پزشکی بالینی

سازمان غذا و داروي آمريکا، اخيرا ژيلوتريف(Gilotrif) با نام تجاري آفاتينيب (afatinib) را براي درمان مبتلايان به مرحله متاستاتيک بدخيمي‌غيرسلول کوچک ريه- که تومور آنها موتاسيون‌هاي ژني مربوط به انواع خاصي از گيرنده فاکتور رشد اپيدرمال را نشان داده- مورد تاييد قرار داده است. بدخيمي‌ ريه علت اصلي مرگ مرتبط با سرطان ميان مردان و زنان است. براساس آمار اعلام‌شده از سوي انستيتو ملي سرطان آمريکا، در سال ميلادي جاري براي حدود 228 هزار و 190 نفر از مردم اين کشور تشخيص بدخيمي‌ ريه گذاشته و 159 هزار و 480 مورد مرگ ناشي از بدخيمي ‌ريه گزارش خواهد شد. بدخيمي ‌غيرسلول کوچک ريه، حدود 85 درصد از موارد بدخيمي‌هاي ريه را تشکيل داده و شايع‌ترين نوع سرطان ريه است. موتاسيون ژن EGFR در 10 درصد از مبتلايان به بدخيمي‌غيرسلول کوچک ريه گزارش شده است. ژيلوتريف، يک مهارکننده تيروزين کيناز است که پروتئين‌هاي مقصر در رشد سلول‌هاي سرطاني را بلوک مي‌کند. تاييد شدن اين دارو نشان مي‌دهد چگونه فهم مسيرهاي مولکولي يک بيماري به دستيابي به درمان هدفمند مي‌انجامد. ژيلوتريف دومين داروي مورد تاييد FDA در سال ميلادي جاري براي درمان مبتلايان به مرحله متاستاتيک بدخيمي‌ غيرسلول کوچک ريه با متاسيون ژني ذکر شده است. ماه مه امسال، FDA ارلوتينيب (erlotinib) با نام تجاري تارسوا (Tarceva) را به عنوان درمان خط اول مبتلايان به بدخيمي ‌غيرسلول کوچک ريه مورد تاييد قرار داده بود. اثربخشي و ايمني ژيلوتريف در يک مطالعه باليني با شرکت 345 بيمار مبتلا به مرحله متاستاتيک بدخيمي‌ غيرسلول کوچک ريه که موتاسيون EGFR داشتند، مورد بررسي قرار گرفت. شرکت‌کنندگان در مطالعه به‌طور کاملا تصادفي تحت درمان با ژيلوتريف، يا 6 مرحله شيمي‌درماني با داروهاي پمترکست و سيس‌پلاتين قرار گرفتند. شانس بقاي بدون عود بيماري در دريافت‌کنندگان ژيلوتريف، 4 ماه بيشتر از بيماران تحت درمان با رژيم شيمي‌درماني رايج بود.

محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی دریافتند زنان دچار اضافه وزن که به‌طور منظم ورزش‌های قدرتی انجام می‌دهند، خطر ابتلا به سرطان آندومتر خود را که شایع‌ترین نوع سرطان رحم است، کاهش می‌دهند. طی این پژوهش 94 هزار زن 20 ساله و بالاتر که از این تعداد نیز 900 زن به بیماری سرطان رحم مبتلا شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.
محققان دریافتند که زنان بالای 25 سال با شاخص توده بدنی بالا (BMI) که حداقل سه ساعت در هفته ورزش‌های قدرتی مانند سریع دویدن و شنا کردن که تقریبا آن‌ها را از نفس می‌انداخت، انجام می‌دادند خطر ابتلا به بیماری سرطان رحم خود را در مقایسه با زنان دیگر که (BMI) مشابهی داشته ولی نیم ساعت یا کمتر از آن ورزش انجام می‌دادند، کاهش دادند. این نتایج با دنبال کردن برنامه ورزشی این زنان طی 12 سال به دست آمد که از تعداد کل شرکت‌کنندگان در این تحقیق، 976 زن با میانگین سن 67 به سرطان رحم مبتلا شده بودند. به گفته دکتر "کریستینا دیلی کان رایت" سرپرست این پژوهش، نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که می‌توان با انجام ورزش‌های قدرتی، سبک زندگی را برای کاهش خطر سرطان رحم در زنان دچار اضافه وزن و چاق تغییر داد.
سارا هیمون رییس مرکز تحقیقات سرطان انگلستان نیز درباره این تحقیق می‌گوید: در کل می‌توان ادعا کرد که ورزش کردن و داشتن فعالیت بدنی و همچنین رژیم غذایی متعادل سالم به همراه مصرف میوه، سبزیجات و فیبر، قطع مصرف الکل، گوشت قرمز و فرآوری شده، چربی اشباع و نمک را برای داشتن وزنی سالم دنبال کرد. اما باید در نظر داشت که اگر شما دچار اضافه وزن مفرط بوده و تا به حال ورزش‌های قدرتی انجام نداده‌اید، قبل از انجام هر کاری با پزشک خود مشورت کنید. علاوه براین، تضمین "ضد سرطانی" بودن این نتایج وجود ندارد بلکه تنها پشتوانه‌ای برای کاهش خطرهای احتمالی خواهد بود. این پژوهش در مجله "British Journal of Cancertoday" منتشر شده است.

نتايج يک مطالعه چندمرکزي نشان مي‌دهد که يک تست خوني که ايزوفرم 2proPSA از آنتي‌ژن اختصاصي پروستات را مشخص کند، ممکن است روشي براي کاهش تعداد بيوپسي‌هاي غيرلازم پروستات باشد. با استفاده از سطح 27 از «شاخص سلامت پروستات»، به‌عنوان يک حد آستانه براي انتخاب مردان مبتلا به سرطان پروستات، مي‌توان بيوپسي‌هاي غيرضروري را تا 26 درصد در مرداني که سطح PSA آنها بين 4 تا 10 نانوگرم در ميلي‌ليتر است، کاهش داد. اين شاخص توانايي تشخيص سرطان پروستات مهاجم را با درنظر گرفتن ميزان منفي کاذب قابل قبول، داراست. «شاخص سلامت پروستات» که در سال 2012 توسط اداره کل غذا و داروي آمريکا تاييديه گرفته، يک تست خوني ساده و غيرتهاجمي است که 5/2 برابر بيشتر از PSA براي تشخيص سرطان پروستات در بيماراني که ميزان PSA آنها 4 تا 10 نانوگرم در ميلي‌ليتر است، اختصاصي است و تعداد بيوپسي‌هاي غيرضروري پروستات را نيز کاهش مي‌دهد.

پژوهشگران اروپایی طی تحقیقاتی هشدار می‌دهند که آلودگی هوا، خصوصا آلودگی ناشی از سوخت اتومبیل‌ها در ترافیک، به‌طور چشمگیری خطر پیشرفت سرطان ریه و سکته‌ی قلبی را در افراد افزایش می‌دهد. در این تحقیق یک تیم بین المللی، 36 مطالعه را با اطلاعات هزاران بیمار در 12 کشور اروپایی، آمریکا و چین بررسی کردند.
در این مطالعه که بر روی 300 هزار نفر در یک دوره‌ی 13 ساله انجام شد، مشخص شد افرادی که در مناطق پرترافیک زندگی می‌کنند، بیشتر در معرض خطر پیشرفت سرطان ریه و سکته‌ی قلبی قرار دارند. در بیمارانی که در معرض سکته‌ی قلبی قرار داشتند، آلودگی موجب ضعف عضلات قلب و به تبع آن کاهش پمپاژ خون به نقاط مختلف بدن می‌شد که این موضوع ارتباط مستقیم با سکته‌ی قلبی داشت.
خطر بزرگتری که افراد را تهدید می‌کند، قرار گرفتن زیاد در معرض آلودگی‌های گازی مانند دی اکسید کربن، دی اکسید گوگرد و دیگر آلاینده‌های گازی است که می‌توانند در ریه‌ها رسوب کرده و از آنجا به جریان خون راه یابند. طبق مطالعات سازمان جهانی سلامت، آلودگی هوا در شهرها سالانه یک میلیون و 300 هزار نفر را در سراسر جهان به کام مرگ می‌کشد.

محققان دانشگاه ایلینویز آمریکا دریافتند: مصرف مادام‌العمر «جنیستین» (ترکیبی فعال در غذاهای سویادار) با سرکوب سیگنال‌های تسریع بخش رشد سلول، پولیپ و نهایتا تومورهای بدخیم، روده بزرگ را در برابر سرطان محافظت می‌کند. پروفسور «هانگ شن» درباره این تحقیق می‌گوید: طی این پژوهش دریافتیم تغییراتی در بیان سه ژنی که مسؤول کنترل سیگنال دهی در روده بزرگ هستند، رخ داده است. در 90 درصد بیماران سرطانی، سیگنال رسان افزایش رشد سلول، همواره روشن است و در نتیجه باعث رشد غیرقابل کنترل و سرطانی شدن سلول‌ها می‌شود. این تحقیق نشان می‌دهد که سیگنال دهی نا بجای "Wnt" طی گسترش سرطان روده می‌تواند با رژیم سویادار کنترل شود. خبر خوب این تحقیق این است که رژیم غنی از «جنیستین» سویا می‌تواند چنین سیگنال رسانی‌هایی را از طریق تغییرات اپی ژنتیک بر مناطق تنظیمی ژن‌های مرتبط سرکوب کند.
طی این تحقیق، مصرف مستمر «جنیستین» -ایزوفلاون سویا- تعداد آسیب‌های پیش سرطانی را در روده موش‌هایی که در معرض مواد سرطانی بودند تا 40 درصد کاهش داده و سیگنال دهی "Wnt" را نیز به حد طبیعی رسانده است. به گفته «شن» نتایج نشان می‌دهد: سرطان روده بزرگ یک بیماری اپی‌ژنتیک است که می‌توان با استفاده از عوامل محیطی و رژیم غذایی بر فعال و غیر فعال بودن ژن‌ها تاثیر گذاشته و در نتیجه بیان ژن‌ها و حساسیت این بیماری را تغییر داد. 
پیش از این مشاهده شده بود مهاجران آسیایی که به کشورهای غربی وارد می‌شوند، به علت اینکه از رژیم پیشین خود که معمولا مبتنی بر منابع سویایی است، دور می‌شوند در نتیجه بیشتر به سرطان روده بزرگ مبتلا می‌شوند. پژوهشگران می‌گویند در ابتلا به سرطان روده بزرگ این فقط پیشینه خانوادگی نیست که مهم است، بلکه انتخاب‌های غذایی، رویارویی با سموم محیطی و حتی سطوح استرس بر بیان ژن‌های مرتبط تاثیرگذار است.

نتایج پژوهش‌های اخیر محققان دانشگاه ساوث‌همپتون نشان می‌دهد که می‌توان از نانوذرات حاوی پوشش پپتیدی برای رشد یا ممانعت از رشد رگ‌های خونی استفاده کرد.  آنژیوژنزیس نام فرآیندی است که طی آن، رگ‌های خونی در سراسر بدن تشکیل می‌شوند. این فرآیند برای بدن ضروری است و نقش مهمی در التیام زخم‌ها، بارداری و درمان برخی بیماری‌ها ایفا می‌کند. این فرآیند در رشد و نمو سلول‌های سرطانی مهم است. 
فرآیند آنژیوژنزیس زمانی آغاز می‌شود که یک مولکول ویژه به گیرنده‌های موجود در سطح سلول‌های خارجی بچسبد. این فعال‌سازی موجب تکثیر سلول‌ها شده و در نهایت رگ‌های جدیدی را پدید می‌آورد. برای تشکیل‌ رگ‌ها، به سیگنال‌هایی نیاز است و در مواقعی نیز سیگنال‌های دیگری برای متوقف شدن فرآیند تشکیل رگ لازم است. داروهای فعلی برای کوتاه مدت جواب می‌دهند و از سوی دیگر مقدار دوز مصرفی بالایی دارند، بنابراین اثرات سمی روی بدن خواهند داشت.
اخیرا پژوهشگران موفق به ارائه ساختاری شدند که قادر به حمل این داروها است. این ساختار، از نانوذرات تشکیل شده که روی سطح آنها عواملی قرار داده شده است که قادر به شناسایی سلول‌های هدف هستند. این گروه تحقیقاتی، نانوذرات عامل‌دار را که با استفاده از رشته‌های پپتیدی پوشش‌ داده شده، برای ممانعت از رشد رگ‌ها مورد آزمایش قرار دادند. این گروه سه نوع پپتید مختلف را مورد آزمایش قرار دادند: اولین پپتید، p1، به گیرنده‌های فاکتور رشد می‌چسبند و فرآیند تشکیل رگ را تسریع می‌کند. پپتید سوم به گیرنده‌های نوروفیلین چسبیده و تشکیل رگ‌های خونی را متوقف می‌کند و پپتید دوم نیز به عنوان کنترل، وارد سلول می‌شود و به هیچ گیرنده‌ای متصل نمی‌شود.
نتایج نشان داد که پپتید اول به سرعت موجب افزایش تشکیل رگ‌های خونی می‌شود در حالی که پپتید سوم مانع از تشکیل این رگ‌ها می‌شود. محققان معتقدند که از نانوذرات حاوی پپتید اول می‌توان برای التیام زخم‌ها استفاده کرد در حالی که نانوذرات حاوی پپتید سوم موجب کُند شدن رشد سلول‌های سرطانی می‌شود. این که می‌توان تشکیل رگ را در سلول‌های سرطانی کنترل کرد، یک گام بسیار بزرگ در مسیر درمان سرطان است. در حال حاضر دانشمندان به این موضوع می‌اندیشند که تشکیل رگ‌ها را در سلول‌های سرطانی به طور کامل متوقف کنند. این گروه در حال کار روی این موضوع هستند. نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای در نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است.

این سمپوزیوم در تاریخ ۱۱ مهر ۱۳۹۲ توسط مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بیمارستان شهدای تجریش تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل درمان بیهوده از دیدگاه اخلاق پزشکی، چگونگی ارائه خبر بد به بیماران و خانواده های آنها، آتانازی و چالش های اخلاقی آن، تصمیم سازی اخلاقی در مراقبت های پایان حیات، اخلاق درمراقبت از بیماران ترمینال و چالش های اخلاقی آن می باشد.

اطلاعات بیشتر

محققان استراليايي به تكنولوژي جديدي دست يافته اند كه درمان سرطان را امن تر و موثرتر مي كند. محققان دانشگاه ولونگونگ استراليا ( UOW ) دستگاهي اختراع كرده اند كه ميزان تابش اشعه هاي راديواكتيو را هنگام شيمي درماني اندازه گيري مي كند. اين دستگاه جديد كه ( MOSkin ) نام دارد، در درمان كودكان مبتلا به سرطان كاربرد بالايي خواهد داشت. به گفته پروفسور آناتولي روزنفلد، ابداع كننده اين دستگاه، براي دو سوم ازبيماران مبتلا به سرطان كه تحت شيمي درماني قرار مي گيرند، ايمني پرتو درماني بسيار مهم است. اين محقق افزود: پرتو درماني يك نوع درمان بسيار دقيق است و تضمين كيفيت آن در طول درمان در درجه اول اهميت قرار دارد. زيرا قرار گرفتن بيش از حد در معرض تابش اشعه هاي راديواكتيو مي تواند عوارض جانبي خطرناك و مزمني نظير اريتماي پوستي به دنبال داشته باشد. به گفته اين محقق اين دستگاه مي تواند با نظارت بر ميزان اشعه تابيده شده بر روي پوست از اين عوارض پيشگيري كند.
تابش بيش از حد اشعه همچنين مي تواتد خطر ابتلا به سرطان ثانويه را نيز افزايش دهد. اين دستگاه همچنين مي تواند نگراني هاي خاص درمورد درمان كودكان سرطاني را نيز كاهش دهد. MOSkin به عنوان نمونه اوليه در درمان پرتودرماني به شمار مي آيد و در بيش از ۲۰ بيمارستان، مراكز درمان سرطان و موسسات تحقيقاتي در استراليا و خارج از اين كشور مورد استفاده قرار گرفته است. اين تكنولوژي حاصل ۱۰ سال تحقيق و پژوهش مستمر است و نتايج علمي و باليني بسيار مثبتي به همراه داشته است.

محققان چيني اعلام كردند خوردن سير خام دوبار در هفته خطر ابتلا به سرطان ريه را كاهش مي دهد. مطالعات انجام شده در چين نشان مي هد بزرگسالاني كه به طور منظم سير خام را به عنوان بخشي از رژيم غذايي خود مصرف مي كنند، ۴۴ درصد كمتر از ديگران به سرطان ريه مبتلا مي شوند. به گفته محققان سيگار كشيدن مهم ترين دليل ابتلا به سرطان ريه است و خوردن سير خام مي تواند تا ۳۰ درصد احتمال ابتلا به سرطان را حتي در افراد سيگاري كاهش دهد.
پيش از اين مطالعات نشان داده بود سير مي تواند ريه ها را در برابر شرايط مختلف محافظت كند. همچنين مي تواند خطر ابتلا به تومور روده را به يك سوم كاهش دهد. در تحقيقات اخير كه در مركز كنترل و پيشگيري از بيماري ها دراستان جيانگ سو در چين انجام شد، عادات غذايي و شيوه زندگي (ميزان مصرف سير خام و سيگاري بودن) ۱۴۲۴ بيمار مبتلا به سرطان ريه بررسي شد . شيوه زندگي اين بيماران با ۴۵۰۰ انسان سالم مقايسه شد.
نتايج اين تحقيقات كه در نشريه Cancer Prevention منتشر شده است نشان مي دهد كساني كه حداقل دو بار در هفته سير خام مي خورند، حتي اگر سيگار بكشند، كمتر از ديگران به سرطان ريه مبتلا مي شوند. محققان در مورد تاثير سير پخته هنوز ترديد دارند. نتايج اين تحقيقات حاكي از آن است كه عامل اصلي اين تاثيروجود ماده اي شيميايي به نام آليسين در سير است كه با خرد شدن حبه سير آزاد مي شود.   آنها معتقدند سير با تعديل التهاب هاي بدن به عنوان يك آنتي اكسيدان عمل مي كند و صدمات ناشي از راديكال هاي آزاد به سلول هاي بدن را كاهش مي دهد.

محققان مي گويند كه استفاده ازبعضي از داروهاي فشارخون خطر ابتلا به سرطان سينه را در زنان افزايش مي دهد. نتايج تحقيقات دانشمندان مركز تحقيقات سرطان در سياتل آمريكا نشان مي دهد زناني كه بيش از ۱۰ سال براي درمان فشار خون بالا از مسدودكننده هاي كانال كلسيم (calcium-channel blockers) استفاده مي كنند، ۲.۵ برابر بيش از كساني كه دارو مصرف نمي كنند و يا نوع ديگري از دارو را مصرف مي كنند، به سرطان سينه مبتلا مي شوند. 
محققان در اين تحقيق ۱۹۰۰ زن مبتلا به سرطان سينه و ۸۵۰ زن سالم را مورد بررسي قراردادند . محققان در اين تحقيق دريافتند ميان مصرف انواع ديگر داروهاي فشار خون مثل بتا بلاكر و ديورتيك با سرطان سينه ارتباطي وجود ندارد. در سال ۲۰۱۰، ۶۷۸ ميليون نسخه داروهاي درمان فشارخون به فروش رسيده كه از اين ميان ۹۸ ميليون نسخه از آن از نوع مسدودكننده كانال كلسيم (calcium-channel blockers) بوده است.
محققان مي گويند كه با وجودي كه اين مطالعات يك رابطه علت و معلولي بين مصرف دارو و سرطان را نشان مي دهد اما هنوز بايد روي آن كار شود و در اين زمينه تحقيقات بيشتر انجام شود. مسدودكننده هاي كانال كلسيم با كاهش حركت كلسيم به سمت سلول هاي ماهيچه اي و اتساع عروق خوني، نيروي انقباض قلب و در نتيجه ضربان قلب را كاهش مي دهند. به گفته پزشكان برخي از مبتلايان به فشار خون نمي توانند از انواع ديگر دارو استفاده كنند و بدن آن ها تنها به اين مسدودكننده ها پاسخ مي دهد. آن ها به اين بيماران توصيه مي كنند براي تغيير نوع داروي مصرفي خود حتما با پزشك مشورت كنند. دكتر كريستوفر لي متخصص اپيدمولوژي و پژوهشگر سرطان سينه در مركز تحقيقات سرطان سياتل در اين مورد گفت: درگام بعدي اين پژوهش مكانيسم هاي اصلي مسدودكننده هاي كانال كلسيم مورد بررسي قرار مي گيرد تا دليل اصلي ارتباط بين اين نوع دارو و سرطان سينه مشخص شود. نتايج اين تحقيقات در شماره اخيرنشريه American Medical Association به چاپ رسيده است.

نتايج يك مطالعه حاكي است كه زنان قد بلند بيش از زنان قد كوتاه در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار دارند. محققان با مطالعه حدود ۱۴۵ هزار زن ۵۰ تا ۷۹ ساله متوجه شدند كه به ازاي هر ۱۰ سانتي متر قد اضافه، خطر ابتلا به سرطان سينه، كولون، كليه، تخمدان، ركتوم، تيروئيد و پوست ۱۳ درصد افزايش مي‌يابد. دكتر جفري كابات اپيدميولوژيست دانشكده پزشكي آلبرت انيشتين دانشگاه يشيوا در نيويورك مي‌گويد: سرطان نتيجه يك روند مربوط به رشد است و اين منطقي است كه هورمون‌ها و ديگر عوامل دخيل در رشد، بتوانند خطر ابتلا به سرطان را افزايش دهند.
محققان در اين مطالعه ارتباط ميان قد و خطر سرطان را پس از در نظر گرفتن عوامل موثر ديگر در ابتلا به سرطان مانند سن،وزن، سطح آموزش،دخانيات، مصرف الكل و هورمون درماني، مد نظر قرار دادند.
كابات گفت: آمار ارائه شده از سوي مراكز درمان سرطان غير منتظره بود و نشان مي‌داد كه ارتباط آشكاري بين قد و ابتلا به سرطان وجود دارد.
همچنين اين مطالعه نشان داد كه در برخي از زنان بسيار قد بلند خطر ابتلا به برخي سرطان‌ها مانند كليه،ركتوم، خون و تيروئيد به صورت چشم‌گيري افزايش مي‌يابد و به ۲۳ تا ۲۹ درصد در هر ده سانتي‌متر قد اضافه مي‌رسد. با اين حال محققان خاطر نشان كردند كه اين مطالعه مشخص نمي كند كه روند افزايش خطر ابتلا به سرطان از چه قدي شروع مي شود. نتايج اين مطالعه در مجله آمريكايي Cancer Epidemiology منتشر شد است. 

پژوهشگران دانشگاه ساوتهمپتن انگليس مي گويند با جلوگيري از رسيدن مواد غذايي به سلول هاي سرطاني مي توان آن ها را ازبين برد. پژوهشگران دانشگاه ساوتهمپتن انگليس به راهكار جديدي براي مقابله با سلول هاي سرطاني دست يافتند. به گفته اين محققان سلول هاي سرطاني بيشتر از سلول هاي سالم بدن نياز به مواد غذايي دارند. در واقع چون سرعت تكثير اين سلول ها بيشتر از سلول هاي طبيعي است، به اكسيژن و مواد غذايي بيشتري نيازدارند.
دانشمندان كشف كردند مكانيسم تغذيه سلول هاي سرطاني توسط پروتئين EEF۲K صورت مي گيرد. اين پروتئين با كاهش مواد غذايي سلول ها فعال شده و به سلول اجازه مي دهد با وجود مواد غذايي كم زنده بماند.  كريس پرود يكي از محققان اين پروژه در اين باره گفت: جراحي، راديوتراپي و شيمي درماني سه راه اصلي براي مبارزه با اين سرطان است. با وجود پيشرفت هاي بسيار، اين روش ها علاوه بركشتن سلول هاي سرطاني، سلول هاي سالم را هم از بين مي برند و عوارض جانبي بسياري به وجود مي آورند. اما با كشف اخير دانشمندان و با مسدود كردن فعاليت اين پروتئين، مي توان سلول هاي سرطاني را بدون آسيب به ديگر سلول ها از بين برد.
نتايج اين تحقيقات كه در مجله سل به چاپ رسيده است نشان مي دهد سلول هاي سرطاني مي توانند اين پروتئين را وادار به تركيب با خود كنند. هرچند وجود اين پروتئين براي بقاي سلول هاي سالم ضروري نيست اما در پيشرفت سلول هاي سرطاني نقش بسيار مهمي دارد. بر اساس آمار مركز بين المللي تحقيقات سرطان، ۲۵ ميليون نفر در جهان به سرطان مبتلا هستند و سالانه بيش از ۷ ميليون نفر بر اثر اين بيماري جان خود را از دست مي دهند. اين كشف اميدوار كننده راه را براي توسعه درمان هاي جديد در برابر سرطان هموار مي كند.

محققان آمریکایی آنزیم کلیدی مؤثر در فرآیند توقف سلول‌های سرطانی را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند به توسعه درمان‌های نوین بیماری سرطان منجر شود. هدف قرار دادن متابولیسم گلوکز برای توسعه روش‌های درمانی سرطان در عین پیشگیری از بروز عوارض جانبی در سایر نقاط بدن یک استراتژی چالش برانگیز محسوب می‌شد. آنزیمی که در مسیر سوخت و ساز گلوکز برای رشد سلول‌های سرطانی مورد نیاز است، در غلظت بالا در سلول‌های سرطانی شناسایی شد، اما تعداد بسیار کمی از آن در بافت‌های بالغ و طبیعی دیده می‌شود.
محققان کالج پزشکی شیکاگو در دانشگاه ایلینیوز با حذف یک آنزیم کلیدی، موفق به توقف رشد سلول‌های سرطانی در موش‌های آزمایشگاهی بدون ایجاد عوارض جانبی شدند. این مطالعه نشان می‌دهد: آنزیم متابولیسم گلوکز موسوم به هگزوکیناز-2 براحتی در بدن موش‌های بالغ قابل حذف بوده و سایر عملکردهای متابولیک طبیعی یا طول عمر حیوان را تحت تأثیر قرار نمی دهد.
هگزوکیناز-2 در جنین به وفور دیده می شود، اما به ندرت در سلول های موش بالغ قابل مشاهده است؛ یکی از تغییراتی که یک سلول را به سلول سرطانی تبدیل می‌کند، بیان آنزیم جنینی است. محققان در تحقیقات خود نشان دادند که نسخه جنینی آنزیم برای تکثیر و رشد سلول‌های سرطانی مورد نیاز است و حذف آنزیم ها باعث توقف رشد تومور می‌شود. بصورت سیستمیک، ژن HK2 در بدن موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به سرطان حذف شد و در این شرایط عمر حیوان تا دو سال افزایش یافت. دکتر «نیسیم های» از محققان دانشگاه ایلینویز تأکید می‌کند: در نبود ژن هگزوکیناز-2 سلول‌های سرطانی قادر به تولید مقادیر کافی DNA برای سلول‌های جدید نبوده و در نتیجه رشد تومور متوقف می‌شود. نتایج این مطالعه در مجله Cancer Cell‌ منتشر شده است.

تصوير برداري با استفاده از امواج فرا صوتي كـه اغـلـب آن را بـا نام سونوگرافي مي‌شناسند‌ شامل تاباندن امواج فرا صوتي با فركانس بالا به قـسـمـتـي از بـدن به منظور ايجاد تصوير از يك قسمت مشخصي از بدن است. در تصوير برداري فراصوتي به هيچ عنوان از پرتو هاي يونيزان استفاده نمي شود به همين دليل مـي توان اين روش را به عنوان يك روش غير تـهـاجـمي در نظر گرفت.مزيت ديگري كه اين روش دارد ايــــن اســــت كـــه بـــه‌خـــاطـــر ايــنــكـــه تصوير‌برداري با استفاده از اين روش به‌صورت زمــان حـقـيقـي (Real Time) اسـت مـي‌تـوانيـم از نـحـوه عـمـل كـرد بـافـت هـاي زنـده بـه صـورت حـقـيـقــي خـبــر‌دار شــويــم بــه طــوري كــه حـتـي مي‌توانيم حركت خون در داخل رگ ها را نيز با اين روش تشخيص دهيم.
تـصــويــر بـرداري سـيـنـه بـا اسـتـفـاده از امـواج فرا‌صوتي به ما اين امكان را مي دهد كه بتوانيم يـك تصـويـر جـامع از بافت داخلي سينه داشته باشيم. ســونـو گـرافـي بـا تكنـولـوژي داپلـر يـك نـوع سـونـو‌گرافي ويژه  است كه به ما اين امكان را مي‌دهد تا بتوانيم شريان خون در داخل رگ ها را رد‌يابي كنيم،‌ كه اين رد يابي خون شامل رد يابي در داخـــــل رگ هــــاي اصــلــــي،‌ شــــريــــان هــــا و شريانچه‌هاي موجود در ناحيه شكمي بازو ها و ناحيه پاها و گردن  است. در طول زمان سونو تراپي، ممكن است سونو‌تراپ از روش داپلر به منظور ارزيابي عبور خون در شريان ها يا همچنين وجود يك ناهنجاري در هنگام عبور خون از داخل شريان‌هاي موجود در داخل سينه استفاده كند.در بيشتر مواقع از اين روش به منظور كسب اطلاعات بيشتر نسبت به وجود يك توده در يك ناحيه اي از بدن استفاده مي شود. 

PDF متن کامل روش                متن کامل روش

محققان آلمانی روشی برای تولید نانوذرات ایجاد کرده‌اند که می‌تواند با تطبیق‌پذیری بالا برای دارورسانی به سلول‌های سرطانی گوناگون مورد استفاده قرار گیرد. این روش جدید امکان ساخت نانوذرات را با طراحی‌های ویژه برای کاربردی به خصوص فراهم می‌کند. این ذرات می‌توانند به راحتی با عوامل شیمیایی گوناگون بارگذاری شده و با برچسب‌گذاری برای یک گونه خاص سلول مورد استفاده قرار گیرند؛ بنابراین این ذرات به سلول‌های سرطانی مشخصی چسبیده و دارو را آزاد می‌کنند. بدین صورت داروی ضدسرطان مستقیما و به طور خاص به سلول سرطانی خواهد رسید.
نانوذرات هوشمند برای دارورسانی هدف‌گذاری شده باید معیارهای مشخصی را دارا باشند. آنها باید ظرفیت بالایی برای حمل دارو داشته، پوششی انطباق‌پذیر با غشاهای بیولوژیکی داشته باشند و بتوانند لیگاندهایی را که به دریافت‌کننده‌های خاص در سلول سرطانی متصل می‌شوند، ارائه دهند. به محض ورود ذرات به سلول باید با سیگنالی مخصوص تحریک‌ شده تا دارو را آزاد کنند. طراحی ماده‌ای با چنین مشخصات بسیار دشوار است، اما این محققان با ارائه سیستم جدید توانستند سکویی منطبق با دارو‌ها و سلول‌های سرطانی گوناگون ایجاد کنند.
این سیستم بر اساس نانوذرات مزوحفره سیلیکا است که بی‌خطر و زیست‌تجزیه‌پذیر بوده و حفرات آن فضای قابل‌ توجهی برای ذخیره‌سازی دارو فراهم می‌آورند. یک سلول حساس به نور به سطح ذره متصل است و بار دارویی درون حفرات ذخیره می‌شوند. هر ذره با یک لایه چربی مشابه با غشای پلاسمایی یک سلول خاص پوشیده شده است. لیگاندی که توسط گیرنده‌های سلول سرطانی شناسایی می‌شوند، درون این لایه تزریق می‌شود.
در این تحقیق جدید محققان مذکور لیگاندهای ویژه‌ای را برای سلول‌های سرطانی کبد و گردن رحم مورد آزمایش قرار دادند. فعال‌سازی سلول‌های حساس به نور با نور قرمز منجر به باز شدن لایه چربی و آزاد شدن دارو می‌شود. پاسخ‌گویی سلول‌های حساس به نور، به نور قرمز به غیر از نور آبی که در آزمایشات پیشین مورد استفاده قرار گرفته بود نیز پیشرفت مهمی به شمار می‌رود. نور قرمز سمیت کمتری برای سلول‌ها و نفوذ عمیق‌تری درون بافت خواهد داشت. نکته حیاتی دیگر این است که بخش حساس به نور مستقیما به حامل دارو متصل است که باعث می‌شود اثر آن به طور محلی و بلافاصله در مجاورت نانوذره ایجاد شود و اثر مخربی روی ناحیه وسیعی از سلول‌های داخلی نداشته باشد. این محققان، نتایج خود را در مجله‌ «Nano Letters» منتشر کرده‌اند.

نتایج تحقیقی جدید نشان می‌دهد که زنان قد بلند یائسه در خطر بالایی برای ابتلا به سرطان قرار دارند. طی این پژوهش که بر 144 هزار و 701 زن یائسه صورت گرفت، وقوع 20 هزار و 928 مورد سرطان سینه، روده بزرگ، آندومتر، کلیه، تخمدان، مقعد، تیروئید و همچنین ابتلا به میلوم متعدد و ملانوم با اندازه قد این زنان مرتبط دانسته شده است. دکتر "جفری کابات" از دانشکده پزشکی آلبزت انیشتین دانشگاه یوشیوا نیز می‌گوید: سرطان نتیجه فرآیندهای مرتبط با رشد است پس قابل درک است که هورمون‌ها یا سایر عوامل دخیل در رشد نیز بر خطر وقوع سرطان تاثیر داشته باشند. طبق نظر نویسندگان این تحقیق، بعضی از تغییرات ژنتیکی مرتبط با قد هم می‌تواند به خطر سرطان مربوط باشد و هنوز تحقیقات بیشتری برای درک بهتر چگونگی نقش این تغییرات ژنتیکی بر مستعد کردن افراد برای سرطان لازم است. 
در این پژوهش 12 ساله بر زنان 50 تا 79 ساله، ابتدا همه زنان پرسش‌هایی را در رابطه با فعالیت بدنی، قد و وزنشان تکمیل کردند. سپس از نظر دخالت سایر عوامل نظیر سن، وزن، تحصیلات، عادات سیگار، مصرف الکل و هورمون درمانی مورد بررسی قرار گرفتند. محققان دریافتند که به ازای هر 10 سانتی‌متر افزایش در قد، 13 درصد خطر وقوع همه نوع سرطان افزایش می‌یافت. برای سرطان‌هایی نظیر ملانوم، سینه، تخمدان، آندومتر و روده بزرگ این خطر 13 تا 17 درصد و برای سرطان‌های کلیه، مقعد، تیروئید، و خون این درصد بین 23 تا 29 گزارش شد. به گفته کابات گرچه اندازه قد، عامل خطر غیرقابل تغییر محسوب می‌شود اما می‌توان گفت که رابطه بین قد و وقوع بعضی از سرطان‌ها را با عواملی نظیر تغذیه تغییر داد. این پژوهش در مجله انجمن تحقیقات سرطان آمریکا تحت عنوان "Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention" منتشر شده است.

دانشمندان انگلیسی پروتئینی را شناسایی کرده‌اند که نقشی حیاتی را در تشخیص اینکه آیا افراد مبتلا به سرطان روده در خطر بالایی برای پیشرفته شدن بیماریشان و نیاز به شیمی درمانی قرار دارند یا خیر. دانشمندان دانشگاه ساوت همپتون با همکاری شورای تحقیقات پزشکی انگلستان دریافتند بیمارانی که سطوح پایینی از پروتئینی موسوم به "FOXO32" را در بدن خود دارند، در خطر بالایی برای پیشرفت کردن سرطان روده به سایر قسمت‌های بدن قرار دارند.
محققان با مقایسه سطوح "FOXO32" در نمونه بافت‌های بیماران در مراحل مختلف بیماری سرطان روده دریافتند که این پروتئین شاخص خوبی برای تعیین تهاجمی بودن تومورها محسوب می‌شود؛ سطوح پایین این پروتئین با تهاجمی‌تر بودن سرطان مرتبط است. دکتر "مارک بولاک"، نویسنده این پژوهش می‌گوید: "یافته‌های به دست آمده حاکی از آن است که ما می‌توانیم با در دست داشتن سطوح "FOXO32" بیماران را از نظر نیاز به درمان‌های بیشتر برای جلوگیری از بازگشت سرطان غربال کنیم و علاوه بر این داروهای بالقوه‌ای را نیز تولید کنیم. این برای نخستین بار است که چنین رابطه قطعی بین سطوح این پروتئین و رشد تومور شناسایی شده است." دکتر "الکساندر میر نظامی"، دانشمند بالینی مرکز تحقیقات بریتانیا و دیگر نویسنده این تحقیق چنین عنوان داشته است: همانطور که تحقیقات ما به پیش می‌رود، امیدواریم که نشانگرهای زیستی جدید را شناسایی کنیم تا بتوانیم با استفاده از آنها درمان‌های متفرقه‌ای را به‌طور جداگانه و بسته به ویژگی‌های تومور هر شخص طراحی کنیم. این پژوهش در مجله "British Journal of Cancer" منتشر شده است.

پژوهشگران اروپایی طی تحقیقاتی هشدار می‌دهند که آلودگی هوا، خصوصا آلودگی ناشی از سوخت اتومبیل‌ها در ترافیک، به طور چشمگیری خطر پیشرفت سرطان ریه و سکته‌ی قلبی را در افراد افزایش می‌دهد. در این تحقیق یک تیم بین‌المللی، 36 مطالعه را با اطلاعات هزاران بیمار در 12 کشور اروپایی، آمریکا و چین بررسی کردند.
این پژوهش که بر روی 300 هزار نفر در یک دوره‌ی 13 ساله انجام شد، مشخص کرد افرادی که در مناطق پر ترافیک زندگی می‌کنند، بیشتر در معرض خطر پیشرفت سرطان ریه و سکته‌ی قلبی قرار دارند. در بیمارانی که در معرض سکته‌ی قلبی قرار داشتند، آلودگی موجب ضعف عضلات قلب و به تبع آن کاهش پمپاژ خون به نقاط مختلف بدن می‌شد که این موضوع ارتباط مستقیم با سکته‌ی قلبی داشت.
یک از پژوهشگران در این باره گفت: خطر بزرگتری که افراد را تهدید می‌کند، قرار گرفتن زیاد در معرض آلودگی‌های گازی مانند دی اکسید کربن، دی اکسید گوگرد و دیگر آلاینده‌های گازی است که می‌توانند در ریه‌ها رسوب کرده و از آنجا به جریان خون راه یابند. طبق مطالعات سازمان جهانی سلامت، آلودگی هوای شهرها سالانه یک میلیون و 300 هزار نفر را در سراسر جهان به کام مرگ می‌کشد.

زنانی که سن آنها زیر 18 سال بوده و از سرطان جان سالم به در برده‌اند سه برابر بیشتر در مقایسه با افراد سالم احتمال بروز ناباروری در آنها وجود دارد. سرطان می‌تواند یک بیماری ناتوان‌کننده با یک دوره بهبود طولانی سخت و طولانی مدت باشد. در یک مطالعه جدید، محققان به اثرات ابتلا به سرطان در دوران جوانی پرداختند. این مطالعه بر موضوع باروری در مقابل ناباروری زنان پس از نجات از سرطان متمرکز شده است. یک تیم تحقیقاتی، بازماندگان از سرطان دوران کودکی را که زیر 21 سال سن داشتند مورد بررسی قرار داد. محققان، 3531 زن نجات یافته از سرطان دوران کودکی را که قبل از رسیدن به سن 18 سالگی مبتلا به سرطان شده بودند مورد بررسی قرار دادند. محققان دریافتند نجات‌یافتگان از سرطان که در تلاش برای باردار شدن بودند 50 درصد کمتر در مقایسه با خواهر و برادرهایشان احتمال دارد باردار شوند.

مهندسان بيوپزشكي دانشگاه كاروليناي شمالي آمريكا با استفاده از يك اسفنج هوشمند موفق به درمان ديابت و سرطان شدند. اسفنج داراي خلل و فرج هاي بسياري است. زماني كه اسفنج توسط انسولين احاطه مي شود، مقداري از آن توسط منافذ اسفنج ذخيره و به بخش هاي مورد نياز بدن ارسال مي شود. مهمترين چالش براي ساخت اين ماده اسفنجي شكل، حداكثر سازگاري آن با بدن انسان است؛ به اين منظور از پلي ساكاريد موجود در استخوان ميگو و خرچنگ براي ساخت اين اسفنج هوشمند استفاده شده است.
سطح اسفنج حاوي هزاران نانوكپسول است كه از يك پليمر متخلخل ساخته شده اند. اين كپسول ها حاوي ماده اي به نام گلوكز اكسيداز هستند كه انسولين را احاطه مي كنند.  با استفاده از اين فرآيند هيچ انسوليني به هدر نمي رود. زماني كه ميزان قند خون بيمار ديابتي افزايش پيدا مي كند، گلوكزهاي درون كپسول وارد عمل و باعث آزاد شدن يون هاي هيدروژن مي شوند. اين يون ها با رشته هاي پلي ساكاريد تركيب و منجر به توليد بارهاي مثبت در سراسر اسفنج مي شوند.  همان طور كه مي دانيم، بارهاي همنام يكديگر را دفع مي كنند. دفع بارهاي مثبت توسط همديگر باعث انبساط اسفنج و ترشح انسولين درون كپسول ها و ورود آن به جريان خون مي شود. انسولين يك ماده محرك براي هدايت گلوكز به بخش هاي مختلف بدن و تنظيم قند خون است.
براي درمان سرطان، كار از اين نيز ساده تر مي شود، چرا كه محيط تومورهاي سرطاني مملو از يون هاي هيدروژن است و فقط كافي است كه منافذ كپسولي شكل، از داروهاي سرطاني پر شوند. با استفاده از اين روش مي توان سلول هاي سرطاني را به طور مستقيم هدف گيري كرد. اين آزمايش براي اولين بار روي موش انجام شده است و قند خون آن به مدت ۴۸ ساعت تنظيم مانده است. نتايج كامل اين تحقيقات در شماره اخير نشريه ACS Nano به چاپ رسيده است.

نتايج نشان داد كساني كه ميزان امگا ۳ در خونشان در بالاترين حد است ۷۱ درصد بيش از ديگران در معرض خطر ابتلا به نوع كشنده سرطان پروستات قرار دارند كه به سرعت پيشرفت مي‌كند و به سختي درمان مي شود. محققان مركز تحقيقات سرطان فرد هاچينسون در آمريكا مي‌گويند مصرف كپسول‌هاي امگا ۳ نه تنها خطر سرطان پروستات را كم نمي‌كند بلكه احتمال موارد كشنده اين بيماري را هفتاد درصد افزايش مي‌دهد. اين پژوهشگران معتقدند هيچ مدرك قطعي وجود ندارد كه ثابت كند مكمل‌هاي غذايي براي سلامت سودمند هستند.
اسيد چرب امگا ۳ نوعي اسيد چرب اشباع نشده است كه در بدن ساخته نمي شود اما براي سوخت و ساز ضروري است. ماهي‌هاي روغني شامل ماهي آزاد، اِسقُمري اطلس (نوعي ماهي تن)، قزل‌آلا و شاه ماهي از منابع سرشار امگا ۳ هستند و مصرف هفتگي اين ماهي‌ها توصيه شده است. امگا ۳ بعنوان ماده‌اي شناخته شده كه خواص ضد التهابي دارد و براي پيشگيري از سكته‌هاي قلبي و مغزي، التهاب مفصل (آرتروز)، سرطان‌ها و افزايش تواناييهاي ذهني و پيشگيري از آلزايمر استفاده شده است.
با اين حال سودمندي مصرف امگا ۳ موضوعي بحث برانگيز بوده و برخي پژوهشگران و پزشكان معتقدند دلايل كافي براي اين نتيجه‌گيري وجود ندارد.
پژوهشگران مركز هاچينسون در اين تحقيق خون ۸۳۴ مرد مبتلا به سرطان پروستات را با خون ۱۳۹۳ مرد سالم مقايسه كردند. در باره سودمندي امگا ۳ براي قلب و مغز اخيرا ترديدهاي زيادي ابراز شده است. بعلاوه، در اين افراد خطر ابتلا به نوع خفيف‌تر سرطان پروستات ۴۳ درصد بيشتر است. اين مقدار امگا ۳ در خون با خوردن هفته‌اي بيش از دو وعده ماهي آزاد ايجاد مي شود. دكتر آلن كريستال محقق ارشد اين پژوهش با اشاره به نتيجه تحقيق ديگري كه ۱۲ سال پيش انجام شده مي‌گويد ما يك بار ديگر نشان داديم كه مكمل‌هاي غذايي ممكن است مضر باشند. هر چه تحقيقات بيشتري انجام مي دهيم - و من در بيشتر دوران كارم در اين تحقيقات شركت كرده ام - متوجه مي شويم كه دزهاي بالاي مكمل‌هاي غذايي در پيشگيري از بيماري ها سودي ندارند و ممكن است حتي اين خطر را افزايش دهند.
هنوز روشن نيست اين چربي چگونه باعث رشد تومور مي‌شود اما برخي حدس مي‌ زنند شايد امگا ۳ سيستم ايمني را ضعيف مي‌كند يا اينكه به دي‌ان‌اي (DNA) آسيب مي‌زند. سالانه ۷۰۰ ميليون پوند در انگليس صرف خريد مكمل‌هاي غذايي مي‌شود. روغن ماهي يك پنجم مكمل‌هاي غذايي را كه سالانه در انگليس مصرف مي شوند تشكيل مي‌دهد. فعالان محيط زيست مي‌گويند بازار كپسول‌هاي امگا ۳ باعث افزايش شكار كوسه‌هايي شده كه در آب‌هاي عميق زندگي مي‌كنند. بجز ماهي‌هاي روغني، امگا ۳ در گردو، تخم كدو، توفو (پنير شير سويا) و سبزي هايي كه برگ‌هاي سبز تيره دارند يافت مي‌شود. انجمن قلب انگليس مصرف هفتگي ماهي‌هاي روغني را توصيه كرده و به كساني ناراحتي قلبي دارند توصيه كرده هفته‌اي دو يا سه بار از اين ماهي‌ها بخورند.
سرطان پروستات يكي از شايعترين سرطان‌هاي مردان است و احتمال آن با افزايش سن بيشتر مي شود. در انگليس اين سرطان شايع‌ترين سرطان در مردان است اما در ايران، هشتمين سرطان شايع در مردان است.  اخيرا در تحقيق ديگري كه درباره سودمندي سلنيوم و ويتامين اي (E) در پيشگيري از سرطان پوستات انجام شد مشخص شد كه سلنيوم تاثيري در پيشگيري ندارد و ويتامين E اين خطر را بيشتر هم مي كند.
تاثير امگا ۳ در پيشگيري از بيماري‌هاي قلبي هم در چندين تحقيق كه اخيرا انجام شده زير سوال رفته است. بررسي ۲۰ تحقيقي كه روي هفتاد هزار نفر انجام شده است نشان داده كه امگا ۳ خطر بيماري‌هاي قلبي را كاهش نمي‌دهد. با اين حال برخي از متخصصان نتيجه تحقيق مركز سرطان هاچينسون را قطعي فرض نكرده‌اند و معتقدند به تحقيقات بيشتري نياز است. دكتر ايان فريم از مركز تحقيقات سرطان انگليس مي گويد مطالعات وسيع‌تر و پيچيده‌تري لازم است تا بتوانيم خطرات امگا ۳ در رژيم غذايي را با منافع آن بسنجيم. سارا ويليامز مسئول اطلاع رساني مركز تحقيقات سرطان انگليس مي ‌گويد:  شواهد اين كه امگا ۳ بر سرطان پروستات تاثير مي‌گذارد متناقض هستند و متاسفانه اين تحقيق هم موضوع را حل نكرده است.

محققان مي گويند بزودي از شكلات، نوشابه هاي گازدار و ديگر غذاهاي مملو از قند مي توان براي تشخيص سرطان استفاده كرد. دانشمندان با رديابي چگونگي جذب قند در بدن، روشي را براي تشخيص سرطان ابداع كرده اند. بر اساس اعلام ديلي ميل، تومورهاي بدخيم نسبت به بافت هاي سالم، گلوكز بسيار بيشتري براي رشد سريع خود مصرف مي كنند.  محققان دانشگاه كالج لندن با تنظيم يك دستگاه تصويربرداري «ام.آر.آي» براي بررسي جذب گلوكز، متوجه شدند كه تومورها پس از مصرف چيزي شيرين بوضوح نمايان مي شوند. 
اين موفقيت، جايگزين امن تر و ساده تري نسبت به فناوري هاي استاندارد راديو اكتيو به شمار مي رود و مي تواند در عرض ۱۸ ماه در دسترس قرار گيرد. دستگاه هاي «ام.آر.آي»، دستگاه هاي معمول و عادي هستند كه هيچ عارضه جانبي براي بيمار ندارند. همچنين استفاده از اين روش جديد، روشي ايمن و ارزان قيمت است كه مي توان آن را به دفعات مكرر براي رديابي واكنش سرطان به درمان استفاده كرد. در اين مطالعه همچنين محققان متوجه شدند كه رشد سرطانزايي را مي توان بدنبال جذب گلوكز از طريق تصويربرداري «ام.آر.آي» تشخيص داد. اين مطالعه در مجله «نيچر مديسن» (Nature Medicine) منتشر شده است.

 پزشکان بيمارستان دانشگاه شهر رگنسبورگ آلمان، روشي جديد براي درمان سرطان کشف کرده‌اند. آنها با شوک الکتريکي حاوي ولتاژ بالا مي‌توانند سلول‌هاي سرطاني را از بين ببرند، به گونه‌اي که بافت‌هاي کناري سالم بمانند. جراحان بيمارستان دانشگاهي شهر رگنسبورگ براي از بين بردن سلول‌هاي سرطاني از روشي جديد بهره‌برداري مي‌کنند. آنها براي اين کار از سوزن‌هاي بسيار کوچک و نازک اما داغ استفاده مي‌کنند. در هنگام عمل جراحي پزشکان اين سوزن‌ها را که قطر تنها چند ميلي‌متري دارند به بدن بيمار فرو مي‌کنند. در کنار اين جراحان نيز يک دستگاه سونوگرافي قرار دارد تا اينکه آنها بتوانند دقيقا مشاهده کنند که سوزن را به کجاي بدن بيمار وارد مي‌کنند. زماني که جراح سوزن را براي مثال وارد توموري مي‌کند، اين سوزن به مدت کوتاه در ميان آن سلول‌هاي سرطاني داغ مي‌شود و آنها را از بين مي‌برد. اما اين روش مشکلاتي نيز دارد. کريستيان اشتروزينسکي، يکي از مديران اين پروژه در اين‌باره مي‌گويد: «ما در برخي موارد در اين روش با دشواري مواجه مي‌شويم. براي مثال زماني که اين سلول‌ها در کنار رگ‌هاي خوني يا عضوهاي مهم بدن همچون معده قرار گرفته باشند». به گفته‌ي او در چنين مواردي، داغي سوزن نه‌تنها سلول‌هاي سرطاني را از بين مي‌برد، بلکه سلول‌هاي سالمي را که در کنار آنها هستند نيز نابود مي‌کند. اما اين جراحان روش بهتر و تازه‌تري براي درمان سرطان يافته‌‌اند. آنها به جاي اينکه از گرما استفاده کنند، از انرژي برق بهره مي‌گيرند. هنگامي که سوزن وارد بدن بيمار مي‌شود، آنها از طريق اين سوزن‌ها، شوک‌هاي الکتريکي با ولتاژ بالا به سلول‌هاي سرطاني وارد کرده و بدين وسيله آنها را مورد ضربات الکتريکي قرار مي‌دهند. کريستيان اشتروزينسکي مي‌گويد: «با اين روش سلول‌هاي سرطاني نخست شکافته و پس از آن از طريق بدن بيمار دفع مي‌شوند.» به گفته اين پزشکان، سلول‌هاي سرطاني حاوي آب زيادي هستند و به همين خاطر به شوک الکتريکي واکنش بزرگي نشان مي‌دهند. کريستيان اشتروزينسکي اين روش را بر ۳۵ بيمار که داراي سرطان کبد بودند آزمايش کرده و به نتايج خوب و مناسبي رسيده است.

پزشکان مزايا و خطرات استفاده از سي‌تي اسکن را در جهت تشخيص سرطان ريه سنجيده‌اند و اکنون اطلاعات بيشتري در اختيار دارند تا در تصميم‌‌گيري‌ها به آنها کمک کند. يک آناليز جديد در ايالات متحده حاکي از آن است که کاربرد سي‌تي اسکن با دوز کم به‌طور معني‌داري بيشتر از X-rays قفسه سينه تومورهاي ريه را مشخص مي‌کند. البته در سال 2010 نيز اين نتايج به نوعي منتشر شدند، اما پزشکان همواره معايب تابش اشعه را در نظر گرفته و به آن عمل نمي‌کردند، در حالي که ثابت شده سي‌تي اسکن با دوز کم مي‌تواند جان‌هاي زيادي را نجات دهد. در واقع با تشخيص زودهنگام تومورها در مراحل اوليه امکان درمان آنها وجود دارد و اين امر با کمک سي‌تي اسکن قابل انجام است. در اين ميان يک سوال باقي است: چه افرادي بايد تحت غربالگري قرا گيرند. در اين مطالعه که با حضور 53 هزار فرد سيگاري بين سنين 55 تا 74 سال انجام شد، به‌طور تصادفي تحت سي‌تي اسکن يا X-rays قفسه سينه سالانه به مدت 3 سال قرار گرفتند. اين مطالعه از سال 2002 آغاز شد. تا سال 2010، ميزان مرگ ميان افرادي که سي‌تي اسکن شده بودند، 20 درصد کمتر گزارش شد. در واقع سي‌تي اسکن نشانه‌هاي بالقوه سرطان را ميان 27 درصد از افراد اسکن شده نشان داد، در حالي‌که X-rays قفسه سينه توانسته بود نشانه‌ها را ميان 9 درصد افراد بيابد. لازم به ذکر است که اغلب نقاط مشکوک و ندول‌ها سرطاني نبودند. پس از پيگيري بيماران، سرطان ريه در 1/1 درصد از افراد گروه سي‌تي اسکن و 7/0 درصد از افراد گروه X-rayتشخيص داده شد. سي‌تي اسکن اين قابليت را داشت که به احتمال بيشتري سرطان ريه را در مراحل اوليه و قابل درمان مشخص کند: مرحله 1 سرطان در 158 بيمار سي‌تي اسکن شده و 70 بيمار X-ray شده کشف شد. در هرصورت بايد قبول کرد که اين روش غربالگري روشي هزينه‌بر است. از سوي ديگر تصور مي‌شود حدود 1 درصد از سرطان‌ها توسط رادياسيون در پزشکي ايجاد مي‌شوند. بنابراين بيماران نيز خود بايد آگاهانه و با اطلاع کامل از مزايا و معايب اشعه سي‌تي اسکن روش غربالگري را انتخاب کنند. البته بايد به آنها يادآور شد که ترک سيگار همچنان مهم‌ترين کار براي عدم ابتلا به سرطان است و تصور نکنند که غربالگري با سي‌تي اسکن معجزه مي‌کند. در همين رابطه مطالعه اوليه‌اي نيز که نتايج آن در نشست انجمن توراسيک آمريکا در فيلادلفيا ارايه شد حاکي از آن است که در گروه کوچکي از افراد سيگاري، 6 درصد آنها که تحت سي‌تي اسکن قرار گرفتند، سرطان ريه داشتند. نتايج ذکر شده در New England Journal of Medicine به چاپ رسيده است.

به لطف گروه محققان UC Irvine، غربالگري زودهنگام سرطان پروستات در مردان مي‌تواند به آساني تست‌هاي خانگي بارداري در منزل قابل انجام باشد. پس از يک دهه کار مداوم، شيمي‌دان‌هاي UC Irvine راهي را براي نشان دادن دقيق مارکرهاي قابل استفاده براي تشخيص سرطان پروستات در ادرار ابداع کردند. بدين معنا که بيماري مي‌تواند خيلي سريع‌تر قابل تشخيص باشد و اين امر نيز با دقت زياد و هزينه‌اي به مراتب کمتر قابل انجام است. تکنولوژي مشابهي نيز مي‌تواند براي سرطان‌هاي مثانه و مالتيپل ميلوما به کار رود، زيرا آنها هم مارکرهاي قابل رديابي در ادرار دارند. محقق مسوول اين مطالعه اظهار مي‌دارد: «هدف ما وسيله‌اي است که در اندازه تست‌هاي بارداري خانگي بوده و با قيمتي حدود 10 دلار در اختيار مصرف کنندگان قرار گيرد. همچنين بتوان اين وسيله را در داروخانه‌ها و سوپرمارکت‌ها به راحتي تهيه کرد و در خانه مورد استفاده قرار داد. به نظر مي‌رسد ما در آستانه دستيابي به موفقيت بسيار مهم در دوره جديدي از مديريت سلامت شخصي هستيم.» گزارش مشابهي نتيجه‌گيري کرده که آنتي‌ژن اختصاصي پروستات (PSA) بيشتر از آنکه مفيد باشد، ضرررسان است، هرچند هنوز به‌عنوان مهم‌ترين مارکر در تشخيص سرطان پروستات عودکننده شناخته مي‌شود. در اين وسيله جديد، محققان از بيومارکر متفاوتي به نام PSMA بهره گرفته‌اند و در تلاشند تا مارکرهاي ديگري را نيز مورد بررسي قرار دهند تا مشخص شود که ايا سرطان به‌طور تهاجمي رشد مي‌کند يا خير. در اين وسيله ترکيبي از مواد شيميايي دردسترس قابل خواندن و سنسورهاي الکترونيکي منحصر به‌فرد استفاده شده تا روند غربالگري قابل انجام باشد.

محققان مي گويند ابتلا به سرطان ريه در ميان زنان سيگاري و غير سيگاري از لحاظ ژنتيكي تفاوت دارد به طوري كه در زنان سيگاري جهش ژنتيكي K-Ras و در زنان غير سيگاري جهش ژنتيكي EGFR موجب ابتلا به سرطان ريه مي شود. محققان دانشگاه تولوس در فرانسه در اين مطالعه خصيصه هاي باليني، پاتولوژيكي و بيولوژيكي ابتلا به سرطان ريه را در دو گروه زنان سيگاري و زناني كه هرگز سيگار نكشيده بودند، بررسي كردند. در اين مطالعه محققان ۱۴۰ زن كه ۶۳ نفر آنها هرگز سيگار نكشيده بودند و ۷۷ نفر آنها را سيگاري و يا قبلا سيگاري بودند ، مورد بررسي قرار دادند. تمامي اين ۱۴۰ نفر به آدنوكارسينوم نوعي سرطان ريه مبتلا بودند.
در اين مطالعه محققان متوجه شدند كه ابتلاي زنان به سرطان ريه از لحاظ ژنتيكي متفاوت است. به طوري كه در ۵۰.۸ درصد از زناني كه هرگز سيگار نمي كشيدند جهش ژنتيكي EGFR ديده شد كه اين ميزان در مورد زنان سيگاري ۱۰.۴ درصد بود.  در عوض جهش ژنتيكي K-Ras در زنان سيگاري بسيار شايع تر و ۳۳.۸ بود .اين ميزان در زنان غير سيگاري به اندازه ۹.۵ درصد بود.  محققان همچنين درصد بالاتري از گيرنده هاي استروژن را دربيماراني كه هرگز سيگار نمي كشيدند در مقايسه با زنان سيگاري مشاهده كردند. نتايج اين مطالعه بر احتمال درمان زناني كه هرگز سيگار نكشيده اند با داروهايي براي هدف قرار دادن فاكتورهاي هورموني، ناهنجاري هاي ژنتيكي و يا هر دو دلالت دارد. نتايج اين مطالعه در مجله Journal of Thoracic Oncology منتشر شده است.

نتايج يك مطالعه نشان مي دهد كه پروتيين توليد كننده شير در زنان مبتلا به سرطان سينه موجب مي شود كه فعاليت سلول هاي سرطاني تشديد شود. نتيجه اين مطالعه مي تواند فرصت هاي جديدي را براي درمان شايع ترين و كشنده ترين نوع سرطان در ميان زنان ايجاد كند. براساس نتايج اين تحقيق كه توسط دانشمندان استراليايي و انگليسي انجام شده است، پروتيين ELFS در تمام سلول هاي بافت سينه يافت مي شود . اين پروتئين موجب توليد شير در سلول مي شود . با ترشح اين پروتئين علاوه بر سلول هاي سالم ،سلول هاي سرطاني نيز فعاليت خود را براي توليد شير آغاز مي كنند ولي از آن جا كه اين سلول ها نمي توانند شير توليد كنند بنابراين فعاليت بيشتر آنها موجب تهاجمي تر شدن سلول و تشديد سرطان مي شود. پروفسور كريس اورماندي از موسسه تحقيقات پزشكي گراوان در سيدني گفت: اين كشف منجر به روش هاي جديد درماني براي سرطان سينه مي شود.
مطالعه اورماندي در سال ۲۰۰۸ نشان داد كه پروتيين ELF۵ با توليد شير در زنان ارتباط دارد. مطالعه اخير كه توسط وي و گروهش انجام شده يك گام جلوتر رفته است و نشان مي دهد كه اين پروتيين موجب فعاليت بيشتر سلول هاي سرطاني سينه مي شود. وي گفت: سلول هاي سرطاني سينه نمي توانند به تحريك پروتيين ELFS واكنش مناسبي نشان دهند بنابراين خصيصه هايي پيدا مي كنند كه باعث مي شود كه سلول تهاجمي تر و نسبت به درمان هاي موجود مقاوم تر شود. سرطان سينه از شايع ترين سرطان ها و بيشترين عامل مرگ و مير در ميان زنان است. به طوري كه ۲۳ درصد از سرطان ها را سرطان سينه تشكيل مي دهد و ۱۴ درصد مرگ و مير زنان در سراسر جهان بر اثر ابتلا به سرطان سينه است. اورماندي و گروه وي همچنين دريافتند كه تومورهاي سرطاني سينه نسبت به داروي هورموني مانند تاموكسي فن كه حاوي سطوح بالايي از ELF۵ است نيز مقاوم مي شوند. محققان گفتند: اگر بتوانيم دارويي ابداع كنيم كه ELF۵ را هدف قرار دهد در واقع روش درماني موثربراي سرطان سينه را يافته ايم. جزييات بيشتر اين تحقيق در مجله journal PLOS Biology منتشر شده است.

گروهي از دانشمندان اسپانيايي مي گويند در يافته هاي خود در مورد سرطان سينه به اين نتيجه رسيده اند كه اگرچه وجود شمار فراوان مولكول پي ال كا - ۱ با سرطان سينه ارتباط دارد اما در عين حال، وجود اين مولكول براي فعاليت درست سلولها لازم است. اين موضوع از سوي گروهي از محققان مركز تنظيم ژنوميكي بارسلونا كشف شده است كه روي مولكول پي‌ ال كا ۱(كيناز PLK۱ ) كار مي كنند. يكي‌ از مهمترين نشانه هاي فعاليت يك تومور، تكثير سلولي است زيرا سلول هاي سرطاني بيش از هر سلول ديگري تكثير مي‌ شوند و اين در حالي است كه پي ال كا - ۱ يك آنزيم بسيار فعال در تكثير هاي سلولي( چه در ميتوز يا رشتمان و چه در ميوز يا كاستمان ) به شمار مي رود.
ميگل بئاتو يكي از اعضاي تيم تحقيقاتي اسپانيا در اين زمينه به افه گفت: هنگامي كه مولكول در سطح مطلوب خود نمايان مي‌ شود، وجود آن براي كنترل و تنظيم ژن هايي‌ كه مانع از تكثير سلولي مي‌ شوند، الزامي است. بر اساس اين گزارشها، نتايج اين تحقيقات كه در نشريه علمي‌ سل ريپورتس (گزارش سلولي) منتشر شده است، نشان مي دهد كشف پي ال كا- ۱ در بدن انسان همواره پيام آور يك خبر بد براي افراد نيست. بر همين اساس، بئاتو به متخصصان توصيه كرد هنگامي كه درمان هايي‌ براي سرطان سينه به اجرا مي گذارند، بايد توجه داشته باشند كه سطح بالاي پي ال كا- ۱ را به اندازه اي تنظيم كنند كه با فيزيولوژي بدن افراد مناسب باشد.

سميت رکتومي يکي از مهمترين عوامل محدودکننده در پرتودرماني‌هاي سرطان پروستات است. ابداع جديد پژوهشگران دانشگاه لوبک آلمان نوعي بالون جديد است که طي يک عمل جراحي از راه پرينه، در فاصله بين رکتوم و پروستات جايگذاري مي‌شود. وجود اين بالون از پرتوتابي غيرضروري به مخاط رکتوم و ايجاد عوارضي همچون التهاب ناشي از پرتو نکروز و عفونت به‌طور قابل‌توجهي مي‌کاهد. مهمترين ويژگي اين بالون اين است که قابل جذب بود و پس از مدتي، بدون نياز به انجام جراحي مجدد براي خارج نمودن آن، توسط بدن بيمار جذب مي‌گردد.
در اين طرح چند مرکزي 27 بيمار مورد ارزيابي قرار گرفتند. پس از جاگذاري بالون، فاصله بين پروستات تا رکتوم حدود 10 برابر افزايش پيدا کرد و از 2/0 سانتي‌متر به 4/2 سانتي‌متر رسيده بيماران طي ماه مورد پيگيري قرار گرفتند و طي اين مدت براساس وسعت سرطان اوليه تحت پرتو درماني بودند. طي اين مدت قطر بالون از 25/4 سانتي‌متر تنها به 8/3 سانتي‌متر کاهش پيدا کرد، اما فاصله بين رکتوم و پروستات کاهش معني‌دار را نشان نداد.
کارگذاري بالون تنها با عوارض محدودي همراه بود: چند بيمار دچار احتباس موقت ادراري طي چند ساعت پس از کارگذاري بالون شدند که خودبخود بهبود يافت، درد خفيف در ناحيه پرينه و مقعد هم توسط تعدادي از بيماران گزارش شد. طي 6 ماه پيگيري بيماران، گزارش از عفونت يا عوارض جدي ديگر وجود نداشت. کاهش قابل‌توجه و معني‌داري در دوز پرتوي دريافت شده توسط بافت رکتوم پس از کارگذاري بالون مشاهده گرديد. پژوهشگران نتايج فوق را بسيار اميدوار کننده مي‌دانند و ارزيابي بيشتر بر روي تعداد بيشتري از بيماران رادر دستور کار خود دارند.

نتایج یکی از وسیع‌ترین پژوهش‌های مرتبط با آلزایمر و سرطان، حاکی از آن است که احتمال اندکی از ابتلا به سرطان برای افراد مسن مبتلا به آلزایمر و همچنین خطر اندکی برای ابتلا به آلزایمر برای مبتلایان سرطان وجود دارد. طی این پژوهش 203 هزار و 451 ایتالیایی 60 سال به بالا به مدت شش سال مورد بررسی قرار گرفتند. در این بازه زمانی 21 هزار و 451 نفر به سرطان و 2 هزار و 832 نفر نیز به آلزایمر مبتلا شده بودند. 161 مورد نیز به هر دو بیماری مبتلا شده بودند و این در حالی است که انتظار بر این می‌رفت 281 مورد سرطان برای آلزایمری‌ها و 246 مورد آلزایمر برای سرطانی‌ها گزارش شود. بنابراین خطر ابتلا به سرطان برای آلزایمری‌ها به نصف و خطر ابتلا به آلزایمر برای سرطانی‌ها به 35 درصد کاهش یافته بود. به گفته دکتر"ماسیمو موسیکو" از شورای تحقیقات ملی ایتالیا، گرچه تحقیقات پیشین وجود این رابطه را متذکر شده بودند اما این وسیع‌ترین پژوهشی است به طور دقیق و با در نظر گرفتن نقش مولفه‌های دیگر که وجود این رابطه را اثبات کرده است. این پژوهش در مجله انجمن عصب‌شناسی آمریکا تحت عنوان "Neurology" منتشر شده است. برای مشاهده متن کامل مقاله اینجا را کلیک نمایید.

محقق انگلیسی دانشگاه ساوت همپتون با همکاری محققان مرکز تحقیقات آژانس سرطان (BC) کانادا روش نوینی را در کشتن سلول‌های سرطانی کشف کرده‌اند که طی آن بر خلاف درمان‌های رایج امروزی مانند پرتودرمانی، سلول‌های سالم بدن در روند درمان، سالم باقی می‌مانند. پروفسور "Chris Proud" درباره این پژوهش می‌گوید: سلول‌های سرطانی بسیار سریعتر از سلول‌های سالم رشد و تقسیم می‌شوند و این بدان معناست که این سلول‌ها برای زنده ماندن نیاز بیشتری به مواد مغذی و اکسیژن دارند. ما موفق به کشف این امر شدیم که یک ترکیب سلولی موسوم به "eEF2K" نقشی حیاتی را در کسب اجازه سلول‌های سرطانی برای استفاده از مواد غذایی ایفا می‌کند و این درحالی است که معمولا سلول‌های سالم برای ادامه بقا به این ترکیب نیازی ندارند. بنابراین با مهار عملکرد "eEFK2" ما باید بتوانیم سلول‌های سرطانی را بدون آسیب رساندن به سلول‌های سالم از بین ببریم.
آنچه که در این پژوهش پر اهمیت است، شناسایی پروتئین خاصی است که وجودش در سلول‌های سالم امری ضروری نیست، اما در بقای سلول‌های سرطانی نقش مهمی را ایفا می‌کند. شیمی درمانی و پرتودرمانی معمولا سلول‌های سالم را نیز از بین می‌برد و سایر روش‌های درمانی نیز تنها برای انواع خاصی از سرطان موثر هستند. در حال حاضر پروفسور "Proud" و همکارانش با همکاری سایر آزمایشگاه‌های دیگر مانند کارخانجات داروسازی، سعی در تولید و آزمایش داروهای مهارکننده "eEFK2" را دارند تا بتوان در آینده روش درمانی بالقوه‌ای را گسترش داد. "Proud" خاطرنشان می‌کند: سنتز پروتئین _تولید پروتئین در خود سلول_ فرآیندی اساسی محسوب می‌شود که سلول را قادر به رشد، تقسیم سلولی و عملکردهای مربوطه می‌کند. اکنون تلاش محققان در شناسایی چگونگی تاثیر این فرآیند بر ایجاد سرطان و سایر بیماری‌ها خواهد بود. این پژوهش در مجله "Cell" منتشر شده است.

محققان انگلیسی دستگاهی را طراحی کرده‌اند که با استفاده از آن می‌توان سرطان مثانه را از طریق بوهای خاص موجود در ادرار تشخیص داد. محققان دانشگاه لیورپول و دانشگاه غرب انگلستان (UWE) می‌گویند که این دستگاه را با الهام از توانایی سگ‌ها در بو کشیدن انواع خاصی از سرطان طراحی کرده‌اند. "Norman Ratcliffe" از موسسه تکنولوژی حسگر زیستی (UWE) در این باره اعلام کرد: باور بر این است که سگ‌ها می‌توانند سرطان را بو بکشند اما پر واضح است که به کارگیری سگ‌ها در تشخیص سرطان کاری عملی نخواهد بود. بااین حال با الهام از این امر، ما توانسته‌ایم دستگاهی را تولید کنیم که مختصاتی از بوی موجود در ادرار را در اختیار قرار می‌دهد. هنگامی که نمونه ادرار را حرات می‌دهیم، این دستگاه می‌تواند به گونه ای مواد شیمیایی موجود در ادرار را بخواند.
این دستگاه به نام "odoreader" دارای حسگری است که به مواد شیمیایی گازهای منتشر شده از ادرار واکنش نشان می‌دهد. پس از آنالیز گاز و مواد شیمیایی موجود در ادرار می‌توان سرطان مثانه را تشخیص داد. کریس پروبرت، استاد دانشگاه لیورپول، دیر تشخیصی سرطان مثانه را به عنوان عاملی در مشکل شدن درمان اولیه این بیماری عنوان کرده است. این دستگاه در تشخیص بیماری سرطان در نمونه‌های ادراری موفقیت صد در صدی از خود نشان داد. گام بعدی در این پژوهش، آزمایش بر روی نمونه‌های بیشتر و بررسی سودمندی استفاده از آن در بیمارستان‌ها خواهد بود. نتایج این پژوهش در مجله "PLoS ONE" منتشر شده است.

محققان بیمارستان دانشگاهی "Hackensack" در آمریکا پس از انجام یک پژوهش، تاثیر دارویی جدید را برای مبارزه با لنفوم سلول مانتل _ نوعی سرطان متهاجم که اغلب به علت مقاومت در مقابل درمان‌ها کشنده محسوب می‌شود_ ثابت کردند؛ این دارو توانست پیشرفت بیماری را در یک چهارم بیماران متوقف کند. دکتر "Andre Goy" با انجام تحقیقی بر 134 بیمار دریافت که 26 درصد از بیماران به داروی "رولیمید Revlimid" پاسخ درمانی قابل انتظاری را نشان داده‌اند. طبق گزارش سازمان غذا و داروی آمریکا، 9 بیمار نیز پس از پایان رویه درمانی با این دارو، کاملا درمان شده بودند. پیش از انجام این تحقیق، تمامی بیماران تحت شیمی درمانی قرار گرفته بودند و وضعیت بیماریشان هیچ تغییری نکرده بود؛ نه درمان شده و نه پیشرفت کرده بود.
بر اساس گزارش موسسه ملی سلامت آمریکا، عوارض جانبی این دارو شامل کاهش گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها، کم خونی، اسهال، تهوع، بثورات جلدی و خستگی است. لنفوم نوعی سرطان است که سلول‌های سفید خونی خاصی را موسوم به "لنفوسیت" تحت تاثیر قرار می‌دهد. لنفوم سلول مانتل نوع خاصی از بیماری است که معمولا در گره‌های لنفاوی، طحال، مغز استخوان و خون یافت می‌شود. این بیماری که معمولا در مردان 60 سال به بالا رخ می‌دهد نادر اما کشنده است و معولا شانس بقای آن چهار الی پنج سال است. از علائم این بیماری کاهش اشتها و وزن، تب، عرق شبانه، تهوع و استفراغ، دردهای شکمی و احساس ناراحتی به علت بزرگ شدن لوزه‌ها را می‌توان نام برد. "رولیمید" که با تحریک سیستم ایمنی با این سرطان مقابله می‌کند، در حال حاضر برای افرادی مورد تایید قرار گرفته که بیماریشان عود کرده است.

نتايج يک مطالعه اخير نشان مي‌دهد، استرس شغلي باعث افزايش احتمال خطر بروز سرطان نمي‌شود. در اين مطالعه حدود 116000 کارگر که در سلامت کامل بودند با توجه به ميزان استرس شغلي‌شان دسته‌بندي و تحت پيگيري به مدت 12 سال قرار گرفتند. بعد از اين مدت حدود 5% از شرکت کنندگان در مطالعه دچار سرطان شدند. با تحليل آماري تمامي عوامل مخدوش کننده، نشان داده شد که بين ميزان استرس شغلي و بروز سرطان هيچ ارتباط معني‌داري وجود ندارد. در اين مطالعه، بروز سرطان به صورت کلي و سرطان کولورکتال، ريه، پستان و پروستات به صورت اختصاصي مورد بررسي قرار گرفته بود.

مصرف منظم آسپرین خطر ابتلا به بیشترین انواع سرطان روده بزرگ راکاهش می‌دهد. براساس تحقیقات جدید افرادی که حداقل دو بار در هفته آسپرین مصرف می‌کنند در مقایسه با افرادی که اغلب یا هیچ‌وقت آسپرین مصرف نمی‌کنند طی دوره‌ای 28 ساله، 27درصد کمتر به سرطان روده بزرگ مبتلا می‌شوند. با این وجود مصرف منظم آسپرین موجب کاهش خطر گسترش سرطان روده بزرگ با جهش در ژن BRAF نمی‌شود و حدود 10تا 15 درصد سرطان روده به دلیل جهش این ژن است.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد در سرطان روده با جهش در ژنBRAF حساسیت به تاثیرات آسپرین کمتر است. محقق این تحقیق دکتر" اندرو.تی.چان "متخصص گوارش در بیمارستان عمومی ماساچوست اظهار کرد: مهمترین مسئله، مشخص شدن افرادی است که سرطان آنان به دلیل جهش ژن BRAF است و افرادی که در معرض خطر سرطان خاص روده هستند مصرف منظم آسپرین مزیتی برای آنان ندارد. علیرغم شواهد موجود در افزایش مصرف منظم آسپرین، این دارو به‌طورکلی برای پیشگیری از سرطان پیشنهاد نمی‌شود. مصرف آسپرین با خطراتی از جمله خطر خونریزی معده همراه است بنابراین باید مشخص شود آسپرین برای چه افرادی مفید محسوب می‌شود. وی در ادامه افزود: افراد برای استفاده از آسپرین ابتدا باید با پزشک مشورت کنند.
این تحقیق بر روی 127 هزار نفر انجام شد و از سال 1980تا سال 2012 به طول انجامید و در این زمان سرطان 1226 از شرکت کنندگان گسترش یافت. محققان افزودند: در این تحقیق افرادسفید پوست مورد بررسی قرار گرفتند که باید در گونه‌های مختلف جمعیتی نیز بررسی شوند. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد در افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ مصرف آسپرین در طول زنده ماندن فرد تاثیری ندارد. این تحقیق در نشریه انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است.

ويروسي كه تاكنون براي كنترل بيماري آبله به‌كار مي‌رفت، قابليت كاهش عوارض سرطان كبد و افزايش طول عمر مبتلايان به اين بيماري كشنده را دارد.  نمونه‌اي از اين ويروس كه با استفاده از مهندسي ژنتيك توليد شده و به نام جي‌ايكس ۵۹۴ مشهور است، مي‌تواند عوارض سرطان كبد را تا اندازه عوارض سرماخوردگي كاهش دهد و ميانگين عمر مبتلايان به اين بيماري را تا سه برابر افزايش دهد. در مطالعاتي كه توسط محققان دانشگاه ليدز انجام گرفت، ۳۰ نفر از مبتلايان به بيماري هپاتوسلولار (نوعي سرطان كبد) در قالب دو گروه مورد آزمايش قرار گرفتند و مقادير متفاوتي از ويروس اصلاح شده، در عرض يك ماه به طور مستقيم به كبد آن‌‌ها تزريق شد. گروه اول كه ميزان كمتري از ويروس را دريافت كرده‌ بودند، به طور متوسط ۷/۶ ماه و گروهي كه مقدار بيشتري از ويروس را دريافت كردند به طور متوسط ۱/۱۴ ماه به زندگي خود ادامه دادند.  دو نفر از بيماران كه مقادير بسيار زيادي از ويروس را دريافت كردند، پس از گذشت دوسال از درمان، هنوز هم به زندگي خود ادامه مي‌دهند. اين در حالي است كه بر اساس تحقيقات قبلي، موثرترين درمان اين بيماري كه سورافنيب نام دارد، طول عمر بيماران را حداكثر تا سه ماه افزايش مي‌دهد.
نكته جالب توجه اين است كه ويروس جي‌ايكس علاوه بر تومور سرطاني كبد، به هر تومور سرطاني ديگري كه خارج از كبد وجود دارد نيز حمله مي‌كند.  محققان بر اين باورند كه با تزريق مستقيم اين ويروس به جريان خون، مي توان انواع سرطان را درمان كرد.  تا كنون بيش از ۲۰۰ نفر از مبتلايان به انواع سرطان‌ها از جمله سرطان كليه و پوست، توسط اين ويروس درمان شدند ، اما بدن تمام آن‌ها نسبت به درمان عكس‌العمل مثبت نداشته و هنوز علت عدم تاثير اين ويروس در بدن برخي از بيماران مشخص نشده است. اين شيوه درماني جديد در مقايسه با شيمي‌درماني اثرات سوء كمتري براي بيماران دارد و عوارض جانبي آن نيز ناچيز است. در صورتي كه اثبات شود اين شيوه درماني در درازمدت موثر است، ظرف ۵ سال نمونه تجاري آن در اختيار بيماران قرار خواهد گرفت. گزارش كامل اين تحقيقات در شماره اخير نشريه نيچر مديسين (Nature Medicine) به چاپ رسيده است.

برگزار کنندگان: انجمن علمی سرطان های زنان ایران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، انجمن متخصصین زنان و مامایی ایران، انجمن رادیولوژی و انکولوژی ایران، انجمن سرطان ایران، بیمارستان میلاد
زمان برگزاری: ۲۸ الی ۳۰ آبان ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۵/۶/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، سالن همایش های دکتر غرضی بیمارستان میلاد

سایت همایش

‌محققان موسسه سرطان دوک آمریکا با آزمایش بر بافت انسانی دریافتند که داروی مورد استفاده در درمان پوکی استخوان، رشد سلول‌های سرطان سینه را حتی در مواردی که سلول‌ها به درمان‌های امروزی مقاومت نشان داده‌اند، متوقف می‌کند. داروی "bazedoxifene" نه تنها از تجدید نیرو کردن سلول‌های سرطانی توسط استروژن جلوگیری می‌کند، بلکه گیرنده‌های استروژن را به‌منظور تخریب، سست و ضعیف می‌کند. دکتر "دونالد مک دونل" رییس دانشکده داروسازی و زیست شناسی سرطان دانشگاه دوک در این باره می‌گوید: ما دریافتیم که "bazedoxifene" به گیرنده‌های استروژن متصل شده و فعالیت آن را مختل می‌کند اما نکته جلب توجه اینجا است که این دارو می‌تواند پس از فعالیت این گیرنده را نیز نابود کند.
"bazedoxifene" قرصی است که مانند "تاموکسیفن"_ به‌طور گسترده برای درمان سرطان‌های سینه وابسته به استروژن استفاده می‌شود_ به رده‌ای از داروها موسوم به (SERMs) تعلق دارد که در بعضی از بافت‌ها می‌توانند رفتاری مانند استروژن داشته باشند، درحالیکه به طور بسیار کارآمدی فعالیت استروژن را در سایر بافت‌ها مختل می‌کند اما برخلاف تاموکسیفن، خصوصیت‌هایی را نیز از گروهی دیگر از داروها موسوم به (SERDs) دارد که این اجازه را به این دارو می‌دهد تا گیرنده استروژن را منظور تخریب مورد هدف قرار دهد. به گفته دکتر "سوزان واردل" سرپرست این پژوهش، از آنجایی‌که این دارو به منظور تخریب، گیرنده استروژن را مورد هدف قرار می‌دهد احتمال بسیار اندکی برای این وجود دارد که سلول‌های سرطانی مکانیزم مقاومی را در برابر آن پیش بگیرند چراکه در حقیقت خودِ هدف از میان خواهد رفت.
بسیاری از محققان بر این باورند که اگر سلول‌های سرطانی سینه به تاموکسیفن مقاوم شدند، دیگر به تمام داروهایی که گیرنده استروژن را هدف قرار می‌دهند نیز مقاوم می‌شوند، اما این کشف نشان داده است که حتی پس از مقاوم شدن سلول‌ها به تاموکسیفن، هنوز گیرنده استروژن هدف خوبی برای مقابله است. این پژوهش طی نشست سالیانه انجمن غدد مترشحه داخلی در آمریکا مطرح شد.

يک کارآزمايي کنترل‌شده نشان مي‌دهد دو داروي تاموکسيفن و رالوکسيفن در مقايسه با دارونما، شيوع سرطان پستان غيرمهاجم اوليه را تقريباً تا 50% کاهش مي‌دهند. در اين بررسي مشخص شد که اين‌ داروها شيوع سرطان مهاجم را عمدتاً با کاهش سرطان از نوع گيرنده مثبت استروژن، در 1000 زني که به مدت 5 سال تحت درمان بودند، 9%-7% کاهش مي‌دهند. بايد توجه داشت که سرطان‌ و مرگ‌ومير به تمامي علل با تاموکسيفن و رالوکسيفن کاهش پيدا نمي‌کنند. اين دو دارو مي‌توانند حوادث ترومبوآمبولي را افزايش داده و تاموکسيفن نيز با افزايش ميزان سرطان اندومتر و کاتاراکت همراه است. در سال 2002 مرکز خدمات پيشگيرانه ايالات متحده (USPSTF) توصيه به عدم استفاده روتين از اين داروها در زنان گروه کم‌خطر و باخطر متوسط نموده است.

طبق مطالعات تازه، مردان و زناني که سابقه خانوادگي سرطان پوست غيرملانوما (NMSC) دارند، در معرض خطر ابتلا به ساير سرطان‌ها هستند. محققان در اين مطالعه 153576 مرد و زن سفيدپوست را از نظر ابتلا به NMSC و بدخيمي‌هاي ديگر تحت پيگيري قرار دادند. بعد از پيگيري 833496 و 2116178 نفر/ سال به‌ترتيب در مردان و زنان، اين محققان دريافتند، غير از NMSC، 29447 مورد از انواع ديگر سرطان در اين افراد رخ داد. وجود سابقه NMSC با افزايش خطر سرطان‌ اوليه غيرملانوما در مردان (خطر نسبي، 11/1) و زنان (20/1) همراه بود. در مردان با سابقه NMSC خطر ملانوما (99/1) بيشتر بود، درحاليکه زنان مبتلا به NMSC بيشتر در معرض خطر افزايش سرطان پستان (19/1)، سرطان ريه (32/1) و ملانوما (58/2) بودند. اين مطالعه آينده‌نگر نشان مي‌دهد خطر بدخيمي‌هاي ثانويه خصوصاً سرطان‌هاي پستان و ريه در زنان و ملانوما در مردان، بيشتر است.

نتايج يک مطالعه جديد حاکي از آن است که سوزش سردل متناوب و مزمن خطر بروز سرطان‌هاي حلق و طناب صوتي را ميان افرادي که نه الکل مي‌نوشند و نه سيگار مي‌کشند، افزايش مي‌دهد. اين مطالعه که در نشريه Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention به چاپ رسيده، همچنين نشان مي‌دهد که استفاده از آنتي‌اسيدها اثر محافظتي دربرابر اين سرطان‌ها دارند، در حالي‌که داروهاي تجويزي اين اثر را ندارند. مطالعه مذکور که به‌صورت مبتني بر جمعيت انجام شده، قويا پيشنهاد مي‌کند که ريفلاکس معده که باعث سوزش سردل متناوب مي‌شود، يک عامل خطر مستقل براي سرطان فارنکس و لارنکس است. در اين مطالعه 631 بيمار و 1234 نفر کنترل که از نظر سن و جنس تطابق داده شده بودند، مورد بررسي قرار گرفتند. براساس نتايج به دست آمده، داشتن سابقه ترش کردن متناوب با افزايش 78 درصدي ابتلا به سرطان‌هاي فارنکس و لارنکس ميان افرادي بود که نه سابقه نوشيدن الکل و نه سابقه سيگار کشيدن داشتند. از سوي ديگر، در ميان افرادي که سوزش سردل متناوب داشتند، افرادي که آنتي‌اسيد مصرف مي‌کردند، 41 درصد کمتر احتمال داشت که دچار سرطان‌ شوند، در حالي‌که داروهاي تجويزي و خانگي چنين اثري را از خود نشان نمي‌دادند. اثر محافظتي آنتي‌اسيدها صرف‌نظر از خصوصياتي مانند وضعيت نوشيدن و مصرف دخانيات، وضعيت HPV-16 و محل تومور بود.

محققان سوئیسی موفق به ارائه روش تشخیصی جدیدی برای شناسایی آر.ان‌.ای سلول سرطانی پوست شدند. تومور سیاه پوست یکی از خطرناک‌ترین سرطان‌های پوست محسوب می‌شود. در 50 درصد موارد، یک ژن جهش یافته مسؤول بروز این بیماری است. از آنجاییکه شانس و مدت زنده ماندن بیمارانی که دچار این جهش ژنی شدند، می‌تواند با استعمال یک داروی جدید به شدت افزایش یابد، به همین دلیل یافتن راهی برای شناسایی زودهنگام این جهش بسیار مهم است. برای حل این مشکل یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه بازل با همکاری محققانی از موسسه تحقیقات سرطان لودوینگ روش جدیدی ارائه کرده‌اند.
در کشور سوئیس هر ساله در حدود 2100 نفر به تومور سیاه پوست مبتلا می‌شوند که یکی از تومورهای بسیار رایج محسوب می‌شود. اگر تشخیص این بیماری در مراحل اولیه صورت گیرد، فرآیند بهبود بسیار تسریع می‌شود؛ اما با گذشت زمان از آغاز تشکیل تومور شانس زنده‌ ماندن به شدت کاهش می‌یابد. در سال‌های اخیر داروهای متعددی برای درمان این بیماری ارائه شده است، این داروها روی جهش‌های ژنتیکی که موجب رشد بسیار سریع بافت می‌شود، اثر می‌گذارند. درمورد این تومور سیاه، ژنی موسوم به براف اهمیت زیادی دارد. این ژن مسؤول رشد کنترل نشده سلول‌ها است. از آنجایی که تنها 50 درصد از بیماران مبتلا به تومور سیاه پوست دچار این جهش ژنی می‌شوند، باید بیمارانی را که به این روش درمانی جدید پاسخ می‌دهند، شناسایی کرد. از آنجایی که این دارو دارای عوارض نامطلوبی است، نباید آن را برای همه بیماران تجویز کرد.
برای حل این مشکل، محققان سوئیسی روش تشخیصی جدیدی ارائه کردند که براساس آران‌ای کار می‌کند. در این روش از حسگرهای نانومکانیکی برای شناسایی آران‌ای سلول سرطانی استفاده می‌شود. این حسگر نانومکانیکی نوعی تیرک (کانتالیور) کوچک میکروسکوپی است. با استفاده از این حسگر می‌توان سلول‌های سالم را از سلول‌های بیمار تفکیک کرد. این روش بسیار حساس است، در حالی که نه به تکثیر دی‌.ان‌.ای و نه به برچسب‌زنی آن نیاز است. در این روش به نوک تیرک مولکول‌هایی متصل می‌شوند و سپس سطح مورد نظر پیمایش می‌شود. نوک تیرک آغشته به دی‌ان‌ای است که می‌تواند به آر‌.ان‌.ای سلول جهش یافته بچسبد. با اتصال دی‌.ان‌.ای به آر.ان‌.ای، تیرک دچار تغییر می‌شود که این تغییر روی لیزر تابیده شده روی آن اثر می گذارد. برهمکنش مولکولی باید در فاصله بسیار اندک از سطح صورت گیرد. این گروه، نتایج یافته‌های خود را در نشریه «Nature Nanotechnology» به چاپ رساندند.

سازمان غذا و داروي آمريکا در روزهاي اخير راديوم دي کلرايد 223 با نام تجاري زوفيگو(Xofigo) را براي درمان مردان مبتلا به مرحله انتهايي(متاستاتيک) کانسر پروستات مقاوم به کاستريشن (دارودرماني يا جراحي براي کاهش سطح تستوسترون) که تنها به استخوان‌ها متاستاز داشته‌اند، مورد تاييد قرار داد. هورمون تستوسترون محرک رشد اين تومور است. براساس آمار اعلام‌شده از سوي مرکز تحقيقات سرطان آمريکا، تا پايان سال 2013 ميلادي براي 200 هزار نفر از مردان اين کشور تشخيص بدخيمي پروستات گذاشته خواهد شد و 29 هزار نفر به دنبال ابتلا به اين نوع بدخيمي جان خود را از دست خواهند داد.
داروي جديد زوفيگو، 3 ماه زودتر از موعد مقرر براي اعلام نتيجه بررسي‌ها، مورد تاييد قرار گرفته است. به گفته دکتر «ريچارد پازدور»، سرپرست بخش ارزيابي و تحقيقات دارويي FDA، اين دارو به مواد معدني موجود در استخوان‌ها متصل و باعث مي‌شود اشعه مستقيما به سلول‌هاي تومور منتقل شود. زوفيگو، دومين داروي مطرح در بدخيمي پروستات است که در يک سال گذشته از سوي FDA مورد تاييد قرار گرفته است. در آگوست 2012 ميلادي، FDA داروي اگزتاندي ( Xtandi) را براي درمان مردان مبتلا به مرحله انتهايي کانسر پروستات مقاوم به کاستريشن که با وجود دارودرماني يا جراحي با هدف کاهش سطح تستوسترون بيماري آنها گسترش يافته است مورد تاييد قرار داد.
مورد مصرف اگزتاندي در بيماراني است که قبلا تحت شيمي درماني با دوستاکسل قرار گرفته‌اند. اثربخشي و ايمني زوفيگو در يک مطالعه باليني روي 809 مرد مبتلا به بدخيمي پروستات مقاوم به کاستريشن علامتدار که بدخيمي تنها به استخوان آنها- و نه ساير ارگان‌ها -تهاجم داشته است مورد بررسي قرار گرفت. بيماران به‌طور تصادفي تحت درمان با زوفيگو يا دارونما همراه بهترين درمان استاندارد قرار گرفتند. مطالعه براي اندازه‌گيري شانس بقاي بيماران ترتيب داده شد. در انتها نتايج نشان دادند مردان دريافت‌کننده زوفيگو به‌طور متوسط 14 ماه و مردان دريافت‌کننده دارونما همراه درمان استاندارد به طور متوسط 2/11 ماه زندگي کرده‌اند. شايع‌ترين عوارض ناخواسته گزارش از سوي مردان تحت درمان با زوفيگو عبارت بودند از تهوع، اسهال، استفراغ و ورم پاها. در بررسي‌هاي خوني نيز شايع‌ترين عوارض عبارت بودند از آنمي، لنفوسايتوپني، لوکوپني، ترومبوسيتوپني و نوتروپني.

پژوهشگران ايتاليايي معتقدند رشد تومور در بدن انسان موجب تغييرات متابوليک متعددي مي‌شود که به توليد انواع خاصي از ترکيبات شيميايي منجر مي‌شوند و اين ترکيبات را مي‌توان در گازهاي بازدمي شناسايي کرد. اين پژوهشگران فرضيه خود را روي 37 بيمار مبتلا به سرطان‌هاي کولورکتال و 41 فرد شاهد آزمودند.
بازدم افراد در يک کيسه خنثي به نام تدلر (Tedlar) جمع‌آوري شد و با روش اسپکترومتري توده‌ايي- کروماتوگرافي گازي مورد بررسي قرار گرفت تا الگوي ترکيبات شيميايي گازي آن مشخص شود. با استفاده از شبکه عصبي احتمال‌سنج، آن دسته از گازهايي که در افتراق افراد سالم از مبتلايان به سرطان کولورکتال مي‌توانند موثر باشند، تعيين گرديدند. با استفاده از اين ترکيبات گازهاي بازدمي، پژوهشگران توانستند با حساسيت 86%، ويژگي 83% و دقت تشخيص 85% بيماران را از گروه شاهد افتراق دهند.
براي اثبات دقت تشخيص، اين ترکيب شيميايي در گاز بازدمي 25 بيمار ديگر مورد آزمايش مجدد قرار گرفتند. اين مرحله از مطالعه نشان داد، ارزيابي اين 15 ترکيب شيميايي در گاز بازدمي مي‌تواند با دقت 76% افراد سالم را از مبتلايان به سرطان کولورکتال افتراق دهد. با اين وجود، براي استفاده از اين روش‌ در بيماريابي سرطان کولورکتال هنوز مطالعه در جوامع مختلف و حجم نمونه‌هاي بسيار بالاتر نياز است. مهم‌ترين امتياز اين روش غيرتهاجمي بودن آن است.

کارگروه خدمات پيشگيرانه ايالات متحده (USPSTF) بر اساس شواهد روزآمدشده، مجددا بر توصيه قبلي خود عليه انجام غربالگري سرطان تخمدان (توصيه سطح D) تاکيد کرد. در يک مطالعه آمريکايي، زنان به صورت تصادفي به دو گروه مراقبت معمول يا سونوگرافي واژينال و آزمون CA-125 تقسيم شدند. مرگ‌ومير و مرحله بيماري در زمان تشخيص در دو گروه غربالگري و عدم غربالگري تفاوتي نداشت ولي در نتيجه غربالگري‌هاي مثبت کاذب، تعداد قابل ملاحظه‌اي جراحي غيرضروري انجام شده بودند. در يک کارآزمايي انگليسي در حال انجام، پژوهشگران به مقايسه عدم غربالگري با «غربالگري به وسيله CA-125 به اضافه پيگيري نتايج غير طبيعي با سونوگرافي واژينال» يا «غربالگري صرفا با سونوگرافي»، پرداخته‌اند. البته پيامدهاي مربوط به مرگ‌ومير در اين مطالعه هنوز مشخص نشده است.
نتيجه‌گيري USPSTF اين بوده که بر اساس شواهد کافي، «غربالگري روتين سرطان تخمدان به وسيله سونوگرافي از راه واژن يا آزمون سرمي CA-125 با يک سطح آستانه واحد، منفعتي از نظر مرگ‌ومير ندارد ولي با زيان‌هايي حداقل در حد متوسط همراه است.» بيماران مدام در مورد لزوم غربالگري سرطان تخمدان سوال مي‌کنند و پاسخ منفي USPSTF هنوز هم چندان قاطع و معتبر نيست. اين کارگرووه همچنين ذکر کرده که اين عوامل با کاهش خطر سرطان تخمدان همراه هستند: قرص‌هاي ضد بارداري، بارداري، شيردهي، بستن لوله‌هاي رحمي، و اووفورکتومي دوطرفه. همچنين به نظر اين کارگروه، زنان داراي سابقه خانوادگي مثبت سرطان پستان يا تخمدان بايد به انجام مشاوره ژنتيک براي ارزيابي بيشتر سطح خطر، تشويق شوند.

سرطان‌هاي همراه با بارداري به سرطان‌هايي گفته مي‌شود که ابتدائا در حين بارداري يا به فاصله 12 ماه پس از زايمان تشخيص داده مي‌شوند. به منظور تعيين روند اپيدميولوژيک اين سرطان‌ها و پيامدهاي آن‌ها بر بارداري و مادران، پژوهشگران داده‌هاي حاصل از يک مرکز ثبت داده‌هاي سرطان در استراليا، يک بانک اطلاعاتي حول‌وحوش تولد، و پرونده‌هاي بيمارستاني 781907 زن زايمان‌کرده بين سال‌هاي 2008-1994 را با هم مرتبط کردند.
در کل، 1798 مورد سرطان همراه با بارداري شناسايي شد که شايع‌ترين آن‌ها عبارت بودند از ملانوم، سرطان پستان و سرطان تيروييد (به ترتيب 46، 29 و 17 مورد به ازاي هر 100 هزار بارداري). جمعا 499 سرطان در حين بارداري و 1299 سرطان پس از زايمان تشخيص داده شده بودند. سرطان‌هاي همراه با بارداري تقريبا 50% شايع‌تر از ميزاني بودند که در جمعيت عمومي زنان در سنين باروري انتظار مي‌رفت. بين سال‌هاي 2007-1994 ميزان خام بروز سرطان‌هاي همراه با بارداري از 112 به 192 مورد به ازاي هر 100 هزار بارداري افزايش يافته بود. تنها 14% از اين افزايش با بالا رفتن سن بارداري قابل توجيه بود. در موارد تشخيص سرطان حين بارداري، احتمال حوادث ترومبوآمبوليک 10 برابر و احتمال سپسيس 4 برابر بيشتر از زناني بود که سرطان‌هاي همراه با بارداري نداشتند.
نکته قابل ملاحظه آن است که اين داده‌ها بر حسب مصرف سيگار يا چاقي مادر (دو عامل خطر شناخته‌شده براي سرطان و ترومبوآمبولي) تعديل نشده‌اند. تعامل بيشتر بين پزشک و بيمار در حين بارداري ممکن است بخشي از اين افزايش در تشخيص سرطان را توجيه کند اما تغييرات ايمني مرتبط با بارداري نيز ممکن است بر سرطان‌زايي و رشد تومورها نقش داشته باشند. با توجه به اين که سرطان دومين علت شايع مرگ زنان در سنين باروري است و روش‌هاي پيشگيري از بارداري نيز خطر بسياري از سرطان‌ها را کاهش مي‌دهند، يافته‌هاي اين مطالعه بايد به برقراري تعهدات جديدتر براي حذف بارداري‌هاي ناخواسته کمک کنند.

پژوهش جدید محققان آلمانی نشان می‌دهد دارویی که در حال حاضر برای درمان سرطان کلیه تایید شده است، بازگشت مجدد سرطان پیشرفته تخمدان را با میانگین تقریبا شش ماه به تاخیر می‌اندازد. حدود 70 درصد از بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته تخمدان به دنبال عمل جراحی و شیمی درمانی دچار عود مجدد شده و نیاز به از سرگیری درمان‌های تهاجمی برای آنان لازم می‌شود. شانس درمان این بیماری 20 تا 25 درصد است. محققان آلمانی دریافته‌اند که داروی "پازوپانیب" می‌تواند تشدید روند بیماری را از 12.3 ماه به 17.9 ماه برساند.
"آندراس دو بوآ"، سرپرست این پژوهش و متخصص تومورشناسی زنان در این باره می‌گوید: یافته‌های ما نشان می‌دهد توانسته‌ایم در نهایت دارویی را پیدا کنیم که توانایی برقراری کنترل رشد سرطان تخمدان را طی درمان‌های اولیه داشته باشد. اگر "پازوپانیب" برای سرطان تخمدان تایید شود، بسیاری از بیماران مدت طولانی‌تری را بدون بیماری و البته شیمی درمانی تجربه خواهند کرد و طی این مدت می‌توان بر بیماری کنترل پیدا کرد.
"پازوپانیب" داروی خوراکی است که چندین مسیر دخیل در رشد تومورها و رگ‌های خونی آنها را مهار می‌کند. عودهای مجدد برای بیماران مبتلا به سرطان بسیار شایع است؛ این تحقیق گسترده نشان می‌دهد که هدف قرار دادن مولکول‌های متعدد سرطانی می‌تواند تاثیر قابل توجهی را بر قابلیت رشد سرطان داشته باشد و زمان بسیار قابل توجهی را تا عود دوباره در اختیار قرار خواهد داد. حدود 230 هزار نفر سالانه به سرطان مبتلا می‌شوند که البته اکثر آنها پیش از تشخیص پیشرفتگی بیماری از وجود آن بی‌خبرند و بیش از 70 درصد افراد نیز تا پنج سال پس از ابتلا می‌میرند. یافته‌های این پژوهش طی نشست سالیانه "ASCO" مطرح شده است.

بر اساس آزمایشات جدید محققان دانشگاه کالیفرنیا، نانوذرات متخلخل سیلیکا ‏می‌توانند برای غلبه بر مقاومت دارویی در سلول‌های سرطانی مورد استفاده قرار گیرند. به گزارش سرویس فناوری ایسنا، منافذ ‏این نانوذرات می‌توانند برای جابه‌جایی داروی ضدسرطان دوکسوروبیسین و نوع خاصی از ‏ریبونوکلئیک اسید (‏RNA‏) استفاده شود. در مرحله بعد این دو دارو به طور موثری در نواحی ‏توموری، در موش‌هایی که سلول‌های سرطانی سینه مقاوم در برابر دارو به آنها پیوند زده ‏شده است، آزاد شدند. اکثر روش‌های شیمی‌درمانی شامل ترکیب چند داروی معالج برای جلوگیری از مقاومت ‏دارویی در بیماران مبتلا به سرطان است. با این وجود، سلول‌های سرطانی می‌توانند خود ‏را در مقابل بیشتر داروهای مورد استفاده سازگار و مقاوم کنند؛ مساله‌ای که در نهایت ‏منجر به شکست طرح درمان می‌شود.
یک گروه تحقیقاتی به رهبری «آندره نل»، «جفری زینک» و «هوآنگ منگ» در دانشگاه ‏کالیفرنیا نشان داده است نانوذرات متخلخل سیلیکا با حفرات مزو (‏MSNPs‏) می‌توانند بر ‏مقاومت جذب داروی دوکسوروبیسین در تومور سرطانی پیوندی در سینه انسان غلبه کنند. این ‏نانوحامل‌ها می‌توانند داروهای ضدسرطان و ‏siRNA‏ را که پروتیئن ‏p-glycoprotein‏ (ماده‌ای ‏که موجب مقاومت دارویی در سلول‌های توموری می‌شود) را مورد هدف قرار داده، حمل ‏کرده و به صورت موثری مانع از رشد تومور شوند. ‏
ساختار این حامل نانوذره‌ای طوری طراحی شده است که پس از تزریق وریدی ناحیه ‏تومور را هدف قرار می‌دهد. سطح این ذرات با استفاده از گروه عاملی فسفنات عاملدار ‏می‌شود. گروه عاملی فسفنات به داروهای ضدسرطان اجازه می‌دهد که به صورت ‏الکتروستاتیکی به سطح متخلخل داخلی نانوذرات چسبیده و بدین ترتیب داروها درون ‏سلول‌های سرطانی آزاد شوند. همچنین گروه‌های عاملی فسفنات می‌توانند با کوپلیمر ‏کاتیونی ‏PEI-PEG‏ پوشش داده شوند که این عمل به نانوذرات اجازه می‌دهد تا انواع متفاوتی ‏از مولکول‌های ‏siRNA‏ که چندین مسیر دارویی را در سلول‌های سرطانی ایجاد می‌کنند، ‏حمل و سپس آزاد کنند. ‏«منگ» اشاره کرد: این سیستم دارورسانی دوگانه در مقایسه با سیستم بدون دارو و یا ‏حامل دارو یا حامل ‏siRNA‏ تنها، به صورت قوی‌تری مانع از رشد تومورها می شود. او ادامه ‏داد: آزمایشات انجام گرفته اثبات قاعده کلی فرضیه آزاد شدن داروهای دوگانه و ‏siRNA‏ ‏در محیط آزمایشی درون بدن و ارتقای هرچه بیشتر این سیستم را میسر کرده ‏است. بعنوان مثال، می‌توان نانوذراتی طراحی کرد که وارد رگ‌هایی که در آنها تومورها ‏مانند سدی در مقابل ورود دارو قرار گرفته‌اند، شوند. «نل» گفت: نتایج به دست آمده این امیدواری را می‌دهد که بتوان این حامل نانوذره‌ای را ‏به منظور طراحی ترکیب‌های کارآمدتر و امن‌تر از دارورسانی و ‏siRNA‏ در نواحی توموری در ‏آزمایش‌های بالینی بکار برد. این تکنیک همچنین این پتانسیل را داراست که با انتخاب ‏ترکیب مشخص دارو/siRNA، راه درمان هر بیمار منحصر به فرد را ایجاد کند. این دانشمندان، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی ‏ACS Nano‏ منتشر کرده‌اند.‏

چندين مطالعه مشاهده‌اي نشان داده‌اند که غربالگري با کولونوسکوپي در کاهش بروز و مرگ‌ومير سرطان کولورکتال موثر است. با اين حال، هنوز به شواهد قاطع‌تري در اين زمينه نياز داريم. مطالعه مورد- شاهدي حاضر به بررسي اين نکته پرداخته که آيا غربالگري به وسيله کولونوسکوپي يا سيگموييدوسکوپي با کاهش خطر مراحل پيشرفته سرطان کولورکتال همراهي دارد يا خير؟ پژوهشگران با استفاده از داده‌هاي مربوط به 4 برنامه مراقبت سلامت در آمريکا، به ارزيابي خطر سرطان کولورکتال در 1012 بيمار داراي خطر متوسط اين سرطان که قبلا تحت غربالگري با کولونوسکوپي يا سيگموييدوسکوپي قرار گرفته بودند (با ميانگين سني 72 سال)، پرداختند: از اين تعداد 472 نفر به سرطان کولورکتال در مراحل پيشرفته مبتلا شده بودند و 538 نفر ديگر از نظر سن، جنس، برنامه مراقبت سلامت و مدت پوشش برنامه، با گروه اصلي (گروه مورد) جور شدند. اقدامات غربالگري بين 3 ماه تا 10 سال قبل از تشخيص سرطان انجام گرفته بود.
غربالگري با کولونوسکوپي با کاهش خطر مراحل پيشرفته سرطان کولورکتال به طور کلي (نسبت شانس تعديل‌شده 29/0)، در سمت چپ کولون (26/0) و در سمت راست کولون (36/0) همراهي داشت. سيگموييدوسکوپي نيز با کاهش خطر مراحل پيشرفته سرطان کولورکتال به طور کلي (50/0) و در سمت چپ کولون (26/0)- ولي نه در سمت راست کولون- همراه بود. در صورت کيفيت بالاي بررسي (يعني با آمادگي کافي و ورود کامل آندوسکوپ تا سکوم)، کولونوسکوپي با کاهش خطر مراحل پيشرفته سرطان کولورکتال به طور کلي (28/0) و در سمت چپ کولون (08/0)- ولي نه در سمت راست کولون- همراهي داشت. در صورت انجام کولونوسکوپي توسط فوق‌تخصص گوارش، اين نسبت‌هاي شانس عبارت بودند از: 26/0 به طور کلي، 17/0 براي کولون چپ و 35/0 براي کولون راست. اين يافته‌ها شواهد بيشتري را فراهم مي‌کنند مبني بر آن‌که غربالگري با کولونوسکوپي از سرطان کولورکتال در هر دو سمت کولون پيشگيري مي‌کند. عدم تاثير بررسي‌هاي باکيفيت احتمالا به اين خاطر است که شناسايي آدنوم‌ها در تعريف بررسي باکيفيت لحاظ نشده‌ است.

نمونه برداري و ارزيابي بافت شناسي به عنوان روش استاندارد طلايي براي تشخيص سرطان معده شناخته شده است اما همواره به يک روش غيرتهاجمي براي شناسايي افراد پرخطر براي سرطان معده و آنهايي که بيشترين نفع را از انجام اندوسکوپي و نمونه برداري مي‌برند، وجود داشته است. به تازگي روشي بر اساس نانومواد ايجاد شده است که تنها با يک آزمون تنفسي قادر به افتراق سرطان‌ها از ضايعات خوش‌خيم معده است. اين پژوهشگران در مطالعه خود از 130 بيمار مبتلا به مشکلات و بيماري‌هاي معده‌اي بهره گرفتند. 37 بيمار مبتلا به سرطان معده، 32 بيمار مبتلا به زخم معده و 61 بيمار مبتلا به التهاب يا ديگر اختلالات خوش‌خيم معده بودند. گازهاي تنفسي اين بيماران همچون يک آزمون تنفسي ساده جمع‌آوري گرديد و توسط يک تحليل‌گر که بر پايه نانومواد ساخته شده تجزيه‌ و تحليل گرديد. پنج گاز تنفسي به عنوان دقيق‌ترين گازهاي افتراق دهنده سرطان معده از ضايعات خوش‌خيم مشخص گرديدند که عبارتند از 2- پروپن نيتريل، 2- بوتوکسي اتانول فورفورال، 6 متيل- 5 هپتن-2- يک، و ايزوپروپن). در نهايت مشخص گرديد آزمون تنفسي با شناخت اين پنج گاز مي‌تواند با حساسيت 89 و ويژگي 90% سرطان‌هاي معده را از ديگر ضايعات معده افتراق دهد. اگرچه نتايج مقدماني اين مطالعه بسيار موفقيت‌آميز بوده، اما هنوز براي استفاده از اين کيت و آزمون تنفسي به مطالعه در سطح وسيعتر و تعداد بيشتر بيماران نياز است.