پزشکی بالینی

به تازگي داروي جديد گادوترات مگلومين (gadoterate meglumine) با نام تجاري دوتارم (Dotarem) براي استفاده در تصويربرداري MRI مغز، ستون فقرات و بافت‌هاي مرتبط در بيماران بالاي 2 سال مورد تاييد سازمان غذا و دارو قرار گرفته است. دوتارم،يک داروي حاجب با پايه گادولينيوم است که به راديولوژيست در بهتر ديدن ضايعات دستگاه عصبي مرکزي کمک مي‌کند. به گفته دکتر «داووين ريوز»، سرپرست بخش محصولات مرتبط با تصويربرداري پزشکي در FDA، مطالعات انجام شده روي دوتارم در بيماران بزرگ‌تر از 2 سال اثربخش و بي‌خطر بوده است. تاييد اين دارو گزينه بهتري براي ارزيابي ناهنجاري‌هاي ساختاري دستگاه عصبي مرکزي در اختيار متخصصان قرار مي‌دهد.
در يک مطالعه با شرکت 245 بزرگسال و 38 کودک بزرگ‌تر از 2 سال مشکوک به ناهنجاري‌هاي دستگاه عصبي مرکزي اثربخشي و ايمني اين دارو ارزيابي شد. ابتدا براي هر بيمار يک MRI پايه بدون استفاده از دوتارم انجام شد. پس از تجويز دوتارم MRI مجددا تکرار شد. نتايج نشان دادند تصاوير به دست آمده از MRI با استفاده از دوتارم در مقايسه با تصاوير MRI پايه، در تشخيص ضايعات دستگاه عصبي به راديولوژيست‌ها کمک بيشتري مي‌کند. همين مطالعه بين بيماران دچار ناهنجاري دستگاه عصبي مرکزي نيز انجام شد.
دوتارم هفتمين داروي حاجب با پايه گادولينيوم است که از سوي FDA براي استفاده در بيماران نيازمند تصويربرداري MRI دستگاه عصبي مرکزي مورد تاييد قرار گرفته است. ساير داروي‌هاي حاجب با پايه گادولينيوم مورد تاييد FDA که براي تصويربرداري MRI از دستگاه عصبي مرکزي مورد تاييد قرار گرفته‌اند عبارتند از: مگنويست، 1988؛ پروهنس، 1992؛ امنيسکن، 1993؛ اپتيمارک، 999؛ مولتي‌هنس، 2004 و گاداويست، 2011.
کمي قبل از تاييد دوتارم، داروي ديگري با نام تجاري لنفوسيک (Lymphoseek) براي مشاهده گره‌هاي لنفاوي در بيماران سرطاني مورد تاييد FDA قرار گرفت. ماده حاجب لنفوسيک (technetium Tc 99m tilmanocept)، به‌خصوص در مبتلايان به بدخيمي پستان يا ملانوما که قبلا براي برداشتن غدد لنفاوي مرتبط با تومور تحت جراحي قرار گرفته اند کاربرد دارد. لنفوسيک اولين داروي جديدي است که براي تعيين محل غدد لنفاوي طي 30 سال اخير مورد تاييد FDA قرار گرفته است. ساير داروهاي مورد تاييد FDA که براي تعيين محل غدد لنفاوي تجويز مي‌شوند عبارتند از سولفور کلوييد، 1974 و ايزوسولفان آبي رنگ ،1981.

مرکز تحقيقاتي رومارک اخيرا اعلام کرده ثبت‌نام بيماران داوطلب براي شرکت در مطالعه باليني فاز 3 خود روي داروي نيتازوکسانايد (nitazoxanide) براي درمان آنفلوانزاي حاد بدون عارضه را آغاز کرده است. اين مطالعه در طول فصل شيوع آنفلوانزا در سال 2013 و 2014 ميلادي تکميل خواهد شد. در اين مطالعه 1400 بيمار دچار تب و ساير علايم آنفلوانزا شرکت خواهند داشت. اين بيماران به طور کاملا تصادفي تحت‌درمان با نيتازوکسانايد، اسلتاميوير، دارونما(قرص قند) يا ترکيب نيتازوکسانايد و اسلتاميوير قرار خواهند گرفت. هدف اوليه در طراحي اين مطالعه، بررسي اثرگذاري نيتازوکسانايد در طول مدت علامت‌دار بيماري است. پس از به پايان رسيدن اين مطالعه نيتازوکسانايد به عنوان مونوتراپي يا درمان همراه با اسلتاميوير براي تاييد به FDA عرضه خواهد شد.

تحقيقات جديد نشان داده‌ برچسب‌هاي نيکوتين مورد استفاده براي ترک سيگار، مي‌توانند براي مقاصد ديگري هم تجويز شوند. اين برچسب‌ها با زوال خفيف حافظه در سالمندان مقابله مي‌کنند. دکتر پل نيوهاس، سرپرست دانشکده پزشکي واندربيلت معتقد است درمان با نيکوتين مي‌تواند راهي براي بهبود علايم مشکلات حافظه باشد. اين نخستين بار نيست که پزشکان در تلاش يافتن ارتباط ميان مغز و نيکوتين هستند. در سال 1980 ميلادي، دکتر نيوهاس و همکارانش دريافتند مغز بيماران آلزايمري دچار فقدان گيرنده‌هايي است که به عملکرد صحيح شيميايي مغز کمک مي‌کند. هر چند کار اين گيرنده‌ها سروکار داشتن با نيکوتين نيست، اما به نيکوتين پاسخ مي‌دهند. تجارب سيگاري‌ها ارتباط ميان نيکوتين و عملکرد مغز را تاييد مي‌کند. البته نيکوتين به افراد با عملکرد طبيعي و بدون مشکلات تمرکز کمک چنداني نخواهد کرد.

برنامه مطالعه باليني فاز 3 روي کرم ضدالتهاب غيراستروييدي ايمپراکور(Impracor )که حاوي 10 درصد ماده موثره دارويي کتوپروفن است براي بررسي به FDA ارائه شده است. هدف از اين کار، مورد تاييد قرار گرفتن برنامه پيشنهادي براي مطالعه فاز 3 اين داروست.تکنولوژي آکودل ( Accudel ) در توليد اين دارو به کار رفته است.

دانشمندان دانشگاه تورنتو کشف کرده‌اند که گشاد شدن چشم‌ها در اثر ترس می‌تواند به افراد دیگر نیز به همان اندازه کمک کند. دانشمندان پیش از این مطمئن نبودند که چرا چشم‌ها در زمان ترس گشاد می‌شوند اما اکنون می‌گویند که این امر از دو اثر برخوردار است. این امر به انسان کمک می‌کند تهدیدات را با ارائه یک میدان دید گسترده‌تر مکان‌یابی کرده و همچنین دیگران را با نمایش واضح آنچه به آن می‌نگرد، آگاه سازد. این پژوهش که در مجله Psychological Science منتشر شده، نشان داده است که حالت‌های گشاد شدن چشم از ترس، هم به فردی که این حالت را اجرا کرده و هم به بینندگان آن کمک می‌کند.
یافته‌ها نشان داده که گشاد شدن چشم یک میدان دید وسیعتر را ایجاد کرده و می‌تواند به فرد در مکان‌یابی تهدیدات احتمالی در محیط اطراف کمک کند. همچنین این حالت می‌تواند به ارسال یک علامت خیرگی روشن برای اظهار «آنجا را ببین!» به دیگران کمک کند تا قابیت آنها را نیز برای مکان‌یابی تهدید مشابه ارتقا بخشد. با بازتر شدن چشم، انسان می‌تواند بخش بیشتری از سفیدی چشم یا صلبیه را ببیند. دانشمندان بر این تصور بودند که این امر می‌تواند تضاد با عنبیه را افزایش دهد که محل مورد مشاهده فرد را واضح‌تر نشان می‌دهد. برای مشاهده مقاله اینجا را کلیک نمایید.

محققان دانشگاه ملبورن در حال کار بر روی نوعی ایمپلنت مغزی جدید هستند که قادر خواهد بود دقایقی پیش از شروع، در خصوص وقوع حمله صرع هشدار دهد. یکی از ناخوشایندترین واقعیت‌ها در مورد بیماری صرع، غیرقابل پیش‌بینی‌بودن زمان بروز حملات آن است. فناوری ارائه‌شده دانشگاه ملبورن امکان آمادگی برای مبتلایان به این بیماری را تا حد امکان فراهم می‌کند و آن‌ها می‌توانند پیش از وقوع حمله، خود را از موقعیت‌هایی مانند کار با ماشین‌آلات سنگین یا رانندگی که ممکن است به خود یا دیگران آسیب برساند، دور کنند. رهبری این پروژه را مارک کوک بر عهده دارد و شرکت دارو سازی امریکایی به نام NeuroVista حامی مالی آن اعلام شده است.
در ابتدا نرم‌افزار ایمپلت جدید، فعالیت امواج مغزی پوشاننده آن را رهگیری می‌کند تا نوع فعالیت غیرطبیعی و دارای ویژگی بالقوه برای یک حمله صرع را شناسایی کند. زمانی که این نرم‌افزار دارای داده کافی برای انجام این پیش‌بینی باشد، ابزار به محض این شناسایی چنین فعالیتی، سیگنالی را به یک گیرنده‌ مخابره می‌کند. این گیرنده در قسمت بیرونی لباس کاربر نصب شده است.
در آزمایش‌های انجام‌ شده، 15 فرد مبتلا به صرع، از این سیستم به مدت چهار ماه استفاده کردند و فناوری ارائه‌ شده 65 درصد اوقات، حملات صرع را برای 11 نفر آن‌ها با موفقیت پیش‌بینی کرد. برای دو نفر از این این سوژه‌ها، ابزار در هر بار و چهار دقیقه پیش از شروع، حمله را با موفقیت پیش‌بینی کرد. همچنین سیستم مزبور حملاتی را ثبت کرد که خود سوژه‌ها از آن‌ها مطلع نبودند. یکی از این افراد اعلام کرد که طی مدت مشخص‌شده، 11 بار حمله صرع را تجربه کرده، این در حالی بود که ایمپلنت مورد کاربرد، این تجربه را برای وی حدود 102 بار ثبت کرده بود.
کریستین الگر از دانشگاه بن آلمان بر این باور است که بیماران مبتلا به صرع، فقط متوجه یک چهارم حملاتی که تجربه می‌کنند، می‌شوند. دانشمندان امیدوارند این ایمپلنت بتواند در آینده به داروهای ضدصرع کمک کند. اثرگذاری این داروها بیش از 15 دقیقه زمان می‌برد و هنگام شروع حمله، اغلب کارآمد نیستند. با پیش‌بینی وقوع این حملات، می‌توان کارآیی این داروها را به منظور جلوگیری از وقوع چنین حملاتی، اثبات کرد.

نمونه واقعی ماسک مرد آهنین می تواند به بهبود بینایی و شنوایی در افراد ناتوان یا سالمند کمک کند. محققان کالج سلطنتی هنر نمونه واقعی از ماسک مرد آهنین را طراحی کرده اند که در برگیرنده حسگرهایی برای تقویت عملکردهای حسی بینایی و شنوایی است. تیم طراحی دو ماسک طراحی کرده اند؛ ماسک روی چشم Eidos Vision‌ باعث بهبود دید شده و امکان مشاهده الگوهای حرکتی که توسط چشم غیر مسلح قابل رویت نیستند را فراهم می کند و ماسک چهره Eidos Audio نیز با خنثی کردن صداهای پس زمینه و ایزوله کردن صداهای اطراف، به بهبود شنوایی کمک می کند.
فناوری بکار رفته در طراحی این دو ماسک می تواند طراحی سمعک های بهتر یا برای درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی - کم توجهی (ADHD) بدون نیاز به مصرف داروهایی مانند ریتالین منجر شود. ماسک های Eidos دارای مزیتهای بهداشتی نیز بوده و می توانند سیگنال های تضعیف شده حسی در افراد دچار ناتوانی های مختلف یا مرتبط با افزایش سن را تقویت کنند. محققان امیدوارند تولید این ماسک به بهبود عملکرد ورزشکاران در میادین مسابقه کمک کند؛ بطور مثال از طریق ماسک روی چشم امکان دنبال کردن حرکات توپ و بررسی عملکرد برای بازیکنان گلف در حین مسابقه فراهم می شود.

پروژه شبکه تحقیقات اطلس ژنوم سرطانی با طراحی الگوریتم اختصاصی، امکان آنالیز ژنوم انسانی برای جهش های سرطانی را فراهم کرده است. نکات مبهم فراوانی درخصوص نحوه شکل گیری و رشد سلول های سرطانی وجود دارد و ژنوم انسانی این پیچیدگی‌ها را چند برابر می‌کنند. با استفاده از الگوریتم اختصاصی ++Dendrix که برای آنالیز ژنوم انسانی دخیل در جهش‌های سرطانی طراحی شده است، محققان قادر به شناسایی مشخصات ژنتیکی نوعی از سرطان خون موسوم به لوسمی میلوئیدی حاد شده‌اند. این الگوریتم اختصاصی با کمک رایانه، اطلاعات ژنتیکی یا ژن‌های موجود در سلول‌های سرطانی را با ژنوم‌های سلول‌های سالم بیمار مقایسه می کند.
با آنالیز تفاوت‌های موجود در هر دو مجموعه داده‌ها، الگوریتم ++Dendrix قادر به شناسایی تعداد معدودی از ژن‌ها در بین میلیون ها ژنی می‌شود که می‌توانند تحریک‌کننده سرطان باشند؛ با این اقدام پزشکان قادر به توسعه داروهایی خواهند بود که ژن های خاص و درست سرطانی را هدف قرار می دهند. جهش ژنی بطور طبیعی در بدن روی می دهد و حتی افراد بدون سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان هم ممکن است دچار این بیماری شوند؛ اما با استفاده از این الگوریتم منطقه بالقوه سرطانی براحتی شناسایی می شود.
در پروژه تحقیقات اطلس ژنومی سرطان که محققان دانشگاه واشنگتن نیز مشارکت داشته اند، محققان با استفاده از الگوریتم ++Dendrix موفق به شناسایی 13 جهش ژنتیکی در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد شده‌اند که نشان می‌دهد، میانگین تعداد جهش‌های ژنتیکی این دسته از بیماران از میانگین تعداد جهش های ژنتیکی در افراد بزرگسال مبتلا به سرطان کمتر است. نتایج این دستاورد در مجله Medicine‌ منتشر شده است.

اخیرا روشی برای رهاسازی DNA و RNA درون یک سلول سرطانی ارائه شده است. در این روش از مولکول‌های چربی در مقیاس نانو استفاده می‌شود. پزشکی مدرن بدنبال این است که از داروهای کوچک استفاده کند؛ داروهایی که حاوی مسکن‌هایی نظیر آسپرین و آنتی‌بیوتیک‌هایی نظیر پنی‌سیلین هستند. این داروها طول عمر بشر را افزایش می‌دهند. اخیرا محققان روشی یافته‌اند که با استفاده از آن می‌توان رهاسازی دارو را در مقیاس نانو انجام داد که این روش کارایی بیشتری نسبت به روش‌های پیشین دارد. با رهاسازی DNA و RNA درون یک سلول خاص، می‌توان به‌ صورت خاص یک ژن را روشن یا خاموش کرد. از سوی دیگر یک سیستم نانومقیاس درون بدن قرار می‌گیرد که می‌تواند امکان ردیابی دارو را در بافت‌های خاصی فراهم کند، همچنین این سیستم می‌تواند در یک دوره زمانی تعریف شده رهاسازی را انجام دهد.
«دانیل آندرسون» از موسسه فناوری ماساچوست و از محققان این پروژه می‌گوید: هر روز درک دانشمندان از پایه و اساس بیماری‌ها بیشتر می‌شود، در حال حاضر مشخص شده است که ژن‌های ویژه‌ای می‌توانند برای درمان یک بیماری مفید باشند. اما سوال اینجاست که ما چگونه می‌توانیم از این مزیت استفاده کنیم؟ محققان این پروژه روش تازه‌ای برای رهاسازی DNA و RNA به‌ درون سلول‌های هدف ارائه کردند. آنها از این روش برای درمان سرطان استفاده کردند؛ البته این رهاسازی ژن می‌تواند برخی از عواملی را که موجب آسیب دیدن ژن می‌شود، کنترل کند. «آندرسون» می‌گوید: ژن‌های متعددی هستند که ما فکر می‌کنیم باید خاموش یا روشن شوند این کار، نوعی درمان محسوب می‌شود.
یک روش مرسوم این است که از RNAi برای تغییر و تنظیم بیان ژن استفاده کرد. siRNA می‌تواند پیش از این که RNA پیامبر موجب تولید پروتئین شود، آن را از بین ببرد. پژوهشگران امیدوارند که siRNA دلخواه خود را درون سلول‌های مورد نظر رهاسازی کنند. برای این کار محققان این پروژه از موادی موسوم به لیپیدوید استفاده کردند که مولکول‌های چربی بوده که قادر به رهاسازی siRNA است. نتایج این پروژه نشان داد که این سیستم می‌تواند siRNA را در سلول سرطانی رهاسازی کرده و موجب کوچک شدن تومور سرطانی در حیوانات شود. در حال حاضر محققان در حال تست این سیستم روی انسان هستند. همچنین این گروه تحقیقاتی از روشی موسوم به اوریگامی اسید نوکلئیک استفاده کردند تا DNA و RNA را به شکل دلخواهی تا کنند و از آن برای درمان سرطان استفاده کنند. این تیم تحقیقاتی در سال 2012 نشان داد که نانوذرات DNA تاشده که با مولکول‌های فولات برچسب زده شده، می‌تواند گیرنده‌های فولات بیشتری روی سطح سلول‌های سالم ایجاد کند.

داروي استامينوفن (پاراستامول) نه تنها دردهاي جسماني بلکه ناراحتي‌هاي رواني و ترس‌ها، از جمله ترس از مرگ را نيز تسکين مي‌دهد. در واقع استامينوفن مي‌تواند سيستم هشداردهنده‌ مغز را که در برخي موقعيت‌ها فعال مي‌شود، مهار کند. همه انسان‌ها با فعال شدن سيستم هشداردهنده‌ مغز سعي مي‌کنند عامل فعال‌کننده را کنار برانند اما اين کار هميشه موفقيت‌آميز نيست، به‌ويژه در مواقعي که تهديد بزرگي حس مي‌شود. در اين مواقع مکانيسم جبران‌کننده وارد عمل مي‌شود. محققان کانادايي اين نتيجه را با انجام يک بررسي مطالعاتي کسب کرده‌اند. آنها دريافته ‌بودند که سيستم هشداردهنده‌ انسان نه تنها در درد جسماني بلکه در وضعيتي ناهماهنگ و در مشکلات اجتماعي فعال مي‌شود. به همين دليل آنها احتمال دادند داروي استامينوفن را که در تسکين بخشيدن درد جسماني کاربرد دارد مي‌توان براي تسکين تمامي حالت‌هاي رواني يادشده به کار برد. 
آزمون يادشده روي ۳۲۸ نفر انجام شد. نيمي از آنان هزار گرم استامينوفن و نيم ديگر پلاسبو دريافت کردند. به گروهي از افراد شرکت‌کننده در آزمون فيلمي سورئال نشان داده شد. برخي نيز بايد مي‌نوشتند که بعد از مرگ چه اتفاق‌هايي براي بدنشان مي‌افتد. گروهي نيز بايد در مورد دندان‌‌درد مي‌نوشتند و گروه ديگر هم بايد به تماشاي فيلمي کمدي ‌مي‌نشست. در پايان از آنها خواسته شد که براي عقوبت يک زن تن‌فروش و اغتشاش‌گران بازي هاکي روي يخ، مجازات‌هايي تعيين کنند. آزمون‌شوندگاني که راجع به مرگ خود فکر کرده بودند به طور متوسط مجازاتي ۴۴۰ دلاري براي زن روسپي در نظر گرفتند و در تعيين مجازات سخت‌گيرتر از آنهايي بودند که به دندان‌درد فکر کرده بودند. گروهي که راجع به دندان‌درد نوشتند به طور متوسط مجازاتي ۳۰۰ دلاري براي زنان روسپي تعيين کرده بود. اين آزمون در شرايطي صورت گرفت که آزمون‌شوندگان استامينوفن مصرف نکرده بودند اما گروهي که استامينوفن دريافت کرده بود واکنشي يکسان به اين قضيه نشان داد، چه آنهايي که به مرگ و چه آنهايي که به دندان‌درد فکر کرده بودند. روانشناسان کانادايي نتيجه گرفتند که استامينوفن و احتمالا داروهاي مسکن ديگر که بر سيستم عصبي مرکزي تأثير مي‌گذارند، مي‌توانند سيستم هشداردهنده‌ مغز را مهار کنند بنابراين با مصرف اين دارو مي‌توان احساس ناخوشايند و ناامني ناشي از تهديد يا تجربه‌اي ناهماهنگ را تسکين بخشيد. در مورد موقعيت‌هاي ديگري که سبب ايجاد جرياني مشابه در مغز مي‌شود نيز وضع به همين ترتيب است. از اين ويژگي‌ مي‌توان در درمان ناراحتي‌هاي رواني مختلف، از جمله ترس‌هاي مزمن و اختلالات پردلهره کمک گرفت. بايد يادآور شد که محققان هشدار مي‌دهند اين بررسي نمي‌تواند مجوزي براي مصرف بي‌رويه استامينوفن باشد چون اخيرا بدگماني راجع به عوارض جانبي اين دارو افزايش يافته است. کارشناسان احتمال مي‌دهند که مصرف اين دارو، حتي در مقادير اندک، ممکن است بر کبد تأثيرات سوء بگذارد.

طبق بررسي جديد در ۹۵ درصد جمعيت دنيا، خوش‌بيني پديده‌اي جهانشمول است و مختص کشورهاي ثروتمند نمي‌شود. مردم کشورهاي فقير اگرچه رضايت‌مندي کمتري از وضعيت فعلي خود دارند اما نسبت به آينده‌شان بسيار خوش‌بين‌اند. به موجب گزارش منتشره در وب‌سايت آلماني «ويسن‌شافت»، پژوهشگران آمريکايي طي جامع‌ترين بررسي که تا کنون در زمينه خوش‌بيني انجام شده اين ويژگي را در ۱۴۲ کشور مختلف بررسي کرده‌اند. اين ۱۴۲ کشور ۹۵ درصد از جمعيت جهان را تشکيل مي‌‌دهند. در اين پژوهش که توسط موسسه نظرسنجي «گالوپ» انجام شد، از بيش از ۱۵۰ هزار نفر از مردم کشورهاي مختلف سوال‌هايي مطرح شد. اين افراد در گروه سني ۱۵ تا ۹۹ قرار داشتند. مجريان اين مطالعه از سال ۲۰۰۵ ميلادي تا کنون هر سال هزار نفر از هر کدام از اين کشورها را مورد بررسي قرار داده‌اند. نتيجه اين نظرسنجي چنين بود که به غير از زيمبابوه ساکنان ديگر کشورها تصور مي‌کردند که در آينده زندگي بهتري انتظارشان را مي‌کشد. در حاليکه در کشورهاي صنعتي تفاوت رضايت‌مندي از زندگي در حال حاضر و در آينده زياد نبود اما در کشورهاي فقير وضع به گونه‌اي ديگر بود. آنها تصور مي‌کنند که در آينده زندگي‌شان بسيار بهبود خواهد يافت. در آلمان تنها ۵۱/ ۳۷درصد از مردم زندگي ‌آتي خود را بهتر از زندگي کنوني‌شان مي‌دانند. برعکس در کشور غنا بيش از ۹۰ درصد از شرکت‌کنندگان اعلام کردند زندگي‌شان در آينده به گونه‌اي مشهود از وضعيت کنوني‌شان بهتر است. در اين درجه‌بندي ۱۰ مرحله‌اي بالاترين رتبه‌ها را کشورهاي ايرلند، برزيل‌، دانمارک، نيوزلند و آمريکا به خود اختصاص دادند. مردم اين کشورها در مورد رضايتمندي از وضعيت کنوني‌شان نيز رتبه بالايي داشتند.

استفاده از استاتين‌ها، هم قبل و هم بعد از تشخيص سرطان پستان، با کاهش 66درصدي در خطر مرگ ناشي از اين نوع سرطان همراه است. اين نتيجه‌اي است که محققان از يک پايگاه داده‌اي بسيار بزرگ در آمريکا گرفته‌اند. اين کاهش خطر حتي پس از کنترل عوامل خطر ديگر مانند سن، stage تومور و مورفولوژي آن و نوع درمان اوليه (جراحي، راديوتراپي، شيمي‌درماني، هورمون‌درماني و موارد ديگر) نيز معني‌دار باقي ماند. اين نتايج جديد که در نشست ساليانه «انجمن تحقيقات سرطان آمريکا» عنوان شد، حاکي از آن است که کاهش وابسته به دوز آشکاري در کاهش خطر مرگ و مير ناشي از سرطان پستان ميان افراد مصرف کننده استاتين‌ها ديده مي‌شود. در طول دوره پيگيري بيماران، از ميان 31 هزار زن، 6هزار و 11 نفر مردند که 3 هزار و 169 مرگ به دليل سرطان پستان بود. در اين ميان مرگ 5/7درصد استفاده‌کنندگان استاتين‌ها و 21 درصد غيراستفاده‌کنندگان ناشي از سرطان گزارش شد. در آناليزهاي بيشتر، اين کاهش خطر تا 67 درصد نيز رسيد. در ميان افرادي که سرطان متاستاتيک داشتند،کاهش خطر 48 درصد محاسبه شد. در ميان استاتين‌هاي مورد مصرف بيماران، سيمواستاتين، آتورواستايتن، فلوواستاتين و پراواستاتين ديده مي‌شد. در ميان افراد استفاده کننده از استاتين‌ها، زناني که از اين دسته از داروها تا 490 روز مصرف کرده بودند،46 درصد کمتر از سرطان لوکال و 30درصد کمتر از سرطان متاستاتيک فوت کردند. به نظر مي‌رسد راه تازه‌اي براي تحقيقات بيشتر در مورد اثر استاتين‌ها گشوده شده است.

محققان دانشگاه‌هاي آلمان به روشي دست‌ يافته‌اند که با آن مي‌توان کيفيت خواب را بهبود بخشيد و حافظه را تقويت کرد. کافي است که هنگام کند شدن امواج مغزي، صداهايي هم‌نوا با ريتم اين امواج شنيده شود. امواج کند مغزي که در خواب عميق ظاهر مي‌شود براي بازيادآوري آموخته‌هاي پيشين و تقويت حافظه بسيار اساسي‌اند. اگر همزمان با ظاهر شدن اين امواج، از صدايي با ضرب‌آهنگ يا ريتم مشابه به عنوان محرک صوتي استفاده شود خواب بهبود مي‌يابد و حافظه تقويت مي‌شود. در اين پژوهش ۱۱ نفر مورد آزمايش قرار گرفتند. هنگامي که خواب آنها به مرحله امواج کند مغزي مي‌رسيد اين امواج با صدايي‌هماهنگ و هم‌ريتم تحريک مي‌شد. پروفسور بورن و همکارانش افراد يادشده را براي چند شب در «آزمايشگاه خواب» تحت بررسي قرار دادند. زماني که آزمون‌شونده با صدايي همساز با ريتم کند مغزي خود به خواب مي‌رفت نتيجه‌اي مثبت به دست مي‌آمد، به اين ترتيب که وقتي فرد بيدار مي‌شد، بازيادآوري آموخته‌هاي روز پيشين براي او راحت‌تر بود اما در مواردي که تحريک به صورت غيرهمزمان با ظهور امواج کند مغزي انجام مي‌شد، پيشرفتي ديده نمي‌شد.

سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا ديکلجيس (Diclegis) شامل دوکسيلامين سوکسينات و پيريدوکسين هيدروکلرايد را براي درمان تهوع و استفراغ دوران بارداري تاييد کرده است. ديکلجيس، قرص آهسته‌رهش است که براي آن گروه از زنان باردار که پاسخ درماني مناسبي به درمان‌هاي حمايتي تهوع و استفراغ دوران بارداري نداده‌اند، تجويز مي‌شود. تهوع و استفراغ دوران بارداري از جمله شايع‌ترين مشکلات اين دوران است. ديکلجيس، تنها داروي مورد تاييد FDA براي درمان تهوع و استفراغ دوران بارداري است. اثربخشي و ايمني ديکلجيس در 261 بيمار باردار با شکايت تهوع و استفراغ مورد بررسي قرار گرفت. زنان شرکت‌کننده در اين مطالعه همگي بالاي 18 سال داشتند و سن بارداري آنان بين 7 تا 14 هفته بود. بيماران به طور کاملا تصادفي براي مدت 2 هفته ديکلجيس يا دارونما دريافت کردند. نتايج نشان دادند که در گروه دريافت‌کننده ديکلجيس بهبود علايم تهوع و استفراغ به مراتب بيشتر بود. همچنين از اين مطالعه چنين نتيجه‌گيري شد که مواد موثره موجود در ديکلجيس براي جنين مضر نيستند. تهوع و استفراغ دوران بارداري معمولا پس از سپري شدن 3 ماهه اول بارداري برطرف مي‌شود. خواب‌آلودگي و گيجي از شايع‌ترين علايم گزارش شده در مصرف‌کنندگان ديکلجيس در اين مطالعه بوده‌اند.

هرچند عفونت‌هاي نکروزشونده بافت نرم، چندان شايع نيستند، با درصد بالايي از مرگ‌و‌مير همراه‌اند. تهاجم سريع و گسترده پاتوژن‌هاي باکتريايي به بافت زيرجلدي، يعني جايي که باکتري آنزيم‌ها و سموم خود را آزاد مي‌کند، باعث ايسکمي و نکروز موضعي بافت مي‌شود. گونه‌هاي مختلف استرپتوکوک و استافيلوکوک شايع‌ترين ارگانيسم‌هاي مسبب عفونت‌هاي نکروزشونده بافت نرم هستند. تحريک مداوم توليد سايتوکين‌هاي التهابي باعث مسموميت سيستميک، شوک، نارسايي ارگان‌هاي حياتي و مرگ مي‌شود. درمان موثر شامل دبريدمان بافت عفوني و درمان آنتي‌بيوتيکي است. قطع عضو نيز به‌عنوان آخرين گزينه درماني درنظر گرفته مي‌شود. اختلال الکتروليتي و کمبود مايعات اين بيماران بايد درمان شود؛ همچنين تجويز IVIG و اکسيژن‌درماني کمک‌کننده است.
عفونت‌هاي نکروزشونده بافت نرم، از جمله اورژانس‌هاي پزشکي هستند که اقدام به درمان سريع آنها براي به حداقل رساندن عوارض و افزايش شانس بقاي بيمار ضروري است. تظاهرات عفونت‌هاي نکروزشونده بافت نرم عبارتند از درد بسيار شديد و نکروز بافتي پيشرونده که باعث گانگرن پوست و ساختارهاي استريل زيرين مي‌شود. عفونت ممکن است با سرعت يک اينچ در ساعت پيشروي کند بنابراين عفونت‌هاي نکروزشونده بافت نرم با آمار بالايي از مرگ‌ومير همراهند. سالانه 500 تا 1500 مورد عفونت نکروزشونده بافت نرم در آمريکا گزارش مي‌شود البته مشاهدات باليني ارقام به مراتب بالاتري را پيشنهاد مي‌کنند. احتمال مرگ به دنبال ابتلا به عفونت‌هاي نکروزشونده بافت نرم، حتي با وجود مداخلات پزشکي پيشرفته تا 35 درصد مي‌رسد.

ادامه مطلب

محققان داروی وفاداری برای جلوگیری از خیانت مردان به همسرانشان را یافتند. نتیجه تحقیقات ژاپنی‌ها حاکی از آن است که نوعی دارو می‌تواند مانع از اغواشدن مردان توسط برخی زنان شود. دانشمندان دانشگاه‌های وازدا و کیوشو در تحقیقاتشان تلاش کردند اثرات تغییردهنده ذهنی به دلیل استفاده از نوعی آنتی‌بیوتیک موسوم به minocycline را آزمایش کنند. نتایج یک تحقیق در سال 2012 نشان داد که بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی که داروی minocycline به آن‌ها تجویز شده بود، بهبود قابل‌توجهی را در وضعیت روانی‌شان از خود بروز دادند. این موضوع منجر به انجام آزمایشات بیشتر در خصوص اثرات این دارو بر مغز و بیماری ذهنی شد. دانشمندان بر این باورند که فرایندهای التهابی در مغز ممکن است بر روند ذهنی، مزاج‌ و تصمیم‌گیری اثرگذار باشند. داروی minocycline دارای اثرات ضدالتهابی و محافظت نورونی است و می‌تواند به بیماران در اتخاذ تصمیمات منطقی‌تر کمک کند.
در این مطالعه مردان به دو گروه تقسیم شدند. به گروهی از آن‌ها طی چهار روز، این دارو و به گروه دیگر نیز دارونما تجویز شد. محققان هنگامی که به این مردان تصویر زن‌ها را نشان دادند، از آن‌ها پرسیدند که چه میزان از 8.58 پوند را به هر یک از ‌آن‌ها خواهند داد. همچنین گفته شد در صورتی که این پول را با آن‌ها سهیم شوند، مقدار آن سه برابر خواهد شد. سپس به این افراد گفته شد که این ‌زنان حق انتخاب دارند که پول را تقسیم کنند یا این که تمامی ‌آن را برای خودشان بردارند. آن‌ها از 98 شرکت‌کننده مرد خواستند که به هشت تصویر متعلق به زنان جذاب نگاه کنند و میزان صداقت و همچنین جذابیت آن‌ها را تخمین بزنند. تمامی زنانی که تصاویرشان به مردان نشان داده شد، از پیش تصمیم گرفته بودند که به مردان "خیانت کنند"؛ بنابراین شرکت‌کنندگان مرد با شرکای زن ناصادق طرف بودند، اما از این فریب آگاه نبودند.
نتایج نشان داد که روند اعتمادکردن مرتبط با جذابیت در مردان افزایش یافت؛ با این حال، هنگامی که به این افراد داروی minocycline تجویز شد، جذابیت هیچ تاثیری بر اعتماد کردن مردان نداشت. این مطالعه همچنین نشان داد که جذابیت زنان هنگامی که عنصر پول معرفی شد، افزایش یافت. داروی مزبور یک آنتی‌بیوتیک تتراسیکلین است که برای درمان آکنه، عفونت‌هایی مانند MRSA و بیماری Lyme به کار می‌رود و همچنین به بهبود علائم آسم کمک می‌کند. آزمایشات اخیر نیز حاکی از آن است که این دارو می‌تواند برای کاهش علائم مرتبط با بیماری‌های روانی از قبیل اسکیزوفرنی و افسردگی به کار رود. برای مشاهده مقاله کامل اینجا را کلیک نمایید.

دانشمندان دانشگاه پرینستون در دستاوردی جالب توانسته‌اند یک گوش بیونیکی طراحی کنند که فرکانسهای رادیویی ورای طیف شنوایی انسان را می‌شنود. این محققان از یک شیوه چاپگر سه بعدی بنیادی برای ساخت این گوش با ابزار الکترونیکی یک سمعک در درون آن استفاده کردند. به گفته محققان، این یک گام بزرگ رو به جلو برای ساخت مردان سایبری مانند شخصیتهای تخیلی فیلم های ترمیناتور خواهد بود که ترکیبی از سلولهای زنده و مدارهای الکترونیکی بودند.
در کل چالشهای مکانیکی و حرارتی زیادی در ارتباط دادن مواد الکترونیکی با مواد زیستی وجود دارد. پیش از این محققان راهکارهایی را برای مناسب‌سازی ابزارهای الکترونیکی پیشنهاد کرده‌ بودند تا این ادغام شکل مناسبتری داشته باشد. برای مثال در تلاشهای قبلی از یک ورق الکترونیک دو بعدی و یک بافت سطحی استفاده شده بود. اما کار این دانشمندان نشانگر یک رویکرد جدید برای هم افزایی زیست‌شناسی با الکترونیک در قالب درهم‌تنیده سه بعدی بوده است.
اگرچه کار و آزمایشات بیشتری لازم است تا بتوان از این دستاورد در بیماران استفاده کرد اما به گفته محققان، این گوش در اصل می‌تواند برای بازیابی یا ارتقای شنوایی انسان مورد استفاده قرار بگیرد. به گفته آنها، علائم الکتریکی تولید شده توسط گوش می‌توان مشابه یک سمعک به پایانه‌های عصبی بیمار مرتبط شود. سیستم کنونی قادر به دریافت امواج رادیویی است اما این دانشمندان قصد دارند مواد دیگر مانند حسگرهای الکترونیکی حساس به فشار را در این گوش وارد کنند تا بتواند صداهای آکوستیک را نیز شناسایی کند. این پژوهش در مجله Nano Letters منتشر شده است.

منطقه مغزی که کنترل افزایش سن و فرایند پیری در تمام بدن را در اختیار دارد، شناسایی شد. هیپوتالاموس، ساختار بادامی داخل مغز، مسئول کنترل عملکردهای مهم بدن از جمله رشد، تولید مثل و متابولیسم است؛ اما تحقیقات صورت گرفته توسط محققان کالج پزشکی آلبرت انیشتین نشان می دهد، یک مسیر سیستم ایمنی در بخش هیپوتالاموس نقش موثری در کنترل پیری ایفا می کند. سیستم ایمنی وظیفه دفع عفونت و آسیب دیدگی را بر عهده دارد، اما مطالعات صورت گرفته حاکی از تغییرات التهابی مرتبط با افزایش سن از جمله بیماری های قلبی – عروقی و بیماری های عصبی است.
دکتر «دانگشنگ سای» از محققان کالج پزشکی آلبرت انیشتین نیویورک تأکید می کند: درک زیادی در مورد مکانیسم پیری وجود ندارد؛ روند پیری می تواند شامل تغییرات غیر فعال در بافت ها یا اندام، کنترل شدن بوسیله یک اندام یا ترکیبی از هر دو باشد. در این مطالعه نقش هیپوتالاموس در روند پیری در موش مورد بررسی قرار گرفت؛ محققان یک مجموعه پروتیئنی به نام اختصاری NF-κB را که نقش محوری در فرآیندهای التهابی ایفا می کند، مورد مطالعه قرار دادند. با فعال کردن مسیر NF-κB در بخش هیپوتالاموس مغز موش، روند پیری از جمله کاهش قدرت عضلانی، اندازه و ضخامت پوست و توانایی یادگیری را مورد بررسی قرار دادند؛ این فعال سازی منجر به تسریع فرآیند پیری در تمام بدن و کاهش عمر موش شد. در مقابل با مسدود کردن مسیر NF-κB، روند پیری در موش کندتر شده و طول عمر حیوان بدون دریافت هرگونه روش درمانی حدود 20 درصد افزایش پیدا کرد؛ همچنین فعال کردن این مسیر منجر به کاهش سطوح هورمون‌های آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH)، ماده شیمیایی تولید نورون و کاهش روند توسعه سلول های عصبی جدید می شود.
به گفته محققان، گنادوتروپین محرک تخمک گذاری و تنظیم فرآیندهای تولید مثلی است، اما به نظر می رسد که به حفظ جوانی نیز کمک می کند و درمان GnRH یک احتمال بالقوه برای کاهش فرآیند پیری و بیماری های وابسته به سن محسوب می شود. مسیر ارسال سیگنال در منطقه هیپوتالاموس مغز می تواند روند سرعت بخشیدن یا کند شدن پیری در موش را کنترل کند و اگر این نتایج برای انسان نیز صدق کند، این کشف می تواند به افزایش طول عمر و کاهش بیماری های مرتبط با افزایش سن منجر شود. نتایج این کشف در مجله Nature‌ منتشر شده است.

دانشمندان دانشگاه ایلینویز از پیشرفت‌های کلیدی در کاربردهای عملی یک گونه جدید از دستگاه‌های الکترونیکی کوچک زیست تجزیه‌پذیر خبر داده‌اند که برای تسکین درد یا مبارزه با عفونتها برای یک دوره خاص زمانی در بدن قابل کاشت بوده و سپس بدون خطر حل می‌شوند. این دستگاههای الکترونیک ناپدید شونده از کاربردهای دیگر نیز مانند محصولات الکترونیکی مصرفی با عمر سرویس‌دهی از پیش مهندسی‌شده برخوردارند. به گفته محققان، هدف صنعت الکترونیک همیشه ساختن دستگاههای بادوام بوده که با عملکرد پایدار برای همیشه باقی می‌مانند اما با دستگاههایی که به شیوه‌ای کنترل شده و قابل برنامه‌ریزی قابل حل شدن هستند، فرصتهای جدید بسیاری در راه است.
از این فرصتها می‌توان به تلفنهای همراه یا دستگاههای دیگر اشاره کرد که در یک زمان خاص از کار کردن باز ایستاده تا به نمونه جدیدتر ارتقا پیدا کند. این دستگاهها به جای هزینه‌های بالای تولید ضایعات براحتی از بین می‌روند. همچنین می‌توان به کاشتهای پزشکی اشاره کرد که تنها برای یک دوره زمانی کوتاه مورد نیاز بوده و سپس بدون نیاز به جراحی مجدد برای برداشتن آن در بدن حل می‌شوند. اگرچه محققان دیگر دستگاههای پزشکی قابل جذب زیستی را قبلا تولید کرده‌اند که در طول زمان در بدن حل می‌شوند اما محققان ایلینویز برای اولین بار توانسته‌اند یک فناوری با قابلیت اجرایی گسترده را تولید کنند که از کاربردهای بالقوه بسیار دیگری به جز دستگاهها برخوردارند. این کاربردها می‌تواند شامل حسگرهای دما، سلول‌های خورشیدی و دوربین‌های دیجیتال مینیاتوری باشد. همچنین دستگاههای قابل جذب زیستی پیشین از مواد مختلف ساخته می‌شدند که تنها بخشی از آنها قابل حل بود و بقایای آن دست نخورده باقی می‌ماند.
دستاورد جدید این محققان می‌تواند دستگاهها را درون ماده‌ای قرار دهد که پس از یک دوره زمانی خاص در مواجهه با آب یا مایعات بدن به طور کامل از بین می‌رود. دانشمندان با تغییر تعداد لایه‌های پوشش اطراف این دستگاهها می‌توانند همه چیز را در مورد چگونگی حل شدن آن در بدن یا محیط زیست تعیین کنند. این دستگاهها تا زمان حل آخرین لایه مانند دستگاههای الکترونیک رایج کار کرده و عملکرد آن عادی است. با پایان یافتن این لایه‌های محافظ،‌ حدود 30 دقیقه طول می‌کشد تا ارتباطات الکترونیکی حل شده و دستگاه از کار بیفتد. نسخه‌های کنونی دستگاههای زیست تجزیه‌پذیر برای چند هفته اجرایی باقی می‌مانند.
گزارش اخیر این محققان از پیشرفتهای کلیدی در این زمینه خبر داده است. یکی از این پیشرفت‌ها برای اولین بار نشان داده که دستگاههای الکترونیک ناپدیدشونده که در بدن موشهای آزمایشگاهی کاشته شده در مبارزه با عفونت عملکرد خوبی داشته و در زمان تعیین شده در بدن حل می‌شوند. این دستگاهها از خود حرارت منطقه‌ای تولید کرده که از رشد باکتریایی و تولید عفونتهای مرتبط با جراحی جلوگیری می‌کنند. این پژوهشها دانشمندان را امیدوار کرده که می‌توان دستگاههای مشابهی را برای کاهش درد با تحریک عصبهای خاص یا تسهیل رشد استخوان و ترمیم زخم تولید کرد. دانشمندان همچنین از پیشرفت خود در زمینه تولید دستگاهها با فرآیندهای رایج تولید بجای ساخت با دقت دستگاهها بطور دستی در آزمایشگاه خبر دادند. پیشرفت دیگر شامل مواد سازنده و تامین کننده نیرو برای این دستگاهها بدون یک منبع خارجی برق است. در حقیقت جدیدترین دستگاههای الکترونیک ناپدیدشونده از اکسید روی برخوردارند که فیزوالکتریک است. این امر بدین معنی است که دستگاههای نازک و منعطف ساخته شده از اکسید زینک می‌توانند در زمان خم شدن یا پیچ خوردن مانند حرکت ماهیچه بازو یا نبض رگها برق تولید کنند.

تحقیقات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه هاروارد نشان می دهد، افرادی که در خواب خروپف کرده و بیش از 9 ساعت می خوابند، دو برابر بیش از سایرین در معرض ابتلا به سرطان روده قرار دارند. این مطالعه رابطه معناداری بین مدت زمان خواب و احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ را بویژه در بین افرادی که دچار اضافه وزن هستند یا در هنگام خواب خروپف می کنند، نشان می‌دهد. افراد دچار آپنه انسدادی خواب بدلیل مختل شدن خواب ناشی از قطع تنفس، بیشتر خسته شده و تمایل به خواب طولانی تری دارند. نتایج بدست آمده در این تحقیق نشان می دهد، آپنه انسدادی خواب یا خروپف همراه با قطع تنفس نقش موثری در افزایش خطر ابتلا به سرطان ایفا می کند.
«دکتر ژوهانگ ژانگ» از محققان دپارتمان پزشکی دانشگاه هاروارد تأکید می کند: این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین مدت زمان خواب، کیفیت خواب و خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ انجام شد که نشان می دهد، افرادی که در خواب خروپف کرده و دچار انسداد راه های هوایی فوقانی هستند، بدلیل محرومیت از دریافت مقدار مناسب اکسیژن، دو برابر بیش از سایرین در معرض ابتلا به سرطان روده بزرگ قرار می گیرند. اختلال ناشی از آپنه خواب علاوه بر اثرگذاری بر کیفیت خواب و افزایش خستگی و خواب آلودگی، در مدل های حیوانی توسعه رشد تومور سرطانی را نشان داده است. برای دریافت اطلاعات بیشتر اینجا و مشاهده متن کامل مقاله اینجا را کلیک نمایید.

پژوهشگران سوئيسي دريافته‌اند که بارداري با تأثير مثبت بر کارکرد دو ژن و کنترل نسبت آنها در سلول‌هاي پستاني مي‌تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش ‌دهد. حاملگي زودرس چه در جوندگان و چه در انسان خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش مي‌دهد. بنابر گزارش منتشره در وب‌سايت «ساينس ديلي»، بارداري و وضع حمل در انسان پيش از ۲۰ سالگي خطر بروز سرطان پستان را به نصف مي‌رساند. محققان مؤسسه فريدريش ميشر شهر بازل سوئيس طي تحقيقات خود دريافته‌اند که ژن‌هاي مرتبط با سيستم ايمني و تفکيک سلولي بعد از بارداري تقويت مي‌شوند، در حالي که فعاليت ژن‌هاي مسوول رشد سلولي پس از حاملگي کاهش مي‌يابد. فعاليت ژني به نام Wnt4 بعد از حاملگي کم مي‌شود. پروتئين اين ژن مسوول مؤنث شدن جنين است. فقدان اين پروتئين باعث مي‌شود که جنين به نوزاد پسر تبديل شود. برای مشاهده مقاله اینجا را کلیک نمایید.

پژوهشگران اعتقاد دارند که خواب بعداز ظهر بخشي از ريتم بيولوژيک روزانه است و بدن به اين استراحت نياز دارد تا استرسي را که در طول روز به آن وارد شده دفع کند. در واقع دو بار خوابيدن، يک‌بار ظهر و يک‌بار شب، بخشي از ريتم طبيعي بدن بزرگسالان است. در مجموع اين تصور وجود دارد که دليل گرايش به خوابيدن هنگام ظهر خوردن غذاي سنگين است که در ما حس خستگي و خواب‌آلودگي ايجاد مي‌کند. گوران هاياک پژوهشگر خواب مي‌گويد: «خوردن غذاي مفصل تنها دليل گرايش شديد به خواب بعداز ظهر نيست. افرادي که حدود ساعت ۷ صبح از خواب بيدار مي‌شوند، معمولا حدود ساعت ۲ بعداز ظهر احساس خواب‌آلودگي مي‌کنند. البته خوردن ناهار باعث مي‌شود که اين احساس زودتر به سراغمان آيد و شديدتر باشد.» هاياک توصيه مي‌کند که اگر وقت به اندازه کافي براي استراحتي کوتاه در بين روز وجود دارد، بايستي از اين فرصت استفاده کرد. نکته مهم در خواب بعداز ظهر اين است که نبايد طولاني‌تر از ۲۰ دقيقه باشد تا فرد وارد مرحله عميق خواب نشود، زيرا در اين صورت بيدار شدن و از سر گرفتن فعاليت و کار روزانه سخت‌تر خواهد شد.

نوشتن نامه‌، جمع‌آوري اطلاعات و غيره، مواردي هستند که ما تمايل داريم آنها را به تعويق بيندازيم. موکول کردن کار امروز به فردا عادتي رايج است، اما مي‌تواند حتي به سلامت ما آسيب برساند. ما تمايل داريم وظايف و مسووليت‌ها، چه مرتبط با محل کار و چه در زندگي خصوصي را دائما به وقتي ديگر موکول کنيم. تا زماني که فرد بتواند وظايفش را در پايان به طور کامل انجام دهد، عادت به تعويق انداختن براي او ضرري به همراه ندارد. اما بيشتر اوقات همه چيز بر وفق مراد پيش نمي‌رود و به تعويق انداختن کارها باعث مي‌شود وظايف متعدد روي هم تلنبار شوند. در اين موقعيت فرد مجبور مي‌شود تمام اين کارها را در مدت زماني بسيار محدود انجام دهد. گاهي اوقات عواقب به تاخير انداختن وظايف نه تنها به خود فرد بلکه به تيمي که او در آن کار مي‌کند نيز آسيب مي‌رساند. به نظر محققان، اينترنت نقش مهمي در امروز و فردا کردن افراد براي انجام کارهايشان ايفا مي‌کند. اينترنت با ارائه سرگرمي‌ها و مطالب به ظاهر سودمند، توجه افراد را به خود جلب مي‌کند و آنها به راحتي از کار و وظايف روزمره خود غافل مي‌مانند. البته به گفته او ژن‌ها نيز موثر هستند. به طور مثال در زمان ماقبل تاريخ بسيار حياتي بود تا تمام توجه و نيروي فرد روي زمان حال متمرکز باشد و توانايي برنامه‌ريزي کردن براي آينده از اهميت چنداني برخوردار نبود. اما کسي که مرتب کارهايش را در «دقيقه نود» انجام مي‌دهد، با سلامتي خود بازي مي‌کند. پژوهش‌هاي مختلف نشان داده‌اند که اينگونه افراد بيشتر دچار سرماخوردگي و آنفولانزا مي‌شوند و معمولا بيشتر از ديگران از ناراحتي‌هاي معده، بي‌خوابي و اعتياد به الکل رنج مي‌برند. آنها خود معمولا به اين مساله آگاهند که رويه‌ به تعويق انداختن کارها استرس زيادي به همراه مي‌آورد، اما نمي‌توانند درک کنند که مشکل از کجا است. 
پژوهشگران اعتقاد دارند که اينگونه افراد معمولا نسبت به زماني که براي انجام وظايف خود در اختيار دارند زياده از حد خوش‌بين هستند. داشتن توقع زياد از خود و در عين حال عدم اعتماد به نفس، شروع به کار را براي آنها سخت مي‌کند. به اين ترتيب آنها زماني زيادي را از دست مي‌دهند و هر چه مهلت‌شان کمتر مي‌شود، استرس بيشتري به آنها وارد مي‌شود. براي مقابله با اين عادت دست و پا گير توصيه مي‌شود که هر چه زودتر کارهايي انجام شوند که چندان وقت‌گير نيستند. يادداشت کردن کارها نيز روشي است که براي بسياري از افراد موثر است، زيرا نوشتن باعث مي‌شود که مسووليت بيشتري در قبال وظايف خود احساس کنيم. همچنين به تمام کساني که قصد مقابله با انجام کارها را در دقيقه نود دارند، توصيه مي‌شود که منتظر نباشند ميل به انجام کار خود به خود در آنها ايجاد شود، بلکه زودتر اقدام به رفع و رجوع وظايف کنند. براي ايجاد انگيزه مي‌توان پس از هر مرحله به عنوان جايزه کار خوشايند و مفرحي انجام داد، مانند گوش دادن به موسيقي يا گپ زدن با دوستان و همکاران.

آسم قلبي، عارضه‌اي ثانويه به نارسايي قلبي است که با علايمي ‌نظير تنگي‌نفس، ويزتنفسي، سرفه، خلط با رگه‌هاي خوني و رال در سمع ريه تشخيص داده مي‌شود. اين علايم معمولا در شب بروز مي‌کنند و در سالمندان شايع‌ترند. از آنجا که اين علايم با تظاهرات باليني آسم تنفسي مشابه‌اند، آسم قلبي در بسياري از موارد تشخيص داده نمي‌شود. در صورت عدم افتراق اين 2 عارضه و در پيش گرفتن درمان نادرست، آسم قلبي تشديد خواهد شد.
در سال 1833 پزشکي به نام «جيمز هوپ» اصطلاح آسم قلبي را براي وضعيت ناکافي بودن اشباع خون از اکسيژن و احساس تنگي‌نفس ناشي از آن به کار برد. هرچند از آن زمان تاکنون تعاريف کامل‌تري براي اين بيماري ارائه شده‌ است اما هنوز تشخيص سريع و صحيح آن مشکل است. آسم قلبي باعث تنگي‌نفس و ويزتنفسي شبانه به دليل احتقان ريه‌ها ثانويه به نارسايي قلبي مي‌شود. در آسم تنفسي، علايم ناشي از روندي التهابي است و ارتباطي به مشکلات قلبي ندارد. از آنجا که نارسايي قلبي در سالمندان شايع‌تر است، احتمال وقوع آسم قلبي در اين گروه سني به مراتب بيشتر است. انجمن قلب آمريکا در سال 2011 ميلادي گزارشي منتشر کرد که براساس آن شيوع نارسايي قلبي ميان افراد بالاي 65 سال 10 مورد از هر هزار نفر تخمين زده شده است بنابراين ميزان شيوع نارسايي قلبي ارتباط مستقيمي‌ با سن بيمار دارد. يک مطالعه در 2007 ميلادي ميزان شيوع آسم قلبي در سالمندان را 35 درصد (در مقايسه با شيوع 10 درصدي در جمعيت بيماران جوان) اعلام کرده است. برخلاف آسم قلبي، بيماري آسم در کودکان و جوانان شايع‌تر است. براساس نتايج به دست آمده از مطالعه‌اي در سال 2009 ميلادي، شيوع آسم در کودکان 10 درصد و در بزرگسالان 8 درصد گزارش شده است.

ادامه مطلب

برگزار کننده: انجمن علمی میکروب شناسی ایران
زمان برگزاری: ۶ الی ۸ شهریور ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۲۰/۳/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، مرکز همایش های بین الملی دانشگاه شهید بهشتی

سایت همایش

نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد مشکلات مرتبط با خواب، میزان باروری مردان جوان را کاهش می‌دهد. دانشمندان دانشگاه دانمارک جنوبی نمونه‌های اسپرم حدود هزار مرد در اواخر سنین نوجوانی یا اوایل دهه بیست‌سالگی را آزمایش کردند و به این پرسش که تا چه اندازه خوب می‌خوابند، پاسخ گفتند. این محققان از این افراد پرسیدند که شب‌ها چند بار از خواب بیدار می‌شوند و این که آیا خوابیدن دوباره برایشان دشوار است یا خیر. آن‌ها پی بردند سوژه‌هایی که به طور مکرر دیر می‌خوابیدند، یا چندین بار از خواب بیدار می‌شدند و یا این که تلاش می‌کردند که خوابشان ببرد، دارای 25 درصد اسپرم کمتری در مقایسه با افراد فاقد هر گونه مشکل در خوابیدن بودند.
این تحقیق همچنین نشان می‌دهد تکرار اختلالات خواب طی چند دهه گذشته در کشورهای صنعتی افزایش یافته؛ این در حالی است که طی این دوران، دانشمندان شاهد کاهش کیفیت نطفه بوده‌اند. به گفته تیم تحقیقاتی حاضر در این پروژه، مردانی که با کمبود خواب مواجه هستند، دارای سبک‌های زندگی ناسالم‌تر و وزن بیشتری هستند، زیاد الکل می‌نوشند و اغلب سیگار مصرف می‌کنند. جزئیات این پژوهش درAmerican Journal of Epidemiology انتشار یافت.

محققان آمریکایی با الهام از عروس دریایی، ساختاری ارائه کرده‌اند که می‌تواند برای تولید ادوات پزشکی ایمن مورد استفاده قرار گیرد. برخی ادوات پزشکی که در داخل بدن قرار می‌گیرند، نیازمند به‌ همراه داشتن قطعاتی از جنس مواد سخت هستند. این ناهمگونی مکانیکی می‌تواند برای بافت‌هایی نظیر پوست مشکل ساز شود. اخیرا پژوهشگران موفق به ساخت سیستمی شدند که همانند عروس دریایی دارای بدنه نرم و دهانه سخت است. عروس دریایی هرچند بدنه نرمی دارد، اما دارای دندان‌های تیزی است که قادر به وارد کردن فشار بر غذا است. با الهام از این جاندار دریایی، محققان سیستمی ساختند که برای بیماران بی‌خطر و ایمن است، به‌ طوری که از آن می‌توان برای ساخت حسگرهای گلوکز و بازوهای پروتزی استفاده کرد. نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای تحت عنوان «Bioinspired Water-Enhanced Mechanical Gradient Nanocomposite Films That Mimic the Architecture and Properties of the Squid Beak» در نشریه «Journal of the American Chemical Society» به چاپ رسیده است.
«استوارت روان» از دانشگاه کیس وسترن رزرو، نویسنده اول این مقاله می گوید: ما این ساختار را به تقلید از طبیعت ایجاد کردیم. ساختار دهانه این سیستم از جنس نوعی نانوکامپوزیت است که از الیاف چیتین ساخته شده، این الیاف درون نوعی پروتئین قرار داده شده است. زمانی که این ماده خشک شود گرادیان ساختاری درون آن بوجود می‌آید، وقتی که این سیستم درون آب قرار گیرد این گرادیان افزایش می‌یابد. «روان» و «کاپادونا» از اعضای تیمی بودند که پیش از این ماده‌ای به تقلید از پوست خیار دریایی ساخته بودند؛ این ماده در صورت خشک بودن بسیار سخت و محکم و پس از خیس شدن نرم و انعطاف‌پذیر خواهد شد. آنها تصور داشتند که اگر این ماده با نانوالیاف ترکیب شود، می‌تواند سختی خود را در حین خیس شدن حفظ کند.
این گروه این فیلم را با نانوبلورهای سلولزی عامل‌دار شده پر کردند، این نانوبلورها در صورت نور دیدن به یکدیگر متصل می‌شوند. برای ایجاد گرادیان سختی در طول ساختار، به یک انتهای ساختار نوری تابیده نمی‌شود و به آرامی تابش نور آغاز شده و تا انتهای دیگر شدت تابش افزایش می‌یابد. افزایش شدت و زمان تابش موجب بیشتر شدن اتصالات و سخت‌تر شدن ساختار می‌شود. در صورت خیس شدن این ساختار، گرادیان سختی در آن ایجاد می‌شود، در واقع آب پیوندهای غیرکووالانسی ضعیف را از بین می‌برد و با خشک شدن، دوباره ساختار حالت اولیه خود را به‌ دست می‌آورد.

آزمایشات دانشمندان دانشگاه باس و دانشگاه ملکه مری لندن، نشان می‌دهد افراد نابینای مادرزاد در مقایسه با افراد بینا، دارای بهترین مهارت‌های حافظه هستند. در این آزمایش‌ها، شرکت‌کنندگان به مجموعه‌ای از واژگان گوش دادند و سپس از آن‌ها خواسته شد که هر آن چه را که شنیده‌اند، به یاد آورند. نتایج نشان داد افرادی که به طور مادرزادی نابینا بودند، واژگان بیشتری را به یاد داشتند و همچنین احتمال خلق خاطرات نادرست از آن چه شنود کرده بودند، کمتر بود.
این تحقیق نشان داده است که ما واژگان مرتبط با آن چه را که واقعاً می‌شنویم به یاد می‌آوریم؛ به طور مثال، شنود کلماتی مانند شومینه، سیگار و آتش می‌تواند خاطره‌ای نادرست را در خصوص کلمه «دود» برانگیزد. در این مطالعه بسیاری از سوژه‌های نابینای مادرزاد، از بیان واژگان غیرمرتبط اجتناب کردند، بنابراین توانستند آیتم‌های بیشتر با صحت بیشتری را ذخیره کنند. این تحقیق نشان داد که تجربه بصری دارای تاثیر منفی مهمی بر روی هر دوی تعداد آیتم‌های به یادآورده شده و دقت حافظه معنایی دارد. آزمایشات همچنین نشان‌دهنده اهمیت ارتجاع‌پذیری عصبی سازگار در مغز افراد نابینای مادرزاد برای مکانیزم‌های بازیابی حافظه افزایش‌یافته است. جزئیات این پژوهش در Behavioural Brain Research انتشار یافته است.

یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه پنسیلوانیا با استفاده از اتصال آنتی بادی ویژه‌ای روی نانولوله کربنی موفق به ساخت دستگاه شناساگر بیماری لایم شده است. تشخیص زودهنگام، در شناسایی بیماری‌ لایم بسیار مهم است. در حال حاضر یک چهارم از این بیماران به‌ دلیل حساسیت اندک ادوات تشخیص پزشکی، بیماری‌شان به اشتباه چیز دیگری شناسایی می‌شود. عدم تشخیص درست بیماری باعث می‌شود تا درمان به‌موقع انجام نشده و بیمار در مراحل حاد بیماری تحت درمان قرار گیرد؛ زمانی که طول درمان به درازا خواهد کشید و ممکن است آثار طولانی‌ مدتی روی بیمار داشته باشد. درحال حاضر از روش شناسایی آنتی‌بادی‌هایی مربوط به پروتئین باکتری، بیماری شناسایی می‌شود که این کار چندین هفته بعد از آلودگی بدن قابل انجام است. اما اخیرا محققان دانشگان پنسیلوانیا موفق به ارائه روشی شدند که خود باکتری را شناسایی می‌کند.
«جانسون» از محققان این پروژه می‌گوید: زمانی که شما بوسیله باکتری لایم آلوده می‌شوید، در چند روز و حتی چند هفته اول هیچ آنتی‌بادی در بدن شکل نمی‌گیرد. برخی از بیماران در این دوره به پزشک مراجعه می‌کنند، اما پزشک به‌ دلیل نبود سیستم شناسایی حساس و مناسب قادر به شناسایی بیماری نیست. بعد از مدتی آنتی‌بادی در بدن تشکیل می‌شود، در این زمان هم مشخص نیست که این آنتی بادی بدلیل وجود بیماری تشکیل شده یا آنتی بادی در اثر استفاده از یک دارو یا فرایند درمانی بوجود آمده است. برای حل این مشکل، محققان آنتی‌بادی تولید کردند که مستقیما پروتئین روی باکتری را هدف قرار می‌دهد. این گروه با استفاده از نانولوله‌های کربنی که به آنتی‌بادی‌های مختلف مجهز شده است، موفق به ساخت حسگر‌های زیستی ویژه‌ای شدند. این دستگاه قادر است بیماری را در مراحل اولیه شناسایی کند.
زمانی که مولکول هدف به آنتی‌بادی متصل می‌شود، هدایت الکتریکی نانولوله کربنی تغییرمی‌کند، این تغییر در سیستمی مانند مدار الکتریکی حس می‌شود. دستگاهی مانند این، می‌تواند وجود یک مولکول حتی با غلظت‌های پایین را شناسایی کند. برای اینکه سیگنال الکتریکی در این نانولوله کربنی ایجاد شود، محققان این نانولوله را به یک ترازیستور تبدیل کردند. نتایج کار محققان نشان داد که این سیستم مبتنی بر نانولوله کربنی قادر است چهار نانوگرم پروتئین را در یک میلی‌لیتر محلول شناسایی کند. حساسیت آن نیز برای تشخیص باکتری درون خون بیمار کافی است. نتایج این پژوهش در نشریه «Biosensors and Bioelectronics» به چاپ رسیده است.

این کارگاه در تاریخ ۲۵ الی ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در مركز آموزشي درماني حضرت امام حسين (ع) اصفهان برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل آناتومي لب، مراقبتهاي قبل از عمل، روش جراحي در ترميم شكاف لب، آشنايي با ست جراحي، شكاف لب دو طرفه شكاف كام نرم +سخت، آناتومي شكاف كام، تكنيك جراحي شكاف كام، مراقبتهاي قبل و حين بيهوشي، فيستول كام+فلاپ بوكسيناتور،روش هاي تشخيص vpIبا تاكيد فلورسكوپي، مراقبتهاي بعد از عمل جراحي ،معرفي پروتكل پيگيري می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کارگاه در تاریخ ۲ خرداد ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در كلينيك آرمان اصفهان، ویژه متخصصین پوست برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل فيزيوپاتولوژي aging، فيلرهاي سينتيتيگ، انتخاب وآماده سازي بيمار، روش هاي تزريق، عوارض فيلرها، كارگاه عملي فيلرها، کارگاه عملی PRP ,Fat transfer می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کارگاه در تاریخ ۶ تیر ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی گیلان درمرکز آموزشی پژوهشی درمانی ولایت رشت ویژه متخصصین بیهوشی برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل مبانی تئوریک و فیزیک سونوگرافی، آناتومی شبکه براکیال، بلوک اندام فوقانی با گاید سونو، آناتومی اندام تحتانی، بلوک اندام تحتانی با گاید سونوگرافی، کارگاه عملی بلوک اندام فوقانی، کارگاه عملی بلوک اندام تحتانی می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کارگاه در تاریخ ۱۳ الی ۱۴ تیر ۱۳۹۲ توسط انجمن ارتوپدي حوادث و صدمات اندام ها و ستون فقرات ايران در بیمارستان آتیه تهران برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل ارتوپدي نوين، اهميت پرستاري در ارتوپدي، سيستم عضلاني - اسكلتي، آناتومي اندام فوقاني، آناتومي اندام تحتاني، آناتومي ستون فقرات، مراقبت هاي قبل از عمل جراحي، مراقبت هاي بعد از عمل جراحي + انواع پانسمان، شايع ترين ها اختلالات تروماتيك اندام فوقاني، شايع ترين اختلالات تروماتيك اندام تحتاني ، شايع ترين اختلالات تروماتيك ستون فقرات، شايع ترين اختلالات تروماتيك در اطفال، اصول ATLS در ارتوپدي، روش هاي ثابت سازي ارتوپدي می باشد.

اطلاعات بیشتر

این کارگاه در تاریخ ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۲ توسط دانشگاه علوم پزشکی گیلان در رشت برگزار خواهد شد. مباحث این کارگاه شامل نظام مراقبت کودک سالم، اصول و برنامه رشد و تکامل همه جانبه اوان کودکی ECD، تکامل چیست و چه اهمیتی دارد؟، عوامل موثر بر رشد و تکامل در دوران ابتدای کودکی، اهمیت غربالگری تکامل کودکان و انواع آن، تست غربالگری و تکامل کودکان ASQ می باشد.

اطلاعات بیشتر

محققان در جدیدترین مطالعاتشان به راز چگونگی شنود نجواها توسط انسان‌ها و دیگر پستانداران پی بردند. دانشمندان به طور کامل نمی‌دانند که انسان‌ها چگونه صداهای ضعیف را شناسایی می‌کنند زیرا این صداها باید در نویز پس‌زمینه‌ای که خود گوش تولید می‌کنند، غرق شوند. هم‌اکنون تیمی از محققان دانشگاه کالیفرنیا سرنخ‌هایی را در خصوص این فرایند بدست آورده‌اند که چگونگی امکان شنود افتادن یک سنجاق یا درک یک صحبت نجواگونه را توضیح می‌دهد. این دانشمندان با استفاده از سلول‌های موی گرفته‌شده از قورباغه‌ها و مطالعه آن‌ها در شیشه‌های آزمایشگاهی، به نتایج کنونی دست یافته‌اند.
تیم حاضر از یک میکروسکوپ نوری و یک دوربین با سرعت بالا استفاده کرد. آن‌ها از این ابزار برای درک این نکته که چگونه رابطه بین سیگنال‌های حاصل از اصوات ضعیف و خوشه‌های موی گوش قورباغه‌ها متفاوت از رابطه بین سیگنال‌های صداهای بلندتر و خوشه‌های مو است، بهره بردند. محققان این حوزه از پیش می‌دانستند که سلول‌های مو با سیگنال‌های صدای قوی همگام می‌شوند. آنها در فاز با صداهای ورودی نوسان می‌کنند و هر چه قدر صدا بلندتر باشد، درجه این همزمانی و همگامی بیشتر است. اما تیم تحقیقاتی دریافت که در حالت نرم‌ترین صداها، سلول‌ها به طور متناوبی همزمانی را در فرایندی به نام "لغزش فاز" (phase slip) از دست می‌دهند و دوباره آن را به دست می‌آورند. در واقع، این لغزش‌هاست که به سلول‌ها اجازه کشف ضعیف‌ترین صداها را از خلال سر و صدای محیط می‌دهند.
اما چرا دانشمندان از سلول‌های موی قورباغه‌ها به جای سلول‌های موی انسان یا دیگر پستانداران استفاده کردند؟ آن‌ها باید سلول‌های مو را برای انجام تحقیقات و دریافت اندازه‌گیری‌های دقیق بشکافند اما به خود سیستم آن‌ها آسیبی نرسانند. سلول‌های قورباغه ارگان‌های بسیار محکم اما سلول‌های پستانداران بسیار شکستنی‌تر هستند. در انسان‌ها و سایر پستانداران، سیستم پردازش صدا در درون حلزون گوش قرار دارد. این حفره مارپیچی شکل واقع در گوش درونی، حاوی سلول‌های موی شناور در مایع است. هزاران سلول ریز موی گوش ارتعاشات امواج صوتی ورودی را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند که مغر آن‌ها را پردازش می‌کند. ارتعاشات صوتی با دیگر ارتعاشات ناشی از دما در گوش درونی رقابت می‌کنند. قورباغه‌ها فاقد حلزون هستند و به جای آن ارگانی به نام sacculus وظایف این عضو را انجام می‌دهد، این اندام نیز دارای سلول‌های مو است. با این حال، سیستم شنوایی قورباغه‌ها به سیستم شنوایی پستانداران شباهت دارد و به همان اندازه هم به صداهای ضعیف حساس است. علی رغم قوی بودن، سلول‌های موی قورباغه‌ها را نمی‌توان در درون گوش مطالعه کرد و تکنیک‌های کنونی امکان تصویربرداری از این سلول‌ها را با دقت لازم نمی‌دهد.
بنابراین تیم تحقیقاتی از خوشه‌های سلول‌های مو در یک ظرف استفاده کردند که به یک اسلاید شیشه‌ای میکروسکوپی اصلاح شده شباهت داشت. به این دلیل که محققان موها را از قورباغه‌ها جدا کرده بودند، نتوانستند از اصوات برای تحریک آن‌ها استفاده کنند. آن‌ها با استفاده از فیبرهای شیشه‌ای ارتجاع‌پذیر که به نوک‌های خوشه‌های مو متصل بودند، محرک مکانیکی را اعمال کردند. این فیبرها به ماشینی متصل بودند که ارتعاشات لازم را خلق می‌کرد. دانشمندان از سلول‌های مو بر روی میکروسکوپ نوری تصویربرداری کردند و حرکات آن‌ها را با یک دوربین سرعت بالا ضبط کردند. این تصاویر نشان دادند که لغزش‌های فازی نزدیک ناحیه دارای بی‌ثباتی پویا موسوم به شکافگاه (bifurcation) رخ دادند. شکافگاه‌ها نقاطی هستند که در آن‌ها رفتار سیستم تغییر می‌کند. در این حالت رفتار از همزمانی بین سلول‌های مو و اصوات قوی تغییر کرد.
تیم تحقیقاتی دریافت که رخداد لغزش‌های فازی به قوی‌بودن یا بزرگی سیگنال بستگی دارد و نرخ لغزش فازی با افزایش بزرگی سیگنال کاهش می‌یابد. با این حال، این محققان هیچ سطح محرک تعریف شده‌ای را که پایین‌تر از آن همزمانی کامل بین محرک و ارتعاشات سلول‌های مو جای خود را به لغزش فازی دهند، نیافتند. میزان لغزش فازی با افزایش دامنه کاهش می‌یابد اما هیچ آستانه‌ای وجود ندارد. نتایج این تحقیق فرصت‌هایی را برای مطالعات بیشتر در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد. تیم تحقیقاتی هم اکنون در حال بررسی این نکته است که چگونه سلول‌های چندگانه متصل به یکدیگر به سیگنال‌ها واکنش نشان می دهند و این که همزمانی بین سلول ها چگونه رخ می‌دهد. جزئیات این مطالعه در Physical Review Letters انتشار یافت.

براساس گزارش انجمن بین‌المللی غذا 50 درصد از افراد به دریافت پروتئین بیشتری در رژیم غذایی خود علاقه‌مند هستند و37 درصد معتقدند که پروتئین به کاهش وزن آنان کمک می‌کند. در تحقیق جدید منتشر شده، محققان دریافتند مصرف بالای پروتئین در زنان با کاهش وزن آنان مرتبط است. محققان دانشگاه "مینی سوتا " در تحقیق ملی که بر روی 1824 زن میانسال 40تا 60ساله انجام شد منابع پروتئینی و میزان نیاز بدن به آنها و همچنین گزارش‌های مربوط به مصرف بالای پروتئین و جلوگیری از اضافه وزن را بررسی کردند و گزارش‌های مقدار مصرف پروتئین به طور متناوب باهم مقایسه شدند.
آنان دریافتند منابع پروتئینی مصرفی اکثر زنان مناسب بود و در اکثر زنان میزان پروتئین دریافتی روزانه و انرژی حاصل از آن مشخص شده بود. مصرف پروتئین در 43 درصد از زنان (بیشتر از نیمی از زنان چاق) به عنوان شیوه‌ای در جلوگیری از افزایش وزن گزارش شده است. اثرگذاری این شیوه به دو عامل میزان مصرف پروتئین و مدیریت وزن بستگی دارد. محققان این تحقیق اظهارکردند: میزان مصرف بالای پروتئین برای کاهش وزن در این شرکت‌کنندگان به میزان مصرف پروتئین توصیه شده توسط انجمن مشاوره رژیم غذایی بوده است. آموزش در میزان مصرف روزانه پروتئین لازم، تاثیر استفاده از این روش را افزایش می‌دهد. وی توصیه می‌کند با توجه به روند اضافه وزن در افراد شناسایی شده، شیوه‌های موثر و عوامل مرتبط با کاهش وزن موفق و پیشگیری از افزایش وزن بسیار مهم است.

شاید مغز جای واضحی برای جست‌وجوی درمان‌های ممکن چاقی نباشد؛ اما محققان دانشگاه پنسیلوانیا می‌گویند کاشت یک دستگاه با قابلیت تحریک منطقه خاصی از مغز می‌تواند به مهار اجبار در پرخوری کمک کند. پژوهش جدید بر روی موشهای چاق نشان داد تحریک عمیق مغز که شامل کاشت یک دستگاه برای ارسال پالسهای الکتریکی به اهداف دقیق در مغز بوده، می‌تواند رفتارهای مرتبط با چاقی مانند خوردن مفرط را کاهش دهد.
در ابتدا ایده استفاده از کاشت‌های مغزی برای درمان چاقی به نظر دور می‌رسید اما محققان قصد داشتند بخشی از مغز موسوم به هسته اکومبنس را هدف‌گیری کنند که یک ساختار کوچک در مرکز پاداش مغز بوده و در رفتارهای اعتیادآور نقش ایفا می‌کند. از آنجایی که خوردن مفرط و دیگر رفتارهای مرتبط با چاقی با کمبود یک ماده شیمیایی موسوم به دوپامین مرتبط هستند، محققان از تحریک عمیق مغز برای فعالسازی گیرنده دوپامین نوع دو در هسته اکومبنس موشها استفاده کردند. این موشها با قرار گرفتن در معرض این تحریک، میزان غذای بسیار کمتری را مصرف می‌کردند. اگر درمان یاد شده در نهایت بر روی انسانهای چاق مورد استفاده قرار بگیرد، این دستگاها می‌توانند بطور مداوم روشن شده و قدرت پالسهای الکتریکی بسته به نیازهای فردی بیمار تنظیم شود. این نوع درمان همچنین می‌تواند جایگزینی برای جراحی خطرناک چاقی مفرط و همچنین یک شیوه موثرتر از موارد دارویی رایج باشد. از تحریک عمیق مغز در حال حاضر به عنوان راهی برای کاهش تومورها در بیماران مبتلا به پارکینسون استفاده شده و دانشمندان اکنون در حال بررسی بیشتر برای فواید درمانی آن در اختلال وسواس جبری و افسردگی هستند.

دانشمندان نوعی خالکوبی الکترونیکی را طراحی کرده‌اند که حاوی مدارهای الکترونیکی است و می‌تواند فعالیت پیچیده مغز را با دقت یک EEG ضبط کند. این خالکوبی همچنین می‌تواند شیوه‌ای ارزان را برای نظارت بر جنین در حال رشد ارائه دهد. نخستین خالکوبی الکترونیکی در سال 2011 ظاهر شد که توسط تاد کولمن و همکارانش از دانشگاه کالیفرنیا طراحی شده بود. آن‌ها یک قطعه شفاف را ارائه دادند که حاوی مدارهای الکترونیکی با ضخامت موی انسان بود و مانند یک خالکوبی موقت به پوست اعمال می‌شد. این مدارها می‌توانستند برای نظارت بر سیگنال‌های الکتروفیزیولوژیکی مرتبط با قلب، ماهیچه‌ها و همچنین فعالیت مغزی اولیه به کار روند.
به منظور ارتقاء کارآیی این فناوری، تیم کولمن هم‌اکنون جایگاه الکترودها را برای شکار امواج مغزی پیچیده‌تر بهینه کرده‌ است و این موضوع را با نظارت بر سیگنال‌های P300 در جلوی مغز نشان داده‌اند. این سیگنال‌ها زمانی ظاهر می‌شوند که فرد به یک محرک توجه می‌کند. تیم تحقیقاتی به داوطلبان تحت مطالعه خود مجموعه‌ای از تصاویر را نشان داد و از آن‌ها خواست این موضوع که چند بار یک شی خاص ظاهر می‌شود، را رهگیری کنند. هر بار که داوطلبان متوجه شیئی می‌شدند، خالکوبی تصویر (blip) را در سیگنال P300 ثبت می‌کرد. این خالکوبی در نشان‌دادن این که آیا شخص به تصویر مورد هدف یا محرک دیگری نگاه می‌کرد، درست به اندازه EEG معمولی مناسب عمل می‌کرد.
کولمن و تیمش هم‌اکنون در حال اصلاح خالکوبی برای مخابره داده‌ها به صورت بیسیم به یک گوشی هوشمند هستند. وی امیدوار است که ابزار طراحی‌شده بتواند سایر الگوهای پیچیده فعالیت مغزی از قبیل الگوهایی که برای کنترل دست یا پای پروتز به کار می‌روند، را شناسایی کند. این گروه همچنین در حال بهینه‌سازی خالکوبی برای استفاده در شرایطی مانند افسردگی و بیماری آلزایمر است که هر یک از آن‌ها دارای الگوهای مشخصه‌ای فعالیت نورونی هستند.
افراد دارای عارضه افسردگی خالکوبی را برای مدت طولانی به تن می‌کنند و این موضوع به آنها در اندازه‌گیری موثر بودن دارو کمک می‌کند. افزون بر این، این تیم بر روی نسخه‌هایی از این خالکوبی کار می‌کند که بر سیگنال‌هایی از قبیل انقباض‌های مادر و ضربان قلب جنین نظارت کند. به این دلیل که اجزای الکترونیکی این خالکوبی در حجم زیادی تولید شده‌اند، این فناوری می‌تواند بسیار ارزان باشد. این بدین معناست که می‌توان از این ابزار برای نظارت بر بارداری در کشورهای در حال توسعه استفاده کرد. تیم علمی جزئیات مطالعه خود را در جلسه انجمن علوم اعصاب شناختی در سان‌فرانسیسکو ارائه داده است.

برگزار کنندگان: گروه کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران، مرکز تحقیقات رشد و تکامل کودکان، مرکز طبی کودکان، قطب علمی اطفال ایران
زمان برگزاری: ۱۸ الی ۲۲ مهر ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات: ۱۰/۶/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، آمفی تئاتر مرکز طبی کودکان

سایت همایش

برگزار کننده: انجمن متخصصین گوارش و کبد ایران
زمان برگزاری: ۶ الی ۸ آذر ۱۳۹۲
ارسال خلاصه مقالات : ۱۵/۷/۱۳۹۲
مکان برگزاری: تهران، بیمارستان میلاد

سایت همایش

این سمینار در تاریخ ۲۲ الی ۲۳ خرداد ۱۳۹۲ توسط پژوهشكده فناوري هاي نوين علوم پزشكي جهاد دانشگاهي ابن سينا در مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری و سقط مکرر ابن سینا تهران برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل ورود به حفره شکمی، آسیب به شریان اپی گاستریک، درمان اندومتریوز، لاپاروسکوپی در حاملگی، آماده سازی قبل از عمل، مراقبت پس از اعمال جراحی لاپاروسکوپی، عوارض لاپاروسکوپی، آندومتریوز عمیق لگنی، کوترینگ در لاپاروسکوپی، مباحث اخلاقی در لاپاروسکوپی، لاپپاروسکوپیک برچ، میومکتومی، لاپاروسکوپی ای پی، جایگاه لاپاروسکوپی در نازایی، ابزار لاپاروسکوپی می باشد.

اطلاعات بیشتر

این سمینار در تاریخ ۸ الی ۹ تیر ۱۳۹۲ توسط انجمن علمي پرستاران قلب ايران در بیمارستان قلب شهید رجایی تهران ویژه پرستاران برگزار خواهد شد. مباحث این سمینار شامل تاثیر بیماریهای تنفسی انسدادی و محدود کننده  بر مکانیک تنفس، کاربرد  تهویه مکانیکی (موارد استفاده و منع استفاده)، انواع تهویه مکانیک (حجمی.فشاری.زمانی) و مد های تهویه در دستگاههای نسل جدید، تنطیمات اولیه پارامتر های دستگاههای تهویه مکانیکی، معرفی پارامتر های  منحصر به فرد  ونتیلاتور ها  و موارد کاربرد  و نحوه تنظیم آنها، تنظیمات دستگاه تهویه مکانیکی  در شرایط بیماریهای انسدادی( آسم  و  COPD )و بیماریهای محدود کننده ریه ( ARDS) - در ارست قلبی – بعد از جراحی قلب –در کودکان و نوزادان، جدا سازی   و اکستیوباسیون در بیماران( علائم آمادگی) در بیماران بدون مشکل - وایسته به ونتیلاتور – در بیماراریهای تنفسی محدود کننده – در بیماریهای  تنفسی انسدادی --کاربرد  سیستمهای حمایتی لازم، عوارض کاربرد دستگاه تهویه مکانیکی و نحوه پیشگیری آنها، مراقبتهای پرستاری از بیمار تحت تهویه مکانیکی می باشد.

اطلاعات بیشتر

این سمپوزیوم در تاریخ ۹ خرداد ۱۳۹۲ توسط پژوهشکده علوم غدد و متابولیسم دانشکاه علوم پزشکی شهید بهشتی در محل پژوهشکده غدد درون ریز ومتابولیسم برگزار خواهد شد. مباحث این سمپوزیوم شامل تقسیم بندی وایمونوهیستوشیمی، تصویربرداری و"نمونه برداری از سینوس پتروزال تحتانی"، رویکرد"تومورهای اتفاقی هیپوفیز"، رویکرد" پرولاکتینوما"، کاربرد آنالوگهای سوماتواستاتین می باشد.

اطلاعات بیشتر

محققان دانشگاه لاند سوئد طی پژوهشی دریافتند که نوشیدن قهوه در بیماران مبتلا به سرطان سینه که داروی "تاموکسیفن" را مصرف می‌کنند، می‌تواند خطر بازگشت این سرطان را کاهش دهد. بیمارانی که طی دوره بیماری خود قرص "تاموکسیفن" را به همراه دو فنجان یا بیشتر قهوه مصرف می‌کنند در مقایسه با همتایان خود که یک فنجان یا اصلا قهوه نمی‌نوشیدند، بیش از نیم درصد احتمال کمتری برای عود بیماریشان گزارش شده است.
این پژوهش پنج ساله بر 600 بیمار مبتلا به سرطان سینه سوئدی انجام گرفت که نیمی از آن‌ها "تاموکسیفن" مصرف می‌کردند. این دارو نوع شایع هورمون درمانیِ پس از عمل سرطان سینه است که با مهار گیرنده‌های استروژن از خطر تشکیل تومورهای جدید می‌کاهد. حال اینکه قهوه چگونه با این رویه درمانی تعامل نشان می‌دهد، مشخص نیست. گرچه دکتر "سیمون سن"، قهوه را به عنوان عاملی در فعال کردن "تاموکسیفن" و قدرتمندی هرچه بیشتر این دارو می‌داند. محققان دانشگاه لاند نیز پیش از این نشان داده‌اند که مصرف قهوه با کاهش خطر گسترش انواع معینی از سرطان پستان مرتبط است. علاوه بر این، برخی تحقیقات نشان داده است که کافئین در سرکوب رشد سلول‌های سرطانی موثر است.

نوعی هورمون با کمک به بدن برای تولید انسولین، درمان جدیدی را برای بیماران مبتلا به دیابت ارائه می‌دهد و نیاز آن‌ها به تزریق روزانه انسولین را برطرف می‌کند. محققان دانشگاه هاروارد دریافتند که هورمونی به نام betatrophin رشد سلول‌هایی که انسولین را به درون خون بدن ترشح می‌کنند، ارتقا می‌دهد. در تحقیقات انجام‌شده، این هورمون موجب شد که موش‌ها سلول‌های انسولین را 30 برابر سریع‌تر از حالت معمول تولید کنند. محققان بر این باورند که این هورمون می‌تواند درمان بسیار کارآمدتری را برای بیماران دیابت 2 ارائه دهد. در این روش به جای تزریق روزانه برای کنترل میزان قند خون، بیماران هورمون مزبور را هر هفته یا ماهانه و در خوشبینانه‌ترین حالت، سالانه به بدن خود تزریق می‌کنند.
انسولین در ارگانی به نام لوزالمعده تولید می‌شود و دانشمندان حاضر در این پروژه دریافتند که betatrophin منجر به رشد جهشی سلول‌ها در این عضو از بدن می‌شود. گفته می‌شود این تحقیق هنوز در مراحل ابتدایی خود قرار دارد و هنوز چندین سال تا ارائه یک درمان برای انسان با استفاده از این هورمون زمان لازم است. دیابت 2 نوعی یک بیماری مادام‌العمر است و زمانی رخ می‌دهد که بدن به میزان کافی انسولین خود را تولید نمی‌کند. انسولین هورمونی است که به کنترل سطح گلوکز در خون کمک می‌کند. در صورتی که این بیماری درمان نشود، میزان بیش از اندازه گلوکز در خون می‌تواند به شریان‌های خونی و دیگر ارگان‌ها آسیب برساند و به نابینایی یا از دست دادن جوارح بینجامد. جزئیات این تحقیق در مجله Cell انتشار یافت.

محققان چینی و آمریکایی موفق به توسعه آرایه‌ای از حسگرها شده‌اند که مانند انگشت دست می‌تواند فشار را حس کند. موسسه تکنولوژی جورجیا (GT)‌ در همکاری مشترک با محققان چینی، آرایه ای از ترانزیستورهای انعطاف پذیر با قابلیت احساس فشار را توسعه داده اند که از درجه حساسیتی مشابه انگشت انسان برخوردار است. با استفاده از نانوسیم های اکسید روی به شکل عمودی، آرایه ای شامل هشت هزار ترانزیستور ساخته شد که هر ترانزیستور زمانی که تحت فشار فیزیکی قرار می‌گیرد، بطور مجزا قادر به تولید سیگنال های الکتریکی است. محققان از خاصیت پیزوالکتریکی برای دریافت پاسخ الکتریکی از آرایه های ترانزیستوری استفاده کردند؛ برای این کار باید از موادی با خواص همزمان پیزوالکتریک و نیمه هادی شامل نانو سیم ها و فیلم های نازک استفاده شود. «ژانگ لین وانگ» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: هر حرکت مکانیکی مانند حرکت دست یا انگشت ربات می تواند به سیگنال های کنترلی ترجمه شود که به توسعه پوست مصنوعی هوشمندتر با خواصی مشابه پوست انسان منجر می‌شود. دستاورد محققان می تواند روند توسعه پوست مصنوعی پیشرفته را تسهیل کند؛ از این فناوری همچنین می توان برای ساخت پروتزهای رباتیک با قابلیت لمس سطوح مختلف ، ویژه افراد معلول یا توسعه ربات‌های شبه انسانی با داشتن حس لامسه استفاده کرد. نتایج این تحقیق در مجله Science‌ منتشر شده است.

براساس تحقیقات جدید پژوهشگران، کسانی که یک بار به سرطان عمومی پوست مبتلا شدند، بیشتر از سایر افراد در معرض ابتلا به انواع دیگر سرطان‌ها قرار دارند. خطر ابتلا به سرطان‌های دیگر در زنانی که یک بار به سرطان پوست مبتلا شدند تا 26 درصد و در مردان تا 15 درصد افزایش می‌یابد. پژوهشگران با انجام مطالعات بر روی 150 هزار نفر طی 20 سال به نتایج این تحقیقات دست یافتند و شاهد افزایش خطر ابتلا به سرطان در مبتلایان به سرطان پوست بودند. به گفته محققان، اگرچه کسانی که سرطان پوست داشتند بیش از دیگران در معرض ابتلا به سرطان‌های دیگر هستند، اما علت اصلی ابتلا به سرطان در این افراد سرطان پوست نیست. پژوهشگران احتمال می‌دهند تغییراتی که در سلول‌ها طی فرایند احیای سلول‌های DNA رخ می‌دهد، عامل ابتلا به سرطان‌های دیگر باشد.

پژوهش محققان دانشگاه مونت‌کلر آمریکا نشان می‌دهد فشار دادن دست راست می‌تواند در حفظ بهتر خاطرات و فشار دادن دست چپ در به یادآوردن آن‌ها موثر باشد. محققان تعدادی از شرکت‌کنندگان این پژوهش را به پنج گروه تقسیم کرده و از آن‌ها خواستند تا ابتدا 72 کلمه را حفظ کنند و سپس آن‌ها را به یاد بیاورند. گروه اول مشت دست راست خود را پیش از حفظ و به یادآوری کلمات برای حدود 90 ثانیه فشار دادند. گروهی دیگر نیز دست چپ خود را به همین ترتیب یعنی قبل از به خاطر سپردن و یادآوردن لغات فشار دادند. دو گروه دیگر نیز یکی از دست‌های خود را پیش از حفظ کلمات و دست دیگری را قبل از به یادآوری آن‌ها فشار دادند. گروه کنترل شده نیز هیچ یک از دست‌های خود را در این آزمایش نفشردند. براساس یافته‌های به دست آمده گروهی که پیش از حفظ کلمات، مشت دست راست و قبلا از به یادآوری آنان نیز دست چپ خود را فشار داده بودند در مقایسه با سایر گروه‌ها نتایج بهتری از خود نشان دادند. "راث پروپر" سرپرست این پژوهش در این رابطه می‌گوید: "این یافته‌ها نشان می‌دهد که انجام بعضی حرکات ساده به‌طور موقت باعث تغییر و فعال کردن عملکردهای مغز شده و می‌تواند باعث بهبود حافظه شود. تلاش‌های آتی ما، درک تاثیر فشار دستان بر سایر قدرت‌های شناختی مانند توانایی‌های کلامی خواهد بود." این پژوهش در مجله معتبر علمی "PLOS ONE" منتشر شده است.

حاملین نانومقیاس حاوی برخی پروتئین‌ها و اسیدهای نوکلئیک می‌توانند برای تشخیص، رصد و درمان سرطان مغز مورد استفاده قرار گیرند. اخیرا مقاله‌ای توسط یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه کالیفرنیا و بیمارستان عمومی ماساچوست در نشریه «Neurosurgery» به چاپ رسیده که در آن آخرین پیشرفت‌های انجام شده در بخش تومور مغز مورد بحث قرار گرفته است. در این مقاله با عنوان "the biological processes mediated by these EVs and their applications as biomarkers for brain tumor diagnosis, monitoring, and therapeutic development" ، محققان به ارائه فرصت‌های موجود در استفاده از حاملین نانومقیاس برای رهاسازی دارو پرداخته‌اند. نویسندگان این مقاله از واژه حاملین خارج سلولی استفاده کردند که این عبارت به اجزای سلولی کپسوله شده در میان یک غشاء گفته می‌شود. حاملین خارج سلولی را می‌توان از تمام سیال‌های موجود در بدن نظیر خون و مایع نخاعی بیماران دارای تومور مغزی استخراج کرد. حاملین خارج سلولی شبیه حباب‌های نانومقیاس هستند که توسط سلول‌های بدن ارسال می‌شوند؛ این حاملین حاوی پروتئین و دیگر مواد سلولی نظیر اسیدهای نوکلئیک هستند.
تا کنون سه کاربرد مختلف حاملین خارج سلولی مشخص شده است: تغییر و زدایش قطعات سلولی، حذف متابولیت‌های سمی و اجزای غشائی بی‌مصرف از سلول و همچنین ارتباط بین سلولی. در ارتباط بین سلولی این ساختارها می‌توانند سازوکاری را فراهم کنند که پروتئین و اطلاعات ژنتیکی از سلولی به سلول دیگر انتقال یابد. در بیمارانی که سرطان مغز دارند، حاملین خارج سلولی می‌توانند مسیری برای تغییر محیط تومور باشند، به‌ نحوی که مانع از رشد سلول‌های سرطانی شوند. انواع مختلفی از حاملین خارج سلولی نیز وجود دارند که قادرند موجب رشد و گسترش سلول سرطانی شوند؛ آنها مانع حمله سیستم ایمنی بدن به این تومورها می‌شوند.
پژوهشگران تلاش دارند تا عملکرد این حاملین را هم در بدن افراد سالم و هم بیماران به‌ خوبی بشناسند. آنها درصدد تولید مواد زیستی هستند که بتواند به تومورها بچسبد و موجب شناسایی تومور شود. همچنین می‌توان از این مسیر برای درمان سرطان استفاده کرد. در واقع محققان باید به‌ دنبال پروتئین‌ها و مواد ژنتیکی ویژه‌ای باشند تا در صورت قرار گرفتن در حاملین بتواند تومور و سلول‌های سرطانی را شناسایی کند. برای مثال حاملین می‌توانند حامل موادی باشند که بتواند جهشی را در ژن IDH1 تشخیص دهد؛ این جهش مسئول بروز سرطان مغز است.

یادمان باشد متهموگلوبینمی به دلیل اکسیداسیون آهن هم به وضعیت فریک (FE⁺³) ایجاد می شود. دو نوع مادرزادی (هموگلوبین M ایواتا) و اکتسابی (در اثر توکسین ها به ویژه نیترات ها و ترکیبات حاوی نیتریت) دارد. در بیماران با علائم هیپوکسیک که سیانوزه به نظر می آیند ولی PaO۲ کافی است باید به متهموگلوبینمی شک کرد. متهموگلوبینمی بیش از 15 درصد موجب ایجاد علائم ایسکمی مغزی می شود. سطوح بالای 60 درصد اکثرا مرگ آور و کشنده است. تزریق داخل وریدی 1mg/kg متیلن بلو درمان موثری در اورژانس می باشد. در موارد خفیف تر یا پیگیری موارد شدیدتر، می توان از متیلن بلو خوراکی (60 میلی 3 تا 4 بار در روز) یا اسید اسکوربیک (300- 600 mg/dl) استفاده نمود.