پزشکی بالینی

پژوهشگران دانشگاه کلرادو طی یک تحقیق مروری به بررسی اثر دریافت نشاسته مقاوم به هضم بر پیشگیری و یا درمان سرطان کولورکتال (روده بزرگ و مقعد) و دیابت پرداخته‌اند. نشاسته مقاوم به گروهی از کربوهیدراتهای رژیمی غیر قابل هضم گفته می‌شود. تاثیرات این نشاسته بر سلامت روده (PH، ضخامت اپیتلیال و آپوپتوز سلول‌های سرطانی روده)، کاهش قند خون بعد از صرف غذا، افزایش حساسیت به انسولین و اثرات آن بر میکروبیوم، چربی خون و وزن بدن مورد توجه بوده است.
پژوهشگران طی تحقیقات جدید به اثر دریافت این نشاسته بر پیشگیری یا درمان سرطان کولورکتال پی برده‌اند. محققان می‌گویند: مرور تحقیقات در این زمینه نشان داد موش‌هایی که تحت رژیم دارای نشاسته مقاوم قرار داشتند، اندازه و میزان زخم‌های ناشی از سرطان کولورکتال در آن‌ها کاهش داشت و علاوه بر این میزان سلول‌های ترشح کننده اینترلوکین 10 که باعث کاهش التهاب می‌شود نیز در آن‌ها افزایش یافته بود.
تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد پیروی از رژیم غذایی حاوی نشاسته مقاوم و دیر هضم می‌تواند در پیشگیری و مبارزه با سرطان پستان نیز مفید باشد. بررسی‌های بیشتر نشان داد: موش‌ها بعد از قرار گرفتن تحت یک رژیم لاغری و رسیدن به وزن مورد نظر، در صورتی که از رژیم غذایی سرشار از نشاسته‌های مقاوم پیروی کنند، نسبت به یک رژیم معمولی بهتر وزن خود را حفظ می‌کنند و به وزن قبلی خود باز نمی‌گردند. این اثر بر چاقی می‌تواند در سرطان پستان و سرطان کولورکتال مفید واقع شده و خطر بروز آن‌ها را کاهش دهد. به گفته محققان نتایج این بررسی نشان داد که مصرف مواد غذایی حاوی نشاسته دیرهضم یا مقاوم می‌تواند از بروز سرطان کولورکتال جلوگیری کند، به علاوه می‌تواند از طریق کشتن سلول‌های سرطانی و کاهش التهاب روند پیشرفت سرطان را آهسته کند. نتایج این تحقیق در مجله Gastroenterology منتشر شده است.

محققان آلمانی با دستکاری ژنتیکی مگس‌های میوه، این حشرات را به سیستم بو کشیدن سلول‌های سرطان تبدیل کرده‌اند. حس بویایی بسیاری از حیوانات از پرقدرت‌ترین حسگرهای شیمیایی نیز قوی‌تر هستند؛ در حال حاضر از این توانایی منحصربفرد سگ‌ها و حتی زنبور عسل برای شناسایی بیماری‌های مختلف استفاده می‌شود. تحقیقات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه کنستانس به سرپرستی دکتر «جیووانی گالیسیا» نشان می دهد، مگس میوه علاوه بر توانایی بو کشیدن و تشخیص سلولهای سرطانی از سلول سالم، قادر به جداسازی پنج خط منحصربفرد از سلول های سرطان پستان نیز هست. این قابلیت نشان می‌دهد که مگس میوه از حس بویایی به مراتب قوی‌تر از سگ‌های زنده‌یاب برخوردار است.
برخلاف سگ، مگس میوه قادر به برقراری ارتباط با انسان نیست، بنابراین باید شیوه‌ای مناسب برای سیگنال‌دهی توسط این حشره کوچک در زمان بو کشیدن سلول‌های سرطانی اتخاذ شود. محققان با دستکاری ژنتیکی، ویژگی‌ای در بدن مگس میوه ایجاد کردند که در صورت تماس گیرنده‌های بویایی حشره با مقادیر بسیار کم از یک مولکول منفرد با بوی خاص، تغییر رنگ داده و حالت فلورسنت پیدا می‌کند. پیش‌بینی می‌شود در آینده نزدیک از مگس‌های میوه ابربویاب بعنوان روشی استاندارد و مطمئن برای تشخیص زودهنگام سرطان استفاده شود.

برگزار کننده: دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
زمان برگزاری: ۸ الی ۹ خرداد ۱۳۹۳
ارسال خلاصه مقالات: ۳۱ فروردین ۱۳۹۳
مکان برگزاری: ارومیه، مرکز همایش های علمی و فرهنگی امید

سایت همایش

نتایج یک پژوهش جدید نشان می‌دهد: پیشرفت سرطان تیروئید، افراد فقیر را به نسبت بیماران ثروتمند بیشتر تهدید می‌کند. پژوهشگران، اطلاعات حاصل از 26 هزار نفر از افراد در کالیفرنیا را که بین سال‌های 1999 تا 2008 مبتلا به سرطان تیروئید تشخیص داده شده بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. از این تعداد بیمار،57 درصد سفید پوست آمریکایی، 24 درصد اسپانیایی، 15 درصد آسیایی و چهار درصد سیاه و سفید (دو رگه) بودند.
محققان اظهار کردند: بیماران با درآمد پایین در تمام گروه‌های نژادی، بیماری پیشرفته‌تری در زمان تشخیص نسبت به افراد با درآمد بالاتر داشتند. همچنین سرطان تیروئید در بیماران سیاه پوست نسبت به گروه‌های نژادی دیگر پیشرفته‌تر بود. حتی پس از آنکه پژوهشگران از نظر سن، جنس و وضعیت اقتصادی و اجتماعی نمونه‌ها را دسته‌بندی کردند، گروه‌های اقلیت هنوز هم پیشرفت بیماری بیشتری نسبت به سفیدپوستان در زمان تشخیص داشتند. همچنین محققان دریافتند مردم آمریکای لاتین و جزایر آسیایی (اقیانوس آرام) نسبت به گروه‌های نژادی دیگر زندگی طولانی‌تری داشتند. این مطالعه در مجله غدد درون‌ریز و متابولیسم آمریکا منتشر شده است.

بر اساس یک تحقیق ‌متمرکز بر تنظیم سلولهای بنیادی بالغی سازنده سیستم گوارشی مگس میوه، پژوهشگران به راهکارهای تازه‌ای برای بررسی مری ‌بارت (Barrett’s esophagus) دست یافته‌اند. مری‌بارت عامل خطرساز سرطان مری است و حالتی است که طی آن سلولهای بخش تحتانی مری به سلولهای شبیه معده تبدیل می‌شوند. در اغلب موارد تصور می‌شود این دگرگونی به طور مستقیم به دلیل سوء‌هاضمه مزمن اسیدی رخ می‌دهد که در آن، محتویات معده به مری پس زده می‌شود.
محققان در این پژوهش دلیل دیگری برای این دگرگونی یافته‌اند و آن، تغییر در عملکرد سلولهای بنیادی است. پژوهشگران موسسه BUCK یک مسیر سیگنالدهی (DPP) را که در توسعه مری بارت نقش داشته، دستکاری کرده‌اند. بعد از دستکاری، سلولهای بنیادی بالغی که به ‌طور معمول جدار مری مگس میوه Drosophila را تولید می‌کردند، به حالتی از سلول بنیادی تغییر شکل دادند که سلولهای معده را تولید می‌کرد. پژوهشگران می گویند: تا این مرحله، روشن نبود این مسیر سیگنالدهی در سلولهای بنیادی سیستم گوارشی چه کاری انجام می‌دهد یا چگونه بر بازسازی انواع مختلف سلولهای پوششی در روده مگس تأثیر می‌گذارد. مری‌بارت فقط یک عکس‌العمل مکانیکی ساده نسبت به فراوانی بیش ‌از حد اسید معده نیست و درنتیجه، مصرف آنتی‌اسید نیز بهترین راه درمان این بیماری پیچیده محسوب نمی‌شود. دستیابی به این نتیجه، راهی برای رسیدن به ‌هدف درمان‌های تازه می‌گشاید.
به گفته پژوهشگران، بین 5 تا 10 ‌درصد افراد مبتلا به بیماری بازگشت اسید به مری یا ریفلاکس گاستروازوفاژیال، دچار مری ‌بارت می‌شوند که اغلب پس ‌از سن 55 ‌سالگی است. در میان این جمعیت، احتمال ایجاد سرطان مری، حدود 5 درصد در سال است. این محققان می گویند: به ‌طور مشخص، پیش ‌از ایجاد سرطان، سلولهای پیش سرطانی در بافت بارت ظاهر می‌شوند. مری ‌بارت ممکن ‌است سالها پیش ‌از ایجاد سرطان وجود داشته باشد. برای نظارت بر این بیماران به منظور مشاهده نشانه‌های ایجاد سرطان، به‌صورت دوره‌یی آندوسکوپی بخش فوقانی GI انجام می‌شود. نتایج این بررسی در مجله Cell Reports به چاپ رسیده است.

نتایج تحقیقات صورت گرفته توسط یک تیم بین‌المللی از محققان نشان می‌دهد، یک ترکیب دارویی جدید از توانایی توقف سرطان خون بدون نیاز به شیمی‌درمانی برخوردار است. تیمی از محققان بین‌المللی به سرپرستی کالج پزشکی ویل کورنل آمریکا، ترکیب جدیدی دارویی را مورد آزمایش قرار داده‌اند که از اثربخشی قابل توجهی در توقف لوسمی مزمن لنفوئیدی (CLL) برخوردار است.
این ترکیب دارویی بدون داشتن عوارض جانبی و نیاز به انجام شیمی‌درمانی می‌تواند متداول‌ترین نوع سرطان خون را به یک بیماری قابل درمان تبدیل کند؛ این دسته از داروها بدون آسیب زدن به سلول‌های سالم اقدام به نابود کردن سلول‌های سرطانی می‌کنند. در این مطالعه، 19 مرکز پزشکی در پنج کشور مختلف جهان ترکیبی از داروی هدف را بر روی 220 بیمار مبتلا به CLL که قادر به دریافت شیمی‌درمانی نبودند، مورد آزمایش قرار دادند. ترکیب نخست شامل دو داروی ریتوکسیماب (rituximab) و Idelalsib و ترکیب دوم شامل ریتوکسیماب و دارونما بود؛ نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که بیمارانی که از ترکیب نخست استفاده کرده‌اند، در مقایسه با گروه دوم عمر طولانی‌تری داشته و روند بیماری آنها وخیم‌تر نشد.
پاسخ بدن بیمارانی که تنها از ترکیب ریتوکسیماب استفاده کردند 13 درصد اعلام شده است، درحالیکه درمان با ترکیب دارویی rituximab و Idelalsib بیش از 81 درصد است. دکتر «ریچارد فورمان» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می‌کند: در صورت مثبت بودن مراحل بعدی آزمایشات، امکان درمان CLL بدون نیاز به شیمی‌درمانی و تنها با مصرف یک قرص فراهم می‌شود. نتایج این مطالعه در مجله Medicine منتشر شده است.

براساس نتايج يک مطالعه جديد، يک تست خون که مي‌تواند ترکيبي از پروتئين‌ها را تشخيص دهد، قادر است ميان سرطان ريه زودرس و ندول‌هاي غيرسرطاني آن تمايز قائل شود. نتايج اين مطالعه که در نشريه Science Translational Medicine به چاپ رسيده، اضافه مي‌کند: «دو نوع از ندول‌هاي ريه هستند که در حال حاضر تشخيص آنها از هم در تصاوير راديولوژي مشکل است. اين تست در نمونه‌هاي 104 بيمار از سه مرکز باليني 90 درصد ارزش اخباري منفي داشته است.» اين تست مولکولار ممکن است مکمل تست‌هاي روتين کنوني باشد که در حال حاضر بوسيله پزشکان براي تشخيص مراحل اوليه سرطان ريه مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين تست جديد توسط Seattle-based molecular diagnostic company Integrated Diagnostics يا Indi ابداع شده که سطح 13 پروتئين را در نمونه خون بيمار تعيين کرده ومي‌تواند از انجام بيوپسي‌هاي غيرضروري ندول‌هاي ريه که توسط سي تي اسکن تشخيص داده شده، پيشگيري کند. محقق ارشد اين مطالعه در مصاحبه‌اي اعلام کرد که مطالعات انجام شده نشان داده‌اند تکنولوژي Indi براي تشخيص سرطان ريه در نمونه خون بيمار کاراست.
در اين مطالعه، پژوهشگران با استفاده از رويکرد سيستم‌هاي بيولوژي، 371 پروتئين موجود در خون را در نمونه‌هاي 143 بيمار مبتلا به سرطان ريه خوش‌خيم يا stage 1A مورد ارزيابي قرار دادند که همگي از نظر اندازه ندول، سن، جنس و محل باليني ندول همسان شده بودند. براي آناليز غلظت‌هاي مناسب بيومارکرها از Multiple reaction monitoring (MRM) mass spectrometry استفاده شد. آناليزهاي بيشتر براي درک نقش اين پروتئين‌هاي بيومارکر نشان داد که تمام 13 پروتئين احتمالا بوسيله 4 عامل رونويسي تنظيم مي‌شوند که به المانت‌هاي تنظيمي 13 ژن باند شده و پروتئين‌ها به صورت رمز درآورده مي‌شوند. تمامي اين 4 فاکتور رونويسي با التهاب و سرطان ريه مرتبط هستند. بررسي اعتبار اين تست در نمونه 104 بيمار نشان داد که حساسيتي برابر با 70 درصد و اختصاصيتي برابر با 44 درصد دارد که اگر ميزان شيوع سرطان را در اين بيماران 15 درصد فرض کنيم، حساسيت اين تست به 82 درصد و اختصاصيت آن به 66 درصد مي‌رسد. سطح پروتئين‌ها نيز مستقل از عوامل خطر شناخته شده براي ندول‌هاي ريوي، مانند اندازه ندول تشخيص داده شده، سابقه مصرف سيگار و سن بود.
براساس نظر محققان، يک‌پنجم افرادي که در آنها ندول ريه قابل تشخيص وجود داشته و تحت بيوپسي يا جراحي قرار مي‌گيرند، در واقع ندول‌هاي بدخيم دارند. بنابراين يک تست قابل اعتماد که بتواند ميان توده‌هاي خوش‌خيم و بدخيم ريه تفاوت درست بگذارد، قادر است از بيوپسي‌هاي تهاجمي غيرضروري و جراحي بکاهد. با اين حال، اين مطالعه، يک مطالعه کوهورت گذشته‌نگر است و به کارآزمايي‌هاي باليني آينده‌نگر نياز است تا ايت تست مورد ارزيابي و اعتبارسنجي کامل قرار گيرد. نکته مهم آنکه اگر اعتبار اين تست به‌طور کامل تاييد شود، مي‌تواند قسمتي از روند بررسي بيمار باشد که براي تعيين سرطاني بودن يا نبودن يک ندول کشف شده در ريه انجام مي‌شوند و درواقع در ارتباط مستقيم با معيارهاي محاسبه شده ديگر قرار دارند.

تحقیقات اخیر دانشمندان انگلیسی نشان می دهد زنان سفید پوست بیشتر از زنان سیاه پوست و آسیایی به سرطان سینه مبتلا می شوند. زنان سفید پوست تمایل بیشتری به مصرف الکل دارند و کمتر نوزادان خود را با شیر مادر تغذیه می کنند. به گفته دانشمندان این عوامل سبب می شود آنها بیشتر از سیاه پوستان و زردپوستان در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار داشته باشند. این بررسی که به طور مشترک توسط دانشمندان دانشگاه آکسفورد و آکسفورد ان اچ اس تراست انجام شد، نشان می دهد شیوه زندگی عامل خطرسازی است که در ابتلا به سرطان سینه به آن توجه نمی شود. در حالی که شیوه زندگی متفاوت زنان متعلق به گروه های مختلف قومی در ابتلای آن ها به سرطان سینه موثر است.
دانشمندان در این تحقیق، شیوه زندگی و اطلاعات پزشکی بیش از یک میلیون زن انگلیسی 50 تا 64 ساله را بررسی کردند و دریافتند آن چه این زنان را پس از معیار قومیت از هم متمایز می کند، بهداشت زندگی است. به گفته محققان گرایش زنان سفید پوست به الکل بیشتر از سیاه پوستان و آسیایی ها است. نتایج این تحقیق که در نشریه (British Journal of Cancer) منتشر شده است، نشان می دهد سه چهارم زنان آسیایی تبار الکل مصرف نمی کنند و 38 درصد زنان سیاه پوست اصلا الکل نمی نوشند. در حالی که این آمار در میان زنان سفید پوست تنها 23 درصد است.
به گفته محققان، شیر دادن به نوزاد نیز سبب کاهش ابتلا به سرطان سینه می شود. تحقیقات نشان داده است، تنها دو سوم زنان سفید پوست به فرزندان خود شیر می دهند در حالی که در میان زنان سیاه پوست این آمار به 83 درصد و در میان زنان آسیایی به 85 درصد می رسد. دانشمندان همچنین بدون در نظر گرفتن این دو عامل، موارد ابتلا به سرطان را بررسی کردند و دریافتند بدون در نظر گرفتن این دو عامل، تقریبا موارد ابتلا به سرطان در سراسر دنیا (سفیدپوست، سیاه پوست و زرد پوست) مشابه است.

نتایج یک مطالعه که به تازگی انجام شده است نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض سیلیکا خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می دهد. سیلیکا یک ماده معدنی است که در موادی مانند شن، سنگ، بتون و آجر یافت می شود که این مواد در ساخت و سازها، حفاری و تولید صنعتی مورد استفاده قرار می گیرند.  محققان انجمن سرطان آمریکا و دانشگاه ˈاموریˈ در آتلانتا گفتند که سرطان ریه علت عمده مرگ و میر میان زنان و مردان است و دود سیگار بزرگترین عامل خطر ساز ابتلا به این سرطان است. با این حال، قرار گرفتن در معرض رادون، آزبست، سیلیس و آلودگی هوا نیز خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می دهد.
کارگران با استنشاق ذرات هنگام برش، اره و یا حفاری در معرض سیلیکا قرار می گیرند. براساس آمار سالانه حدود 2.2 میلیون کارگر آمریکایی در معرض این ماده خطرناک قرار می گیرند. محققان قوانین جدیدی را پیشنهاد کرده اند که می تواند مقدار استنشاق ذرات کریستالی سیلیکا را که یک کارگر می تواند در طول 8 ساعت کار خود در معرض آن قرار گیرد، کاهش دهد. محققان تخمین می زنند که این قوانین جدید می تواند جان حدود 700 نفر را نجات دهد و از ابتلای هزار و 600 مورد جدید ابتلا به سیلیکوزیس ( یک بیماری تنفسی ناشی از سیلیکا ) پیشگیری کند. نتایج این مطالعه در نشریه A Cancer Journal for Clinicians منتشر شده است.

تعداد مقالات سرطان: ۲۲ مقاله
تعداد تاییدیه های سرطان: ۳۱ تاییدیه
تعداد همایش ها و سمینارهای سرطان: ۳۵ مورد
تعداد اخبار سرطان: ۵۰۶ خبر 

آمار فوق تا تاریخ ۲۷دی ۱۳۹۲ می باشد.
برای مشاهده فهرست مطالب سرطان از لینک زیر استفاده نمایید:
فهرست مطالب سرطان

محققان دانشگاه لوئیزویل دریافته‌اند که با استفاده از نمایه حرارتی از خون فرد موسوم به گرمانگار پلاسما می‌توان وجود یا عدم وجود سرطان دهانه رحم را شناسایی کرده و همچنین مرحله این بیماری را پیش‌بینی کرد. دانشمندان نشان دادند که نمایه گرمانگار پلاسما در زمان ابتلا یا عدم ابتلای فرد به سرطان دهانه رحم متفاوت است. برای تولید یک گرمانگار پلاسما، نمونه پلاسمای خون ذوب شده و یک نشانه منحصربفرد برای نمایش وضعیت سلامت فرد تولید می‌کند. این نشانه به نمایش پروتئینهای اصلی در پلاسمای خون پرداخته که توسط کالریمتر روبشی تفاضلی(DSC) سنجیده می‌شوند.
محققان بر این باورند که مولکولهای مرتبط با وجود این بیماری موسوم به نشانگرهای زیستی می‌توانند بر گرمانگار فرد مبتلا به سرطان دهانه رحم تاثیر بگذارند. آنها از طیف‌سنجی جرمی برای نمایش وجود نشانگرهای زیستی مرتبط با سرطان دهانه رحم در پلاسمای خون استفاده کردند. استفاده از گرمانگار منحصربفرد هر شخص می‌تواند به ارائه دقیقترین کاربری برای آزمایشاتی بپردازد که می‌توانند به عنوان بخشی از یک رویکرد پزشکی شخصی مورد استفاده قرار بگیرند.
بررسی بیشتر بالینی می‌تواند گرمانگار پلاسما را به عنوان یک آزمایش مکمل در کنار روش سنتی غربالگری برای سرطان دهانه رحم تبدیل کرده و همچنین برای بیمار راحتتر باشد. همچنین از آنجائیکه آزمایش گرمانگار پلاسما می‌تواند به ارزیابی ساده‌تر تاثیر درمان بینجامد، درمانهای غیر کاربردی زودتر متوقف شده و می‌توان سریعتر آنها را با نمونه‌های موثرتر جایگزین کرد. نتایج این پژوهش در مجله PLOS ONE منتشر شده است.

محققان آمریکایی موفق به کشف نوعی سیستم ایمنی شده‌اند که سلول‌های بنیادی سرطان را که به نظر می‌رسد منشا و مسؤول بازسازی تومورهای بدخیم مغزی هستند، مورد هدف قرار می‌دهد. سلول‌های بنیادی سرطان نیز درست مانند سلول‌های بنیادی طبیعی، توانایی خودبازسازی سلول‌های جدید را دارند، اما به جای تولید سلول‌های سالم، سلول‌های سرطانی را تولید می‌کنند. از نظر تئوری، اگر سلول بنیادی سرطان نابود شود، تومور قادر به حفظ حیات خود نخواهد بود، اما در صورتی که منشا سرطان نابود نشود، تومور با وجود درمان‌های کشنده، به رشد خود ادامه خواهد داد.
محققان طی این پژوهش، قطعات خاصی از پروتئین CD133 را شناسایی کرده‌اند که بر روی سلول‌های بنیادی سرطان موجود در بعضی تومورهای مغزی و سایر سرطان‌ها نیز یافت شده است. در آزمایشگاه این پروتئین‌ها را با سلول‌های دندریت، قدرتمندترین سلول‌های عرضه کننده آنتی ژن سیستم ایمنی که مسؤول یاری رساندن به سیستم ایمنی در حمله به مهاجمان محسوب می‌شود، کشت دادند.
طی این آزمایش که بر روی موش‌ها صورت گرفت، واکسنی به دست آمد که می‌تواند پاسخ ایمنی علیه پروتئین CD133 را تحریک کرده، بدون اینکه عوارض جانبی نظیر واکنش‌های خودایمن در برابر سلول‌های عادی و اعضای بدن بر جای بگذارد. CD133 یکی از چندین پروتئینی است که به میزان بالایی در سلول‌های بنیادی سرطان گلیوبلاستوما مولتی فرم ساخته می‌شود. از آنجا که این پروتئین با مقاومت سلول‌های بنیادی سرطان در برابر رادیوتراپی و شیمی درمانی مرتبط است، از نظر محققان گزینه مناسبی برای ایمونوتراپی محسوب می‌شود.
پژوهشگران دریافتند که حداقل دو قطعه از این پروتئین می‌تواند برای هدف قرار دادن پاسخ ایمنی برای کشتن سلول‌های تومور مورد استفاده قرار بگیرد. بر اساس استانداردهای مراقبتی که شامل رادیوتراپی و شیمی درمانی است، شانس بقا برای بیمارانی که به گلیوبلاستوما مولتی فرم مبتلا شده‌اند، 15 ماه تخمین زده شده است. گام بعدی در این تحقیق آزمایش جامع بر روی نمونه‌های انسانی است. این پژوهش در مجله «Stem Cells Translational Medicine» منتشر شده است.

مصرف داروهای فشار خون ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان شوند. تحقیق جدیدی نشان می‌دهد احتمال خطر ابتلا به سرطان پستان در زنانی که به مدت یک دهه یا بیشتر از یک نوع رایج داروهای فشار خون استفاده کنند، بیش از دو برابر سایر زنان است.
به گفته محققان، هنوز صحت یافته‌های این تحقیق به طور کامل اثبات نشده است و پیش از ایجاد هر نوع تغییر در نحوه تجویز داروها، این تحقیق باید بر روی سایر گروه‌های زنان نیز انجام شود. دکتر کریستوفرلی، محقق ارشد این پژوهش در مرکز تحقیقات سرطان هاچینسون در سیاتل اعلام کرد: انتظار نداریم نتایج این تحقیق تغییر خاصی در روش‌های بالینی فعلی ایجاد کند. وی افزود: مهمترین نکته این است که افراد فشار خون خود را به بهترین شکل ممکن کنترل کنند. اغلب افراد مبتلا به فشار خون ناچار به استفاده از چندین دارو در دوزهای مختلف برای یافتن رژیم درمانی سازگار با بدنشان هستند.

دانشمندان آمریکایی در روش جدید خود، نواحی خاص سلول‌های سرطانی را با داروهای مختلف و به طور همزمان هدف قرار داده‌اند. این محققان شیوه‌ای را برای تولید نانوذراتی ارائه‌ داده‌اند که دو داروی قاتل سرطان را به درون بدن حمل کرده و این داروها را به بخش‌های مختلف سلول‌های سرطانی تحویل می‌دهند. محققان دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی و دانشگاه کارولینای شمالی در چاپل‌هیل، این روش را طراحی کرده‌اند. دکتر ژن گو، نویسنده ارشد این مقاله گفت: با آزمایش بر روی موش‌ها، روش ما در مقایسه با شیوه‌های درمانی عادی منجر به پیشرفت مهمی در کاهش تومور سرطان پستان شد.
سلول‌های سرطانی می‌توانند مقاومتی را در مقابل داروهای شیمی‌درمانی ایجاد کنند، اما زمانی که چندین دارو به طور همزمان به آنها شلیک می‌شوند، کمتر احتمال دارد که این مقاومت را از خود بروز دهند. در این شیوه، داروهای مختلف، بخش‌های مختلف سلول سرطانی را هدف قرار می‌دهند؛ به طور مثال، داروی پروتئین TRAIL علیه غشای سلولی کارآمدتر است و زمانی هم که داروی Dox به هسته‌ها شلیک می شود، عملکرد آن بسیار مفید گزارش شده است. روش جدید تحویل موضعی خاص، نخست داروی TRAIL را به غشاهای سلولی سرطانی تحویل می‌دهد و سپس به درون غشا برای شلیک داروی Dox به هسته‌ها، نفوذ می‌کند.
تیم تحقیقاتی، نانوذرات را با یک پوسته خارجی متشکل از اسید هیالورونیک (HA) و TRAIL طراحی کرد. این اسید با گیرنده‌های موجود بر روی غشاهای سلول‌های سرطانی تعامل برقرار می‌کند و این گیرنده‌ها نانوذرات را گیر می‌اندازند. آنزیم‌های موجود در محیط سلول سرطانی، HA را تجزیه و TRAIL را روی غشای سلولی آزاد می‌کنند و در نهایت، مرگ سلول را رقم می‌زنند. دانشمندان در حال بهینه‌سازی این روش هستند و امیدوارند بتوانند آن را برای تولید در مقیاس بزرگ عرضه کنند. جزئیات این مطالعه در مجله Advanced Functional Materials منتشر شد.

دانشمندان دانشگاه ملی سنگاپور (NUS) و دانشگاه کالیفرنیا با ترکیب داروهای متداول مربوط به لوسمی با نانوالماس‌ها و انتقال داروها به درون سلول‌های لوسمی به درمان این نوع سرطان پرداختند. این کشف جدید که برای اولین بار گزارش شده است، می‌تواند درمانی برای لوسمی (سرطان خون) باشد. زمانی که بیماران در معرض شیمی درمانی قرار می‌گیرند، سلول‌های سرطانی راه بهتری را برای دریافت دارو پیش رو دارند.
دانوروبیسین یکی از متداول‌ترین داروهایی است که برای درمان لوسمی استفاده می‌شود. این دارو رشد سلول‌های سرطانی را کم یا متوقف می‌کند و موجب مرگ آنها می‌شود. اگرچه این روش بسیار معمول است، اما سلول‌ها را بعد از درمان در برابر این داروها مقاوم می‌کند. در تحقیق انجام شده توسط محققان دانشگاهی، آن‌ها نانوالماس‌ها را با دانوروبیسین ترکیب و این داروهای ترکیبی را برای درمان سلول‌های سرطانی معرفی کردند. تیم تحقیقاتی در این بررسی دریافتند نانوالماس‌ها می‌توانند به خوبی این داروها را حمل کنند و به درون سلول‌ها انتقال دهند. به واسطه اندازه غیر تهاجمی آنها (برای سلول‌های سالم) و ساختار منحصر به فرد خود، نانوالماس‌ها می‌توانند به راحتی و بدون مسدود کردن رگ‌های خونی به مسیر خود ادامه دهند.

دانشمندان آلمانی موفق به ساخت نمونه پیش‌ساختی از مغز استخوان مصنوعی شده‌اند که می‌تواند به تسهیل درمان سرطان خون طی چند سال آینده منجر شود. موسسه فناوری کالسروهه، موسسه سیستمهای هوشمند مکس‌پلانک در اشتوتگارت و دانشگاه توبینگن توانسته‌اند بصورت مصنوعی، ویژگیهای اساسی مغز استخوان طبیعی را در آزمایشگاه تولید کنند. سلولهای بنیادی خون‌ساز به بازپرسازی سلولهای قرمز خون یا سلولهای ایمنی می‌پردازند، از این رو می‌توان از آنها در درمان سرطان خون استفاده کرد. در این روش، سلولهای بیمار با سلولهای بنیادی خون‌ساز سالم از یک اهداکننده همسان جایگزین می‌شوند. اگرچه در حال حاضر همه بیماران مبتلا به سرطان خون نمی‌توانند به یک اهداکننده همسان دسترسی داشته باشند، از این رو یک راه‌حل ساده برای این مشکل می‌تواند افزایش تعداد سلولهای بنیادی خون‌ساز باشد.
از آنجائیکه سلولهای بنیادی خون‌ساز، ویژگیهای بنیادی خود را تنها در محیط طبیعی‌شان حفظ می‌کنند، دانشمندان باید محیطی را ایجاد کنند که شبیه جایگاه سلول بنیادی در مغز استخوان باشد. دانشمندان آلمانی برای دستیابی به این هدف، یک ساختار متخلخل را از یک پلیمر مصنوعی ساختند که ساختار اسفنجی استخوان را در محیط مغز استخوان خون‌ساز تقلید می‌کند.
محققان در این مغز استخوان مصنوعی، سلولهای بنیادی خون‌ساز ایزوله شده را از خون بند ناف گرفته و آنها را برای چند روز در انکوباتور نگهداری کردند. تحلیلهای انجام شده با روشهای مختلف نشان داد که این سلولها در واقع در مغز استخوان مصنوعی جدید، تکثیر شدند. اکنون دانشمندان می‌توانند تعاملات بین مواد و سلولهای بنیادی را با جزئیات دقیق در آزمایشگاه مطالعه کرده تا چگونگی تاثیرگذاری مواد مصنوعی بر سلولهای بنیادی و کنترل رفتار آنها را بررسی کنند. این دانش می‌تواند به درک جایگاه یک سلول بنیادی مصنوعی برای افزایش هدفمند سلولهای بنیادی به منظور درمان بیماران مبتلا به سرطان خون در 10 تا 15 سال آینده کمک کند.

رژیم غذایی سرشار از گوجه فرنگی به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان یائسه کمک می‌کند. تحقیقات جدید نشان داده است رژیم غذایی حاوی گوجه فرنگی موجب افزایش میزان هورمون‌های تنظیم کننده متابولیسم چربی و قند در بدن می‌شود. تاثیرات مثبت گوجه فرنگی بر این هورمون‌ها به ویژه در زنان یائسه به دلیل افزایش شاخص توده بدنی و خطر سرطان پستان مفید است.
در آخرین تحقیقات، تاثیرات رژیم غذایی غنی از گوجه فرنگی و سویا بر روی 70 زن یائسه مورد بررسی قرار گرفت. در اولین آزمایش زنان یائسه به مدت 10 هفته محصولات گوجه فرنگی حاوی 25 میلی گرم لیکوپن مصرف کردند. در آزمایش دوم 40 گرم سویا به مدت 10هفته مصرف کردند. البته قبل از اجرای هر دو آزمایش، زنان به مدت دو هفته هیچ یک از محصولات حاوی گوجه فرنگی و سویا را استفاده نکرده بودند.
نتایج نشان داد: میزان آدیپونکتین، هورمون تنظیم کننده چربی و قند خون بعد از رژیم غذایی حاوی گوجه فرنگی 9 درصد افزایش یافته بود. دکتر آدانا لیانوس، سرپرست این تحقیق و استادیار اپیدمیولوژی از دانشگاه راتگرز اظهار کرد: تاثیرات مصرف گوجه فرنگی حتی برای مدت کوتاه در نتایج تحقیق ما آشکار است. خوردن میوه و سبزیجات سرشار از مواد مغذی ضروری، ویتامین‌ها، مواد معدنی و مواد شیمیایی گیاهی مانند لیکوپن مزایای قابل توجهی دارد. مصرف منظم روزانه میوه‌ها و سبزیجات در پیشگیری از سرطان پستان در افراد در معرض خطر موثر است. نتایج این تحقیق در نشریه غدد درون‌ریز بالینی و متابولیسم منتشر شده است.

محققان دانشگاه کالیفرنیا روش دارورسانی جدیدی را ارائه کردند که می‌توان با استفاده از آن سلول‌های سرطان پانکراس را از بین برد. سرطان پانکراس یک بیماری کشنده بود که تا رسیدن به مراحل پیشرفته بیماری امکان شناسایی آن وجود نداشت. روش‌های درمان این بیماری بسیار محدود و نرخ موفقیت آنها نیز بسیار اندک است. برای این که بتوان روش‌های جدیدی را برای درمان این بیماری پیدا کرد، باید بتوان ابتدا آن را شناسایی کرد، در حالی که شناسایی این بیماری چند سال پس از آغاز آن قابل انجام است.
در بیماری سرطان پانکراس، تومورهای سرطانی از سلول‌هایی تشکیل شده‌اند که اطراف آنها را عناصر ساختاری نظیر استورما محاط کرده‌اند. استورما از مواد مختلفی نظیر بافت‌های رسانا و پریسایت‌ها تشکیل شده‌ است. وجود استورما موجب می‌شود تا داروهای شیمی‌درمانی به سلول‌های سرطانی نرسد. در نتیجه اثربخشی داروهای سرطانی به شدت کاهش می‌یابد. این گروه تحقیقاتی روش نانودرمانی دو موجی را در این پروژه به کار گرفتند، در این روش، دو نوع مختلف از نانوذرات به رگ‌های خونی تومور در موش تزریق شد. در موج اول، نانوذرات حاوی ترکیباتی هستند که می‌توانند پریسایت‌های اطراف تومور را از بین ببرند. موج دوم دارو، حاوی نانوذرات و حامل داروی شیمی‌ درمانی نیز است که می‌تواند سلول‌های سرطانی را از بین ببرد. در واقع نانوذرات موج اول تومور را بی‌دفاع کرده و موج دوم نانوذرات، به تومور حمله می‌کنند.
این گروه تحقیقاتی در ابتدا به دنبال دارویی بودند که بتواند بصورت مستقیم سلول‌های سرطانی را هدف قرار دهد، اما مشکل اول آنها عدم دسترسی به این سلول‌ها بود. این روش جدید را که محققان یافتند، می‌تواند از طریق دخالت در ارتباط سلولی (مکانیسم ارتباط میان سلول‌ها) مشکل آنها را حل کند. نانوذرات موج اول می‌توانند سیگنال‌های سلولی ایجاد کنند که در نهایت موجب ممانعت از تشکیل پریسایت می‌شود، با این کار مسیر برای حمله موج دو نانوذرات باز می‌شود؛ موجی که می‌تواند داروی شیمی‌درمانی را به درون سلول‌های سرطانی برساند. محققان سلول‌های سرطان پانکرانس انسان را درون بدن موش قرار داده و این روش درمانی را مورد آزمایش قرار دادند. نتایج نشان داد که سلول‌های سرطانی با نرخ بالاتری نسبت به روش‌های رایج از بین رفتند. این گروه تحقیقاتی نتایج یافته‌های خود را در قالب مقاله‌ای در نشریه ACS Nano به چاپ رسانده‌اند.

پژوهشگران مایوکلینیک ثابت کرده‌اند که یک جفت پروتئین اختصاصی برای شناسایی سرطان‌های ریه‌ی مرتبط با سیگار بعنوان نشانگر زیستی موفق پیش‌آگهی ‌دهنده عمل می‌کند. این پروتئین که ASCL1 نام‌ دارد، با افزایش تجلی انکوژن RET که یک ژن مخصوص ایجاد‌کننده‌ی سرطان موسوم به RET بوده، همراه است، به گفته محققان این یافته شگفتی‌آور است. این ژن، نشانگر زیستی آدنوکارسینوم‌های تهاجمی است. آدنوکارسینوم از جمله یاخته‌های سرطانی با رشد سریع هستند که در افراد سیگاری یافت می‌شوند. محققان این پژوهش می‌گویند: می‌دانیم که ASCL1 رشد یاخته‌ی نوروآندوکرین را کنترل می‌کند و پیش ‌از‌ این با ‌تنظیم تیروئید و رشد ‌سرطان ریه‌ی سلول کوچک در ارتباط بوده ‌است، ولی ارتباطی با سرطان ریه‌ی مرتبط با سیگار نداشته است.
در این پژوهش خمچنین مشخص شد بیماران مبتلا به تومورهای ASCL1 با تراز بالای پروتئین انکوژن RET، دارای طول بقای حیات بیشتر از بیماران ASCL1 با تراز پایینRET نیستند. به گفته محققان، زمانی‌که پروتئین ASCL1 در شجره‌ی یاخته‌ی سرطانی ریه که تجلی‌دهنده‌ی هر‌ دو ژن بود، بلوک شد، تراز RET کاهش یافت و رشد تومور آهسته شد. این امر سبب شد تا گروه همکاران به این مسأله اعتقاد یابند که این مکانیسم هدف امیدوار‌کننده برای داروهای بالقوه و نامزد پرقدرتی برای کارآزمایی‌های بالینی است. یافته‌های این پژوهش در نشریه‌ی Oncogene انتشار یافته است.

پژوهشی جدید نشان می‌دهد وقوع دیابت با افزایش خطر ابتلا به سرطان کبد موسوم به کارسینوم سلول کبدی مرتبط است. تحقیق محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی حاکی از آن است افراد مبتلا به دیابت در مقایسه با سایر افراد، در خطر دو تا سه برابری ابتلا به کارسینوم سلول کبدی (نوع اصلی و شایع سرطان کبد) قرار دارند.
علاوه بر این در تحقیق مذکور مشخص شد تفاوت‌های نژادی در شیوع دیابت با الگوهای وقوع ابتلا به کارسینوم سلول کبدی مرتبط است؛ نژادهایی با شیوع بالای دیابت، میزان بالایی از کارسینوم سلول کبدی را از خود نشان دادند و نژاد‌هایی با شیوع کم دیابت، ابتلا به کارسینوم سلول کبدی کمتری را گزارش دادند. این نتایج با تحقیق بر روی 150 هزار نفر و طی سال‌های 1993 تا 1996 به دست آمده است. یافته‌های این پژوهش در ششمین نشست انجمن تحقیقات سرطان آمریکا (AACR) مطرح شده است.

محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) موفق به تولید نانودارویی از نانوذرات آهن حامل داروی شیمی‌درمانی شدند. سرطان پستان «منفی سه‌گانه»، نوع بسیار بدخیم انواع سرطان پستان محسوب می‌شود که درمان آن دشوار است. با استفاده از داروی شیمی‌درمانی می‌توان این نوع تومورها را تا حدی کوچک‌ کرد، اما در بسیاری از بیماران تومور مجددا رشد کرده و نسبت به داروی شیمی‌درمانی مقاومت پیدا می‌کند. برای حل این مشکل، محققان دارویی ساخته‌اند که در ساختار آن از نانوذرات حامل دروکسوبین و رشته‌های کوتاه از آران‌ای استفاده شده‌ است. این رشته آران‌ای می‌تواند یکی از ژن‌های تومور را که مسؤول ایجاد مقاومت در برابر دارو است، خاموش کند. با این کار تومور مقاومت خود را نسبت به دارو از دست داده و با استفاده از داروی شیمی‌درمانی می‌توان آن را از بین برد. دیوید کوچ از محققان این پروژه می‌گوید: با این روش می‌توان دوز مصرفی دارو را به شدت کاهش داد، زیرا شما می‌توانید مطمئن باشید که به تمام سلول‌های سرطانی دارو می‌رسد و هر یک از این سلول‌ها به مقدار لازم دارو دریافت می‌کنند.
این گروه، در مقاله‌ای که در نشریه ACS Nano به چاپ رساندند، نشان دادند که نانوداروی آنها می‌تواند تومور منفی سه‌گانه را در موش‌ها تا مقدار زیادی کوچک کند. از سوی دیگر از این نانوذرات با تغییراتی، می‌توان برای درمان سرطان‌های مختلف استفاده کرد. گیرنده استروژن، گیرنده پروژسترون و Her2 سه ماده‌ای هستند که بعنوان برچسب برای شناسایی سلول‌های سرطانی استفاده می‌شوند. اما تومور منفی سه‌گانه اجازه اتصال این ترکیبات را به خود نمی‌دهد. محققان با استفاده از این نانودارو موفق به اتصال این برچسب‌ها به سلول‌های سرطانی شدند. با این کار می‌توان نرخ زنده ماندن را در سرطان پستان افزایش داد. هاموند از محققان این پروژه می‌گوید: این که می‌توان مقدار کمی دارو را به طور اختصاصی به تومور رساند، موجب می‌شود این روش بسیار کاراتر از روش‌های رایج باشد. هاموند امیدوار است که بتوانند با استفاده از این نانوذرات جدید و پروتئین ویژه‌ای که در سطح سرطان پستان است، این بیماری را از بین ببرند. این نانودارو از سه بخش تشکیل شده‌ است؛ هسته اصلی که نانوذره آهن است، یک رشته آران‌ای که روی نانوذره را پوشانده و یک لایه بیرونی که عمل حفاظت از نانودارو را بر عهده دارد.

دانشمندان دانشگاه Bath در آخرین پژوهش خود ثابت کرده‌اند که علت توقف و جلوگیری از سرطان‌ها با مصرف داروی ضدالتهاب ایبوپروفن چه می‌تواند باشد.  ایبوپروفن(ibuprofen‌) که از دسته‌ داروهای‌ NSAID شناخته می‌شود همراه پاراستامول و آسپیرین به‌مقدار بسیار زیاد و بدون نسخه استفاده می‌شود و اسنادی در ‌دست است که نشان ‌می‌دهد، مصرف‌کنندگانی که مدت ها از این دارو استفاده‌ کرده‌اند در‌برابر سرطان‌ پروستات، بعضی سرطان‌های کولون و چند سرطان دیگر محافظت می‌شوند.
برخلاف بسیاری از داروها، ایبوپروفن ممکن‌ است به دو صورت متفاوت موسوم به -R و -S وجود داشته باشد، فقط شکل -S دارای خواص ضدالتهابی است حال ‌آن‌که شکل -R غیر‌فعال است اما از طریق فرایند موسوم به معکوس‌شدن کایرال بدن می‌تواند R ایبوپروفن را به S ایبوپروفن تبدیل کند. همین تبدیل است که به گمان دانشمندان در مقابله با سرطان سودمند است. به همین جهت است که آنزیم مسوول معکوس کردن کایرال یعنی آلفا‌متیلاسیل کوآنزیم آراسماز (AMACR) درسرطان پروستات، بعضی سرطان‌های کولون و تعدادی از سرطان‌های دیگر افزایش می‌یابد. به گفته محققان در این پژوهش، فرض براین است که فرایند تبدیل دارو در بدن در واقع از فعالیت ‌طبیعی این آنزیم می‌کاهد و سبب توقف ایجاد سرطان می‌شود.
پژوهشگران در مورد این یافته‌ اظهار داشته‌اند که رفتار معکوس‌شدن کایرال‌ ایبوپروفن در ‌انسان حداقل از دهه‌ی‌1970 شناخته شده بود اما همین چندی پیش مشخص شد که پروتئین‌های اختصاصی مراحل مختلف انجام این فرآیند را برعهده دارند. در این بررسی، روی آنزیم پایانی تمرکز شده است که ایبوپروفن فعال تولید می‌کند و این شکل دارو آنزیم‌های سیکلواکسیژناز را هدف گرفته و با سرطان مقابله می‌کند. همچنین ازطریق یافته‌های این بررسی با هدف گرفتن AMACR می‌توان دریافت ایبوپروفن چگونه با سرطان مقابله می‌کند.

مطالعات اخیر محققان مرکز تحقیقاتی سرطان هاچینسون فرد واشنگتن نشان می دهد که یکی از مهمترین دلایل بروز انواع سرطان خون در زنان، آلرژی منتقل شده از طریق هواست. احتمال بروز سرطان خون در زنانی که سابقه آلرژی به گیاهان، چمن و درختان دارند بیشتر است. تجزیه و تحلیل انواع سرطان و ارتباط آن با سیستم ایمنی بدن نشان می دهد که آلرژی های موجود در هوا، احتمال افزایش سرطان خون را در زنان افزایش می دهد و این موضوع فقط در مورد زنان صدق می کند. در این تحقیقات، نقش جنسیت در تحریک سیستم ایمنی بدن و احتمال توسعه سرطان از این طریق مورد بررسی قرار گرفته است. مدیر این پروژه تحقیقاتی گفته است که اختلالات آلرژیک جز اختلالات سیستم ایمنی محسوب می شود و در بقای تومورهای در حال توسعه موثر است.
در این تحقیقات افراد بین 50 تا 76 سال ساکن در غرب واشنگتن مورد بررسی قرار گرفته اند و هریک پاسخنامه ای 24 صفحه ای در مورد عادات غذایی، شیوه زندگی، سابقه بیماری سرطان در خانواده، سابقه آلرژی و داروهای مورد استفاده را تکمیل کرده اند. نزدیک به 80 هزار نفر به سوالات این پرسشنامه پاسخ دادند. در ادامه این تحقیقات آمده است که احتمال بروز سرطان خون و لنفوم در مردانی که در خانواده خود سابقه این بیماری را داشته اند و شیوه صحیحی برای زندگی ندارند ، زیاد است. نتایج کامل این تحقیقات در شماره اخیر نشریه آنلاین American Journal of Hematology قابل مشاهده است.

گروهی از دانشمندان کره جنوبی موفق شدند نخستین نانو روبات جهان را که قادر به شناسایی و درمان سرطان است، بسازند. گروهی از دانشمندان دانشگاه ملی چونام کره جنوبی از باکتری اصلاح شده ژنتیکی برای تشخیص مواد منحصر به فرد یا پروتئین در این نانو روبات استفاده کردند. فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (vascular endothelial) از جمله این مواد منحصربه فرد است. زمانی که سلول های سرطانی در بدن وجود داشته باشند میزان این فاکتور بالا می رود.
وقتی که این باکتری به یک سلول سرطانی می رسد، دستگاه روباتیک 3 میکرومتری را فشرده و سبب می شود داروهای ضدسرطان به طور خودکار بر روی سلول ها اسپری شوند. سرپرست این تحقیقات در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: این پژوهش یک الگوی جدید را برای غلبه بر راه های محدود قبلی و تشخیص و درمان سرطان با استفاده از نانو روبات ارایه می دهد. این نانو روبات می تواند در بدن حرکت کند و داروهای ضدسرطان را به سلول های بیمار برساند.
آزمایش ها نشان داده است این نانوروبات تنها می تواند سرطان های توده ای مانند سینه و یا سرطان روده بزرگ را تشخیص دهد. اما سازندگان این دستگاه براین باورند که این نانوروبات می تواند در آینده برای تشخیص و درمان انواع سرطان در مراحل اولیه به کار رود. این فناوری جدید که Bacteriobot نام دارد در دهها کشور از جمله آمریکا، ژاپن و تمامی کشورهای عضو اتحادیه اروپا پروانه بهره برداری دارد. نتایج این تحقیق در نشریه آنلاین Scientific Reports منتشر شده است.

محققان دانشگاه کلرادو اعلام کردند: نوعی از سنتز عصاره هسته انگور موجب از بین رفتن سلول‌های سرطانی پروستات می‌شود، بدون اینکه به بقیه سلول‌ها آسیب برساند. دکتر آلپنا تیاگی از دانشکده داروسازی و علوم دریایی دانشگاه کلرادو اظهار کرد: فعالیت‌های ضد سرطانی عصاره انگور(GSE) را در گذشته نشان دادیم، اما در حال حاضر می‌دانیم B2G2 بیشترین جزء ترکیبی فعال بیولوژیکی در عصاره هسته انگور است که در مقادیر سنتز شده به ما اجازه بررسی جزئیات مکانیزم مرگ سلول‌های سرطانی را می‌دهد.
این گروه تحقیق بیش از یک دهه فعالیت‌های ضد سرطان GSE را در شرایط آزمایشگاه بررسی کردند که نتایج آن تاثیر GSE بر سلول‌های سرطانی و مکانیزم عمل این سلول‌ها بود. تا همین اواخر نمی‌دانستیم کدام جزء ترکیبی عصاره هسته انگور این تاثیر را بر سلول‌های سرطانی دارد. تیاگی تصریح کرد: این ترکیب طبیعی مخلوطی پیچیده از پلی فنول است و در مورد ترکیبات فعال بیولوژیکی GSE در برابر سلول‌های سرطانی اطلاعی نداشتیم. سرانجام این گروه، B2G2 را به عنوان ترکیب فعال عصاره هسته انگور مشخص کردند که جداسازی آن طولانی مدت و با هزینه بالایی انجام می‌شود، اما با تولید این ترکیب در آزمایشگاه روشی ارزان و سریع ارائه کردند. نتایج این تحقیق در نشریه تغذیه و سرطان آمریکا منتشر شده است.

محققان کانادایی موفق به کشف سازوکار جدیدی شده‌اند که می‌تواند در درمان سرطان مغز و تولید دارو برای کاهش رشد تومور مغزی مورد استفاده قرار گیرد. محققان موسسه مغز هاچکیس (Hotchkiss) در دانشگاه کالگری با همکاری دپارتمان علوم اعصاب بالینی و موسسه تحقیقات سرطان دانشگاه آلبرتای جنوبی در تحقیقات خود، نمونه‌های تومور مغزی انسان را مورد بررسی قرار داده و کشف کردند که سلول‌های ایمنی تخصصی در تومور مغزی بیماران آسیب می‌بینند. با این کشف، ‌محققان در یک مدل حیوانی موفق به شناسایی دارویی شدند که قادر به فعال‌سازی مجدد سلول‌های ایمنی بوده و رشد تومور مغزی را کاهش می‌دهد، در نتیجه طول عمر موش دو تا سه برابر افزایش پیدا می‌کند.
«ووی یونگ» از محققان دانشگاه کلگری تأکید کرد: مغز انسان بطور طبیعی شامل سلول‌های تخصصی موسوم به میگروگلیا (microglia)‌ است که نقش دفاعی در برابر جراحت یا عفونت ایفا می‌کند؛ میکروگلیا سیستم ایمنی اختصاصی مغز است. «یونگ» خاطرنشان کرد: در این مطالعه برای نخستین بار نشان دادیم که این سلول‌ها در تومور مغزی بیمار آسیب می‌بینند. مانند دیگر اشکال سرطان، تومور مغزی بصورت سلول‌های شبه بنیادی موسوم به BTICs آغاز به کار می‌کنند؛ این سلول‌ها بسرعت تقسیم شده و رشد پیدا می‌کنند که در نهایت یک توده یا تومور را شکل می‌دهند؛ تومور با ناتوان کردن میکروگلیا، اجازه گسترش سریع BTICs را فراهم می‌کند که این مسأله منجر به رشد تومور مغزی می‌شود.
علاوه بر کشف این سازوکار، محققان موفق به شناسایی داروی « amphotericin B(AmpB)» شدند که قادر به فعال‌سازی مجدد میکروگلیا در مدل حیوانی بوده و به کاهش چشمگیر رشد تومور کمک می‌کند. نتیجه دستاورد جدید محققان که در مجله Nature Neuroscience منتشر شده ، می‌تواند به درمان بهتر مبتلایان به سرطان مغز منجر شود.

یکی از شرکتهای داروسازی تولیدکننده داروهای مبتنی بر فناوری‌ نانو، موفق به ارائه روشی برای کپسوله کردن تتراهیدروکانابینول که از گیاه شاه‌دانه گرفته می‌شود، شده است. «تریور کاسترو» از محققان و مخترعین این پتنت می‌گوید: این فناوری جدید می‌تواند برای تولید APH-0812 مورد استفاده قرار گیرد؛ این ترکیب می‌تواند در درمان بیماری ایدز و برخی سرطان‌ها مفید باشد. همچنین با این فناوری می‌توان APH-1305 نیز تولید کرد که به عنوان ماده شیمیایی در درمان MS و برخی ناهنجاری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. فرمولاسیون مبتنی بر فناوری‌ نانو که در ترکیب Δ9-THC مورد استفاده قرار گرفت، برای برخی بیماری‌های مزمن نظیر چاقی، ترک سیگار و اسکیزوفرنی نیز می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. 
این شرکت با این فناوری، داروی حاوی Δ9-THC را با نام تجاری Dronabinol® تولید و به بازار عرضه کرده است؛ این داروی خوراکی مبتنی بر نانوذرات پلیمری قابل تجزیه است. این شرکت همچنین ترکیب Δ9-THC را داخل روغن دانه کنجد حل کرده و داروی خوراکی دیگری موسوم به Marinol® را به بازار عرضه کرده است. در این فرمولاسیون جدید، ترکیب Δ9-THC به آهستگی رهاسازی می‌شود.
با این فناوری جدید، Δ9-THC را می‌توان با خلوص مناسب بیش از 99 درصد جهت استفاده در داروسازی تولید کرد. در این پتنت، محققان نشان دادند که چگونه می‌توان از پلیمرهای قابل تجزیه برای کپسوله کردن Δ9-THC استفاده کرد. کپسوله کردن این ترکیب درون پلیمر موجب محافظت از آن در معده و روده می‌شود. با این فرمولاسیون رهایش Δ9-THC به کندی صورت می‌گیرد و با این کار مقدار این ماده در جریان خون در حد مشخصی ثابت می‌ماند.  شرکت «Aphios» در حوزه درمان بیماری‌هایی نظیر سرطان، ناهنجاری‌های عصبی و بیماری‌های عفونی داروهایی را تولید کرده است. بخشی از حمایت‌های مالی پروژه اخیر این شرکت، توسط موسسه ملی سرطان امریکا تامین شده‌ است.

یک محقق پرتغالی موفق به ساخت یک محفظه شیشه ای شده است که درون آن زنبورهای عسل تربیت شده قرار می گیرند و سرطان را در مراحل اولیه تشخیص می دهند. برای اولین بار از زنبورعسل در تشخیص بوی باروت و مواد منفجره برای یافتن مین های خنثی نشده در ویتنام استفاده شد و همین موضوع الهام بخش این مبتکر در ساخت محفظه شیشه ای تشخیص سرطان بود.
زنبور عسل دارای حس بویایی بسیار قوی است که کاربرد گسترده ای در بیوحسگرهای انعطاف پذیر و سریع دارد؛ علاوه بر این زنبور در آن واحد فقط می تواند یک نوع بو را تشخیص دهد. قبلا از این ایده برای تشخیص سرطان ریه توسط سگ استفاده شده است. آزمایش زنبور عسل فرآیند بسیار ساده ای است و کمتر از 10 دقیقه به طول می انجامد. برای حساس کردن زنبور به یک بوی خاص فقط کافیست در محل بوی متصاعدشده، محلول آب و شکر را به عنوان پاداش قرار داد.
زنبورهای آموزش دیده درون محفظه شیشه ای قرار می گیرند؛ قسمت داخلی محفظه از یک محفظه دیگر تشکیل شده است که مستقیما به لوله ای که بازدم بیمار به آن دمیده می شود راه دارد. زمانی که بیمار به داخل محفظه می دمد، هوای بازم درون محفظه کوچکتر قرار می گیرد؛ در این حالت زنبورها درون محفظه بزرگتر درحال پرواز هستند. اگر بیمار به سرطان مبتلا باشد، زنبورها به امید دریافت شهد ( یا ترکیب آب و شکر) به محفظه کوچکتر می روند و بیماری شناسایی می شود.
با استفاده از این روش بیماری در مراحل اولیه قابل شناسایی است. مهمترین کاربرد این روش ساخت حسگرهای فوق پیشرفته است. زنبور عسل علاوه بر تشخیص بیماری، در درمان بیماری های انسان نیز کاربرد بسیار دارد. بسیاری از مراکز پزشکی در داخل و خارج از کشور از نیش این حشره مفید در درمان برخی از بیماری ها ازجمله روماتیسم استفاده می کنند.

ترکیب رنگ‌ سبز درخشان، دانش رباتیک و دوربین سه‌بعدی، جراحان را قادر به حذف دقیق تومورهای کلیه کرده است. در این فرآیند که اکنون در امریکا در حال انجام بوده، بیماران مبتلا به سرطان کلیه، دیگر تمامی این عضو را از دست نخواهند داد.  تشخیص و مکانیابی چنین تومورهایی بی‌نهایت دشوار است، اما در مبارزه فناوری پیشرفته علیه سرطان، این رنگ به شفاف سازی بافت سالم پرداخته، در حالیکه بازوهای رباتیک مجهز به دوربین با تفکیک‌پذیری بالا، نواحی سرطانی را حذف می‌کنند. این رویکرد که برای نخستین بار در بیمارستان سنت‌جورج انگلستان عملی شد، مقرون‌به‌صرفه‌ بوده و به جراحان امکان حفظ حداکثری کارکردهای کلیه و همچنین حذف تمام بافتهای بدخیم را می‌دهد. 
نرخ سرطان کلیه طی دو دهه گذشته 68 درصد افزایش یافته و هر سال تقریبا 7400 بریتانیایی به این بیماری مبتلا می‌شوند. این در حالی است که شکار بسیاری از تومورها با چشم غیرمسلح ممکن نیست و جراحان در حال حاضر به اسکن‌ها و آزمایشات خون و بافت برای تشخیص آنها متکی هستند. با این حال، این شیوه برای رصد کل سرطان کارآمد نبوده، از این رو، روش رنگ جدید بعنوان شیوه‌ای حیاتی مطرح شده است. پیش‌تر از رنگ برای تشخیص سرطان‌های چشم و کبد استفاده شده بود. پروفسور کریس آندروسن از بیمارستان سنت‌جورج که شیوه جدید موسوم به «Firefly» را در انگلستان اجرا کرد، حین استفاده از این فناوری از ربات «داوینچی» برای انجام جراحی بهره برد. 
این ربات شامل ابزار مینیاتوری است که در درون برش‌های کوچک قرار داده می‌شوند و فرآیند عمل از راه دور، توسط جراح و با استفاده از تصویر بزرگنمایی‌شده اجرایی می‌شود. بک پزشک متخصص درست پیش از جراحی، رنگ موسوم به «سبز ایندوسیانین» را به کلیه تزریق می‌کند و حدود یک دقیقه طول می‌کشد تا این رنگ وارد عضو شود. زمانی که بیمار تحت بیهوشی عمومی است، برش‌های کوچکی در کلیه با استفاده از بازوهای رباتیک ایجاد می‌شوند. دوربین موجود بر روی این بازوها مجهز به نور فلورسنت است، به طوری که رنگ به وضوح در بافت و شریان‌های خونی می‌درخشد. جراح، رگ خونی تغذیه‌کننده تومور سرطانی را پیدا کرده و رگ و همچنین تومور را حذف می‌کند. تعدادی از جراحان هنگام مواجهه با تومورهای کلیه، تمامی این اندام را حذف می‌کنند تا شانس گسترش این بیماری را کاهش دهند، اما فرآیند جدید آنها را از این امر بازمی‌دارد.

یک تیم تحقیقات بین‌المللی به رهبری محققان دانشگاه سیسیناتی موفق به ارائه نانودارویی برای شناسایی و درمان سرطان شدند. این گروه تحقیقاتی در این نانودارو از نانوساختاری استفاده کردند که امکان حمل داروهای شیمی‌درمانی مختلف را داراست. به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد این نانوساختار، می‌توان انواع مختلف ترکیبات شیمی‌درمانی را با آن حمل کرد. نکته جالب توجه در این نانوساختار آن است که هم می‌توان ترکیبات شیمی‌درمانی را روی سطح آن و هم درون ساختار متخلخل داخلی آن وارد کرد.
درون این حامل دارویی می‌توان نانوذرات ویژه‌ای وارد کرد که بعنوان برچسب به سلول‌های سرطانی متصل شده و شناسایی آنها را ساده‌تر می‌کند. بنابراین می‌توان از این سیستم برای شناسایی زودهنگام سرطان استفاده کرد. از سوی دیگر می‌توان مولکول‌های فلورسانت را به نانوساختار متصل کرد تا آنها را به سلول‌های سرطانی برساند؛ با این کار می‌توان محل دقیق تومورها را شناسایی کرد و در مورد این که بیمار باید جراحی شود یا با دارو تحت درمان قرار گیرد، تصمیم‌گیری کرد. از دیگر مزایای این سیستم دارویی آن است که می‌تواند ترکیبات شیمی‌درمانی را به محل تومور برده و سلول‌های سالم را از گزند این مواد مضر مصون دارد. بنابراین اثرات جانبی دارو به حداقل می‌رسد. نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای تحت عنوان Dual Surface Functionalized Janus Nanocomposites of Polystyrene//Fe304@Si02 for Simultaneous Tumor Cell Targeting and pH-Triggered Drug Release در کنفرانس سالانه علوم و فناوری مواد در مونترال کانادا ارائه شده‌ است.
حامل دارویی که این گروه تحقیقاتی ساخته‌اند، دارای ابعاد بسیار کوچکی است به طوری که از یک سلول کوچک‌تر است بنابراین نمی‌توان به سادگی روی آن چند نوع ترکیب (هم داروی شیمی‌درمانی و هم برچسب فلورسانس) قرار داد، اما از آنجایی که سطح این حامل، عامل‌دار شده‌ است بنابراین می‌توان چند ترکیب را روی آن قرار داد. پژوهشگران معتقدند در صورت تجاری‌سازی این سیستم دارویی، می‌توان با هزینه کم سرطان را شناسایی و درمان کرد. این سیستم دارویی بسیار سریع‌تر و دقیق‌تر از روش‌های رایج نظیر MRI سلول‌های سرطانی را شناسایی می‌کند. همچنین دوز مواد شیمی‌درمانی را به راحتی می‌توان کنترل کرد. حمایت مالی این پروژه توسط بنیاد ملی علم آمریکا انجام شده‌ است.

تیمی از دانشمندان آمریکایی موفق به تولید شیوه جدیدی برای انتقال داروی دیابت با یک ماده اسفنج مانند شده‌اند که حاوی ذخیره‌ای از انسولین است.  این اسفنج هوشمند در واکنش به سطوح قند خون برای آزادسازی انسولین مورد نیاز منبسط و منقبض می‌شود. از این شیوه همچنین می‌توان برای انتقال داروی هدفمند به سلولهای سرطانی استفاده کرد. به گفته محققان، آنها به دنبال تقلید از عملکرد سلولهای بتای سالم بودند که انسولین تولید کرده و آزادسازی آنرا در بدن سالم کنترل می‌کند.
این محققان به تولید یک ماتریکس اسفنج مانند کروی از کیتوزان پرداختند که در صدف میگو و خرچنگ یافت می‌شود. در سراسر این ماتریکس، نانوکپسولهایی از یک پلیمر متخلخل پراکنده شده که حاوی گلوکز اکسیداز و آنزیم کاتالاز هستند. این ماتریکس اسفنجی شکل اطراف ذخیره‌ای از انسولین را احاطه کرده است. قطر کل کره ماتریکسی حدود 250 میکرومتر بوده و می‌توان آنرا به بیمار تزریق کرد. با بالا رفتن سطح قند خون بیمار دیابتی، گلوکز باعث واکنشی در آنزیمهای نانوکپسولها به منظور آزادسازی یونهای هیدروژن می‌شود. این یونها به رشته‌های مولکولی اسفنج کیتوزان متصل شده و به آنها بار مثبت می‌دهند. رشته‌های کیتوزان دارای بار مثبت سپس از یکدیگر دور شده و شکافهای بزرگتری را در سوراخهای اسفنج ایجاد می‌کنند به انسولین اجازه ورود به خون را می‌دهد. در دیابت نوع یک و نوع پیشرفته‌تر دو، بدن نیازمند تزریق انسولین به سلولها است.
هنگامی که انسولین آزاد می‌شود، سطوح قند خون کاهش می‌یابد. این امر باعث کاهش بار مثبت کیتوزان و منقبض شدن اسفنج می‌شود که در نهایت انسولین اضافی را ذخیره می‌کند. در حالیکه این کار با استفاده از آنزیمهای پاسخگو به قند به تولید یونهای هیدروژن پرداخته، می‌توان این شیوه را ساده‌تر کرده و از آن برای هدف قرار دادن سرطانها با از بین بردن همه آنزیمها استفاده کرد. تومورها محیطهای اسیدی هستند که از تمرکز بالای یونهای هیدروژن برخوردارند. اگر ذخیره اسفنج با داروهای ضد سرطانی پر شود، دارو می‌تواند در زمان تماس کیتوزان با یونهای هیدروژن در بافتهای تومور یا سلولهای سرطانی آزاد شود.
به گفته دانشمندان، اندازه این اسفنج هوشمند قابل تنظیم و کوچک‌سازی تا 100 نانومتر بوده و اینکه خود ماده کیتوزان توسط بدن جذب خواهد شد، از این رو هیچ گونه عوارض جانبی بیمار را در معرض خطر قرار نخواهد داد. آزمایشات بر روی موشها نشان داد که این اسفنج ماتریکسی توانست برای 48 ساعت سطح قند خون را کاهش دهد. اگرچه این محققان در ماه مه یک سیستم هوشمند انتقال انسولین را معرفی کرده بودند که سطح قند خون را برای 10 روز ثابت نگه می‌داشت.

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان آمریکایی نشان می‌دهد، پروتئین cyclin D1 که به تکثیر سلول در چرخه سلولی کمک می‌کند، واسطه‌ای برای پردازش و تولید میکرو آر‌ان‌ای (miRNA) بالغ است. محققان دانشگاه توماس جفرسون در تحقیقات خود دریافتند، پروتئین cyclin D1 علاوه بر دخالت در بروز سرطان، عملکرد ژنوم غیرپروتئینی کدگذاری شده را نیز کنترل می‌کند. ژنوم غیر کدگذاری، بسیاری از ژنومهای انسان را تشکیل داده و برخلاف ژنومهای کدگذاری شده، بین گونه‌های مختلف متفاوت هستند. «ریچارد پستل» محقق ارشد این مطالعه و مدیر مرکز سرطان کیمبل در دانشگاه توماس جفرسون تأکید کرد: پروتئین cyclin D1 علاوه بر نقش مهم در تنظیم چرخه سلولی، با تحریک پروتئین «دایسر» به افزایش تولید میکرو آر‌ان‌ای بالغ نیز کمک می‌کند.
دایسر (Dicer) پروتئینی است که ساختارهای غیرفعال میکرو آر‌ان‌ای را به شکل استاندارد فعال تبدیل می‌کند. محققان در تحقیق قبلی نشان داده بودند که پروتئین cyclin D1، ژنومهای کدگذاری نشده را تنظیم کرده و ژنهای کدگذاری شده نیز بیان ژنی cyclin D1 را تنظیم می‌کنند. در مطالعه اخیر، محققان بدنبال بررسی مکانیسمی بودند که بوسیله آن پروتئین cyclin D1، سیر تکامل miRNA کدگذاری نشده را تنظیم می‌کند.
محققان با استفاده از «آنتی‌سنس آران‌ای(asRNA)» برای نخستین بار نقش این پروتئین را در رشد تومور سرطان پستان در بدن نشان دادند. یافته‌های جدید دانشمندان از این ایده حمایت می‌کند که پروتئین‌های عامل بروز سرطان مانند cyclin D1، فرآیند گسترش سرطان را از طریق میکرو آر‌ان‌ای کنترل می‌کنند. بر این اساس، سلولهای فاقد این پروتئین، میزان کمتری پروتئین پردازشگر میکرو آر‌ان‌ای(دایسر)تولید می‌کنند و در این حالت سطوح میکرو آر‌ان‌ای بالغ کاهش پیدا می‌کند. نتایج این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

یافته‌های محققان دانشگاه مینه سوتا نشان داد: زنانی که به طور منظم نوشیدنی‌های شیرین مصرف می‌کنند، نسبت به زنان دیگر هم سن و سال خود بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان آندومتر وابسته به استروژن هستند.  موسسه ملی سرطان در ایالات متحده گزارش می‌دهد که در حدود 49 هزار و 560 مورد جدید سرطان آندومتر و هشت هزار و 190 مورد مرگ ومیر ناشی از سرطان آندومتر در سال وجود دارد. محققان با اشاره به یافته‌های پژوهشی در این زمینه می‌گویند: نوشیدنی‌های شیرین‌تر 78 درصد بیشتر از افرادی که این نوشیدنی را مصرف نمی‌کنند، زنان را در معرض خطر ابتلا به سرطان آندومتر قرار می‌دهند. این تیم همچنین ارزیابی کرده بود که آیا مصرف نوشیدنی‌های بدون قند و شیرینی و یا مصرف نشاسته ممکن است با خطر ابتلا به سرطان آندومتر در ارتباط باشد. این محققان به این نتیجه رسیده‌اند که مصرف نوشیدنی بدون قند نیز با افزایش خطر ابتلا به سرطان آندومتر درجه یک همراه است. یافته‌های این تحقیق در مجله اپیدمیولوژی سرطان منتشر شده است.

دانشمندان مرکز تحقیقات سرطان انگلیس دریافتند که می‌توان با انجام یک آزمایش ادرار ساده، سرطان‌های مهاجم و کمتر تهاجمی مثانه را تشخیص داد. محققان دانشگاه بیرمنگهام طی یک پژوهش سطوح پروتئین تومور مثانه موسوم به "EpCAM" را در 600 بیمار اندازه گیری کردند. آنها دریافتند با افزایش سطوح این پروتئین در ادرار، سرطان تهاجمی‌تر خواهد بود. به گفته محققان، این پروتئین می‌تواند بهترین نشانگر برای به کارگیری درمان مناسب و همچنین جلوگیری از تاخیر درمان‌های مربوطه باشد. ابداع یک آزمایش ادرار برای درک تهاجمی یا پیشرفته بودن تومور بیماران می‌تواند جایگزین آزمایش‌های تهاجمی و گران قیمت امروزی شود. این پژوهش در مجله «British Journal of Cancer» منتشر شده است.

محققان پرتغالی یک محفظه شیشه‌ای طراحی کرده‌اند که امکان تشخیص سرطان در بازدم بیمار را با کمک زنبورهای عسل آموزش دیده فراهم می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد، زنبورهای عسل از حس بویایی قوی برخوردار بوده و عملکرد این حس حتی از بویایی سگها نیز بهتر است. محققان پرتغالی از توانایی بویایی قوی زنبورعسل برای تشخیص سرطان استفاده کرده‌اند؛ در این روش زنبورهای عسل دوره دیده درون یک محفظه شیشه‌ای قرار داده می شوند که از دو بخش بزرگ و کوچک تشکیل شده است.
زنبورهای عسل دوره دیده درون محفظه بزرگتر قرار می‌گیرند و سپس بیمار اقدام به دمیدن بداخل محفظه می‌کند؛ زنبورها در صورت تشخیص بوی سرطان در تنفس بیمار وارد محفظه کوچکتر می‌شوند. زنبورهای عسل برای تشخیص سرطان در مدت 10 دقیقه با بوهای خاص تمرین داده می‌شوند و به محض اینکه مشابه همان بوها را در تنفس بیمار تشخیص دهند، ‌وارد محفظه کوچکتر می‌شوند. این ابتکار در هفته طراحی هلند در آیندهوون معرفی شد.
همچنین از زنبورهای عسل می‌توان برای تشخیص بمب استفاده کرد؛ شرکت Insectinel در حال تمرین دادن زنبورهای بمب‌یاب برای استفاده در عملیات ضدتروریستی است. زنبورهای عسل بمب‌یاب پیش از تغذیه با محلول آب و شکر در معرض بوهای خاص قرار داده می‌شوند و اگر همواره با تشخیص درست بو، با شکر پاداش داده شوند، این بوها را تا آخر عمر در خاطر می‌سپارند. تحقیقات دیگری نیز در خصوص توانایی بویایی زنبورعسل برای تشخیص بیماریهای سل، دیابت، سرطان پوست و ریه انجام شده است.

محققان دانشگاه‌های بریستول و بیرمنگهام طی تحقیقی نشان داده‌اند که با دستکاری و کنترل سطوح پروتئینی خاص موسوم به "PRH" در سلول‌های سرطانی می‌توان مانع توانایی این سلول‌ها در نفوذ به محیط‌های اطراف شد که این امر می‌تواند به طور بالقوه مانع از ورود آنها به درون سلول شود. "PRH" به گروهی از پروتئین‌ها تعلق دارد که به عنوان عوامل رونویسی شناخته می‌شوند و در برقراری واکنش با "DNA" برای تغییر ژن‌های خاص در فعال و غیر فعال شدنشان نقش بارزی داشته و علاوه بر این در کنترل رشد سلولی نیز دخیل هستند.
طی این تحقیق، پژوهشگران سلول‌های سرطانی سینه و پروستات را در محیط آزمایشگاهی رشد دادند. سپس با استفاده از تکنیک‌های ژنتیکی میزان "PRH" را هم کاهش و هم افزایش دادند. آنها دریافتند بدون حضور "PRH" مهاجرت سلولی سریعتر بوده و در نتیجه حمله به دورن ژل متخلخل آزمایشگاهی مؤثرتر اتفاق می‌افتد.
در این آزمایش نشان داده شد که "PRH" مسوول فعال کردن پروتئین دیگری به نام "Endoglin" است که در مهاجرت سلولی نقش مهمی را ایفا می‌کند. سطوح پایین "PRH" مشاهده شده در سلول‌های سرطانی منجر به کاهش سطوح "Endoglin" شده و در نتیجه باعث افزایش مهاجرت سلولی و تهاجم پیشرفته می‌شود. نکته جالب این تحقیق آن بود که با افزایش "ENndoglin" اضافی به سلول‌های سرطانی که "PRH" در خود نداشتند، از مهاجرت سلولی و حمله کاسته می‌شد. دکتر "Kevin Gaston" از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: "تنها رشد سلول‌های سرطانی نیست که این بیماری را کشنده می‌کند، بلکه قابلیت آنها در حرکت به مکان‌های متعدد است که باعث خطرناک‌تر شدن سرطان می‌شود. عامل رونویسی "PHR" مانع مهاجرت سلول‌های سالم و سرطانی پستان و پروستات می‌شود که عملا مکانیزم مهمی در انواع سرطان‌ها محسوب می‌شود.
محققان با تاکید بر نتایج به دست آمده، این یافته‌ها را گامی مهم در درک چگونگی حرکت و گسترش سلول‌های سرطان پستان در سراسر بدن و همچنین چاره اندیشی برای توقف شیوع آن محسوب می‌کنند. علاوه بر این، نتایج به دست آمده می‌تواند کاربردهایی برای سایر سرطان‌ها نظیر پروستات، تیروئید و بعضی سرطان‌های خون داشته باشد. این پژوهش در مجله "oncogene" منتشر شده است.

محققان دانشگاه میسوری روش دقیق‌تری برای تشخیص سرطان لوزالمعده توسعه داده‌اند که امکان اتخاذ تدابیر درمانی مناسب را فراهم می‌کند. با توجه به محل قرار گرفتن لوزالمعده (پانکراس)، روش‌های متداول غربالگری برای تشخیص سرطان در این اندام کارآیی ندارد و پزشکان در فرآیند تشخیص بیشتر به نتایج آزمایشگاه وابسته هستند. پاتولوژیست‌ها در تفاوت قائل‌شدن بین لوزالمعده طبیعی و مشکوک به سرطان در زمان انجام اندوسکوپی اغلب دچار مشکل هستند و ضریب صحت تشخیص توسط متخصصان باتجربه بین 50 تا 80 درصد است. با توجه به فرآیند دشوار تشخیص بیماری، گسترش سرطان در بدن بسیار سریع بوده و نشانه‌های اصلی تا مراحل پیشرفته بیماری بروز نمی‌کنند که در این شرایط امکان نجات بیمار وجود ندارد.
محققان دانشگاه میسوری روش جدیدی را ابداع کرده‌اند که از طریق بررسی ویژگی‌های سلولی که بطور مستقیم با سرطان در ارتباط هستند، به تشخیص به موقع بیماری کمک می‌کند. محققان نتایج آزمایشات 52 بیمار را مورد آنالیز قرار داده و سپس آنالیزهای آماری برای یافتن ارتباط بین سرطان و نشانه‌های قابل تشخیص توسط پاتولوژیست ها انجام دادند. نتایج نهایی شامل چهار ویژگی عمده است که پاتولوژیست‌ها را قادر به تشخیص سرطان با دقت 93 درصدی می‌کند؛ این ویژگی‌های شامل: تنوع گسترده در اندازه هسته سلول‌های لوزالمعده، تولید یک پروتئین در سلول‌ها که بطور طبیعی تولید نمی‌شوند، سلول های اپتلیال اتیپیک منفرد و هستک بلندتر از اندازه طبیعی هستند. تکنیک جدید گام مهمی در ارتقاء سلامت و مراقبت های بهداشتی از بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده محسوب می‌شود. محققان نتایج یافته‌های خود را در نشست سالانه انجمن پاتولوژی کلینیکال 2013 آمریکا ارائه کردند.

تحقیقات جدید پژوهشگران نشان می‌دهد: ایروبیک باعث افزایش تراکم استخوان در نجات یافتگان از سرطان پستان می‌شود! نتایج یک تحقیق جدید در آمریکا نشان می‌دهد: تمرینات ایروبیک و قدرتی به کاهش از دست دادن تراکم استخوان و خطر شکستگی در نجات یافتگان از سرطان پستان کمک می‌کند. از دست دادن تراکم استخوان مشکلی جدی در نجات یافتگان از سرطان پستان است. درمان با مهارکننده‌های آروماتاز باعث جلوگیری از تولید استروژن (هورمونی که موجب رشد بسیاری از سرطان پستان است) می‌شود. ولی این هورمن برای تشکیل استخوان ها مورد نیاز است. به گفته پژوهشگران شیمی درمانی موجب یائسگی زودرس می‌شود، در نتیجه سطح استروژن پایین آمده و پوکی استخوان در این بیماران بروز می کند.
در این پژوهش 12 ماهه که شامل نجات یافتگان از سرطان پستانی بود و به تازگی مراحل درمانی آنها اتمام رسیده بود، حدود نیمی از آنها در یک برنامه ورزشی هوازی مقاومتی، سه بار در هفته در مرکز تناسب اندام ورزش کردند. زنان دیگر نیز به گروه کنترل اختصاص داده شده و با توجه به توصیه های معمول 30 دقیقه ورزش با شدت متوسط در بیشتر روزهای هفته انجام دادند. نتایج تحقیقات نشان داد: زنان در گروه مداخله استقامت فیزیکی بیشتر، توده عضلانی بیشتر و توده چربی کمتر از گروه شاهد داشتند. بنا بر نتایج این پژوهش، ورزش روزانه قدرت عضلانی، تعادل، کیفیت زندگی، خلق و خوی، توانایی عملکردی و وضعیت قلبی عروقی را بهبود بخشیده و به کاهش خطر از دست رفتن تراکم استخوان نیز کمک می‌کند.

بر اساس دوازده تحقیق منتشرشده در نشریه آمریکایی تغذیه بالینی، نوشیدن چای موجب کاهش وزن، پیشگیری از گسترش سرطان و سایر بیماری‌های مزمن می‌شود؛ حتی مصرف چای بر بهبود خلق وخوی افراد تاثیر دارد.  محققان با بررسی پلی فنول‌های موجود در چای دریافته‌اند: کافئین و پلی فنول موجب افزایش انرژی و سوختن چربی می‌شوند که نتیجه آن کاهش وزن و کمک به سالم ماندن بدن است. همچنین، پلی فنول‌های موجود در چای سبز از گسترش برخی سرطان‌های خاص از جمله گسترش سرطان پروستات، دستگاه گوارش، ریه، سینه و پوست جلوگیری می‌کند.
تحقیق دانشمندان ایتالیایی نشان داد: چای سیاه موجب کاهش فشارخون در بیماران مبتلا به فشارخون می‌شود و همچنین برطرف کننده تاثیرات منفی چربی‌های بالای وعده‌های غذایی در شریان‌هاست. بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده، نوشیدن چای با بهبود کیفیت و استحکام استخوان بویژه در بیماری پوکی استخوان مرتبط است. همچنین نوشیدن چای موجب بهبود توجه و تسهیل در انجام امور و تمرکز می‌شود. محققان اعلام کردند: اسید آمینه تیانین و کافئین موجود در چای موجب تاثیرات سودمند روانی، قدرت تمرکز، احساس و عملکرد بهتر در مصرف کنندگان می‌شود.

روش درست آماده کردن کلم بروکلی و سبزیجات در مبارزه با سرطان موثر است. کلم بروکلی و دیگر سبزیجات از این قبیل منبع خوب سولفورافن و انواع خاص فیتوکمیکال هستند که خواص ضد سرطانی چشمگیری دارند. با این وجود تولید سولفورافن در کلم بروکلی نیازمند آنزیم میروسیناس است و در صورت نبود این آنزیم سولفورافن تشکیل نمی‌شود. الیزابت جفری، محقق این تحقیق در آمریکا با اشاره به یافته‌های حاصل از تحقیقات انجام شده در این مورد اظهار کرد: با مقایسه روش‌های پخت وپز مانند جوشاندن، مایکرویو کردن و بخارپز کردن دریافتیم بخارپز کردن به مدت پنج دقیقه بهترین روش برای حفظ این آنزیم است. مصرف کلم بروکلی پخته همراه با سبزیجات خام حاوی این آنزیم نیز منجر به دریافت سولفورافن می‌شود. وی در ادامه افزود: خردل، تربچه و دیگر سبزیجات از این قبیل، مانند کلم حاوی این آنزیم هستند که سولفورافن را در خود انباشته می‌کنند. نتایج این تحقیق در نشست سالانه انجمن تحقیقاتی سرطان در آمریکا ارائه شده است.

محققان تایوانی دریافته‌اند پپتید مشتق شده از شیر گاو موسوم به "لاکتوفریسین B25 یا به اختصار LFcinB25" خاصیتی ضد سرطانی را بر بافت‌های سرطانی معده از خود نشان می‌دهد. وقوع سرطان‌های معده‌ای از شایع‌ترین علل مرگ ومیر در سراسر جهان و به ویژه در کشورهای آسیایی محسوب می‌شود. یکی از درمان‌های اصلی سرطان‌های معده‌ای عمل جراحی و شیمی درمانی است و تنها زمانی موثر واقع می‌شود که سرطان در مراحل ابتدایی تشخیص داده شود.
محققان طی این پژوهش دریافتند که "LFcinB25" بقای سلول‌های آدوکارسینیوم معده "AGS" (سرطان غددی معده) را طی دوز و شیوه مستقل درمانی کاهش می‌دهد. پژوهشگران با بررسی‌های میکروسکوپی مشاهده کردند که "LFcinB25" تنها پس از یک ساعت مواجهه با سلول‌های سرطان معده‌ای، به غشای سلول‌های "AGS" حرکت کرده و طی 24 ساعت سلول‌های سرطانی از نظر اندازه کوچک شده و قدرت خود در چسبیدن به سطوح را از دست می‌دهند. طی مراحل این چرخه، "LFcinB25" با اعمال فرآیند "آپوپتوزیس" یا مرگ برنامه ریزی شده سلول و اتوفاژی (فروپاشی و بازیافت اجزای آسیب دیده و کهنه سلول‌ها) کار خود را آغاز می‌کند و با روند پیشرفت این چرخه، فرآیند اپوپتوزیس طی مکانیزم مستقل کاسپاز قالب شده و اتوفاژی از بین می‌رود.
محققان در این پژوهش به یافته دیگری نیز دست یافتند؛ آنها متوجه نقش "Beclin_1" در افزایش فعالیت سیتوتوکسیک (مسمومیت درون سلولی) "LFcinB25" و افزایش خاصیت ضد سرطانی آن شدند. این پروتئین نقش کاملا کلیدی را در اتوفاژ، رشد تومور و فساد نورون‌های انسانی دارد. این نتایج می‌تواند گزینش و طراحی داروهای موثر سرطانی را ارتقا دهد. این پژوهش در مجله "Dairy Science" منتشرشده است.

محققان دانشگاه هاروارد اعلام کردند: مصرف بادام، بادام هندی و دانه‌های دیگر خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را به طور چشمگیری کاهش می‌دهد. در این تحقیق ارتباط بین مصرف آجیل و خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده در 75 هزار و 680 زن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهشی نشان داد: احتمال ابتلا به سرطان لوزالمعده در زنانی که حداقل یک اونس (۲۸٫۳۵ گرم) آجیل شامل بادام، آجیل برزیلی، بادام هندی، فندق، گردوی آمریکایی، دانه کاج، پسته و گردو، دوبار در هفته مصرف می‌کردند در مقایسه با افرادی که آجیل مصرف نمی‌کردند بسیار کمتر بود. یانگ بائو، سرپرست این تحقیق از بیمارستان زنان بریگهام اظهار کرد: این کاهش مستقل از عوامل خطر مربوط به سرطان لوزالمعده از جمله سن، چاقی، استعمال دخانیات، فعالیت بدنی، دیابت و رژیم غذایی است.
نتایج این تحقیق همچنین نشان داد: زنانی که در رژیم غذایی خود آجیل مصرف می‌کنند و تمایل به کاهش وزن دارند، نسبت به افرادی که از مصرف آجیل اجتناب می‌کنند کاهش وزن بیشتری دارند. در تحقیقات پیشین مشخص شده است که آجیل حاوی مواد مغذی سودمندی از جمله ویتامین، مواد معدنی و ترکیبات شیمیایی است که به عملکرد بهتر ذهن و کاهش خطر ابتلا به دیابت کمک می‌کند. نتایج این تحقیق در نشریه بریتانیایی سرطان منتشر شده است.

تیمی از محققان آمریکایی و انگلیسی از طراحی آزمایش جدیدی برای سرطان پروستات خبر داده‌اند که می‌تواند هزاران مرد را از درمان بی‌نیاز کرده و آنها را از عوارض جانبی ناتوان‌کننده جنسی در امان نگهدارد. این آزمایش می‌تواند با دقت تومورهای با خطر کمتر را که نیازی به حذف فوری توسط جراحی یا رادیوتراپی ندارند، شناسایی کند. پروستات یکی از رایج‌ترین انواع سرطان در مردان است. سالانه 41 هزار مورد مبتلا در انگلیس معرفی می‌شوند که بیشتر در میان افراد بالای 65 سال هستند. حدود نیمی از این افراد به گونه کم خطر سرطان پروستات مبتلا هستند که مهلک نبوده و گسترش آنها به بخشهای دیگر بدن بسیار نامتحمل است. اما به دلیل عدم وجود آزمایشات موثر، تشخیص بین تومورهای مهلک و کم‌خطر بسیار مشکل است؛ از این رو بیش از 90 درصد بیماران مبتلا به سرطان پروستات تحت عمل جراحی قرار گرفته یا رادیوتراپی می‌شوند که می‌تواند باعث بی‌اختیاری ادرار و نابارور شدن آنها شود.
اکنون محققان انگلیسی و آمریکایی بر این باورند که آزمایش Prolaris می‌تواند هزاران مرد را از درمان نابجا بی‌نیاز کرده تا به زندگی عادی خود ادامه دهند. یک کارآزمایی بالینی از این آزمایش بر روی 1500 مرد که نتایج آنها در نشست موسسه ملی پژوهش سرطان ارائه خواهد شد، نشان داده که این روش می‌تواند به دقت بین تومورهای مرگبار و کم‌خطر تمایز قایل شود.
این آزمایش با بررسی ساختار ژنتیکی تومور پس از برداشتن یک تکه کوچک انجام شده که سپس یک نمره بین منفی سه تا مثبت سه به بیمار داده می‌شود. امتیاز بالاتر به معنی کم‌خطرتر بودن تومور است. در حال حاضر این آزمایش تنها در آزمایشگاهی در ایالت یوتا در آمریکا قابل بررسی بوده، از این رو پزشکان به دلیل نیاز به ارسال نمونه‌ها به جایی در خارج کشور به آن تمایلی ندارند. این درحالیست که محققان اکنون در حال اجرای کارآزمایی‌های بیشتر بر روی اثربخشی آن هستند که امیدوارند مورد توجه موسسه نایس برای قرار دادن آن زیر نظر سرویس سلامت همگانی انگلیس قرار بگیرد.

پژوهشها بر روی بیماران سرطانی نشان می‌دهد: 70 درصد بیماران پس از درمان، احساس متفاوتی نسبت به طعم و مزه غذاها دارند. محققان موسسه پلی‌تکنیک فرانسه عادات غذایی 160 بیمار سرطانی را مورد بررسی قرار دادند. بر اساس یافته‌های این تحقیق عوارض ناشی از بیماری و فرایند درمان، باعث ایجاد برخی حساسیتها نسبت به مواد غذایی می‌شود. برای مثال در اثر سوزش یا خشکی دهان و خستگی، 67 درصد بیماران گرایش به خوردن غذاهای میکس شده دارند که خوردن آن راحت‌تر است.
به همین دلیل بیماران سرطانی تمایل به خوردن فراورده‌های لبنی، انواع آش، مواد نشاسته‌ای و ماهی دارند و در مقابل از خوردن نمک، گوشت قرمز، سیب‌زمینی سرخ‌شده و سوسیس و کالباس امتناع می‌کنند. این تحقیق نشان می‌دهد: یکی دیگر از دلایل تغییر ذائقه بیماران سرطانی مزه نامطبوع دهان است. 43 درصد این بیماران از احساس طعم فلز در دهانشان شکایت داشتند. بویژه با خوردن فرآورده‌های گوشتی این احساس تشدید می‌شود.
به گفته محققان، مصرف پنیر همراه گوشت، باعث از بین بردن این طعم نامطبوع می‌شود. همچنین خوردن شکلات و قهوه نیز توصیه نمی‌شود. پزشکان به بیمارانی که از بی‌مزه بودن غذاها ابراز نارضایتی دارند، توصیه می‌کنند از انواع طعم‌دهنده‌ها مانند شکر، ادویه‌جات، سرکه و آب مرکبات استفاده کنند. همچنین برای بیمارانی که حالت تهوع دارند، توصیه می‌شود از خوردن غذاهای پرچرب که بوی تندی دارند اجتناب ورزند.

دانشمندان طی پژوهشی دریافتند که چگونه لیپید ترشح شده از تومورهای سرطانی، مانع از فعالیت سیستم ایمنی در مقابله با سلول‌های سرطانی می‌شود؛ زمانی که لیزوفسفاتیدیک اسید (LPA) به سلول‌های کشنده T متصل می‌شود تقریبا مانند یک پوشش نامرئی عمل کرده و مانع تشخیص و حمله به تومورهای اولیه توسط سلول‌های T می‌شود. دانشمندان معتقدند که سیستم ایمنی بدن، پیش از این که سلول‌های سرطانی به تومورهای خطرناک تبدیل شوند، آن ها را تشخیص داده و از بین می‌برد. این در حالی است که تومورها هم برای فرار از شناسایی نیز استراتژی‌های خاص خود را داشتند.
محققان طی این پژوهش دریافتند (LPA) که از بسیاری از سلول‌های سرطانی ترشح می‌شود، رشد و پراکندگی تومورها را افزایش می‌دهد. این در حالی است که سلول‌های ایمنی بدن موسوم به سلول‌های CD_8 کشنده T دارد. علاوه بر این LPD سلول‌های T را حتی زمانی که به عنوان هدف یا آنتی ژن شناسایی شوند، غیر فعال می‌کند. محققان به طور خاص دریافتند که گیرنده "LPA5"، گیرنده معینی است که برای مهار سیستم ایمنی فعال می‌شود.
در این آزمایش نشان داده شد که LPD موجود در بافت‌های سلولی و موش‌ها مانع از سیگنال رسانی درون سلولی می‌شود؛ سیگنال‌های درون سلولی باعث فعال شدن و تکثیر سلول‌های T می‌شود. زمانی که سلول‌های T فاقد گیرنده LPA5 به موش‌های مبتلا به سرطان تزریق شد، رشد تومور به طور کامل متوقف شد. پژوهشگران اعلام کردند که درک چگونگی عملکرد LPA می‌تواند راه‌های درمانی جدید را برای آماده کردن قدرت طبیعی سیستم ایمنی علیه سرطان در اختیار محققان قرار دهد. این پژوهش در مجله "Cancer Immunology Research" منتشر شده است.

محققان آزمایش بالینی داروی آنتی‌بادی جدیدی را آغاز کرده‌اند که قادر به هدف قرار دادن اختصاصی سلول‌های سرطانی است. محققان دانشکده علوم بیوپزشکی دانشگاه موناش به سرپرستی پروفسور «مارتین لکمان» موفق به شناسایی نشانگری بر روی سلول‌های بنیادی لوکمی شده اند که داروی جدید ضد سرطان به این نشانگر متصل می‌شود.
نشانگر تومور AphA3 و داروی آنتی‌بادی KB004 نام دارند؛ این نشانگر تومور در طیف گسترده‌یی از لوسمی، سلول‌های لنفوم، همچنین تومورهای جامد سرطان مغز، ریه، روده و پروستات دیده می‌شود. نشانگر AphA3 مختص سلول‌های سرطان بوده و سلول‌های سالم بدن را هدف قرار نمی‌دهد که در نتیجه عوارض جانبی را به حداقل می‌رساند.
یکی از انواع بیماری سرطان که آزمایش بالینی این داروی جدید بر روی آن آغاز شده است، لوسمی میلوئیدی حاد (AML) بعنوان یکی از کشنده ترین و درمان ناپذیرترین نوع بیماری لوسمی است. آزمایش بالینی داروی ضد سرطان KB004 بر روی 30 بیمار مبتلا به سرطان در بیمارستان آلفرد در استرالیا و چند بیمارستان در آمریکا در حال انجام است. فاز نخست آزمایش بالینی این دارو با نتایج مثبت همراه بوده و محققان قصد دارند فاز دو را تا پایان سال جاری میلادی آغاز کنند.

به نظر مي‌رسد زمان به واقعيت پيوستن داستان‌هاي علمي ـ تخيلي فرارسيده و ديگر نبايد در داستان‌ها به دنبال درمان همه دردها باشيم، زيرا محققان دارويي را کشف کرده‌اند که مي‌تواند به تنهايي همه انواع تومورهاي انساني را کوچک کرده يا حتي آنها را درمان کند. اما واقعا اين دارو چگونه عمل مي‌کند و چه‌موقع در دسترس بيماران قرار مي‌گيرد؟ مقاله‌اي که در اين رابطه در نشريه Proceedings of the National Academy of Science به چاپ رسيده، توضيح مي‌دهد که درمان جديد مبتني بر نوعي آنتي‌بادي است که سيگنال «من را نخور» را مسدود مي‌کند. اين سيگنال به طور طبيعي روي سلول‌هاي سرطاني ظاهر مي‌شوند و به آنها کمک مي‌کند تا از دسترسي و نابود شدن بوسيله سيستم ايمني در امان بمانند. تا به امروز نشان داده شده که اين دارو توانسته سلول‌هاي سرطاني را در مورد تومورهاي پستان، تخمدان، کولون، مثانه، مغز، کبد و پروستات که در بدن موش کارگذاري شده‌اند، از بين برده يا کوچک کند. در واقع اين روش درماني پروتئين‌هاي CD47 را هدف قرار مي‌دهد. مارکري که به سيستم ايمني پيام مي‌فرستد تا سلول‌هاي سالم خون را از بين نبرد. بنابراين با مسدود کردن اين پروتئين از نظر استراتژيکي، کشتن همه انواع تومورهاي سرطاني با استفاده از تنها و تنها يک نوع آنتي‌بادي امکان‌پذير خواهد بود. در طول چند سال گذشته، اين روش براي درمان ليمفوما و لوکمي استفاده شده که موفقيت‌آميز هم بوده است، اما آخرين پژوهش انجام شده در اين رابطه پيشنهاد مي‌کند که براي درمان همه انواع سرطان نيز مورد استفاده قرار گيرد. محقق ارشد اين مطالعه در گفت و گويي اظهار مي‌دارد: «آنچه ما در اين پژوهش نشان داده‌ايم اين است که CD47 تنها براي درمان ليمفوما و لوکمي مهم نيست، بلکه براي هر تومور اوليه انساني تنها که مورد آزمايش قرار گرفته مهم است و به درمان آنها کمک مي‌کند. ما نشان داديم که حتي پس از استقرار کامل تومور هم آنتي‌بادي مي‌تواند تومورها را درمان کند يا رشد آنها را آهسته کرده و از متاستاز آنها پيشگيري نمايد.» در اين مطالعه محققان دريافتند که حتي اگر در اين ميان سلول‌هاي سالم و طبيعي نيز با مسدود شدن CD47 تحت حمله قرار گيرند، اين موضوع کوتاه‌مدت و موقتي بوده و در مقايسه با اثرات تومور بر سلول‌هاي طبيعي قابل اغماض هستند. متاسفانه زمان زيادي مورد نياز است تا اين نوع دارو در بالين مورد استفاده قرار گيرد و در دسترس بيماران قرار گيرد، با اين حال به تازگي محققان 20 ميليون دلار گرانت دريافت کرده‌اند تا اين يافته‌ها از مطالعات موشي به انسان منتقل کنند و در ضمن ايمني آن نيز مورد تاييد باشد. بنابراين مي‌توان انتظار داشت که به زودي و با تلاش محققان اين دارو نيز وارد بالين شده و بيماران زيادي از منافع آن بهره‌مند شوند.

تحقیقات محققان ایتالیایی نشان می‌دهد مصرف قهوه 40 تا 50 درصد خطر ابتلا به سرطان کبد را کاهش می‌دهد. از سال 2007 محققان در تلاشند تا دریابند آیا قهوه از بروز سرطان کبد پیشگیری می‌کند؟ نتایج تحقیقات چندگانه و متعدد در این زمینه نشان می‌دهد که قهوه برای پیشگیری از این نوع سرطان مفید است. با وجود پژوهش‌های متعدد در گذشته، محققان ایتالیایی برای به روز رسانی تحقیقات در این زمینه اقدام کردند. به همین منظور محققان دانشگاه میلان نتایج 16 پژوهش برتر از سال 1996 تا سپتامبر 2012 را که بر روی بیش از سه هزار بیمار انجام شده بود، مورد بررسی قرار دادند. سرطان کبد ششمین سرطان رایج در دنیاست که عفونت‌های خونی ناشی از ویروس هپاتیت B و C اصلی‌ترین عامل ابتلا به این بیماری است. از دیگر عوامل موثر در بروز سرطان کبد می‌توان به مصرف الکل، سیگار کشیدن، چاقی و دیابت اشاره کرد. به گفته محققان ایتالیایی مصرف روزانه سه فنجان قهوه تا 50 درصد خطر ابتلا به سرطان کبد را کاهش می‌دهد و برای حفظ سلامتی مفید است.

دانشمندان برای نخستین بار به طور مستقیم رخدادهایی را مشاهده کردند که به شکل‌گیری ناهنجاری‌های کروموزومی که اغلب در سلول‌های سرطانی یافت می‌شود، منجر می‌شوند. این غیرعادی بودن که «جابجاشدگی» نام دارد، هنگامی رخ می‌دهد که بخشی از یک کروموزوم می‌شکند و به کروموزوم دیگری متصل می‌شود. کروموزم‌ها ساختارهای نخ‌مانندی در درون سلول‌ها و حامل ژن‌ها و عملکرد در وراثت هستند. هر یک از کروموزوم‌های انسانی حاوی قطعه‌ای منفرد از دی ان ای است و ژن‌ها در سبک خطی در طول آن‌ها آرایش شده است. جابجاشدگی کروموزومی در تقریبا تمامی سلول‌های سرطانی یافت می‌شود و می‌تواند نقش مهمی را در ایجاد سرطان ایفا کند. با این حال، علی‌رغم سال‌ها تحقیق، چگونگی شکل‌گیری جابجاشدگی‌ها در یک سلول به عنوان معما باقی مانده است.
به منظور درک بهتر این فرایند، محققان حاضر در این پروژه آزمایشی را خلق و با استفاده از فناوری تصویربرداری پیشرفته، قادر به مشاهده زمانی که انتهاهای شکسته کروموزوم‌ها به طور درست یا نادرست در درون سلول‌ها دوباره به یکدیگر متصل می‌شدند را مشاهده کنند. جابجاشدگی‌ها رویدادهای بسیار نادری هستند و توانایی دانشمندان برای مجسم‌کردن رخداد آن‌ها در زمان واقعی با فناوری جدید موجود در مرکز تحقیقات سرطان NCI ممکن شد.
این فناوری محققان را قادر به مشاهده تغییرات موجود در هزاران سلول طی بازه‌های زمای طولانی می‌کند. به گفته تام میستلی، رهبر ارشد این تحقیق، توانایی مشاهده فرایند بنیادی در شکل‌گیری سرطان فقط به دلیل دسترسی به این فناوری تصویربرداری انقلابی ممکن شد. وی و همکارانش نشان دادند جابجاشدگی‌ها می‌توانند ظرف ساعت‌ها پس از شکستگی دی ان ای رخ دهند و شکل‌گیری آن‌ها مستقل از زمانی است که این شکستگی‌ها طی چرخه تقسیم سلولی روی می‌دهند. سلول‌ها دارای مکانیسم‌های تعمیر تعبیه‌شده‌ای هستند که می‌توانند اکثر شکستگی‌های دی ان ای را ترمیم کنند اما جابجاشدگی‌ها گه‌گاه رخ می‌دهند. به منظور کنکاش نقش ترمیم دی ان ای در شکل‌گیری جابجاشدگی، محققان مانع از فعالیت اجزای کلیدی سیستم پاسخ به آسیب دی ان ای در درون سلول‌ها شدند و بر اثرات ترمیم شکستگی‌های دی ان ای و شکل‌گیری جابجاشدگی نظارت کردند.
آن‌ها دریافتند منع یک جز کلیدی سیستم واکنش به آسیب دی ان ای که پروتئینی به نام DNAPK-kinase بود، رخداد جابجاشدگی‌ها را تقریبا افزایش می‌داد. این دانشمندان همچنین تعیین کردند که جابجاشدگی‌ها ترجیحا بین ژن‌های از پیش‌جاگیری کرده شکل گرفتند. آن‌ها هم‌اکنون می‌توانند چگونگی شکل‌گیری این ویژگی‌های بنیادین سلول‌های سرطانی را بررسی کنند. این مطالعه توسط دانشمندان موسسه ملی سرطان که بخشی از موسسه‌های ملی بهداشت است، صورت گرفت و جزئیات آن در Science منتشر شد.

سازمان غذا و داروي آمريکا تاييد پرتوزوماب (pertuzumab) با نام تجاري پرژتا (Perjeta) را به عنوان بخشي از رژيم درماني کامل براي مبتلايان به مراحل اوليه بدخيمي پستان پيش از اقدام به جراحي تسهيل کرد. پرژتا اولين داروي مورد تاييد FDA براي درمان همراه در رژيم درماني بدخيمي پستان است. اين دارو در سال 2012 براي درمان مبتلايان به مرحله پيشرفته يا مراحل انتهايي (متاستاتيک) بدخيمي پستان HER2 مثبت مورد تاييد قرار گرفت. در بدخيمي پستان HER2 مثبت، ميزان پروتئين HER2 که در رشد و بقاي سلول سرطاني نقش دارد افزايش مي‌يابد. کاربرد جديد پرژتا براي بيماران HER2 مثبت با پيشرفت موضعي يا در مراحل ابتدايي بدخيمي پستان (تومور بزرگ‌تر از 2 سانتي‌متر قطر يا همراه درگيري غدد لنفاوي) که در معرض خطر عود بدخيمي يا متاستاز آن هستند، کاربرد دارد. پرژتا در ترکيب با تراستوزوماب و ساير داروهاي شيمي‌درماني، قبل از جراحي و با توجه به رژيم درماني قبلي، در شيمي‌درماني پس از جراحي تجويز مي‌شود. پس از جراحي، بيماران بايد به دريافت تراستوزوماب ادامه دهند تا دوره يک ساله درمان کامل شود.