پزشکی بالینی

یک تیم بین المللی از محققان به سرپرستی محققان دانشگاه ملبورن موفق به شناسایی جهش های نادر در ژن RINT1 شده اند که خطر ابتلا به سرطان پستان و دیگر سرطان ها را بشدت افزایش می دهد. جهش در ژن RINT1 بسیار نادر است، اما به نظر می رسد که سایر ژن های مستعد ابتلا به سرطان سینه که تاکنون ناشناخته مانده‌اند، دارای خواص مشابهی باشند.
جهش های ژنتیکی نادر در این ژن در سه خانواده از مجموع 49 خانواده با سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان پستان شناسایی شد. سپس محققان ارتباط بین جهش های RINT1 و خطر ابتلا به سرطان پستان را مورد ارزیابی قرار دادند که این مسأله منجر به شناسایی حاملان 23 ژن در نمونه‌های گرفته شده از یک هزار و 313 زن با نشانه های اولیه سرطان و شش ژن در یک هزار و 123 نمونه غیر مبتلا به سرطان شد.
بر این اساس، ارتباط معناداری بین جهش ها در ژن RINT1 و افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان با سابقه خانوادگی وجود دارد. پروفسور «ملیسا ساوتی» از محققان دپارتمان پاتولوژی دانشگاه ملبورن تأکید می‌کند: در حال حاضر تنها 35 درصد از خطر سابقه ژنتیکی ابتلا به سرطان پستان شناسایی شده اند و کشف این ژن جدید کمک بزرگی برای زنان دارای چند مورد سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان پستان محسوب می‌شود. در ادامه تحقیقات، 684 زن مبتلا به سرطان با سابقه خانوادگی برای بررسی جهش‌های RINT1 و شش خانواده حامل جهش‌های ژن RINT1 مورد ارزیابی قرار می گیرند.

محققان مؤسسه تحقیقات کاربردی پلیمر فرانهوفر آلمان شیوه جدیدی ابداع کرده‌اند که به نمایش مواد حاوی نانوذرات با قابلیت کشتن انتخابی سلول‌های تومور می‌پردازد. محققان از آبگریزها یا وزیکولهای چربی نامحلول در آب به عنوان حامل‌های دارویی کوچک 200 تا 250 نانومتری استفاده کردند. این حامل‌ها از لحاظ زیستی در بدن پس از استقرار قابل تخریب و تجزیه هستند. از پلیمرها برای تثبیت نانوپوشش استفاده می‌شود که از مولکولهای بسیار خاص و به رسمیت شناخته شده توسط سلولهای تومور برخوردارند. این پوشش نانوذرات که متخصصان آن را ویزکول می‌نامند، از ساختاری شبیه سلول برخوردارند.
دانشمندان این حامل‌ها را با دوکسوروبیسین که یکی از عوامل ضد سرطانی مورد استفاده در شیمی‌درمانی است، پر کردند. سدیم تترادسیل سولفات نیز که نوعی سورفاکتانت است، به جذب بهتر این عامل فعال کمک می‌کند. محققان اکنون توانسته‌اند کارایی رویکرد خود را در آزمایشات آزمایشگاهی اثبات کنند. این دانشمندان از گونه سرطان گردن رحم و سرطان روده بزرگ برای چهار آزمایش درون آزمایشگاه استفاده کرده و دریافتند که هر کدام واکنش کاملا متفاوتی به دوکسوروبیسین نشان می‌دادند. برای مثال سلولهای سرطان روده بزرگ به این مواد حساس بودند در حالیکه سلولهای سرطان گردن رحم چنین حساسیتی نداشتند.

محققان دانشگاه بین‌المللی سنگاپور طی پژوهشی دریافتند فعال کردن خانواده‌ای از پروتئین خاص کوچک موسوم به "Rho" می‌تواند سرطان کبد را سرکوب کند. این برای نخستین بار است که محققان توانسته‌اند شواهدی را مبنی بر تاثیر سیگنال دهی مخابراتی بین سوئیچ‌های پروتئین متفاوت بر توسعه بافت سرطانی نشان دهند.
پروتئین‌های "Ras" و "Rao" جزو سوئیچ‌های مولکولی (مولکول‌هایی که توانایی فعال و غیر فعال یا به اصطلاح روشن و خاموش شدن را دارند) مهمی هستند که پویایی، رشد و توسعه بافت سلولی را طی مسیرهای سیگنال دهی مجزا کنترل می‌کنند. گرچه تحقیقات بسیاری در رابطه با عملکردهای فردی این سوئیچ‌ها انجام گرفته است، اما مکانیزم سیگنال دهی تداخلی این دو پروتئین در محیط زنده و به ویژه در تشکیل تومورهای کبد ناشناخته مانده است.
به منظور تشخیص پیامدهای این سیگنال‌دهی‌های تداخلی، تیم تحقیقاتی حالات مختلفی را برای درک اتفاقات این چرخه با پروتئین‌های خاص کبدی متفاوت و ژن‌هایی که قابلیت ایجاد سرطان را دارند، در ماهی "zebra" یا همان ماهی گور خری ایجاد کردند. ماهی "zebra" به علت توانایی‌اش در بروز تغییرات ژنتیکی و وقوع کم تومورهای خود انگیز، گزینه مناسب و محبوبی برای مطالعه سرطان‌های انسانی است.
محققان با استفاده از تصویربرداری زیستی کمّی و نشانگرهای مولکولی دریافتند زمانی که به ماهی گور خری حالت فعال "Kras" (نوعی "Ras") تزریق شد، کبد منبسط شده و سرطان کبدی مانند سرطان کبد انسانی شکل گرفت. متعاقب همین امر، کارسینوم هپاتوسلولار، شکل عمده‌ای از سرطان کبد شکل گرفت اما زمانی که در سلول‌های مشابه، "Rho" را فعال کردند، این حالت‌های غیر عادی کاهش یافت. این تیم تحقیقاتی متوجه شدند هنگام غیر فعال بودن "Rho" و فعال بودن "Kras"، سرطان کبد به واسطه "kras" رشد پیدا کرده و تشکیل تومور افزایش می‌یابد. نتایج به دست آمده، شواهدی را مبنی بر اهمیت سیگنال دهی تداخلی پروتئین‌های "kras" و "Rho" را در رشد افراطی کبد، تغییر شکل بافت آن و نهایتا مرگ و میر سرطانی نشان می‌دهد. این پژوهش در مجله "Oncogene" منتشرشده است.

محققان دانشگاه بین‌المللی فلوریدا موفق شدند با استفاده از نانوفناوری، راه جدیدی را برای رهاسازی داروی سرطان تخمدان پیدا کنند. محققان در آزمایشگاه داروی "تاکسل" را که برای درمان سرطان تخمدان به کار می‌رود، بر روی یک نانو ذره مغناطیس الکتریکی بارگذاری کردند. سپس با استفاده از یک میدان الکتریکی، دارو را به سلول‌های تومور روانه کرده و طی 24 ساعت، این تومور را نابود کردند؛ بدون این که آسیبی به سایر سلول‌های سالم تخمدانی برسانند. دکتر "Carolyn Runowicz" در این باره می‌گوید: "حفظ سلول‌های سالم یکی از بزرگترین چالش‌های درمان سرطان بوده است؛ به ویژه زمانی که از تاکسل استفاده می‌کنیم، چرا که در کنار درمان سرطان، ممکن است عوارض جانبی زیاد و مسمومیت بر جای بگذارد." سرطان تخمدان یکی از کشنده‌ترین نوع سرطان مربوط به زنان و زایمان است که بنا بر آمار انجمن سرطان آمریکا تنها 14 هزار زن در آمریکا، طی امسال و بر اثر ابتلا به این سرطان جان خود را از دست خواهد داد. محققان می‌گویند نتایج به دست آمده آغازی بسیار مهم برای درمان سایر سرطان‌ها مانند سینه و ریه خواهد بود.  نتایج این پژوهش در مجله "Scientific Report" منتشر شده است.

«رزوراترول» موجود در پوست انگور قرمز می‌تواند سلول‌های خاصی از تومور را در برابر پرتودرمانی حساس‌تر کند که با استفاده از این امر، می‌توان در آینده راه‌های تولید قرص‌های مخرب سرطان را هموارتر کرد. محققان آمریکایی به دنبال پژوهش دانشگاه میسوری مبنی بر تاثیر این ماده بر سرطان پروستات، تحقیق مشابه را بر سلول‌های سرطان ملانوم، جدی‌ترین نوع سرطان پوست انجام دادند. به گفته محققان این یافته تصدیقی است بر نتایج تحقیق قبلی و علاوه بر این نشان می‌دهد که چگونه ترکیب درمان «رزوراترول» و پرتودرمانی، حیات سلول‌های ملانومی را از بین می‌برد.
اما تنها مشکل موجود در این تحقیق، عدم رهاسازی آسان و میزان کافی «رزوراترول» به تومورهای ملانومی است که این امر احتمالا موجب می‌شود تا در این برهه زمانی، این ترکیب برای ملانوم پیشرفته مناسب نباشد. محققان دانشگاه میسوری طی این پژوهش متوجه شدند زمانی که سرطان به تنهایی با «رزوراترول» درمان شود، 44 درصد از سلول‌های تومور کشته می‌شوند. این درحالی است که ترکیب «رزوراترول و پرتودرمانی»، این رقم را به 65 درصد می‌رساند. این پژوهش در مجله انجمن جراحی علمی آمریکا تحت عنوان «Surgical Research» منتشر شده است.

تحقیقات حاکی از آن است که نوعی پروتئین در صفرا در تشخیص سرطان پانکراس موثر است. تحقیقات نشان می‌دهد که این روش می‌تواند از آزمایش خون هم بهتر عمل کند و در تشخیص زودهنگام این سرطان موثر باشد. بر اساس مطالعات جدید نوعی پروتئین در صفرا در شناسایی سرطان لوزالمعده نیز موثر است. محققان دریافتند که این نشانگر که عروق عامل رشد اندوتلیال (VEGF) نامیده می‌شود، در 93 درصد موارد به شناسایی سرطان لوزالمعده کمک می‌کند. بیماران مبتلا به سرطان پانکراس یا مجرای صفراوی معمولا انسداد مجرای صفرا و یرقان دارند. محققان افزودند: انسداد مجرای صفراوی از نشانه‌های غیرسرطانی مانند سنگ مجرای صفراوی هم ناشی می‌شود. انسداد مجرای صفراوی انسداد در لوله‌های حمل کننده صفرا از کبد به کیسه صفرا و روده کوچک است. صفرا به هضم کمک می‌کند.
با انجام این تحقیق بر روی 53 بیمار مبتلا به انسداد مجرای صفرا نشان داده شد سطوح VEGF در صفرای بیماران مبتلا به سرطان پانکراس به طور قابل توجهی بالاتر بود. دکتر ادیاکومار ناوانیتن تصریح کرد: تمایز در تشخیص سرطان لوزالمعده در درمان بسیار مهم است. همچنین از آنجا که صفرا در کبد تولید شده و پس از عبور از مجرای صفراوی با ترشحات پانکراس مخلوط می‌شود با اندازه‌گیری نشانگرهای صفرا به جای برخی از نشانگرهای خون می توان این سرطان را زودتر تشخیص داد. نتایج این پژوهش در نشست سالانه کالج آمریکایی گوارش در سن دیه‌گو بررسی شده است.

محققان دانشگاه مک‌گیل کانادا موفق به طراحی نانوقفس‌های مبتنی بر رشته‌های دی‌ان‌ای شدند که از آن می‌توان برای رهایش هوشمند دارو استفاده کرد. در حال حاضر این گروه تحقیقاتی در حال مطالعه اثربخشی این نانوقفسه‌های مبتنی بر دی‌ان‌ای روی سرطان پروستات در حیوانات هستند تا در صورت موفقیت، تجاری‌سازی این سیستم دارویی را پیگیری کنند. نتایج این پروژه می‌تواند منجر به تولید داروهای جدید شود. «هانادی اسلیمان» از محققان این پروژه می‌گوید: این پروژه برای توسعه سیستم‌های رهایش دارویی بسیار مهم است، از سوی دیگر این پروژه از نظر فناوری‌ نانو و زیست‌شناسی نیز حائز اهمیت است.
رشته‌های دی‌ان‌ای ترکیباتی هستند که اطلاعات وراثتی را با خود حمل کرده و در بدن تمام موجودات زنده وجود دارند. از این رشته‌ها می‌توان برای ایجاد ساختارهای نانومقیاس استفاده کرد. در این پژوهش محققان کانادایی اولین ساختار مکعبی از جنس رشته‌های کوتاه دی‌ان‌ای را تولید کردند.
این گروه تحقیقاتی سطح این ساختار را با مولکول‌های لیپید مانند اصلاح کردند. این مولکول‌ها، همانند انگشتان دو دست در هنگام دست دادن، در هم فرو رفته موجب اتصال دو ساختار مکعبی به یکدیگر می‌شوند. این موضوع همانند تا خوردن پروتئین‌ها برای رسیدن به ساختاری ویژه است. به این ترتیب ساختارهای مکعبی قادر خواهند بود تا مولکول‌های دارو را درون خود نگه‌ دارند. با این روش می‌توان نانوساختارهای متعددی برای حمل و رهاسازی دارو طراحی کرد.
این گروه تحقیقاتی برای نشان دادن اثربخشی نانوساختار تولید شده، درون آن را با نانوذرات طلا پر کردند. نکته جالب توجه در این پروژه آن است که محققان برای اولین بار موفق به طراحی نانوساختاری بسیار کوچک با کمک رشته‌های دی‌ان‌ای شدند تا از آن برای رهاسازی دارو استفاده کنند. نانوساختارهای دی‌ان‌ای مزیت زیادی نسبت به مواد سنتزی دارد، برای مثال طراحی ساختار با دی‌ان‌ای دقت بسیار بالایی دارد، همچنین این ساختارها را می‌توان با ابعاد و اشکال دلخواه طراحی کرد. نانوقفسه‌های دی‌ان‌ای قادرند در حضور یک رشته اسید نوکلئیک ویژه دارو را رهاسازی کنند. پژوهشگران امیدوارند که این نانوساختارها به زودی بتوانند به عنوان حامل داروی ضد سرطان مورد استفاده قرار گیرند.

این کنفرانس در تاریخ ۳۰ آبان ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در هتل آسمان اصفهان برگزار خواهد شد. مباحث این کنفرانس شامل اشنائی با سرطان، اشنائی با تکنیکهای مولکولی تشخیص سرطان، انواع سرطان، اشنائی با تکنیکهای سیتوژنتیک تشخیص سرطان، درمان سرطان سینه، رادیوتراپی سرطان، درمان سرطانهای خون، تشخیص ازمایشگاهی سرطان، سرطانهای گوارش می باشد.

اطلاعات بیشتر

يك مطالعه كه به تازگي انجام شده است نشان مي دهد كه مصرف مكمل هاي معدني و مولتي ويتامين ها در پيشگيري و مقابله با سرطان پستان كمك مي كند.  مصرف مكمل هاي معدني و مولتي ويتامين ها نه تنها بدن را تقويت مي كند، بلكه براساس اين مطالعه كه در آمريكا انجام شده است به پيشگيري و مقابله با سرطان پستان در زنان يائسه كمك مي كند.
محققان آمريكايي در اين مطالعه ۱۶۱ هزار زن يائسه ۵۰ تا ۷۹ ساله را مدت هفت سال مورد بررسي قرار دادند. در اين مدت هفت هزار و ۷۲۸ زن به سرطان پستان مبتلا شدند. در اين مطالعه، از هر ده زن، چهار زن پيش از ابتلا به سرطان و در مدت بيماري هر روز مكمل مصرف مي كردند.
دانشمندان با در نظر گرفتن عوامل ديگري كه ممكن است سلامت فرد را تحت تاثير قرار دهد نظير مصرف سيگار، الكل، سن، وزن و فعاليت هاي فيزيكي به اين نتيجه رسيدند زناني كه مكمل مصرف مي كردند، بهتر توانستند با اين بيماري مقابله كنند. اين مطالعه نشان داد كه ميزان مرگ و مير زنان يائسه مبتلا به سرطان تهاجمي پستان كه مكمل هاي معدني و مولتي ويتامين مصرف مي كنند، نسبت به بيماراني كه مكمل مصرف نمي كنند ۳۰ درصد كمتر است. نتايج اين مطالعه در مجله آمريكايي Breast Cancer Research and Treatment منتشر شده است.

یک تیم تحقیقاتی در مرکز سرطان جانسون موفق به ارائه یک سیستم دارویی شامل نانوذرات الماس شدند که می‌تواند سلول‌های سرطان مغز را از بین ببرد بدون این که به سلول‌های سالم اطراف اثری داشته باشد. عوامل شیمی‌درمانی نظیر دوکسوروبیسین دارای عوارض جانبی زیادی روی بدن هستند که با سیستم دارویی جدید که در آن از نانوذرات الماس به عنوان حمل کننده داروی شیمی‌درمانی برای رهایش مستقیم در تومور مغز استفاده شده، عوارض جانبی دارو کاهش یافته و اثربخشی آن بالا رفته است.
دوکسوروبیسین یک عامل شیمی‌درمانی رایج برای درمان تومورها است، به طوری که برای از بین بردن تومورهای مغزی نیز از این ماده شیمیایی استفاده می‌شود. برای درمان باید این عامل شیمی‌درمانی مستقیما به درون تومور تزریق شود، اما این کار اثرات جانبی روی بدن دارد. برای رفع این مشکل محققان این عامل شیمیایی را روی نانوذرات الماس قرار دادند و ساختار دارویی موسوم به ND-DOX تولید کردند.
نانوذرات الماس دارای ابعادی در حدود 4 تا 5 نانومتر بوده و قادر به حمل ترکیبات شیمیایی مختلف هستند. سلول‌های سرطانی معمولا در برابر ورود ترکیبات شیمیایی و داروها مقاومت می‌کنند اما این نانوذرات به راحتی وارد سلول‌های سرطانی می‌شوند؛ بنابراین عوامل شیمی‌درمانی می‌توانند زمان طولانی‌تری را درون سلول سرطانی باقی‌بمانند بدون این که روی سلول‌های سالم اطراف تاثیر منفی بگذارند.
این گروه تحقیقاتی با روشی موسوم به CED، این دارو را به درون مغز موش آزمایشگاهی تزریق کردند. نتایج نشان داد که بعد از تزریق دارو به موش، دوکسوروبیسین زمان طولانی‌تری درون سلول‌های سرطانی باقی می‌ماند که این نشان از اثربخشی این داروی جدید دارد. از سوی دیگر این روش موجب می‌شود تا مرگ سلول‌های سرطانی (اپوپتوسیس) افزایش یابد.
این نتایج برای اولین بار نشان می‌دهد که رهایش مقادیر کمی از دوکسوروبیسین می‌تواند روی درمان تومور مغز اثربخش باشد، به طوری که دارو اثرات سمی و جانبی کمی داشته و در عین حال زمان طولانی‌تری درون سلول سرطانی باقی می‌ماند. در واقع بدون این که سلول‌های اطراف آسیبی ببینند سلول‌های سرطانی دچار مرگ می‌شوند. مقایسه میان موش‌هایی که از این دارو استفاده کردند با موش‌هایی که تنها دوکسوروبیسین به آنها تزریق شده نشان می‌دهد که شانس زنده ماندن در موش‌های دسته اول بیشتر است.

محققان دانشگاه ییل دریافته‌اند ژنی که خون را از وجود سرطان مصون می‌دارد، توسط ذرات ریز RNA کنترل می‌شود؛ این یافته می‌تواند راه‌ها و حتی درمان‌های جدیدی را برای تشخیص سرطان خون پیش رو بگذارد. محققان چند سال پیش متوجه نقش اساسی ژن "TET2" در حفظ سلامت سلول‌های خونی شدند. جهش‌های این ژن، در حدود 20 درصد سرطان‌های خون مشاهده شده بود و باور بر این می‌رفت که در 80 درصد بیماران، این ژن با سرطان خون مرتبط نیست و در نتیجه به عنوان شاخص ضعیفی در تشخیص این بیماری در نظر گرفته می‌شد.
طی این تحقیق، نظر دیگری به جامعه علمی معرفی شده است. محققان متوجه نقش عواملی شده‌اند که بدون حضور "TET2"های جهش یافته، میزبان "RNA" های DNA که به عنوان پروتئین رمز گذاری نشده‌اند، مسوؤل بروز بسیاری از سرطان‌های لوسمی است. آنها دریافتند بیمارانی که میزان زیادی از "RNA" های ذکر شده را در بدن خود دارند، حتی بدون ایجاد هیچ گونه جهش در خطر بالایی برای عملکرد مختل "TET2" و به دنبال آن بروز انواع مهاجم سرطان قرار دارند. دکتر "جان لو" سرپرست این تحقیق در این رابطه می‌گوید: اگر این نشانگرها در بدن افراد وجود نداشته باشد و "TET2" نیز جهش یافته نباشد، 50 درصد بیماران لوسمی از درمان‌های سختی مانند شیمی درمانی‌های دوز بالا یا پیوند مغز و استخوان در امان خواهند بود و علاوه بر این می‌توان "microRNAs" را در راستای درمان سرطان‌های خونی مهار کرد. این پژوهش به صورت آنلاین در مجله "Cell Report " منتشر شده است.

بر اساس پژوهشی که توسط انجمن سرطان آمریکا منتشر شده است، بزرگسالان با حداقل 150 دقیقه فعالیت با شدت متوسط یا 75 دقیقه فعالیت با شدت شدید در هر هفته، که ترجیحا در طول هفته به صورت متناوب انجام می‌شود، می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان کمک کنند. یک مطالعه بزرگ که نتایج آن اخیرا در مجله «اپیدمیولوژی سرطان، شاخص‌های زیستی و پیشگیری» منتشر شده است، پیاده روی با کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان در زنانی که به سن یائسگی رسیده‌اند در ارتباط بود.
این یافته‌ها از شواهد ارتباط ورزش منظم با کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان خبر می دهد. علاوه بر این، نقش ورزش با فعالیت هر دو گیرنده استروژن سرطان، گیرنده استروژن مثبت و منفی، در ارتباط بود. محققان می‌گویند: در نزدیک به نیمی از زنان در این مطالعه، راه رفتن تنها فعالیت‌های تفریحی آنان بود و از این تعداد، آنهایی که 7 ساعت یا بیشتر در هفته راه می‌رفتند به میزان 14 درصد کمتر، در مقایسه با همتایان که تنها 3 ساعت یا کمتر از یک هفته راه می‌رفته‌اند، به سرطان پستان مبتلا شده‌اند.
به گفته این محققان، یافته‌ها همچنین نشان می‌دهد زنانی که فعالیت‌هایی مانند راه رفتن یا ورزش‌هایی دیگر با شدت بیشتر انجام داده‌اند، در مقایسه با زنانی که حداقل فعالیت را داشته‌اند، 25 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان قرار دارند. فعالیت‌هایی با شدت متوسط در سطح پیاده‌روی سریع، شنا و ورزش‌های هوازی مانند ایروبیک موجب فعالیت شدید سیستم قلبی عروقی، کاهش میزان کلسترول و کاهش خطر ابتلا به سرطان می‌شود.

يک گروه بين رشته‌اي از دانشمندان، مهندسين، و پزشکان اعلام کردند که وارد فاز اول کارآزمايي باليني يک واکسن کاشتني براي درمان ملانوما شده‌اند. بيشتر واکسن‌هاي درمان سرطان که امروزه وجود دارند، نياز به اين دارند که در ابتدا پزشکان سلول‌هاي ايمني را از بدن فرد بيمار خارج کنند، سپس آنها را دوباره برنامه‌ريزي کرده و مجددا آنها را به بدن بيمار معرفي نمايند. اما روش جديد که نخستين‌بار براي حذف تومورها در موش مورد آزمايش قرار گرفته، از يک اسفنج شبيه ديسک کوچک در حدود اندازه يک ناخن انگشت استفاده مي‌کند که از پلي‌مرهاي تاييد شده بوسيله اداره کل غذا و داروي ايالات متحده ساخته شده است. اين اسفنج زير پوست کاشته شده و طوري طراحي شده تا سلول‌هاي ايمني بيمار را گرفته و دوباره برنامه‌ريزي کند و به آنها دستور مي‌دهد تا در تمام بدن گشته و هرکجا که سلول‌هاي سرطاني را ديدند، آنها را نابود کنند. اين تکنولوژي ابتدا براي هدف قرار دادن سلول‌هاي سرطاني ملانوما طراحي شده، اما اين قابليت را دارد تا براي درمان همه انواع سرطان مورد استفاده قرار گيرد. در آزمايش اين واکسن روي موش‌ها، 50 درصد موش‌ها با دو دوز درمان با واکسن کاملا عقب‌نشيني بيماري را تجربه کردند.

براي نخستين‌بار به همت پژوهشگران آمريکايي و همکارانشان، ارتباط ژنتيکي خاص با خطر لوکمي دوران کودکي شناخته شد. نتايج اين تحقيق در شماره اخير نشريه Nature Genetics منتشر شده است. در خوشبينانه‌ترين حالت، اين کشف پنجره جديدي به سوي علل ارثي لوکمي کودکي گشوده و مي‌توان با استفاده از آن خانواده‌هاي در معرض خطر را مورد آزمايش قرار داد تا بتوان از انتقال آن ميان نسل‌هاي بعدي جلوگيري به عمل آورد. موتاسيون مذکور براي اولين‌بار در ميان خانواده‌اي کشف شد که افراد زيادي از اين خانواده در نسل‌هاي مختلف مبتلا به لوکمي لنفوبلاستيک حاد کودکي شده بودند. اين موتاسيون ژني روي ژن PAX5 قرار گرفته که نقش کليدي در ايجاد بعضي سرطان‌هاي سلول B دارند. اين ژن که از آن به عنوان master gene نيز نام مي‌برند، فعاليت بسياري از ژنهاي ديگر را تنظيم مي‌کند و براي حفظ هويت و عملکرد سلول‌هاي B ضروري هستند. در تمامي افراد مورد مطالعه، يک يا دو کپي از ژن PAX5 ناپديد شده بود و تنها يک نسخه موتاسيون يافته باقي مانده بود. البته محققان معتقدند که عوامل ژنتيکي ديگري نيز در اين ميان نقش دارند تا يک فرد به ALL مبتلا شود و تلاش مي‌کنند تا آنها را نيز بيابند. محقق ارشد اين مطالعه اميدوار است که مطالعات پيش رو همچنين مشخص کنند که چند درصد از بيماران مبتلا به ALL کودکي داراي موتاسيون در ژن مذکور هستند. مسلما با درک بهتر از عناصر ژنتيکي دخيل در ايجاد سرطان يا تحريک رشد آن، مي‌توان درمان هدف را با دقت بيشتري انجام داد و همچنين از رشد و گسترش سرطان در همان مراحل اوليه جلوگيري کرد.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا آفاتينيب (afatinib)، با نام تجاري ژيلوتريف (Gilotrif) را براي درمان مبتلايان به مرحله پيشرفته (متاستاتيک) بدخيمي ريه غيرسلول کوچک که تومورهاي آنها موتاسيون‌هاي ژني انواع خاصي از گيرنده فاکتور رشد اپيدرمال را بروز داده‌اند، مورد تاييد قرار داده است. در حدود 85درصد از بدخيمي‌هاي ريه، سرطان ريه غيرسلول کوچک است. موتاسيون‌هاي ژن گيرنده فاکتور رشد اپيدرمال، در حدود 10 درصد از موارد بدخيمي ريه غيرسلول کوچک مشاهده مي‌شود. آفاتينيب، يک مهارکننده تيروزين کيناز است که پروتئين‌هاي موثر در تکامل سلول‌هاي سرطاني را بلوک مي‌کند. در ماه مي ‌سال ميلادي جاري،FDA ارلوتينيب(erlotinib) با نام تجاري تارسوا(Tarceva)را به عنوان خط اول درمان مبتلايان به بدخيمي ريه غيرسلول کوچک مورد تاييد قرار داده بود. اثربخشي و ايمني ژيلوتريف در يک مطالعه باليني روي 345 بيمار با سرطان ريه غيرسلول کوچک با موتاسيون‌هاي EGFR مورد بررسي قرار گرفت. شرکت‌کنندگان به طور کاملا تصادفي تحت درمان با ژيلوتريف يا 6 دوره شيمي‌درماني با سيس پلاتين و پمترکسد(pemetrexed) قرار گرفتند. 

مطالعه جدید نشان می‌دهد افراد متاهلی که مبتلا به سرطان هستند، در مقایسه با افراد مجرد، مدت طولانی‌تری زندگی می‌کنند. تحقیقات محققان «موسسه سرطان دانا-فاربر» و بریگهام و بیمارستان زنان امریکا همچنین نشان می‌دهد سرطان افراد متاهل در مراحل زودتری تشخیص داده می‌شود. افزون بر این، این افراد همچنین اغلب فرایند درمانی موفقیت‌آمیزتری دارند و درمان مناسب‌تری را نیز دریافت می‌کنند.
داده‌های جدید نشان می‌دهد ازدواج می‌تواند اثر سلامتی مهمی بر بیماران مبتلا به سرطان داشته باشد و این موضوع در میان تمامی موارد مطالعه‌شده صدق کرد. محققان معتقدند حمایت اجتماعی از سوی همسران منجر به پیشرفت بقای قابل‌توجهی در میان افراد بیمار می‌شود. همسران اغلب بیماران را در ویزیت‌ها همراهی می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که همسرشان توصیه‌ها را به خوبی درک کرده و تمامی درمان‌ها را به طور کامل از سر می‌گذراند. با استفاده از «برنامه نظارت، نتایج پایانی و اپیدمولوژی» موسسه ملی سرطان امریکا، دانشمندان 734 هزار و 889 نفر مبتلا به سرطان بین سال‌های 2004 و 2008 را تحلیل کردند. آن ها بر 10 عامل اصلی مرگ‌های سرطانی یعنی ریه، کلورکتال، سینه، پانکراس، پروستات، کبد/مجرای صفرا، لنفوم غیرهوچکین، سر و گردن، تخمدان و سرطان متمرکز شدند.
پژوهشگران همچنین این داده‌ها را با تعدادی از مولفه‌های اثرگذار شامل سن، جنسیت، نژاد، نوع سکونت، تحصیلات و درآمد خانگی مطابقت دادند. تحلیل آن‌ها نشان می‌دهد در مقایسه با بیماران متاهل، بیماران سرطانی مجرد شامل افراد بیوه و همسر از دست داده، 17 درصد بیشتر احتمال داشت به سرطان متاستاز مبتلا باشند و همچنین 53 درصد کمتر احتمال داشت که درمان مناسب را دریافت کنند. جزئیات این مطالعه در مجله Journal of Clinical Oncology منتشر شد.

 تحقيقات جديد محققان اسكاتلندي نشان مي دهد افرادي كه كمربند تنگ مي پوشند بيشتر از ديگران در معرض خطر ابتلا به سرطان گلو و دستگاه گوارش قرار دارند. محققان دانشگاه هاي گلاسكو و استراتكلايد و بيمارستان عمومي جنوب اسكاتلند گفتند : استفاده از كمربند تنگ خطر ابتلا به سرطان گلو و دستگاه گوارش را افزايش مي دهد. اين خطر در افرادي كه اضافه وزن دارند بيشتر از ديگران است.
محققان اسكاتلندي بر اين باورند كه يك كمربند تنگ سبب مي شود اسيد معده به مري آسيب وارد كند. در نتيجه خطر ابتلا به سرطان مري افزايش مي يابد. در اين تحقيق از ۲۴ داوطلب كه هيچ سابقه ريفلاكس اسيد معده نداشتند، خواسته شد دستگاهي را كه اطلاعات را قبل و بعد از غذاخوردن داوطلبان ضبط مي كند، ببلعند. سپس ميزان ريفلاكس اسيد معده داوطلبان پيش از پوشيدن كمربند تنگ و پس از آن اندازه گيري شد.
نتايج نشان داد زماني كه شركت كنندگان كمربند تنگ مي پوشند از ريفلاكس اسيد معده بيشتري رنج مي برند. اين يافته به خصوص در افرادي كه اضافه وزن دارند بيشتر خود را نشان مي دهد. به گفته محققان كمربند تنگ به معده فشار وارد مي كند و سبب سوزش سر معده مي شود. اين عارضه در دراز مدت احتمال ابتلا به سرطان مري را افزايش مي دهد.

محققان یک مارکرزیستی را کشف کرده اند که می تواند هدف درمانی بالقوه ای برای سرطان لوزالمعده باشد. محققان یک مارکر زیستی به نام phosphatidylserine (PS) را در سلول های سرطانی لوزالمعده کشف کرده اند که می تواند برای درمان این نوع سرطان مورد هدف قرار گیرد. این یافته ها که در نشریه PLOS ONE ارائه شده است نشان می دهد که یک پروتئین لیزوزومی  به نام saposin C (SapC) و فسفولیپیدی به نام dioleoylphosphatidylserine (DOPS) در ترکیب با هم می توانند سلول های سرطانی لوزالمعده را مورد هدف قرار داده و از بین ببرند.
لیزووزم ها اندامک های دارای غشا و شامل آنزیم هایی هستند که قادر به شکستن همه انواع ترکیبات زیستی از جمله فسفولیپید ها می باشند. فسفولیپید ها ترکیبات عمده غشا سلولی می باشند. سرطان لوزالمعده چهارمین سرطان  عامل مرگ و میر است و نرخ بقا در پنج در صد از بیماران پنج سال است. این سرطان معمولا در مراحل اولیه بدون نشانه است. در حالی که مکررا به غدد لنفاوی و کبد و گاهی به ریه ها و اندام های احشایی حمله می کند. درمان های کنونی شامل جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی چندان برای افزایش عمر بیمار موفقیت آمیز نیستند.
محققان در مطالعه مذکور نشان داده اند که ترکیب دو جز سلولی به نام SapC-DOPS که در حامل هایی در مقیاس نانو تعبیه می شوند علاوه بر توقف رشد برخی سلول های سرطانی فاقد اثرات سمی در بافت های غیر توموری می باشد. زیرا به طور انتخابی غشا سلول های توموری لوزالمعده را مورد هدف قرارداده است. خصوصیت متمایز کننده SapC-DOPS توانایی آن در اتصال به مولکولی به نام phosphatidylseriine (PS) است که درسطح غشا سلول های توموری لوزالمعده وجود دارد. برای ارزیابی نقش PS در سطح سلول ها، محققان سلول های توموری و غیر توموری را در محیط کشت در معرض PS قرار داده سپس این سلول ها را وارد بدن حیوانات آزمایشگاهی نموده اند .در مرحله بعد تزریق SapC-DOPS صورت گرفته است. یافته ها نشان می دهد به طورانتخابی سلول های سرطانی پانکراس از بین رفته اند و سلول های غیر توموری باقی مانده اند. حیوانات مورد آزمایش که SapC-DOPS را دریافت کرده بودند زنده مانده اند. پژوهشگران معتقدند فسفو لیپید اسیدی PSمی تواند به عنوان ماکر زیستی برای سرطان لوزالمعده باشد و برای درمان این نوع سرطان مورد هدف قرارگیرد. به زودی آزمایشات بالینی درمورد این ترکیب آغاز خواهد شد.

استفاده از داروهای فشار خون مانند لوزارتان می تواند با باز کردن رگ ها خونی تخریب شده در تومورهای جامد در بهبود پیامد شیمی درمانی سرطان کمک مؤثری کند. دانشمندان توضیح دادند که چگونه داروی لوزارتان که مهار کننده آنژیوتانسین می باشد، انتقال داروهای شیمی درمانی و اکسیژن را با افزایش جریان خون به تومور در مدل های موشی سرطان سینه و پانکراس بهبود می بخشد.
مهار کننده آنژیوتانسین یک داروی فشار خون ایمن می باشد که در حدود یک دهه است که به بیماران تجویز می شود و می تواند جهت درمان سرطان نیز در نظر گرفته شود. برخلاف داروهای ضد آنژیوژنز که جریان خون تومور را با ترمیم ساختار غیر معمول رگ های خونی تومور بهبود می بخشد، مهارکننده آنژیوتانسین با ایجاد نیروهای فیزیکی رگ های خونی را باز می کند.
تیم تحقیقاتی دکتر Jain گزارش کردند که لوزارتان پراکنش مولکول های بزرگ به نام داروهای نانو را درون تومور با مهار تشکیل کلاژن بهبود می بخشد. مطالعه جدیدی به بررسی اثر لوزارتان و دیگر داروهای بلوکه کننده عملکرد آنژیوتانسن بر ایجاد نیروهای تخریب کننده رگ های خونی درون تومور پرداخت. این استرس و فشارها زمانی که فیبروبلاست های مرتبط با تومور تکثیر یافته و میزان افزایش یافته ای از کلاژن و هیالورین را تولید می کنند، اعمال می شود.
آزمایشات مختلف بر روی مدل های موشی نشان داند که کلاژن و هیالورین هر دو در فشرده کردن رگ های خونی درون تومور دخیل اند و لوزارتان تولید هر دو مولکول را توسط فیبروبلاست های مرتبط با تومور مهار می کند. در مقایسه با داروهایی به نام مهار کننده ACE که بلوکه کننده پیام سانی آنژیوتانسین از طریق دیگر می باشند، لوزارتان و داروهای هم گروه آن که مهار کننده گیرنده آنژیوتانسین می باشند، در فشرده کردن رگ های درون تومور بهتر عمل می کنند. در مدل های سرطان سینه و پانکراس درمان با لوزارتان اثر کمی در رشد تومور می گذارد در حالی که  ترکیب لوزارتان با شیمی درمانی استاندارد رشد تومور را به تعویق می اندازد و بقای بیمار را افزایش می دهد. افزایش جریان خون تومور در غیاب داروهای ضد سرطانی رشد تومور را تسریع می کنند. اما دکتر Jain معتقد است که ترکیب افزایش جریان خون با شیمی درمانی، پرتودرمانی و یا ایمنی درمانی نتایج بهتری بدنبال خواهد داشت.

با کشفیات تازه در حوزه ژنتیک و مسیرهای پیام رسانی سلولی تومورهای تیروئید، محققان دانشگاه پنسیلوانیا موفق به توسعه سلاح جدیدی برای مقابله با سرطان تیروئید شدند. هیچ روش درمانی موثری برای بیماران مبتلا به سرطان تیروئید پیشرفته وجود ندارد، اما دستاوردهای اخیر محققان می‌تواند امیدهای تازه‌ای برای بیماران ایجاد کند.
دو آزمایش بالینی صورت گرفته توسط محققان دانشکده پزشکی پریلمان در دانشگاه پنسیلوانیا نشان می‌دهد، استفاده از مهار کننده های کیناز می تواند تقسیم سلولی تومور و عروق خونی را هدف قرار دهد.
در نخستین مطالعه، فاز سوم درمان DECISION با داروی سورافنیب (sorafenib) بعنوان مهارکننده کیناز برای درمان سرطان کبد و کلیه بررسی و نتایج آن در انجمن سرطان شناسی آمریکا اعلام شد. محققان بخش جراحی سر و گردن و هماتولوژی/انکولوژی مرکز سرطان آبرامسون به سرپرستی «مارسیا براز»، اثربخشی سورافنیب را در درمان سرطان تیروئید با جهش ژنی BRAF‌ و RAS‌ ارزیابی کردند. از 417 بیمار حاضر در آزمایش بالینی، 256 نمونه تومور برای آنالیز جمع آوری شده و شایع ترین جهش ها در ژن های BRAF‌ و RAS‌ مشاهده شدند. تجزیه و تحلیل صورت گرفته نشان می دهد، تمامی گروه ها بدون در نظر گرفتن حضور جهش این ژن ها به درمان با سورافنیب پاسخ دادند. استفاده از این دارو برای درمان سرطان تیروئید پیشرفته منتظر مجوز از سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)‌ است.
در آزمایش بالینی دوم که نتایج آن در کنگره سرطان اروپا اعلام شد،‌ زیر گروهی از بیماران مبتلا به سرطان تیروئید پاپیلاری (PTC)‌ مورد بررسی قرار گرفتند؛ نیمی از این بیماران دارای جهش ژن BRAFV600E هستند که این جهش در بیماری ملانوما نیز دیده شده و با داروی مهار کننده BRAF قابل درمان است. نتایج این دو آزمایش بالینی و اثربخشی مهارکننده های کیناز از جمله داروی سورافنیب می تواند نوید دهنده روش های درمانی جدید برای مبتلایان به سرطان تیروئید باشد.

به گفته محققان هلندی احتمال ابتلا به سرطان سینه و سرطان روده بزرگ در افراد مبتلا به دیابت نوع دو بیشتر بوده و خطر مرگ آنان نیز به دلیل ابتلا به این بیماری‌ها نسبت به سایر افراد بیشتر است. محققان برای انجام این تحقیق به بررسی 20 مطالعه پیشین که بین سال‌های 2007 تا 2013 بر روی حدود دو میلیون نفر انجام شده بود، پرداختند. نتایج این بررسی‌ها حاکی از آن است که خطر ابتلا به سرطان سینه در افراد مبتلا به دیابت نوع دو حدود 23 درصد بیشتر از دیگران بوده و احتمال مرگ آنان نیز نسبت به سایر افراد 38 درصد بیشتر است.
همچنین احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ در افراد مبتلا به دیابت نوع نسبت به سایر افراد 26 درصد بیشتر بوده و خطر مرگ آنان نیز در مقایسه با دیگران 30 درصد بیشتر است. به اعتقاد محققان نتایج این تحقیق تنها رابطه بین دیابت و افزایش خطر مرگ ناشی از سرطان سینه و سرطان روده بزرگ را نشان می‌دهد و این رابطه یک رابطه مستقیم نیست و باید تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گیرد. دیابت نوع دو که با اضافه وزن و کم‌تحرکی مرتبط است، بیماری شایعی در سراسر جهان است. میزان قند خون افراد مبتلا به دیابت نوع دو به دلیل عدم استفاده درست بدن از هورمون انسولین افزایش می‌یابد.

پژوهشگران فرآیندی مرتبط با بروز التهاب سرطان را شناسایی کرده‌اند که به گفته آنها می‌تواند گزینه‌های درمانی جدید را برای بعضی از انواع تومورهای تخمدانی پیش روی محققان قرار دهد. محققان موسسه پرنس هنری، مرکز بهداشت موناش استرالیا، دانشگاه حسن الدین اندونزی، مرکز تحقیقات لینکون و کرایستچرچ دریافته‌اند که تومورهای سروز درجه بالای تخمدانی با تغییر پروتئینی خاص موسوم به "CXCL10"، حملات طبیعی سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند.
در حالت عادی، "CXCL10" سلول‌های سفید خونی را به حمله علیه بافت تومور ترغیب می‌کند و این در حالی است که بعضی از تومورهای تخمدانی می‌توانند با ایجاد تغییر در "CXCL10" از این حمله جلوگیری کنند. دکتر استفانز سرپرست این پژوهش در این رابطه می‌گوید: "این یافته‌ها درک ما را از چگونگی عملکرد بعضی از تومورها در غلبه بر واکنش‌های ایمنی ضد تومور بدن و در نتیجه شیوع آن به سایر نقاط بدن، ارتقا می‌دهد و روش‌های درمانی جدید و خاص هر توموری را در اختیار محققان قرار خواهد داد." این پژوهش در مجله بین‌المللی "Cancer" منتشر شده است.

محققان می‌گویند: مصرف روزانه آب هویج در مبتلایان به سرطان باعث توقف رشد سلول‌های سرطانی می‌شود. بر اساس تحقیقی که در جولای 2013 در انجمن ملی سرطان آمریکا انجام شده است، با انجام سی تی اسکن مشاهده شده است که با مصرف روزانه آب هویج در بیماران سرطانی به مدت 8 هفته، رشد گره‌های لنفاوی سرطانی به حالت طبیعی برگشته است.
مصرف روزانه آب هویج به مدت دو هفته در بیماران سرطانی، موجب بهبودی نسبی می‌شود. با ادامه مصرف پس از 8 هفته سرطان در حال رشد متوقف شده و تومورها شروع به کوچک شدن می‌کنند، پس از 4 ماه مصرف آب هویج، تمام گره‌های لنفاوی در ریه‌ها طبیعی شده و 8 ماه بعد سرطان به کلی از بین می‌رود. به اثبات رسیده است که آنتی اکسیدان موجود در هویج خواص ضد سرطان دارند. پس از مصرف آب هویج، سطح خونی کاروتنوئیدها در نجات یافتگان از سرطان پستان افزایش یافته است. بنابراین محققان بر این باورند که افزایش سطوح خونی کاروتینوئید به عنوان یک ضد سرطان عمل می‌کند.

محققان دریافتند که برای دخترانی که کره بادام زمینی مصرف می‌کنند، خطر ابتلا به سرطان سینه در سنین بالاتر کاهش می‌یابد. تحقیقات پژوهشگران دانشگاه واشنگتن و دانشکده پزشکی هاروارد آمریکا نشان می‌دهد: دختران 9 الی 15 ساله‌ای که در طول زندگی خود به‌طور منظم کره بادام زمینی مصرف می‌کردند؛ 39 درصد در خطر کمتری برای ابتلا به بیماری خوش خیم سینه تا سن 30 سالگی قرار داشتند. بیماری‌های خوش خیم سینه غیر سرطانی هستند اما خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد.
طی این تحقیق، 9 هزار و 39 دختر را طی دو برهه زمانی 1996 تا 2001 و 2005 تا 2010 مورد بررسی قرار دادند. یافته‌ها نشان می‌داد افرای که دو بار در هفته کره بادام زمینی یا آجیل مصرف می‌کردند، در مقایسه با سایرین 39 درصد در خطر کمتری برای ابتلا به بیماری‌های خوش خیم سینه قرار داشتند. نتایج دیگر این پژوهش نشان می‌داد مصرف لوبیا، عدس، دانه‌های سویا و ذرت نیز از بروز این بیماری‌ها جلوگیری می‌کند. این پژوهش در مجله "Breast Cancer Research and Treatmenyt" منتشر شده است.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد افرادی که در هنگام تشخیص بیماری سرطان متاهل هستند نسبت به افراد مجرد بیشتر زنده می‌مانند. در پژوهشی که در مجله سرطان‌شناسی بالینی منتشر شد، آمده است: احتمال مرگ بیماران سرطانی متاهل 20 درصد کمتر از بیماران سرطانی مجرد، مطلقه یا بیوه است.
بر اساس این مطالعه بیماران متاهل مبتلا به سرطان شانس بیشتری برای بهبود دارند. این موضوع به ویژه درخصوص بیماران مبتلا به سرطان‌های سینه، پروستات، روده بزرگ، مری و گردن بیشتر صدق می‌کند. ازدواج برای این بیماران بیش از شیمی‌درمانی مفید است. به گفته متخصصان مرکز سرطان دانا فاربر و بریگهام و بیمارستان زنان در بوستون آمریکا تشخیص به موقع سرطان در افراد متاهل عاملی برای درمان موفق این بیماری است. نتایج حاصل از تحقیقات نشان می‌دهد ازدواج تاثیر قابل توجهی بر سلامتی مبتلایان به سرطان دارد و این نتیجه در تمام بیماران مورد بررسی صدق کرده است.

محققان آمريكايي مي گويند: زردچوبه كه در ادويه كاري استفاده مي شود و به خردل، رنگ زرد مي دهد در درمان سرطان، افسردگي و ديابت موثر است. تحقيقات دانشگاه پزشكي تگزاس و مركز سرطان هوستون واقع در آمريكا نشان مي دهد كوركومين كه يكي از اجزاي تشكيل دهنده زردچوبه است مي تواند به درمان سرطان، افسردگي و ديابت كمك نمايد.

در طب سنتي از اين ادويه براي درمان بيماري هايي نظير مشكلات زنان، مشكلات معده، اختلالات كبدي، بيماري هاي عفوني و اختلالات خوني استفاده مي شود و امروزه علم روز دنيا نيز براي استفاده از اين ادويه دلايل علمي يافته است. مطالعات سلولي نشان مي دهد كوركومين كه ۲ درصد از ۵ درصد كل زردچوبه را تشكيل مي دهد ماده اي ضد ميكروب، عامل ضد جهش زا، ضد سرطان و ضد ميكروب است.

به گفته محققان مطالعات زيادي در اين زمينه بر روي جانوران انجام شده است كه توانايي بالقوه اين ادويه در برابر بيماري هاي التهابي مانند سرطان، بيماري هاي عصبي، افسردگي، ديابت، چاقي و آترواسكلروز را نشان مي دهد. در مطالعات باليني نيز اين ادويه در برابر بيماري هاي انساني متعدد، از جمله سل، سرطان، ديابت، سندرم روده تحريك پذير، آكنه و فيبروز اثربخشي از خود نشان داده است. اين يافته اخير دانشمندان دريافته ها در (Molecular Nutrition & Food Research) منتشر شده است.

محققان آمريكايي اعلام كردند كه باكتري Fn كه در جرم دندان و بخشهاي ديگر دهان وجود دارد، خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزايش مي دهد.محققان دانشكده دندانپزشكي كيس وسترن در كليولند آمريكا گفتند : باكتري اف ان ( Fn ) در دهان زندگي مي كند و مي تواند به بخش هاي ديگر بدن منتقل شود. اين باكتري به يك گيرنده سلولي در روده بزرگ متصل مي شود و اين روند مي تواند رشد سلول هاي سرطاني روده بزرگ را تحريك كند.
محققان براي جلوگيري از اين روند، در يك فرايند تجربي ماده اي ساخته اند كه مانع اتصال باكتري به سلول هاي روده مي شود. اما اين ماده نمي تواند به طور قطع به درمان منجر شود.پس بهترين راه جلوگيري از سرطان روده بزرگ، بهداشت دهان ، دندان و سالم نگه داشتن لثه است. زيرا دهان دروازه سلامتي انسان است. مسواك زدن دندان دو بار در روز با خمير دندان فلورايد، استفاده روزانه از نخ دندان، معاينه و بررسي منظم توسط دندانپزشك، كاهش مصرف غذاهاي شيرين و نوشيدني و ترك سيگار و مشروبات الكلي مي تواند امكان ابتلا به انواع سرطان ها به ويژه سرطان روده را كاهش دهد. اين يافته جديد در نشريه (Cell Host and Microbe) به چاپ رسيده است.

محققان دانشگاه جان‌هاپکینز با آزمایش بر روی موش‌ها دریافته‌اند هفته‌ها درمان با داروی تایید‌شده توسط سازمان دارو و غذای امریکا، رشد سلول‌های تومور مغزی مشتق‌شده از بیماران انسانی بزرگسال را متوقف کرد و هیچ رد قابل‌شناسایی از این سلول‌ها را به جا نگذاشت. دانشمندان حاضر در این تحقیق جهشی را در ژن IDH1 مورد هدف قرار دادند.
این جهش در سال 2008 برای نخستین بار توسط تیمی از محققان سرطان جان‌ هاپکینز در تومورهای مغز انسان موسوم به گلیوما شناسایی شد. این جهش در 70 تا 80 درصد از اشکال در حال پیشرفت و درجه پایین‌تر سرطان مغز یافت می‌شود. این تغییر در درون یک نقطه منفرد در طول زنجیره‌ای از هزاران نامه کدبندی‌کننده ژنتیکی رخ می‌دهد و به اندازه‌کافی برای بازداشتن پروتئین ظاهرا بی‌ضرر از ایفای نقشش در تبدیل گلوکوز به انرژی مختل‌کننده است. به جای آن، جهش، پروتئین را برای ساختن مولکول جدیدی که به طور نرمال در سلول یافت نمی‌شود، می‌رباید، که این موضوع ظاهرا در فرایند شکل‌گیری و حفظ سلول‌های سرطانی ثابت است.
محققان دانشگاه هاپکینز با الهام از مقاله سال 2008، در نظر دارند یک درمان بالینی و آنچه در خصوص موش‌ها به دست آورده‌اند، را در مورد انسان‌های مبتلا به گلیوما نیز آزمایش کنند. علی رغم رشد درک دانشمندان از گلیومای جهشی IDH1، توسعه درمان‌های موثر برای این شرایط همواره چالش‌برانگیز بوده است.
محققان حاضر در این مطالعه انتظار نداشتند که تومورها معکوس شوند، اما این موضوع دقیقا در این مطالعه اتفاق افتاد و این درمان در موش‌های تحت مطالعه به طور باورنکردنی عمل کرده است. این دانشمندان معتقدند درمان‌های بسیاری سرطان را در موش‌ها درمان کرده‌اند اما در انسان‌ها ناکام مانده‌اند. ژن IDH1، که نامش از isocitrate dehydrogenase 1 بر می‌آید، آنزیمی را تولید می‌کند که متابولیسم سلول را تنظیم می‌کند. جهش‌ها یا تغییرات در کد دی ان ای، ژن را وادار به افزایش تولید نسخه اشتباه از آنزیم می‌کنند.
آنزیم نارسا مقادیر بزرگی از یک مولکول کاملا جدید را تولید می‌کند که 2-hydroxyglutarate نام دارد. این مولکول موجب می‌شود گروه‌هایی از اتم‌ها موسوم methyl بر روی زنجیره دی ان ای بچسبند. گرچه این موضوع یک فرایند سلولی نرمال است، زمانی که تعداد بیش از حدی گروه‌های مزبور بر روی دی ان ای می‌چسبند، در بیولوژی سلول نرمال دخالت کرده و سرانجام در شکل‌گیری و رشد سرطان مشارکت می‌کنند.
دانشمندان این تحقیق معتقد بودند دارویی که می‌تواند این گروه‌های methyl تخلیه کند، می‌تواند فرایند سرطانی را در سرطان‌های شامل جهش‌های IDH1 معکوس کند. آن‌ها 5-azacytidine که شرایط پیش از سرطان خون موسوم به سندروم myelodysplastic را درمان می‌کند، را آزمودند. این دارو همچنین بر روی سرطان‌های ریه و دیگر سرطان‌ها در دانشگاه جان‌هاپکینز و دیگر مراکز آزمایش می‌شد.

محققان واکسنی ساخته‌اند که بتوان با استفاده از آن سرطان پوست و بیماری‌های التهابی را درمان کرد. محققان اعلام کردند: آزمایش بالینی واکسنی برای درمان ملانوم، وخیم‌ترین سرطان پوست را آغاز کرده‌اند. واکسن‌های مورد استفاده امروزی نیازمند برداشتن، برنامه‌ریزی مجدد و معرفی دوباره سلول‌های ایمنی بدن است. این واکسن با استفاده از یک اسفنج دیسک مانند کوچک و از پلیمرهای مورد تایید وزارت غذا و دارو آمریکا ساخته شده است.
محققان اظهار کردند: این اسفنج به اندازه ناخن است و زیر پوست کاشته می‌شود. طراحی آن به‌گونه‌ای است که سلول‌های سرطانی را شناسایی کرده و از بین می‌برد و سلول‌های ایمنی بدن باقی می‌مانند.  محققان افزودند: هرچند این واکسن برای درمان سرطان پوست طراحی شده‌ است اما امیدوارند در موارد دیگر بیماری‌های سرطان نیز قابل استفاده باشد.
براساس تحقیقات دانشمندان که در سال 2009 در نشریه علوم پزشکی منتشر شده ‌بود محققان دریافتند با دو دوز از این واکسن در 50درصد از موش‌ها به طورکلی تومور از بین می‌رود. دیوید درانوف، سرپرست این تحقیق از دانشکده هاروارد و دانا فاربر از مرکز ایمن‌شناسی سرطان اظهار کردند: به ندرت تکنولوژی جدید در آزمایشگاه و آزمایش کلینیکی بر روی انسان انجام می‌شود و ما از نتایج این آزمایش بسیار خرسندیم و انتظار می‌رود تا سال2015 به نتایج ارزیابی ایمنی این واکسن دست یابیم.

تصور بسیاری از افراد این است که آب موجود در درون بطری تازه‌تر و بهتر است، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد ماده شیمیایی اتیلن دی کلراید( EDCs) موجود در آب درون بطری موجب اختلال در غدد درون‌ریز بدن می‌شود. محققان با تجزیه و بررسی آب درون بطری وجود این ماده شیمیایی را شناسایی کردند که منجر به اختلال سیستم هورمونی و تولیدمثل می‌شود. محققان این تحقیق با بازبینی تحقیقات قبلی و بررسی 18 محصول دریافتند که این ماده شیمیایی موجب توقف فعالیت استروژن (آنتیاستروژیک) می‌شود و همچنین از فعالیت تاثیرات بیولوژیکی (ضدآندروژنی) جلوگیری می‌کند.
ترکیب EDCs ساخت بشر است و در بسیاری از موادپلاستیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج پیشین نشان داد قرار گرفتن در معرض این ماده خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد. یک نوع از این ماده شیمیایی به نام بسیفنول در محصولات پلاستیکی کودکان مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج این تحقیق در نشریه PLOS ONE منتشر شده‌ است.

محققان آمریکایی موفق به طراحی پلیمر هوشمندی شدند که قادر به رهاسازی داروی ضد سرطان است. آن‌ها برای این کار از خودآرایی رشته‌های دی‌ان‌ای استفاده کردند. این ساختار جدید می‌تواند برای رهاسازی داروهای ضد سرطان نظیر دوکسوروبیسین مورد استفاده قرار گیرد. اطلاعات بیشتر درباره این دستاورد پزشکی در نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است. خودآرایی نانوذرات یکی از شاخه‌های علم نانو است که از آن در حوزه‌هایی نظیر اپتیک، حسگری و رهاسازی دارو استفاده می‌شود. در طول فرآیند خودآرایی ترکیبی به نانوذره اضافه می‌شود که می‌تواند منجر به واکنشی شود. در پایان فرآیند خودآرایی، نانوذره‌ای ایجاد می‌شود که حالت جامد داشته یا به صورت یک خوشه مولکولی است.
این گروه تحقیقاتی اخیرا به بررسی چگونگی استفاده از DNA برای رسیدن به ساختارهایی مفید پرداخته‌اند. نتایج بررسی‌های اولیه نشان داد که فرآیند خودآرایی نانوذرات بسیار سریع و محصول نهایی بسیار پایدار است، اما این فرآیند خودآرایی بسیار چالش برانگیز است. «مای» از محققان این پروژه می‌گوید: ما به دنبال پاسخ این سوال بودیم که چگونه می‌توان فرآیند خودآرایی در نانوذرات را آغاز یا به پایان رساند. در نهایت دریافتیم که با عامل گرما می‌توان تغییرات ساختاری در یک پلیمر ایجاد کرد و در نهایت یک پلیمر هوشمند طراحی کردیم که ساختار آن در مقیاس نانو تغییر می‌کرد.
پلیمر هوشمند به مولکول بزرگی اطلاق می‌شود که از واحدهای سازنده اتمی ساخته شده است؛ این پلیمر در صورت قرار گرفتن در معرض محرک‌های خارجی نظیر نور، گرما یا اسید می‌تواند واکنش نشان دهد. این گروه موفق به طراحی پلیمری شدند که نه تنها با تغییر دما واکنش می‌داد، بلکه در حضور نانوذرات طلا خودآرایی می‌کرد. آنچه در طراحی این پلیمر تازگی دارد، این است که به نانوذرات طلا رشته‌های منفرد دی‌ان‌ای متصل شده است. این پلیمر می‌تواند در دماهای بالا ( 50 درجه سانتی‌گراد) چروکیده شود و فعالیت از پیش تعیین شده‌ای را انجام دهد و با کاهش دما بسط ساختاری پیدا کرده و رشته دی‌ان‌ای از فعالیت باز بماند. این گروه تحقیقاتی دریافته‌اند که در صورت افزایش دما داروی ضد سرطان می‌تواند از پوسته دی‌ان‌ای رهاسازی شود.

براساس تحقیقات دانشکده هاروارد با سرپوش گذاشتن بر احساسات در واقع افراد از سال‌ها زندگی خود چشم‌پوشی می‌کنند. آخرین تحقیقات نشان داده است افراد با سرکوب کردن احساسات خود حداقل یک سوم زودتر از افرادی که نظر خود را بیان می‌کنند، می‌میرند. این تحقیق که توسط دانشمندان دانشکده بهداشت عمومی هاروارد و دانشگاه روچستر انجام شده است، نشان داد: علت خطر مرگ زودرس در بین افرادی که نظر خود را به راحتی بیان نمی‌کنند 35 درصد افزایش می‌یابد. همچنین آنها دریافتند که این موضوع 47درصد ابتلا به بیماری‌های قلبی و70 درصد ابتلا به سرطان‌ها را افزایش می‌دهد.
این تحقیق بر روی 796 مرد و زن که متوسط سن آنان 44سال بود انجام شد و میزان سرکوب کردن احساسات در این افراد مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق 12سال بعد در حالی که 111 نفر از این افراد به دلیل سرطان و بیماری‌های قلبی از بین رفته ‌بودند، بازبینی شد. با این وجود دقیقا سرکوب کردن احساسات و علل مرگ ‌زودرس روشن نیست. البته مصرف تنقلات و استعمال دخانیات در پنهان کردن احساسات تاثیر دارد.
فرضیه دیگر در این مورد استرس نگه داشتن افکار منفی و اختلال در تعادل هورمونی بدن است که موجب افزایش خطر بیماری‌های مرتبط با آسیب‌های بافت سلولی از جمله سرطان و مشکلات قلبی می‌شود. محققان اعلام کردند: این نتایج نشان‌دهنده ارتباط چشمگیر بین میزان سرکوبی احساسات و میزان مرگ و میر است. نتایج این تحقیق در نشریه Psychosomatic Research منتشر شده‌ است.

محققان آلمانی تکنیک بسیار حساسی برای بررسی تغییرات ژنتیکی سرطان روده بزرگ توسعه داده‌اند که به تشخیص زودهنگام بیماری در مراحل اولیه کمک می‌کند. در حدود 60 و 40 درصد از بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ، تغییرات ژنتیکی به ترتیب در ژن‌های APC‌ و KRAS‌ دیده می‌شوند. تشخیص به موقع این تغییرات ژنتیکی در مراحل پیش از بروز کامل بیماری می‌تواند به اتخاذ تدابیر درمانی موثرتر منجر شود.
تکنیک جدیدی که توسط محققان دانشگاه پتسدام توسعه یافته است، پنج هزار برابر حساس‌تر از روش‌های غربالگری غیرتهاجمی موجود است. دکتر «بتینا شولتکا» از محققان دپارتمان سم شناسی تغذیه دانشگاه پتسدام تأکید می‌کند: سلول‌های سرطان در مدفوع بیماران در مراحل اولیه ابتلا به بیماری وجود دارند، اما تشخیص جهش ژنتیکی شروع سرطان در بین حجم زیادی از DNA های طبیعی بسیار دشوار است.
محققان برای نخستین بار با ترکیب واکنش زنجیره‌ای پلیمر از مسدودکننده مبتنی بر اسید نوکلئیک با فروپاشی با وضوح بالا، قادر به دستیابی به حساسیت موردنظر برای شناسایی سلول‌های سرطانی شدند. درجه حساسیت این روش امکان شناسایی مقادیر بسیار کم انواع متفاوت سلول‌های سرطانی جهش یافته در مدفوع بیمار را فراهم می‌کند.
در این مطالعه 80 نمونه از بیماران دچار سرطان روده بزرگ پیشرفته و در مراحل اولیه بیماری برای بررسی تغییرات ژنتیکی با ترکیب دو تکنیک گرفته شد. تکنیک اول شامل متوقف کردن DNA طبیعی در مقادیر بالا در نمونه و تکنیک دوم، تقویت تشخیص تغییرات ژنتیکی بود. با ترکیب این دو تکنیک، محققان موفق به شناسایی تغییرات ژنتیکی APC در 41 نمونه از 80 نمونه و کشف تغییرات ناشناخته در APC شدند. نتایج این مطالعه در مجله Cancer Prevention Research منتشر شده است.

آخرین تحقیقات انجام شده محققان، نتایج تحقیقات پیشین درباره ارتباط سرطان و آپنه خواب را تایید کرد. دانشمندان پیش از این از ارتباط بین شدت آپنه خواب و سرطان بدخیم پوست (ملانوم) خبر داده بودند. محققان در پژوهش اخیر خود دریافتند کاهش میزان اکسیژن خون که در آپنه خواب رایج است رشد تومور را در موش‌ها افزایش می‌دهد. در این تحقیق 56 بیمار مبتلا به سرطان بدخیم پوست مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد 61 درصد از بیماران دچار آپنه خواب و 3/14درصد مبتلا به آپنه خواب شدید بودند. سرطان ملانوم و همچنین میزان رشد تومور با شدت آپنه خواب افزایش می‌یابد. دکتر فرانسیسکو از بیمارستان Valme در سویل اسپانیا اظهار کرد: این تحقیقات منجر به درمان ساده آپنه خواب و همچنین معالجه جدید افراد مبتلا به هر دو بیماری می‌شود.

محققان انگلیسی ژنی را در بدن موش‌ها کشف کرده‌اند که در صورت معیوب یا ناقص بودن، خطر ابتلا به سرطان تخمدان افزایش پیدا می‌کند. این ژن موسوم به "Helq" می‌تواند هنگام تقسیم سلولی در اصلاح یا آسیب رسانی به "DNA" نقش مهمی را ایفا کند. این ژن موسوم به "Helq" می‌تواند آسیب‌های به وجود آمده برای "DNA" را که حین نسخه برداری و در زمان تقسیم سلولی رخ می‌دهد، اصلاح کند؛ بنابراین اگر این ژن معیوب باشد یا در هر صورت وجود نداشته باشد، خطاهای "Helq" افزایش پیدا کرده و در نتیجه خطر سرطان افزایش پیدا می‌کند.
محققان موسسه تحقیقات سرطان انگلستان دریافتند موش‌هایی که هر دو نسخه ژن "Helq" را ندارند، در خطر دو برابری گسترش تومورهای تخمدانی قرار دارند و قدرت باروریشان نیز کاهش خواهد یافت. نتایج نشان می‌دهد که حتی نبود یکی از نسخه‌های ژن "Helq" برای به وجود آمدن تومورهای سرطانی کافی است. دکتر "سایمون بولتون" درباره این پژوهش می‌گوید: نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که ناهنجاری‌های (Helq) می‌تواند خطر ابتلا به سرطان تخمدان و سایر تومورها را افزایش دهد. این تحقیق از این حیث پر اهمیت است که ممکن است همین نتایج در مورد زنان نیز صدق کند که در صورت اثبات، درهای جدید برای درمان این بیماری گشوده خواهد شد. این پژوهش در مجله "Nature" منتشر شده است.

محققان استرالیایی برای اولین بار در دستاوردی چشمگیر که می‌تواند درمان ناباروری را متحول کند، توانسته‌اند به یک زن که در اثر مصرف داروی سرطان رحم ناباور شده بود، فرصت مجددی برای مادر شدن ارائه کنند. این زن موسوم به والی، پس از پرورش تخمکهای جدید در بافت پیوندی تخمدان، اکنون تقریبا در بیست و ششمین هفته بارداری خود قرار داشته و منتظر تولد یک جفت دوقلو است.
تیمی از محققان بیمارستان سلطنتی ملبورن و کلینیک لقاح مصنوعی ملبورن به رشد فولیکولهای تخم در بدن والی کمک کرده و پس از پیوند بافت تخمدان منجمد خود وی در شکمش توانستند دو تخمک سالم تولید کنند. پیش از این تنها یک کودک پس از پیوند بافت تخمدان متولد شده و این میزان در جهان کمتر از 30 مورد است اما این اولین بار است که بافت با موفقیت در یک ناحیه کاملا متفاوت از بدن نسبت به محل اولیه آن کاشته شده است. گاب کواکس، مدیر پزشکی بین المللی کلینیک لقاح مصنوعی موناش که اولین پیوند بافت رحم موفق استرالیا را انجام داده، این دستاورد را بسیار هیجان‌انگیز خوانده است. کواکس اظهار کرد: این شیوه مرا کاملا متقاعد کرده که شیوه بهینه فظ باروری، گرفتن بافت تخمدان است. اگر در آینده بیماری داشته باشم که باروری خود را در اثر درمان سرطان از دست داده باشد، این روش را پیشنهاد خواهم داد.
نمونه بافت تخمدان والی با استفاده از جراحی لاپاروسکوپی از بخش بدون سرطان تخمدان وی گرفته شده و منجمد شد. هفت سال بعد این بافت به بخشهای چپ و راست دیوار جلویی شکم والی پیوند زده شد. پس از چند ماه این بافت شروع به کار کرد و با یک دوز کم از درمان هورمونی توانست فولیکول و در نهایت دو تخمک سالم تولید کند که هر دو قابلیت بارور شدن داشتند.

نتايج حاصل از مطالعه فاز 3 با نام اسکواير ( SQUIRE) در مبتلايان به بدخيمي اسکواموس و غيرسلول کوچک ريه، موفقيت‌آميز بوده‌اند. براساس اين مطالعه که به تازگي به پايان رسيده، شانس بقاي مبتلايان به مرحله 4 و متاستاتيک بدخيمي اسکواموس و غيرسلول کوچک ريه، در صورت تجويز نسيتوموماب(Necitumumab) در ترکيب با جمسيتابين و سيس پلاتين، درمقايسه با شيمي‌درماني درخشان‌تر بوده است. شايع‌ترين عوارض جانبي گزارش‌شده در بيماران تحت‌درمان با نسيتوموماب عبارت بودند از بثورات جلدي و‌هايپومگنزمي. نادرترين عارضه در گروه مصرف‌کننده اين دارو، ترومبوآمبولي بود. نسيتوموماب در صورت تاييد، اولين درمان بيولوژيک در مبتلايان به بدخيمي اسکواموس ريه خواهد بود. بدخيمي ريه، شايع‌ترين علت مرگ ناشي از سرطان در بيشتر کشورهاي جهان است. بدخيمي سلول غيرکوچک ريه، شايع‌تر از ساير انواع بدخيمي‌هاي ريه است و 85 درصد از همه انواع سرطان‌هاي ريه را شامل مي‌شود. در مطالعه اسکواير، 1093 بيمار بزرگ‌تر از 18 سال مبتلا به بدخيمي اسکواموس و غيرسلول کوچک ريه که دچار متاستاز شده بودند و هيچ درمان قبلي براي بيماري خود دريافت نکرده بودند، شرکت داشتند. بيماران در گروه الف، درمان با نسيتوموماب همراه شيمي‌درماني(جمسيتابين و سيس پلاتين) و در گروه ب، فقط شيمي‌درماني با جمسيتابين-سيس پلاتين را دريافت کردند. بيماران هر دو گروه با فواصل 6 هفته‌اي تحت‌بررسي با CT Scan يا MRI قرار گرفتند. شيمي‌درماني براي حداکثر 6 دوره در هر دو گروه ادامه يافت. در گروه الف، درمان با نسيتوموماب تا زمان مشاهده تغيير در گرافي بيماران ادامه يافت. نسيتوموماب، يک آنتي‌بادي مونوکلونال ايمن گلوبولين G1 انساني است که اتصال ليگاند در محل گيرنده فاکتور رشد اپيدرمال انساني را بلوک مي‌کند. فعال شدن گيرنده فاکتور رشد اپيدرمال، با پيشرفت بدخيمي و القاي آنژيوژنز، مهار آپوپتوز يا مرگ سلول مرتبط است.

درخواست ثبت داروي جديد ايبروتينيب (Ibrutinib)در درمان بيماران مبتلا به لوکمي لنفوسيتيک مزمن که قبلا تحت‌درمان قرار گرفته‌اند و نيز بيماراني که قبلا به دليل لنفوم سلول منتل درمان شده‌اند، پذيرفته شد. درخواست ثبت اين دارو براساس نتايج 2 مطالعه باليني فاز 2، يکي روي لوکمي لنفوسيتيک مزمن راجعه/عود‌کننده و ديگري روي لنفوم سلول منتل راجعه/عود‌کننده که هر 2 در نشريه ماه ژوئن 2013 منتشر شده، انجام گرفت. ايبروتينيب، يک مهارکننده بروتون تيروزين کيناز است که براي درمان بدخيمي‌هاي لنفوسيت B تجويز مي‌شود. در صورت تاييد، ايبروتينيب اولين دارو از گروه مهارکننده‌هاي بروتون تيروزين کيناز خواهد بود. لوکمي لنفوسيتيک مزمن و لنفوم سلول منتل، بدخيمي‌هاي خوني هستند که از لنفوسيت‌هاي B منشا مي‌گيرند. لوسمي لنفوسيتيک مزمن، شايع‌ترين لوسمي در بزرگسالان است. اين بيماري در سالمندان شايع است و شانس بقاي 5 ساله در بيماران، حدود 82درصد است. لنفوم سلول منتل، نوع مهاجمي از لنفوم غيرهوچکين لنفوسيت B است که معمولا سالمندان را مبتلا مي‌کند. بيماري اغلب در گره‌هاي لنفاوي آغاز مي‌شود اما ممکن است به ساير بافت‌ها (مانند مغزاستخوان، کبد و طحال) هم گسترش يابد.

نتايج دو مطالعه جديد که به تازگي منتشر شده، پيشنهاد مي‌کنند نوعي از باکتري روده که در دهان يافت مي‌شود ممکن است بروز سرطان کولورکتال را بوسيله نفوذ بر پاسخ ايمني و تبديل آنها به ژن‌هاي سرطان تحريک کند. محققان معتقدند که يافته‌هاي آنها شايد راهي جديد باشد براي ارتقاي روش‌هاي تشخيصي، پيشگيرانه و درمان به موقع سرطان کولورکتال. امروزه شواهدي در دست است که عدم تعادل ميان باکتري‌هاي «خوب» و «بد» روده مي‌تواند باعث بروز سرطان کولورکتال شود. دو مطالعه اخير روي نوعي باکتري به‌نام «فوزوباکتريا» و خصوصا گونه nucleatun آن تمرکز داشته است. به عبارتي فوزوباکتريومي که در دهان يافت شده، به ميزان فراواني در بافت به دست آمده از بيماران مبتلا به سرطان کولورکتال نيز وجود داشته است. البته هنوز مشخص نيست که آيا اين نوع باکتري رشد سلول‌هاي توموري را تحريک مي‌کند و اگر اين‌طور است، اين کار چگونه انجام مي‌شود. در مطالعه اول، محققان «فوزوباکتريا» را در توده‌هاي خوش‌خيم يافتند که در طول زمان بدخيم خواهند شد. اين ممکن است پيشنهاد کننده اين مطلب باشد که آنها در تشکيل مراحل اوليه تومور نقش داشته باشند.

يک شرکت فعال در زمينه توليد محصولات مونوکلونال آنتي بادي، براي درمان سرطان و بيماري‌هاي اتوايميون اعلام کرده ترکيب اپراتوزوماب (Epratuzumab) و ريتوکسيماب (Rituximab) به عنوان خط اول درمان مبتلايان به لنفوم فوليکولار، اثربخشي مطلوبي دارد و پيشرفت بيماري را کند مي‌کند. در 59 بيمار تحت بررسي در اين مطالعه که تمام دوره‌هاي درماني را طي کرده بودند، پاسخدهي کامل به اين دارو 88 درصد تخمين زده شد. از ميان آنها 25 بيمار (42درصد) پاسخدهي درماني کامل و 27درصد (45درصد) پاسخدهي درماني نسبي داشتند و در 6 بيمار (10درصد) بيماري تحت کنترل درآمد.
طول مدت بدون پيشرفت بيماري در اين بيماران، 3 سال و نيم بود و طي 3 سال، بيماري 60 درصد از بيماران خاموش باقي ماند. اپراتوزوماب، آنتي‌بادي انساني ضد CD22 است که اثربخشي خوبي در مونوتراپي موارد عود لنفوم فوليکولار دارد. هرچند ترکيب درماني ريتوکسيماب با شيمي‌درماني، شانس بقاي بيماراني که قبلا تحت درمان قرار نگرفته بودند را بهبود مي‌بخشد، بسياري از بيماران نمي‌توانند يا نمي‌خواهند شيمي‌درماني را تحمل کنند.
تعداد 60 بيمار به‌طور هفتگي 360 ميلي‌گرم بر مترمربع از سطح بدن اپراتوزوماب را همراه 375 ميلي‌گرم بر مترمربع از سطح بدن ريتوکسيماب، براي 4 دوز اينداکشن دريافت کردند. اين ترکيب در هفته‌هاي 12، 20، 28 و 36 (در مجموع 8 دوز) طي 9 ماه ادامه يافت. درمان در گروه تحت کنترل به‌خوبي تحمل شد و ميزان بروز عوارض نزديک به بيماراني بود که ريتوکسيماب را به تنهايي مصرف کرده بودند. يکي از بيماران با وجود اينکه تمام دوره‌هاي درماني را گذرانده بود قبل از ارزيابي ميزان پاسخدهي درماني به دليل عفونت باکتريال فوت شد. به گفته دکتر سينتيا ساليوان، سرپرست تحقيق، اثربخشي اپراتوزوماب در ترکيب با ريتوکسيماب در بيماراني که قبلا هيچ درماني دريافت نکرده بودند قابل‌توجه بود. آنتي‌بادي ضد CD22، در يک مطالعه فاز 3 در بزرگسالان و کودکان مبتلا به لوسمي لنفوبلاستيک حاد بررسي خواهد شد.

اخيرا مطالعه‌اي نشان داده مبتلايان به گليوبلاستوما که پس از تاييد بواسيزوماب (Bevacizumab) توسط FDA در سال 2010 فوت کرده‌اند، طول عمر بيشتري در مقايسه با بيماران فوت‌شده در اثر اين بيماري در سال 2008 ميلادي داشته‌اند. ترديدهاي زيادي در زمينه اثربخشي بواسيزوماب در درمان مبتلايان به گليوبلاستوما وجود داشته است. مطالعه نشان داده در نظر گرفتن بواسيزوماب در رژيم‌هاي درماني، شانس بقاي بيماران را افزايش مي‌دهد. محققان نتايج به دست آمده از مطالعه روي 5607 بيمار بزرگسال مراجعه‌کننده به مرکز ملي سرطان آمريکا را قبل و بعد از تاييد بواسيزوماب براي درمان گبيوبلاستوما در سال 2009 ميلادي بررسي کردند. از مجموع اين بيماران، 1715 نفر در سال 2066، 1924 نفر در سال 2008 و 1968 نفر در سال 2010 ميلادي فوت کردند. نکته قابل ذکر اينکه تفاوت زيادي ميان آمارهاي 2008 و 2010 ميلادي وجود دارد. محققان چنين استدلال مي‌کنند اضافه?شدن بواسيزوماب در رژيم درماني گليوبلاستوما، تاثير آشکاري در افزايش شانس بقاي بيماران داشته است. گليوبلاستوما بدخيمي‌اي است که به سرعت گسترده مي‌شود و بسيار مهاجم است. اين بدخيمي 22 درصد تمام موارد ابتلا به سرطان مغز را شامل مي‌شود.

محققان مرکز سرطان دانشگاه هاوایی دریافتند: زنانی که از میوه‌های نارنجی و زرد و سبزیجات بیشتری استفاده می‌کنند، خطر ابتلا به سرطان مثانه را در خود کاهش می‌دهند. دکتر «پارک» و تیمش در این تحقیقات دریافتند: خطر ابتلا به سرطان به میزان 52 درصد در زنانی که از میوه‌های نارنجی و زرد استفاده می‌کنند نسبت به سایر زنان کاهش می‌یابد. همچنین احتمال خطر ابتلا به سرطان مثانه در زنانی که از ویتامین‌های A, C, E استفاده می‌کنند، کاهش می‌یابد.
یافته‌های این تحقیق همچنین نشان داد: استفاده از میوه و سبزیجات در خطر ابتلا به سرطان مثانه در مردان اثری ندارد. نویسنده این تحقیقات در این باره توضیح می‌دهد که میوه و سبزیجات به طور گسترده‌ای برای اثرات احتمالی خود در کاهش خطر ابتلا به سرطان‌ها همچون سرطان مثانه مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
میوه‌ها و سبزیجات، حاوی مواد مغذی، مواد گیاهی و همچنین آنتی اکسیدان‌ها هستند که از ابتلا به سرطان محافظت می‌کنند. سرطان مثانه در هر سنی اتفاق می‌افتد، اما معمولا در میان بزرگسالان رایج است و اگر زودتر تشخیص داده شود قابل درمان است. بر اساس گزارش موسسه ملی سرطان امریکا، سالیانه بیش از 70 هزار نفر به سرطان مثانه مبتلا می‌شوند و از این بین 15 هزار نفر جان خود را از دست می‌دهند.

دانشمندان آمریکایی آزمایش جدیدی برای غربالگری سرطان تخمدان ابداع کرده‌اند که می‌تواند این بیماری را در مراحل اولیه نشان دهد. در صورت تائید این شیوه در کارآزمایی‌های بالینی، می‌توان از آن به عنوان یک آزمایش غربالگری معمول در زنان استفاده کرد. در این پژوهش دانشمندان در طول یک دوره 11 ساله این شیوه را بر روی بیش از 4000 زن آزمایش کردند. این زنان سالانه آزمایش خون داده و دانشمندان سطوح پروتئین CA-125 را که توسط اکثر تومورهای تخمدان تولید شده، ثبت می‌کردند. در این مرحله زنانی که افزایش ناگهانی در سطوح این پروتئین را نشان داده بودند، به دکتر زنان برای اجرای یک سونوگرافی ارجاع داده می‌شدند.
بر اساس نتایج سونوگرافیها، 10 زن در طول این پژوهش تحت عمل جراحی قرار گرفتند. پژوهشها نشان داد که چهار زن از سرطان تخمدان در مراحل اولیه و پنج زن دارای تومورهای خوش خیم یا پتانسیل کم بدخیمی بودند. همچنین یکی از این زنان به سرطان مخاط رحم مبتلا بود. این پژوهش نشان داد که سازوکار آزمایش از دقت 99.9 درصد برخوردار بود، بدین معنی که تنها 0.1 درصد از بیماران غیرمبتلا به سرطان به اشتباه به عنوان مبتلا شناسایی شده بودند.
علیرغم پیشرفتها در درمان، سرطان تخمدان هنوز یک بیماری بسیار مهلک باقی مانده چرا که بیشتر مبتلایان معمولا در مراحل پایانی از ابتلا به آن باخبر می‌شوند. هنگامی که این بیماری در مراحل اولیه شناسایی شده بود، 75 تا 90 درصد بیماران برای حداقل پنج سال زنده مانده بودند.
در حال حاضر هیچ آزمایش غربالگری تعیین شده‌ای برای سرطان تخمدان وجود ندارد. برای مفید بودن یک آزمایش غربالگری سرطان، باید فرآیند بقدری حساس باشد که بتواند نشانگرهای بیماری را پیش از ظهور علائم شناسایی کند. همچنین این آزمایش باید به اندازه کافی دقیق باشد تا به اشتباه وجود سرطان را در افراد غیرمبتلا نشان ندهد. سازوکار جدید به بررسی تغییرات سطوح پروتئین CA-125 در زنان پرداخته و همچنین سن را لحاظ می‌کند. محققان منتظر نتایج یک پژوهش بزرگتر و تصادفی‌تر هستند که در حال حاضر در بریتانیا با استفاده از این سازوکار غربالگری در حال انجام است. نتایج این کارآزمایی قرار است تا سال 2015 منتشر شود. این پژوهش در مجله Cancer منتشر شده است.

محققان با استفاده از دوکسوروبیسین، نانوذرات مغناطیسی و نانوفیبر موفق به ساخت دارویی شدند که تاثیر آن دو برابر بیشتر از زمانی است دوکسوروبیسین به تنهایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تلاش‌های متعددی برای ساخت داروی ضد سرطان با اثربخشی بالا و عوارض کم صورت گرفته است. اخیرا روش تازه‌ای برای مبارزه با سرطان ارائه شده است که در آن ماده شیمیایی ضد سرطان با نانوذرات مغناطیسی ترکیب شده و درون یک پلیمر قرار داده می‌شود. 
با این کار اثرات دارو دو برابر شده، در حالی که اثرات جانبی آن به شدت کاهش می‌یابد. این داروی جدید مبتنی بر یک نانوفیبر پلیمری هوشمند است که قادر به پاسخ‌دهی در برابر محرک خارجی است. از آنجایی که ابعاد این دارو بسیار کوچک است، بنابراین نسبت به محرک‌های خارجی بسیار حساس است. از سوی دیگر با وجود کوچک بودن می‌توان به سادگی آن را دستکاری کرد. پژوهشگران ژاپنی مرکز بین‌المللی نانومعماری مواد (مانا) در این دارو از نانوذرات مغناطیسی استفاده کردند، نانوذراتی که از خواص تاثیرپذیری گرمایی برخوردار است. برای ساخت این دارو دوکسوروبیسین (ماده شیمیایی کشنده سلول‌های سرطانی) به درون نانوفیبرها تزریق می‌شود.
از آنجایی که رهایش این ماده از نانوفیبرها به صورت کنترل شده انجام می‌شود، اثربخشی دارو بیشتر خواهد شد. درون این دارو نانوذرات مغناطیسی نیز وجود دارد که در اثر اعمال میدان مغناطیسی گرم می‌شوند، این گرما نیز عامل ثانویه در از بین بردن سلول‌های سرطانی است. چنین اثرات گرمایی می‌تواند روی عملکرد دوکسوروبیسین اثر گذاشته، به طوری که کارایی این دارو را بهبود دهد. یکی از چالش‌های داروسازان برای استفاده از نانوذرات این است که نانوذرات روی عملکرد میتوکندری سلول تاثیر منفی داشته و همچنین به دی‌ان‌ای نیز آسیب می‌رسانند. در طراحی این دارو مشکل مذکور به این نحو حل شده که نانوذرات و دارو درون نانوفیبر قرار داده شده است.
برای تولید نانوفیبر، از محلول پلیمری پلی NIPAAm- co -HMAAm استفاده شده که درون این محلول نانوذرات مغناطیسی و دوکسوروبیسین قرار دارد. مکانیسم عمل دارو به این شکل است که با اعمال میدان مغناطیسی، نانوذرات گرم شده و موجب تغییر شکل نانوفیبر می‌شوند که این کار موجب رهاسازی دارو می‌شود.
نتایج تست این دارو نشان می‌دهد که اثرات آن بسیار بهتر از زمانی است که دوکسوروبیسین به تنهایی مورد استفاده قرار می‌گیرد که دلیل این امر تاثیر دوکسوروبیسین و عملیات حرارتی روی سلول‌های سرطانی است. این راهبرد جدید نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از ترکیب دو عامل مختلف (ماده شیمیایی و گرما) برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده کرد. این کار تنها با اعمال میدان مغناطیسی انجام می‌شود.

جهش ژنتیکی منجر به موی قرمز و پوست بور موجب افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست در افراد با موهای قرمز می‌شود. بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده، جهش ژن MC1R موجب ایجاد موی قرمز شده و پوست بور نیز خطر ابتلا به سرطان پوست را در زمان قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش (UV) افزایش می‌دهد. محققان اظهار کردند: این نتایج علت افزایش خطر ابتلا به سرطان ملانوم (سرطان مهلک پوست) را شرح می‌دهد. یکی از محققان این پژوهش از مرکز پزشکی بوستون اظهار کرد: نتایج تحقیق ما علل مکانیسم مولکولی جهش ژن MC1R و آسیب سلول‌های پوست در برابر اشعه UV در افراد با موهای قرمز را در مقابل افراد با پوست تیره ارائه می‌دهد.
بررسی‌های انجام شده بر روی موش‌ها و سلول‌های آزمایشی نشان داد: ژن جهش نیافته MC1R به‌ طور معمول به ژن PTEN متصل می‌شود که از تغییرات مولکولی که موجب گسترش سرطان می‌شود حفاظت می‌کند، اما زمانی که MC1R در افراد با موهای قرمزجهش می‌یابد، دیگر به PTEN متصل نیست، در نتیجه بعد از قرار گرفتن در معرض اشعه UV به میزان زیادی از بین می‌رود و رشد سلول‌های رنگدانه (ملانوسیت‌ها) افزایش می‌یابد که نتیجه آن سرطان است. با وجود این به دلیل آزمایش بر روی موش‌ها و سلول‌های آزمایشی به تحقیقات بیشتری در مورد این مکانیسم بر روی انسان نیاز است. نتایج این تحقیق در نشریه Molecular Cell منتشر شده است.

محققان با قراردادن آنتی‌بادی‌های ضد سرطان درون یک نانوذره زیست‌سازگار، نه تنها موفق به از بین بردن تومورها شدند، بلکه احتمال بازگشت سرطان را نیز به حداقل رساندند. هرسپتین و کامپتوتسین دو عامل ضد سرطان بسیار قوی هستند که می‌توانند در درمان سرطان بسیار اثربخش باشند. هرسپتین یک آنتی‌بادی برای هدف قرار دادن فاکتور رشد در سرطان سینه است، بیمارانی که این آنتی‌بادی را دریافت می‌کنند، برای مدتی رشد تومور در آنها کند می‌شود، ولی بعد از مدتی تومور به رشد عادی خود ادامه می‌دهد که دلیل این امر مقاومت تومور به این آنتی‌بادی است. برای حل این مشکل یک تیم تحقیقاتی از موسسه فناوری کالیفرنیا به رهبری «مارک دیویس» سیستم جدیدی ارائه کردند که در آن اثربخشی داروی ضد سرطان سینه با استفاده از فناوری‌ نانو بهبود پیدا می‌کند. این که از نانوذرات برای تولید داروی ضد سرطان استفاده شود چیز جدیدی نیست، آنچه که این گروه برای اولین بار ارائه کردند این است که یک آنتی‌بادی منفرد به یک نانوذره متصل می‌شود و هر دوی آنها به عنوان یک داروی ضد سرطان عمل می‌کنند. 
برای ساخت این دارو،کامپتوتسین غیرمحلول در آب به یک زیست‌پلیمر طبیعی موسوم به موسین متصل می‌شود. در کنار این زیست‌پلیمر، پلیمر زیست‌سازگار دیگر به ناوم پلی‌اتیلن گلیکول نیز قرار داده می‌شود. کامپتوتسین به همراه موسین و پلی‌اتیلن گلیکول خودآرایی داده و یک نانوذره متراکم ایجاد می‌کند که به راحتی در آب حل شده و می‌تواند در سیالات زیستی نظیر خون نیز حل شود. به این نانوذره یک مولکول هرسپتین نیز اضافه شده تا داروی نهایی ساخته شود.
در پژوهش‌های قبلی، این گروه نشان داده بودند که تومورهای سرطان سینه به راحتی به نانوذرات حاوی هرسپتین متصل می‌شوند. بر اساس این نتایج، این گروه تحقیقاتی به بررسی رشد سرطان سینه در موش‌ها پرداختند و مقاومت تومورهای سرطان سینه را به کامپتوتسین مورد ارزیابی قرار دادند. در این پژوهش، محققان بیشینه مقدار دوز نانوذرات کامپتوتسین فاقد هرسپتین را بدست آوردند، دوزی که موجب کاهش 15 درصد وزن موش نشود. در قدم بعد محققان به بررسی این نانوذرات به همراه هرسپتین با دوز 10 درصد بیشینه بدست آمده پرداختند. نتایج، بسیار شگفت‌انگیز بود. تمام موش‌ها 9 روز بعد از اولین تزریق کاملا عاری از تومور بودند. همچنین بعد از شش هفته هنوز هیچ اثری از بازگشت تومور در بیماران دیده نشده بود.

داروی ‏NBTXR3‎‏ که برای درمان سرطان دهان و گردن به دو روش تزریق وریدی و توموری وارد بدن بیمار می‌شود، از سوی سازمان پزشکی فرانسه مجوز تست بالینی دریافت کرد. شرکت فرانسوی ‏nanobiotix‏ که در زمینه ارائه راهبردهای مبارزه با سرطان پیشرو فعالیت می‌کند، اعلام کرده که داروی جدید ‏این شرکت موسوم به ‏NBTXR3‎‏ از سوی سازمان پزشکی فرانسه مجوز انجام تست‌های بالینی را دریافت کرده است. ‏با این مجوز، امکان تست‌های بالینی روی بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته دهان و گردن در موسسه کیوری پاریس فراهم ‏می‌شود. این موسسه یکی از مراکز پیشرو در درمان سرطان است و این مجوز قدمی دیگر به سوی تجاری‌سازی این دارو ‏برای درمان تومورهای بدخیم محسوب می‌شود.‎
این تست‌ها فاز اول بررسی بالینی دارو محسوب می‌شود که طی آن بیماران از پیش انتخاب شد‌ه‌اند (نه به صورت تصادفی، ‏بلکه با مشخصات ویژه‌ای) و هدف بررسی ایمنی دارو و قدرت پذیرش آن از سوی بیماران است. این دارو به صورت ‏تزریق وریدی یا به صورت تزریق داخل تومور انجام می‌شود که سیستم رادیودرمانی بسیار دقیقی نیز به صورت موازی با ‏آن انجام می‌شود. بیماران مورد نظر کسانی هستند که دچار سرطان بدخیم دهان یا گردن بوده که در میان آنها، هم افراد ‏مسن و هم جوان وجود دارند. مقرر است تا این بیماران به دو گروه مختلف تقسیم شوند که به یک گروه تزریق وریدی ‏و به گروه دیگر تزریق مستقیم به درون تومور انجام شود. مقدار دوز مناسب برای کار نیز در حین تست بدست می‌آید.‏ دومین هدف از این تست‌ها آن است که میزان پاسخ‌دهی تومور به دارو و نرخ پاسخ‌دهی کل به این دارو توسط ام آر ‏آی مشخص شود. در این آزمون‌ها قرار است هر دو روش تزریق وریدی و توموری که توسط رادیودرمانی هدایت ‏می‌شوند، مورد ارزیابی قرار گیرند. برای هر روش 24 بیمار در نظر گرفته شده است که در مجموع 48 بیمار در این آزمون ‏شرکت می‌کنند.‏
سرطان دهان و گردن نوعی از سرطان‌ است که در دهان، بینی، سینوس‌ها و بخش‌های بالایی لب تشکیل می‌شود. این ‏نوع از سرطان، در صورت تشخیص زودهنگام قابل درمان است. در حال حاضر دو روش جراحی و رادیودرمانی از ‏روش‌های رایج برای درمان این بیماری محسوب می‌شوند. جراحی معمولا موجب مشکلاتی در ظاهر و یا عملکرد آنها ‏نظیر تنفس و صحبت کردن می‌شود. این دارو بدون تاثیر در این عملکردها موجب بهبود بیمار می‌شود.‏

محققان مرکز سرطان Moffitt در حال بررسی یک رنگ تزریقی موسوم به PV-10 هستند که می‌تواند تومورها را کوچک کرده و انتشار سرطان را کاهش دهد. این رنگ یک محلول ساخته شده از رنگ محلول در آب «رز بنگال» بوده که معمولا برای رنگ کردن سلولهای آسیب‌دیده در چشم مورد استفاده است. کارآزمایی‌های بالینی اولیه نشان داده که PV-10 می‌تواند واکنش ایمنی به تومورهای ملانوما و همچنین جریان خون را ارتقا بخشد. به گفته محققان، درمانهای تزریقی مافاوتی برای ملانوما در 40 سال گذشته انجام شده اما تعداد کمی از آنها نتایج امیدوارکننده مشابه این رنگ را نمایش داده‌اند.
در پژوهش اولیه، محققان یک دوز از PV-10 را به موشهای مبتلا به ملانوما تزریق کردند. نتیجه نشانگر کاهش چشمگیر در ضایعات سرطان پوست و همچنین کاهش اندازه در تومورهای ملانوما بود که در ریه‌ها گسترش یافته بودند. به گفته محققان، این محلول واکنش ضد تومور سیستم ایمنی بدن را افزایش داده و ممکن است از عوامل ایمنی‌شناسی موجود امنتر باشد. نتایج این پژوهش در مجله PLOS ONE منتشر شده است.

پژوهشی جدید نشان می‌دهد سابقه خانوادگی سرطان می‌تواند خطر پیشرفت همه انواع سرطان‌ها را در میان اعضای دیگر خانواده و نسل‌های بعد افزایش دهد. این مطالعه که بر روی 22 هزار نفر در کشورهای ایتالیا و سوئیس انجام شد نشان داد به ازای هر 13 بیماری که از سرطان رنج می‌برند، بستگان نزدیک آنها نیز در خطر ابتلا به همان بیماری قرار دارند.
در این مطالعه دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول که 12 هزار نفر را شامل می‌شدند مبتلا به سرطان در بخش‌های مختلف بدن بودند و گروه دوم که 11 هزار نفر بودند هیچ گونه بیماری نداشتند. بررسی سابقه خانوادگی این بیماران نشان داد یک رابطه بین ژنتیک و بیماری، به خصوص در بستگان درجه اول مانند والدین، برادر و خواهر و بچه‌ها وجود دارد. دکتر «ایوا نگری» از پژوهشکده پزشکی در میلان ایتالیا در این باره گفت: اگر شما در بستگان خود بیمار مبتلا به سرطان دارید، خطر ابتلا به همان نوع سرطان در شما افزایش می‌یابد. یکی دیگر از پژوهشگران در این باره اظهار کرد: ما نمی‌توانیم جایی را که ژن‌هایمان را از آنجا می‌گیریم کنترل کنیم، اما چیزی که ما می‌توانیم کنترل کنیم عوامل خطرساز است. کارشناسان تاکید می‌کنند که رژیم غذایی سالم، سبک زندگی پرتحرک و اجتناب از مشروبات الکلی و سیگار می‌تواند نقشی حیاتی را در پیشگیری از سرطان به همان اندازه که ژنتیک در ابتلا به سرطان نقش دارد بازی کند.

دانشمندان استرالیایی برای نخستین بار کلاس جدیدی دارویی را توسعه داده‌اند که با هدف قرار دادن ساختار سلول سرطانی، مسیر را برای روش های درمانی جدید سرطان بویژه در کودکان هموار می‌کند. دکتر «جاستین اشتن» از محققان موسسه علوم پزشکی استرالیا تأکید می‌کند: حمله به ساختار سلول سرطانی یکی از اهداف اصلی محققان برای مقابله با سرطان محسوب می‌شود، اما تاکنون نتیجه مطلوبی برای توسعه روش درمانی موثر با این روش توسعه نیافته است، چراکه بلوک‌های سازنده ساختار سلول سرطانی در ساخت قلب و عضله نیز استفاده می‌شوند. اما محققان دانشگاه نیوساوت ولز (UNSW)‌ بلوک های سازنده دیگری را به نام پروتئین تروپومیوزین (tropomyosin) شناسایی کردند که بطور کلی از نمونه‌های موجود در قلب و عضله متمایز بوده و می‌تواند بصورت ایمن مورد هدف قرار بگیرد.
کلاس جدید دارویی که توسط محققان استرالیایی توسعه یافته است، باعث متلاشی شدن سریع ساختار سلول سرطانی می شود. روش درمانی با کمک کلاس جدید دارویی برای دو نوع سرطان در مدل حیوانی شامل نوروبلاستوم (سرطان شایع در کودکان) و سرطان پوست دارای اثربخشی است. پروفسور «پیتر گانینگ» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: این کلاس دارویی می تواند منجر به توسعه روش های جدید شیمی درمانی شود که از نتایج مطلوب تر در مقابله با سرطان های مقاوم به درمان بویژه در کودکان برخوردار بوده و در دراز مدت عوارض جانبی کمتری برجای می گذارد. نتایج این مطالعه در مجله Cancer Research منتشر شده است.