول هدف‌گیری کرده و برای درمان سرطان پانکراس و ریه استفاده می‌شود. «دوکسوروبیسین» نیز داروی دیگر مورد استفاده در این پژوهش بود. این دارو معمولاً برای تومورهای رحم، ریه، پستان، لنف و لگن استفاده می‌شود. این گروه لیپوزومی طراحی کردند که در مرکز آن دوکسوروبیسین و در لایه خارجی ارلوتینیب قرار داده شده‌است. سطح این لیپوزم با استفاده از یک لایه‌ی پلیمری به نام PEG پوشانده شده‌است. این پلیمر دارو را از گزند سیستم ایمنی بدن محافظت کرده و اجازه فیلتر شدن آن را توسط کبد و کلیه نمی‌دهد.

محققان، مولکولی در هورمون بارداری یافته‌اند که موجب توقف رشد سرطان‌های خاص و غیرقابل درمان می‌شود. این هورمون همیشه سوال برانگیز بوده که آیا می‌توان از آن در مبارزه با سرطان و ایدز مرتبط با رشد تومور استفاده کرد؟ بر اساس گزارش دانشگاه مونترال در اواسط دهه 1990 محققان اعلام کردند که با استفاده از هورمون تصفیه شده استخراج شده از ادرار زنان باردار، تومورهای سارکوم کاپوزی (نوعی سرطان پوستی نسبتا نادر) را کاهش دادند. با این وجود نویسنده مقاله منتشر شده، اعلام کرده بود که این هورمون به طور مستقیم به تومورها حمله می‌کند. 
هم اکنون بعد از دو دهه دانشمندان دانشگاه مونترال اظهار کردند که موفق به تعیین ترکیبی شده‌اند که بر اساس آن، هورمون مذکور در مبارزه با سرطان تاثیر بیشتری خواهد داشت. دوازه سال پیش مدیر این دانشگاه، تونی آنتاکلی و گروه وی را مسؤول تشخیص تاثیرات این هورمون بر تومور سلول‌ها دانست. در پایان، محققان با اطمینان اعلام کردند: مولکول بزرگی که آن را hCG نامیده‌اند HIP تولید می‌کند. خون و ادرار بر پایه این مولکول موجب انتقال متابولیت کم می‌شوند که بافت و سلول‌های سرطانی را به طور مستقیم هدف قرار می‌دهند. 
اما محققان از علت وجود متابولیت و انتقال آن در هورمون بارداری زنان مطمئن نیستند. محققان قادر به کنترل HIP متابولیت آزمایشگاهی هستند که سلول‌های سرطانی را به طور کامل در نمونه‌های سلول سرطان سارکوم کاپوزی از بین می‌برد. در حال حاضر محققان بر روی نسخه برداری کامل HIP متابولیت برای استفاده در دیگر سرطان‌ها تلاش می‌کنند. نتایج این تحقیق در نشست بین‌المللی جامعه درون ریزشناسی و غدد مترشحه در شیکاگو در ایالات متحده ارائه شده است.

مطالعه‌اي در در مبتلايان به بازال سل کارسينوماي متاستاتيک يا پيشرفته، تجويز ترکيب تحقيقاتي سونيدگيب (Sonidegib) با نام اوليه LDE225 موفقيت‌آميز بوده است. در مطالعه فاز2 که به تازگي نتايج آن منتشر شده است، اثربخشي و ايمني 2دوز 200 و 800 ميلي‌گرمي LDE225 بررسي شد. شايع‌ترين عوارض گزارش‌شده در بيش از 2 درصد از بيماران تحت‌درمان با دوز 200 ميلي‌گرمي LDE225 عبارت بودند از: افزايش سطح کراتين فسفوکيناز(6درصد)، افزايش ليپاز (5درصد)، هايپرتنشن (2درصد)، ضعف (2درصد) و گرفتگي عضلاني (2درصد)، اما عوارض مشاهده شده در بيش از 2درصد بيماران تحت‌درمان با دوز 800 ميلي‌گرمي LDE225 عبارت بودند از افزايش سطح کراتين فسفوکيناز (12درصد)، افزايش ليپاز (5درصد)، اسپاسم‌هاي عضلاني(5درصد)، کاهش وزن (5درصد)، کاهش اشتها (4درصد)، هايپرتنشن (2درصد)، افزايش آلانين آمينوترانسفراز (2درصد)، افزايش آسپارتات آمينوترانسفراز (2درصد)، ضعف (2درصد)، سنکوپ (2درصد)، آنمي، دهيدراتاسيون ‌هايپرکالمي (2درصد) و دردعضلاني (2درصد). بيماران مطالعه فاز2 مذکور در بازه زماني جولاي 2011 تا ژانويه 2013، به‌طور کاملا تصادفي تحت‌درمان با دوز روزانه 200 ميلي‌گرمي LDE225، دوز روزانه 800ميلي‌گرمي LDE225 يا دارونما قرار گرفتند. 
بازال سل کارسينوما بيش از 80درصد بدخيمي‌هاي غيرملانوماي پوستي را شامل مي‌شود و به طور معمول شيوع اين بيماري در جهان سالانه 10درصد افزايش مي‌يابد. هرچند که بازال سل کارسينوما به‌ندرت پيشرفته يا متاستاتيک مي‌شود، اما در صورت وقوع چنين شرايطي گزينه‌هاي درماني محدودي موجودند. هم اکنون مطالعات بيشتر براي بررسي اثربخشي LDE225 در بيماري‌هاي ديگري از جمله ميلوفيبروز، لوکمي و تومورهاي جامد در حال انجام هستند.

محققان آمریکایی بیمارستان Beaumont دریافتند که استفاده از سی تی اسکن‌هایی با منبع مضاعف (DSCT) خطر ابتلا به سرطان ناشی از مواجهه با پرتو درمانی را کاهش می‌دهد. با استفاه از DSCT، قرار گرفتن در برابر اشعه‌های پرتو درمانی در مقایسه با سی تی اسکن‌های معمول تا 61 درصد کاهش می‌یابد و این در حالی است که کیفیت عکس‌های به دست آمده از بیماران مبتلا به عروق کرونری، آمبولی ریه و یا بیماری‌های آئورت با سی تی اسکن‌های معمول تفاوت چشمگیری ندارد. 
سی تی اسکن با منبع مضاعف سیستمی است که دارای دو تیوب اشعه ایکس و دو سیستم آشکارسازی همزمان است. اسکنرهای مذکور که در سال 2005 تولید شده‌اند، باعث می‌شوند تصاویری با بالاترین قدرت تفکیک در یک برش کامل سی تی اسکن تنها با نیم دور چرخش تیوب به دست آوریم. بنابراین کدورت ناشی از حرکت کاهش می‌یابد، مانند سرعت حرکت بالای قلب و یا زمان کوتاهتر دم و بازدم. این روش بویژه برای بیمارانی که به سختی می‌توانند نفس خود را حبس کنند و یا نمی‌توانند داروی پایین آورنده ضربان قلب دریافت کنند، مفید است. 
تصاویر DSCT کیفیت بهتری نسبت به سی تی اسکن معمولی دارند که از آن می‌توان جهت تصویربرداری شریان کرونری بدون نیاز به بلوکه کننده‌های بتا استفاده کرد. بلوک بتا، موجب کاهش تعداد ضربان قلب و کاهش فشارخون می‌شود. دکتر کاویتها چاینیان، نویسنده این تحقیق می‌گوید: بیماران حق مسلمی دارند تا درباره س تی اسکن‌های مربوط به خود، روند انجام آن و خطرهای احتمالی سوال کرده و از جواب آنها آگاهی داشته باشند. نتایج این پژوهش می‌تواند در ارتقا و رعایت استانداردهای ایمنی برای کیفیت هرچه بیشتر پرتودرمانی در بیماری‌های قلبی عروقی مفید واقع شود. متخصصان قلب بیمارستان Beaumont پیشروترین محققان در تکنیک تصویربرداری CT قلبی در دنیا محسوب می‌شوند. این پژوهش در مجله Cardiovascular Computed Tomography منتشر شده است.

اگر چه سرطان لوزالمعده دهمین سرطان شایع در ایالات متحده بوده، اما چهارمین علت شایع مرگ ناشی از سرطان است، چرا که از هر 10 مورد 9 مورد زمانی تشخیص داده می‌شود که سرطان گسترش یافته و درمانی برای آن وجود ندارد. در حال حاضر، محققان در یک مطالعه مقدماتی امیدوار کننده یک آندوسکوپ را با سنسور اکسیژن، مورد آزمایش قرار داده و این نوید را دادند که این بیماری مرگبار خیلی زودتر از طریق یک روش ساده تشخیص داده می‌شود. 
در دو گروه کوچکی از بیماران (14 نفر که قبلا با این بیماری تشخیص داده شده و 10 نفر دیگر عاری از این بیماری بودند) این دستگاه، حساسیت 92 درصد و دقت 86 درصد را در تشخیص سرطان پانکراس نشان داد. این بدان معناست که این روش می‌تواند 92 درصد از مبتلایان را شناسایی و 86 درصد از افراد عاری از این بیماری را رد کند. این دستگاه، آندوسکوپی با یک لوله باریک، طویل و قابل انعطاف به همراه چراغ و دوربین بوده که سنسور اکسیژن خون به آن متصل است و مانند سنسور کلیپ انگشت برای اندازه گیری خون بیماران استفاده می‌شود.

محققان اسپانیایی موفق به ساخت تراشه‌ای شدند که قادر به شناسایی سلول‌های سرطانی در مراحل اولیه است. در این تراشه از نانوذرات طلای حاوی آنتی‌بادی ویژه‌ی پروتئین‌های تولید شده توسط سلول سرطانی استفاده شده‌است. در حال حاضر تشخیص بیماری سرطان زمانی صورت می‌گیرد که تومور به قدری افزایش حجم داده که میلیون‌ها سلول در آن رشد کرده و در حال وارد شدن به مرحله‌ی پیشرفته‌ی بیماری است. از نظر پزشکی، شناسایی سرطان را در مراحل اولیه و در حالی که هنوز چند سلول اولیه سرطانی تشکیل شده باشد اهمیت بسیاری دارد. با این کار می‌توان از پیشرفت بیماری در مراحل بعدی جلوگیری کرد. 
یک تیم تحقیقاتی از مؤسسه‌ی ICFO اسپانیا موفق به ساخت آزمایشگاه روی تراشه‌ای شده است که قادر به شناسایی ترکیبات خاص سرطان در خون است. این پروتئین‌ها در مراحل اولیه‌ی تشکیل سرطان قادر به شناسایی خواهند بود. برای این کار از پلاسمونیک، میکروسیالی و شیمی سطح استفاده شده‌است. این دستگاه قادر است پروتئین‌های ویژه‌ی سرطان را در خون شناسایی کند. شناسایی سرطان در مراحل ابتدایی می‌تواند فرآیند درمان را تسهیل کند. این تراشه می‌تواند در آینده برای درمان بیماری سرطان استفاده شود، هزینه‌ی ساخت این تراشه بسیار کم و حساسیت آن بالا است. در این تراشه از میکروکانال‌هایی استفاده شده است که درون آن نانوذرات طلا قرار داده شده‌است. 
نانوذرات، حاوی آنتی‌بادی‌های ویژه‌ای هستند که به پروتئین‌های حاصل از سلول‌های سرطانی متصل می‌شوند. اتصال میان پروتئین و آنتی‌بادی موجود در سطح نانوذرات موجب تغییر رزونانس پلاسمونیک سطح می‌شود. این تغییرات را می‌توان مشاهده کرد. وجود این تغییر به منزله‌ی وجود بیماری سرطان است. حساسیت این تراشه بسیار بالا است به‌طوری که وجود مقادیر بسیار کمی از پروتئین، قابل شناسایی در تراشه خواهد بود. این گروه تحقیقاتی در سال 2009 موفق به ارائه‌ی فناوری شناسایی سلول‌های سرطانی شدند. در سال 2010 این گروه با دریافت حمایت مالی در قالب پروژه‌ی FP7 کمیسیون اروپا به توسعه‌ی این پروژه پرداختند تا این که چندی پیش موفق به ساخت آزمایشگاه روی تراشه شدند.

زماني که يک سرطان شروع به گسترش به ديگر قسمت‌هاي بدن مي‌کند، درمان آن مشکل‌تر مي‌شود. نتايج يک مطالعه بين‌المللي که براي نخستين‌بار منتشر شده، نشان مي‌دهد که کلسترول بد يا همان LDL يک مقصر اصلي و مهم در متاستاز است. درواقع محققان دريافته‌اند که LDL کنترل مکانيسم چگونگي متاستاز سلول‌هاي تومورال را برعهده دارند و اثر مستقيمي بر اين روند مي‌گذارند. آنها در اين مطالعه به اين نتيجه رسيده‌اند که سطح بالاي LDL مي‌تواند کمک کند که اينتگرين‌ها در سلول‌هاي سرطاني به اطراف حرکت کنند و در مقابل، سطح بالاي HDL يا کلسترول خوب کمک مي‌کند اينتگرين‌ها درون سلول‌ها باقي بمانند. بنابراين به نظر مي‌رسد بالانس کردن متعادل سطح کلسترول‌ها راهي براي تاثير بر مهاجرت سلول‌هاي سرطاني و تهاجم آنهاست. اين تيم تحقيقاتي بين‌المللي به مدت 15 سال است که روي رابطه سطح کلسترول و متاستاز سلول‌هاي سرطاني تحقيق مي‌کنند.

محققان موسسه مهندسی سطحی و زیست‌فناوری فرانهوفر آلمان ریه مصنوعی مینیاتوری خلق کرده‌اند که پتانسیل ارتقای قابل‌توجه فرآیند طراحی درمان‌های سرطان ریه را دارد. علاوه بر امکان جایگزین‌کردن آزمایش‌های حیوانی که هم‌اکنون برای آزمایش داروهای جدید به کار می‌رود، این ریه سه‌بعدی را می‌توان برای بسط درک دانشمندان از چگونگی رشد سرطان ریه به سایر بخشهای بدن به کار برد. 
این ریه کوچک با حجمی برابر نصف یک سانتی‌متر مکعب از سلول‌های سرطانی ریه انسانی ساخته شده‌ که روی بافت رشد می‌کنند. ریه ابداعی به یک رآکتور زیستی متصل است که امکان نفس‌کشیدن برای آن‌ را با پمپاژکردن یک محیط مغذی از میان شریان‌های خونی‌اش فراهم می‌کند. مدل جدید می‌تواند سرعت و عمق تنفس ریه را تنظیم کند و می‌توان از آن برای انجام تحقیقات بیشتر روی متاستاز استفاده کرد. متاستاز، گسترش سرطان از بخشی از بدن به بخش غیرمجاور دیگری از بدن است و داشتن یک مدل سه‌بعدی درک دانشمندان از این فرآیند را به طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. جزئیات این دستاورد علمی برای نخستین بار در «کنوانسیون بین‌المللی BIO» در سن‌دیگو کالیفرنیا ارائه شد.

شايد به زودي شرايطي فراهم شود که بيماران مبتلا به سرطان عوارض جانبي کمتري را از شيمي‌درماني دريافت کنند، آن هم به کمک کشفي که درهاي جديدي را براي درمان هدفمند بيشتر باز کرده است. محققان يک راه احتمالي براي درمان تومورها دريافته‌اند که در آن يک فلز بدون ضرر در محل سرطان کاشته مي‌شود. با اين کشف تازه، درمان‌‌ها هدفمندتر شده و از بروز عوارض جانبي مانند از دست دادن موها، خستگي و تهوع پيشگيري مي‌شود. در روش فوق، ترکيبات شيميايي موجود در داروهاي شيمي‌درماني فقط زماني فعال مي‌شوند که در تماس با فلزي به نام پالاديوم قرار مي‌گيرند. دانشمندان اميدوارند که با کاشت وسيله‌هاي کوچک پوشيده شده با پالاديوم در تومورهاي بيماران، داروها تنها زماني که لازم است و در تماس با اين فلز قرار مي‌گيرند، فعال مي‌شوند، به اين ترتيب، حداقل آسيب به سلول‌هاي سالم بدن وارد شده و عوارض جانبي به حداقل خود مي‌رسد. البته اين رويکرد جديد درماني سال‌ها طول مي‌کشد تا روي بيماران آزمايش شود. اما به هر حال روزنه اميدي براي کاهش عوارض جانبي ناشي از شيمي‌درماني در بيماران مبتلا به سرطان محسوب مي‌شود.

محققان دانشگاه پزشکي دانشگاه واشنگتن روشي را براي مشاهده سلول‌هاي سرطاني با کمک عينک‌هاي با تکنولوژي بالا ابداع کرده‌اند که به جراحان کمک مي‌کند حين عمل جراحي بافت سالم و سرطاني را آسان‌تر تشخيص دهند. مشاهده سلول‌هاي سرطاني به شدت مشکل است، حتي وقتي به ميزان زيادي هم بزرگنمايي شوند. به اين ترتيب با کاربرد عينک فوق، جراحان امکان مي‌يابند که هنگام برداشت بافت تومورال، همه بافت سرطاني رابرداشته و هيچ سلولي را باقي نگذارند. اين عينک به‌گونه‌اي است که از پشت آن، سلول‌هاي سرطاني زير يک نور خاص به رنگ آبي درمي‌آيند. البته قبل از آن نشانگر فلورسنتي به تومور تزريق مي‌شود که تنها به سلول‌هاي سرطاني مي‌چسبند. به اين ترتيب با تاباندن نور مخصوص، سلول سرطاني از پشت عينک مخصوص به رنگ آبي درمي‌آيد. اين تکنولوژي هنوز در مراحل اوليه خود بوده و نياز است که بيشتر تحت آزمايش قرار گيرد تا همه جراحان سرطان بتوانند از آن بهره‌مند شوند. اما از هم‌اکنون مي‌توان تصور کرد که با آمدن اين عينک، نياز به پيگيري بيماران پس ازعمل جراحي و عوارض مرتبط با آن مانند درد و اضطراب حذف مي‌شود. اين عينک براي نخستين‌بار در يک بيمار مبتلا به سرطان پستان مورد استفاده قرار گرفته است. در حال حاضر،20 الي25 درصد اين دسته از بيماران نياز به جراحي دوباره پيدا مي‌کنند، زيرا در جراحي نخست همه بافت تومورال خارج نمي‌شود و اين مساله در آزمايش‌هاي پس از عمل مشخص مي‌شود.

در تحقیق محققان دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا مشخص شد، ماده خارج شده از پوست درخت کاج منبعی بالقوه در درمان‌های جدید ملانوم است. داروهای کنونی درمان سرطان پوستی ملانوم در هدف قرار دادن پروتئین‌های منفرد در مراحل اولیه موثر هستند، اما سلول‌های سرطانی به سرعت افزایش می‌یابند و در برابر درمان، مقاومت می‌کنند و بدن قادر به مقابله با آنها نیست. گاوین رابرتسون، استاد فارماکولوژی، پاتولوژی پوست ومو، جراح و مدیر مرکز ملانوم پنسیلوانیا اظهار کرد: مقاومت در برابر سلول‌های سرطانی مانند مشکل ترافیک شهری است. سلول‌های سرطانی زمانی که با یک دارو درمان می‌شوند، مانند این است که یکی از راه‌های ورودی بسته شده و از مسیرهای انحرافی و یا راه‌های دیگر استفاده می‌کنند. اما ماده خارج شده از درخت کاج دارویی است که اجازه تغییر مسیر به سلول‌های سرطانی را نمی‌دهد و آنها در ترافیک باقی می‌مانند. 
این گروه تحقیق، 480 ترکیب لیلامین را در ماده استخراج شده از درختان کاج به عنوان داروی پیشگیری از افزایش و مقاومت در برابر دارو شناسایی کردند. رابرتسون در ادامه افزود: این ماده طبیعی تولید شده می‌تواند منبع موثری در داروهای سرطانی و درمان انواع مختلف سرطان باشد. بیش از 60 درصد عوامل ضد سرطانی از گیاهان، حیوانات و یا میکروارگانیسم بدست می‌آید. با این وجود لیلامین در این مورد منحصر به فرد است. لیلامین منبع بالقوه هدف‌گیری و از بین بردن محل عبور چندین پروتئین مانند pl3k وMAPK و STAT3 است که این محل عبور، شامل بیش از 70 درصد ملانوم‌هاست. ماده بدست آمده از درخت کاج موجب از بین رفتن انتقال کلسترول و حرکت اطراف سلول‌های سرطانی می‌شود و از ارتباط این سلول‌ها با دیگر سلول‌ها جلوگیری می‌کند. نتایج این تحقیق در مقاله‌ای در شماره اخیر نشریه Molecular Cancer Trepeutics منتشر شده است.

محققان دانشگاه میشیگان، تنظیم‌گر مهمی را برای عملیات "اتوفاژی" کشف کرده‌اند؛ اتوفاژی فرآیند بازیافت سلولی است که در بسیاری از بیماری‌ها یافت می‌شود. طی اوتوفاژی تعداد و اندازه محمول‌های مورد استفاد سلول برای دفع زواید، موسوم به autophagosome کیفیت و کارآمدی این چرخه بازیافتی را تعیین می‌کند. محققان آمریکایی دریافتند مولکولی موسوم به Atg9 می‌تواند این تعداد autophagosome را در مخمر تنظیم کند. به گفته کلیونسکی سرپرست این پژوهش، افزایش یا کاهش اندازه و کیفیت autophagosome هدف اصلی برای خدمات درمانی محسوب می‌شود که تا پیش از این تحقیق، درک چگونگی تنظیم اندازه و شمار آن در سطح پایینی قرار داشت؛ در واقع کنترل Atg9 راهی را برای تنظیم اتوفاژی در اختیار می‌گذارد تا بتوان از آن در مقابله با بیماری‌ها استفاده کرد. 
برای مثال در مورد سرطان، سلول‌های سرطانی می‌توانند با استفاده از اتوفاژ از درمان‌های ضد سرطانی فرار کنند و بنا براین کاهش فعالیت اتوفاژی می‌تواند کارآمدی درمان را افزایش دهد. کلیونسکی و همکارانش پیش از این دریافته بودند که Atg8 تنها اندازه autophagosome را در مخمر منظم می‌کند. Atg9 و Atg8 دو پروتئین حیاتی برای تنظیم اندازه و تعداد اتوفاژی محسوب می‌شوند که هدف قرار دادن مستقیم و یا غیر مستقیم آنها می‌تواند اتوفاژی را تحت تاثیر قرار دهد. به گفته محققان، Atg9 همانطور در بدن انسان عمل می‌کند که در مخمر؛ و می‌توان با استفاده از شناخت عملکرد این پروتئین، درمان‌های امید بخشی را برای بیماری‌هایی نظیر سرطان به ارمغان آورد. این پژوهش در مجله current Biology منتشر شده است.

90 درصد مرگ و میر ناشی از سرطان به دلیل افزایش گسترش عامل بیماری‌زاست و زمانی که تومور افزایش می‌یابد، بخش‌های جدید بدن را مورد حمله قرار می‌دهد. در حال حاضر شناسایی سلول‌ها و اندازه‌گیری آنها پر هزینه و مستلزم مراحل پیچیده است. محققان دانشگاه علوم پزشکی کالیفرنیا اعلام کردند: به دلیل کاهش هزینه و منابع انسانی و وجود فناوری‌ ریز سیال پروژه CANDO آغاز شد. به کمک این فناوری پیشرفته که آزمایشگاه بر روی یک تراشه است، ما به طور خودکار قادر به شناسایی و اندازه‌گیری غلظت CTCs خواهیم بود. 
پیش‌بینی، طبقه‌بندی و کنترل جزئیات سرطان لوزالمعده در عرض 5 ساعت به کمک این سیستم مقدور خواهد بود. شناسایی مراحل سرطان در ارزیابی و واکنش به درمان‌های غدد به صورت جداگانه در افزایش کیفیت زندگی بیماران موثر است. سرطان لوزالمعده از نظر اجتماعی و اقتصادی حائز اهمیت است. در حال حاضر تشخیص آن در مراحل اولیه صورت نمی‌گیرد. مراحل تشخیص توسط این تراشه به این صورت است که در ابتدا از بیمار نمونه خون گرفته می‌شود و در تراشه‌ای که با میکرونانو و تجزیه مولکولی طراحی شده است، قرار می‌گیرد. سپس تراشه قادر به بررسی مولکولی، DNA، تشخیص و تعیین CTCs خواهد بود. 5 ساعت بعد نتیجه در دسترس است.

محققان با استفاده از نانوذرات اکسید آهن و میدان مغناطیسی موفق به توقف رشد سلول‌های سرطان روده و پوست در موش‌ها شدند. تحقیقات پژوهشگران مرکز تحقیقاتی دورتموث هیچکاک نوریس کتان نشان می‌دهد که گرم کردن کنترل شده تومور می‌تواند سیستم دفاعی بدن را به‌ نحوی تحریک کند که به تومورهای دیگر موجود در بدن که در معرض عملیات حرارتی نبوده‌اند، حمله کند. مزیت این روش نسبت به روش‌های مشابه این است که می‌توان با استفاده از آن سیستم ایمنی بدن را برای حمله به تومورهایی که هنوز توسط پزشکان شناخته نشده، تحریک کرد. در این پروژه محققان نانوذرات اکسید آهن را وارد تومور کرده و سپس آنها را با استفاده از میدان مغناطیسی فعال کردند. پژوهشگران موفق شدند آنتی‌ژن‌ موجود در سلول‌های دندریتی سیستم ایمنی بدن را فعال کنند. 
این سلول‌ها به‌ صورت زنگ خطری برای سیستم ایمنی بدن بوده و در‌صورت حمله عامل خارجی، سیستم دفاعی را فعال می‌کنند. برای این کار سیستم ایمنی بدن سلول‌های T را که نوعی سلول مهاجم و مبارز است تولید می‌کند؛ این سلول‌ها به‌ صورت مستقیم به عامل بیماری‌زا در بدن حمله‌ور شده و یک آژیر خطری را برای دیگر سلول‌های بدن به صدا در می‌آورد تا آنها نیز علیه عامل بیماری‌زا آماده شوند. این دو کار، یعنی حمله به عامل خارجی و آماده کردن دیگر سلول‌ها برای دفاع از بدن، یک راهبرد مطمئن است که خطر رشد و گسترش سرطان در بدن را به حداقل می‌رساند. نتایج این فعالیت سیستم ایمنی هم در تومور و هم سلول‌های دورتر از آن دیده می‌شود. 
این گروه تحقیقاتی از نانوذرات اکسید آهن و میدان مغناطیسی برای از بین بردن تومور سرطانی در موش‌ها استفاده کردند، نتایج نشان داد که یک ماه بعد از گرم کردن تومور توسط نانوذرات مغناطیسی، رشد سلول‌های سرطانی متوقف می‌شود. این گروه با این سیستم توانستند دمای ثابت 43 درجه سانتیگراد را به مدت دلخواه در تومور ایجاد کنند که این دمای کنترل شده کلید تحریک سیستم ایمنی بدن است. مزیت این روش آن است که سیستم ایمنی بدن تحریک شده و تومورهای دیگر که از دید پزشکان پنهان مانده را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. این گروه تحقیقاتی یافته‌های خود در مورد جزئیات مربوط به این روش درمانی را در قالب مقاله‌ای درjournal Nanomedicine: Nanotechnology, Biology and Medicine منتشر کرده‌اند.

پژوهشگران بریتانیایی اظهار کردند: استفاده بیش از اندازه از دهانشویه‌ها باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان دهان و گلو می‌شود. محصولات بهداشتی دهان و دندان خاصیت ضدباکتریایی دارند و باعث پیشگیری از ایجاد پلاک، ورم لثه و پوسیدگی دندان می‌شوند. به گفته دکتر دیوید کنوی، مدیر گروه تحقیقاتی دانشکده دندانپزشکی گلاسگو، کسانی که برای ایجاد حس تازگی در دهان به دفعات مکرر در طول روز از دهانشویه‌ها استفاده می‌کنند، در معرض خطر ابتلا به سرطان هستند.
پیش از این نیز تحقیقات دانشمندان استرالیایی نشان داده بود استفاده از دهانشویه‌ها باعث نفوذ مواد سرطان‌زا به مخاط دهان می‌شود و خطر بروز این بیماری را افزایش می‌دهد. دکتر کنوی پس از تحقیق بر روی 1962 نفر از مبتلایان به سرطان و 1993 فرد سالم در 9 کشور مختلف اظهار کرد که استفاده روزانه از دهانشویه‌ها را توصیه نمی‌کند. نکته قابل توجه در مورد مصرف کنندگان این محصول بهداشتی این است که بسیاری از افراد برای رفع بوی سیگار از دهانشویه استفاده می‌کنند، این در حالی است که سیگار به تنهایی یکی از عوامل اصلی سرطان دهان و گلو است.

محققان دانشگاه لوند در سوئد طی تحقیقاتی جدید موفق شدند از طریق کنترل نانوذرات بوسیله آهن‌ربا، سلول‌های سرطانی را وادار به خودتخریبی کنند. محققان سوئدی اظهار کرده‌اند این آخرین اخبار سرطان بدان معنی است که در حال رسیدن به نوع جدیدی از درمان سرطان هستند. روش بکار گرفته شده در تحقیقات جدید این محققان،‌ بسیار آرام و دقیق‌تر از شیمی درمانی و پرتو درمانی است. بهترین چیز در مورد نانوذرات کنترل از راه دور است. این واقعیت که دانشمندان موفق به مورد هدف قرار دادن سلول‌های انتخاب شده بدون صدمه زدن به بافت اطراف آن هستند، بسیار امیدوارکننده است.
شیمی درمانی بر سلول‌های سالم بدن تاثیر می‌گذارد و عوارض جانبی جدی به همراه دارد. پرتودرمانی نیز بر بافت سالم اطراف تومور سرطانی تاثیر می‌گذارد. محققان می‌گویند: این روش جدید تنها به سلول‌های سرطانی حمله می‌کند. در حال حاضر، تنها یک درمان دیگر که این کار را انجام می‌دهد، درمان پروتون به عنوان پیشرفته‌ترین درمان در دسترس سرطان است، اما نانوذرات با کنترل از راه دور می‌توانند بسیار موثرتر عمل کنند.
این محققان نانوذرات اکسید آهن را گرفته‌اند و بیماران سرطانی را با یک شکل از مغناطیس درمان کرده‌اند. هنگامی که این ذرات در داخل سلول‌های سرطانی هستند، در یک میدان مغناطیسی قرار گرفته و نانوذرات شروع به چرخش می‌کنند، به طوری که لیزوزوم‌ها شروع به از بین بردن سلول می‌کنند. لیزوزوم‌ها واحدی هستند که تمیز کردن سلول‌ها را بر عهده دارند، همچنین می‌توانند فرآیندی به نام مرگ سلولی ایجاد کنند که در آن سلول‌های آسیب دیده خود را نابود کنند.
تیم تحقیقاتی در دانشگاه لوند برای اولین بار به استفاده از نانوذرات مغناطیسی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی اقدام کرده‌اند و این روش یکی از اولین موارد برای انجام درمانی بدون هیچ گونه عوارض جانبی است. در این درمان، نانوذرات مغناطیسی به بافت اطراف سلول‌های آسیب دیده رسیده و با گرما، تولید التهاب می‌کنند. در حالی که این درمان در درجه اول برای سرطان در نظر گرفته شده است، اما می‌توان آن را در بسیاری از موارد نظیر بیماری‌های خودایمنی مانند دیابت نیز استفاده کرد. محققان می‌گویند: جهت اطمینان بیشتر همچنان تحقیقات بیشتری باید انجام شود، اما این آخرین اخبار سرطان بسیار امیدوار کننده است. نتیجه این پژوهش در نشریه Science منتشر شده است.

محققان می‌گویند الگوی انگشتان دست، می‌تواند یک نشانگر ساده برای بررسی خطر ابتلا به سرطان پروستات بویژه در مردان بالای 60 سال محسوب شود. عواملی مانند سن، نژاد، سابقه خانوادگی و تغییرات هورمونی در افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات نقش دارند، اما محققان هنوز قادر به تشخیص ارتباط بین اندازه‌گیری سطوح هورمون در بزرگسالان و خطر ابتلا به سرطان پروستات نشده‌اند.‌
محققان کالج پزشکی Father Muller در منگلور هند در یک مطالعه مقطعی بر روی 27 بیمار 50 تا 80 ساله دریافته‌اند که ارتباطی بین طول انگشتان دست با خطر ابتلا به سرطان پروستات وجود دارد. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد، خطر ابتلا به سرطان پروستات در مردانی که طول انگشت حلقه‌ آنها بلندتر از انگشت اشاره باشد، بیش از سایر افراد است. دکتر «ادموند فرناندز» یکی از نویسندگان این مطالعه خاطر نشان کرد، تحقیقات بیشتری برای بررسی ارتباط طول انگشتان حلقه و اشاره با افزایش خطر سرطان پروستات بویژه در مردان زیر 60 سال مورد نیاز است. نتایج این مطالعه در مجله Dental and Medical Sciences منتشر شده است.

محققان سوئیسی نانومیله‌هایی از جنس طلا طراحی و روشی برای تولید انبوه آن ارائه کردند. نانوذرات کاربردهای زیادی در پزشکی دارند؛ این مواد می‌توانند برای تشخیص بیماری و یا به‌ عنوان حامل دارو برای از بین بردن تومورهای سرطانی استفاده شوند. اخیرا پژوهشگران سوئیسی ETH نانوذراتی ساختند که می‌تواند برای درمان سرطان مورد استفاده قرار گیرد. این گروه تحقیقاتی از قدرت نفوذ پرتوهای مادون قرمز برای این کار استفاده کردند؛ آنها نانوذرات خود را به‌ گونه‌ای طراحی کردند که درصورت تابش پرتوهای مادون قرمز به بدن شروع به نوسان کرده و این نوسان گرما ایجاد می‌کند و گرمای تولید شده برای از بین بردن تومور سرطانی استفاده می‌شود.
طلا یکی از عناصر رایج برای تولید نانوذرات مورد استفاده در پزشکی است، زیرا این ماده تاثیر غیرمعمولی بر بدن نداشته و آغازگر واکنش‌های ناخواسته و غیرمطلوب در بدن نیست. نانوذرات کروی طلا هیچ خاصیت پلاسمونیکی ندارند، بنابراین باید آنها را به‌ صورت میله‌ای یا هسته‌ای‌ پوسته‌ای تولید کرد. این ساختارها می‌توانند پرتوهای مادون قرمز را جذب کرده و در اثر پدیده پلاسمونیک گرما تولید کنند. تولید انبوه این نانومیله‌ها و نانوپوسته‌ها کاری پیچیده و پرهزینه است.
این گروه تحقیقاتی با یک ترفند ساده موفق به تولید انبوه این ساختارها شدند. آنها سطح نانوذرات کروی طلا را با اکسید سیلیکون پوشش داده و با این کار این نانوذرات را به‌ صورت کروی به یکدیگر متصل کردند. این ساختار میله‌ای تولید شده یک ویژگی منحصربفرد دارد؛ در هنگام گرم شدن، این نانوذرات تغییر شکل نمی‌دهند. نانومیله‌هایی که پیش از این برای درمان سرطان استفاده می‌شد، در هنگام گرم شدن تغییر شکل می‌داد که این کار اثربخشی دارو را کاهش می‌دهد.
این گروه، نانومیله‌های تولید شده را برای از بین بردن سلول‌های سرطان پستان مورد آزمایش قرار دادند. نتایج نشان داد که سلول‌های سرطان در اثر گرمای حاصل از اثر پلاسمونیک نانومیله‌های طلا از بین رفتند. این گروه برای رساندن نانومیله‌های طلا به محل تومور از ذرات اکسید آهن سوپرپارامغناطیس استفاده کردند. آنها با استفاده از میدان مغناطیسی نانوذرات متصل به اکسید آهن را به محل تومور هدایت کرده و در آنجا آنها را متجمع کردند. هرچند تست‌های آزمایشگاهی این روش درمانی مثبت بوده است، اما هنوز سوالات زیادی برای رسیدن به مرحله تست بالینی باقی مانده است که باید پاسخ داده شود.

این کنفرانس در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۳۹۳ توسط دانشگاه علوم پزشکی شیراز در هتل پارس شیراز برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل اپیدمیولوژی واتیولوژی وتشخیص سرطان پیشرفته پروستات، بررسی رادیولوژیک سرطان پیشرفته پروستات، تغییرات PSA در سرطان پیشرفته پروستات، نقش جراحی در درمان سرطان پیشرفته پروستات، هورمون درمانی در سرطان پیشرفته پروستات، شیمی درمانی در سرطان پیشرفته پروستات می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کنفرانس در تاریخ ۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ توسط انجمن رژيونال آنستزي و درد ايران در تهران و در محل سازمان نظام پزشکي جمهوري اسلامي ايران برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل چاش های موجود در کنترل دردهای حاد و مزمن بیماران سرطانی، رویکردهای جدید و اینترونشنال در کنترل دردهای سرطانی، آشنایی با روش های دارویی و غیردارویی کنترل دردهای سرطانی، درمان عوارض ناشی از کنترل درد در بیماران سرطانی می باشد.

اطلاعات بیشتر

محققان دانشگاه ویرجینیا نوع خاصی از سلول ایمنی را در مغز استخوان موش کشف کرده‌اند که مسؤول نوع تهاجمی سرطان خون است. سرطان متهاجم خون، بسیار مقاوم و اصطلاحا زیرک است، چرا که اگر سلول‌های لوسمی (سرطان خون) در محیط آزمایشگاه کشت داده شوند، در کمترین شرایط مورد نیاز نیز می‌توانند به بقای خود ادامه دهند. به تعبیر محققان، از آنجا که این سلول‌ها از حیث سیستم رشد و بقا بسیار متهاجم هستند، به گونه‌ای خود را «جاودانه» نیز کرده‌اند.
در این پژوهش، محققان بینش جدید و مهمی را در مورد لوسمی سلول B به دست آوردند. علت بروز این لوسمی هنوز به درستی شناخته نشده است. طی بروز این لوسمی، نوعی مولکول سیگنال‌رسان سلولی که دچار جهش شده است، توسعه لوسمی را هدف قرار می‌دهد. فقدان این مولکول به نوعی بن بستی را در روند تولید سلول‌های B که نوعی سلول سفید خونی است، به وجود می‌آورد؛ این سلول‌های جهش یافته در نهایت به سلول‌های سرطانی تبدیل می‌شوند.
پژوهشگران طی این تحقیق متوجه شدند «رنین» که پیش از این در کلیه یافت می‌شد در مغز استخوان نیز وجود دارد. این سلول‌ها در تنظیم فشار خون و تعادل جریان خون در بدن نقش دارند. در واقع این پژوهش، چنین نشان می‌دهد که بروز سرطان خون در نوع خاصی از سلول‌های سفید خون به نام نوعی لنفوسیت B که مسؤول بیان «رنین» است، ریشه دارد. به گفته این محققان، نتایج به دست آمده نویدبخش ابداع روش‌های درمانی جدید و موثرتر است. یافته‌های این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است. 

یافته‌های پژوهشی نشان می‌دهد: زنان چاق یا دارای اضافه وزن نسبت به زنان با وزن ایده‌آل، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان تخمدان قرار دارند. این پژوهش که در یک مؤسسه‌ سرطان‌شناسی در آمریکا انجام شد، برای اولین بار نشان داد چاق بودن یک علت احتمالی بروز سرطان تخمدان محسوب می‌شود.
تحقیقات پیشین نشان داده بود که اضافه وزن همچنین می‌تواند علت بعضی از سرطان‌های دیگر نظیر کولون، رحم، مری، کلیه، کیسه صفرا و پانکراس باشد. نگهداری وزن در حد ایده‌آل می‌تواند تا یک پنجم، خطر ابتلا به این سرطان‌ها را کاهش دهد و از ابتلا به بیماری‌های دیگر مانند دیابت و بیماری‌های قلبی جلوگیری کند. پژوهشگران ورزش و جلوگیری از چاقی را برای حفظ سلامتی توصیه می‌کنند. هر ساله نزدیک به 14 هزار زن در آمریکا بر اثر ابتلا به این سرطان جان خود را از دست می‌دهند. 

محققان انگلیسی و استرالیایی برای نخستین بار با دستکاری ژنتیکی موفق به تولید ابرموشی شده‌اند که قادر به بیان یک مولکول در تمام بدن بدون اثرگذاری بر عملکرد سلول است. تحقیقات برای تولید ابرموش با قابلیت بیان حسگر زیستی فلوئورسنت در تک تک سلول‌های بدن توسط محققان موسسه تحقیقات سرطان Beatson در گلاسکو آغاز و با همکاری محققان مرکز تحقیقات پزشکی Garvan در سیدنی به نتیجه رسید. این حسگر زیستی عملکرد یک مولکول – در این مورد پروتئینی موسوم به Rac – را تقلید می‌کند که باعث سوق دادن سلول‌ها به سمت انواع مختلف سرطان می‌شود.
پروتئین Rac مانند یک سوئیچ عمل می‌کند که در سطح مولکول بین دو حالت فعال و غیر فعال در نوسان است. زمانی که این پروتئین فعال باشد، حسگر زیستی با جذب نشانه‌های شیمیایی به رنگ آبی می‌درخشد و زمانی که پروتئین غیر فعال باشد، حسگر زیستی به رنگ زرد دیده می‌شود. با استفاده از روش‌های عکسبرداری، امکان رهگیری فعالیت پروتئین Rac در هر اندام بدن به صورت لحظه‌یی و سه‌بعدی فراهم می‌شود. همچنین نظارت بر فعالیت این پروتئین در اندام‌های مختلف در واکنش به درمان‌های دارویی مختلف امکانپذیر می‌شود. به گفته دکتر پاول تیمپسون، این ابرموش با قابلیت بیان حسگر زیستی فلوئورسنت در تمامی سلول‌های بدن، امکان رهگیری لحظه‌یی سلول‌های بیمار یا داروهای مختلف درون بدن را فراهم کرده و بینش جدیدی در خصوص ایجاد بیماری‌ها از جمله انواع مختلف سرطان در اختیار محققان قرار خواهد داد. 

نتایج تحقیق جدید پژوهشگران ایرلندی حاکی از ‌آن است که یک گروه رایج از داروهای کنترل فشارخون بالا با بهبود رساندن داروهای شیمی درمانی و اکسیژن در تومور، سبب تقویت درمان سرطان می‌شوند. پژوهشگران به ‌شرح این مطلب پرداخته‌اند که چگونه داروی «لوزارتان» که مهار‌کننده‌ی آنژیوتانسین است، در موش‌های مبتلا به سرطان پستان و لوزالمعده سبب افزایش جریان خون و بهبود پیامدهای داروی شیمی‌درمانی می‌شود. بیش ‌از یک ‌دهه است که از مهار‌کننده‌های آنژیوتانسین بعنوان داروهای مطمئن فشارخون استفاده می‌شود و می‌توان هدف این داروها را به ‌سمت درمان سرطان جهت‌دار کرد.
یک دسته دارو موسوم به داروهای آنتی‌آنژیوژنز از ‌پیش برای بهبود جریان‌ خون در تومور و تقویت درمان سرطان به ‌کار گرفته ‌شده بود. این دسته از داروها از طریق ترمیم ساختار غیرطبیعی عروق ‌خونی تومور تأثیر می‌کنند، حال ‌آنکه مهار‌کننده‌های آنژیوتانسین عروق ‌خونی کلاپس شده را باز می‌کنند. به گفته محققان این داروها نیروهای فیزیکی را آزاد می‌کنند. این نیروهای فیزیکی بر عروق‌ خونی تومور فشار می‌آورند و یک ماتریکس شبیه ژل که اطراف‌شان قرار دارد، با رشد تومور انبساط می‌یابد.
در این بررسی، پژوهشگران روی ساختار و بیولوژی تومورهایی تمرکز کردند که می‌توانستند مانع درمان شوند. در بخش پیشین کار، پژوهشگران کشف کرده بودند که با توقف ساخت کلاژن که سازنده‌ی اصلی ماتریکس خارج سلولی است، «لوزارتان» به توزیع نانو داروها در تومور کمک می‌کند. در این بررسی جدید، پژوهشگران می‌خواستند دریابند آیا «لوزارتان» و سایر مهارکننده‌های آنژیوتانسین در تومورها سبب از بین ‌رفتن فشار روی عروق خونی کلاپس شده می‌شوند. محققان می‌گویند: عروق خونی بعضی یاخته‌های تومور موسوم به فیبروبلاست‌های همراه سرطان (CAF) شروع به تکثیر کرده و کلاژن اضافی و ماده‌یی شبیه ژل موسوم به هیالورونان hyaluronan تولید می‌کنند و تحت فشار وارده دچار کلاپس (جمع شدگی) می‌شوند.
با استفاده از موش‌ آزمایشگاهی، این گروه نشان ‌داد که هم کلاژن و هم هیالورونان در فشردن عروق ‌خونی درون تومور نقش دارند، ولی «لوزارتان» با کاهش فیبروبلاست‌های همراه سرطان، موجبات وقفه‌ی تولید همه را فراهم می‌آورد. «لوزارتان» از دسته داروهای موسوم به بلوکر گیرنده‌ی آنژیوتانسین است و نسبت ‌به گروه دیگر موسوم به مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین به ‌طریقی متفاوت تأثیر می‌کند. بلوکرهای گیرنده‌ی آنژیوتانسین در کاهش فشار درون تومور مؤثرترند. وقتی از «لوزارتان» برای درمان موش مبتلا به سرطان پستان و لوزالمعده استفاده شد، تأثیری بر رشد تومور پدید نیامد، ولی وقتی لوزارتان با داروهای استاندارد شیمی‌ درمانی همراه شد، سبب تأخیر رشد تومور شده و موش‌ها طولانی‌تر زنده ماندند.
محققان بر این باورند که اگر در تومورها بدون استفاده از شیمی‌درمانی، جریان‌ خون بهبود یابد، در واقع سرعت رشد تومور افزایش می‌یابد. اما اگر همراه شیمی درمانی یا سایر روش‌های ضد سرطان مانند رادیوتراپی یا ایمونوتراپی، جریان‌ خون افزایش یابد، شانس کند ‌شدن سرعت رشد تومور بهتر می‌شود. درنتیجه‌ی این بررسی مرکز سرطان MGH برای مشخص‌کردن تأثیر بهبود نتایج درمان در سرطان لوزالمعده با «لوزارتان» اقدام به انجام کارآزمایی بالینی کرده ‌است. بر اساس این گزارش، پژوهشگران ایرلندی دریافته‌اند که استفاده از مهار‌کننده‌های ACE سبب آهسته‌شدن کاهش زوال عقل نیز می‌شود. نتیجه این پژوهش در نشریه‌ی آنلاین Nature Communications آمده است. 

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان فنلاندی نشان می‌دهد، مادرانی که صاحب 10 فرزند یا بیشتر هستند، با کاهش چشمگیر خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان بویژه سرطان پستان روبرو هستند. در این مطالعه محققان دانشگاه هلسینکی 5000 زن فنلانی را که پیش از سال 2010 بیش از 10 بار زایمان کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند. در طول یک دوره 30 ساله، تنها 656 مورد ابتلا به سرطان در بین این زنان گزارش شد که 200 مورد کمتر از میزان پیش‌بینی شده بر اساس نرخ سرطان در بین جمعیت عمومی فنلاند است. همچنین تعداد موارد جدید ابتلا به سرطان پستان و دیگر سرطان‌های زنان شامل تخمدان و آندومتر رحم حدود 50 درصد کمتر از زنان با تعداد زایمان کمتر از 10 فرزند است.
بررسی‌های صورت گرفته نشان می‌دهد، زنانی که صاحب 10 فرزند یا بیشتر هستند، در هنگام نخستین زایمان پنج سال جوانتر از میانگین سنی مادران فنلاندی بودند. محققان معتقدند که باردار شدن در سنین جوانی به محافظت از بدن در برابر سرطان پستان کمک می‌کند. در این مطالعه همچنین ارتباط بین داشتن 10 فرزند و کاهش خطر ابتلا به سرطان پوست و افزایش خطر سرطان تیروئید گزارش شد. 

دانشمندان آمریکایی در گامی جدید، دست به ساخت یک آزمایش تنفسی به منظور بررسی سرطان پستان زده‌اند. پژوهشها نشان داده که این فناوری از دقت برابر با پرتوهای ایکس پستان برخوردار است که بطور رایج در بیمارستانها مورد استفاده است. دستگاه BreathLink در کمتر از 10 دقیقه می‌توان بیماری را تشخیص داده و سازندگان آن بر این باورند که می‌تواند نیاز به روش ناراحت‌کننده ماموگرافی را کاهش دهد. همچنین این دستگاه می‌تواند به زنان بیشتری که به دلیل خجالت‌زدگی، آزمایش سرطان پستان را انجام نمی‌دادند، اجازه خواهد داد تا با راحتی اقدام کنند و جان افراد زیادی نجات داده شود.
با این روش دیگر زنان در زمان آزمایش در معرض تابش قرار نخواهند گرفت. سرطان پستان دومین سرطان کشنده در میان زنان پس از سرطان ریه بوده و ماهانه تقریبا جان 1000 انسان را می‌گیرد. این در حالیست که تعداد زنانی که سه سال یکبار ماموگرافی را انجام می‌دهند، کاهش یافته است. دلیل آن، نگرانی در این مورد است که تصاویر پرتو ایکس از پستان نمی‌تواند سرطانهای خطرناک را از نمونه‌های با رشد بسیار کند و کمتر خطرناک تشخیص دهد.
دستگاه BreathLink در حال حاضر در اروپا در دسترس قرار گرفته است. برای استفاده از آن، فرد باید برای دو دقیقه در یک تحلیلگر تنفسی نفس بکشد. این هوا به دستگاهی که سطوح مواد شیمیایی را بررسی می‌کند، خورانده می‌شود. نتایج بدست آمده توسط یک رایانه نحلیل خواهد شد که تعیین می‌کند آیا الگوی شیمیایی نشانه سرطان پستان است یا خیر.
پژوهش منتشر شده در مجله PLoS ONE نشان داده که دقت این روش حداقل به اندازه ماموگرافی است. دکتر مایکل فیلیپس، استاد پزشکی دانشکده پزشکی نیویورک و طراح این آزمایش تنفس گفت: ما می‌دانیم که در صورت منفی بودن نتیجه این آزمایش، بیش از 99.9 درصد احتمال عدم ابتلای فرد به سرطان پستان هست. دکتر فیلیپس که این دستگاه در شرکت وی موسوم به Menssana Research تولید شده، افزود: این مسئله بسیار مهم است چرا که در هر برنامه غربالگری، اکثریت قریب به اتفاق زنانی که آزمایش می‌دهند، سرطان ندارند. این امر بدان معنی است که تعداد زیادی از زنان نیازی به انجام ماموگرافی غیرضروری نخواهند داشت. اگرچه دقت لازم برای تشخیص دقیق بیماری پائین بوده و بیماران با آزمایش تنفسی مثبت باید ماموگرافی شوند. همچنین به گفته دکتر فیلیپس، پژوهشهای بیشتر پیش از قرار دادن این روش به عنوان اولین گزینه برای غربالگری سرطان پستان مورد نیاز است. 

پژوهشگران آمریکایی طی بررسی‌های خود متوجه شدند که موسیقی‌درمانی می‌تواند به نوجوانان و جوانان مبتلا به سرطان کمک کند تا دوره‌ی درمان خود را راحت‌تر تحمل کرده و انعطاف‌پذیری خود را سریع‌تر بدست آورند. این مطالعه‌ی جدید که در دانشگاه ایندیانا انجام شد، بررسی‌هایی را برای گروهی از بیماران 11 تا 24 ساله با استفاده از یک برنامه‌ی موسیقی به مدت سه هفته انجام داد. طبق این گزارش که در نشریه‌ی Cancer به چاپ رسید، همه‌ی بیماران شرکت‌کننده در این مطالعه، در مراحل درمان پیوند ساقه‌ی سلول با خطر بالا بودند.
گروهی از این بیماران در برنامه‌ی موسیقی‌درمانی که شامل نوشتن اشعار غنائی، ثبت اصوات و تولید برنامه‌های تلویزیونی بود شرکت داشتند. نتایج این بررسی نشان داد این بیماران به طور چشمگیری توانایی تحمل درمان بیماری خود را نسبت به افرادی که در این مطالعه شرکت نکرده بودند افزایش داده‌اند.
پژوهشگران همچنین متوجه شدند که این برنامه موجب بهبود رابطه‌ی بیماران با خانواده و دوستان‌شان نیز شده است. برخی از کارشناسان ادعا می‌کنند که موسیقی‌درمانی می‌تواند برای افراد مبتلا به سرطان از طریق کاهش اضطراب و بهبود کیفیت زندگی آنها مفید باشد. این کارشناسان همچنین معتقدند که موسیقی‌ درمانی همچنین می‌تواند برخی از علائم سرطان و تأثیرات جانبی درمان این عارضه را در بیماران کاهش دهد. 

نتايج جديدي که از مطالعه Selenium and Vitamin E Cancer Prevention Trial (SELECT) منتشر شده، با تاييد نتايج قبلي، باز تاکيد مي‌کند که دو آنتي‌اکسيدان سلنيوم و ويتامين E براي مردان مضر است و مي‌تواند خطر سرطان پروستات را در آنها بيشتر کند. محققان اين مطالعه پيشنهاد مي‌کنند که مردان بايد هرچه سريع‌تر مصرف اين مکمل‌ها را قطع کنند، چون هيچ مزيت سلامت براي آنها ندارد و تنها ضرر است. مطالعه SELECT در سال 2001 آغاز و قرار براين بود که 12 سال به طول انجامد، اما پس از 7 سال، پس از اينکه افراد شرکت کننده به مدت 5 سال روي درمان با مکمل‌ها بودند، متوقف شد. نتايج حاکي از آن بودند که هيچ اثر محافظتي از سلنيوم ديده نشده واز سوي ديگر پيشنهاد مي‌کند که ويتامين E خطر سرطان پروستات را افزايش مي‌دهد. البته نکته مهم آن است که سطح پايه سلنيوم افراد، به خودي خود و بدون مصرف مکمل‌ها با خطر سرطان پروستات در ارتباط نيست. اما وقتي پاي مکمل‌ها به ميان مي‌آيد، خطر افزايش سرطان پروستات در افراد با سطح پايه بالاتر سلنيوم بيشتر است. گاهي اين ميزان افزايش تا 91 درصد بالاتر مي‌رود. در واقع با مصرف سلنيوم، سطح آن در بدن به ميزان سمي مي‌رسد. ويتامين E هم در افرادي باعث افزايش خطر سرطان پروستات مي‌شود که سطح سلنيوم پايه آنها در ابتدا کم باشد. اين ميزان افزايش گاهي تا 63 درصد مي‌رسد، در حالي‌که براي ابتلا به سرطان با درجه بالا تا 111 درصد نيز ممکن است افزايش داشته باشد. بنابراين در پايان مي‌توان اينگونه نتيجه‌گيري کرد که ميزان خطر مکمل‌ها در افراد به سطح پايه آنها در بدن فرد بازمي‌گردد.اگر فردي تغذيه خوب و مناسب داشته باشد، ديگر نيازي به مصرف مکمل ندارد، زيرا ممکن است سطح آنها را در خون خود به سطح سمي برساند، بنابراين نه تنها منفعتي از آنها نمي‌برد که خطر بروز سرطان هم در آنها بالاتر مي‌رود.

مطالعه‌اي به قدمت 25 سال از کانادا نشان مي‌دهد که انجام سالانه ماموگرافي در کاهش ميزان مرگ و مير ناشي از سرطان پستان تاثيري ندارد و تنها به همان اندازه موثر است که معاينه باليني به تنهايي اثر دارد. در اين مطالعه که نزديک به 90 هزار زن 40 تا 59 سال وارد شده‌اند، جديدترين مطالعه‌اي است که به سوالاتي در مورد ارزش ماموگرافي روتين پاسخ مي‌دهد. در بعضي بيماران تشخيص زودرس بيماري بدان معنا نيست که بيماري کاملا درمان مي‌شود و در بعضي ديگر حتي اگرسرطان در مراحل بالاتر هم تشخيص داده شود، باز درمان موثر خواهد بود. اما يافته‌هاي جديد حاکي از آن است که پايه و اساس غربالگري بوسيله ماموگرافي بايد هرچه سريعتر توسط سياست‌گزاران مورد تجديدنظر قرار گيرد. در اين مطالعه، به مدت 5 سال، نيمي از زنان ماموگرافي سالانه شده و همراه با آن، سالانه معاينه فيزيکي پستان نيز در مورد آنها انجام شد. نيمي ديگر از زنان به عنوان گروه کنترل تنها تحت معاينه فيزيکي پستان و مراقبت معمول قرار گرفتند. پس از 20 سال، 500 بيمار مبتلا به سرطان پستان در گروه ماموگرافي و 505 نفر در گروه کنترل در اثر سرطان پستان فوت کردند که اختلاف معني‌داري نداشتند. از اين‌رو مي‌توان نتيجه‌گيري کرد که ماموگرافي در کاهش مرگ و مير ناشي از سرطان پستان تاثيري بيشتر از معاينه فيزيکي به تنهايي ندارد.

بیماران مبتلا به سرطان سینه که میزان ویتامین دی خونشان بالا است بیشتر از بقیه عمر می کنند. محققان دانشکده علوم پزشکی دانشگاه کالیفرنیا در آمریکا می گویند: سطح بالای ویتامین دی در خون بدن این افراد، طول عمر بیماران سرطانی را دو برابر می کند. دکتر سردیک گارلند و همکارانش در دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو با انجام مطالعه ای سطح ویتامین دی بدن چهار هزار و 443 بیمار مبتلا به سرطان سینه را بررسی کردند و آنها را مدت طولانی تحت مطالعه قرار دادند.
محققان خاطر نشان کردند: متابولیت های ویتامین دی با فعال کردن پروتئینی عمل می کند که مانع تقسیم سلولی می شود و در شرایط حضور این ویتامین گیرنده های موجود بر روی سلول های سرطانی نمی توانند تکثیر شوند. محققان متوجه شدند: افرادی که میزان ویتامین دی خونشان بالاتر از 30 نانوگرم در میلی لیتر بود نسبت به آنانی که ویتامین دی خونشان 17 نانوگرم در میلی لیتر بود، دو برابر بیشتر عمر می کردند. محققان معتقدند که با بالا نگاه داشتن میزان ویتامین دی خون بدن زنان مبتلا به سرطان سینه می توان طول عمر آنان را تا دو برابر افزایش داد.

محققان متوجه شده اند که با غیرفعال کردن ژنی که موجب تولید پروتیین میوفرلین (Myoferlin) می شود،از گسترش بیماری سرطان سینه جلوگیری می شود. میوفرلین پروتیینی که به تازگی ارتباط آن با ابتلا به سرطان کشف شده است، موجب تغییر شکل سلول های سرطانی سینه به نوعی می شود که آنها را قادر می سازد تا از تومور خارج شده و محل های جدیدی را مبتلا کنند. محققان دانشگاه ایالتی اوهایو در آمریکا با انجام مطالعه ای بر روی موش ها متوجه شدند: زمانی که آنها سلول های سرطان سینه را به موش هایی پیوند زدند که ژن تولید کننده میوفرلین در آنها از فعالیت انداخته شده بود سلول های سرطانی نمی توانستند به نوعی تبدیل شوند که گسترش یابند.  
در این مطالعه محققان به دو اثر اصلی کاهش توانایی سلول های سرطانی به تولید میوفرلین پی بردند. اول اینکه به نظر می رسد بدون میوفرلین بسیاری از ژن هایی که به گسترش سلول های سرطانی کمک می کنند فعال نمی شوند و در نتیجه سلول های سرطانی در محل اولیه خود باقی می مانند. دیگر این که بدون میوفرلین سلول های سرطانی نمی توانند خواص مکانیکی را که موجب حرکت و تهاجم آنها به محل های دیگر می شود فعال سازند و در عوض آنها در تومور اولیه باقی می مانند. این مطالعه در مجله اینترنتی PLOS ONE منتشر شده است.

دانشمندان سوئدی یک داروی جدید کشف کردند که می تواند به صورت انتخابی با ایجاد اختلال در میتوکندری سلول های سرطانی خفته آنها را از بین ببرد. این گروه تحقیقاتی به رهبری پروفسور استیگ لیندر از موسسه کارولینسکا و دانشگاه اوپسالا در سوئد، مولکول کوچکی به نام (VLX600) را کشف کردند که در از بین بردن سلول های خفته سرطان روده بزرگ در انواع مختلف موثر است.
محققان می گویند در تومورهای جامد که اندازه ای بزرگتر از چند میلی متر دارند، رشد ناکافی عروق خونی سبب کاهش اکسیژن و مواد مغذی می شود. آنها می گویند این مساله سبب می شود که سلول های سرطانی به سلول های خفته تبدیل شوند. این سلول های سرطانی خفته پس از درمان، شروع به تقسیم سلولی می کنند وبه این ترتیب تومور سرطانی دوباره رشد می کند. به گفته محققان این روند نقش موثری در مقاومت تومور به پرتودرمانی و شیمی درمانی دارد.
در این مطالعه جدید، محققان کشف کردند که در مناطقی از تومور که نبود اکسیژن و مواد مغذی وجود دارد، انرژی زیادی نیز در میتوکندری تولید نمی شود. یافته های دانشمندان نشان می دهد که سلول های سرطانی به اختلال در عملکرد میتوکندری حساس هستند. در نتیجه یک فاجعه زیست-انرژی برای این سلول ها رخ می دهد. محققان دریافتند زمانی که مولکول VLX600 که سبب اختلالات میتوکندری است، در شرایط آزمایشگاهی به سلول های سرطانی روده بزرگ وارد می شود سبب از بین رفتن سلول های خفته سرطانی و سرکوب رشد تومور می شود. شرح کامل نتایج این تحقیقات جدید در نشریه Nature Communicationsمنتشر شده است.

محققان آمریکایی موفق به ساخت تراشه‌ای شدند که با استفاده از آن می‌توان سلول‌های سرطانی شناور در گردش خون را شناسایی کرد. تراشه‌ ساخت پژوهشگران دانشگاه میشیگان می‌تواند از طریق جریان خون، سلول‌های تومور شناور در گردش خون را به دام اندازد. برای ساخت این تراشه از اکسید گرافن استفاده شده‌ است. این ابزار در آینده می‌تواند در کلینیک‌ها برای شناسایی زودهنگام بیماری سرطان مورد استفاده قرار گیرد، به طوری که بدون نیاز به جراحی می‌توان وجود سرطان را در بدن شناسایی کرد. ماکس ویچا از محققان این پروژه می‌گوید: اگر این فناوری به مرحله ظهور برسد، آنگاه ما به پیشرفتی بزرگ در بخش شناسایی و درمان سرطان دست خواهیم یافت. نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای در نشریه Nature Nanotechnology به چاپ رسیده است.
این محققان می‌گویند: سلول‌های تومور در حال گردش در خون نقش مهمی را در شناسایی زودهنگام بیماری سرطان ایفا می‌کنند. این سلول‌ها را می‌توان از سیستم گردش خون جدا کرد و اثر داروهای مختلف را روی آنها تست کرد، با این کار به سرعت می‌توان تاثیر روش‌های درمانی روی بیماری را مورد ارزیابی قرار داد. همچنین از این روش می‌توان برای درک مکانیسم توسعه سلول‌های سرطانی و گسترش آن در بدن استفاده کرد.
در حال حاضر بدست آوردن این سلول‌های سرطانی تقریبا غیرممکن است، زیرا جدا کردن آنها از سلول‌های خون کار دشواری است. بعد از یافتن سلول‌های سرطانی، مطالعه روی آنها نیز دشوار است، زیرا به یک سیستم آنالیزی بسیار دقیق نیاز است. برای ساخت ابزاری جهت رشد سلول‌های سرطانی، محققان از ساختارهای گلبرگی شکل از جنس طلا استفاده کردند که روی آن با اکسید گرافن پوشانده شده بود. سلول‌های سرطانی به راحتی روی این بازهای گلبرگی شکل طلا به دام افتاده و رشد می‌کنند. برای تست این تراشه، محققان سه تا پنج سلول سرطانی را داخل یک میلی‌لیتر، حاوی 5 تا 10 میلیارد سلول خونی وارد کردند. نتایج نشان داد که این تراشه موفق شد که تمام این سلول‌های سرطانی را به دام اندازد. در 10 بار تست، شانس موفقیت این دستگاه 73 درصد بود.

این سمپوزیوم در تاریخ ۱ خرداد ۱۳۹۳ توسط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بیمارستان شهید مدرس تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل اپیدمیولوژی سرطان معده در ایران، نقش بیماریابی در سرطان معده، آندوسکوپی تشخیصی و درمانی در سرطان معده، آندوسونوگرافی در سرطان معده، لاپاراسکوپی تشخیصی در درمان سرطان معده، نقش PET/LT  در تشخیص و درمان سرطان معده، جایگاه پزشکی قانونی در درمان سرطان معده، کموتراپی قبل و بعد از جراحی در سرطان معده، وسعت  لنفادنکتومی در  جراحی سرطان معده، جایگاه رادیو تراپی در درمان سرطان معده، نقش پروگنوستیک پاتولوژی در درمان سرطان معده می باشد.

اطلاعات بیشتر 

نتایج دو کارآزمایی غیر انتخابی محققان سوئدی نشان داده است که مهارکننده‌های آنزیم ۵ آلفا ردوکتاز، یعنی فیناستراید و دوتاسراید از خطر بروز سرطان پروستات می‌کاهند. در هر دو کارآزمایی به علل نامعلوم، مصرف این دسته داروها با افزایش مفرط خطر سرطان پروستات با درجه بالا (درجه 8 تا‌ 10 گلیسون) همراه بوده و به اخطار دادن سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) منتهی شده است. محققان طی یک تحقیق، همراهی میان سرطان پروستات و مصرف فیناستراید یا دوتاسراید را در مردان دارای نشانه‌های مجرای تحتانی ادرار ناشی از هیپرپلازی خوش خیم پروستات مورد ارزیابی قرار دادند.
در این پژوهش، تعداد 27 هزار مرد سوئدی مبتلا به سرطان پروستات با 134 هزار نفر در گروه شاهد تطبیق داده شدند. حدود 5 درصد مردان در هر گروه از مهارکننده‌های 5 آلفاردوکتاز استفاده کرده بودند. در آنالیز با چند متغیر آشکار شد که هیچ یک از موارد مصرف مهارکننده‌ی 5 آلفاردوکتاز با کاهش احتمال کلی سرطان پروستات همراه نبوده است. در زیر گروه آنالیز درجه 2 تا 6 گلیسون و سرطان پروستات درجه 7 نتایج مشابهی به دست آمد، ولی این نتایج در سرطان پروستات درجه 8 تا 10 گلیسون این چنین نبود. به گفته محققان، هرچه مدت مصرف مهار‌کننده‌ی 5 آلفا ردوکتاز طولانی می‌شد، خطر سرطان پروستات به طور قابل توجهی کاهش می‌یافت. همچنین در مورد درجه 2 تا 6 و درجه 7 گلیسون نتایج مشابهی به ‌دست آمد، ولی در مورد درجه ‌8 تا‌ 10 گلیسون سرطان پروستات، این چنین نبود. نتایج این پژوهش در BMJ منتشر شده است. 

مطالعات اخیر دانشمندان هلندی نشان می دهد گرانش کم و بی وزنی می تواند از رشد و انتشار سلول های سرطانی تیروئید جلوگیری کند.  به گفته محققان ناسا، فضا شرایط ایده آلی را برای مطالعه سلول های سرطانی مانند دیگر سلول های بدن انسان که از پروتئین ها و کربوهیدرات ساخته شده اند، فراهم کرده است و چگونگی رشد ارگان ها و تومور ها را به صورت سه بعدی تهیه می کند. این در حالی است که در آزمایشگاه های زمینی، سلول ها به صورت صاف و گسترده روی ورق رشد داده می شوند و از آنجا که به صورت دو بعدی هستند، نمی توانند رفتار داخل بدن را از خود نشان دهند. این مساله همواره مشکلاتی را برای دانشمندان به همراه داشته است.
دانشمندان گروه زیست شناسی سلولی دهان و دندان و مرکز علمی دندان پزشکی آمستردام ( ACTA ) ، با استفاده از یک هواپیما که در آن شرایط بی وزنی شبیه سازی شده بود، گسترش بیماری سرطان را مورد مطالعه قرار دادند. سپس آنها نتایج حاصل از این سلول های سرطانی را با سلول های سرطانی که در سال 2011، 10 روز را داخل فضاپیمای Shenzou 8 چین گذراندند، مقایسه کردند.
آنها دریافتند که ژن ها و پروتئین های دخیل در رشد سلول های بدخیم در شرایط بی وزنی کمتر از زمانی که روی زمین بوده اند، رشد کردند. به گفته محققان جاذبه می تواند سبب تغییراتی در تکثیر سلولی، تمایز ، نشانه گذاری و خواندن ژن شود. محققان می گویند در نگاه اول این طور به نظر می رسد که نیروهای گرانشی کوچک تر از آن هستند که بتوانند سلول های بدن را تحت تاثیر قرار بدهند. اما آنها دریافتند که پاسخ اولیه به گرانش برای درک تغییرات فیزیولوژیکی در فضا بسیار مهم بوده و تاثیرات زیادی روی سلول های انسانی می گذارد. محققان امیدوارند تحقیق روی نحوه واکنش این بیماری در محیط بی وزنی بتواند اسرار رفتار سلول را آشکار کرده و در نهایت به درمان های بهتر منجر شود. شرح کامل نتایج این بررسی در نشریه فدراسیون دانشمندان آمریکایی زیست شناسی تجربی FASEB منتشر شده است.

محققان دانشگاه منچستر پروتئین جدیدی را کشف کرده‌اند که در بروز سرطان و التهاب در بافت ریه نقش دارد. در حالی که طی 60 سال اخیر پیشرفت‌های چشمگیری در درمان بعضی سرطان‌ها حاصل شده است، اما بیماران مبتلا به سرطان ریه از این درمان‌ها کم نصیب بوده‌اند و نوآوری‌های امروزی نیز تاثیر چندانی در بقای آن‌ها نداشته است. محققان دانشگاه منچستر در پژوهشی «گلوکوکورتیکوئیدها» را که التهاب و تولید انرژی در سلول‌ها را کنترل می‌کنند، مورد بررسی قرار دادند. در بیماری سرطان ریه، این هورمون در رشد سلولی، نقش تنظیم کننده‌ای را بر عهده دارد.
«گلوکوکورتیکوئیدها» از طریق گیرنده‌ها عمل می‌کنند و این تحقیق جدید نشان می‌دهد که چگونه این گیرنده‌ها کار می‌کنند. به طور خاص، در این پژوهش آنزیم جدیدی موسوم به «Merm1» کشف شده است که برای عملکرد طبیعی «گلوکوکورتیکوئیدها» ضروری تلقی می‌شود. در این پژوهش مشخص شد که «Merm1» در سرطان ریه و التهاب مربوطه، سرکوب می‌شود.
محققان دریافتند که «Merm1» اتصال بین گیرنده «گلوکوکورتیکوئید» و ژن مورد هدفش را کنترل می‌کند. این مرحله، گام مهمی در عملکرد گیرنده، کنترل رشد سلولی و تقسیم سلولی به شمار می‌رود. از همه مهمتر، این تحقیق حاکی از آن است که التهاب نظیر آنچه در آسم و برونشیت دیده می‌شود، منجر به فقدان «Merm1» در بدن می‌شود. محققان امید بر این دارند که این یافته‌ها، درمان‌های ضد التهابی نوینی را به ارمغان بیاورد. این پژوهش در مجله «Biological Chemistery» منتشر شده است. 

نتایج پژوهشی جدید حاکی از آن است که ترکیب موجود در عصاره‌ هسته‌ انگور در از بین بردن یاخته‌های سرطان پروستات مؤثر است. محققان مرکز سرطان دانشگاه کلرادو عصاره‌ هسته‌ی انگور (GSE) را از نظر خواص ضدسرطانی و مصرف آن در 10 سال اخیر مورد بررسی قرار داده و نتایج آن را آنالیز کرده‌اند. با‌ وجودی‌ که نتایج پژوهش قبلی این گروه ثابت کرده بود که این عصاره علیه یاخته‌های سرطانی مؤثر است و نحوه‌ کارش مشخص شده بود، ولی معلوم نبود کدام عنصر عصاره‌ هسته‌ انگور سبب ایجاد این آثار می‌شود. ترکیب طبیعی عصاره‌ هسته‌ انگور آمیزه‌یی مرکب از پلی‌فنل‌ها است، اما تاکنون نسبت به آن جزء فعال زیستی عصاره‌ هسته‌ انگور(GSE) که بر یاخته‌های سرطانی تأثیر دارد، آگاهی وجود نداشته است.
در ‌این بررسی جدید، پژوهشگران کشف کرده‌اند که یک جزء عصاره‌ هسته‌ انگور موسوم به B2G2 علیه یاخته‌های سرطانی بسیار فعال است. اما اظهار داشته‌اند که جداکردن این ترکیب از عصاره‌ هسته‌ انگور بسیار پر هزینه است و وقت زیادی لازم دارد که خود سبب توقف تجارب دیگر با استفاده از این جریان می‌شود. به ‌این ‌جهت، این گروه تصمیم گرفتند به جای تهیه‌ B2G2 از عصاره‌ هسته‌ انگور آن را سنتز کنند. در بررسی انتشار یافته جزئیات نحوه‌ سنتزکردن یک گرم از ترکیب ذکر شده است که بسیار سریع‌تر از به ‌دست آوردن این ترکیب از عصاره‌ هسته‌ انگور بوده ‌و این روش نیز بسیار پرهزینه بوده ‌است.
در‌ گذشته، همین گروه فعالیت ضدسرطانی مشابه عصاره‌ هسته‌ انگور را ثابت‌ کرده بود، ولی اکنون مشخص است که فعال‌ترین جزء زیستی این ترکیب B2G2 است که می‌توان آن را به مقادیری سنتز کرد تا بتوان مشروح مکانیسم مرگ در یاخته‌های سرطانی را بررسی کرد. به ‌عنوان بخشی ‌از بررسی، این گروه پژوهشی ترکیب سنتز شده‌ B2G2 را بر یاخته‌های سرطان پروستات انسان تأثیر داده و آزمودند. مشخص شد این ترکیب سبب القای مرگ سلول سرطانی یا آپوپتوز می‌شود، ولی به ‌معنای آن است که انسان به درک آثار احتمالی و مکانیسم اجزای فعال GSE که علیه یاخته‌های سرطانی مؤثرند، نزدیکتر شده ‌است. جداکردن و سنتز B2G2 گامی مهم است، زیرا اکنون به توان انجام تجارب بیشتر با ترکیب خالص نائل آمده‌ است.
این بررسی که هنوز هم در آزمایشگاه ادامه دارد، بر درک انسان در مورد مکانیسم اثر B2G2 افزوده و به انجام بررسی‌های پیش بالینی و بالینی در آینده کمک می‌کند. آثار مثبت ترکیبات انگور علیه سرطان در نتایج سایر پژوهش‌ها نیز گزارش شده‌ است. یه گفته محققان در اوایل سال جاری طی یک بررسی گزارش شده بود که رسوراترول، ترکیب موجود در پوست انگور در درمان بعضی سرطان‌ها مؤثر است و نتیجه‌ یک بررسی دیگر حاکی از آن بود که عصاره‌ هسته‌ انگور در درمان سرطان کولورکتال نافع است. بررسی‌ انجام شده دراین مورد در نشریه‌ Nutrition and Cancer انتشار یافته است. 

دانشمندان میزان قدرت در دست گرفتن شیء یا دست فرد دیگری را ابزار تشخیصی مهمی جهت ارزیابی کیفیت زندگی در میان بیماران مراقبت‌های ویژه از جمله مبتلایان به سرطان می‌دانند. پروفسور روبرت کیلگور و همکارانش از دانشگاه کنکوردیا ارتباط بین قدرت گرفتن دست و میزان بقای بیماران شرایط وخیم را تایید کرده‌اند.
در این مطالعه 203 بیمار که با سرطان‌های وخیم و پیشرفته می‌جنگیدند، ابزاری موسوم به یک «دینامومتر» را با دست غالبشان فشار دادند. این سیستم سپس میزان اوج قدرت گرفتن را اندازه‌گیری کرد. چون این آزمایش نیازمند تجهیزات حداقل است، هم عملی و هم قابل‌حمل بوده و می‌تواند شیوه‌ای مفید برای گروهبندی بیماران بر اساس شدت بیماری‌شان باشد.
در حالی که دیگر آزمایش‌های تشخیصی نیازمند گزارش خود بیمار یا مولفه‌های مبتنی بر معاینه مانند کاهش وزن بدن، هستند، آزمایش گرفتن دست مستقیما بر استحکام بدن تمرکز می‌کند. دقت این شیوه به پزشکان امکان ارزیابی بهتر زوال یک بیمار را می‌دهد. کیلگور و همکارانش معتقدند آزمایش گرفتن دست می‌تواند به همه گروه‌های بیماران کمک کند. جزئیات این مطالعه در مجله Support Care Cancer منتشر شد. 

مطالعات صورت گرفته توسط محققان آمریکایی نشان می‌دهد، رویکرد جدید برای نابود کردن سلول‌های سرطانی با استفاده از سیستم ایمنی بدن خود بیمار از عملکرد 88 درصدی در توقف سرطان خون برخوردار است.  تعبیر داروی زنده (living drug) در روش ایمنی درمانی سرطان شامل استفاده از سیستم ایمنی بدن خود بیمار برای از بین بردن سلول‌های سرطانی است. در بین انواع سرطان‌های قابل درمان، سرطان خون موسوم به لوسمی حاد لنفوبلاستیک (ALL) از مقاومت بالایی به شیمی درمانی برخوردار بوده و باعث عود کردن بیماری می‌شود.
در مطالعه‌ای که بر روی 16 بیمار بالغ مبتلا به ALL انجام شد، محققان از روش ایمنی درمانی سرطان برای نابود کردن سلول‌های سرطانی استفاده کردند؛ میانگین سنی بیماران 50 سال، در مرحله عود بیماری و بدون اثربخشی شیمی درمانی گزارش شده است.
فرآیند درمانی بازآموزی سلول‌های تی شامل برداشتن برخی از سلول‌های تی (T-cell) بیمار و تغییر آنها با یک ژن به منظور توانمندسازی برای شناسایی پروتئینی موسوم به CD19 بر روی سلول‌های سرطانی و حمله به این سلول‌ها است. با آموزش مجدد سلول های‌تی در محیط آزمایشگاه با روش ژن درمانی، این سلول‌ها قادر به شناسایی و از بین بردن سلول‌های تومور سرطانی می‌شوند.
از مجموع 16 بیمار، 14 نفر با استفاده از سلول های تی دستکاری ژنتیکی شده بطور کامل بهبود پیدا کردند. به گفته «راینر برنتجنز» نویسنده ارشد این مطالعه و مدیر بخش درمان سلولی در مرکز سرطان اسلون کترینگ نیویورک، یک بیمار پس از گذشت دو سال از درمان، در سلامت کامل به سر می‌برد که در حال حاضر طولانی‌ترین نرخ بهبود محسوب می‌شود؛ بدون این درمان تنها 30 درصد بیماران در مرحله عود بیماری شانس نجات با روش شیمی درمانی را دارند. با این حال هزینه سنگین 100 هزار دلاری باعث محروم شدن تعداد زیادی از بیماران از این روش درمانی می‌شود. روش ایمنی درمانی سرطان (cancer immunotherapy) از سوی مجله معتبر ساینس بعنوان دستاورد علمی سال 2013 نامگذاری شد. نتایج این مطالعه در مجله Scinece Translational Medicine منتشر شده است.

تحقيقات جديد دانشمندان حاکي از آن است که بعضي از آنتي‌اکسيدان‌ها، شامل ويتامين E مي‌تواند به‌طور بالقوه باعث بروز و تحريک سرطان ريه شود. درواقع بيولوژيست‌ها معتقدند که مصرف اضافي آنتي‌اکسيدان‌ها مي‌توانند مضر بوده و رشد هر نوع توموري را سرعت بخشند. آنها پيشنهاد مي‌کنند که اگر بيمار مبتلا به سرطان ريه داريد، از تجويز هرگونه آنتي‌اکسيدان‌ براي آنها خودداري کنيد. در تحقيقات حيواني مشخص شده که آنتي‌اکسيدان‌ها باعث شدند سرعت مرگ موش‌ها دو برابر شود و اين تاثير هم وابسته به دوز آنتي‌اکسيدان‌ها بوده است. اگر آنتي‌اکسيدان‌ها با دوز کمتري داده مي‌‌شد، تومورها رشد آهسته‌تري داشتند. در حالي که اگر دوزهاي بالا داده مي‌شد، سرعت رشد تومور هم بيشتر مي‌شد. اين يافته‌ها که در نشريه Science Translational Medicine به چاپ رسيده، بدين معنا نيست که شما نبايد رژيم غذايي غني از آنتي‌اکسيدان‌ها نداشته باشيد، بلکه بدين معناست که دوزهاي اضافي را آنتي‌اکسيدان‌ها را ترک کنيد. در اين مطالعه، موش‌ها دوزهاي مکمل آنتي‌اکسيدان‌ها را به ميزان 4 تا 50 برابر دوزهاي توصيه شده دريافت کرده بودند. البته هنوز مشخص نيست که آنتي‌اکسيدان‌ها باعث بروز سرطان ريه مي‌شوند يا اينکه تنها رشد آن را تحريک مي‌کنند. مطالعات قبلي نيز نشان داده بودند که آنتي‌اکسيدان‌هاي بتا کاروتن، ويتامين A و E باعث افزايش بروز سرطان ريه در افراد سيگاري شده بود.

این کارگاه در تاریخ ۱۶ اسفند ۱۳۹۲ توسط مرکز مدیریت بیماری ها (اداره غیر واگیر) در سالن شیخ بهایی مرکز همایشه ای بین المللی صدا و سیما برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل آشنایی با مفاهیم درمان اگزیستانسیالیستی: مرگ، معنا، تنهایی، مسئولیت؛ آشنایی با معنای درد، معنای بیماری و معنای رنج؛ مراحل درمان و شیوه های عمل می باشد.

اطلاعات بیشتر

محققان دانشگاه مسی نیوزلند طی یک بررسی نشان دادند داروی آزمایشی «Dinaciclib» می‌تواند تاثیر سودمندی در درمان میلوم متعدد خاصی و لوسمی میلوییدی، دو سرطان شایع خون که معمولا در مغز استخوان‌ها وجود دارند، بر جای بگذارد. داروی "Dinaciclib" توانسته است مکانیزم بقای سلولی موسوم به «پاسخ پروتئین واتابیده (UPR)» را مختل کند؛ بدون «UPR» سلول‌های میلوم متعدد و لوسمی میلوییدی قادر به مبارزه با آسیب‌های ناشی از عوامل ضد سرطانی نبودند. محققان می‌گویند گرچه این دارو توانسته در فاز یک و دو آزمایشات بالینی موفقیت از خود نشان دهد، اما هنوز مکانیزم فعالیت آنتی تومور این دارو به طور کامل مشخص نشده است.
«Dinaciclib» جزئی از ردۀ داروهایی موسوم به «مهارکننده کیناز وابسته به سایکلین (CDK)» است. «CDK» مجموعه‌ای از فعالیت‌ها به نام چرخه سلولی یا تقسیم سلولی را که منجر به تقسیم و نسخه برداری از سلول می‌شود، تنظیم می‌کند. مشاهدات آزمایشگاهی این پژوهش نشان داد که دو نوع «CDK» خاص یعنی «CDK1» و «CDK5»، با کنترل تولید و تجمع پروتئینی اتصالی موسوم به «XPB_1» نقش کلیدی را در تنظیم «UPR» ایفا می‌کنند.
شکل خاصی از «XBP-1» در کنترل بیان ژن‌های مهم در پاسخ‌های استرس سلولی حیاتی است. عوامل استرس‌زای خارجی نظیر عوامل ضد سرطانی می‌توانند باعث تجمع پروتئین‌های کژتابی در شبکه آندوپلاسمی که مسؤول نقل و انتقالات ترکیبات مهم بقای سلولی است، شود.
عوامل استرس زا می‌توانند باعث تجمع «XPB-» در هسته سولی شوند که همین امر باعث ترویج «UPR» و یاری رسانی سلول در مقاومت علیه تاثیر پروتئین‌های کژتاب می‌شود. محققان کشف کردند که «Dinaciclib» با دخالت در فعالیت «UPR» باعث آغاز نوعی از خودکشی سلولی موسوم به «آپوپتوزیس» در سلول‌های لوسمی میلوییدی و میلوم متعدد شود. یافته‌های این پژوهش در مجله «Molecular Cancer Therapeutics» منتشر شده است. 

محققان دانشگاه جورجیا در آمریکا به روش جدیدی برای خارج کردن سلول های سرطانی از مغز با استفاده از میله های کوچک دست یافتند. این سیستم با استفاده از نانو الیافی سلول های تومور را از مغز خارج می کند. محققان می گویند دستیابی به این روش جدید می تواند زندگی افراد مبتلا به سرطان های غیر قابل جراحی را به زندگی افراد دیابتی یا افراد مبتلا به فشار خون بالا شبیه کند.
 در این روش، محققان با استفاده از یک میله کوچک شبیه به چوب ماهیگیری که از جنس نانوالیاف است، تومورهای مغزی را از مغز خارج می کنند. کارشناسان می گویند این روش می تواند در برابر یکی از تهاجمی ترین انواع سرطان، یعنی سرطان گلیوبلاستوما موثر باشد. یکی از عوامل مرگبار بودن سرطان گلیوبلاستوما پخش شدن سلول های بدخیم تومور با استفاده از رشته های عصبی و رگ های خونی به مکان های جدید در سراسر مغز است.
به گفته محققان این نانوالیاف نازک پلیمری مشابه ساختار اعصاب و عروق خونی است که سلول های تومور مغزی به طور معمول برای حمله به دیگر بخش های مغز از آن استفاده می کنند. در نتیجه سلول های سرطانی به این نانوالیاف متصل می شوند تا به دیگر بخش های مغز منتشر شوند. با ساخت این فیبر جایگزین جذاب، پزشکان می توانند حرکت تومور را در مسیرهای مختلف به یک مقصد مشخص که به طور بالقوه خارج از مغز است، هدایت کنند. با استفاده از این روش حتی می توان تومور را از مکان های غیر قابل جراحی به مکان هایی که دسترسی بیشتری دارند هدایت کرد. اگر چه با استفاده از این روش سرطان از بین نمی رود، اما می توان با کاهش اندازه تومورهای مغزی، سرطان مغز را به یک بیماری مزمن تبدیل کرد. شرح کامل نتایج این یافته جدید در مجله (Nature Materials) به چاپ رسیده است.

دانشمندان «آزمایشگاه رشد و زیست‌شناسی پستانداران» دانشگاه راکفلر تکنیک جدیدی را طراحی کرده‌اند که بر موانع موجود در شناسایی ژن‌های سرکوبگر سرطان غلبه می‌کند. با استفاده از تکنیک جدید، آن‌ها توانسته‌اند هفت ژن جدید سرکوبگر تومور سرطان‌های سر و گردن را کشف کنند که نقش آنها تاکنون ناشناخته بود. رویکرد ابداعی آن‌ها زمان و منابع کمتری را در مقایسه با شیوه سنتی تعیین‌کننده نقش ژن می‌طلبد.
محققان حاضر در این مطالعه از مداخله آر ان ای، که فرآیندی طبیعی بوده و توسط آن، مولکول‌های آر ان ای بیان ژن را مهار می‌کنند، استفاده کردند. با شیوه ابداعی می‌توان حدود 300 ژن را در یک موش منفرد و ظرف پنج هفته ارزیابی کرد. این روش همچنین غیرتهاجمی بوده و از ایجاد زخم یا واکنش التهابی که نوعا با شیوه‌های خاموش‌کردن یک ژن در سلول‌های کشت‌شده و پیوندزدن این سلول‌ها به یک موش مرتبط است، اجتناب می‌کند. مداخله آر ان ای شیوه‌ای بسیار کارآمد برای کشف سریع و مشخصه‌بندی‌کردن ژن‌های سرکوبگر تومور است که در غیر این صورت، در غربالگری ژنتیکی گم می‌شوند و این شیوه را می‌توان به سرطان‌های دیگر از جمله سرطان ریه و سینه اعمال کرد.
دانشمندان در این مطالعه قطعاتی از آر ان ای که قادر به خاموش‌کردن نقش ژن‌های خاص هستند، را برداشتند و سپس آن‌ها را به ویروس‌های بسیار متمرکز متصل کردند؛ در مرحله بعد آن‌ها بدون آسیب‌زدن به بافت‌های مجاور، ویروس‌ها را به درون بسته‌های حاوی جنین‌های موش تزریق کردند. در این روش، ویروس‌ها جذب و در درون کروموزوم‌های لایه منفرد سطوح سلولی وارد می‌شوند که جنین‌های ریز را پوشانده‌اند. زمانی که جنین رشد می‌کند، این لایه‌های سلولی به پوست، غدد پستان و بافت دهانی تبدیل می‌شوند و دانشمندان را قادر به حذف گزینشی و سریع بیان هر نوع ژن مورد هدف در این بافت‌ها می‌کند. زمانی که این موش‌ها رشد کردند، محققان تعیین کردند کدام ژن‌ها زمانی که خاموش می‌شوند، موجب ارتقا رشد سرطان می‌شوند. جزئیات این دستاورد علمی در مجله Science منتشر شده است.

محققان در آمريکا «گلوله‌هاي چسباني» ساخته‌اند که مي‌تواند سلول‌هاي سرطاني را در جريان خون نابود کند و مانع گسترش سرطان شود. خطرناک‌ترين و مرگبارترين مرحله يک تومور سرطاني زماني است که در اطراف بدن پخش مي‌شود. دانشمندان در دانشگاه کورنل ذرات نانويي طراحي کرده‌اند که در جريان خون مي‌ماند و سلول‌هاي مهاجر سرطاني را به محض تماس مي‌کشد. آنها گفتند که اين شيوه به‌طور «چشمگيري» موثر بوده اما افزودند که «هنوز مطالعات زيادي لازم است.» به گفته آنها يکي از بزرگترين عوامل در تعيين طول عمر پس از شناسايي سرطان اين است که آيا تومور متاستاز داده يا خير. پروفسور مايکل کينگ محقق اصلي در اين مطالعه مي‌گويد که حدود ?? درصد مرگ‌ها در اثر سرطان به متاستاز مربوط مي‌شود. تيم دانشگاه کورنل راه تازه‌اي براي برخورد با مساله طراحي کرد. آنها يک پروتئين نابود کننده سلول‌هاي سرطاني را به نام تريل Trail و ساير پروتئين‌هاي چسبناک به گلوله‌هاي کوچک از جنس ذرات نانو چسباندند. وقتي اين گلوله‌ها به بدن تزريق شد، به گلبول‌هاي سفيد خون چسبيد. بررسي‌ها نشان داد که گلبول‌هاي سفيد به سلول‌هاي سرطاني که از غده اصلي جدا و پخش شده‌اند برخورد مي‌کند. اين مطالعه که جزئيات آن در نشريه اقدامات آکادمي ملي علوم چاپ شده نشان داد که اين برخورد باعث نابودي سلول سرطاني مي‌شود. به گفته پروفسور کينگ نتايج نه فقط در موش بلکه انسان هم کاملا قابل توجه بود. فقط دو ساعت بعد از تزريق، سلول‌هاي سرطاني عملا تجزيه شده بودند. به اعتقاد او مي‌شود از اين ذرات نانو پيش از جراحي يا راديوتراپي که باعث جدا شدن سلول‌هاي سرطاني از تومور مي‌شوند استفاده کرد. همچنين مي‌توان از آن در بيماران مبتلا به تومورهاي وخيم که در آستانه متاستاز است استفاده کرد. با اين حال به گفته محققان پيش از تلاش براي معالجه بيماران با اين شيوه لازم است ايمني آن در موش و حيوانات بزرگتر به طور مفصل محک زده شود. شواهد موجود نشان مي‌دهد که اين سيستم تاثيري منفي بر سيستم ايمني بدن ندارد و به گلبول‌هاي خون يا جدار رگ‌هاي خوني صدمه نمي‌زند. با اين حال پروفسور کينگ هشدار مي‌دهد که پيش از عملي شدن اين معالجه براي بيماران چند مرحله و پيشرفت مهم بايد حاصل شود.

خبرها حاکي است سازمان غذا و داروي آمريکا درخواست بررسي ثبت داروي جديد شرکت جيليد (Gilead Sciences) را پذيرفته است. اين داروي جديد که ايدلاليزيب(Idelalisib) نام دارد، يک مهارکننده خوراکي دلتا PI3K است که براي درمان لنفوم غيرهوچکين راجعه بدون درد تجويز مي‌شود. مقرر استFDA نظر قطعي خود را تا اواسط سپتامبر 2014 اعلام کند. در يک مطالعه باليني فاز2، اثربخشي ايدلاليزيب در مبتلايان به لنفوم غيرهوچکين راجعه بدون درد (عدم پاسخدهي درماني به ساير درمان‌ها) با ريتوکسيماب و شيمي‌درماني مقايسه شد. ايدلاليزيب، يک مهارکننده خوراکي و شديدا انتخابي فسفواينوزيتايد 3 کيناز دلتاست که عملکرد آن براي فعال‌سازي، تکثير، بقا و تجمع لنفوسيت‌هاي B ضروري است و در بسياري از انواع بدخيمي‌هاي سلول B‌هايپراکتيو است. لنفوم غيرهوچکين، به گروه بزرگي از لنفوم‌هاي درمان‌ناپذير با رشد آهسته گفته مي‌شود که پس از درمان عود مي‌کنند و ممکن است به عوارض تهديدکننده حيات مانند عفونت‌هاي شديد و نارسايي مغزاستخوان منتهي شوند. بيشتر مبتلايان به لنفوم غيرهوچکين راجعه بدون درد، در مراحل پيشرفته بيماري تشخيص داده مي‌شوند و متوسط شانس بقاي آنها در مبتلايان به شايع‌ترين نوع آن، يعني لنفوم فوليکولر، 8 تا 10 سال است.

محققان دانشگاه و انستیتو تکنولوژی رویال ملبورن موفق به تولید ترکیب امیدبخشی برای درمان سرطان شدند. در این تحقیق محصول دریایی طبیعی و شگفت‌انگیزی به نام «Salicylihalamid» تولید شده که از اسفنجی موسوم به «Halicona» مشتق شده است؛ این نوع اسفنج در خلیج فارس نیز موجود است. «Salicylihalamide A» یک سیتوتوکسیک یا به عبارتی سمی است که سلول‌ها را از بین می‌برد و نوعی سد دفاعی را برای اسفنج دریایی فراهم می‌آورد.
طی این پژوهش محققان با سنتز مواد شیمیایی در آزمایشگاه، مولکول‌های «Aza_salicylhalamide» را به وجود آورده و سپس آنها را در معرض خطوط سلولی سرطان لوسمی (سرطان خون) قرار دادند و مشاهده کردند که این ترکیب اثرات ضد تکثیری را بر این مولکول‌ها بر جای می‌گذارد. این ترکیب نقش فعالی را در مبارزه با انواع متفاوت سرطان و به ویژه علیه سرطان لوسمی پرومیلوسیتیک بر جای گذاشته است. محققان می‌گویند این ترکیب در قالب یک تناوب مولکولی کوتاه ایجاد شده و همین خاصیت این اجازه را به تولیدکنندگان دارو می‌دهد تا حجم وسیعی از این ترکیب را ایجاد کنند.